Najciekawsze orzeczenia TSUE i ETPC z 2023 r. w obszarze prawa pracy – część V

Koniec roku skłania do różnego rodzaju podsumowań. Celem tych kilku kolejnych notek jest zwrócenie uwagi na interesujące orzeczenia Trybunały Sprawiedliwości Unii Europejskiej  (TSUE) i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka które dotyczą sfery pracy a zapadły w 2023 r.

W piątej notce chcielibyśmy zwrócić uwagę na wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (formalnie nie pasuje do naszego zestawienia gdyż zapadł w grudniu 2022, ale pomińmy ten szczegół).

W sprawie Florindo de Almeida Vasconcelos Gramaxo przeciwko Portugalii (skarga nr 26968/16) Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł:

– brak naruszenia art. 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka;

– brak naruszenia art. 6 § 1 (prawo do rzetelnego procesu sądowego).

Sprawa dotyczyła zwolnienia skarżącego na podstawie danych uzyskanych z systemu geolokalizacji zamontowanego w samochodzie, który pracodawca udostępnił mu do celów jego pracy jako przedstawiciela medycznego. Trybunał zauważył na wstępie, że skarżący był świadomy, iż spółka zainstalowała system GPS w jego pojeździe w celu monitorowania odległości pokonywanych w trakcie jego działalności zawodowej oraz w stosownych przypadkach, w trakcie podróży prywatnych. Zauważył również, że biorąc pod uwagę jedynie dane geolokalizacyjne dotyczące przebytych odległości, Sąd Apelacyjny w Guimarães ograniczył zakres ingerencji w życie prywatne skarżącego do tego, co było absolutnie niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu, a mianowicie monitorowania wydatków spółki. Trybunał uznał, że Sąd Apelacyjny w Guimarães dokonał szczegółowego wyważenia prawa skarżącego do poszanowania jego życia prywatnego i prawa jego pracodawcy do zapewnienia sprawnego funkcjonowania spółki, biorąc pod uwagę uzasadniony cel realizowany przez spółkę, a mianowicie prawo do monitorowania jej wydatków. Trybunał orzekł, że władze krajowe nie uchybiły pozytywnemu obowiązkowi ochrony prawa skarżącego do poszanowania jego życia prywatnego.

Ponieważ ingerencja w życie prywatne skarżącego wynikała z działań podjętych przez jego pracodawcę, spółkę prywatną, a nie przez państwo, Trybunał postanowił zbadać skargi skarżącego z punktu widzenia pozytywnych zobowiązań państwa wynikających z art. 8 Konwencji.

Zdaniem Trybunału, Sąd Apelacyjny w Guimarães przeprowadził szczegółowe wyważenie między prawem skarżącego do poszanowania jego życia prywatnego a prawem jego pracodawcy do zapewnienia sprawnego funkcjonowania spółki, biorąc pod uwagę uzasadniony cel realizowany przez spółkę, a mianowicie prawo do monitorowania jej wydatków. W związku z tym państwo nie przekroczyło swojego marginesu oceny w niniejszej sprawie. Trybunał uznał zatem, że władze krajowe nie uchybiły pozytywnemu obowiązkowi ochrony prawa skarżącego do poszanowania jego życia prywatnego. Nie doszło zatem do naruszenia art. 8 Konwencji.

Komentując ten wyrok można zauważyć, że 2 sędziów sędziowie Motoc, Pastor Vilanova i Guerra Martins złożyli wspólne zdanie odrębne – to pokazuje jak kontrowersyjna jest kwestia kontroli pracowników przy wykorzystaniu nowych technologii – komentuje Barbara Surdykowska z Biura Eksperckiego KK NSZZ Solidarność.  Wszyscy mamy świadomość, że wraz z rozwojem techniki takich spraw będzie coraz więcej i będą coraz bardziej skomplikowane – dodaje ekspertka.

bs