Stanowisko Prezydium KK nr 2/20 ws. „Tarczy antykryzysowej 2.0”

Forsowanie przez rząd projektu ustawy o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 – tzw. „Tarczy antykryzysowej 2” bez konsultacji społecznych, to świadome złamanie prawa, w tym konstytucji RP oraz prawa międzynarodowego. Jest to niczym nieusprawiedliwione wejście na drogę zmierzającą do kolejnego kryzysu w dialogu społecznym, podobnym do tego, który w 2013 r. doprowadził do likwidacji Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” odnosząc się do samego projektu za niedopuszczalne uznaje:
– pozostawienie na dotychczasowym skrajnie niskim poziomie zasiłków dla bezrobotnych,
– zbyt niski poziom dofinansowania wynagrodzeń pracowników, świadczących pracę w skróconym czasie pracy lub pozostających w przestoju ekonomicznym,
– wprowadzenie nieskrępowanych możliwości redukcji zatrudnienia oraz drastyczne i dyskryminujące względem innych grup zawodowych, pogorszenie sytuacji prawnej i ekonomicznej dla pracowników zatrudnionych w administracji rządowej,
– brak powiązania zwolnienia przedsiębiorcy ze składki na FUS ze spadkiem jego obrotów,
– wprowadzenie skróconego tygodniowego i dobowego nieprzerwanego odpoczynku,
– przerzucenie na pracowników większych kosztów poprzez umożliwienie jednoczesnego stosowania skrócenia wymiaru czasu pracy i przestoju ekonomicznego, również po okresie wypłacania świadczeń,
– rozszerzenie katalogu pracodawców, którym przyznaje się szczególne uprawnienia na czas trwania epidemii ograniczające przepisy kodeksu pracy,
– brak dostępu do dodatkowego zasiłku opiekuńczego dla rodziców i opiekunów dzieci powyżej 8 roku życia,
– możliwość tymczasowego przeniesienia pracownika samorządowego bez dodatkowych świadczeń do pracy w jednostkach pomocy społecznej poza miejscem zamieszkania,
– brak zakwalifikowania pracowników domowych jako uprawnionych do otrzymania wsparcia,
– brak możliwości uzyskania wsparcia dla gospodarstw domowych, które utraciwszy dochody nie są w stanie regulować swoich zobowiązań.
Powyższy katalog zastrzeżeń do projektu, który jest również listą niezrealizowanych postulatów NSZZ „Solidarność”, jednoznacznie pokazuje, że skutki ekonomiczne kryzysu wywołanego pandemią będą w sposób niewspółmierny przerzucone na tych pracowników,
którzy pracując w oparciu o kodeks pracy od lat dźwigają ciężar utrzymania Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i są sumiennymi płatnikami danin publicznych. Głównymi beneficjentami zaś będą te osoby, które w znikomym, lub zerowym stopniu obciążenia te ponosiły.
Wprowadzane rozwiązania jednoznacznie uderzają w pracowników, obniżając w sposób istotny poziom bezpieczeństwa socjalnego milionów Polaków, jednocześnie pozbawiając ich konstytucyjnych praw np. do ochrony związkowej.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wzywa rząd od weryfikacji proponowanych rozwiązań i uwzględnienie naszych postulatów oraz pilne konsultacje procedowanej ustawy. Żądamy również wycofania z „Tarczy antykryzysowej” przepisów dot. Rady Dialogu Społecznego, które znalazły się w poprzedniej wersji ustawy.
Ostrzegamy rządzących, dalsze pomijanie i ignorowanie NSZZ „Solidarność” skończy się otwartym konfliktem, na który jako Związek jesteśmy przygotowani.

Stanowisko KK nr 2/20 ws. Europejskiego Zielonego Ładu

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia tzw. „Europejski Zielony Ład”, czyli zaprezentowany przez Komisję Europejską „Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Europejski Zielony Ład” zawierający strategię osiągnięcia przez Unię Europejską neutralności klimatycznej do 2050 roku. W ocenie Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przeprowadzenie transformacji gospodarczej w kształcie i tempie proponowanym przez Komisję Europejską spowoduje skrajnie szkodliwe skutki dla polskiej gospodarki oraz przyczyni się do trwałego obniżenia poziomu życia obywateli naszego kraju.
Według szacunków polskiego Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej koszt transformacji energetycznej, zmierzającej do osiągnięcia neutralności klimatycznej, to w skali całej Polski 240 mld euro do roku 2030 oraz prawie 500 mld euro do roku 2050, co w ocenie niektórych ośrodków i tak jest rażąco niedoszacowane (szacowane koszty transformacji samego sektora energetycznego wynoszą ok. 500 mld euro). Należy z całą mocą podkreślić, że w zestawieniu z powyższymi kwotami, wsparcie proponowane przez Komisję Europejską ma charakter wyłącznie symboliczny. Stanowczo sprzeciwiamy się obciążaniu polskiego społeczeństwa i przedsiębiorstw tak ogromnymi kosztami i wyrzeczeniami dla realizacji projektu „Europejskiego Zielonego Ładu”.
Transformacja gospodarcza w kierunku niskoemisyjnym może zakończyć się powodzeniem wyłącznie przy zaangażowaniu wszystkich dostępnych technologii i nośników energii. Tymczasem strategia „Europejskiego Zielonego Ładu” wyklucza możliwość pozyskiwania finansowania na rozwój nowoczesnych technologii wykorzystujących paliwa kopalne. Doświadczenia płynące chociażby z dynamicznego rozwoju niskoemisyjnej energetyki węglowej (np. w Japonii) jednoznacznie wskazują, że takie dyskryminacyjne podejście jest całkowicie błędne. Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stoi na stanowisku, że jakikolwiek postęp i wzrost gospodarczy jest możliwy wyłącznie dzięki nieskrępowanemu rozwojowi technologicznemu oraz dostępowi do taniej i stabilnej energii. Stawianie w tym zakresie administracyjnych barier jest działaniem przeciwskutecznym, któremu należy z całą stanowczością przeciwdziałać. Dodatkowym oburzeniem napawa nas fakt, że kraje zachodnie Unii Europejskiej, które zbudowały swoją siłę gospodarczą na nieskrępowanym wykorzystywaniu paliw kopalnych, dzisiaj próbują pozbawić szans rozwojowych biedniejsze państwa, takie jak Polska.
Poważnym mankamentem „Europejskiego Zielonego Ładu” w obecnym kształcie, który skazuje to przedsięwzięcie na porażkę, jest jego lokalny charakter. Przyjmowanie przez Unię Europejską kolejnych ambitnych celów w zakresie polityki klimatycznej bez adekwatnych wysiłków ze strony pozostałych państw na świecie nie tylko nie przyczyni się do globalnego spadku emisji CO2, ale spowoduje utratę konkurencyjności unijnej gospodarki. Nakładanie nowych, niezwykle kosztownych obciążeń na unijny przemysł z pewnością nie doprowadzi do jego rozkwitu. Przeciwnie, tego typu działania mogą spowodować wyłącznie ograniczenie europejskiego potencjału produkcyjnego, utratę milionów miejsc pracy i ucieczkę emisji poza granice Wspólnoty Europejskiej do krajów, w których nie obowiązują restrykcyjne przepisy dotyczące emisji gazów cieplarnianych.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę na fakt, że przedłożony dokument ma cechy długoterminowej strategii i z tego powodu powinien być przed przyjęciem przez Radę Europejską uzupełniony o analizę strategiczną wpływu na środowisko i analizę skutków społeczno-ekonomicznych dla poszczególnych państw członkowskich oraz poddany konsultacjom społecznym zgodnie z wymogami obowiązujących regulacji unijnych. Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stwierdza, że działania Komisji Europejskiej w tym zakresie muszą być traktowane jako naruszenie praworządności w stanowieniu prawa. Z tego powodu oczekujemy na adekwatne działanie Rządu RP w tej sprawie. Ponadto stoimy na stanowisku, że Polska nie może realizować polityki energetycznej zawartej w komunikacie opublikowanym przez Komisję Europejską w związku ze zbyt wysokimi kosztami ekonomicznymi, społecznymi, zagrożeniami bezpieczeństwa obywateli oraz bezpośrednim zagrożeniem bezpieczeństwa państwa.
Mając powyższe na uwadze, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia całą treść komunikatu i wzywa Rząd RP do podjęcia działań prawnych w celu unieważnienia podjętych przez Komisję Europejską dotychczasowych działań w tym zakresie.

Decyzja Prezydium KK nr 2/20 ws. opinii o projekcie rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych:

1. zawarte w projekcie rozporządzenia wynagrodzenie zasadnicze pracowników centrów usług społecznych  jest przewidziane na poziomie 2100 – 2200 zł.
Poziom zaproponowanego wynagrodzenia w żadnym zakresie nie odzwierciedla poziomu kwalifikacji pracowników pomocy społecznej (wymagane jest posiadanie wyższego wykształcenia, staż pracy w pomocy społecznej bądź odbycie szeregu specjalistycznych szkoleń), jak również ich nakładu pracy w realizację zadań z zakresu polityki socjalnej państwa.
Jednocześnie zgodnie z ustawą z 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę od dnia 1 stycznia 2020 r. obowiązuje wynagrodzenie minimalne w wysokości 2 600 zł (Dz.U. 2019 poz. 1564). W związku z powyższym aktualizacji wymagają kwoty wynagrodzenia zasadniczego podane w załączniku nr 3 II tabela w części F, tak by najniższa stawka była wyższa od minimalnego wynagrodzenia

2. wysokie wymagania stawiane kandydatom np. na stanowisko organizatora społeczności (wykształcenie wyższe, co najmniej 2-letnie doświadczenie w zakresie prowadzenia animacji lokalnych lub innych form pracy środowiskowej, w tym pracy ze społecznością lokalną, a także uzyskanie II stopnia specjalizacji w zawodzie pracownik socjalny w zakresie specjalności praca socjalna ze społecznością lokalną  itd.) mogą prowadzić do trudności z obsadzeniem stanowisk.