W związku z kryzysową sytuacją w Zakładach Chemicznych Police S.A. spowodowaną brakiem dostaw gazu niezbędnego do produkcji oraz odmowa poręczenia kredytu przez rządową Agencję Rozwoju Przemysłu, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa rząd RP do udzielenia firmie niezbędnej pomocy.

Brak reakcji oznacza wstrzymanie produkcji w ZC Police oraz oznacza likwidację ponad czterech tysięcy miejsc pracy w samym zakładzie i wielu tysięcy u kooperantów.

Upadłość kolejnego dużego zakładu w województwie zachodniopomorskim oznacza dalszą degradację całego regionu, którego negatywne skutki będą odczuwalne przez wiele lat.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” deklaruje wsparcie dla działań Zarządu Regionu Zagłębie Miedziowe w obronie praw związkowych w Sanden Manufacturing Poland Sp. z o.o. w Polkowicach.

Komisja Krajowa wzywa zarząd spółki do zaprzestania szykanowania związkowców działających w obronie praw pracowników do godnej płacy.

Wobec zwolnienia z pracy przewodniczącej Komisji Zakładowej, Komisja Krajowa upoważnia Prezydium KK we współpracy z Zarządem Regionu do podjęcia stosownych działań również na forum międzynarodowym w celu przywrócenia jej do pracy.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stanowczo protestuje przeciwko dotychczasowym działaniom Rządu oraz Ministerstwa Infrastruktury, które doprowadziły do katastrofalnej sytuacji rynku kolejowych przewozów pasażerskich. Obecny stan jest wynikiem przeprowadzenia restrukturyzacji zgodnie z wybranymi założeniami ze Strategii Rządowej dla transportu kolejowego do roku 2013, która miała uporządkować ten segment przewozów, gwarantując społeczeństwu przewozy zgodne z oczekiwaniami pasażerów
a pracownikom zatrudnienie.

W efekcie przekazania Oddziału Przewozy Międzywojewódzkie (OPM), spółka PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. utraciła przychody z przewozów międzywojewódzkich
w kwocie ponad 850 mln zł rocznie, natomiast nie pozbyła się znacznej części kosztów działalności bieżącej, związanych z tymi przewozami. Powodem opisanej sytuacji było przeprowadzenie w 2008 r. procesów restrukturyzacyjnych w oparciu o nieprawidłowe prognozy ekonomiczne przygotowane przez Grupę PKP. Działania te spowodowały:

1. Stałe pogorszanie oferty przewozowej dla pasażerów poprzez: znaczne zmniejszenie liczby pociągów międzywojewódzkich dofinansowanych przez Ministerstwo Infrastruktury oraz brak rzetelnej informacji o pociągach, koordynacji rozkładu jazdy, zintegrowanego systemu sprzedaży biletów oraz jednego wspólnego biletu na przejazd środkami transportu kolejowego należącego do różnych przewoźników;
2. Groźbę paraliżu komunikacyjnego w kraju, poprzez utratę połączeń w ruchu regionalnym dla osób dojeżdżających do szkół, pracy, urzędów i instytucji, itp., jak również w ruchu dalekobieżnym – może to dotyczyć kilkaset tysięcy pasażerów;
3. Znaczne pogorszenie efektywności gospodarczej spółki PKP Przewozy Regionalne
   z o.o.; zadłużenie (niepełne oddłużenie, będące konsekwencją starych długów powstałych w okresie gdy spółka była w Grupie PKP), w momencie przekazania udziałów spółki Samorządom Wojewódzkim, kształtowało się na poziomie 360 mln zł., pomimo gwarancji rządowych, że przekazanie spółki odbędzie się bez jakichkolwiek zaległości;
4. Zajęcie przez komornika rachunków bankowych spółki PKP Przewozy Regionalne
   z o.o., co spowodowało utratę płynności finansowej;
5. Zagrożenie ogłoszenia upadłości spółki PKP Przewozy Regionalne z o.o., wypłaty wynagrodzeń dla pracowników oraz utraty miejsc pracy;
6. Brak możliwości rozwoju PKP Przewozy Regionalne z o.o., jak również PKP Intercity S.A., np. poprzez uniemożliwienie wejścia spółki PKP IC na giełdę;
7. Konflikty zarówno wewnętrzne jak i zewnętrzne;
8. Negatywny wizerunek kolejowych firm przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.), jak również Ministerstwa Infrastruktury;
9. Stworzenie korzystnych warunków dla obcych przewoźników na wejście na krajowy rynek kolejowych przewozów pasażerskich, w związku z liberalizacją rynku przewozów pasażerskich z dniem 1 stycznia 2010 r. i usunięcie z segmentu kolejowych przewozów pasażerskich polskich firm (PKP Przewozy Regionalne
   sp. z o.o., PKP Intercity S.A.);
10. Zagrożenie istnienia obu kolejowych spółek przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.), zagrożenie utraty miejsc pracy dla prawie 25 tys. pracowników, co w konsekwencji uderzy w ich rodziny.

Brak jakiejkolwiek reakcji, prób pomocy i mediacji ze strony Ministerstwa Infrastruktury, jest przez nas postrzegane jako porażka przygotowanej na kolanie „reformy”
z 2008 r. Obecna sytuacja w PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., po 9 miesiącach od usamorządowienia, rodzi przypuszczenia, że były jej właściciel (Ministerstwo Infrastruktury), przekazując spółkę Samorządom Wojewódzkim, od samego początku miał w zamiarze jej likwidację, a to by świadczyło o świadomym działaniu na szkodę spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. i konsekwencjami karnymi.

Od Ministerstwa Infrastruktury żądamy podjęcia niezwłocznych działań mających na celu:

1. Wdrożenie działań gwarantujących dalsze istnienie oraz płynny rozwój polskich spółek przewozowych (PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., PKP Intercity S.A.) tak, aby były one w stanie sprostać konkurencji;
2. Pełne oddłużenie spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., tj. kwoty 360 mln zł, wynikającej z działalności spółki sprzed usamorządowienia (zmiany właścicielskiej);
3. Wprowadzenie rozwiązań systemowych, dotyczących przekazywania do PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. środków finansowych z CIT, PIT oraz z funduszu kolejowego, na kolejowe przewozy regionalne;
4. Doprowadzenie do zdjęcia zajęć komorniczych z rachunków bankowych spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o., umożliwiając jej prawidłowe funkcjonowanie;
5. Wywiązania się Ministerstwa Infrastruktury z zobowiązania zawartego
   w Porozumieniu z dnia 17 lipca 2008r. z Ponadzakładowymi Organizacjami Związkowymi działającymi w Grupie PKP, na mocy którego pracownicy spółek Grupy PKP mieli być objęci paktem gwarancji pracowniczych, przed dokonaniem zmian właścicielskich;
6. Doprowadzenie do pełnej współpracy pomiędzy PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o.
   a PKP Intercity S.A., korzystnej dla społeczeństwa – podróżnych i pracowników.
7. Pełne finansowanie kolejowych przewozów pasażerskich w ruchu międzywojewódzkim i międzynarodowym;
8. Podpisanie wieloletnich umów na realizację kolejowych przewozów pasażerskich
   w ruchu międzywojewódzkim i międzynarodowym.

Od Samorządów Wojewódzkich domagamy się:

1. Przekazania pełnych kwot dotacji za zamówioną pracę eksploatacyjną na terenie każdego z województw;
2. Podpisywania wieloletnich umów na wykonywanie kolejowych przewozów pasażerskich;
3. Podpisania paktu gwarancji pracowniczych dla pracowników spółki PKP Przewozy
   Regionalne sp. z o.o..
4. Zobowiązania władz spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. do respektowania Porozumienia z dnia 27 maja 2009 r. zawartego pomiędzy Prezesem spółki PKP Przewozy Regionalne sp. z o.o. a Ponadzakładowymi Organizacjami Związkowymi działającymi w PKP PR, stanowiącego o niedokonywaniu zwolnień pracowników spółki do czasu spisania paktu gwarancji pracowniczych.

„Tylko pod Krzyżem,

tylko pod tym znakiem

Polska jest Polską,

a Polak Polakiem”

(A. Mickiewicz)

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z zaskoczeniem i wielkim oburzeniem przyjęła orzeczenie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu kwestionujące obecność Krzyża w życiu publicznym. Historia Polski i Europy jest nierozerwalnie związana
z chrześcijaństwem.

NSZZ „Solidarność” ma obowiązek zabrania głosu w tej sprawie. Nasz Związek powstał i trwa czerpiąc swą siłę i moc z Krzyża Świętego, który jest Znakiem najwyższej miłości i ponadczasowej solidarności Boga z człowiekiem. Od pokoleń jest on symbolem naszej wiary i nadziei. Prowadził nas do wolności i niepodległości. O Jego obecność w życiu publicznym upominało się wiele pokoleń Polaków, w tym młodzież z Miętnego
i Włoszczowej. Dlatego Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża swoje głębokie oburzenie, że w wolnej Polsce są środowiska, które chcą odmówić młodym ludziom prawa do obecności Krzyża w Szkołach, którym przeszkadza Krzyż w szpitalach i zakładach pracy.

„Krzyż jest wpisany w życie człowieka” – mówił do młodzieży Ojciec Święty Jan Paweł II i przestrzegał: „Rozpowszechniona dziś powierzchowna kultura, która przypisuje wartość tylko temu, co ma pozór piękna, chciałaby wam wmówić, że trzeba odrzucić Krzyż.” A podczas homilii w Zakopanem wzywał: „Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że Krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy
i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie (…) Nie wstydźcie się tego Krzyża. Brońcie Krzyża.”

NSZZ „Solidarność” przyjmuje te słowa jako testament i zobowiązanie do obrony Krzyża Świętego, któremu jesteśmy i pozostaniemy wierni.