KK – Archiwum dokumentów

Decyzja Prezydium KK nr 170/25 ws. opinii o projekcie rozporządzenia MRPiPS ws. wniosków i realizacji umów o środkina założenie lub przystąpienie do spółdzielni socjalnej, o środki na utworzenie stanowiska pracy oraz finansowanie kosztów wynagrodzenia

Napisany w dniu 27.11.2025 | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi
do projektu rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 listopada 2025 r. w sprawie wniosków i realizacji umów o środki na założenie lub przystąpieniedo spółdzielni socjalnej, o środki na utworzenie stanowiska pracy oraz finansowanie kosztów wynagrodzenia.
Projekt rozporządzenia stanowi realizację upoważnienia ustawowego dla Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej do wydania rozporządzenia, zawartego w art. 171 ustawy z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia (Dz. U. poz. 620), zwanej dalej „ustawą”. Projektowane rozporządzenie umożliwi skorzystanie przez uprawnionych
z instrumentów przewidzianych w ramach regulacji art. 161 – 170 ustawy, czyli osoby bezrobotne, absolwentów centrów integracji społecznej, absolwentów klubów integracji społecznej oraz niezatrudnionym a poszukującym pracy.
Z tej perspektywy Prezydium KK NSZZ „Solidarność” ocenia, że wprowadzenie nowych przepisów jest potrzebne. Jednocześnie, zwraca uwagę na fakt, że projektowane rozporządzenie bardzo szczegółowo reguluje składanie i weryfikację wniosków, w tym wymagane oświadczenia, tryb uzupełniania braków oraz terminy. W praktyce może
to wydłużyć cały proces i stanowić barierę dla wnioskodawców, tym bardziej że już obecnie przedstawiciele przedsiębiorstw społecznych skarżą się na zbyt dużą biurokrację.
Zdaniem Prezydium KK NSZZ „Solidarność”, podobne wątpliwości budzą zapisy, które nakładają rozbudowany obowiązek monitorowania VAT przez starostów – nawet do 5 lat. Zwiększa to obciążenia administracyjne po stronie urzędów pracy, co w praktyce może być także traktowane jako zwiększenie biurokracji, która zawsze bardziej przeszkadza niż ułatwia prowadzenie działalności.
Natomiast wykorzystanie systemów teleinformatycznych do weryfikacji danych (CEIDG, KRS, ZUS, KAS) Prezydium KK ocenia jako krok w dobrą stronę, gdyż odciąży
to wnioskodawców i scentralizuje niezbędne procesy.

Decyzja Prezydium KK nr 169/25 ws. opinii o projekcie ustawy o ochronie osób uczestniczących w debacie publicznej przed oczywiście bezzasadnymi roszczeniami lub stanowiącymi nadużycie postępowaniami sądowymi

Napisany w dniu 20.11.2025 | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu ustawy o ochronie osób uczestniczących w debacie publicznej przed oczywiście bezzasadnymi roszczeniami lub stanowiącymi nadużycie postępowaniami sądowymi z dnia 14 kwietnia 2025 r.
Projekt ustawy jest krokiem we właściwym kierunku, jednak istnieje uzasadniona obawa, iż rozwiązania w nim zawarte czyli propozycja wykorzystania instytucji prawnych (oczywistej bezzasadności powództwa oraz nadużycia prawa procesowego) w zaproponowanym w projekcie kształcie, nie będą wystarczające dla zapewnienia skutecznego przeciwdziałania powództwom zmierzającym do stłumienia debaty publicznej, zwanym SLAPP.Uwagi ogólne:
Opiniowany projekt ustawy stanowi próbę transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1069 z dnia 11 kwietnia 2024 r. w sprawie ochrony osób, które angażują się w debatę publiczną, przed oczywiście bezzasadnymi roszczeniami lub stanowiącymi nadużycie postępowaniami sądowymi („strategiczne powództwa zmierzające do stłumienia debaty publicznej”), dalej: Dyrektywa.
Dyrektywa ma na celu zapewnienie gwarancji chroniących przed oczywiście bezzasadnymi roszczeniami lub stanowiącymi nadużycie postępowaniami sądowymi w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne, wnoszonymi lub wszczynanymi przeciwko osobom fizycznym i prawnym ze względu na ich zaangażowanie w debatę publiczną. Debata publiczna jest tu rozumiana jako składanie oświadczeń lub podejmowanie działań przez osobę fizyczną
lub prawną w ramach wykonywania prawa do wolności m.in. stowarzyszania się.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę, iż związki zawodowe oraz ich członkowie w związku z wykonywaniem działalności związkowej są pozywani
lub otrzymują groźby wszczęcia postępowania sądowego o ochronę dóbr osobistych lub ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa (o naprawienie szkody wyrządzonej przez dokonanie czynu nieuczciwej konkurencji). Rzeczywistym celem tych działań często nie jest jednak ochrona słusznych praw pracodawcy, ale chęć zastraszenia organizacji związkowej w celu wymuszenia stłumienia, ograniczenia lub zaprzestania prowadzenia przez nią skutecznej działalności związkowej. Unijnemu ustawodawcy znane jest to zjawisko, czemu dał wyraz wskazując wprost w motywach 6 i 35 oraz w art. 9 Dyrektywy, iż związki zawodowe są adresatami zawartych w niej rozwiązań. Strategiczne powództwa zmierzające do stłumienia debaty publicznej, dalej: SLAPP, to nic innego jak nękanie prawne, a ich celem jest wciągnięcie pozwanego w długotrwałe postępowania sądowe, które obciąża go finansowo, psychicznie oraz czasowo i nierzadko wiąże się z uszczerbkiem w reputacji. Dlatego kluczowym elementem systemu przeciwdziałającemu takim powództwom powinna być możliwość szybkiego zakończenia postępowania w sposób korzystny dla pozwanego.
Przechodząc do treści projektu ustawy, Prezydium KK NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia fakt, iż projekt ustawy nie ogranicza się do postępowań mających skutki transgraniczne, ale ma mieć zastosowanie do postępowań krajowych. Na pozytywną ocenę zasługuje wprowadzenie możliwości odrzucenia pozwu stanowiącego nadużycie prawa procesowego, co stanowi dodatkowy środek obok oddalenia powództwa z uwagi na jego oczywistą bezzasadność. Jednak zaproponowane w projekcie przesłanki uznania powództwa za nadużycie prawa procesowego znacznie osłabiają potencjalną praktyczną skuteczność tej instytucji prawnej. Na pozytywną ocenę zasługuje wprowadzenie możliwości nałożenia kary pieniężnej, jak i możliwości nałożenia obowiązku publikacji sentencji wyroku na koszt powoda.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia świadome odstąpienie przez projektodawcę od uregulowania w ustawie kwestii dochodzenia roszczeń w przypadku wystąpienia szkody na skutek wytoczenia powództwa SLAPP, ze względu na uregulowany w art. 15 Dyrektywy obowiązek Państwa członkowskiego zapewnienia by sąd rozpoznający sprawę SLAPP nakładania na powoda stosownych skutecznych środków, w tym wypłatę rekompensaty za poniesione szkody.
Uwagi szczegółowe:
I. Art. 2. Przepis ten zawiera definicję legalną pojęcia „debata publiczna”. Jednak jego treść nie jest spójna ani z Dyrektywą ani z uzasadnieniem projektu. W Dyrektywie (art. 4 pkt. 1 i 2) jest mowa o „sprawie leżącej w interesie publicznym”. Podobnie, uzasadnienie projektu wskazuje, iż projektodawca świadomie przyjmuje szerokie ujęcie tego terminu, podkreślając, że obejmuje on wszelkie kwestie o istotnym znaczeniu z punktu widzenia interesu publicznego. Natomiast w projekciejest mowa o „sprawach mogących budzić uzasadnione zainteresowanie społeczne”. Zakres przedmiotowy wyrażenia „sprawa leżąca w interesie publicznym.”
i wyrażenia „sprawa mogąca budzić uzasadnione zainteresowanie społeczne” nie jest taki sam. Motywy Dyrektywy wskazując na sprawy jakie są objęte
jej zakresem odwołuje się do interesu publicznego, nie do zainteresowania społecznego. W celu zachowania spójności przepisów ustawy i uniknięcia przyszłych wątpliwości interpretacyjnych, należałoby w tym zakresie zachować spójność terminologii projektu z terminologią Dyrektywy.
II. Art. 4 projektu zawiera wskazanie podmiotów, które mogą przystąpić do toczącego się postępowania SLAPP. Przepis ten ma implementować art. 9 Dyrektywy.
Art. 9 wprost wskazuje, iż związki zawodowe powinny móc udzielać wsparcia pozwanemu, za jego zgodą, lub mogły przekazywać informacje w ramach tego postępowania zgodnie z prawem krajowym. Redakcja art. 4 na to nie pozwala. Zgodnie z projektem, przystąpić do postępowania za zgodą pozwanego wyrażoną na piśmie mają mieć organizacje pozarządowe, mające w zakresie swoich statutowych zadań ochronę osób uczestniczących w debacie publicznej, a także organizacje pozarządowe, których zadania statutowe obejmują przedmiot debaty publicznej, w związku z którą toczy się postępowanie. Warto zauważyć, iż zadania związków zawodowych są uregulowane w ustawie o związkach zawodowych.
Nie ma tam mowy o „debacie publicznej”. W konsekwencji wyrażenie „debata publiczna” nie występuje również w statutach związków zawodowych. A jednak unijny ustawodawca przewidział udział związków zawodowych w postępowaniach SLAPP. Zgodnie z przepisami krajowymi Związki zawodowe mogą wspierać pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy. Postępowania SLAPP prowadzone są na podstawie innych przepisów. Prowadzi to do wniosku, iż sformułowanie zawarte w projekcie prowadzi do niezgodnego z dyrektywą zawężenia kręgu podmiotów, które mogą korzystać z mechanizmów obrony zawartych w dyrektywie, wykluczając związki zawodowe. Uwaga ta jest aktualna nie tylko w odniesieniu do związków zawodowych ale również innych organizacji. Art. 4 projektu wymaga gruntownej zmiany w taki sposób aby katalog podmiotów które mogą przystąpić do pozwanego w toczącym się postępowaniu SLAPP uwzględniał wszystkie podmioty wskazane w art. 9 Dyrektywy.
III. Art. 5 zawiera katalog okoliczności, które miałyby wskazywać, że postępowanie zmierza głównie do stłumienia, ograniczenia, zakłócenia debaty publicznej
lub szykanowania za udział w niej. Katalog ten nie zawiera odniesienia do braku równowagi miedzy stronami. O braku równowagi sił mówi sama Dyrektywa w motywach 15 i 42 oraz w art. 4 pkt. 3. Brak równowagi stron jest jednym z elementów definicyjnych, zawartych również w rekomendacji Rady Europy CM/Rec (2024)2 dla państw członkowskich w sprawie przeciwdziałania stosowaniu strategicznych pozwów przeciwko uczestnictwu publicznemu (SLAPP)
oraz w Zaleceniu Komisji (UE) 2022/758 z dnia 27 kwietnia 2022 r. w sprawie ochrony dziennikarzy i obrońców praw człowieka, którzy angażują się w debatę publiczną, przed ewidentnie bezpodstawnymi lub stanowiącymi nadużycie postępowaniami sądowymi („strategiczne powództwa zmierzające do stłumienia debaty publicznej”) (Dz.U. L 138 z 17.5.2022, s. 30). Brak równowagi stron nie należy traktować jako niezbędnej przesłanki uznania sprawy za SLAPP to jest ona istotną wskazówką i brak uwzględnienia jej w projekcie jest niezrozumiały. Inną okolicznością której również zabrakło w projekcie, jest zjawisko wytaczania powództw przeciwko osobom indywidualnym
a nie przeciwko organizacjom, których działanie jest zwalczane.
IV. Art. 7. Pierwszym z proponowanych szczególnych form zakończenia postępowania SLAPP ma być oddalenie powództwa z uwagi na jego oczywistą bezzasadność. Będzie to jednak możliwe przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek: gdy roszczenie zmierza głównie do stłumienia, ograniczenia, zakłócenia debaty publicznej lub szykanowania za udział w niej i jednocześnie powództwo jest oczywiście bezzasadne. O ile te pierwsze przesłanki doprecyzowuje art. 5 projektu o tyle projekt w żaden sposób nie doprecyzowuje pojęcia „oczywistej bezzasadności powództwa”. Prowadzi to do wniosku, iż pojęcie „oczywistej bezzasadności powództwa” z projektu należy rozumieć tak samo jak tożsame pojęcie z art. 1911 k.p.c. Przywołany przepis nie zawiera definicji tego terminu, jednak w doktrynie i orzecznictwie wykształcił się bardzo restrykcyjny sposób wykładni pojęcia „oczywistej bezzasadności powództwa”. Zgodnie z utrwaloną wykładnią, powództwo jest oczywiście bezzasadne, gdy „powód sformułował żądanie nieznane prawu albo w świetle przepisów prawa materialnego niedopuszczalne”. Powództwo jest oczywiście bezzasadne, gdy „dla każdego prawnika, bez potrzeby analizowania sprawy pod względem faktycznym i prawnym jest zupełnie oczywiste, że powództwo nie może być uwzględnione”. Oczywistą bezzasadność należy interpretować restrykcyjnie – co oznacza, iż każda wątpliwość stanowi zaprzeczenie wymaganej oczywistości. W praktyce powództwa SLAPP mają odpowiednią podstawę w przepisach prawa materialnego np. ochrona dóbr osobistych. W tych przypadkach naruszenie dobra osobistego i bezprawność działania sprawcy (domniemanie bezprawności naruszenia) są kwestiami podlegającymi ocenie prawnej, co wyklucza oczywistą bezzasadność powództwa. Co więcej, praktyka sądowa wskazuje, iż przepis art. 1911 k.p.c. nie znajduje zastosowania w sprawach o ochronę dóbr osobistych. Powyższe prowadzi do wniosku, iż przy braku doprecyzowania w projekcie co należy rozumieć przez „oczywistą bezzasadność powództwa” uzasadnione są wątpliwości, czy oczywista bezzasadność powództwa znajdzie w praktyce w ogóle zastosowanie jako forma zakończenia postępowania SLAPP. Analiza przepisów Dyrektywy pozwala na wniosek, iż oczywista bezzasadność roszczenia w rozumieniu dyrektywy ma odmienne znaczenie niż oczywiście bezzasadne roszczenie, o którym mowa w art. 1911 k.p.c. Oczywiście bezzasadne roszczenie w rozumieniu dyrektywy to raczej roszczenie wniesione dla pozoru, w celu osiągniecia skutku innego
niż uzasadniona ochrona praw. W tym kontekście warto zastanowić się nad celowością powielania literalnej treści dyrektywy ze szkodą dla realizacji jej celu. Zasadnym byłoby na potrzeby transpozycji przeanalizować czy inna lub dodatkowa konstrukcja prawna (np. pozorność) mogłaby prowadzić do skuteczniejszej realizacji celu Dyrektywy.
V. Drugą szczególną formą zakończenia postępowania SLAPP ma być odrzucenie lub oddalenie pozwu z uwagi na nadużycie prawa procesowego. Na pozytywną ocenę zasługuje doprecyzowanie skutków prawnych nadużycia prawa procesowego. Niestety, nie sprawi to, iż instytucja ta będzie w praktyce wykorzystywana do powództw SLAPP. Stwierdzenie nadużycia prawa będzie możliwe wyłącznie w przypadku, gdy wyłącznym celem powództwa było stłumienie, ograniczenie, zakłócenie debaty publicznej lub szykanowanie za udział w niej. W sytuacji wystąpienia jakiegoś innego, dodatkowego celu, obok celu głównego, instytucja odrzucenia pozwu ze względu na nadużycie prawa procesowego nie będzie mogła mieć zastosowania, gdyż zakłócenie debaty publicznej nie byłoby już wyłącznym, jedynym celem. Z tego powodu zastosowanie tej instytucji do powództw o ochronę dóbr osobistych będzie mało prawdopodobne, ze względu na oddzielenie kwestii stwierdzenia naruszenia od kwestii oceny czy naruszenie to było bezprawne. Ponadto, należy zauważyć, iż instytucja nadużycia prawa procesowego nie jest objęta rozpoznaniem w trybie przyspieszonym, przewidzianym w Rozdziale 2 projektu. Również dotychczasowa wykładnia art. 41 k.p.c. pozostaje restrykcyjna, zaś praktyka sądowa wskazuje, iż przepis ten nie jest stosowany w sprawach o ochronę dóbr osobistych.
Za wskazówkę dla projektodawcy, iż przesłanka „wyłącznego celu wytoczenia powództwa” nie jest właściwym rozwiązaniem do stwierdzenia nadużycia prawa procesowego powinien stanowić motyw 29 Dyrektywy wskazujący, iż roszczenia wniesione w stanowiącym nadużycie postępowaniu sądowym zmierzającym
do stłumienia debaty publicznej mogą być całkowicie lub częściowo bezzasadne. Oznacza to, że aby postępowanie zostało uznane za stanowiące nadużycie, roszczenie nie musi być całkowicie bezzasadne. Na przykład, nawet postępowanie w sprawie niewielkiego naruszenia dóbr osobistych, które mogłoby być podstawą roszczenia o niewielką rekompensatę za poniesione szkody zgodnie z obowiązującym prawem, może mimo wszystko stanowić nadużycie, jeżeli przedmiotem roszczenia jest oczywiście nadmierna kwota lub oczywiście nadmierny środek ochrony prawnej. Mając powyższe na względzie Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi o nadanie art. 10 projektu następującego brzmienia: „Art. 10. Jeżeli celem wytoczenia powództwa jest stłumienie, ograniczenie, zakłócenie debaty publicznej lub szykanowanie za udział w niej, sąd w każdym stanie sprawy może uznać wytoczenie powództwa za nadużycie prawa procesowego w rozumieniu art. 41 Kodeksu postępowania cywilnego”.
VI. Ciężar dowodu. Dyrektywa w art. 12 wskazuje, iż ciężar dowodu, że roszczenie jest zasadne, spoczywa na powodzie, który wytacza powództwo. Na Państwach członkowskich spoczywa obowiązek zapewnienia, aby w przypadku złożenia przez pozwanego wniosku o oddalenie roszczenia na wczesnym etapie, na powodzie spoczywał obowiązek uzasadnienia roszczenia, aby sąd mógł ocenić, czy nie jest ono oczywiście bezzasadne. W ocenie Związku, wskazane gwarancje proceduralne nie znalazły pełnego odzwierciedlenia w projekcie. W uzasadnieniu do projektu znajduje się wskazanie, iż ze względu na ogólną zasadę rozkładu ciężaru dowodu, wynikającą z art. 6 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą obowiązek udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne projektodawca uznał, że nie ma potrzeby ponownego regulowania kwestii ciężaru dowodu w treści ustawy. W ocenie Związku, przy projektowaniu przepisów projektodawca powinien uwzględnić rodzaj spraw jakie najczęściej dotyczą powództw SLAPP.
Są to w przeważającej mierze sprawy o ochronę dóbr osobistych. W tych sprawach, rozkład ciężaru dowodu jest korzystny dla powoda. Powód musi wykazać istnienie dobra osobistego i jego zagrożenie lub naruszenie. Natomiast, ze względu na domniemanie bezprawności naruszenia lub zagrożenia dobra osobistego, to pozwany musi udowodnić, że zagrożenie to lub naruszenie nie było bezprawne. Tym samym, w tych sprawach ciężar dowodu wykazania braku bezprawności działań spoczywa na pozwanym. Z tego powodu pozostawienie ogólnych reguł rozkładu ciężaru dowodu w sprawach typu SLAPP w ocenie Związku nie realizuje wymogu obciążenia powoda ciężarem dowodu. Art. 12 Dyrektywy nie przewiduje możliwości częściowego obciążenia pozwanego ciężarem dowodu.
VII. Na negatywną ocenę zasługuje świadome odstąpienie przez projektodawcę od uregulowania w ustawie kwestii dochodzenia roszczeń w przypadku wystąpienia szkody na skutek wytoczenia powództwa zmierzającego do stłumienia, ograniczenia, zakłócenia debaty publicznej lub szykanowania za udział w niej. Zgodnie z uzasadnieniem decyzja ta wynika z intencji zapewnienia możliwie największej efektywności oraz szybkości postępowania. Mając pod uwagę, iż tylko zastosowanie jednej instytucji prawnej – oczywistej bezzasadności powództwa – ma być ograniczone ramami czasowymi 6 miesięcy, jest to decyzja nieuzasadniona. Ponadto należy mieć na względzie, iż w odniesieniu do powództw SLAPP niezwykle ważne jest aby środki prawne przeciwko nim miały efekt zarówno odstraszający jak i kompensacyjny. Brak uregulowania rekompensaty w projekcie będzie miał ten skutek, iż dopiero po zakończeniu postępowania SLAPP, które o ile nie zostanie zakończone na wczesnym etapie to może trwać wiele lat w celu zmęczenia długotrwałym, obciążającym procesem, w celu zyskania rekompensaty pozwany w postępowaniu SLAPP będzie zmuszony wszcząć kolejne, prawdopodobnie wieloletnie postępowanie sądowe. Rozwiązanie takie całkowicie mija się ze wskazanym w art. 15 Dyrektywy, umożliwieniem stosowania przez sąd „równie skutecznego stosowanego środka” w rozumieniu tego przepisu tj. skutecznego, proporcjonalnego i odstraszającego czyli środka o skuteczności równej sankcji nałożonej przez sąd na stronę inicjującą postępowanie SLAPP. Art. 15 Dyrektywy nakłada na Państwo członkowskie obowiązek zapewnienia by to sąd rozpoznający sprawę SLAPP mógł nałożyć na powoda stosowne skuteczne środki, w tym wypłatę rekompensaty za poniesione szkody. Z tego powodu, w ocenie Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, projekt powinien przewidywać możliwość przyznania pozwanemu przez sąd zadośćuczynienia już w wyroku kończącym sprawę SLAPP, również w przypadku cofnięcia pozwu. Alternatywnie, w projekcie można było rozważyć na przykład obligatoryjne wydzielenie kwestii dochodzenia roszczeń do odrębnego postępowania przez ten sam sąd – automatyczne w przypadku stwierdzenia, że jest to powództwo SLAPP – co pozwalałoby szybko i efektywnie zamknąć podstawowe postępowanie w kwestii stwierdzenia, czy roszczenia były bezzasadne, czy nie, a jednocześnie kwestia dochodzenia rekompensaty w odpowiedniej formie pozostawałaby otwarta do dalszego rozpoznania, bez konieczności nadmiernego obciążania pozwanego w postępowaniu SLAPP czynnościami prawnymi, jak wszczynanie kolejnego postępowania.
VIII. W ocenie Związku przepisy projektu są nadmiernie uznaniowe, pozostawiając wiele do uznania sądu. Dla skuteczności przepisów, sąd powinien być zobowiązany do działania w przypadku, gdy spełnione zostaną przesłanki określone w ustawie.
Podsumowując, w ocenie Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, mimo kilku ciekawych rozwiązań, w obecnym kształcie opiniowany projekt nie zawiera wystarczających narzędzi do skutecznego przeciwdziałaniu powództwom SLAPP i nie stanowi propozycji właściwej i pełnej transpozycji Dyrektywy.

Decyzja Prezydium KK nr 168/25 ws. opinii o projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw związanychz funkcjonowaniem administracji rządowej

Napisany w dniu 20.11.2025 | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia projekt rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji rządowej – wiele ze zmienianych w ramach projektu zapisów budzi poważne wątpliwości, szerzej omówione poniżej.
Artykuł 12 pkt 3 opiniowanego projektu – zapis nie przewiduje obowiązku powołania Pełnomocnika Rządu ds. Równości, co może w teorii spowodować, że stanowisko to pozostanie nieobsadzone, a zatem stoi w sprzeczności z treścią dyrektyw 2000/43/WE oraz 2006/54/WE, które przewidują stworzenie stałego, niezależnego organu wspierającego równe traktowanie.
Artykuł 12 pkt 2 oraz art. 7 pkt 2 zastępują jednoznaczne sformułowania używane dotychczas w tekście ustawy mniej precyzyjnym określeniem odpowiedzialnych podmiotów.
Art. 12 pkt 1 projektu przewiduje powierzenie wykonywania zadań dot. realizacji zasady równego traktowania Rzecznikowi Praw Obywatelskich, równolegle wraz z innymi podmiotami. Brak jasnego podziału kompetencji prowadzić może do powstawania sporów instytucjonalnych, w tym również prowadzących do faktycznego obniżenia ochrony zasady równego traktowania.
Artykuł 12 pkt 2 oraz art. 13 pkt 2 opiniowanego projektu ustawy w niedostatecznie szczegółowy sposób określają zasady m.in. migracji danych w opisywanych w nich sytuacjach, co prowadzić może do zakłóceń w realizacji usług publicznych.
Artykuł 6 pkt 2 projektowanej ustawy w niedostatecznie szczegółowy sposób określa, jakie dokumenty podlegają publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej – użyte sformułowanie „wszelkie dokumenty” prowadzić może do powstania wątpliwości interpretacyjnych.
W związku z powyższym Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji rządowej w jego obecnym kształcie.

Decyzja Prezydium KK nr 167/25 ws. wskazania przedstawiciela NSZZ „Solidarność”do Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego

Napisany w dniu 19.11.2025 | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, postanawia desygnować Dominika Szczukockiego na przedstawiciela NSZZ „Solidarność” w Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego na kadencję 2026-2029.

Uchwała KK nr 18/25 ws. zmiany Uchwały KK 17/24 z 12 czerwca 2024 roku odmawiającej stwierdzenia nieważności Uchwały programowej Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” podjętej podczas WZD 12 marca 2024 r.

Napisany w dniu 03.10.2025 | przez Sekretariat Prezydium

1. Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie §61 ust. 1 Statutu NSZZ „Solidarność”, w związku z §2 ust. 2 Uchwały Komisji Krajowej 22/13 ws. stwierdzenia nieważności uchwał i decyzji podjętych z naruszeniem Statutu NSZZ „Solidarność” postanawia dokonać zmiany Uchwały KK 17/24 poprzez stwierdzenie nieważności Uchwały programowej Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” podjętej podczas WZD 12 marca 2024 r.
2. Traci moc Uchwała KK nr 17/24 ws. stwierdzenia nieważności Uchwały Programowej Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” z dnia 12 marca 2024 r.

Uchwała KK nr 17/25 ws. członkostwa, jego kontynuacji oraz zawieszenia członkostwa w NSZZ „Solidarność” oraz deklaracji członkowskiej

Napisany w dniu 03.10.2025 | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 61 ust. 2 i wypełniając postanowienia § 10 ust. 5 i § 12 ust. 3 Statutu NSZZ „Solidarność”, postanawia, co następuje.

Rozdział I
Zasady ogólne członkostwa w Związku

§ 1

1. Członkostwo w Związku możliwe jest tylko poprzez przynależność do organizacji zakładowej. W przypadku osób będących w stosunku pracy członkostwo w Związku może być realizowane tylko poprzez przynależność do organizacji zakładowej obejmującej swoim działaniem pracodawcę, u którego ta osoba jest zatrudniona. Nie dotyczy to członków Związku zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych Związku wybranych na funkcje związkowe, które mają być wykonywane w ramach stosunku pracy z wyboru, jeżeli z wyboru wynika obowiązek wykonywania pracy w charakterze pracownika.
2. Zgodnie z § 5 ust. 1 Statutu NSZZ „Solidarność” prawo zrzeszania się w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” przysługuje pracownikom w rozumieniu art. 2 k.p., w tym młodocianym, osobom wykonującym pracę zarobkową na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli nie zatrudnia do tego rodzaju pracy innych osób, niezależnie od podstawy zatrudnienia, jak również osobom zatrudnionym przy pracach sezonowych, osobom wykonującym pracę nakładczą, doktorantom. Członkami Zawiązku mogą być także bezrobotni, stażyści, emeryci i renciści oraz osoby odbywające służbę wojskową. Utrata zatrudnienia, a także powołanie do odbycia służby wojskowej nie oznaczają utraty członkostwa.

§ 2

1. Ilekroć w uchwale jest mowa o Statucie, należy przez to rozumieć obowiązujący Statut NSZZ „Solidarność”.
2. Ilekroć w uchwale jest mowa o organizacji zakładowej, to postanowienia tego przepisu stosuje się odpowiednio do organizacji międzyzakładowej, w tym terenowej organizacji Związku, o której jest mowa w § 19 ust. 5 Statutu.
3. Ilekroć w uchwale jest mowa o władzy wykonawczej organizacji zakładowej, to postanowienia tego przepisu stosuje się odpowiednio do władzy wykonawczej organizacji międzyzakładowej.

Rozdział II
Deklaracja członkowska i zgłoszenie

§ 3

1. W celu nabycia członkostwa w Związku zainteresowana osoba zobowiązana jest złożyć oświadczenie woli w formie pisemnej deklaracji członkowskiej.
2. Deklaracja członkowska obowiązująca w NSZZ „Solidarność”, której wzór stanowi dokument pisemny drukowany dwustronnie, zawierający po pierwsze, dane osoby składającej, datę złożenia Deklaracji i podpis osoby przyjmującej deklarację i wniosek do pracodawcy o pobieranie przez niego składki związkowej (strona pierwsza); po drugie, informacje dotyczące sposobu nabycia i ustania członkostwa wraz ze wskazaniem podstawy prawnej (strona druga). Szczegółowy wzór zawierający treść i formę Deklaracji wraz z klauzulą informacyjną (tzw. RODO) określa załącznik do niniejszej Uchwały.

§ 4

1. Każdy członek Związku może należeć wyłącznie do jednej organizacji zakładowej, niezależnie od liczby tytułów uprawniających do członkostwa w Związku.
2. Członkostwo Związku nabywa się:
1) z chwilą rejestracji organizacji zakładowej lub międzyzakładowej na podstawie uchwały o utworzeniu organizacji, członkostwo nabywają osoby podejmujące tę uchwałę,
2) z chwilą przyjęcia w poczet członków Związku uchwałą komisji zakładowej lub międzyzakładowej, lub zarządu regionu w sytuacji określonej w § 9 ust. 3 i 4 Statutu,
3) z chwilą przyjęcia w poczet członków Związku uchwałą władzy wykonawczej niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku, a także prezydium komisji zakładowej lub międzyzakładowej, jeżeli takie zostało utworzone, na które zostało scedowane prawo do przyjmowania w poczet członków Związku zgodnie z § 9 ust. 2 Statutu,
4) w wyniku niepodjęcia przez uprawnione władze zgodnie z § 2 ust. 1 pkt. 2) i ust. 2 Statutu uchwały w sprawie przyjęcia lub odmowy przyjęcia w poczet członków Związku organizacji zakładowej w terminie 30 dni od daty złożenia przez zainteresowaną osobę pisemnej deklaracji członkowskiej. Stwierdzenie faktu nabycia członkostwa w tym trybie następuje poprzez zamieszczenie adnotacji na złożonej deklaracji, obejmującej podpisy dwóch uprawnionych członków właściwej władzy wykonawczej, których uprawnienie wynika z upoważnienia udzielonego na podstawie § 42 ust. 7 i 8 Statutu lub wynika z odrębnej uchwały właściwej władzy wykonawczej lub jej organu.
3. Władza wykonawcza organizacji zakładowej przed przyjęciem nowych członków, zatrudnionych u pracodawcy dotychczas nieobjętego działalnością tej organizacji, ma obowiązek sprawdzić w zarządzie regionu, czy dany pracodawca nie jest objęty działalnością innej organizacji zakładowej.

Rozdział III
Członkostwo w zakładowej organizacji koordynacyjnej

§ 5

1. Członkostwo w zakładowej organizacji koordynacyjnej możliwe jest tylko poprzez przynależność do jednej z organizacji zakładowych będących wewnętrzną jednostką organizacyjną tej zakładowej organizacji koordynacyjnej. Członkowie Związku zrzeszeni w zakładowej organizacji koordynacyjnej przypisani są jednocześnie do jednej z wyżej wymienionych organizacji zakładowych.
2. Wniosek o przyjęcie w poczet członków rozpatruje komisja zakładowa właściwej miejscowo organizacji zakładowej, będącej wewnętrzną jednostką zakładowej organizacji koordynacyjnej, zgodnie z udzielonymi jej uprawnieniami na podstawie § 9 ust. 2 Statutu.
3. Pozbawienie członkostwa lub skreślenie z rejestru członków osoby zrzeszonej w zakładowej organizacji koordynacyjnej następuje w wyniku uchwały podjętej z zachowaniem postanowień § 13 Statutu przez władzę wykonawczą właściwej miejscowo organizacji zakładowej będącej wewnętrzną jednostką tej zakładowej organizacji koordynacyjnej.
4. Wykreślenie przez zarząd regionu z rejestru organizacji zakładowych organizacji będącej wewnętrzną jednostką organizacyjną zakładowej organizacji koordynacyjnej nie powoduje ustania członkostwa zrzeszonych w niej członków. W takim przypadku zakładowa komisja koordynacyjna wskazuje tym członkom organizację zakładową będącą jej wewnętrzną jednostką organizacyjną, właściwą dla kontynuowania członkostwa.

Rozdział IV
Kontynuacja przynależności do podstawowej jednostki organizacyjnej Związku po zmianie obszaru jej działania

§ 6

1. Członek Związku, którego dotychczasowa organizacja zakładowa zmieniła obszar działania w wyniku przekształceń strukturalnych pracodawcy i nie obejmuje już jego miejsca lub zakładu pracy, może, w celu kontynuacji członkostwa w Związku podjąć następujące działania:
1) w przypadku gdy po przekształceniach strukturalnych pracodawcy jego miejsce lub zakład pracy nie jest objęty działalnością żadnej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, ma do wyboru:
a) pozostać członkiem dotychczasowej organizacji zakładowej – pod warunkiem rozszerzenia przez tę organizację dotychczasowego obszaru jej działania na jego pracodawcę i przekształcenia się w organizację międzyzakładową, jeżeli dotychczas stanowiła organizację zakładową, z zachowaniem postanowień § 19 ust 2 i 4 Statutu;
b) złożyć zgłoszenie według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały w dowolnie wybranej przez siebie organizacji zakładowej działającej na terenie danego regionu; wraz z przyjęciem danej osoby w poczet członków organizacja przyjmująca rozszerza swój dotychczasowy obszar działania na nowego pracodawcę zatrudniającego tę osobę i przekształca się w organizację międzyzakładową, jeżeli dotychczas stanowiła organizację zakładową;
c) podjąć inicjatywę utworzenia samodzielnej organizacji zakładowej zgodnie z postanowieniami § 20 Statutu;
2) w przypadku gdy po przekształceniach strukturalnych pracodawcy jego miejsce lub zakład pracy jest objęty działalnością innej organizacji zakładowej, wówczas kontynuuje członkostwo w Związku z mocy prawa, przedkładając zgłoszenie według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały, co oznacza niemożność odmowy przez władzę wykonawczą tej organizacji kontynuowania jego członkostwa w Związku.
2. Władza wykonawcza, o której mowa w ust. 1 pkt 1) lit. b), ma prawo odmówić przyjęcia w poczet członków Związku osoby, o której mowa w tym punkcie. Przyjęcie lub odmowa przyjęcia w poczet członków Związku zrzeszonych w organizacji zakładowej powinno nastąpić w terminie nie dłuższym niż 30 dni od złożenia zgłoszenia według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały. Niepodjęcie decyzji w tym terminie jest równoznaczne z decyzją odmawiającą przyjęcia w poczet członków organizacji zakładowej. Decyzja władzy wykonawczej, odmawiająca przyjęcia wyżej wymienionej osoby do organizacji zakładowej, jest ostateczna.
3. W przypadku braku zgody na rozszerzenie zakresu działania organizacji zakładowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1) lit. a) lub odmowy przyjęcia do organizacji zakładowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1) lit. b), członek Związku ma prawo zwrócić się o pomoc do właściwego zarządu regionu. Zarząd regionu ma obowiązek, w terminie 30 dni od momentu przyjęcia tego faktu do wiadomości wskazania organizacji zakładowej, w której będzie mógł on kontynuować swoje członkostwo.

Rozdział V
Kontynuacja członkostwa w przypadku zmiany pracodawcy przez pracownika oraz
w wyniku zmian obszaru działania organizacji

§ 7

1. Zmiana przynależności do organizacji zakładowej może nastąpić w wyniku zmiany pracodawcy przez członka Związku lub wystąpienia członka Związku z tej jednostki i kontynuowania członkostwa w innej organizacji zakładowej, z zastrzeżeniem postanowień § 8 ust. 1 i 2 oraz
§ 19 ust. 2 Statutu, a także w wyniku zmian obszaru działania organizacji zakładowej.
2. W przypadku zmiany pracodawcy przez członka Związku, powodującej konieczność zmiany przynależności do podstawowej jednostki organizacyjnej, staje się on z mocy prawa członkiem podstawowej jednostki organizacyjnej działającej u nowego pracodawcy zgodnie z miejscem jego pracy.
3. Członek Związku, o którym mowa w ustępie 2, jest zobowiązany udokumentować swoją przynależność do Związku w poprzedniej organizacji zakładowej stosownym zgłoszeniem według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały. Bez udokumentowania przynależności będzie traktowany jak kandydat na członka Związku, do którego stosuje się postanowienia zawarte w § 9 Statutu.
4. Członek Związku, który utracił prawo przynależności do dotychczasowej organizacji zakładowej lub z niej wystąpił, a chce kontynuować członkostwo w Związku, przystępuje do innej zakładowej organizacji, w stosunku do której przysługuje mu prawo przynależności, zgodnie
z postanowieniami § 8 ust. 1 i 2 oraz § 19 ust. 2 Statutu w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od utraty prawa przynależności lub wystąpienia z organizacji dotychczasowej. Po upływie powyższego terminu jego członkostwo w Związku ustaje z mocy prawa.
5. W przypadku gdy pracodawca (zakład pracy) został przejęty przez nowego pracodawcę objętego obszarem innej jednostki organizacyjnej Związku, członkowie Związku zatrudnieni w przejętym zakładzie stają się z mocy prawa członkami Związku w jednostce organizacyjnej obejmującej obszarem działania pracodawcę przejmującego.
6. Członek Związku, którego zakład pracy został objęty działaniem innej organizacji zgodnie z postanowieniami Uchwały KK nr 20/05 ws. zasad łączenia lub podziału jednostek organizacyjnych Związku, np. w wyniku restrukturyzacji zakładu pracy lub w wyniku porozumienia organizacji lub w wyniku wyłączenia z organizacji międzyzakładowej samodzielnej organizacji zakładowej, staje się członkiem tej organizacji z mocy prawa.

Rozdział VI
Szczególne postanowienia dotyczące członkostwa

§ 8

Władza wykonawcza z chwilą przyjęcia nowego członka Związku, zatrudnionego u pracodawcy nieobjętego działalnością Związku, zgodnie z § 19 ust. 4a Statutu podejmuje uchwałęo przekształceniu się w organizację międzyzakładową i rozszerza obszar działania danej organizacji na tego pracodawcę. O fakcie tym musi ona poinformować danego pracodawcę oraz zarząd regionu, w którym organizacja zakładowa jest zarejestrowana, niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od przyjęcia nowego członka Związku. Powyższe dotyczy również organizacji międzyzakładowej.

§ 9

1. Członkostwo w NSZZ „Solidarność” osoby oddelegowanej lub urlopowanej w związku z pełnionymi funkcjami związkowymi lub publicznymi musi wiązać się z przynależnością do organizacji zakładowej obejmującej obszarem swojego działania zakład pracy, z którego osoba ta jest oddelegowana lub urlopowana.
2. W przypadku likwidacji podstawowej jednostki organizacyjnej członek Związku może kontynuować członkostwo w innej, dowolnie wybranej organizacji, której władza wykonawcza podejmie uchwałę o wpisaniu go w rejestr członków, z zastrzeżeniem postanowień § 5 ust. 4. Przystąpienie do innej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku winno nastąpić w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty wyrejestrowania likwidowanej organizacji przez zarząd regionu lub Komisję Krajową w przypadku wyrejestrowania zakładowej organizacji koordynacyjnej. Po upływie powyższego terminu członkostwo w Związku ustaje z mocy prawa.

§ 10

1. Emeryci, renciści i bezrobotni mogą pozostać nadal członkami organizacji zakładowej obejmującej swoim działaniem ostatniego pracodawcę lub kontynuować członkostwo w Związku w dowolnej organizacji zakładowej, która przyjmie ich zgłoszenie według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały; w tym mogą należeć do organizacji międzyzakładowej zrzeszającej wyłącznie osoby niepozostające w stosunku pracy, zgodnie z postanowieniami § 19 ust. 5 Statutu.
2. Z chwilą zatrudnienia się bezrobotnego członka Związku u pracodawcy objętego działalnością podstawowej jednostki organizacyjnej Związku może on kontynuować członkostwo tylko poprzez przystąpienie do tej organizacji, zgodnie z postanowieniami § 8 ust. 1 Statutu oraz § 1 ust. 1 i 2 oraz § 4 ust. 1 niniejszej uchwały.
3. Podstawowa jednostka organizacyjna Związku, obejmująca swoją działalnością danego pracodawcę, nie może odmówić prawa do kontynuowania członkostwa w Związku bezrobotnemu członkowi Związku, zatrudnionemu przez tego pracodawcę lub członkowi Związku, którego zakład pracy, w wyniku przekształceń strukturalnych pracodawców został objęty działalnością tej organizacji.

§ 11

1. W przypadku zatrudnienia u kilku pracodawców objętych działalnością różnych podstawowych jednostek organizacyjnych Związku członek Związku ma obowiązek poinformować o tym fakcie władze wykonawcze wszystkich jednostek organizacyjnych Związku obejmujących swoim działaniem tych pracodawców.
2. Członek Związku, który pozostaje w kilku stosunkach pracy, jest reprezentowany
u danego pracodawcy przez jednostkę organizacyjną Związku obejmującą swoim zasięgiem działania danego pracodawcę. Członek Związku świadczący pracę również na innych podstawach niż stosunek pracy, jest reprezentowany u danego pracodawcy przez jednostkę organizacyjną Związku obejmującą swoim zasięgiem działania danego pracodawcę, jeżeli wyrazi on taką wolę.

Rozdział VII
Zawieszenia członkostwa w Związku

§ 12

1. Zawieszenie członkostwa w Związku polega na utracie przez określony czas praw przysługujących członkowi Związku z jednoczesnym zwolnieniem z wykonywania obowiązków członkowskich. Zawieszenie członkostwa następuje ze względów formalnych, w przypadku zaistnienia przeszkód prawnych w przynależności do związków zawodowych, wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów prawa, albo gdy wymaga tego specyfika pełnionych funkcji publicznych.
2. W okresie zawieszenia członkostwa osoba, której to dotyczy, nie jest członkiem Związku w rozumieniu postanowień Statutu.

§ 13

1. Zawieszenie członkostwa w Związku może nastąpić wyłącznie w przypadku zaistnienia co najmniej jednej z niżej wymienionych przyczyn:
1) zgodnie z przepisami prawa powszechnego funkcja publiczna, którą pełni lub będzie pełnić członek Związku, nie może być łączona z członkostwem w związkach zawodowych lub zgodnie z tymi przepisami osoba taka może należeć wyłącznie do związku zawodowego wskazanego właściwym przedmiotowo przepisem ustawy,
2) zgodnie z przepisami prawa powszechnego stanowisko, które zajmuje lub będzie zajmował członek Związku u pracodawcy bez względu na jego rodzaj, objęte jest zakazem przynależności do związków zawodowych lub osoba taka w świetle przepisów prawa powszechnego może wyłącznie należeć do związku zawodowego wskazanego w tych przepisach,
3) członek Związku został powołany do odbycia służby wojskowej.
2. Członek Związku spełniający kryteria ust 1. pkt 1) i 2) ma prawo wystąpić z pisemnym wnioskiem do władzy wykonawczej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku o zawieszenie jego członkostwa w Związku na okres pełnienia funkcji publicznej lub zajmowania stanowiska, które nie pozwala na przynależność do związku zawodowego.

§ 14

1. Władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej Związku podejmuje uchwałę w sprawie zgody na zawieszenie członkostwa w Związku lub odmowy zawieszenia członkostwa w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty złożenia wniosku. Odmowa zawieszenia członkostwa wymaga pisemnego uzasadnienia.
2. Od uchwały odmawiającej zawieszenia członkostwa Związku przysługuje prawo wniesienia odwołania do właściwego zarządu regionu w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia jej doręczenia.
3. Zarząd regionu jest zobowiązany do podjęcia decyzji w sprawie zawieszenia członkostwa w Związku w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania odwołania. Decyzja zarządu regionu w sprawie zawieszenia członkostwa w Związku jest ostateczna.

§ 15

W przypadku, o którym mowa w § 13 ust.1 pkt 3), zawieszenie członkostwa następuje automatycznie i nie wymaga decyzji władz Związku, o których mowa w § 14.

§ 16

W okresie zawieszenia członkostwa osoba, której to dotyczy, jest pozbawiona praw członka Związku, ujętych w postanowieniach § 14 Statutu oraz jest zwolniona z wykonywania obowiązków członka Związku, ujętych w postanowieniach § 15 pkt 1) – 4) Statutu.

§ 17

Okresu zawieszenia członkostwa nie wlicza się do łącznego okresu przynależności do Związku. Jednakże okres ten nie powoduje przerwy w członkostwie, o którym mowa w § 50 ust. 2 pkt 1) Statutu, co oznacza to, że okres przynależności do Związku zarówno przed zawieszeniem, jak i po ustaniu okresu zawieszenia członkostwa liczy się łącznie jako okres przynależności do Związku.

§ 18

Z momentem ustania przyczyn, będących podstawą do zawieszenia członkostwa w Związku, osoba, której to dotyczyło, ma obowiązek w terminie 30 dni powiadomić o tym fakcie władzę wykonawczą podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, której była członkiem przed zawieszeniem członkostwa.

§ 19

Zawieszenie członkostwa w Związku kończy się z chwilą wpływu do odpowiedniej władzy wykonawczej pisemnej informacji o ustaniu przyczyn będących podstawą podjęcia uchwały o zawieszeniu członkostwa w Związku.

§ 20

Od momentu zakończenia okresu zawieszenia członkostwa w Związku osoba, której ono dotyczyło, ponownie nabywa pełne prawa członkowskie oraz jest zobowiązana do wypełniania wszystkich obowiązków członka Związku.

Rozdział VIII
Postanowienia końcowe

§ 21

1. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
2. Traci moc Uchwała KK nr 2/06 z późniejszymi zmianami.
3. Traci moc Uchwała KK nr 15/22 z późniejszymi zmianami.

Uchwała KK nr 16/25 ws. warunków i trybu rejestracji organizacji podzakładowych oraz organizacji wydziałowych (oddziałowych) lub znajdujących się na terenie innego regionu niż region rejestrujący organizację zakładową lub międzyzakładową, oraz zasad ich działania

Napisany w dniu 03.10.2025 | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 24 Statutu NSZZ „Solidarność”, określa zasady działania, warunki i tryb rejestracji organizacji wydziałowych, oddziałowych, stanowiących niższe jednostki organizacyjne organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, znajdujących się na terenie innego regionu niż region, w którym zarejestrowana jest organizacja zakładowa lub międzyzakładowa, której jednostkę niższą stanową wyżej wymieniona organizacja wydziałowa (oddziałowa) oraz organizacje podzakładowe, rejestrowanych bez względu na miejsce rejestracji organizacji zakładowej lub międzyzakładowej.

Rozdział I
Zasady ogólne

§ 1

1. Ilekroć w niniejszej uchwale jest mowa o Statucie, należy przez to rozumieć obowiązujący Statut NSZZ „Solidarność”.
2. Ilekroć w niniejszej uchwale jest mowa o organizacji wydziałowej, należy przez to rozumieć także organizację oddziałową, o której mowa w § 19 ust. 7 Statutu.
3. Ilekroć w niniejszej uchwale jest mowa o organizacji zakładowej, należy przez to rozumieć także organizację międzyzakładową.
4. Zarząd regionu tworzy rejestr organizacji wydziałowych (oddziałowych) oraz rejestr organizacji podzakładowych.
5. Zarząd regionu może zarejestrować w regionalnym rejestrze organizacji wydziałowych więcej niż jedną organizację wydziałową tej samej organizacji zakładowej po spełnieniu warunków opisanych w niniejszej Uchwale.

§ 2

1. Władza stanowiąca podstawowej jednostki organizacyjnej zgodnie z § 40 ust. 2 Statutu ustala wewnętrzną strukturę organizacyjną danej jednostki organizacyjnej Związku, z zastrzeżeniem postanowień § 24 i § 40 ust. 3 Statutu.
2. Do podjęcia decyzji w sprawie ustalenia wewnętrznej struktury organizacyjnej władza stanowiąca może upoważnić władzę wykonawczą

Rozdział II
Organizacje wydziałowe lub oddziałowe

§ 3

Warunkiem rejestracji organizacji wydziałowej w regionalnym rejestrze tych organizacji jest:
1) złożenie wniosku do zarządu regionu przez władzę wykonawczą zainteresowanej organizacji zakładowej, której organizacja wydziałowa obejmuje swym działaniem część zakładu pracy znajdującą się na terenie regionu, w którym składany jest wniosek; do wniosku musi być dołączone zaświadczenie wystawione przez właściwy zarząd regionu, stwierdzające fakt zarejestrowania w regionalnym rejestrze organizacji zakładowej składającej wniosek;
2) pisemne zobowiązanie się komisji zakładowej składającej ww. wniosek do odprowadzania na rzecz właściwego regionu, w którym ma być zarejestrowana organizacja wydziałowa, części składki członkowskiej należnej – zgodnie z Uchwałą KZD NSZZ „Solidarność” ws. działalności finansowej Związku – regionowi, Komisji Krajowej, regionalnemu i Krajowemu Funduszowi Strajkowemu oraz na inne obowiązujące w danym regionie fundusze celowe utworzone na podstawie § 74 ust. 4 Statutu;
3) przewidziany w regulaminie określającym wewnętrzną strukturę organizacji zakładowej wybór komisji wydziałowej, tj. przewodniczącego oraz pozostałych członków komisji wydziałowej, wybór wydziałowej komisji rewizyjnej jest obowiązkowy, w sytuacji gdy komisja wydziałowa – na podstawie scedowanych przez komisję zakładową kompetencji – prowadzi wyodrębnioną księgowość (konto księgowe) prowadzone i nadzorowane przez komisję zakładową np. dysponuje wyodrębnionym kontem bankowym oraz samodzielnie dysponuje zgromadzonymi środkami, realizując swoje uprawnienia za pośrednictwem upoważnionych do tego osób;
4) przekazanie przez komisję zakładową kompetencji na rzecz komisji wydziałowej zgodnie z § 41 ust. 3 pkt 1) Statutu, uprawniających komisję wydziałową do realizacji celów statutowych wobec zrzeszonych w niej członków Związku;
5) informacja w sprawie scedowania lub niescedowania przez komisję zakładową uprawnienia do przyjmowania w poczet członków Związku na władzę wykonawczą organizacji wydziałowej zgodnie z § 9 ust. 2 Statutu.

§ 4

1. W przypadku gdy dana jednostka organizacyjna funkcjonuje na terenie więcej niż jednego regionu, jej władza stanowiąca zgodnie z § 40 ust. 3 Statutu lub wykonawcza, upoważniona na podstawie § 40 ust. 2 Statutu, na wniosek większości członków Związku z tego regionu z części zakładu pracy objętego działaniem tej jednostki organizacyjnej, w którym liczba członków tej organizacji wynosi co najmniej dziesięć osób, tworzy na terenie tego regionu organizację oddziałową. W przypadku organizacji międzyzakładowych wniosek taki mogą złożyć członkowie z tego Regionu, zatrudnieni u jednego pracodawcy.
2. Utworzenie powyższej organizacji oddziałowej następuje w terminie 60 dni od daty zgłoszenia wniosku. Jednostki utworzone w tym trybie podlegają rejestracji w regionie, na terenie którego działają. Przepis § 3 określający warunki rejestracji, stosuje się odpowiednio.

§ 5

1. Zarząd regionu jest zobowiązany rozpatrzyć złożony wniosek o rejestrację organizacji wydziałowej niezwłocznie, nie później niż 6 tygodni od momentu jego złożenia.
2. Zarząd regionu może odmówić zarejestrowania organizacji wydziałowej. Decyzja o odmowie rejestracji musi być wydana w formie pisemnej wraz z uzasadnieniem.
3. Od decyzji zarządu regionu odmawiającej rejestracji organizacji wydziałowej służy zainteresowanej komisji zakładowej prawo odwołania się do Komisji Krajowej w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji zarządu regionu.
4. Komisja Krajowa może uchylić lub utrzymać decyzję zarządu regionu. Uchylenie przez Komisję Krajową decyzji zarządu regionu, o której mowa w ustępie 3, oznacza obowiązek wpisania przez zarząd regionu danej organizacji do rejestru organizacji wydziałowych. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.

§ 6

1. Skreślenia z regionalnego rejestru organizacji wydziałowej zarząd regionu dokonuje:
a) na wniosek właściwej komisji zakładowej;
b) z własnej inicjatywy w przypadku naruszenia przez władze organizacji wydziałowej Statutu, uchwał władz Związku oraz postanowień niniejszej uchwały; w tej sytuacji nie stosuje się zasad określonych w Rozdziale VI Statutu (zarządy komisaryczne);
c) w sytuacji gdy właściwy zarząd regionu wykreślił z rejestru organizację zakładową, której częścią jest ta organizacja wydziałowa; nie dotyczy sytuacji gdy inna podstawowa jednostka organizacyjna Związku przejmuje członków i strukturę wewnętrzną wykreślonej organizacji zakładowej.
2. Od decyzji zarządu regionu o skreśleniu z rejestru organizacji wydziałowej w sytuacji opisanej w ust. 1 pkt b) służy zainteresowanej komisji zakładowej prawo odwołania się do Komisji Krajowej w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji zarządu regionu.
3. Komisja Krajowa może uchylić lub utrzymać decyzję zarządu regionu. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.
4. Skreślenie z rejestru organizacji wydziałowych, o którym mowa w ust. 1, nie powoduje likwidacji tej części organizacji zakładowej. Wygasają jedynie wzajemne zobowiązania między zarządem regionu, w którym była zarejestrowana organizacja wydziałowa, a tą organizacją.

§ 7

1. W przypadku gdy uprawnienie do podejmowania decyzji w sprawie członkostwa zostało scedowane zgodnie z §9 ust.2 Statutu na władzę wykonawczą niższej jednostki organizacyjnej zarządem regionu uprawnionym do rozpatrywania odwołania od uchwały odmawiającej przyjęcia w poczet Związku jest zarząd regionu, w którym jest zarejestrowana ta niższa jednostka organizacyjna.
2. Pozbawienie członkostwa w drodze uchwały władzy wykonawczej niższej jednostki organizacyjnej może nastąpić wyłącznie w przypadku scedowania prawa do przyjmowania członków do Związku na władzę wykonawczą niższej jednostki organizacyjnej zgodnie z § 9 ust. 2 Statutu. Zarządem regionu uprawnionym do rozpatrywania odwołania od decyzji władzy wykonawczej niższej jednostki organizacyjnej o wykluczeniu lub skreśleniu z listy członków Związku jest zarząd regionu, w którym jest zarejestrowana ta niższa jednostka organizacyjna.

Rozdział III
Organizacje podzakładowe

§ 8

1. Warunkiem rejestracji organizacji podzakładowej w regionalnym rejestrze tych organizacji jest:
1) złożenie przez zainteresowaną władzę wykonawczą organizacji zakładowej wniosku do właściwego zarządu regionu o zarejestrowanie organizacji podzakładowej prowadzącej działalność na terenie tego regionu w rejestrze, o którym mowa w § 1 ust. 4 wraz z pisemnym zobowiązaniem do odprowadzania części składki należnej zarządowi regionu zgodnie z Uchwałą KZD ws. działalności finansowej Związku, oraz na inne obowiązujące w danym regionie fundusze celowe utworzone na podstawie § 74 ust. 4 Statutu;
2) przewidziany w regulaminie określającym wewnętrzną strukturę organizacji zakładowej wybór władz organizacji podzakładowej, tj. władzy wykonawczej i kontrolnej;
3) posiadanie przez organizację podzakładową własnego rachunku bankowego;
4) przekazanie przez komisję zakładową kompetencji na rzecz komisji podzakładowej zgodnie z § 41 ust. 3 pkt 1) Statutu, uprawniających komisję podzakładową do realizacji celów statutowych wobec zrzeszonych w niej członków Związku;
5) informacja o scedowaniu lub nie zgodnie z § 9 ust. 2 Statutu przez komisję zakładową uprawnienia do podejmowania uchwały w sprawie przyjęcia lub odmowy przyjęcia w poczet członków Związku na władzę wykonawczą organizacji podzakładowej.

§ 9

1. Zarząd regionu może po spełnieniu warunków zawartych w § 8 zarejestrować w regionalnym rejestrze organizacji podzakładowych więcej niż jedną organizację podzakładową należącą do tej samej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku.
2. Do wniosku o rejestrację organizacji podzakładowej w innym regionie musi być dołączone zaświadczenie wystawione przez właściwy zarząd regionu, stwierdzające fakt zarejestrowania w regionalnym rejestrze podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, której władza wykonawcza składa wniosek o rejestrację organizacji podzakładowej.
3. Zarząd regionu jest zobowiązany rozpatrzyć złożony wniosek o rejestrację organizacji podzakładowej niezwłocznie, nie później niż 6 tygodni od momentu jego złożenia.
4. W przypadku gdy rejestracja dotyczy organizacji podzakładowej, która powstała w wyniku utraty statusu podstawowej jednostki organizacyjnej w związku ze zmianami organizacyjnymi pracodawcy, wniosek o rejestrację powinien być złożony jednocześnie z wnioskiem o wyrejestrowanie dotychczasowej organizacji, która utraciła status podstawowej jednostki organizacyjnej.
5. W celu zachowania ciągłości – jako osoby prawnej – pomiędzy dotychczasową organizacją tracącą status podstawowej jednostki organizacyjnej Związku i będącą następcą prawnym organizacji podzakładowej, wnioski o których mowa w ust. 3 zarząd regionu rozstrzyga jednocześnie.

§ 10

1. Zarząd regionu może odmówić zarejestrowania organizacji podzakładowej. Uchwała o odmowie rejestracji musi być wydana w formie pisemnej wraz z uzasadnieniem.
2. Od decyzji zarządu regionu odmawiającej rejestracji organizacji wydziałowej służy zainteresowanej komisji zakładowej prawo odwołania się do Komisji Krajowej w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji zarządu regionu.
3. Komisja Krajowa może uchylić lub utrzymać decyzję zarządu regionu. Uchylenie przez Komisję Krajową decyzji zarządu regionu, o której mowa w ustępie 3, oznacza obowiązek wpisania przez zarząd regionu danej organizacji do rejestru organizacji podzakładowych. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.

§ 11

1. Skreślenia z regionalnego rejestru organizacji podzakładowej zarząd regionu dokonuje:
1) na wniosek władzy wykonawczej, która wnioskowała o rejestrację tej organizacji;
2) z własnej inicjatywy – w przypadku naruszenia przez władze organizacji podzakładowej Statutu, uchwał władz Związku oraz postanowień niniejszej uchwały po przeprowadzeniu procedury, o której mowa w §§ 56 i 57 Statutu;
3) w sytuacji gdy właściwy zarząd regionu wykreślił z rejestru podstawową jednostkę organizacyjną Związku, której częścią jest ta organizacja podzakładowa; nie dotyczy sytuacji, gdy inna podstawowa jednostka organizacyjna Związku przejmuje członków wraz ze strukturą wewnętrzną skreślonej podstawowej jednostki organizacyjnej.
2. Przed wyrejestrowaniem organizacji podzakładowej, na wniosek wraz z uzasadnieniem organu rejestrowego organizacji podzakładowej, władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej, której częścią jest ta organizacja podzakładowa, wszczyna procedurę likwidacyjną, powołując likwidatora.
3. W sytuacji określonej w ust. 1 pkt 3) podstawą wyrejestrowania organizacji podzakładowej jest wniosek likwidatora powołanego przez zarząd regionu, wyrejestrowujący podstawową jednostkę organizacyjną Związku.
4. Od uchwały zarządu regionu w sprawie wystąpienia o wszczęcie procedury likwidacyjnej w celu skreślenia organizacji podzakładowej z regionalnego rejestru, o którym mowa w ust. 2, władze wykonawcze obu zainteresowanych organizacji, zakładowej i będącej jej niższą jednostką organizacji podzakładowej, mają prawo odwołania się do Komisji Krajowej w terminie 30 dni od daty jego otrzymania.
5. W przypadku odwołania się od uchwały zarządu regionu, o której mowa w ust. 4, termin określony w ust. 2 ulega zawieszeniu do czasu podjęcia przez Komisję Krajową decyzji w tej sprawie.
6. Komisja Krajowa może uchylić lub utrzymać uchwałę zarządu regionu o wszczęciu procedury likwidacyjnej w celu skreślenia organizacji podzakładowej z regionalnego rejestru. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.
2. Wyrejestrowanie z rejestru organizacji podzakładowych, o którym mowa w ust. 1, nie oznacza likwidacji tej części podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, która może zostać zarejestrowana w tym regionie jako organizacja oddziałowa; przepis § 40 ust. 3 Statutu stosuje się odpowiednio.

Rozdział IV
Przepisy wspólne

§ 12

1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o niższych jednostkach organizacyjnych, należy przez to rozumieć także organizację wydziałową, oddziałową lub podzakładową, o których mowa w § 19 ust. 7 Statutu.
2. Skład władzy wykonawczej organizacji zakładowej powinien uwzględniać udział w niej przewodniczących niższych jednostek organizacyjnych przy zastosowaniu postanowień § 35 ust. 5 pkt 2) Statutu.
3. Wybór władz niższych jednostek organizacyjnych odbywa się zgodnie z obowiązującymi w Związku zasadami wyborczymi.

§ 13

Niższe jednostki organizacyjne są uprawnione do wyboru delegatów na walne zebranie delegatów regionu, w którym są zarejestrowane.

§ 14

1. Do liczby członków Związku podstawowej jednostki organizacyjnej, uprawnionych do wyboru delegatów na walne zebranie delegatów regionu, nie wlicza się liczby członków wszystkich niższych jednostek organizacyjnych stanowiących naturalne lub łączone okręgi wyborcze w innych regionach.
2. Delegaci na zakładowe zebranie delegatów, reprezentujący niższe jednostki organizacyjne stanowiące samodzielne okręgi wyborcze, o których mowa w ust. 1, nie posiadają biernego i czynnego prawa wyborczego przy dokonywaniu wyborów delegatów na walne zebranie delegatów regionu przez wymienione wyżej zebranie delegatów. W tym głosowaniu liczba uprawnionych do głosowania na zakładowym zebraniu delegatów pomniejszona jest o liczbę delegatów reprezentujących niższe jednostki organizacyjne stanowiące samodzielne okręgi wyborcze.

§ 15

1. Wniosek (akces) zgłaszający organizację zakładową do struktury branżowej uchwala zakładowe zebranie delegatów lub członków. Organizacje wydziałowe mogą należeć do regionalnej sekcji po spełnieniu następujących warunków:
1) wniosek zgłaszający został uchwalony przez zakładowe zebranie członków lub delegatów. Zakładowe zebranie członków lub delegatów nie może scedować tej kompetencji na zebranie organizacji wydziałowej;
2) zgłaszana do regionalnej sekcji branżowej organizacja wydziałowa musi być zarejestrowana w tym regionie na warunkach określonych w niniejszej uchwale;
2. W przypadku gdy organizacja zakładowa zrzesza pracowników różnych branż, a jej niższe jednostki organizacyjne, o których mowa w § 19 ust. 7 oraz § 27 ust. 1 Statutu, zrzeszają pracowników zatrudnionych u pracodawców tej samej branży, mogą one należeć do różnych, odpowiednich dla tej branży regionalnych, międzyregionalnych lub krajowych sekcji branżowych.

§ 16

1. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
2. Tracą moc Uchwały KK nr 22/04 i nr 24/04.

Uchwała KK nr 15/25 ws. zmiany Uchwały KK nr 30/04 ws. interpretacji Statutu dotyczącej wprowadzania zarządów komisarycznych

Napisany w dniu 03.10.2025 | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” postanawia wprowadzić następujące zmiany w Uchwale nr 30/04 ws. interpretacji Statutu dotyczącej wprowadzania zarządów komisarycznych.

§ 1

1. W § 1 ust. 1 dotychczasową treść zastępuje się następującą:
„Zgodnie z § 56 ust. 1 oraz z § 57 Statutu właściwy zarząd regionu z własnej inicjatywy lub na wniosek regionalnej komisji rewizyjnej może podjąć uchwałę o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej i kontrolnej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną, o których mowa w § 17 i § 19 Statutu, zarejestrowanej w danym regionie i powołać w jej miejsce zarząd komisaryczny.”
2. W § 1 ust. 2 dotychczasową treść zastępuje się następującą:
„Procedura, o której mowa w ust. 1, może być wdrożona jedynie w przypadku pojawienia się uzasadnionych wątpliwości co do prowadzenia przez władze wymienionych w ust. 1 jednostek organizacyjnych Związku działalności sprzecznej ze Statutem, innymi aktami prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzjami władz nadrzędnych Związku.”
3. W § 1 ust. 4 na końcu pierwszego zdania dopisuje się następującą treść: „i podzakładowej w rozumieniu § 34 ust. 7 Statutu” oraz na końcu zdania drugiego dopisuje się „i podzakładowej komisji rewizyjnej w rozumieniu § 34 ust. 7”.
4. W § 1 ust. 5 sformułowanie „zarząd regionu, władze sekretariatów krajowych i władze krajowych sekcji” zastępuję się sformułowaniem „władze jednostek organizacyjnych Związku wymienionych w § 58 Statutu”.
5. W § 2 pkt. 1) wyrażenie „organizacji zakładowej” zastępuję się sformułowaniem „jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
6. W § 2 pkt. 2) wyrażenie „zakładowego zebrania delegatów lub członków (w zależności, która z tych form władzy związkowej istnieje w danej organizacji)” zastępuję się sformułowaniem „posiedzeń władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
7. W § 2 pkt. 3) otrzymuje brzmienie: „wypełnianie statutowych obowiązków władzy wykonawczej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego, z wyłączeniem uprawnienia do wykluczania członków Związku z zastrzeżeniem pkt 3a),”.
8. W § 2 dodaje się pkt. 3a) o następującej treści: „składanie wniosków do właściwego zarządu regionu o pozbawienie członkostwa (wykluczenie ze Związku) członka związku jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego, zgodnie z procedurą określoną w § 13 ust. 4a Statutu,”.
9. W § 2 pkt. 4) sformułowanie „danej organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „do jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego,”.
10. W § 3 ust. 1 dotychczasową treść zastępuje się następującą:
„Właściwy zarząd regionu przed podjęciem uchwały o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej, zgodnie z procedurą określoną w § 56 Statutu, zobowiązany jest skutecznie powiadomić na piśmie władzę wykonawczą o rozpoczęciu tej procedury, określić jej przyczynę oraz zobowiązać komisję zakładową wezwać władzę wykonawczą do usunięcia nieprawidłowości, wyznaczając termin co najmniej 14 dni na dostosowanie działalności do postanowień Statutu, prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzji władz nadrzędnych Związku. Powyższy termin zaczyna swój bieg z chwilą skutecznego doręczenia wezwania.”
11. W § 3 dodaje się ust. 1a następującej treści:
„W przypadku gdy procedura, o której mowa w ust. 1, dotyczy władz niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej, zarząd regionu w terminie 5 dni od daty wyznaczenia terminu na dostosowanie działalności do prawa wewnątrzzwiązkowego przekazuje informację o jej wszczęciu władzy wykonawczej podstawowej jednostki organizacyjnej, której ta niższa lub wewnętrzna jednostka podlega. Jeżeli ta podstawowa jednostka organizacyjna jest zarejestrowana w innym regionie niż organizacja podzakładowa, zarząd regionu powiadamia w tym samym terminie także zarząd regionu, w którym zarejestrowana jest podstawowa jednostka organizacyjna. Władza wykonawcza organizacji podzakładowej oraz władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej mogą równolegle podejmować działania naprawcze.”.
12. W § 3 ust. 2 dotychczasową treść zastępuje się następującą:
„Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, zarząd regionu wyznacza termin swojego posiedzenia w celu rozpoznania sprawy i podjęcia uchwały o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej i powołaniu zarządu komisarycznego. O wyznaczeniu tego terminu skutecznie zawiadamia zainteresowaną władzę wykonawczą.”.
13. W § 3 ust. 3 dodaje się kolejne zdanie o następującej treści: Jeżeli procedura zawieszenia dotyczy organizacji podzakładowej, będącej częścią podstawowej jednostki organizacyjnej zarejestrowanej w innym regionie niż organizacja podzakładowa, zarząd regionu powiadamia w tym samym terminie także władzę wykonawczą i kontrolną podstawowej jednostki organizacyjnej i zarząd regionu, w którym zarejestrowana jest ta podstawowa jednostka organizacyjna.”.
14. W § 3 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„W punkcie obrad zarządu regionu poświęconemu rozpoznaniu sprawy, o której mowa w ust. 2, mogą uczestniczyć przedstawiciele zainteresowanej władzy wykonawczej i kontrolnej oraz przedstawiciele władz wymienieni w ust. 3. Przedstawiciele ci mogą stawiać wnioski dotyczące tego punktu obrad, które muszą być rozpatrzone przez zarząd regionu. Zainteresowane władze mają prawo do złożenia pisemnych wyjaśnień. Przed podjęciem decyzji zarząd regionu jest zobowiązany ustosunkować się do tych wyjaśnień, co powinno znaleźć swój zapis w protokole posiedzenia.”.
15. W § 4 ust. 3 w drugim zdaniu skreśla się wyrażenie „poprzez członkostwo w”, słowo „jednostce” zamienia się na „jednostki” oraz sformułowanie „do danego regionu” zastępuje się sformułowaniem „zarejestrowanej w danym regionie”.
16. W § 5 ust. 1 skreśla się wyrażenie „w szczególności dotyczących prowadzonej przez daną organizację zakładową działalności gospodarczej.”.
17. W § 5 ust. 2 po słowie: „ograniczać” dopisuje się wyrażenie „zarządowi komisarycznemu” oraz po słowie: „obowiązków skreśla się sformułowanie ”przez zarząd komisaryczny.”.
18. W § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Władza wykonawcza, której działalność została zawieszona, zobowiązana jest do przekazania protokolarnie zarządowi komisarycznemu pełnej dokumentacji, pieczątek oraz nadzoru nad majątkiem jednostki organizacyjnej. Ponadto władza wykonawcza ma obowiązek przekazać zarządowi komisarycznemu wykaz aktualnie prowadzonych spraw wraz z informacją o stanie ich zaawansowania oraz informacje o posiadanych udziałach (akcjach) w spółkach prawa handlowego w oparciu o uchwałę Komisji Krajowej w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej przez struktury Związku.”.
19. W § 6 ust. 2 skreśla się sformułowanie „stan działalności gospodarczej (jeśli jest prowadzona)”.
20. § 7 otrzymuje brzmienie:
„1. Zarząd komisaryczny funkcjonuje przez okres 3 miesięcy z możliwością jednokrotnego przedłużenia o kolejne 3 miesiące.
2. Zarząd regionu powołując zarząd komisaryczny zobowiązany jest powiadomić o tym regionalną komisję rewizyjną, która przejmuje kontrolę nad działalnością zarządu komisarycznego.”
21. W § 8 ust. 1 sformułowanie „zakładowego zebrania członków (delegatów)” zastępuje się następującą treścią: „władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
22. W § 8 ust. 2 sformułowanie „zakładowego zebrania członków (delegatów)” zastępuje się następującą treścią: „władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
23. W § 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Zarząd komisaryczny zwołuje posiedzenie władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego w okresie funkcjonowania zarządu komisarycznego, o którym mowa w § 7 ust. 1.”.
24. W § 9 dodaje się ust. 1a o następującej treści:
„W przypadku wdrożenia przez zarząd komisaryczny procedury pozbawienia członkostwa zgodnie z § 13 ust. 4a Statutu zwołanie posiedzenia władzy stanowiącej, o którym mowa w ustępie 1, następuje po zakończeniu procedury zgodnie z § 13 ust. 4a Statutu, a okres funkcjonowania zarządu komisarycznego wydłuża się z mocy prawa do 6 miesięcy.”.
21. W § 9 ust. 2 sformułowanie „zakładowego zebrania członków lub delegatów” zastępuje się sformułowaniem „władzy stanowiącej „ oraz słowo „której” zmienia na „którym”.
22. W § 9 ust. 2 pkt 2) otrzymuje brzmienie: „byli obecni wskazani przez zarządu komisaryczny jego przedstawiciele, względnie wszyscy jego członkowie,”.
23. W § 9 ust. 2 pkt 3) otrzymuje brzmienie: „o terminie posiedzenia władzy stanowiącej była poinformowana regionalna komisja rewizyjna i regionalna komisja wyborcza w tym samym czasie co członkowie władzy stanowiącej,”.
24. W § 9 ust. 3 w pierwszym zdaniu po słowie „komisarycznego” stawia się przecinek oraz skreśla spójnik „i”, a po słowie „rewizyjnej” dodaje sformułowanie „i regionalnej komisji wyborczej”, następnie po słowie „prawo” dodaje przyimek „do” oraz po słowie „dyskusji” dopisuje sformułowanie „bez prawa udziału w głosowaniu”. Skreśla się drugie zdanie. W zdaniu trzecim sformułowanie „tej organizacji zakładowej” zstępuje wyrażeniem „jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
25. W § 10 ust. 1 sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej” oraz sformułowanie „zakładowej komisji rewizyjnej” zastępuje się wyrażeniem „władzy kontrolnej”.
26. W § 10 ust. 2 sformułowanie „komisję zakładową” zastępuje się wyrażeniem „władzę wykonawczą” oraz sformułowanie „w komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „we władzy wykonawczej”.
27. W § 10 ust. 3 sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej” oraz sformułowanie „zakładowej komisji rewizyjnej” zastępuje się wyrażeniem „władzy kontrolnej”.
28. W § 10 ust. 4 sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej” oraz sformułowanie „zakładowej komisji rewizyjnej” zastępuje się wyrażeniem „władzy kontrolnej”.
29. W § 10 ust. 5 sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej” oraz sformułowanie „organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „jednostki organizacyjnej”.
30. W § 11 ust. 1 sformułowanie „organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „jednostki organizacyjnej”, sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku” oraz sformułowanie „zakładowej komisji rewizyjnej” zastępuje się wyrażeniem „władzy kontrolnej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku”.
31. W § 11 ust. 2 sformułowanie „władz organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej i kontrolnej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku”.
32. W § 12 ust. 1 sformułowanie „władz organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej i kontrolnej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku”.
33. W § 12 ust. 2 po pierwszym zdaniu dopisuje się kolejne zdanie o następującej treści: „Decyzja o uchyleniu jest przekazywana zarządowi regionu oraz zainteresowanym władzom w formie pisemnej w terminie 7 dni od jej podjęcia.”. Następne zdanie pozostaje bez zmian.
34. W § 13 ust. 1 sformułowanie „po przeprowadzeniu procedur opisanych w § 10, działalność komisji zakładowej w dalszym ciągu jest sprzeczna z prawem wewnątrzzwiązkowym, wówczas zarząd regionu może podjąć decyzję o wyrejestrowaniu danej organizacji zakładowej” zastępuje się następującą treścią: „w okresie funkcjonowania zarządu komisarycznego nie odbędzie się posiedzenie władzy stanowiącej, pomimo jego zwołania przez zarząd komisaryczny albo nie zostanie przeprowadzona procedura, o której mowa w § 10, zarząd regionu wszczyna procedurę likwidacyjną, o której mowa w § 32 ust. 2 Statutu”.
35. W § 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„Jeżeli po zakończeniu procedury przewidzianej w postanowieniach § 10 władza wykonawcza
w dalszym ciągu prowadzi działalność sprzeczną ze Statutem, innymi aktami prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzjami władz nadrzędnych, zarząd regionu może z własnej inicjatywy postawić wniosek o wyrejestrowanie danej organizacji w celu wszczęcia procedury likwidacyjnej, o której mowa w § 32 ust. 2 Statutu.”.
36. W § 13 ust. 3, w pierwszym zdaniu na początku dopisuje się sformułowanie „Przed powołaniem likwidatora”, a wielką literę „Z” w słowie zarząd zamienia się na małą literę „z”; sformułowanie „komisję zakładową” zastępuje się wyrażeniem „władzę wykonawczą”, następnie sformułowanie „zakładową komisję rewizyjną” zastępuje się wyrażeniem „władzę kontrolną” oraz sformułowanie „wyrejestrowanie tej organizacji zakładowej z regionalnego rejestru podstawowych jednostek organizacyjnych Związku” zastępuje się wyrażeniem „wszczęcie procedury likwidacyjnej, o której mowa w § 32 ust. 2 Statutu”.
37. W § 13 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„Decyzję o wszczęciu procedury likwidacyjnej przez powołanie likwidatora w przypadkach określonych w ustępach 1 i 2 zarząd podejmuje na danym posiedzeniu lub na następnym zwykłą większością głosów. Decyzji tej zarząd regionu nie może scedować na swoje prezydium.”.
38. W § 13 dodaje się ust. 4a o następującej treści:
„Od decyzji o wszczęciu postępowania likwidacyjnego i powołaniu likwidatora zainteresowanej władzy wykonawczej służy prawo wniesienia odwołania do zarządu regionu w terminie nie później niż 14 dni od doręczenia decyzji wszczynającej postępowanie likwidacyjne. Zarząd regionu może podtrzymać swoją decyzję większością co najmniej 2/3 głosów. Decyzja ta jest ostateczna. Zarząd regionu nie może scedować uprawnienia do rozpatrywania odwołania, o którym mowa w ust. 3, na swoje prezydium.”.
39. W § 13 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, o którym mowa w § 32 ust. 2 Statutu, zarząd regionu, na wniosek likwidatora podejmuje uchwałę o wyrejestrowaniu danej organizacji z właściwego regionalnego rejestru jednostek organizacyjnych Związku. Decyzja o wyrejestrowaniu danej organizacji kończy jej działalność.”.
40. § 14 otrzymuje brzmienie:
„1. Majątek wyrejestrowanej podstawowej jednostki organizacyjnej oraz wewnętrznej jednostki organizacyjnej w rozumieniu § 19 ust. 9 Statutu przejmuje zarząd regionu.
2. Majątek wyrejestrowanej niższej jednostki organizacyjnej przejmuje jej podstawowa jednostka organizacyjna.”

§ 2

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Uchwała KK nr 14/25 ws. zmiany Uchwały KK nr 18/23 ws. szczegółowych zasad postępowania w przypadku wyrejestrowania danej jednostki organizacyjnej Związku

Napisany w dniu 03.10.2025 | przez Sekretariat Prezydium

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, postanawia wprowadzić następujące zmiany w Uchwale KK nr 18/23 ws. szczegółowych zasad postępowania w przypadku wyrejestrowania danej jednostki organizacyjnej Związku.

§ 1

1. W § 1 ust. 2 na końcu zdania po słowie „wyrejestrowania” stawia się przecinek i dopisuje następującą treść: „o ile prowadzony jest dla niej rejestr”.

2. W § 1 ust. 3 po słowie „ustala” stawia się przecinek i dopisuje następującą treść: „na podstawie Statutu, Uchwały KZD i uchwał Komisji Krajowej,”; pozostała część zdania pozostaje bez zmian.

3. W § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„Zakończenie działalności, przeprowadzanie likwidacji i wyrejestrowanie jednostek organizacyjnych Związku posiadających osobowość prawną następuje w oparciu o przepisy określone poniżej.”.

4. W § 2 ust. 1 po sformułowaniu „Przed wyrejestrowaniem” dopisuje się następującą treść „danej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną”; pozostała część zdania pozostaje bez zmian.

5. W § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„Przed wyrejestrowaniem niższej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną, o której mowa w § 19 ust. 7 Statutu NSZZ „Solidarność”, procedurę likwidacyjną, o której mowa w § 32 ust. 2 Statutu, przeprowadza na wniosek organu rejestrującego organizację podzakładową, władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej.”.

6. W § 2 dopisuje się ust. 3 o następującej treści:

„Od uchwały o wszczęciu postępowania likwidacyjnego i powołaniu likwidatora zainteresowanej władzy wykonawczej służy prawo wniesienia odwołania do organu wyrejestrowującego w terminie nie dłuższym niż 14 dni od doręczenia decyzji wszczynającej postępowanie likwidacyjne. Organ wyrejestrowujący może podtrzymać swoją decyzję większością co najmniej 2/3 głosów. Decyzja ta jest ostateczna. Władza będąca organem wyrejestrowującym nie może scedować uprawnienia do rozpatrywania odwołania, o którym mowa powyżej, na swoje prezydium.”.

7. W § 3 ust. 1 skreśla się sformułowanie „w sposób zabezpieczający majątek likwidowanej organizacji przed nieuzasadnionym uszczupleniem”.

8. W § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„Organ wszczynający procedurę likwidacyjną, wyznaczając likwidatora, może wskazać orientacyjny termin zamknięcia likwidacji. Termin ten może ulec wydłużeniu.”.

9. W § 3 dopisuje się ust. 3 o następującej treści:

„Likwidatorem może być wyłącznie członek NSZZ „Solidarność”.

10. W § 3 dopisuje się ust. 4 o następującej treści:

„Likwidator działa od dnia jego wyznaczenia do dnia wyrejestrowania jednostki.”.

11. W § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„Z chwilą wyznaczenia likwidatora następuje utrata uprawnień wynikających ze Statutu NSZZ „Solidarność” i ustawy o związkach zawodowych wszystkich władz likwidowanej jednostki organizacyjnej. Dotychczasowi członkowie władz wykonawczych i kontrolnych jednostki likwidowanej przekazują dokumentację organizacji, w tym księgowo-finansową, do organu wyrejestrowującego, który następnie przekazuje ją likwidatorowi lub bezpośrednio do likwidatora.”.

12. W § 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„W przypadku nieprzekazania dokumentacji w sposób określony w ust. 1 likwidator jest informowany o jej braku.”.

13. W § 4 dopisuje się ust. 3 o następującej treści:

„Likwidator wszelkie czynności faktyczne i prawne związane z postępowaniem likwidacyjnym dokonuje jednoosobowo.”.

14. W § 4 dopisuje się ust. 4 o następującej treści:

„Likwidator może korzystać z pomocy specjalistów z danej dziedziny na zasadach uzgodnionych z organem wyrejestrowującym, przy czym związane z tym koszty nie mogą przekroczyć majątku wyrejestrowywanej jednostki.”.

15. § 5 otrzymuje brzmienie:

„1. Zadaniem likwidatora jest podejmowanie wszelkich działań mających na celu odzyskanie wszystkich należności przysługujących likwidowanej jednostce, uregulowanie wszystkich zobowiązań finansowych wobec wierzycieli, ciążących na likwidowanej jednostce oraz zabezpieczenie przekazanej przez organ wyrejestrowujący dokumentacji likwidowanej jednostki.

2. Do zadań likwidatora należy w szczególności:

a) zabezpieczenie przekazanej przez organ wyrejestrowujący dokumentacji likwidowanej jednostki organizacyjnej, w szczególności ksiąg rachunkowych, sprawozdań finansowych i zeznań podatkowych, zgodnie z wymogami prawa,

b) poinformowanie właściwych podmiotów, w tym pracodawcy w przypadku podstawowej jednostki organizacyjnej, o postawieniu jednostki w stan likwidacji, a tym samym zakończenia działalności przez dotychczasowe władze, o ile nie dokonała tego wcześniej władza wykonawcza likwidowanej jednostki,

c) ustalenie aktywów i pasywów likwidowanej jednostki w oparciu o przekazane sprawozdania finansowe i ich wycenę zgodnie z przepisami prawa,

d) ściągnięcie wierzytelności i zaspokojenie zobowiązań ciążących na likwidowanej jednostce organizacyjnej, przy czym w przypadku gdy zobowiązania przekraczają majątek likwidowanej jednostki, likwidator wszczyna postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia zasadności i prawidłowości zaciągniętych zobowiązań. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego likwidator podejmuje działania uzgodnione z władzą lub organem powołującym likwidatora, w tym mające na celu odzyskanie środków finansowych od członków byłej władzy wykonawczej wyrejestrowywanej jednostki organizacyjnej,

e) dokonanie rozliczeń i obowiązków w zakresie podatkowym i sprawozdań finansowych za ostatni rok obrotowy, o ile dotychczasowa władza wykonawcza likwidowanej jednostki tego nie dokonała,

f) w porozumieniu z organem wyrejestrowującym ustalenie dnia zamknięcia likwidacji,

g) przekazanie organowi wyrejestrowującemu sprawozdania z postępowania likwidacyjnego wraz ze stanem aktywów i pasywów oraz wnioskiem o wyrejestrowanie,

h) zgłoszenie listy członków likwidowanej jednostki w celu dezaktywacji elektronicznych legitymacji związkowych,

i) z dniem zamknięcia likwidacji:

– dokonanie ostatecznych rozliczeń i obowiązków w zakresie podatkowym i sprawozdań finansowych; przekazanie ich do właściwych organów KAS,

– złożenie wniosku do właściwego oddziału GUS o wykreślenie z rejestru REGON,

– dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego w odniesieniu do numeru identyfikacji podatkowej NIP.

3. Zobowiązania przekraczające majątek likwidowanej jednostki, z wyłączeniem niższej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną, powstałe w wyniku działań władzy wykonawczej likwidowanej jednostki, dotyczące szczególnie zobowiązań podjętych niezgodnie z prawem wewnątrzzwiązkowym, zaciągniętych mimo braku środków, pokrywają członkowie jej władzy wykonawczej odpowiedzialni za powstanie zobowiązania.

4. Zobowiązania przekraczające majątek likwidowanej niższej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną zaspokaja podstawowa jednostka organizacyjna, której likwidowana jednostka jest częścią, przy czym zobowiązania przekraczające majątek likwidowanej niższej jednostki, powstałe w wyniku działań władzy wykonawczej likwidowanej jednostki, dotyczące szczególnie zobowiązań podjętych niezgodnie z prawem wewnątrzzwiązkowym, zaciągniętych mimo braku środków, pokrywają członkowie jej władzy wykonawczej odpowiedzialni za powstanie zobowiązania.”.

16. § 6 otrzymuje brzmienie:

„1. Na dzień zamknięcia likwidacji majątek jednostki wyrejestrowanej likwidator przekazuje na rzecz jednostki organizacyjnej Związku, której władza dokonuje wyrejestrowania, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Majątek niższej jednostki organizacyjnej Związku, o której mowa w § 19 ust. 7 Statutu NSZZ „Solidarność”, posiadającej osobowość prawną, przekazywany jest do właściwej podstawowej jednostki organizacyjnej.”.

17. § 7 otrzymuje brzmienie:

„Wyrejestrowanie jednostki organizacyjnej następuje z dniem ustalonym z likwidatorem jako dzień zamknięcia likwidacji.”.

18. Skreśla się § 8.

19. Skreśla się § 9.

§ 2

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Uchwała KK nr 13/25 ws. numeracji i nazewnictwa Krajowych Sekretariatów Branżowych NSZZ „Solidarność”

Napisany w dniu 03.10.2025 | przez Sekretariat Prezydium

§ 1

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” postanawia wprowadzić następującą numerację i nazewnictwo Krajowych Sekretariatów Branżowych:
1. Krajowy Sekretariat Górnictwa i Energetyki.
2. Krajowy Sekretariat Metalowców.
3. Krajowy Sekretariat Przemysłu Spożywczego i Rolnictwa.
4. Krajowy Sekretariat Nauki i Oświaty.
5. Krajowy Sekretariat Budownictwa i Przemysłu Drzewnego.
6. Krajowy Sekretariat Przemysłu Chemicznego.
7. Krajowy Sekretariat Łączności.
8. Krajowy Sekretariat Transportowców.
9. Krajowy Sekretariat Służb Publicznych.
10. Krajowy Sekretariat Kultury i Środków Przekazu.
11. Krajowy Sekretariat Banków, Handlu i Ubezpieczeń.
12. Krajowy Sekretariat Zasobów Naturalnych, Ochrony Środowiska i Leśnictwa.
13. Krajowy Sekretariat Ochrony Zdrowia.

§ 2

Traci moc Uchwała KK nr 37/15 z 22 października 2015 r.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.