Tag: KK

1. Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na udostępnienie zrzeszonym w NSZZ „Solidarność” legitymacji członkowskich Związku jako usługi, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 maja 2023 r. o aplikacji mObywatel, na urządzeniach mobilnych danego członka Związku, w aplikacji mObywatel stanowiącej oprogramowanie przeznaczone właśnie dla urządzeń mobilnych, w którym są udostępniane usługi świadczone przez podmioty publiczne oraz podmioty niepubliczne.
2. Legitymacja udostępniona w sposób, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane: imię (imiona) i nazwisko posiadacza, numer oraz datę ważności legitymacji.
3. Legitymacja, udostępniona w sposób, o którym mowa w ust. 1, jest równoważnym legitymacji wydanej w postaci materialnej oraz jest sposobem poświadczenia, że osoba wskazana w tym dokumencie jest członkiem NSZZ „Solidarność”.
4. Korzystanie z legitymacji, udostępnionej w sposób, o którym mowa w ust. 1, jest dobrowolne, odbywa się zgodnie z regulaminem aplikacji mObywatel i może być uzależnione od spełnienia określonych w nim wymagań.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych.
Prezydium KK NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia propozycję obniżenia poziomu kwalifikacji pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej (opiekun, młodszy opiekun), co przyczyni się do pogorszenia poziomu świadczonych usług.
W zał. nr 3 projekt zakłada w grupie stanowisk lp. 35 Opiekun i lp. 37 Młodszy opiekun dopuszczenie do tych zawodów osób z wykształceniem podstawowym.
Zwiększenie zapotrzebowania na świadczenia opieki nad osobami zależnymi wynika z faktu starzenia się społeczeństwa i dłuższego życia, co wiąże się z ryzykiem licznych schorzeń ograniczających sprawność i samodzielność. Osoby zależne coraz częściej wymagają kompleksowego i wyspecjalizowanego wsparcia, którego osoby z wykształceniem podstawowym nie są w stanie zapewnić. Obniżenie poziomu kwalifikacji pracowników nie zwiększy zainteresowania wykonywaniem zawodu a może przyczynić się jedynie do pogorszenia jakości świadczonych usług, a przecież głównym powodem niedoboru pracowników są zbyt niskie wynagrodzenia (na poziomie zbliżonym do płacy minimalnej). Postulat zwiększenia wynagrodzeń w pomocy społecznej jest podnoszony przez NSZZ „Solidarność” od wielu lat i środowisko zawodów opiekuńczych nadal oczekuje na zmiany systemowe, które poprawią sytuację finansową pracowników tego sektora.
W świetle powyższego Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia zaproponowane w niniejszym rozporządzeniu zmiany.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza uwagi do projektu ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców oraz niektórych innych ustaw (UD218).
Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r. poz. 1668, z późn. zm.) weszła w życie z dniem 30 kwietnia 2018 r. jako część tzw. Konstytucji dla Biznesu, czyli pakietu ustaw, których celem było zreformowanie i uproszczenie przepisów dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Ustawa o Rzeczniku uregulowała kwestie związane z ustanowieniem instytucji Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców. Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami Rzecznik stoi na straży praw przedsiębiorców, przez których należy rozumieć mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 236, z późn. zm.). Obecnie procedowany projekt ustawy przewiduje rozszerzenie kompetencji Rzecznika i przydzielenie mu nowych zadań, związanych m.in.: z rozszerzeniem katalogu podmiotów, które mogą zwracać się do Rzecznika z wnioskiem o podjęcie czynności, czy inicjowanie albo wstąpienie do toczącego się postępowania w sprawach cywilnych na rzecz przedsiębiorcy bądź wystąpienie z wnioskiem Rzecznika do właściwych organów o podjęcie inicjatywy ustawodawczej.
Wątpliwości budzi, rozszerzenie katalogu podmiotów objętych ochroną Rzecznika poprzez objęcie zakresem podmiotowym również dużych przedsiębiorców, osób które prowadzą pozarolniczą działalność w rozumieniu art. 8 ust. 6 pkt 3-4b ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 350, z późn. zm.) oraz rolników w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2025 r. poz. 197, z późn. zm.). Podsumowując, jest to zmiana systemowa, a więc ochroną Rzecznika będą objęci wszyscy przedsiębiorcy nie tylko mikroprzedsiębiorcy oraz mali i średni przedsiębiorcy. Stąd też zmiana nazwy z rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców na Rzecznika Przedsiębiorców.
Istotną zmianą jest objęcie ochroną Rzecznika Przedsiębiorców rolników w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników. Dzięki temu Rzecznik będzie mógł podejmować interwencje również na rzecz podmiotów wykonujących m.in. działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego czy też działalność wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów.
Projekt dotyczący Rzecznika Przedsiębiorców, przewiduje podniesienie limitów wydatków z budżetu państwa przeznaczonych na wykonywanie zadań Rzecznika, rocznie z 18 000 000 zł do 35 200 000 zł w tym przewidziano wzrost etatów z 62 do 112 (wzrost o 50 etatów). Projektodawcy uzasadniając potrzebę wzrostu budżetu wskazują, że jest to związane z nowym katalogiem praw, którymi będzie się zajmował Rzecznik w tym katalog podmiotów objętych ochroną wzrośnie o około 2,2 mln osób (w tym np. producenci rolni około 1,2 mln osób).
Projektowana zmiana ustawy Ministerstwa Rozwoju i Technologii jest sprzeczna   z obecnie procedowanym w Sejmie poselskim projektem ustawy o Rzeczniku Praw Rolników, autorstwa klubu parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego – Trzeciej Drogi. Projektodawcy wprost w uzasadnieniu projektu ustawy wskazują, że instytucja Rzecznika Praw Rolników jest wzorowana na instytucji Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców. Podobne jest umocowanie prawne tej instytucji, zadania, uprawnienia i obowiązki a także narzędzia prawne do ich realizacji, w tym uprawnienia do udziału w postępowaniach sądowych na rzecz rolników, wnoszenie skarg nadzwyczajnych, podejmowanie interwencji na rzecz rolników wobec władz publicznych. Przewiduje się powołanie zastępcy Rzecznika oraz Biura Rzecznika, którym będzie kierował dyrektor. Zakłada się, że koszt funkcjonowania rzecznika wyniesie 9 mln zł w tym 6 mln na wynagrodzenia osób zatrudnionych w biurze Rzecznika.
Uwagi dodatkowe do ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców oraz niektórych innych ustaw UD218:
• wprowadza się możliwość powołania stałych lub doraźnych pełnomocników Rzecznika, w szczególności Pełnomocnika do spraw Unii Europejskiej. Nie ma potrzeby tworzenia dodatkowych funkcji. Prawo unijne jest wszechobecne i ta kompetencja jest podstawowa. Istnieje zagrożenie wprowadzenia rozwiązań konkurencyjnych wobec dotychczasowej reprezentacji polskich interesów w Unii Europejskiej.
• proponuje się nadanie Rzecznikowi konkretnych uprawnień w zakresie prowadzenia mediacji, która będzie przeprowadzana na wniosek oraz będzie objęta zasadą poufności, chyba że uczestnicy postanowią inaczej. Zmianę oceniamy jako zbędną i naruszającą dotychczasową mediację uregulowaną w Kodeksie Postępowania Cywilnego – Rzecznik może być stroną, albo mediatorem. Mediacją powinni zajmować się dotychczas powoływani mediatorzy.
• pozytywnie oceniamy propozycję doprecyzowania i rozszerzenie katalogu spraw cywilnych, w których Rzecznik może występować na rzecz ochrony praw przedsiębiorców – Rzecznik będzie mógł żądać wszczęcia, jak również brać udział w toczącym się już postępowaniu w sprawach cywilnych w tym ubezpieczeń społecznych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia projekt rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2025 r., w sprawie refundowania ze środków Funduszu Pracy wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom i jednocześnie przedstawia następujące uwagi:

1. § 2 ust. 3 pkt 2 zawiera błędne odwołanie do ust. 2 pkt 8 tego paragrafu zamiast do ust. 2 pkt 9, który to dotyczy oryginałów lub poświadczonych przez pracodawcę za zgodność z oryginałem kopii dokumentów potwierdzających kwalifikacje instruktora praktycznej nauki zawodu. Pkt 8 dotyczy natomiast PKD.
2. proponujemy rozważenie usunięcia § 8 ust. 3, albowiem pracodawca w przypadku systemu ratalnego otrzymuje od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zaświadczenie o niezaleganiu, w związku z czym nie ma podstaw do stosowania wobec niego ograniczeń skutkujących niewypłaceniem mu całości refundacji wraz z składkami.

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza kandydatów NSZZ „Solidarność” do prac w Radzie Rynku Pracy:

– Jarosława Lange – przewodniczącego Zarządu Regionu Wielkopolska,
– Bartłomieja Mickiewicza – zastępcę przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia następujące uwagi do projektu ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych
z dnia 10 czerwca 2025 r.
Odnosząc się do zmian w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych należy uznać, że jest to zmiana w dobrym kierunku, ale jednak niewystarczająca i zbyt ogólna biorąc pod uwagę instytucję przedstawicielstwa pracowniczego. W uzasadnieniu można przeczytać, że zmiana w zakresie reprezentacji pracowników w praktyce ma na celu zwiększenie reprezentacji pracowników w zakładzie pracy, co spowoduje zarazem ujednolicenie sposobu reprezentacji pracowników przed pracodawcą w różnych sprawach z zakresu prawa pracy. Skutkiem będzie większa przejrzystość i demokratyczność w ustalaniu zasad funkcjonowania ZFŚS oraz lepsza ochrona interesów pracowników przez udział większej liczby ich przedstawicieli w procesie decyzyjnym. NSZZ „Solidarność” wielokrotnie wskazywał w swoich opiniach na brak dostatecznego uregulowania prawnego w odniesieniu do instytucji przedstawicielstwa pracowniczego w przepisach prawa pracy. W art. 4 ust. 3 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych mowa jest o wymogu „uzgodnienia z pracownikiem”, a po zmianie wymagane będzie „uzgadnianie z pracownikami wybranymi przez załogę”. NSZZ „Solidarność” wielokrotnie wskazywał na pozorność dialogu społecznego prowadzonego z przedstawicielami pracowników. Dlatego też kolejny już raz należy przywołać konwencję nr 135 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącą ochrony przedstawicieli pracowników w przedsiębiorstwach i przyznania im ułatwień. Art. 3 pkt. b) konwencji wprost wskazuje, iż przedstawicielami pracowników są „przedstawiciele, którzy są wybierani w wolnych wyborach przez pracowników przedsiębiorstwa”. W odniesieniu do instytucji przedstawicielstwa pracowniczego nie przewiduje się żadnej regulacji prawnej, chociażby wskazującej na kadencyjność tej instytucji czy też możliwość odwołania takiego przedstawiciela. Instytucja przedstawicieli pracowniczych nasuwa wiele problemów prawnych sygnalizowanych w literaturze prawa pracy. Wspomnieć wypada chociażby o braku uregulowania szczególnej ochrony trwałości stosunku pracy przedstawicieli ad hoc (zob. J. Wratny, [w:] System Prawa Pracy. Tom V. Zbiorowe prawo pracy, red. K. W. Baran, pkt 13.8, Warszawa 2014). Wreszcie spotkać się można w praktyce z negowaniem uprawnień związku zawodowego powstałego później po dokonaniu uzgodnień przez wyłonionego przedstawiciela pracowników związku zawodowego. Z przepisów powinno wyraźnie wynikać, iż w razie utworzenia w zakładzie pracy związku zawodowego, przedstawicielstwo pracownicze traci swoje uprawnienia.
Projekt przewiduje również określenie wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop – projektowany art. 171 § 4 k.p., tj. wskazanie iż powyższe następować będzie w terminie wypłaty wynagrodzenia. Działanie takie w większości przypadków uprości czynności księgowe, jednakże tylko w przypadku, gdy data wypłaty wynagrodzenia następuje po dacie rozwiązania stosunku pracy. W przypadku, gdy termin wypłaty wynagrodzenia przypada przed rozwiązaniem stosunku pracy (np. wypłata wynagrodzenia następuje 28 dnia danego miesiąca, a rozwiązanie umowy o pracę następuje z końcem miesiąca) proponowana zmiana może powodować wątpliwości co do tego, czy wypłata ekwiwalentu powinna następować wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę czy też w pierwszym terminie wypłaty wynagrodzenia następującym po rozwiązaniu umowy. Zasadnym jest zatem wskazanie, że „Pracodawca dokonuje wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w terminie wypłaty wynagrodzenia ustalonym zgodnie z art. 85 k.p. przypadającym bezpośrednio po dniu rozwiązania umowy o pracę.”.