Tag: Stanowisko KK

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z niepokojem obserwuje pogarszającą się sytuację społeczną oraz narastające napięcia społeczne.

Powiększające się dysproporcje w wynagrodzeniach zatrudnionych w sferze finansów publicznych wręcz wskazują na dyskryminowanie całych grup zatrudnionych w tej sferze. Kolejny raz mamy do czynienia z przekazywaniem środków budżetowych na wzrost wynagrodzeń tylko nielicznym grupom zatrudnionych urzędników czy też funkcjonariuszy.Odbywa się to niestety kosztem pozostałych. Pomijanie we wzroście wynagrodzeń grup najmniej zarabiających czy też nierównomierny wzrost płac tworzy dysproporcje w przeciętnych wynagrodzeniach miesięcznych w poszczególnych działach.

Dodatkowo, niepewność co do przyszłych cen energii elektrycznej, tak dla odbiorców indywidualnych jak i przemysłowych, oraz niejasne zapowiedzi wprowadzenia rekompensat wzrostu cen dla odbiorców indywidualnych pogłębiają frustrację.

Koniecznym staje się wzrost kwot progów dochodowych uprawniających do wypłaty świadczeń z pomocy społecznej, ich wysokości oraz wzrost kwot kryteriów dochodowych uprawniających do wsparcia dochodowego rodzin oraz wysokości świadczeń i zasiłków rodzinnych.

Kolejny już rok rząd Prawa i Sprawiedliwości uchyla się od realizacji obietnic złożonych w kampanii wyborczej 2015 roku w zakresie wysokości kwoty wolnej od podatku dochodowego, waloryzacji wysokości zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu osób fizycznych, waloryzacji kwot progów podatkowych, wycofania antypracowniczych zmian w kodeksie pracy, szczególnie dot. czasu pracy i okresu rozliczeniowego, pełnego odmrożenia kwot odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, uchylenia wygaszania emerytur pomostowych, przyjęcia ustawy o Służbie Ochrony Kolei oraz wprowadzenia pluralizmu związkowego w Policji.

Następuje osłabienie dialogu społecznego poprzez pomijanie związków zawodowych w procesie konsultacji ważnych dla pracowników i obywateli projektów rządowych, nagminne łamanie ustawowych terminów przez organy państwa w zakresie oczekiwania na opinię partnerów społecznych oraz brak zagwarantowanej w przepisach reakcji strony rządowej na zgłaszane uwagi w procesie legislacyjnym.

Postulaty kierowane przez NSZZ „Solidarność” do rządu, niestety nie znajdują właściwego rozpatrzenia, a na kierowane wystąpienia nie ma w większości żadnej odpowiedzi.

Nie do zaakceptowania dla NSZZ „Solidarność” jest dyskryminowanie członków związków zawodowych w stosunku do członków organizacji pracodawców.Członkowie związków zawodowych płacąc składki członkowskie na rzecz swoich organizacji obciążani są podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast członkowie organizacji pracodawców nie dość, że nie płacą składek osobiście, to zaliczają je w koszty działalności, co zwalnia ich z podatku dochodowego od osób prawnych. Narusza to w sposób rażący art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym oraz wobec zagrożeń stojących przed gospodarką, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wzywa rząd do podjęcia rzeczowego i skutecznego dialogu z reprezentatywną stroną społeczną, przede wszystkim w zakresie:

• Wzrostu wynagrodzeń, zatrudnionych w sferze finansów publicznych, proporcjonalnie do wzrostu wynagrodzeń funkcjonariuszy policji, straży pożarnej, więziennictwa, krajowej administracji skarbowej, celników, pielęgniarek i położnych oraz lekarzy rezydentów, przewidzianych na 2019 rok dla pozostałych zatrudnionych w jednostkach finansów publicznych.
• Pełnego odmrożenia kwot odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
• Zaniechania, komplikujących system, niekończących się zmian w ustawach podatkowych, przyjmowanych bez konsultacji społecznych.   
• Urealnienia kwoty wolnej od podatku tak, aby służyła ona osobom najsłabszym ekonomicznie chroniąc je przed zagrożeniem ubóstwem.
• Waloryzacji progów podatkowych oraz wysokości zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu osób fizycznych.
• Uchylenia wygaszania emerytur pomostowych.
• Modernizacji systemu ubezpieczeń społecznych tak, aby pracownicy
  o długoletnich okresach składkowych nabywali uprawnienia emerytalne bez względu na wiek życia oraz objęcia wszystkich wykonujących i świadczących pracę bez względu na formę umowy, w oparciu o którą ją wykonują, w tym prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, proporcjonalnymi składkami emerytalno-rentowymi od osiąganych dochodów z każdego tytułu ubezpieczenia,
  z zachowaniem zasady 30 krotności.
•  Przyjęcia ustawy o Służbie Ochrony Kolei.
• Wprowadzenia zasady pluralizmu związkowego w służbach tam, gdzie prawo dopuszcza przynależność związkową.
• Zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, składek członkowskich wnoszonych do związków zawodowych.
• Przewidywanego wzrostu cen energii elektrycznej dla odbiorców przemysłowych i indywidualnych, systemu rekompensat dla odbiorców indywidualnych oraz mechanizmów ochrony rodzin przed skutkami ogólnego wzrostem cen towarów i usług, a co za tym idzie, zwiększonymi wydatkami gospodarstw domowych.

Nieprzystąpienie Rządu do rzeczowego i konstruktywnego dialogu w wskazanych obszarach zmusi NSZZ „Solidarność” do podjęcia działań protestacyjnych.

Dość dyskryminowania pracowników. 

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wnosi do Senatu RP o wprowadzenie zmian do ustawy o Święcie Narodowym z okazji 100. Rocznicy Odzyskania Niepodległości, polegających na przyznaniu dnia wolnego od pracy 12 listopada 2018 roku również pracownikom handlu.

            Przyjęta przez Sejm ustawa ustanawiająca dzień wolny od pracy 12 listopada 2018 roku umożliwia Polkom i Polakom pełne świętowanie 100. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Z niezrozumiałych dla nas względów tej możliwości ma być pozbawiona licząca ponad milion osób grupa pracowników handlu.

Komisja Krajowa Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” uznaje zwolnienie Tomasza Jamrozika, Przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w JYSK Polska Sp. z o.o., jako złamanie ustawy o związkach zawodowych,
ale również Konstytucji RP, które stanowią o szczególnej i bezwarunkowej ochronie działaczy związkowych przed zwolnieniem i dyskryminacją. Praktyki stosowane przez JYSK Polska Sp. z o.o. są niedopuszczalne. Bulwersuje to tym bardziej, że dzieje
się w firmie z Danii, która szczyci się wysokimi standardami przestrzegania praw pracowniczych i związkowych.

Żądamy, aby firma JYSK przestrzegała polskiego i unijnego prawa i natychmiast przywróciła do pracy Tomasza Jamrozika wraz z zadośćuczynieniem za wyrządzone
mu szkody.

Ostrzegamy, że konflikt z Komisją Zakładową NSZZ „Solidarność” w JYSK Polska Sp. z o.o. będzie konfliktem z całym Związkiem. Wykorzystamy wszelkie dostępne środki
w obronie zwolnionego przewodniczącego oraz w dążeniu do przywrócenia przestrzegania prawa w tej firmie.

W 38. rocznicę podpisania porozumień Sierpniowych Komisja Krajowa Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w sposób szczególny wspomina bohaterów strajków wiosny i lata 1988 r. To wyraz ciągłości istnienia NSZZ „Solidarność”, który przetrwał stan wojenny i do dzisiaj nieprzerwanie realizuje swoją misję wypełniania
21. sierpniowych postulatów.

Oddajemy hołd wszystkim ludziom „Solidarności”, szczególnie tym bezimiennym
i zapomnianym, którzy przyczynili się do tego wielkiego zwycięstwa, często ponosząc konsekwencje, w tym te największe, utraty zdrowia i życia. Dzięki Ich ofierze możemy cieszyć się dzisiaj suwerenną i demokratyczną Ojczyzną wolnych ludzi. To wielki dar,
z którego każdego dnia musimy czerpać pamiętając, że nic nie jest dane nam raz na zawsze.

Świętując  38. rocznicę podpisania porozumień sierpniowych 1980 r. i 30. rocznicę strajków wiosny i lata 1988 roku, musimy pamiętać, że podstawą bezprecedensowego zwycięstwa Solidarności był dialog.  

Apelujemy, aby i dzisiaj rozwiązywanie konfliktów, które w demokracji są czymś naturalnym, odbywało się w drodze dialogu i wzajemnego szacunku.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” popiera postulaty zawarte w  liście otwartym WZD Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” z dnia 18 maja  2018 r.

List otwarty Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” stanowi załącznik do niniejszego stanowiska.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” popiera działania Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie, prowadzanych w ramach sporu zbiorowego, a zmierzających do poprawy sytuacji materialnej pracowników Teatru.

Komisja Krajowa deklaruje daleko idącą pomoc w planowanej przez Organizację Zakładową akcji protestacyjnej, której celem jest doprowadzenie do  korzystnego dla pracowników zakończenia sporu zbiorowego.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z niepokojem obserwuje narastające niezadowolenie z sytuacji płacowej i warunków pracy osóbzatrudnionych w państwowej sferze budżetowej, powodowane głównie wieloletnią polityką ograniczania wzrostu wynagrodzeń pracowników objętych wskaźnikowym systemem waloryzacji płac zgodnie
z art. 6 ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz niewspółmiernie zwiększającymi się obciążeniami nowymi zadaniami. Przypominamy, że począwszy od 2011 roku do chwili obecnej, wskaźnik wzrostu wynagrodzeń dla tych osób, wprowadzany arbitralną decyzją kolejnych rządów, ustalany jest na poziomie „zero”. W tym czasie skumulowana inflacja przewyższyła już 12%, co powoduje spadek wartości realnej wynagrodzeń tych pracowników. Nie poprawia tej negatywnej sytuacji nieznaczne zwiększenie funduszu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej  w ostatnich dwóch latach, ponieważ większość tych środków przeznaczona została na wzrosty wynagrodzeń urzędników i funkcjonariuszy w tym sędziów i prokuratorów, które  regulowane są w oparciu o inne ustawy. Taki sposób rozdysponowania środków powoduje pogłębianie nierówności
i rozwarstwienia grup zatrudnionych w sektorze publicznym.

NSZZ „Solidarność” nie akceptuje takich rozwiązań.

Wzrost wynagrodzeń pracowników sfery budżetowej powinien dotyczyć wszystkich grup zawodowych, a nie jedynie wybranych. Dalsza degradacja warunków wynagradzania pracowników jednostek sfery publicznej jest niedopuszczalna i stanowi poważne zagrożenie dla jakości świadczonych usług przez instytucje publiczne.

Oczekiwaniem społeczeństwa jest szeroki dostęp do wysokiej jakości usług publicznych, co przy zatrudnianiu przemęczonych, źle wynagradzanych pracowników, których godność jest naruszana, stanie się niemożliwe do osiągnięcia. Efektem kontynuacji obecnej polityki wynagradzania pracowników sfery budżetowej staje się ucieczka młodych, posiadających perspektywy osób z administracji publicznej; zaś dobra praca służby cywilnej jest jednym z warunków sprawnej realizacji programu społecznego i ekonomicznego rządu.

NSZZ „Solidarność” domaga się ustalenia średniorocznego wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej  na 2019 rok na poziomie nie mniejszym niż 112% w ujęciu nominalnym.Wskazać przy tym należy, iż proponowany wzrost rekompensuje jedynie wzrostkosztów utrzymania spowodowany wzrostem inflacji.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” uznaje proponowaną przez stronę rządową wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokość minimalnej stawki godzinowej na 2019 rok, za zbyt niską. Proponowana dynamika wzrostu wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę nie zbliża do celu realizacji określonego, między innym w komunikacie wspólnym rządu RP i NSZZ „Solidarność”, podpisanego w sierpniu 2007 roku, w którym zawarto deklarację systematycznego podnoszenia wynagrodzenia minimalnego tak, aby w 2010 roku mogło ono stanowić 50% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Wbrew ustalonemu celowi, wynagrodzenie minimalne w wysokości 2220 zł spowoduje obniżenie się relacji jego wartości do prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2019 roku do poziomu ok. 46,5 % (w roku 2017 relacja ta wynosiła 46,8%).

NSZZ „Solidarność” oczekuje ustalenia wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wzrostu minimalnej stawki godzinowej na 2019 rok na poziomie nie mniejszym niż 8,5%oraz wprowadzenia zmiany ustawy z dnia 10 października 2002 roku
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę zgodnie z przedłożonym przez „Solidarność” projektem ustawy, umożliwiającym stopniowe podwyższanie minimalnego wynagrodzenia za pracę do wysokości 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w tempie zgodnym z tempem wzrostu gospodarczego.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” domaga się również odmrożenia wysokości odpisów na zakładowy funduszu świadczeń socjalnych.

Obecnie podstawę do wyliczeń odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowi przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej z drugiego półrocza 2012 r. Niezrozumiałym jest dalsze mrożenie wysokości odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, biorąc pod uwagę fakt, że beneficjentami tego funduszu są pracownicy i ich rodziny oraz emeryci i renciści znajdujący się w najtrudniejszej sytuacji społeczno-ekonomicznej, nierzadko w związku tragicznymi zdarzeniami losowymi, pogorszeniem się lub wręcz utratą zdrowia czy warunków bytowych.

Zamrożenie odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych skutkuje również realnym obniżeniem naliczenia funduszu dla czynnych i emerytowanych pracowników administracji i obsługi szkół oraz zmniejszeniem wysokości świadczenia urlopowego nauczycieli. Związek domaga się również urealnienia odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla nauczycieli oraz w szkolnictwie wyższym.

Związek nie może zaakceptować  rozwiązań, które utrwalają złą praktykę ostatnich lat, szczególnie gdy dotyczy ona osób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji. Podkreślić należy, iż skutki odmrożenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych są dla budżetu pozytywne biorąc pod uwagę zwiększenie wpływów podatkowych z tytułu wzrostu konsumpcji, a co za tym idzie planowany na 2019 rok wzrost PKB oparty, przede wszystkim na wzroście konsumpcji prywatnej.

            Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” przestrzega przed narastającym kryzysem społecznym i domaga się spełnienia wskazanych żądań. Brak oczekiwanych działań ze strony rządu upoważni Związek do podjęcia zdecydowanych działań w celu wymuszenia realizacji zgłoszonych postulatów. Jednocześnie Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zobowiązuje Prezydium KK do przygotowania scenariusza akcji protestacyjnej.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z niepokojem obserwuje bezkrytyczną liberalizację zatrudniania cudzoziemców, zmierzającą do szerokiego otwarcia polskiego rynku pracy dla obywateli państw obcych.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, mając na uwadze przepisy rangi międzynarodowej, zwraca uwagę, iż obecna liberalizacja polityki społecznej rządu w zakresie zatrudniania cudzoziemców może nie sprzyjać ochronie miejsc pracy dla polskich obywateli, w szczególności w przypadku ewentualnego pogorszenia sytuacji na rynku pracy.

Nie jesteśmy przeciwni zatrudnianiu pracowników pochodzących z innych państw, jednak nie może to powodować wypychania polskich pracowników z rynku pracy, pogarszania się bezpieczeństwa i higieny pracy, obniżania standardów ochronnych
w zatrudnianiu i wynagradzaniu czy też wręcz tworzenia warunków wyzysku. Aktualne statystyki Urzędu Do Spraw Cudzoziemców wskazują na zwiększającą się liczbę składanych przez cudzoziemców  wniosków o zezwolenie na pobyt w Polsce  (wzrost o ok. 11 proc.
w I kwartale 2018 r w stosunku do analogicznego okresu 2017 r. )

W celu uniknięcia dumpingu socjalnego, któremu w sposób szczególny sprzyja wypieranie z rynku pracy rodzimych pracowników przez cudzoziemców, należy stale monitorować warunki pracy i płacy w jakich zatrudniani są cudzoziemcy. Uważamy za bezwzględnie konieczne wzmocnienie osobowe i finansowe instytucji odpowiedzialnych za kontrolę i nadzór nad warunkami wykonywania i świadczenia pracy oraz przestrzegania równości w zatrudnieni i wynagradzaniu. Niestety, polityka budżetowa stosowana
w ostatnich latach wobec Państwowej Inspekcji Pracy skutecznie ograniczała jej możliwości kontrolne, nadzorcze oraz interwencyjne.

NSZZ „Solidarność” domaga się uwzględnienia odpowiednio wyższych środków finansowych na wzmocnienie organizacyjne i personalne Państwowej Inspekcji Pracy,      począwszy od najbliższego roku budżetowego, dla realizacji wskazanych celów.

Po upływie kilku lat od próby zdławienia „Solidarności” siłą przez reżim komunistyczny, kiedy wydawało się, iż polskie społeczeństwozmęczone kolejną fazą kryzysu gospodarczego, kolejnymi podwyżkami cen i brakiem nadziei na zmianypowoli zaczyna przyzwyczajać się do tej sytuacji, wiosną i latem 1988 r. przetoczyła się przez Polskę fala strajków.

Do walki, oprócz działaczy tworzących Związek w roku 1980, włączyło się nowe pokolenie młodych ludzi, którzy w stanie wojennym przeszli chrzest bojowy w organizacjach młodzieżowych współpracujących z „Solidarnością”.   

Tysiące strajkujących łączył jeden postulat – legalizacja NSZZ „Solidarność”.  Ich odwaga i determinacja zmusiła ówczesne władze do uznania legalnej działalności Związku oraz innych organizacji społecznych i niepodległościowych.

W 30. rocznicę strajków 1988 roku Komisja Krajowa Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” wyraża wdzięczność organizatorom i uczestnikom tych wydarzeń. Ten kolejny, solidarny zryw społeczeństwa polskiego stał się momentem przełomowym  w  drodze doobalenia komunizmu w Polsce i całym bloku wschodnim.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z niepokojem obserwuje jak dobry klimat, gospodarczy i społeczny, który nastąpił po objęciu władzy przez zjednoczoną prawicę marnotrawiony jest przez postępowanie pojedynczych decydentów  wypełniających zadania zarządcze w branżach i przedsiębiorstwach, koncernach, jak również przez promujących ich polityków zasiadających w organach partyjnych lub samorządowych na poziomie lokalnym.

            Przykładem takich działań  jest koncern PGE GiEK SA., gdzie głównym celem zarządu i kierowników jednostek podległych PGE jest zastąpienie dialogu społecznego  działaniami mającymi na celu osłabienie NSZZ „Solidarność”.

            Komisja Krajowa negatywnie ocenia politykę personalną prowadzoną w koncernie sprowadzającą się do zastępowania fachowców, nieukrywającymi przynależności do „Solidarności” osobami nieprzygotowanymi do sprawowania funkcji. Celem polityki władz PGE GiEK S.A. nie jest poprawa funkcjonowania gospodarczego podległych jednostek, nie jest poprawa zarządzania firmą. Głównym powodem są osobiste ambicje poszczególnych decydentów. Standardem jest promowanie organizacji społecznych i związkowych, które w zamian za stanowiska i podwyżki dla swoich przedstawicieli gotowe są  do wystąpień negatywnie oceniających NSZZ „Solidarność” – najsilniejszej i najlepiej zorganizowanej organizacji związkowej w koncernie – oraz wrogich wobec obecnie rządzącej koalicji.

Z takim podejściem do spraw społecznych i związkowych walczyliśmy w latach dominacji ideologii liberalnej i dzisiaj również  takiej polityce gospodarczych i lokalnych „baronów” gotowi jesteśmy się przeciwstawić.

            Ludzi, którzy dla realizacji swoich ambicji i prywatnych interesów  wykorzystują funkcje zawodowe, społeczne i polityczne trzeba bezwzględnie pozbawiać wpływu na gospodarkę, politykę naszego kraju zarówno w krajowym, jak i lokalnym wymiarze.