Tag: Stanowisko KK

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” w pełni popiera Stanowisko Rady Miasta Zakopane podjęte na XII Sesji Rady w dniu 28 czerwca 2011 roku sprzeciwiające się pośpiesznej i nieprzemyślanej prywatyzacji przedsiębiorstwa Polskie Koleje Linowe S.A.

Uważamy, że w przypadku tak szczególnego przedsiębiorstwa jakim są Polskie Koleje Linowe S.A. powinno brać się pod uwagę przede wszystkim dobro społeczności lokalnej, a także opinie środowisk pracowniczych PKL S.A. i Tatrzańskiego Parku Narodowego.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” popiera  wniosek Rady Miasta Zakopane w sprawie pozostawienie pakietu kontrolnego akcji Polskich Kolei Linowych S.A. w rękach podmiotu publicznego.  Naszym zdaniem daje to rękojmię zachowania miejsc pracy dla pracowników zatrudnionych w Polskich Kolejach Linowych S.A. a także zachowanie ich społecznej misji.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” z oburzeniem przyjęła informację o wypowiedzeniu w dniu 1 lipca 2011 r. Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników zatrudnionych u pracodawców zrzeszonych w Związku Pracodawców Kolejowych.

Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy regulował stosunki pracy na kolei, zapewniając właściwe relacje pomiędzy pracodawcami a pracownikami. Układ ten obejmował swoimi zapisami pracowników u ponad 30 pracodawców kolejowych zatrudniających łącznie ponad 110 tys. osób. Wypowiedzenie układu jest uderzeniem w pracowników poprzez zabranie im kolejnych uprawnień pracowniczych. Nastąpiło to wbrew sygnatariuszom układu, a szczególnie Sekcji Krajowej Kolejarzy NSZZ „Solidarność”.

Wypowiedzenie układu w okresie, kiedy kolejowe spółki przygotowywane są do prywatyzacji, godzi w proces dialogu społecznego oraz uregulowania stosunków pracowniczych z pracodawcami, opartych na materii układowej. Zdaniem Związku takie postępowanie ma znamiona konfrontacji, prowokującej niepokoje społeczne na kolei.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” żąda od Związku Pracodawców Kolejowych, Ministra Infrastruktury oraz Ministra Pracy i Polityki Społecznej podjęcia działań mających na celu wycofanie wypowiedzenia Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy, tak aby mógł on dalej obowiązywać z dotychczasowymi zapisami.

Będzie to dowodem powrotu na drogę dialogu z partnerami społecznymi i uwiarygodni planowane procesy zmian własnościowych w spółkach kolejowych. W przypadku niewycofania się pracodawców z wypowiedzenia Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” podejmie działania statutowe, do strajku włącznie.

Pracownicy Huty Stalowa Wola S.A. od kilku miesięcy prowadzą negocjacje  z inwestorem chińskim w kwestii zabezpieczeń socjalnych przy sprzedaży części cywilnej Spółki – Oddział I.

Ministerstwo Skarbu Państwa, Agencja Rozwoju Przemysłu oraz Zarząd Huty Stalowa Wola S.A. gwarantowały na początku rozmów, że nie dojdzie do sprzedaży majątku bez porozumienia ze związkami zawodowymi. Jednakże, sposób prowadzenia negocjacji przez inwestora wskazuje, że ten warunek może nie zostać dotrzymany. Istnieje zagrożenie, że dojdzie do sporu zbiorowego i protestów pracowniczych.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” domaga się od strony rządowej oraz Zarządu Spółki dotrzymania wcześniej złożonych deklaracji. W przypadku przystąpienia do sporu zbiorowego Komisja Krajowa udzieli wszelkiego poparcia pracownikom Huty Stalowa Wola S.A. broniącym swoich praw.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” w pełni solidaryzuje się z działaniami Międzyzwiązkowego Komitetu Strajkowego w Jastrzębskiej Spółce Węglowej.

Żądamy od Ministerstwa Skarbu Państwa oraz Ministerstwa Gospodarki zaprzestania działań mających na celu doprowadzenie do prywatyzacji JSW S.A. niezgodnej z zasadami ustalonymi w strategii funkcjonowania górnictwa. Niedawne referendum wśród załogi pokazało wyraźnie, że nie ma społecznej zgody na taką formę upublicznienia.

Wzywamy zarząd spółki  do spełnienia postulatu podwyżki płac dla wszystkich pracowników. Żądamy też zakończenia działań nastawionych na manipulację i konflikt z załogą.

Ostrzegamy władze Jastrzębskiej Spółki Węglowej przed eskalowaniem sporu w spółce. Deklarujemy też pełne wsparcie dla Międzyzwiązkowego Komitetu Strajkowego.

Dziś mija pierwsza rocznica krakowskich uroczystości, kiedy Naród odprowadzał na wieczny spoczynek Prezydenta Rzeczypospolitej i Jego małżonkę. Zginęli w tragicznej katastrofie lotniczej, w której śmierć poniosło 96 osób udających się do Katynia, aby uczcić pamięć ofiar zbrodni popełnionej przez sowietów. Zginęli nieopodal miejsca kaźni polskich oficerów. Lecieli, aby w odruchu serca i patriotycznego obowiązku oddać hołd ofiarom sowieckiego mordu. Ponieśli śmierć tak samo niespodziewanie, jak oficerowie w dołach katyńskich przed 70 laty. 10 kwietnia 2010 r. słowo Katyń zyskało podwójne znacznie.

W drodze na Golgotę Wschodu zginęli: Prezydent RP Lech Kaczyński, Jego małżonka Maria, ostatni Prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, parlamentarzyści, dowódcy wszystkich rodzajów sił zbrojnych RP, pracownicy kancelarii prezydenta, duchowni, przedstawiciele ministerstw, instytucji państwowych, organizacji kombatanckich i społecznych oraz załoga samolotu.

Ta tragedia dotknęła każdego z nas. Straciliśmy wybitnych Polaków. Straciliśmy Prezydenta, który całym swoim życiem i swoją działalnością potwierdzał, jak ważne są dla Niego solidarnościowe korzenie, Prezydenta który był naszym przyjacielem.

Niech ten czas, podobnie jak przed rokiem w dniach żałoby, połączy nas szczególną więzią, która najlepiej oddaje proste a zarazem niosące głębokie znacznie słowo: solidarność.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” protestuje przeciwko nieprzestrzeganiu przez rząd ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego, która jest podstawowym aktem prawnym kształtującym zasady dialogu społecznego pomiędzy partnerami społecznymi w Polsce.

Propozycja Ministra Finansów drastycznego skrócenia czasu pracy nad projektem budżetu państwa na 2012 rok oraz odstąpienie rządu od konsultacji wstępnych prognoz wielkości makroekonomicznych, stanowiących podstawę do prac nad projektem ustawy budżetowej, pozbawiło możliwości wypracowania i ujęcia propozycji partnerów społecznych reprezentatywnych organizacji związków zawodowych i pracodawców w Założeniach do projektu ustawy budżetowej. Jest to wydarzenie bez precedensu, podważające wiarygodność strony rządowej.

NSZZ „Solidarność” apeluje do Prezydenta RP aby zrealizował w tym przypadku rolę strażnika art. 20 Konstytucji, który uznaje dialog i współpracę partnerów społecznych za podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej, oraz przywrócił rzetelność i autentyczność dialogu społecznego w Polsce.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” uważa, że uchwalony projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, wprowadza rozwiązania szkodliwe dla polskiej nauki i szkolnictwa wyższego. Utrwalając  istniejące nieprawidłowości, prowadzi do  destabilizacji zatrudnienie (art. 118, 132).  Umożliwia  zwalnianie nawet pracowników mianowanych już po jednokrotnej ocenie negatywnej. Ustawa odbiera  prawa nabyte (art. 120 oraz art. 22 i 37 przepisów przejściowych).

Dotychczasowy status pracowników naukowych gwarantował niezależność od wpływów politycznych i dawał możliwość swobodnej pracy naukowej. Znowelizowana ustawa zmienia ten stan rzeczy. Komisja Krajowa uważa, że wbrew intencjom ustawodawcy  nastąpi  obniżenie poziomu nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce.

Poziom wynagrodzeń pracowników akademickich stanowi barierę dla rozwoju polskiej nauki, w szczególności dla zatrudnienia w uczelniach najzdolniejszych absolwentów.

Ponadto aktualny system płacowy ogranicza możliwości zatrudnienia wysoko kwalifikowanej kadry pracowników niebędących nauczycielami akademickimi niezbędnej do profesjonalnego zarządzania uczelniami i efektywnego prowadzenia badań.

Nakłady na  naukę i szkolnictwo wyższe w Polsce należą do najniższych w Unii Europejskiej. Głębokie niedoinwestowanie jest istotną przyczyną niepowodzeń w budowaniu innowacyjnej gospodarki.

Dlatego Komisja Krajowa domaga się przede wszystkim zwiększenia tych nakładów

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” domaga się wycofania rządowych planów reorganizacji gospodarki wodnej ujętych w projekcie ustawy „o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem występowania skutków powodzi i ich usuwaniem” z dnia 1.03.2011 r.

Proponowane w projekcie zmiany są pozorne i nie zapobiegają ani przyczynom, ani skutkom powodzi.

Komisja Krajowa podkreśla, że propozycja jest sprzeczna z Ramową Dyrektywą Wodną (dyrektywa nr 2000/60/WE) i wynikającym z niej podziałem terytorialnym regionów wodnych w obszarach dorzeczy zaakceptowanym przez Komisję Europejską.

Uznanie projektu za pilny jest niezgodne z art. 123 konstytucji RP w części projektu dotyczącej reformy gospodarki wodnej. Jest to ustawa regulująca ustrój i właściwość władz publicznych – likwidacja organu administracji rządowej niezespolonej.

W związku z powyższym Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wnosi o wyłączenie z projektu części dotyczącej reorganizacji gospodarki wodnej oraz domaga się przedłożenia kompleksowej koncepcji reformy gospodarki wodnej w oparciu o układ zlewniowy w regionach wodnych, obejmującej również wskazanie źródeł finansowania gospodarki wodnej.

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wyraża sprzeciw wobec tzw. oszczędnościowych działań Rządu, pogłębiających rozwarstwienie społeczne. Utrzymanie wzrostu gospodarczego powinno polegać na inwestowaniu w człowieka, ochronie istniejących i tworzeniu nowych, lepiej opłacanych miejsc pracy zgodnie ze strategią lizbońską, wzmocnieniu inwestycji zmierzających do pełnego wykorzystania funduszy europejskich umożliwiających rozwój gospodarki. Za pozorne uważamy oszczędności wynikające ze źle przygotowanej restrukturyzacji i prywatyzacji usług publicznych. Skutkiem tego jest coraz większa ilość zadań, za którymi nie idą środki finansowe, przenoszonych na samorządy.

Coraz wyższe koszty utrzymania spowodowane podwyżkami VAT oraz wzrostem cen energii elektrycznej i ciepła, chaos i kryzys na kolei, coraz trudniejszy dostęp do usług medycznych, ograniczanie dostępności do usług pocztowych – to fakty rzutujące na codzienne życie milionów Polaków. Działania Rządu RP zmierzające do zmniejszenia skutków kryzysu gospodarczego okazały się wysoce nieskuteczne. Zamiast mądrych decyzji, które chroniłyby miejsca pracy, minimalizowały bezrobocie oraz osłaniały strategiczne dla gospodarki sektory przemysłowe, jedynym ratunkiem stało się sięganie do kieszeni obywateli.

W związku z tym, stanowczo domagamy się pilnego podjęcia działań zmierzających do:

– ochrony   miejsc   pracy  także  poprzez  świadomą  politykę  przemysłową,  regionalną i spójności   państwa,

– usprawnienia i poprawy dostępności obywateli do usług publicznych,

– rzeczywistej ochrony najuboższych przed skutkami wzrostu kosztów utrzymania,

– stabilizacji systemu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych.