Decyzja Prezydium KK nr 46/2014 ws. opinii o Komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w ramach programu „Czyste powietrze dla Europy” [CAFE]

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje przedłożony Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w ramach programu „Czyste powietrze
dla Europy” [CAFE].

Chociaż NSZZ „Solidarność” popiera działania podejmowane w zakresie redukcji zanieczyszczeń powietrza, to jednak uważamy, że z uwagi na spodziewaną skalę
i zakres oddziaływania programu CAFE na przyszłe warunki życia społeczeństwa oraz gospodarkę, decyzja o wyrażeniu zgody na jego wdrożenie powinna być oparta na wiarygodnych analizach zagrożeń i ocenie kosztów oraz dokładnej ocenie skutków społeczno-gospodarczych

Decyzja Prezydium KK nr 45/2014 ws. opinii o Komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Ramy polityczne na okres 2020–2030 dotyczące klimatu i energii (COM(2014) 15 fi

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po przeanalizowaniu otrzymanych dokumentów wyraża opinię, iż propozycje zawarte w Komunikacie Komisji Europejskiej „Ramy polityczne na okres 2020–2030 dotyczące klimatu i energii na okres 2020-2030” powinny być bezwzględnie odrzucone przez rząd RP. Przedłożenie nowej unijnej polityki klimatycznej powinno być poprzedzone rozliczeniem obecnej polityki w zakresie skuteczności realizacji nie tylko przyjętych celów mierzalnych 3 x 20 %, ale też jej skutków w zakresie bezpieczeństwa energetycznego, pewności dostaw energii, cenowej dostępności energii, jak i efektów dla rozwoju gospodarczego i miejsc pracy. Mimo, że większość analiz
i faktów wskazuje na negatywne skutki społeczno–gospodarcze polityki klimatycznej, Komisja Europejska nadal forsuje podejście, które prowadzi do poważnego zagrożenia konkurencyjności całej gospodarki UE, a w wielu krajach, w tym w Polsce, może stać się skuteczną barierą dla rozwoju gospodarczego i społecznego.

 

Stanowisko Prezydium KK nr 44/2014 ws. naruszenia prawa pracy przez armatora TT-Line

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża oburzenie, odnotowując kolejny przypadek naruszenia prawa pracy przez pracodawców z krajów członkowskich Unii Europejskiej, wykorzystujących opieszałość polskich organów państwowych w egzekwowaniu krajowego prawa pracy i ubezpieczeń społecznych oraz właściwych regulacji europejskich.

Niemiecka grupa armatorska TT-Line, pracodawca 80 polskich marynarzy, świadczących od początku stycznia 2014 roku pracę na pokładzie promu m/f „Nils Dacke”, kursującego na trasie Świnoujście – Trelleborg, nie dokonał jak dotąd zgłoszenia swoich pracowników do ubezpieczeń społecznych w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, co oznacza, że  w konsekwencji nie zamierza odprowadzać za nich składek na ubezpieczenie społeczne w ZUS. 

Skoro praca wykonywana jest na statku „Nils Dacke” podnoszącym polską banderę, zatrudnieni tam marynarze podlegają polskim przepisom z zakresu zabezpieczenia społecznego. Powyższe obowiązki wynikają z zastosowania w opisanym przypadku przepisów bezwzględnie obowiązujących z zakresu prawa Unijnego, tj. Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz przepisów prawa polskiego tj. ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

 Ze smutkiem odnotowujemy, iż polski rząd z niebywałą sprawnością potrafił odebrać Polakom ich oszczędności gromadzone przez lata w OFE, a nie potrafi wyegzekwować od pracodawcy zagranicznego stosowania przepisów z zakresu prawa pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” domaga się natychmiastowej i zdecydowanej reakcji właściwych organów państwa wobec zaistniałej  sytuacji.

 

Decyzja Prezydium KK nr 53/2014 ws. projektu założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje rządowy projektzałożeń projektu ustawy o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym z dnia 27 stycznia 2014 r w zakresie uchylenia przepisów, nakładających wymóg ochrony środków pieniężnych i ustanowienia w jego miejsce przepisu wskazującego na możliwość ochrony środków pieniężnych otrzymanych od użytkowników, w celu wykonania transakcji płatniczych przez biuro usług płatniczych. Jest to rozwiązanie, które budzi wątpliwości ze względu na potencjalne ograniczenie ochrony klientów korzystających
z tych usług. Głównie są to emeryci, renciści i osoby o niskich dochodach.

Zmiany zasad funkcjonowania biur usług płatniczych mogą spowodować z jednej strony wzrost niepewności co do bezpiecznego powierzenia usług tego typu biurom,
a jednocześnie brak jest na tym etapie projektowania propozycji, które wskazywałyby, że polityka samych biur usług płatniczych będzie prowadzona z zachowaniem odpowiednich zasad bezpieczeństwa. Obawiamy się także, czy informowanie o posiadaniu lub braku zabezpieczenia przez biura usług płatniczych będzie odpowiednie zważywszy, że klientami biur są najczęściej osoby starsze (emeryci lub renciści). Mamy wątpliwości czy rezygnacja z nadzoru KNF i deregulacja działalności nie przyczyni się do zwiększenia nadużyć.

 

Decyzja Prezydium KK nr 29/2014 ws. projektów rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej przekazanych do konsultacji pismem z dnia 31.12.2013 r. DRP-VIII-02101-16-18-IS/13

            Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podtrzymuje swoje negatywne stanowisko dotyczące zmian w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgłoszone dotychczas uwagi dotyczą w części także otrzymanych projektów rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej tj.:

1.       rozporządzenia w sprawie profilowania pomocy dla bezrobotnego

2.       rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków oraz trybu i sposobów                 prowadzenia usług rynku pracy,

3.       rozporządzenia w sprawie wzoru wniosku o akredytację do prowadzenia                       pośrednictwa pracy w ramach sieci EURES,

4.       rozporządzenia w sprawie programów specjalnych,

5.       rozporządzenia w sprawie szczegółowego sposobu i trybu przyznania                          środków z Krajowego Funduszu Szkoleniowego,

6.       rozporządzenia w sprawie rad rynku pracy,

7.       rozporządzenia w sprawie dodatku do wynagrodzenia dla pracowników                          publicznych służb zatrudnienia oraz Ochotniczych Hufców Pracy.

              Wymienione powyżej projekty rozporządzeń przygotowano w sposób niestaranny. Zawierają one odesłanie do nieobowiązujących aktów prawnych tj. rozporządzeń Komisji Europejskiej dotyczących pomocy de minimis. Ponadto projekty przedstawiono do konsultacji pomimo tego, że do chwili obecnej nie przygotowano ostatecznego brzmienia projektu ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw. Zdaniem Prezydium KK projekty aktów wykonawczych z zasady powinny podlegać konsultacjom społecznym dopiero po ustaleniu ostatecznego brzmienia projektu ustawy, która ma stanowić upoważnienie i podstawę do ich wydania. Powyższe jest uzasadnione tym bardziej, że w projekcie rozporządzenia w sprawie profilowania pomocy dla bezrobotnego już na obecnym etapie nie realizuje się upoważnienia w zakresie sposobu postępowania w ramach określonego profilu pomocy. Stanowi to istotną wadę formalnoprawną projektu.

         Odnosząc się szczegółowo do poszczególnych projektów rozporządzeń MPiPS  Prezydium Komisji Krajowej zgłasza następujące uwagi.

1.     Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie profilowania                                pomocy dla bezrobotnego.

W §7 projektu rozporządzenia wskazuje się na trzy profile pomocy bezrobotnym. Tymczasem projekt ustawy zakłada istnienie profilu nie dokonując jakiegokolwiek rozróżnienia w tym zakresie.W pierwszej kolejności wskazać należy, że wprowadzanie tak daleko idącego rozwinięcia przepisów ustawowych jest niedopuszczalne. Następuje w tym przypadku uregulowanie materii ustawowej rozporządzeniem. Niezależnie od powyższego, nawet w samej treści projektu rozporządzenia, nie dookreślono jaki zakres pomocy w danym profilu miałby zostać udzielony bezrobotnemu. Bez takiego dookreślenia nie jest możliwe dokonanie oceny całego omawianego zapisu projektu rozporządzenia, który jest jednym z najistotniejszych jego elementów.

2.     Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie programów                                specjalnych.

Prezydium KK poddaje pod wątpliwość celowość wprowadzenia projektu rozporządzenia w sprawie programów specjalnych, skoro wnioskodawca sam
w ramach oceny skutków stwierdza, że regulacje zawarte w projekcie nie będą miały wpływu na rynek pracy. Ponadto w § 2 pkt 3 projektu nie zobowiązano urzędu pracy do uwzględnienia w ramach analizy sytuacji osób bezrobotnych lub poszukujących pracy, danych zawartych w ppkt od 1 do 7 tego przepisu. Obecne brzmienie stwarza w tym zakresie całkowitą dowolność działania urzędu, co może okazać się bardzo niekorzystne dla beneficjentów, gdyż diagnoza dotycząca sytuacji zawodowej bezrobotnych będzie de facto jedyną podstawą opracowania programu specjalnego.

3.     Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie rad rynku pracy.

Prezydium KK podtrzymuje negatywne uwagi dotyczące funkcjonowania rad rynku pracy zgłoszone w decyzji Prezydium KK nr 140/2013 z 26.03.2013 r.,
w zakresie niezrównoważonego składu osobowego rad, jak również nieprecyzyjnego określenia ich kompetencji zwłaszcza na poziomie powiatu.

4.     Rozporządzenie w sprawie dodatku do wynagrodzenia dla pracowników publicznych           służb zatrudnienia oraz Ochotniczych Hufców Pracy

Prezydium KK zwraca uwagę na nierozwiązany problem dotyczący brzmienia
§ 4 ust. 2 projektu. W ramach przedstawionego projektu wnioskodawca nie przewiduje już katalogu przesłanek wyłączających przesunięcie okresu oceny
w kontekście przyznania dodatku do wynagrodzenia, a w szczególności przesłanki sprawowania funkcji związkowej. W miejsce dotychczasowego zapisu proponuje się natomiast wprowadzenie ogólnego stwierdzenia w postaci braku możliwości podjęcia decyzji przez pracodawcę, co stanowi rozwiązanie stwarzające możliwość nadinterpretacji i nadużyć ze strony pracodawcy. Proponowane brzmienie przepisu stwarza zagrożenie dyskryminacji pracowników ze względu na przynależność związkową, albowiem przesunięcie okresu oceny wynikające
z pełnienia funkcji związkowych może łączyć się ze wstrzymaniem wypłaty dodatku do wynagrodzenia.

           Mając na uwadze powyższe, należy przywrócić katalog przesłanek wykluczających możliwość przesunięcia oceny oraz dodać do nich kolejną przesłankę w postaci wykonywania czynności związanych z pełnieniem funkcji związkowych.

 

Decyzja Prezydium KK nr 28/2014 ws. podpisania wspólnych zaleceń partnerów społecznych dotyczących poprawienia skuteczności działań w odniesieniu do zjawiska stresu związanego z pracą

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po zapoznaniu się z projektem dokumentu pt.: Zalecenia dotyczące poprawienia skuteczności działań w odniesieniu do zjawiska stresu związanego z pracą, uzupełniające wspólną deklarację partnerów społecznych z dnia 14 listopada 2008 r., wynegocjowanego przez NSZZ „Solidarność”, OPZZ, FZZ, Pracodawców RP, PKPP Lewiatan i ZRP, postanawia zaakceptować jego treść.
W związku z powyższym Prezydium KK upoważnia zespół negocjacyjny w składzie: Janusz Łaznowski, Barbara Surdykowska, Jerzy Wielgus, do podpisania w/w. dokumentu.

 

 

Uchwała KK nr 5/2014 ws. stwierdzenia nieważności Uchwały nr 7 z dnia 11 czerwca 2010 r. WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Częstochowskiego

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 61 ust. 2 Statutu NSZZ „Solidarność” w zw. z § 3 ust.1 pkt 2 oraz § 8 ust. 1 Uchwały KK 22/13 ws. stwierdzenia nieważności uchwał i decyzji podjętych z naruszeniem Statutu NSZZ „Solidarność” oraz innych aktów prawa wewnątrzzwiązkowego, po rozpatrzeniu wniosku Regionu Częstochowskiego NSZZ „Solidarność” stwierdza nieważność Uchwały nr 7 z dnia 11 czerwca 2010 r. Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Częstochowskiego, jako niezgodnej z postanowieniami § 38 ust. 1 Statutu NSZZ „Solidarność”.

 UZASADNIENIE

I. 22 października 2013 r. do Komisji Krajowej wpłynął wniosek Zarządu Regionu Częstochowskiego NSZZ „Solidarność” podpisane przez dwóch jego uprawnionych członków o stwierdzenie nieważności Uchwały nr 7 z dnia 11 czerwca 2010 r. Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Częstochowskiego jako niezgodnej ze Statutem NSZZ „Solidarność” wskazując w uzasadnieniu na sprzeczność z § 34 ust. 3 pkt Statutu.

II. 11 czerwca 2010 r. Walne Zebranie Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Częstochowskiego podjęło Uchwałę nr 7 zobowiązującą Przewodniczącego Zarządu Regionu „o comiesięczne” [pisownia oryginalna] spotkania z przewodniczącymi organizacji związkowych w wyznaczonym stałym terminie. Powstaje zatem pytanie czy tego rodzaju zobowiązanie dotyczące członka władzy wykonawczej jakim jest przewodniczący zarządu regionu NSZZ „Solidarność” może być przedmiotem uchwały walnego zebrania delegatów jako władzy stanowiącej w rozumieniu § 34 ust. 2 pkt 3 Statutu ?

III. Przed przejściem do odpowiedzi na powyższe pytanie należy zauważyć, że zgodnie § 34 ust. 3 Statutu władzą wykonawczą organizacji regionalnej jest zarząd regionu a nie przewodniczący zarządu regionu, którego formalny status jest taki sam jak pozostałych członków zarządu regionu (primus inter pares). Ponadto zgodnie z §  38 ust. 1 Statutu władza stanowiąca podejmuje uchwały i decyzje wiążące dla pozostałych władz danej jednostki organizacyjnej Związku oraz wszystkich władz jednostek podrzędnych w zakresie ich właściwości […].  Oznacza to, że walne zebrania delegatów regionu są uprawnione do podejmowania uchwał i decyzji wiążących zarządy regionu rozstrzygające określone kwestie prawne. Kwestionowana Uchwała nr 7 z dnia 11 czerwca 2010 r. Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność”  Regionu Częstochowskiego dotyczy kwestii czysto faktycznej związanej z bieżącym funkcjonowaniem Przewodniczącego Zarządu Regionu Częstochowskiego, który nie jest władzą wykonawczą w rozumieniu przywołanych wyżej przepisów.  Z tego względu należy powyższą Uchwałę w jej warstwie normatywnej  uznać za niezgodną ze Statutem NSZZ „Solidarność”.

IV. Na marginesie Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” pragnie zauważyć, iż „zobowiązanie”, „obowiązek” czy „powinność”, dotyczące sposobu funkcjonowania np. przewodniczącego zarządu regionu, może zawsze być przedmiotem aktów prawnych wskazanych w § 60 ust. 1 pkt 2 Statutu NSZZ „Solidarność” tj. stanowiska, opinii, apelu jako oświadczeń wyrażających pogląd danej władzy jednostki organizacyjnej Związku w określonej sprawie.

Mając na uwadze wszystkie przedstawione wyżej argumenty, Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” postanowiła jak w uchwale.

Uchwała KK nr 4/2014 ws. zmian w Statucie ECS

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 27 ust. 2 Statutu ECS, nie wyraża zgody na wprowadzenie do Statutu Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku zmiany polegającej na nadaniu w § 15 ustępowi 1 brzmienia:

„1. Rada Europejskiego Centrum Solidarności wybiera ze swego grona przewodniczącego, jego zastępcę i sekretarza. Rada może również powołać Honorowego Przewodniczącego Rady ECS, który sprawuje funkcję tytularną”.