Kategoria: 2011 – Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia rozwiązania zawarte w przedłożonym projekcie ustawy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 8 grudnia 2011 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw.

Proponowane w projekcie nowe zasady podwyższania świadczeń emerytalno-rentowych wymagają w pierwszej kolejności oceny z punktu widzenia zgodności
z Konstytucją R.P. oraz z ratyfikowanymi przez Polskę umowami międzynarodowymi.

Zgodnie z art. 65 ust. 10 Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 102 dotyczącej minimalnych norm zabezpieczenia społecznego (Dz. U. z 2005 r. Nr 93,
poz. 775) wysokość bieżących wypłat periodycznych udzielanych na starość, w razie wypadku przy pracy i choroby zawodowej (z wyjątkiem przypadku niezdolności do pracy), w razie inwalidztwa i śmierci żywiciela rodziny będzie rewidowana w następstwie znacznych zmian ogólnego poziomu zarobków, wynikających ze znacznych zmian kosztów utrzymania. Art. 12 ust. 2 i 3 Europejskiej Karty Społecznej (Dz. U. z 1999 r.
Nr 8, poz. 67, z późn. zm.) wymaga utrzymywania systemu zabezpieczenia społecznego na zadawalającym poziomie, równym co najmniej poziomowi niezbędnemu dla ratyfikowania Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (nr 102) dotyczącej minimalnych norm zabezpieczenia społecznego oraz zabiegania o stopniowe podnoszenie poziomu systemu zabezpieczenia społecznego.

W swoim dotychczasowym orzecznictwie Trybunał Konstytucyjny traktował prawo do waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych jako jeden z elementów konstytucyjnego prawa do zabezpieczenia społecznego gwarantowanego przez art. 67 ust. 1 Konstytucji.

Waloryzacja kwotowa w kształcie zaproponowanym w projekcie ustawy nowelizacyjnej narusza istotę prawa do waloryzacji, gwarantowanego przez art. 67 Konstytucji RP. Projekt ten zakłada bowiem, w istocie rzeczy, trwałe usunięcie z ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych mechanizmu waloryzacji systematycznej. Choć w projekcie przewiduje się  utrzymanie zasady, że emerytury
i renty podlegają corocznie waloryzacji od dnia 1 marca (art. 88 ust. 1 ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), to jednocześnie zakłada się wykreślenie przepisów art. 89 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określających zasady jej przeprowadzania. Wejście w życie ustawy nowelizacyjnej w proponowanym brzmieniu spowoduje, że zasady waloryzacji nie będą znane świadczeniobiorcom z góry, lecz poprzez określenie kwoty waloryzacji będą one ustalane każdorazowo w ustawie budżetowej. Projekt ustawy nowelizacyjnej nie określa, choćby w przybliżony sposób obiektywnych kryteriów, w oparciu o które będzie ustalana tzw. kwota waloryzacji. Oznacza to, że wysokość kwoty waloryzacji będzie
w całości uzależniona od decyzji politycznej parlamentu, a ta będzie zdeterminowana głównie sytuacją finansów publicznych. W trudnej sytuacji finansowej państwa ustawodawca może zdecydować się na symboliczne podwyższenie świadczeń emerytalno-rentowych, które spowoduje, że świadczenia emerytalno-rentowe nie zostaną utrzymane na odpowiednim poziomie wartości realnej, a nawet na ich niepodwyższanie (co będzie miało miejsce w sytuacji, w której kwota waloryzacji zostanie określona
w ustawie budżetowej na poziomie 0 zł). Innymi słowy projekt ustawy nowelizacyjnej umożliwia pozorną waloryzację świadczeń emerytalno-rentowych. Wprowadzenie waloryzacji kwotowej w kształcie zaproponowanym w projekcie ustawy nowelizacyjnej oznacza wyeliminowanie z polskiego systemu emerytalno-rentowego mechanizmu waloryzacji systematycznej i powrót do modelu waloryzacji ad hoc realizowanego
w Polsce do końca 1982 r. Przeprowadzenie waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych będzie uzależnione od uchwalenia budżetu państwa. Jeżeli ustawa budżetowa albo ustawa o prowizorium budżetowym nie wejdą w życie w dniu rozpoczęcia roku budżetowego to, zgodnie z art. 219 ust. 4 Konstytucji RP, podstawę prowadzenia przez Radę Ministrów gospodarki finansowej będzie stanowić przedłożony projekt ustawy budżetowej. W takim przypadku kwota waloryzacji byłaby określana nie w ustawie
a w projekcie ustawy budżetowej posiadającej charakter uchwały Rady Ministrów. Wtedy doszłoby do naruszenia zasady wyrażonej w art. 67 ust. 1 zdanie 2 Konstytucji RP, zgodnie z którą zasady i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa.

Oceny tzw. waloryzacji kwotowej dokonał Trybunał Konstytucyjny
w postanowieniu z dnia 27 czerwca 2001 r. (TS 24/01), którego przedmiotem była skarga konstytucyjna dotycząca art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 636) wprowadzającego zasadę waloryzacji procentowej świadczeń emerytalno-rentowych. Trybunał stwierdził, że potrzeba waloryzacji świadczeń emerytalnych jest spowodowana występującą inflacją i służy zniwelowaniu jej skutków. Celem waloryzacji jest więc zachowanie realnej wartości przyznanych emerytur i rent w odniesieniu do wzrostu cen towarów i usług. Zachowanie realnej wartości przyznanych świadczeń emerytalnych za pomocą waloryzacji kwotowej, którą postuluje skarżący, byłoby możliwe tylko
w sytuacji, w której wszystkie świadczenia emerytalne byłyby jednakowej wysokości. Tylko w takim stanie faktycznym można by zachować  realną wartość świadczeń poprzez powiększenie ich o ściśle określoną kwotę, obliczoną w oparciu o wskaźnik inflacji. Jednakże przy istniejącym zróżnicowaniu wysokości przyznawanych świadczeń emerytalnych stosowanie waloryzacji kwotowej prowadziłoby do trudnych do zaakceptowania rezultatów. Wyliczenie przykładowo kwoty, o którą należałoby powiększyć świadczenia emerytalne, na podstawie wskaźnika inflacji oraz przeciętnej emerytury, a następnie zwaloryzowanie wszystkich emerytur w oparciu o tę kwotę, pociągałoby za sobą spadek realnej wartości tych emerytur, których wartość jest wyższa niż przeciętna, a co za tym idzie do pokrzywdzenia emerytów, którym one przysługują.
Z drugiej strony realna wartość emerytur niższych niż przeciętne zwiększyłaby się. Efektem tego byłoby wprawdzie powolne zmniejszanie się różnic w wysokości przysługujących świadczeń emerytalnych, jednakże nie zostałyby zniwelowane skutki inflacji, a co za tym idzie nie zostałaby zachowana realna wartość przyznanej emerytury, a takie cele leżały u podstaw wprowadzenia mechanizmu waloryzacji.

Należy jednak podkreślić, że obecnie ustalony sposób waloryzacji w oparciu o średnioroczną inflację nie gwarantuje utrzymania realnej wartości najniższych świadczeń emerytalnych i rentowych z uwagi na fakt, iż wzrost kosztów utrzymania
w najniższych grupach dochodowych jest znacznie wyższy niż wynosi średnioroczny wzrost cen i usług konsumpcyjnych. W latach 2009 do 2010 średnioroczny wzrost cen
i usług konsumpcyjnych wyniósł odpowiednio 3,5% i 2,6% natomiast wzrost kosztów utrzymania dla gospodarstwa emeryckiego o najniższych dochodach według Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych w tych latach ukształtował się na poziomie 8,3% i 6,1%. NSZZ „Solidarność” w ostatnich kilku latach wielokrotnie zwracał na tą sytuację uwagę i wnosił – niestety bezskutecznie, o wypracowanie w Trójstronnej Komisji ds. Społeczno – Gospodarczych zasad waloryzacji najniższych świadczeń gwarantujących zachowanie
ich wartości realnej, a tym samym spełnienie warunków określonych w art. 67 Konstytucji RP.

Mając na uwadze słowa premiera wygłoszone w trakcie prezentacji swojego expose, o konieczności zapewnienia finansowego elementarnego bezpieczeństwa obywateli ze szczególną troską o ludzi niezamożnych, proponujemy waloryzację kwoty najniższej emerytury oraz kwot najniższych rent z tytułu niezdolności do pracy wskaźnikiem niemniejszym niż średnioroczna dynamika wzrostu zmodyfikowanego minimum egzystencji dla jednoosobowego gospodarstwa emeryckiego liczonego przez IPiSS jeżeli jest ona wyższa od średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów albo od średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem.

Projekt nowelizacji przewiduje wprowadzenie zmiany w art. 85 ust. 3 dopiero od 1 marca 2013 roku. Oznacza to, że osoby pobierające w 2011 roku najniższe świadczenia emerytalno-rentowe zostaną objęte zwiększeniem kwotowym świadczenia, natomiast wysokość najniższych świadczeń emerytalno-rentowych obowiązujących od 1 marca 2012 roku zostanie zwiększona tylko o wskaźnik waloryzacji liczony procentowo według dotychczasowych zasad tj. o 4,8%. Takiej wielkości świadczenia otrzymywać będą osoby przechodzące na najniższą emeryturę lub rentę po 29 lutym 2012 roku. Te osoby praktycznie nie odniosą korzyści z przeprowadzonej waloryzacji kwotowej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia uchylenie art. 89 ustawy. Jedną z cech ubezpieczeń społecznych jest udział podmiotów bezpośrednio zaangażowanych w realizację zadań z zakresu ubezpieczeń
i administrowania tym systemem. Elementem tej partycypacji był do tej pory udział partnerów społecznych reprezentowanych w Trójstronnej Komisji ds. Społeczno – Gospodarczych w ustalaniu wskaźnika waloryzacji. Proponowane w opiniowanym projekcie rozwiązanie niestety pozbawia parterów społecznych tego ważnego dla nich uprawnienia, co należy uznać za jednostronne złamanie szerokiego konsensusu społecznego osiągniętego w okresie transformacji systemu ubezpieczeń społecznych.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zwraca się do Rady Krajowego Funduszu  Strajkowego o pokrycie kosztów związanych z rozpoczętą akcja protestacyjną przeciw zapowiedzianym w expose premiera Donalda Tuska planom podnoszenia wieku emerytalnego mężczyzn i kobiet.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zobowiązuje  zastępców przewodniczącego Komisji Krajowej Tadeusza Majchrowicza i Jerzego Wielgusa  oraz    rzecznika prasowego przewodniczącego Komisji Krajowej Wojciecha Gumułkę do koordynowania akcji  zbierania podpisów pod wnioskiem  o poddanie pod referendum ogólnokrajowe sprawy  dotyczącej powszechnego wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn.

1. Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 7 ust. 2 uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, na podstawie wniosku złożonego przez Tymczasową Radę Sekcji, dokonuje rejestracji Krajowej Sekcji Transportu Drogowego NSZZ „Solidarność” i wpisuje tę sekcję do Rejestru Krajowych Sekcji Branżowych.
2. Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień
   § 7 ust. 3 uchwały KK nr 17/08 z późniejszymi zmianami, na podstawie wniosku złożonego przez Tymczasową Radę Sekcji stwierdza, iż zarejestrowana Krajowa sekcja Transportu Drogowego NSZZ „Solidarność” przynależeć będzie do sekretariatu Transportowców NSZZ „Solidarność”.
3. Decyzja wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Prezydium Komisji Krajowej  NSZZ „Solidarność”  na podstawie uchwały KK
nr 667/99 z dnia 14.09.1999 roku postanawia przyjąć następujące zmiany w  Statucie Fundacji Gospodarczej w Gdyni:

1)  §10 b)  ust. 1 nadać brzmienie:

1. Członków Rady wybiera Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”

2)  §10 b) ust. 2   skreślić.

3) § 10 b) ust. 5  nadać brzmienie :

5. Członkostwo w Radzie wygasa na skutek rezygnacji przyjętej przez Komisję Krajową         NSZZ „Solidarność”, odwołania lub śmierci.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na bezciężarowe
(tj. bez obciążenia działki hipoteką wpisaną do księgi wieczystej) odłączenie z księgi wieczystej nr GD1Y/00105514/0 działki nr 515/53 położonej przy ul. Olimpijskiej 2
w Gdyni.

Do wykonanie czynności upoważnia się dwóch członków Prezydium KK spośród niżej wymienionych:

1. Piotr Duda – Przewodniczący KK

2. Bogdan Biś – Zastępca Przewodniczącego KK

3.Jerzy Wielgus – Zastępca Przewodniczącego KK

4. Tadeusz Majchrowicz – Zastępca Przewodniczącego KK

5. Ewa Zydorek – Sekretarz KK

6. Jerzy Jaworski – Skarbnik KK

7. Henryk Nakonieczny – Członek Prezydium KK

Decyzja do użytku służbowego

Decyzja do użytku służbowego