Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, ocenia Sprawozdanie MPiPS dotyczące praktycznego wdrażania dyrektyw z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy –
w odniesieniu do dyrektywy 89/391/EWG, jej dyrektyw szczegółowych oraz dyrektyw 2009/148/WE, 91/383/EWG, 92/29/EWG i 94/33/WE jako mało obiektywne, gdyż nie zawiera ono informacji o brakach w regulacjach systemu bezpieczeństwa i higieny pracy występujących w przepisach krajowych regulujących zagadnienia ujęte
w przedmiotowych dyrektywach.
Prezydium KK wnosi o zmianę odpowiedzi na pytanie zawarte w części
I Sprawozdania, punkt 3.3 – „Jaki jest łączny i interaktywny wpływ dyrektyw (synergia, pokrywanie się, sprzeczności)”. Proponowane przez MPiPS sformułowanie:
„Nie dostrzega się sprzeczności ani luk w dyrektywie ramowej i dyrektywach szczegółowych, a także w przepisach krajowych regulujących te zagadnienia” nie oddaje stanu faktycznego istniejącego w naszym kraju.
Prezydium KK stoi na stanowisku, że w sprawozdaniu nie ujęto:
- Braku regulacji dotyczącej czasookresu szkoleń dla społecznej inspekcji pracy
w nowym rozporządzeniu ws. szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Sytuacja taka jest sprzeczna z art. 11 pkt. 5 i art. 12 pkt. 3 Dyrektywy Rady 89/383/EWG i powoduje deprecjonowanie społecznego nadzoru nad warunkami pracy, co obniża efektywność całego systemu bezpieczeństwa pracy w Polsce; - W przepisach o ocenie ryzyka zawodowego brak jest doprecyzowania w przepisach prawa wykorzystania tejże oceny przez medycynę pracy. W celu polepszenia jakości profilaktyki medycznej w zakresie badań wstępnych i okresowych lekarz medycyny pracy świadczący usługi na rzecz danego zakładu powinien otrzymywać obligatoryjnie kopię oceny ryzyka zawodowego. Brak takiego obowiązku powoduje, iż jedynym źródłem wiedzy o warunkach pracy pacjenta jest często tylko skierowanie, które nie zawsze odzwierciedla rzeczywisty stan warunków pracy, a pracodawcy traktują obowiązek przeprowadzenia oceny ryzyka jedynie jako „biurokratyczną formalność”. Regulacja taka byłaby spójna z art. 6 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r.
o służbie medycyny pracy; - Warto zwrócić uwagę na brak regulacji w kwestii warunków pracy i badań medycyny pracy w stosunku do osób samozatrudnionych. Osoby takie mogą korzystać z usług medycyny pracy na zasadach dobrowolności. Często, aby nie ponosić kosztów rezygnują z tego typu usług. Nie ma więc kontroli nad stanem ich zdrowia i warunkami pracy, natomiast ciężar ewentualnych świadczeń odszkodowawczych ponosi całe społeczeństwo.
Prezydium KK pozytywnie ocenia sugestie proponowane w pkt. 3.4 dotyczące zmian w Dyrektywie Rady 90/270/EWG z dnia 29 maja 1990 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe.