Dokumenty KZD – Strona 41 – Archiwum dokumentów

Uchwała XIX KZD nr 2/2005 ws. zasad funkcjonowania i zakresu kompetencji komisji rewizyjnych

Napisany w dniu 13.10.2005 | przez Sekretariat Prezydium

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 44 ust 9 Statutu NSZZ „Solidarność” określa zasady funkcjonowania komisji rewizyjnych.

§ 1

1. Komisja rewizyjna w danej jednostce organizacyjnej Związku jest władzą kontrolną,
o której mowa w § 44 Statutu NSZZ „Solidarność”, zwany dalej Statutem.

2. Władza stanowiąca jednostki organizacyjnej Związku wybiera i może odwoływać członków komisji rewizyjnej zgodnie z zasadami określonymi przez Statut i uchwały Krajowego Zjazdu Delegatów.

§ 2

Komisja rewizyjna nie jest uprawniona do reprezentowania jednostki organizacyjnej Związku na zewnątrz Związku.

§ 3

1. Do zadań komisji rewizyjnej należy kontrola władzy wykonawczej danej jednostki organizacyjnej i jej prezydium w zakresie działalności finansowej oraz zgodności jej działania z postanowieniami Statutu i innych przepisów prawa wewnątrzzwiązkowego oraz prawa powszechnie obowiązującego.

2. Komisja rewizyjna po pisemnym powiadomieniu władzy wykonawczej, o której mowa
w ust.1, może dokonać kontroli władzy podrzędnej jednostki organizacyjnej Związku, jeśli uprzednio o niniejszej kontroli powiadomi władzę, która ma być objęta kontrolą
i władzę wykonawczą, którą kontroluje. Powyższe powiadomienia – władzy wykonawczej i władzy mającej być objętą kontrolą – muszą być dokonane nie później niż 14 dni przed rozpoczęciem kontroli. Wraz z powyższymi zawiadomieniami, we wskazanym powyżej terminie, komisja rewizyjna zobowiązana jest zawiadomić:

1) zarząd regionu, jeśli kontrolą objęta będzie władza jednostki Związku podrzędnej wobec tego regionu,

2) komisję zakładową, międzyzakładową, zakładową komisję koordynacyjną i komisję podzakładową, jeśli kontrolą objęta będzie władza wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku odpowiednio w organizacji zakładowej, międzyzakładowej, zakładowej organizacji koordynacyjnej oraz organizacji podzakładowej,

3) władzę wykonawczą branżowej jednostki organizacyjnej Związku, jeśli kontrolą będzie objęta władza podrzędnej jej branżowej jednostki organizacyjnej Związku.

3. Kontrolą, o której mowa w ust. 2, może być objęta każda władza jednostki organizacyjnej Związku podrzędnej, w tym niekoniecznie bezpośrednio podrzędnej.

4. W przypadku wprowadzenia zarządu komisarycznego w jednostce organizacyjnej Związku przez zarząd regionu lub Komisję Krajową, zgodnie z postanowieniami §§ 56 i 58, obowiązki komisji rewizyjnej tej jednostki organizacyjnej Związku przejmuje odpowiednio regionalna komisja rewizyjna i Krajowa Komisja Rewizyjna.

5. Władza stanowiąca danej jednostki organizacyjnej Związku i jednostki organizacyjnej Związku nadrzędnej może wyznaczyć szczegółowe zadania komisji rewizyjnej mieszczące się odpowiednio w zakresie określonym w ust. 1.

§ 4

1. Postanowienia komisji rewizyjnej nadrzędnej jednostki organizacyjnej Związku nie są wiążące wobec komisji rewizyjnej jednostki organizacyjnej Związku podrzędnej za wyjątkiem określonych w Statucie i niniejszej Uchwale, a w szczególności w ust. 2.

2. Komisja rewizyjna nadrzędnej jednostki organizacyjnej Związku może polecić dowolnej komisji rewizyjnej podrzędnej jednostki organizacyjnej Związku podjęcie działań kontrolnych mieszczących się w zakresie jej kompetencji oraz zażądać przekazania odpowiednich informacji i wyjaśnień, które winny być jej przekazane nie później niż miesiąc od chwili przekazania polecenia komisji rewizyjnej podrzędnej jednostki organizacyjnej Związku.

§ 5

1. Komisja rewizyjna ma prawo zażądać zwołania posiedzenia władzy stanowiącej, które władza wykonawcza zobowiązana jest zwołać nie później niż dwa miesiące od chwili przedstawienia powyższego żądania, a w przypadku zwołania sesji Krajowego Zjazdu Delegatów nie później niż 3 miesiące od przedstawienia żądania przez Krajową Komisję Rewizyjną.

2. Komisja rewizyjna zwołuje posiedzenie władzy stanowiącej w przypadkach, gdy władza wykonawcza nie zwoła go w terminach, o których mowa w § 59 Statutu.

3. Komisja rewizyjna podczas posiedzenia władzy objętej jej kontrolą ma prawo żądać powtórzenia głosowania jak również przeprowadzenia głosowania imiennego, jeśli uzna, że podejmowana decyzja jest sprzeczna z postanowieniami co najmniej jednego
z następujących aktów prawnych:

1) Statutu,

2) aktów prawa stanowionych przez organy państwowe i samorządowe, które dotyczą Związku lub tylko danej jednostki organizacyjnej Związku,

3) aktów prawa wydanych przez władze Związku, które są wiążące dla kontrolowanej władzy,

a także w przypadku, gdy komisja rewizyjna uzna, że podejmowana decyzja może wywołać skutki finansowe zagrażające właściwemu funkcjonowaniu danej jednostki organizacyjnej Związku.

4. Uprawnienie, o którym mowa w ust 3, przysługuje uprawnionym do tej czynności przedstawicielom lub przedstawicielowi komisji rewizyjnej. Głosowanie, którego oni zażądają, musi odbyć się na tym samym lub na najbliższym posiedzeniu.

§ 6

Komisja rewizyjna ma prawo żądania zwołania posiedzenia każdej władzy kontrolowanej,
w tym również władzy jednostki organizacyjnej Związku kontrolowanej, zgodnie
z postanowieniami § 3 ust.2 i 3, w celu przedstawienia jej wyników kontroli i wniosków formalnych. Posiedzenie to powinno odbyć się nie później niż miesiąc od chwili przedstawienia niniejszego żądania, a w przypadku władzy stanowiącej dwa miesiące.

§ 7

Komisja rewizyjna podejmuje swe postanowienia w formie uchwał, decyzji i stanowisk.
Dla ich ważności niezbędne jest ich przyjęcie zwykłą większością głosów przy udziale
w głosowaniu, co najmniej połowy członków komisji rewizyjnej.

§ 8

1. Komisja rewizyjna dla określonych czynności kontrolnych uprawniona jest powołać zespół złożony z członków komisji rewizyjnej i przekazać mu odpowiednie kompetencje. Również dla wykonania określonych zadań kontrolnych komisja rewizyjna może upoważnić osoby lub osobę spoza jej składu (np. biegłego rewidenta), z tym jednak zastrzeżeniem, że dokonane przez te osoby lub osobę ustalenia stają się ustaleniami komisji rewizyjnej po ich zatwierdzeniu przez komisję rewizyjną lub upoważniony do tego zespół.

2. W przypadku prowadzenia kontroli władzy podrzędnej jednostki organizacyjnej Związku, o której mowa w § 3 ust. 2 i 3, członek komisji rewizyjnej będący członkiem tej podrzędnej jednostki organizacyjnej Związku jest wyłączony z czynności kontrolnych dokonywanych wobec jej władz. Nie wyklucza to jednak prawa jego udziału
w głosowaniu przy przyjęciu przez komisję rewizyjną na plenarnym jej posiedzeniu sprawozdania z tej kontroli oraz innych ustaleń związanych z tą kontrolą.

§ 9

1. Komisja rewizyjna suwerennie podejmuje decyzje ustalające swą wewnętrzną organizację działania z uwzględnieniem postanowień Statutu i innych aktów prawa wewnątrzzwiązkowego ją wiążących.

2. Podejmując decyzje, o których mowa w ust. 1, komisja rewizyjna powinna uwzględnić również zadania, o których mowa w § 3 ust. 5.

3. Komisja rewizyjna spośród swoich członków wybiera w głosowaniu tajnym przewodniczącego przy zachowaniu zasad, o których mowa w § 50 ust. 2 pkt 3–7 Statutu.

4. Przewodniczący kieruje pracami komisji rewizyjnej i reprezentuje ją w kontaktach
z innymi władzami jednostek organizacyjnych Związku z uwzględnieniem postanowień
§ 5 ust. 4 i § 8 ust. 1.

5. Na wniosek przewodniczącego może być powołane prezydium komisji rewizyjnej, w skład którego prócz przewodniczącego wchodzą:

1) zastępca lub zastępcy przewodniczącego,

2) sekretarz,

3) członkowie prezydium.

6. Komisja rewizyjna może nie powołać prezydium, a na wniosek przewodniczącego ustalić każdą z funkcji, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, a także funkcje kierowników poszczególnych stałych zespołów.

7. Zakres zadań i kompetencji prezydium oraz związanych z funkcjami, o których mowa
w ust. 6, ustala komisja rewizyjna.

8. Wyboru na funkcje, o których mowa w ust. 5 i 6, dokonuje komisja rewizyjna przy zachowaniu zasad obowiązujących przy wyborze członków prezydium władzy wykonawczej, o których mowa w § 51 ust.2 Statutu.

9. Odwołanie z pełnienia danej funkcji dokonuje komisja rewizyjna zgodnie z zasadami określonymi przy wyborze na daną funkcję, a w szczególności wniosek o odwołanie
z pełnienia funkcji, o których mowa w ust. 5 i 6, może postawić wyłącznie przewodniczący.

10. Osoba pełniąca funkcję przewodniczącego oraz funkcję, o których mowa w ust. 5 i 6, może złożyć pisemnie rezygnację z jej pełnienia. Rezygnacja jest ważna z momentem jej przedstawienia komisji rewizyjnej.

§ 10

1. Władza wykonawcza danej jednostki organizacyjnej Związku zobowiązana jest zapewnić środki i warunki dla działania komisji rewizyjnej oraz wykonywania przez nią niezbędnych zadań kontrolnych.

2. Na wniosek komisji rewizyjnej lub władzy wykonawczej może być zawarte porozumienie precyzujące techniczną stronę wykonywania przez nią zadań kontrolnych,
a w szczególności sposób powiadomienia o zamiarze przeprowadzenia kontroli
i przygotowania przez władzę wykonawczą warunków dla przeprowadzenia kontroli.

§ 11

1. Komisja rewizyjna winna przed rozpoczęciem czynności kontrolnych powiadomić władzę, która będzie objęta kontrolą określając jednocześnie zakres tej kontroli i termin rozpoczęcia. Okres pomiędzy powiadomieniem a rozpoczęciem kontroli powinien być nie krótszy, niż 14 dni chyba, że zawarte porozumienie, o którym mowa w § 10 ust. 2 stanowi inaczej. Wyprzedzenie czasowe, o którym tu mowa, nie dotyczy kontroli kasy.

2. Władza kontrolowana jest zobowiązana przedstawić osobom kontrolującym żądaną dokumentację, oraz udzielać stosownych wyjaśnień, w tym również w formie pisemnej.

3. Czynności kontrolne prowadzone przez komisję rewizyjną dotyczą w szczególności:

1) w zakresie działalności finansowej:

a) całokształtu działalności finansowej i majątkowej oraz określenia kondycji finansowej danej jednostki organizacyjnej Związku, w tym kwestii związanych
z ewentualnymi zadłużeniami,

b) prawidłowości prowadzonej dokumentacji finansowej oraz jej zgodności ze stanem faktycznym,

c) realizacją wydatków zgodnie z uchwalonym budżetem danej władzy
i wykonywaniem przez nią innych zobowiązań określonych w uchwale finansowej Krajowego Zjazdu Delegatów,

d) gospodarki majątkiem danej jednostki organizacyjnej Związku,

2) w zakresie zgodności działania z postanowieniami Statutu i innych przepisów prawa wewnątrzzwiązkowego co do:

a) uchwalonych dokumentów ( w tym uchwał i decyzji) zgodnie z postanowieniami Statutu i uchwał władz nadrzędnych jednostek organizacyjnych Związku obowiązujących daną władzę,

b) reprezentowania danej władzy na zewnątrz,

c) sposobu podejmowania postanowień danej władzy,

d) sposobu gromadzenia i zabezpieczania dokumentacji danej władzy,

3) w zakresie przepisów obowiązującego prawa:

a) badania zgodności postanowień i czynności podejmowanych przez daną władzę
z obowiązującym prawem,

b) wykonywaniem obowiązków sprawozdawczych wobec odpowiednich urzędów państwowych i samorządowych.

§ 12

1. Przedstawiciele komisji rewizyjnej mają prawo uczestniczenia w posiedzeniach władzy, którą kontrolują oraz w posiedzeniach władzy aktualnie przez nią kontrolowanej, a także jej prezydium oraz w posiedzeniach różnych komisji i zespołów powołanych przez tę władzę.

2. Komisja rewizyjna ma prawo wglądu do sprawozdań i innych dokumentów – które to sprawozdania i dokumenty dana władza winna posiadać – dotyczących działalności agend i podmiotów tworzonych lub współtworzonych przez daną jednostkę organizacyjną Związku lub, wobec których dana jednostka organizacyjna Związku posiada uprawnienia właścicielskie.

3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, muszą być przedstawione komisji rewizyjnej nie później niż 14 dni od chwili przedstawienia żądania.

4. W trakcie posiedzeń danej władzy upoważniony członek komisji rewizyjnej może zabierać głos w:

1) sprawach mieszczących się w zakresie kontrolnym komisji rewizyjnej,

2) sprawach proceduralnych,

3) przedstawianiu spraw związanych z działalnością komisji rewizyjnej.

§ 13

1. Z przeprowadzonej przez komisję rewizyjną kontroli sporządzony jest pisemny protokół.

2. Przed przyjęciem przez komisję rewizyjną protokółu, o którym mowa w ust. 1, osoby odpowiedzialne w imieniu danej władzy za przedmiot kontroli mają prawo zapoznania się z protokółem i wniesienia do niego, w terminie 14 dni, uwag na piśmie. Nieuwzględnione przez komisję rewizyjną uwagi stanowią załącznik do protokółu.

3. Komisja rewizyjna przekazuje kontrolowanej władzy dokumenty będące rezultatem dokonanej kontroli wraz z załączonymi wnioskami i zaleceniami pokontrolnymi, która nie później niż 2 miesiące od chwili ich otrzymania powinna ustosunkować się do zawartych tam ustaleń, wniosków i zaleceń pokontrolnych.

4. Komisja rewizyjna w zakresie kontrolnym, o którym mowa w § 3 ust. 1, może kierować do władzy wykonawczej wnioski o podjęcie stosownych decyzji. W szczególności dotyczyć to może wniosków o wprowadzenie zarządu komisarycznego lub uregulowania danej kwestii, a w przypadku Komisji Krajowej interpretacji Statutu lub uchwał Krajowego Zjazdu Delegatów.

5. W przypadku podjęcia przez Komisję Krajową uchwały interpretującej Statut lub uchwałę Krajowego Zjazdu Delegatów, jeśli zdaniem Krajowej Komisji Rewizyjnej ta interpretacja jest nieprawidłowa, wówczas może ona wnioskować o dokonanie oceny tej uchwały przez Krajowy Zjazd Delegatów zgodnie z postanowieniem § 61 ust.3 Statutu.

§ 14

1. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

2. Traci moc uchwała nr 4 X KZD.

Posłanie do pracowników w 25. rocznicę powstania NSZZ „Solidarność”

Napisany w dniu 30.08.2005 | przez Sekretariat Prezydium

Pracownicy Lubelszczyzny, Gdańska, Szczecina, Jastrzębia i innych regionów Polski 25 lat temu upomnieli się o godność człowieka i prawa pracowników. Pierwszym z 21 Sierpniowych postulatów było prawo do utworzenia wolnego związku zawodowego. Powstanie NSZZ „Solidarność” stanowiło realizację tego postulatu.

Dzisiaj w zupełnie innej sytuacji politycznej i gospodarczej zdarza się, że pracownicy w zakładach pracy są zastraszani, niegodnie traktowani, a nawet bezprawnie zwalniani. Ich wynagrodzenia są zaniżane lub niewypłacane w terminie. Bywają szykanowani za próby obrony lub tworzenia związku zawodowego. Jednak w najgorszej sytuacji są pracownicy w zakładach, w których nie ma organizacji związkowych.

Pracownicy, brońcie swych praw! Brońcie swojej godności!

Zrzeszanie się w wolne związki zawodowe jest niezbędne dzisiaj, tak jak było 25 lat temu, bo o godność człowieka i prawa pracownicze trzeba ciągle walczyć. Tam, gdzie pracownicy zrzeszają się, naruszeń praw pracowniczych jest znacznie mniej i dochodzi do dialogu między pracodawcą a zorganizowanymi pracownikami.

Dziś nie musimy przelewać krwi za prawo do organizowania się w związki zawodowe. Mamy możliwość wpływu na nasze życie i kształtowania go w związkowej wspólnocie.

Integracja z Unią Europejską i globalizacja gospodarki światowej niosą dla pracowników nowe perspektywy, ale i nowe zagrożenia. Interesy pracowników nie są najważniejsze dla ponadnarodowych korporacji. Tylko silne związki zawodowe wspierane przez odpowiednią politykę rządów mogą przeciwstawić się redukcji miejsc pracy i naruszaniu godności ludzi pracy w Polsce i na świecie.

Korzystajmy z prawa do zrzeszania wywalczonego przed 25 laty!

Nie bójmy się i dziś upominać o swoją godność.

Nie ma godności bez solidarności!

25 lat Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”

Napisany w dniu 30.08.2005 | przez Sekretariat Prezydium

25 lat temu z podniesionych głów, a nie z zaciśniętych pięści, z potrzeby godności
i poczucia wspólnoty powstała „Solidarność” – pierwszy wolny i niezależny związek zawodowy w kraju systemu komunistycznego. Pojawiła się w Polsce i w innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej nadzieja, że ludzie żądający chleba i wolności, godności pracy i praw obywatelskich, żądający niepodległej, suwerennej ojczyzny zwyciężą i będą decydować o własnym losie. Rozpoczął się proces odbudowy podmiotowości narodowej i świadomości społecznej. Podstawą dla tych zmian była inspiracja Ojca Świętego Jana Pawła II, który natchnął nas wiarą w moc Ducha i dał nam siłę do walki.

System komunistyczny odmawiał pracownikom podstawowych praw, w tym prawa do zrzeszania się. Powstały w krótkim czasie dziesięciomilionowy związek zawodowy „Solidarność” stał się rzecznikiem interesów większości Polaków. Walka bez użycia przemocy okazała się wzorem skutecznego działania wobec państwa stosującego argument siły. Ta postawa doprowadziła wreszcie w 1989 roku do obalenia komunizmu w Polsce, a następnie w innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej.

Nie ma godności bez „Solidarności”

„Solidarność”- symbol protestu przeciw przedmiotowemu traktowaniu ludzi pracy, upominała się o sprawiedliwość społeczną i prawo wypowiadania się pracowników we własnym imieniu. Ojciec Święty Jan Paweł II widział w NSZZ „Solidarność” organizację, która złączyła Polaków w solidarnej odpowiedzialności za godność i owocność pracy, w wielkim zrywie do podniesienia moralności społeczeństwa, która skierowana była wyłącznie ku wspólnemu dobru. W encyklice „Laborem exercens” Jan Paweł II w 1981 roku pisał o wynaturzeniach komunizmu i zagrożeniach kapitalizmu, o godności pracy i godności pracowników, o niezbędności zrzeszania się w związki zawodowe. Nauczanie papieskie dało podstawy solidarności, działaniu na rzecz dobra wspólnego, przywróciło znaczenie podstawowych wartości takich jak: prawda, odwaga, moralność, wierność zasadom.

„Solidarność” stała się synonimem patriotyzmu, bo będąc związkiem zawodowym budowała tradycje łączenia troski o ludzi pracy z troską o Polskę.

Nie ma wolności bez „Solidarności”

Kiedy w grudniu 1981 roku władze PRL nie chcąc zmian i broniąc swojej pozycji wprowadziły stan wojenny i zdelegalizowały NSZZ „Solidarność”, hasło: „nie ma wolności bez Solidarności” towarzyszyło Polakom, pomagając wytrwać przez długie osiem lat prześladowań, aresztowań, a nawet zabójstw. Szykanowanym związkowcom pomagał Kościół Katolicki, który przygarniał, osłaniał i pocieszał. Wielu ludzi zapłaciło życiem za tę walkę, w tym ksiądz Jerzy Popiełuszko, który za nauczanie, aby zło dobrem zwyciężać, poniósł męczeńską śmierć.

Odzyskanie niepodległości w 1989 roku rozpoczęło nowy etap w historii Polski
i NSZZ „Solidarność”. Związek z organizacji patronującej całemu ruchowi przemian demokratycznych i gospodarczych w kraju, stał się przede wszystkim stroną w procesie transformacji ustrojowej i gospodarczej – stroną broniącą miejsc pracy, protestującą przeciw obniżaniu lub niewypłacaniu zarobków, naruszaniu praw pracowniczych i różnym patologiom związanym z przemianami gospodarczymi. Kiedy odzyskaliśmy wolność i zaczęły funkcjonować instytucje demokratyczne, „Solidarność” mogła ograniczyć swoje działania w obronie godności do troski o świat pracy, troski opartej na społecznej nauce Kościoła.

Nie ma solidarności bez „Solidarności”

Mamy niepodległą Polskę, ale wielu z nas nie ma zaufania do polityków, mamy wolne związki zawodowe, ale większość pracowników nie korzysta z prawa do zrzeszania się, mamy wolność słowa i wolność przekonań, ale media nie zawsze prezentują nasze poglądy.

Dziś wiele osób zastanawia się, czy było warto. My wątpliwości nie mamy. Jesteśmy pewni, że pomimo zawodów i rozczarowań, udało się osiągnąć więcej i w krótszym czasie niż marzyliśmy 25 lat temu. Warto było trwać w stoczniach, kopalniach, hutach.

Dziś, ćwierć wieku później, składamy hołd tym, którzy w 1980 roku całemu narodowi,
a jak się potem okazało – całej Europie i światu dali nadzieję. Zwykłym ludziom, którzy nagle poczuli, że są po prostu u siebie i konsekwentnie, bez strachu, ale z rozwagą; bez przemocy, ale z poczuciem siły stworzyli Polski Sierpień i „Solidarność”, otworzyli drzwi do wolności Polakom i wielu innym narodom.

Przez 25 lat z „Solidarnością” utożsamiało się wiele milionów ludzi. „Solidarność” stała się wizytówką Polski za granicą i jej znakiem firmowym, dla wielu także znakiem nadziei.

Dziękujemy byłym i aktualnym członkom – wiernym „Solidarności” na dobre i na złe, działającym bezinteresownie dla dobra wspólnego – za poświęcenie oraz za ból, które często były ceną, jaką zapłaciliśmy za powrót Polski do rodziny demokratycznych narodów.

Uchwała XVIII KZD – Hołd pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II

Napisany w dniu 30.08.2005 | przez Sekretariat Prezydium

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” składa hołd pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II. Symbolicznym wyrazem tego hołdu jest pamiątkowy złoty medal, który zostanie przekazany Stolicy Apostolskiej wraz z Laudacją. Replika tego medalu będzie złożona w Muzeum Solidarności w Bastionie św. Rocha na Jasnej Górze.

Tekst Laudacji jest załączony do uchwały.

Laudacja XVIII KZD

Napisany w dniu 30.08.2005 | przez Sekretariat Prezydium

Laudacja

Składamy hołd pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II w Roku Solidarności Międzyludzkiej ogłoszonej przez NSZZ „Solidarność” w 25. rocznicę powstania Związku.

Dziękujemy Janowi Pawłowi II za Jego pielgrzymki do Polski i prorocze wezwanie: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi”, które natchnęło miliony Polaków odwagą do upomnienia się o swoje prawa, upomnienia bez gwałtu i przemocy.

Dziękujemy Janowi Pawłowi II za modlitwę i za wspieranie NSZZ „Solidarność”, organizacji, która złączyła Polaków w solidarnej odpowiedzialności za godność i owocność pracy, w wielkim zrywie do podniesienia moralności społeczeństwa, która skierowana była wyłącznie ku wspólnemu dobru – jak mówił do delegacji NSZZ „Solidarność” w Rzymie
15 stycznia 1981 r.

Dziękujemy Janowi Pawłowi II za nauczanie o prawdzie i miłości, które tak bardzo przyczyniło się do rozpadu komunistycznego imperium zła.

Dziękujemy Janowi Pawłowi II za Jego pielgrzymowanie po świecie w imię Jezusa Chrystusa, za nadzieję, którą wlał w miliony serc ludzi różnych narodów, języków i ras, krajów i kontynentów, za Jego „Dni Młodzieży”, za Jego wezwanie „Nie lękajcie się!”.

Dziękujemy Bogu na możność obcowania przez tyle lat z Karolem Wojtyłą – wyjątkowym człowiekiem i kapłanem, z Janem Pawłem II – jednoczącym ludzi na całym świecie, z Ojcem Świętym – świętym naprawdę.

„Solidarność” winna wrócić do swoich korzeni, do ideałów, jakie przyświecały jej jako związkowi zawodowemu. Władza przechodzi z rąk do rąk, a robotnicy, rolnicy, nauczyciele, służba zdrowia i wszyscy inni pracownicy, bez względu na to, kto sprawuje władze w kraju, oczekują pomocy w obronie ich słusznych praw. Tu nie może zabraknąć „Solidarności”.

Uroczyście zobowiązujemy się te zadania postawione przez Ojca Świętego wypełnić.

Decyzja XVII KZD

Napisany w dniu 29.05.2004 | przez Sekretariat Prezydium

Apel XVII KZD nr 1/2004 ws. udziału w wyborach do Parlamentu Europejskiego

Napisany w dniu 29.05.2004 | przez Sekretariat Prezydium

Następstwem solidarnościowego zrywu w Polsce było przywrócenie demokracji w krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Od 1 maja 2004 roku wiele z tych państw stało się pełnoprawnymi członkami Unii Europejskiej, a ich obywatele zyskali prawo do współdecydowania o losach Europy.

13 czerwca 2004 roku odbywać się będą pierwsze w Polsce wybory do Parlamentu Europejskiego.

Apelujemy do członków i sympatyków „Solidarności” o udział w tych wyborach – nieobecni nie mają racji!

Weźmy udział w wyborach i oddajmy głos na ludzi, którzy w swej dotychczasowej działalności postępowali zgodnie z Dekalogiem, służyli dobru wspólnemu, sprzyjali ochronie praw pracowniczych i najsłabszych grup społecznych.

Stanowisko XVII KZD nr 12/2004 ws. rozwiązania parlamentu

Napisany w dniu 29.05.2004 | przez Sekretariat Prezydium

Afery, korupcja, postępujący rozkład władzy, rekordowe bezrobocie, tolerowanie łamania praw pracowniczych i doprowadzenie do katastrofy służby zdrowia to opłakany skutek rządów SLD-UP.

Polski nie stać na przedłużanie reanimacji politycznych bankrutów – rządu
i parlamentu.

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” domaga się natychmiastowego rozwiązania obecnego parlamentu i rozpisania wyborów.

Stanowisko XVII KZD nr 11/2004 ws. ograniczenia finansowania partii politycznych ze środków budżetu państwa

Napisany w dniu 29.05.2004 | przez Sekretariat Prezydium

Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” domaga się radykalnego ograniczenia finansowania partii politycznych ze środków budżetowych państwa. W dobie postępującej pauperyzacji społeczeństwa znaczna jego część żyje w skrajnej biedzie. Przy braku środków finansowych na zdrowie, oświatę i pomoc społeczną finansowanie partii politycznych z budżetu państwa jest głęboko nieetyczne.

Rządzące partie polityczne do dziś nie rozwiązały najważniejszych problemów społecznych; przez 15 lat nie poprawiły warunków życia ogromnej części społeczeństwa. Całe grupy społeczne utraciły bezpieczeństwo socjalne.

Dziś szacunek dla ludzi bez pracy, dla ludzkiej biedy wymaga – zwłaszcza od polityków – przykładów działania prospołecznego.