Tag: Prezydium

Decyzja Prezydium KK nr 55/22 ws. zgody na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Ambasady RP w Ankarze, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na materiałach promujących wystawę pt. Solidarność ku wolności, która zorganizowana będzie w galerii  sztuki Ulucanlar w dniach 28 maja –12 czerwca br.

Decyzja Prezydium KK nr 54/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Małopolskiego na pracodawcę prowadzącego działalność (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Decyzja
Prezydium KK
nr 54/22
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej
NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Małopolskiego na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

 

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” Funkcjonariuszy i Pracowników Policji Województwa Małopolskiego, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Małopolski NSZZ „Solidarność”, na Komendę Miejską Policji w Suchej Beskidzkiej, znajdującą się na terenie działania Regionu Podbeskidzie NSZZ „Solidarność”.

Decyzja Prezydium KK nr 53/22 ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” w Alior Banku S.A. w Grudziądzu na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Decyzja
Prezydium KK
nr 53/22
ws. wyrażenia zgody na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej
NSZZ „Solidarność” w Alior Banku S.A. w Grudziądzu na pracodawcę prowadzącego działalność na terenie innego regionu niż region rejestrujący tę organizację

 

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na mocy postanowień § 1 Uchwały KK nr 30/15 ws. zasad i trybu postępowania w sprawach o rozszerzenie obszaru działania organizacji zakładowych i międzyzakładowych oraz Uchwały KK nr 23/16 ws. scedowania na Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” uprawnienia wynikającego z § 1 Uchwały KK nr 30/15, wyraża zgodę na rozszerzenie zasięgu działania Organizacji Międzyzakładowej NSZZ „Solidarność” w Alior Banku S.A. w Grudziądzu, wpisanej do Rejestru Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku prowadzonego przez Region Gdański NSZZ „Solidarność”, na IBM Polska Business Services Sp. z o.o. w Warszawie, znajdującą się na terenie działania Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”.

Decyzja Prezydium KK nr 52/22 ws. Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów. Bezpieczeństwo dostaw i przystępne ceny energii: warianty działań (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Decyzja
Prezydium KK
nr 52/22
ws. Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów.
Bezpieczeństwo dostaw i przystępne ceny energii: warianty działań natychmiastowych i przygotowaniana najbliższą zimę – COM(2022) 138 Final

 
 
 
Przedłożony Komunikat napisany jest w sposób bardzo ogólny, a przez  to niekonkretny i pozostawiający KE dużą swobodę interpretacji oraz dowolność proponowanych   rozwiązań. Dotychczasowa nieskuteczność polityki klimatycznej oraz brak mechanizmów stabilizujących system elektroenergetyczny w sytuacji kryzysowej  nie potwierdzają – niestety profesjonalizmu KE w tym zakresie i dlatego wymagają większego wykorzystania wysiłku wszystkich krajów członkowskich. Proponowane bardzo ogólnie rozwiązania nie skupiają się na próbie rozwiązania istotnych problemów, ale koncentrują na utrzymaniu dotychczasowego kursu. Proponowane w dokumencie uwspólnienie magazynów gazu i objęcie ich zarządem przez KE jest absolutnie nieakceptowalne. Niewyobrażalne jest to,  że pomimo działania w sytuacji zagrożenia nawet egzystencjalnego w Komunikacie brak jest jakichkolwiek odniesień do unijnych zasobów węgla i gazu.
 
Mając na uwadze bardzo ogólny charakter dokumentu i brak w nim konkretnych propozycji rozwiązań, Prezydium KK proponuje zwrócenie dokumentu do KE z wnioskiem  o przygotowanie analizy przyczyn zaistnienia kryzysowej sytuacji w elektroenergetyce,  a szczególnie braku w stworzonym systemie mechanizmów naturalnie stabilizujących  i łagodzących system oraz uzupełnienie przedłożonego dokumentu o konkretne propozycje, które można będzie wykorzystać w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych i przywrócenia bezpieczeństwa energetycznego w warunkach toczącej się wojny.
 
Należy zauważyć, że precyzyjne sformułowanie warunków programu naprawczego na tym etapie pozwoli skutecznie unikać podejrzeń o dyskryminacyjną praktykę nagminnie stosowaną przez KE, a polegającą na wyznaczaniu – w oparciu o decyzje podejmowane w procedurze większościowej – identycznych zakresów zadań dla krajów biednych  i bogatych.
 
Uwagi do przedłożonego Komunikatu [COM(2022) 138 Final]:
1. W przedłożonym dokumencie brak w ogóle odniesień do wpływu realizacji polityki klimatycznej na sytuację na rynku energii i kondycję gospodarek krajów członkowskich. Wymuszenie szybkiego ograniczania wykorzystania węgla do wytwarzania energii spowodowało istotne ograniczenie elastyczności systemów energetycznych,  co spowodowało w momencie politycznego ograniczania podaży węgla i gazu spotęgowanie paniki rynkowej i przełożyło się na zwiększenie dynamiki wzrostu cen. Stworzenie warunków dla silnej monopolizacji importu nośników energii będące  w zasadzie konsekwencją realizacji polityki klimatycznej umożliwiło próbę przeprowadzenia nowego podziału Europy w drodze zbrojnej agresji skierowanej przeciwko bezbronnym krajom. Ponieważ zagrożenie to jest nadal aktualne, a w naszym sąsiedztwie są kontynuowane niezwykle krwawe działania wojenne, wszelkie działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego, ograniczenia skutków braku nośników energii i wzrostu cen energii powinny być poprzedzone korektą dotychczasowej polityki klimatycznej sprowadzającej się do zmniejszenia jej kosztów i stworzenia w ten sposób rezerw finansowych, które mogłyby być wykorzystane  na zwiększenie potencjału obronnego. Jest kwestią zupełnie niezrozumiałą dlaczego rząd RP nie podjął dotychczas decyzji o powrocie do węgla i nie zaproponował obniżenia celów redukcyjnych, w tym redukcji emisji o 55% w 2030 r. i przesunięcia daty uzyskania neutralności klimatycznej do końca okresu wyznaczonego przez Porozumienie Paryskie.
2. Proponowane w komunikacie rozwiązania zbyt słabo uwzględniają fakt, że obecnie toczy się w Europie wojna, która rodzi konsekwencje dla dostaw surowców energetycznych również w perspektywie długoterminowej. Przecież wojna ta może trwać jeszcze bardzo długo, nawet lata.
3. Brak jest też analizy na temat dodatkowych kosztów – i czy w ogóle istnieje taka możliwość ze względu np. na dostępność surowców – przyspieszania tzw. transformacji energetycznej. W sytuacji, gdy globalne łańcuchy dostaw mają spore problemy, założenie, że transformację energetyczną można przyspieszyć, wygląda bardzo optymistycznie. Sugestia przyspieszania transformacji energetycznej w czasie wojny niesie też z sobą wewnętrzną sprzeczność: gdyby było to ekonomicznie możliwe  w czasie wojny, to tym bardziej byłoby możliwe i jeszcze bardziej opłacalne  w warunkach pokoju. Zależność jest odwrotna: przyspieszenie transformacji energetycznej zwiększy koszty jakie ponosi ekonomia w czasie wojny. Nieliczenie  się z kosztami, w tym sensie, że nawet w ogóle nie są oszacowane, jest nieakceptowalne. Przyspieszenie transformacji energetycznej wygląda na próbę jeszcze zwiększenia kosztów tego procesu i ukrycie ich pod kosztami ekonomicznymi wojny w czasie, kiedy społeczeństwo może być przygotowane zaakceptować nieporównywalnie większe koszty niż w czasie pokoju. Jest to stwarzanie dodatkowych obciążeń społecznych. Należy dodać, że w przypadku krajów graniczących z Ukrainą – tzn. w tym przypadku  Polski – obecny konflikt dodatkowo, o kwoty wielu miliardów euro, podnosi koszty ekonomiczne i społeczne przyjmowania wielomilionowej fali uchodźców. Zatem dokument musi zostać uzupełniony o ocenę skutków ekonomicznych ze szczególnym uwzględnieniem krajów graniczących z Ukrainą i przyjmujących uchodźców.
4. Podstawowym problemem w obecnej sytuacji jest zapewnienie podaży surowców energetycznych w Europie. Rosja dostarczała 41% zapotrzebowania gazu ziemnego  oraz 47% węgla. Zastąpienie tak ogromnych ilości dostawami spoza Europy  (w tym spoza Wielkiej Brytanii i Norwegii) jest wielkim wyzwaniem:
• Zagrożenie fizyczne transportu morskiego, np. dostaw LNG lub węgla. Może  tego  Rosja dokonywać oficjalnie, przez siły specjalne, np. na poczet odszkodowań za sankcje, lub mogą tego dokonywać tzw. „zielone ludziki”. Nawet jeżeli  nie spowodowałoby całkowitej blokady dostaw, to będzie to miało bardzo duży wpływ na cenę i na niechęć prowadzenia shippingu surowców energetycznych  do Europy.
• Zagrożenie dostaw z krajów produkujących gaz lub będących na trasie gazociągów do Europy, np. poprzez wywoływanie sabotażu, niepokojów, dramatycznie duży popyt na gaz w Norwegii oraz ograniczenia przesyłowe. Szczególnie dotyczy to Baltic Pipe wpiętego do Europipe II.
5. W świetle powyższego, jedynym bezpiecznym źródłem jest zastąpienie,  w jak największym stopniu, gazu i węgla importowanego z Rosji do Europy rodzimą produkcją. Np. Polska ma nadal olbrzymi potencjał produkcji węgla. Polska ma olbrzymi potencjał produkcji gazu (gaz konwencjonalny, metan spod węgla, gaz głęboki,  gaz zamknięty, gaz w łupkach). Inne kraje w Europie mają także olbrzymi potencjał produkcyjny gazu z łupków (Wielka Brytania, Francja, Niemcy).
6. Podsumowując:
• Jest ekonomicznie irracjonalne, i jest to też ekologiczną hipokryzją, by z jednej strony zapewniać Europie zapotrzebowanie w paliwa kopalne (węgiel, gaz ziemny, ropa naftowa) importując je z Rosji, gdzie są eksploatowane i transportowane  w sposób rabunkowy i często dewastujący środowisko, czy z Norwegii, gdzie są olbrzymie wyzwania środowiskowe, czy Stanów Zjednoczonych sprowadzając gaz z łupków i węgiel kamienny, a jednocześnie pomijać w debacie własne zasoby bogactw naturalnych, itd.
• Obecny kryzys energetyczny w Europie spowodowany agresją Rosji na Ukrainę obnażył – nawet biorąc pod uwagę obecne cele polityki klimatycznej – brak odpowiedniego wykorzystania przez kraje Unii Europejskiej ich własnych surowców energetycznych takich jak węgiel i gaz ziemny. A przecież na etapie transformacji energetycznej to właśnie korzystanie z tych surowców tę transformację umożliwia pod względem utrzymania odpowiedniego poziomu dostaw energii, a także od strony ekonomicznej.
• Dodatkowo, kraje takie jak Norwegia, Kanada, Australia, Stany Zjednoczone, także Wielka Brytania głównie w latach 80-tych i 90-tych XX wieku – ale także kraje w innych obszarach politycznych, kraje Zatoki Perskiej i Rosja – pokazują, że jednym z podstawowych źródeł ich bogactwa jest wykorzystywanie rodzimych bogactw naturalnych, w tym paliw kopalnych. Dlatego brak zrównoważonego  i zmaksymalizowanego wykorzystywania paliw kopalnych przez kraje Unii Europejskiej stworzyło nie tylko obecny stan krytycznego zagrożenia energetycznego i bezpieczeństwa w ogóle, znacznie przyczyniając  się do umożliwienia ataku Rosji na Ukrainę, ale jest także zdecydowanie działaniem szkodliwym ekonomicznie.
Tak długo jak w Europie będzie zapotrzebowanie na paliwa kopalne, tak długo Europa musi maksymalizować wykorzystanie własnych zasobów. Do 24 lutego 2022 roku, czyli daty agresji Rosji na Ukrainę, była to sprawa głównie ekonomiczna. Obecnie jest to tym bardziej sprawa ekonomiczna – ponieważ jest to ekonomia stanu wojny –  ale jest to też i sprawa bezpieczeństwa.
Biorąc pod uwagę powyższe wnosimy jak na wstępie.
 

Decyzja Prezydium KK nr 50/22 ws. opinii o Komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów – W kierunku zielonej, cyfrowej i odpornej (…)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

 

Decyzja
Prezydium KK
nr 50/22
ws. opinii o Komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów – W kierunku zielonej, cyfrowej i odpornej gospodarki: nasz europejski model wzrostu

 

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” przedstawia uwagi do Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów – W kierunku zielonej, cyfrowej i odpornej gospodarki: nasz europejski model wzrostu.

Wojna w Ukrainie wymusiła na UE zmianę dotychczasowej polityki w zakresie współpracy z krajami spoza wspólnoty. Szczególne znaczenie mają surowce energetyczne, których dywersyfikacja wydaje się oczywista również, a może przede wszystkim, ze względu na stabilność gospodarczą całej wspólnoty. Jak czytamy w dokumencie: „w tej nowej sytuacji Unia powinna wykorzystać swoje partnerstwa międzynarodowe, aby połączyć siły w obliczu wspólnych wyzwań i działań na rzecz pokoju i stabilności oraz międzynarodowego porządku opartego na zasadach i skutecznego multilateralizmu. Skoordynowana reakcja Unii i jej partnerów międzynarodowych na inwazję na Ukrainę pokazuje, w jaki sposób Unia może działać, aby osiągnąć te cele”. Trudno się zgodzić z takim stanowiskiem w sytuacji, gdy polityka niektórych krajów UE spowodowała uzależnienie gospodarcze na tyle silne, że teraz mają obawy, czy udźwigną koszt odłączenia się od zasobów Rosji. Jednocześnie nie mają one obaw jeśli chodzi o transformację energetyczną m.in. w Polsce. Z jednej strony nakłada się na kraje wspólnotowe kary za emisję CO2, , ale jednocześnie w polityce globalnej ignoruje się takie kraje jak Chiny, Indie czy USA, które nie mniej przecież niż kraje wspólnoty przyczyniają się do kryzysu klimatycznego.

Zdaniem Prezydium KK konieczne są działania pozwalające na wykorzystanie zasobów własnych UE jak choćby węgla. W ocenie NSZZ „Solidarność”, należy dokonać głębokiej rewizji polityki klimatycznej UE i uczynić ją bardziej pragmatyczną wbrew postulatom przyspieszenia. Konieczna jest przemyślana i odpowiedzialna strategia osiągania neutralności klimatycznej a nie przyspieszenie za wszelką cenę. Jest to tym bardziej istotne, że zasoby energetyczne (jak pokazuje aktualna sytuacja) mają charakter strategiczny, ściśle powiązany z bezpieczeństwem. Stąd też wynika konieczność ograniczenia roli rynku w tym zakresie, jak to ma miejsce np. w przypadku ETS. W tym kontekście pragniemy również zauważyć, że rozwijanie systemu ETS i uzależnianie od wpływów z tego mechanizmu prowadzenia polityki sprawiedliwej transformacji poprzez zapowiadany Społeczny Fundusz Klimatyczny jest podejściem błędnym.

Cyfrowa dekada Europy niesie za sobą nie tylkoszanse, ale również liczne zagrożenia, takie jak inne rodzaje przestępczości, wykluczenia społecznego, a co za tym idzie – również ubóstwo. Nie można zapominać o tym, że wiele firm zarówno z obszaru UE czy nawet o zasięgu globalnym, w sposób znaczący wykorzystuje uboższe kraje, jako tanią siłę roboczą. Mimo tych samych technologii i porównywalnej wydajności pracy pracownicy są nadal gorzej wynagradzani. Taka jawna dyskryminacja nie służy budowaniu wspólnoty, nie sprzyja włączeniu społecznemu oraz nie przyczynia się do zasobności obywateli. Przenoszenie linii produkcyjnych poza rynek europejski zwłaszcza w czasie pandemii pokazało, jak niebezpieczne to może być w dłuższej perspektywie czasu. W przedstawionym dokumencie brakuje pomysłów na zmianę tego stanu rzeczy. Zatem dostosowanie rynku pracy do nowych wymogów w tym zakresie również stanowi ogromne wyzwanie zarówno w kontekście samej UE, jak i rynku globalnego.

W celu ochrony dobrobytunależy tworzyć takie rozwiązania, również prawne, by kraje bogatsze płaciły podatki tam, gdzie korzystają z taniej siły roboczej. Przedsiębiorstwa powinny ponosić koszty rekultywacji środowiska, jeśli ich działalność przyczynia się do jego degradacji i muszą to być konkretne rozwiązania i działania, a nie jedynie plany i projekty.

Nadal nie uruchomiono Krajowego Programu Odbudowy w Polsce. Jego blokowanie ma wysoce polityczny charakter – w tym wypadku jest to kontrskuteczne i niekompatybilne z chęcią prowadzenia polityki inwestycji oraz podważa wiarygodność UE w oczach obywateli.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” popiera Rezolucję Energetyczną 2022 przyjętą podczas Konferencji Silesia 2030, podpisaną 24 kwietnia 2022 roku.

W załączeniu – Stanowisko KK nr 2/21 ws. „Fit for 55”.

Decyzja Prezydium KK nr 49/22 ws. opinii ws. projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu automatyzacji załatwiania niektórych spraw przez Krajową Administrację Skarbową (wersja z dnia 04 kwietnia 2022 r.)

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje wprowadzenie opiniowanym projektem zmian w ustawie z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (art. 19 projektu).

Po pierwsze nie jest zrozumiałe dlaczego w projekcie poświęconym regulacji kwestii sposobu funkcjonowania Krajowej Administracji Skarbowej została zamieszczona zmiana przepisów dotyczących zupełnie odrębnego zagadnienia. Działanie takie nie może zostać uznane za prawidłowe, gdyż stwarza wrażenie tzw. „wrzutki”, a ponadto nie mieści się w tematyce wynikającej z tytułu projektu.

Odnosząc się do samej propozycji zmiany zawartej w art. 52 zmienianej ustawy należy zauważyć, że o ile wprowadzenie progu obniżenia wynagrodzenia, który powoduje zwiększenie kwoty wolnej od potrąceń może zostać uznane za zasadne, o tyle nie można podobnie ocenić usunięcia przesłanki utraty źródła dochodu przez członka rodziny pracownika. Nie można nie zauważać, że utrzymanie rodziny, zwłaszcza w obecnych czasach opiera się zazwyczaj na posiadaniu dwóch źródeł dochodu i z dużą dozą prawdopodobieństwa można założyć, iż w olbrzymiej większości sytuacji całkowita utrata jednego z nich jest dużo bardziej odczuwalna niż utrata części drugiego.

Decyzja Prezydium KK nr 48/22 ws. zgody na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Pana Damiana Jonaka, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na banerze prezentowanym podczas walki bokserskiej, która odbędzie się 22 kwietnia br. w Bytomiu.

Stanowisko Prezydium KK nr 2/22 ws. potrzeby pilnych zmian prawa UE w odniesieniu do instytucji europejskich rad zakładowych

Napisany w dniu | przez Sekretariat Prezydium

Korporacje ponadnarodowe działają w wielu sektorach polskiej gospodarki. Ich wpływ na krajowe stosunki pracy jest zauważalny i w wielu przypadkach budzi niepokój związków zawodowych. Dlatego kwestią zasadniczą jest wykorzystanie wszelkich środków aby zapewnić możliwość wpływu reprezentacji pracowniczej na zapewnienie skutecznego prawa do informacji i konsultacji w wymiarze ponadgranicznym. Głównym tego instrumentem na poziomie UE jest dyrektywa 2009/38 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym, która zastąpiła wcześniejszą dyrektywę 94/45/WE.

Polskie związki zawodowe, w tym NSZZ „Solidarność” od wielu lat mają możliwość –poprzez swoich przedstawicieli – uczestnictwa w europejskich radach zakładowych (ERZ), utworzonych w korporacjach prowadzących działalność na terenie naszego kraju, chroniąc interesy polskich pracowników.

Analizy dokonywane przez europejski ruch związkowy, ale także przez NSZZ „Solidarność” pokazują, że dyrektywa 2009/38 wymaga zasadniczego wzmocnienia prawnego przede wszystkim w zakresie prawa ERZ do sądu oraz zbudowania efektywnego sytemu sankcji w przypadku naruszenia uprawnień do informacji i konsultacji. Oznacza to konieczność pilnej rewizji tego aktu prawnego.

Mając na względzie trwające w Parlamencie Europejskim prace nad tzw. raportem legislacyjnym (autorstwa posła Denisa Radtke) dotyczącym zmian w dyrektywie o ERZ Prezydium KK NSZZ „Solidarność”w pełni popiera stanowisko EKZZ w tym obszarze, przedstawione 18 grudnia 2020 r.

Z punktu widzenia interesu polskich pracowników korporacji ponadnarodowych szczególne znaczenie ma dokonanie takich zmian w dyrektywie, które zagwarantują:

  1. Stworzenie efektywnego mechanizmu sankcji wprowadzanych w razie braku prawidłowej informacji lub konsultacji pracowników, w tym poprzez prawo do czasowego zawieszenia decyzji przedsiębiorstwa z uwzględnieniem uprawnień krajowych związków zawodowych.
  2. Likwidację wyłączenia spod rygorów dyrektywy, tzw. dobrowolnych porozumień (stary art. 13 dyrektywy 94/45/WE). Stwarzają one podwójne standardy utrudniające polskim reprezentatywnym organizacjom związkowym desygnowanie przedstawicieli do ERZ, mimo obowiązującego polskiego prawa.
  3. Skonsolidowanie i włączenie do głównego tekstu dyrektywy koncepcji "ponadnarodowego charakteru sprawy" (motywy 12 i 16 preambuły do dyrektywy). Musi istnieć egzekwowalne, kompleksowe prawo ERZ do tego, aby była informowana i konsultowana w całym procesie podejmowania decyzji przez zarządy korporacji ponadnarodowych.

Uważamy, że bez silnego prawa pracowników do informacji i konsultacji w wymiarze ponadnarodowym nie jest możliwa budowa prawdziwego europejskiego modelu społecznego, który winien uwzględniać potrzeby i oczekiwania pracowników i reprezentujących ich związków zawodowych, a nie wyłącznie interesy wielkiego międzynarodowego kapitału.

Zachęcając polskich posłów do Parlamentu Europejskiego do wsparcia tych działań zwracamy uwagę, że wzmocnienie instytucji ERZ ma szczególne znaczenie z perspektywy naszego kraju, a więc państwa, w którym wciąż nie istnieje sektorowy poziom rokowań zbiorowych zapewniający równowagę między interesami rodzimych i zagranicznych przedsiębiorców. Oznacza to, że niekontrolowane legislacyjnie oddziaływanie korporacji ponadnarodowych w obszarze społecznym może mieć potencjalnie negatywne skutki nie tylko dla ich pracowników, ale dla całej polskiej gospodarki.