Decyzja Prezydium KK nr 143/25ws. opinii o poselskim projekcie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” podkreśla, że minimalne wynagrodzenie za pracę stanowi jeden z najważniejszych elementów systemu ochrony pracowników oraz narzędzie zapewnienia godziwego poziomu życia. Jego wysokość i sposób ustalania mają bezpośredni wpływ na sytuację ekonomiczną milionów zatrudnionych oraz na stabilność całego rynku pracy. Z tego powodu wszelkie zmiany w tym obszarze powinny być prowadzone z najwyższą starannością, w sposób transparentny i z poszanowaniem zasad dialogu społecznego. 

  1. Wątpliwości dotyczące techniki legislacyjnej

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zwraca uwagę na utrwalającą się praktykę sięgania po tzw. „ścieżkę poselską” w odniesieniu do projektów o dużym znaczeniu społecznym i gospodarczym. Tego rodzaju inicjatywy, zwłaszcza w przypadku skomplikowanych materii prawnych, prowadzą do osłabienia jakości legislacji i ograniczenia realnego udziału partnerów społecznych w procesie stanowienia prawa.
W momencie, gdy projekt rządowy dotyczący minimalnego wynagrodzenia znajduje się już na zaawansowanym etapie prac – na etapie Komitetu Stałego Rady Ministrów – wnoszenie konkurencyjnego projektu poselskiego prowadzi do rozszczepienia ścieżek legislacyjnych, dublowania ocen skutków regulacji (OSR) oraz konsultacji społecznych. Taka praktyka obniża przewidywalność prawa i utrudnia spójną implementację przepisów unijnych.
Powszechne w polskiej praktyce sięganie po „ścieżkę poselską” przy projektach merytorycznie złożonych bywa sposobem na ominięcie rygorów procesu rządowego, w tym opracowania pełnej oceny skutków regulacji. Z perspektywy partnerów społecznych nadużywanie tej ścieżki rozstraja ład legislacyjny: rozjeżdżają się ścieżki konsultacyjne, trudniej o porównywalne OSR, a praktyka „wrzutek” obniża przewidywalność prawa i dialogu społecznego.

Dlatego Prezydium KK apeluje, by wnioskodawcy poselscy – zwłaszcza przy projektach o dużym znaczeniu gospodarczym lub pracowniczym – dobrowolnie stosowali standardy OSR i konsultacji adekwatne do rządowych, w tym zapewniali realny czas na stanowiska i kierowanie projektów do Rady Dialogu Społecznego. Jest to zgodne z rekomendacjami dotyczącymi „lepszego stanowienia prawa”, które podkreślają znaczenie przejrzystości i udziału obywateli w procesie legislacyjnym. 

  1. Brak implementacji dyrektywy o adekwatnych wynagrodzeniach minimalnych

Prezydium KK odnotowuje, że odpowiedzialnym za implementację Dyrektywy (UE) 2022/2041 w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej jest Rząd RP. Niemniej jednak – biorąc pod uwagę, że opiniowany projekt dotyka tej samej materii – Prezydium KK zwraca uwagę na kwestię opóźnienia w jej wdrożeniu.  Prezydium KK NSZZ „Solidarność” wyraża stanowcze niezadowolenie z faktu, że do dnia dzisiejszego nie została terminowo wdrożona wskazana dyrektywa, której termin transpozycji upłynął 15 listopada 2024 r. Brak implementacji narusza zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej wynikające z prawa Unii Europejskiej oraz podważa zaufanie partnerów społecznych do rządu jako gwaranta stabilności i przewidywalności polityki społeczno-gospodarczej.

Związek przypomina, że celem dyrektywy jest zapewnienie godziwego poziomu życia pracownikom oraz wzmocnienie rokowań zbiorowych jako kluczowego mechanizmu kształtowania płac. Zaniechanie ustawodawcze po stronie Rady Ministrów skutkuje utrzymywaniem niepewności po stronie pracowników i pracodawców oraz ryzykiem działań naprawczych wymuszonych na poziomie unijnym.

W szerszym kontekście Unii Europejskiej opóźnienia we wdrażaniu dyrektyw stanowią problem systemowy. Polska nie spełnia celu ≤1% deficytu transpozycji, osiągając poziom 1,7% przy średniej unijnej 0,8%. Obecnie kraj ma 17 zaległych dyrektyw, z czego kilka jest spóźnionych o ponad dwa lata, a średnie opóźnienie wynosi 16,9 miesiąca (UE: 11,9). Liczba postępowań dotyczących nietransponowania – 32 – jest najwyższa w całej Unii. To twarde dane, które potwierdzają, że przeciąganie wdrożenia dyrektywy o adekwatnych wynagrodzeniach minimalnych nie jest incydentalne, lecz wpisuje się w utrwalony problem systemowy. 

  1. Uwagi do projektu poselskiego

Odnosząc się do treści projektu poselskiego, Prezydium KK wskazuje, że w obecnym kształcie projekt pomija kluczowe elementy wymagane dla wiarygodnej implementacji dyrektywy, w szczególności:

  • nie przewiduje stałego organu doradczego ds. metodyki i oceny adekwatności,
  • nie ustanawia wartości referencyjnej (np. 55% przeciętnego wynagrodzenia jako punktu odniesienia),
  • nie ustanawia zasad sprawozdawczości do Komisji Europejskiej.

Brak tych rozwiązań osłabia przejrzystość, porównywalność i zgodność z celami dyrektywy.

Prezydium KK przypomina również, że w toku wstępnego etapu rządowego procesu legislacyjnego zostało już wydane stanowisko Związku w tej sprawie (Decyzja Prezydium KK nr 124/24 ws. projektu ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę).  

  1. Luka ochronna i potrzeba objęcia innych form zatrudnienia minimalnymi gwarancjami

Podkreślenia wymaga również fakt, że ani w projekcie rządowym, ani w przedmiotowym projekcie poselskim nie przewidziano rozwiązań dotyczących tzw. luki ochronnej – brak jest nawet odniesienia do niej w uzasadnieniach. W kontekście wcześniejszych postulatów „Solidarności” przypominamy o konieczności objęcia minimalnymi gwarancjami osób wykonujących pracę w ramach innych form niż stosunek pracy, zwłaszcza tam, gdzie jest ona finansowana ze środków publicznych – w tym
w przypadku umów o pomocy przy zbiorach, staży, robót publicznych czy prac interwencyjnych.

Prezydium KK ponownie zwraca uwagę na unijną definicję „pracownika” zawartą w dyrektywie, która nie pozostawia państwom członkowskim swobody arbitralnego ograniczania jej w prawie krajowym. Jedynie pełne i zgodne z duchem dyrektywy ujęcie pojęcia pracownika zapewni skuteczną ochronę wszystkich osób świadczących pracę.

Decyzja Prezydium KK nr 142/25 ws. zgody na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Zarządu Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ „Solidarność”, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność”, na koszulkach dla uczestników V Biegu Niepodległości, który odbędzie się 11 listopada br. w Policach.

Decyzja Prezydium KK nr 140/25 ws. opinii o projekcie ustawy o usłudze ePłatności z dnia 17 września 2025 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” dokonując oceny projektu ustawy o usłudze ePłatności przedstawia następujące postulaty:

  • Wprowadzenie ustawowej gwarancji prawa do płatności gotówkowej.
  • Włączenie rozwiązania gwarantującego Ochronę osób wykluczonych cyfrowo i seniorów.
  • Zagwarantowanie transparentności przetwarzania danych przez BGK i Ministerstwo Cyfryzacji.
  • Uznanie gotówki za element godności obywatelskiej i autonomii finansowej.
  • Wprowadzenie obowiązku publikacji polityki prywatności i audytu decyzji ministra (art. 6).
  • Skrócenie retencji danych, wprowadzenie katalog praw użytkownika i audytu zgodności z RODO (art. 7).

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” przedstawia uwagi szczegółowe.

Art. 1 – Zakres regulacji
Projekt ustawy nie zawiera gwarancji równoległego dostępu do płatności gotówkowej, co może prowadzić do wykluczenia osób nieposiadających konta bankowego, dostępu do internetu lub kompetencji cyfrowych. Dodanie ust. 4 zapewni zgodność z zasadą dostępności usług publicznych oraz z art. 32 Konstytucji RP (zasada równości wobec prawa). Wprowadzenie takiego przepisu nie narusza logiki cyfryzacji, lecz chroni osoby, które z różnych przyczyn nie mogą korzystać z usług elektronicznych.

Prezydium Komisji Krajowej proponuje w art. 1 dodać ust. 4 o następującym brzmieniu:
„Ustawa nie wyłącza prawa do uiszczenia należności publicznej w formie gotówkowej, jeżeli podmiot publiczny przyjmuje taką formę płatności.”

 Art. 2 pkt 1 – Definicja „należność”
Projekt ustawy posługuje się pojęciem „należność” w sposób rozproszony, bez jednoznacznego określenia jego zakresu systemowego. Dodanie definicji „należności publicznej” jako lit. d pozwala uporządkować przedmiot regulacji, ułatwia interpretację przepisów w praktyce instytucjonalnej oraz zapewnia spójność z ustawami sektorowymi (np. o finansach publicznych, o postępowaniu egzekucyjnym w administracji). Taka definicja wzmacnia przejrzystość i ogranicza ryzyko rozszerzającej interpretacji przez podmioty publiczne.

Proponujemy dodanie w Art. 2 pkt 1 lit. d:
„należność publiczna – zobowiązanie pieniężne wynikające z przepisów prawa publicznego, w szczególności podatki, opłaty administracyjne, mandaty, należności komunalne oraz inne świadczenia pieniężne na rzecz podmiotów publicznych.”

Art. 3 – Funkcje usługi ePłatności
Projekt ustawy nie przewiduje żadnego mechanizmu reklamacyjnego ani procedury korekty błędnych transakcji. Brak takiego przepisu może prowadzić do sytuacji, w której użytkownik nie ma formalnej drogi dochodzenia roszczeń w przypadku omyłkowej płatności, błędu technicznego lub nieprawidłowego przypisania należności. Proponowany ustęp wprowadza minimalny standard ochrony konsumenckiej, zgodny z art. 144–146 ustawy o usługach płatniczych oraz praktyką bankową.

Proponujemy dodać ust. 3:
„Użytkownik ma prawo do złożenia reklamacji dotyczącej błędnie zrealizowanej płatności. Reklamacja powinna być rozpatrzona w terminie 30 dni od dnia jej złożenia.”

Art. 4 – Termin płatności
Proponujemy dodać ust. 3:
„W przypadku braku potwierdzenia autoryzacji z przyczyn niezależnych od użytkownika, za datę dokonania płatności uznaje się datę zainicjowania transakcji.”

Projekt nie uwzględnia sytuacji, w której potwierdzenie autoryzacji nie zostanie wygenerowane z przyczyn technicznych, mimo prawidłowego działania użytkownika. Brak takiego zabezpieczenia może prowadzić do uznania płatności za opóźnioną, co skutkuje sankcjami administracyjnymi lub finansowymi. Proponowany ustęp chroni użytkownika przed skutkami błędów systemowych i zapewnia zgodność z zasadą proporcjonalności oraz dobrą praktyką bankową.

Art. 5 – Uwierzytelnienie użytkownika
Proponowane zmiany:
dodać ust. 2:
„Proces uwierzytelnienia musi być zgodny z wymaganiami dostępności cyfrowej określonymi w ustawie z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych.”

Projekt ustawy nie uwzględnia wymogu dostępności cyfrowej w procesie uwierzytelnienia, co może prowadzić do wykluczenia osób z niepełnosprawnościami lub ograniczeniami poznawczymi. Dodanie ust. 2 zapewnia zgodność z obowiązującym prawem krajowym i unijnym oraz realizuje zasadę równego dostępu do usług publicznych. Wymóg dostępności powinien dotyczyć nie tylko interfejsu użytkownika, ale również mechanizmów identyfikacji i autoryzacji.

dodać ust. 3:
„Minister publikuje wykaz akceptowanych środków identyfikacji elektronicznej oraz ich poziomów bezpieczeństwa, wraz z informacją o zgodności z rozporządzeniem 910/2014 oraz ustawą o informatyzacji.”

Projekt ustawy precyzyjnie wskazuje podstawy prawne uwierzytelnienia, lecz nie uwzględnia dwóch kluczowych aspektów:

  1. Dostępność cyfrowa: Brak odniesienia do ustawy o dostępności cyfrowej może prowadzić do wykluczenia osób z niepełnosprawnościami lub ograniczeniami poznawczymi. Proces uwierzytelnienia musi być zgodny z WCAG 2.1 oraz krajowymi standardami dostępności, co wynika z art. 6 ust. 1 ustawy z 4 kwietnia 2019 r.
  2. Jawność i interoperacyjność środków identyfikacji: Projekt nie przewiduje publikacji wykazu akceptowanych środków identyfikacji elektronicznej, co może prowadzić do niejasności dla użytkowników i podmiotów publicznych. Proponowany ust. 3 zapewnia zgodność z art. 6 ust. 1 rozporządzenia eIDAS oraz umożliwia weryfikację zgodności z krajowymi i unijnymi standardami bezpieczeństwa.

Art. 6 – Zadania ministra właściwego do spraw informatyzacji
Proponujemy dodać:
ust. 3:
„Minister publikuje politykę prywatności oraz zasady przetwarzania danych w Platformie ePłatności w sposób przejrzysty i dostępny dla użytkownika.”

ust. 4:
„Decyzje ministra dotyczące zawieszenia, ograniczenia lub zmiany funkcjonalności usługi ePłatności podlegają opinii Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych oraz Najwyższej Izby Kontroli.”

Projekt ustawy w art. 6 precyzyjnie określa zadania techniczne i organizacyjne ministra, lecz nie przewiduje żadnych mechanizmów jawności, kontroli ani publikacji zasad przetwarzania danych. Brak takich przepisów może prowadzić do:

  • Nieświadomego przetwarzania danych przez użytkowników, bez dostępu do polityki prywatności (naruszenie art. 13–14 RODO);
  • Braku nadzoru nad decyzjami ministra, które mogą wpływać na dostępność i integralność usługi ePłatności (naruszenie zasady rozliczalności z art. 5 ust. 2 RODO);
  • Ryzyka arbitralności w zakresie zawieszania lub ograniczania funkcjonalności, bez udziału niezależnych organów kontrolnych.

Dodanie ust. 3 i 4 zapewnia zgodność z przepisami o ochronie danych osobowych, wzmacnia przejrzystość działania administracji oraz umożliwia kontrolę instytucjonalną nad decyzjami o charakterze systemowym.

Projekt nie przewiduje obowiązku publikacji zasad przetwarzania danych ani mechanizmu kontroli decyzji ministra. Brak przejrzystości w zakresie polityki prywatności może prowadzić do nieświadomego przetwarzania danych przez użytkowników. Dodanie ust. 3 zapewnia zgodność z zasadą przejrzystości (art. 5 ust. 1 lit. a RODO). Ustęp 4 wprowadza instytucjonalny nadzór nad decyzjami ministra, co ogranicza ryzyko arbitralności i wzmacnia zaufanie obywateli do systemu ePłatności.

Art. 7 – Zakres danych gromadzonych w Platformie ePłatności
Treść projektu: Art. 7 ust. 1–2 przewiduje gromadzenie następujących danych:

  • numer PESEL, identyfikatory użytkownika i należności, indywidualny numer rachunku bankowego, daty powstania i wymagalności należności, tytuł i kwota należności;
  • imię, nazwisko, data urodzenia użytkownika, dane osoby trzeciej (jeśli płatność dokonywana jest na jej rzecz), firma (jeśli użytkownik jest przedsiębiorcą), status płatności.

Proponujemy:
w Art. 7 ust. 2 pkt 2 – dodać warunek:
„…jeżeli osoba ta wyraziła uprzednią zgodę na przetwarzanie danych osobowych w ramach usługi ePłatności.”

w Art. 7 ust. 4 – skrócić okres retencji danych do 2 lat, z możliwością przedłużenia wyłącznie w przypadku postępowania administracyjnego, sądowego lub obowiązku archiwizacji.

dodać ust. 5:
„Użytkownik usługi ePłatności ma prawo do dostępu do danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, wniesienia sprzeciwu oraz wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.”

dodać ust. 6:
„Minister właściwy do spraw informatyzacji podlega cyklicznemu audytowi zgodności przetwarzania danych osobowych w Platformie ePłatności, przeprowadzanemu przez Prezesa UODO lub Najwyższą Izbę Kontroli. Wyniki audytu są publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej.”

Szczegółowe uzasadnienie:

  1. Zasada minimalizacji danych (art. 5 ust. 1 lit. c RODO)
    Projekt ustawy przewiduje gromadzenie szerokiego katalogu danych osobowych, w tym danych osób trzecich, bez jednoznacznego ograniczenia celu ich przetwarzania. Brak mechanizmu selekcji danych narusza zasadę minimalizacji, zgodnie z którą dane powinny być „adekwatne, stosowne oraz ograniczone do tego, co niezbędne”.
  1. Zgoda osoby trzeciej (art. 6 ust. 1 lit. a RODO)
    Przetwarzanie danych osoby, na rzecz której dokonywana jest płatność, bez jej uprzedniej zgody, może być nielegalne. Ustawa powinna jednoznacznie wskazywać, że dane osoby trzeciej mogą być przetwarzane wyłącznie po wyrażeniu zgody lub na podstawie innej przesłanki legalności.
  1. Retencja danych (art. 5 ust. 1 lit. e RODO)
    Brak określonego okresu przechowywania danych osobowych narusza zasadę ograniczenia przechowywania. Proponowany limit 2 lat jest zgodny z praktyką instytucjonalną i pozwala na realizację obowiązków publicznych bez nadmiernego ryzyka dla prywatności.
  1. Prawa użytkownika (art. 15–22 RODO)
    Projekt nie zawiera katalogu praw użytkownika w zakresie danych osobowych. Brak takiego przepisu może prowadzić do nieświadomości obywateli co do przysługujących im uprawnień. Dodanie ust. 5 zapewnia zgodność z RODO i wzmacnia zaufanie do systemu.
  1. Audyt administratora danych (art. 24 ust. 1 RODO)
    Minister jako administrator danych powinien podlegać cyklicznemu audytowi zgodności, przeprowadzanemu przez niezależny organ. Brak takiego mechanizmu może prowadzić do niekontrolowanego rozszerzania zakresu przetwarzania danych. Ustęp 6 wprowadza instytucjonalny nadzór i zapewnia przejrzystość działań administracyjnych.

Art. 8 – Udostępnianie usługi ePłatności i przekazywanie danych
Proponujemy:
dodać ust. 4:
„Minister właściwy do spraw informatyzacji podlega cyklicznemu audytowi zgodności przetwarzania danych osobowych, przeprowadzanemu przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych lub Najwyższą Izbę Kontroli. Wyniki audytu są publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej.”

dodać ust. 5:
„Minister publikuje politykę prywatności oraz zasady przetwarzania danych w Platformie ePłatności w sposób przejrzysty i dostępny dla użytkownika.”

Projekt w obecnym brzmieniu dopuszcza przekazywanie danych osobowych użytkowników między podmiotami publicznymi, ministrem oraz instytucjami finansowymi, bez wskazania mechanizmów kontroli, przejrzystości ani ograniczeń celu przetwarzania. Taki model rodzi ryzyko naruszenia art. 5 ust. 1 lit. a–e oraz art. 13–14 RODO, w szczególności w zakresie:

  • Zasady przejrzystości i legalności: Brak obowiązku publikacji polityki prywatności może prowadzić do nieświadomego przetwarzania danych przez użytkowników.
  • Zasady ograniczenia celu i retencji: Przekazywanie danych do wielu podmiotów bez określenia zakresu i celu może skutkować ich wtórnym wykorzystaniem.
  • Zasady rozliczalności: Brak audytu instytucjonalnego nad ministrem jako administratorem danych narusza wymóg wykazania zgodności z RODO (art. 24 ust. 1).
  • Zasady minimalizacji: Projekt nie przewiduje ograniczenia zakresu danych przekazywanych do organizacji płatniczych, co może prowadzić do nadmiarowego przetwarzania.

Dodanie ust. 4 i 5 zapewnia zgodność z przepisami o ochronie danych osobowych, wzmacnia zaufanie obywateli do systemu ePłatności oraz wprowadza niezbędne mechanizmy kontroli instytucjonalnej.

Art. 9 – Ogólne warunki świadczenia usługi ePłatności i procedura wnioskowa
Proponujemy:
dodać ust. 11:
„Minister właściwy do spraw informatyzacji publikuje w Biuletynie Informacji Publicznej kwartalny wykaz podmiotów publicznych, którym udzielono zgody na świadczenie usługi ePłatności, wraz z datą jej udzielenia, zakresem integracji oraz informacją o ewentualnym cofnięciu zgody.”

dodać ust. 12:
„Minister publikuje roczny raport dotyczący funkcjonowania usługi ePłatności, zawierający w szczególności: liczbę złożonych wniosków, liczbę odmów i cofnięć zgody, liczbę reklamacji, wskaźniki dostępności systemu oraz incydenty związane z cyberbezpieczeństwem.”

Projekt ustawy w art. 9 szczegółowo reguluje procedurę wnioskową, lecz nie przewiduje żadnego mechanizmu jawności ani sprawozdawczości instytucjonalnej. Brak publikacji wykazu podmiotów publicznych oraz raportów operacyjnych może prowadzić do braku przejrzystości, utrudniać kontrolę społeczną i ograniczać możliwość oceny skuteczności wdrożenia usługi ePłatności. Proponowane ustępy:

  • Wzmacniają rozliczalność ministra jako organu decyzyjnego, zgodnie z zasadą transparentności działania administracji publicznej (art. 61 Konstytucji RP);
  • Umożliwiają monitoring wdrożenia usługi przez związki zawodowe, organizacje społeczne i media, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony interesu publicznego;
  • Zapewniają zgodność z dobrymi praktykami zarządzania usługami cyfrowymi, w tym z wytycznymi OECD i Komisji Europejskiej dotyczącymi otwartości danych publicznych.

Art. 10 – Ewidencja należności
Proponujemy dodać ust. 2:
„Ewidencja należności prowadzona w Platformie ePłatności musi być zgodna z zasadami rachunkowości publicznej oraz umożliwiać eksport danych do systemów finansowo-księgowych podmiotu publicznego.”

Brak odniesienia do zgodności z systemami finansowo-księgowymi może prowadzić do rozbieżności między ewidencją w Platformie a dokumentacją budżetową JST. Proponowany ustęp zapewnia interoperacyjność, zgodność z ustawą o rachunkowości oraz ułatwia kontrolę finansową.

Art. 11 – Role BGK i podmiotów publicznych
Proponujemy dodać ust. 4:
„BGK publikuje politykę przetwarzania danych osobowych oraz zasady bezpieczeństwa transakcji w sposób przejrzysty i dostępny dla użytkownika.”

Projekt nie przewiduje obowiązku informacyjnego BGK wobec użytkowników, mimo że pełni funkcję agenta rozliczeniowego. Dodanie ust. 4 zapewnia zgodność z RODO i wzmacnia przejrzystość działania instytucji finansowej.

Art. 12 – Umowa z BGK i wynagrodzenie
Proponujemy dodać ust. 10:
„Minister publikuje roczny raport dotyczący kosztów obsługi transakcji przez BGK, zawierający liczbę transakcji, łączną kwotę wynagrodzenia, wskaźniki dostępności oraz incydenty techniczne.”

Brak jawności kosztów obsługi transakcji może prowadzić do niekontrolowanego wzrostu wydatków publicznych. Proponowany ustęp zapewnia rozliczalność finansową i umożliwia ocenę efektywności umowy z BGK.

Art. 13 – Dotacje celowe dla jednostek samorządu terytorialnego
Proponujemy:
dodać ust. 5:
„Minister publikuje wykaz jednostek samorządu terytorialnego, którym udzielono dotacji, wraz z kwotą przyznanych środków, zakresem finansowania oraz datą zawarcia umowy.”

Brak jawności w zakresie przyznanych dotacji może prowadzić do nierównego traktowania JST. Proponowany ustęp zapewnia przejrzystość i zgodność z zasadą równego dostępu do środków publicznych.

dodać ust. 6:
„Minister publikuje roczny raport dotyczący wykorzystania środków z dotacji, zawierający zestawienie wypłat, stopień realizacji celów integracyjnych oraz ewentualne decyzje o zwrocie środków.”

Projekt ustawy przewiduje mechanizm dotacyjny, lecz nie zapewnia żadnej jawności w zakresie przyznanych środków ani sprawozdawczości z ich wykorzystania. Brak takich przepisów może prowadzić do:

  • Braku przejrzystości w alokacji środków publicznych, co narusza zasadę jawności finansów publicznych (art. 33 ustawy o finansach publicznych);
  • Ograniczenia kontroli społecznej i instytucjonalnej, zwłaszcza w kontekście równego traktowania JST;
  • Trudności w ocenie efektywności wdrożenia integracji teleinformatycznej, co może skutkować nieoptymalnym wykorzystaniem środków budżetowych.

Proponowane ustępy zapewniają zgodność z zasadą gospodarności, przejrzystości i rozliczalności, a także umożliwiają związkom zawodowym i obywatelom monitorowanie procesu wdrażania usługi ePłatności w mniejszych gminach.

Art. 14 – Powierzenie zadań
Proponujemy dodać ust. 4:
„Minister publikuje roczny raport dotyczący realizacji powierzonych zadań, zawierający liczbę rozpatrzonych wniosków, zawartych umów, wypłaconych środków oraz decyzji o zwrocie dotacji.”

Brak sprawozdawczości z realizacji powierzonych zadań ogranicza kontrolę społeczną i instytucjonalną. Proponowany ustęp zapewnia zgodność z zasadą gospodarności i jawności działania administracji.

Art. 15 – Przepisy przejściowe
Proponujemy dodać ust. 4:
„Minister publikuje wykaz podmiotów, którym cofnięto zgodę na świadczenie usługi ePłatności, wraz z uzasadnieniem decyzji, w Biuletynie Informacji Publicznej.”

Projekt przewiduje automatyczne uznanie podmiotów za uprawnione oraz procedurę cofnięcia zgody, ale nie zapewnia jawności tych decyzji. Brak publikacji wykazu cofnięć może prowadzić do niejasności instytucjonalnej, braku odpowiedzialności oraz ograniczenia kontroli społecznej. Proponowany ustęp zapewnia przejrzystość, zgodność z zasadą jawności działania administracji publicznej (art. 61 Konstytucji RP) oraz umożliwia JST i obywatelom weryfikację decyzji ministra.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” podkreśla, że Projekt ustawy o ePłatnościach (UD287) należy postrzegać jako element szerszego procesu legislacyjnego, który prowadzi do ograniczenia płatności gotówkowych oraz zwiększenia centralizacji danych finansowych obywateli. Choć projekt nie zakazuje gotówki wprost, jego konstrukcja systemowa i brak gwarancji równoległego dostępu do płatności tradycyjnych budzą uzasadnione obawy.

Szczególnie niepokojące są przepisy art. 6 i 7 projektu, które wprowadzają mechanizmy instytucjonalnej kontroli nad przetwarzaniem danych płatniczych:

Art. 6 – Zadania ministra właściwego do spraw informatyzacji
Minister określa zasady funkcjonowania usługi ePłatności, w tym sposób przetwarzania danych i wystawiania dowodów płatności. Dowód płatności jest wystawiany z użyciem kwalifikowanej pieczęci elektronicznej ministra, co oznacza trwałe powiązanie transakcji z tożsamością obywatela.

Prezydium KK stwierdza, że brakuje obowiązku publikacji polityki prywatności, audytu decyzji oraz mechanizmów kontroli społecznej.

Art. 7 – Zakres danych przetwarzanych w ramach usługi
Projekt przewiduje przetwarzanie danych osobowych, identyfikatorów transakcji, danych odbiorcy i płatnika, a także danych technicznych.

Zdaniem Prezydium KK brak jest wyraźnego obowiązku uzyskania zgody osoby trzeciej na przetwarzanie danych. Ponadto nie określono maksymalnego okresu retencji danych — co może prowadzić do ich przechowywania bezterminowo. Zauważamy brak katalogu praw użytkownika zgodnego z RODO oraz niezależnego audytu zgodności przetwarzania danych.

W połączeniu z obowiązującymi już przepisami ograniczającymi płatności gotówkowe (np. art. 22p ustawy o PIT, art. 15d ustawy o CIT, projektowane rozporządzenie UE o limitach transakcji gotówkowych), projekt ePłatności stanowi kolejny krok w kierunku:

  • formalizacji wyjątków dla gotówki;
  • stygmatyzacji osób nieposiadających konta bankowego;
  • marginalizacji gotówki jako środka płatniczego;
  • zwiększenia instytucjonalnego nadzoru nad zachowaniami finansowymi obywateli.

Odniesienie do rozporządzenia eIDAS (UE nr 910/2014)
Projekt ustawy o ePłatnościach (UD287) opiera się na strukturze identyfikacji elektronicznej i usług zaufania, której ramy zostały określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym (tzw. eIDAS).

NSZZ „Solidarność” postuluje:

  • Wprowadzenie odniesień do rozporządzenia eIDAS wprost w treści ustawy o ePłatnościach.
  • Zapewnienie zgodności z art. 25, 32, 35 i 44 rozporządzenia eIDAS.
  • Ustanowienie niezależnego nadzoru nad usługą ePłatności oraz obowiązku publikacji polityki prywatności.
  • Uznanie prawa do płatności gotówkowej jako równoległego i równoprawnego mechanizmu — zgodnie z zasadą proporcjonalności i dostępności usług publicznych.

 

Decyzja Prezydium KK nr 139/25 ws. opinii o projekcie rozporządzenia w sprawie zasad gospodarki finansowej Funduszu Pracy (RD229)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża negatywną opinię wobec części proponowanych rozwiązań projektu rozporządzenia w sprawie zasad gospodarki finansowej Funduszu Pracy.

  1. Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stanowczo podkreśla, że pracownicy publicznych służb zatrudnienia powinni otrzymywać godne wynagrodzenie i to włącznie z dodatkami.
    Jednak zasadniczym błędem projektu jest przesunięcie ciężaru finansowego z ochrony beneficjentów Funduszu Pracy na zabezpieczenie kosztów administracyjnych instytucji rynku pracy. Proponowane pomniejszenie środków przeznaczanych na zadania fakultatywne o kwoty dodatków motywacyjnych dla pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy oraz OHP prowadzi do realnego ograniczenia puli środków kierowanych na aktywizację bezrobotnych i poszukujących pracy. W praktyce oznacza to zmniejszenie dostępności instrumentów wsparcia dla osób pozostających bez zatrudnienia. Nie akceptujemy zmiany konstrukcji wydatkowania środków Funduszu Pracy rozporządzeniem i postulujemy właściwe sformułowanie planu finansowego Funduszu Pracy na kolejny rok, który powinien przeznaczać większą część rosnących przychodów (wzrost o 2,64 mld zł) na aktywizację zawodową oraz na wynagrodzenia i dodatki. Nadwyżka końcowa w prognozowanej kwocie 27,8 mld zł na koniec 2026 roku z pewnością umożliwi faktycznie realizowanie tychże zadań.
  1. Dodatkowe ryzyko nowego projektu rozporządzenia wiąże się z włączeniem do algorytmu podziału środków kategorii „osób poszukujących pracy”. Zmiana ta może prowadzić do przesunięć w alokacji środków na rzecz województw z dużymi aglomeracjami, kosztem regionów dotkniętych wysokim, strukturalnym bezrobociem. Oznacza to potencjalne osłabienie ochrony osób najbardziej zagrożonych wykluczeniem z rynku pracy.

Podsumowując, projekt rozporządzenia nie zapewnia właściwej ochrony beneficjentów Funduszu Pracy. Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” apeluje o ponowne przeanalizowanie projektu i przywrócenie priorytetu finansowania działań bezpośrednio skierowanych do osób bezrobotnych i poszukujących pracy.

Uchwała KK nr 18/25 ws. zmiany Uchwały KK 17/24 z 12 czerwca 2024 roku odmawiającej stwierdzenia nieważności Uchwały programowej Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” podjętej podczas WZD 12 marca 2024 r.

1. Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie §61 ust. 1 Statutu NSZZ „Solidarność”, w związku z §2 ust. 2 Uchwały Komisji Krajowej 22/13 ws. stwierdzenia nieważności uchwał i decyzji podjętych z naruszeniem Statutu NSZZ „Solidarność” postanawia dokonać zmiany Uchwały KK 17/24 poprzez stwierdzenie nieważności Uchwały programowej Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” podjętej podczas WZD 12 marca 2024 r.
2. Traci moc Uchwała KK nr 17/24 ws. stwierdzenia nieważności Uchwały Programowej Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” z dnia 12 marca 2024 r.

Uchwała KK nr 17/25 ws. członkostwa, jego kontynuacji oraz zawieszenia członkostwa w NSZZ „Solidarność” oraz deklaracji członkowskiej

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 61 ust. 2 i wypełniając postanowienia § 10 ust. 5 i § 12 ust. 3 Statutu NSZZ „Solidarność”, postanawia, co następuje.

Rozdział I
Zasady ogólne członkostwa w Związku

§ 1

1. Członkostwo w Związku możliwe jest tylko poprzez przynależność do organizacji zakładowej. W przypadku osób będących w stosunku pracy członkostwo w Związku może być realizowane tylko poprzez przynależność do organizacji zakładowej obejmującej swoim działaniem pracodawcę, u którego ta osoba jest zatrudniona. Nie dotyczy to członków Związku zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych Związku wybranych na funkcje związkowe, które mają być wykonywane w ramach stosunku pracy z wyboru, jeżeli z wyboru wynika obowiązek wykonywania pracy w charakterze pracownika.
2. Zgodnie z § 5 ust. 1 Statutu NSZZ „Solidarność” prawo zrzeszania się w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” przysługuje pracownikom w rozumieniu art. 2 k.p., w tym młodocianym, osobom wykonującym pracę zarobkową na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli nie zatrudnia do tego rodzaju pracy innych osób, niezależnie od podstawy zatrudnienia, jak również osobom zatrudnionym przy pracach sezonowych, osobom wykonującym pracę nakładczą, doktorantom. Członkami Zawiązku mogą być także bezrobotni, stażyści, emeryci i renciści oraz osoby odbywające służbę wojskową. Utrata zatrudnienia, a także powołanie do odbycia służby wojskowej nie oznaczają utraty członkostwa.

§ 2

1. Ilekroć w uchwale jest mowa o Statucie, należy przez to rozumieć obowiązujący Statut NSZZ „Solidarność”.
2. Ilekroć w uchwale jest mowa o organizacji zakładowej, to postanowienia tego przepisu stosuje się odpowiednio do organizacji międzyzakładowej, w tym terenowej organizacji Związku, o której jest mowa w § 19 ust. 5 Statutu.
3. Ilekroć w uchwale jest mowa o władzy wykonawczej organizacji zakładowej, to postanowienia tego przepisu stosuje się odpowiednio do władzy wykonawczej organizacji międzyzakładowej.

Rozdział II
Deklaracja członkowska i zgłoszenie

§ 3

1. W celu nabycia członkostwa w Związku zainteresowana osoba zobowiązana jest złożyć oświadczenie woli w formie pisemnej deklaracji członkowskiej.
2. Deklaracja członkowska obowiązująca w NSZZ „Solidarność”, której wzór stanowi dokument pisemny drukowany dwustronnie, zawierający po pierwsze, dane osoby składającej, datę złożenia Deklaracji i podpis osoby przyjmującej deklarację i wniosek do pracodawcy o pobieranie przez niego składki związkowej (strona pierwsza); po drugie, informacje dotyczące sposobu nabycia i ustania członkostwa wraz ze wskazaniem podstawy prawnej (strona druga). Szczegółowy wzór zawierający treść i formę Deklaracji wraz z klauzulą informacyjną (tzw. RODO) określa załącznik do niniejszej Uchwały.

§ 4

1. Każdy członek Związku może należeć wyłącznie do jednej organizacji zakładowej, niezależnie od liczby tytułów uprawniających do członkostwa w Związku.
2. Członkostwo Związku nabywa się:
1) z chwilą rejestracji organizacji zakładowej lub międzyzakładowej na podstawie uchwały o utworzeniu organizacji, członkostwo nabywają osoby podejmujące tę uchwałę,
2) z chwilą przyjęcia w poczet członków Związku uchwałą komisji zakładowej lub międzyzakładowej, lub zarządu regionu w sytuacji określonej w § 9 ust. 3 i 4 Statutu,
3) z chwilą przyjęcia w poczet członków Związku uchwałą władzy wykonawczej niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku, a także prezydium komisji zakładowej lub międzyzakładowej, jeżeli takie zostało utworzone, na które zostało scedowane prawo do przyjmowania w poczet członków Związku zgodnie z § 9 ust. 2 Statutu,
4) w wyniku niepodjęcia przez uprawnione władze zgodnie z § 2 ust. 1 pkt. 2) i ust. 2 Statutu uchwały w sprawie przyjęcia lub odmowy przyjęcia w poczet członków Związku organizacji zakładowej w terminie 30 dni od daty złożenia przez zainteresowaną osobę pisemnej deklaracji członkowskiej. Stwierdzenie faktu nabycia członkostwa w tym trybie następuje poprzez zamieszczenie adnotacji na złożonej deklaracji, obejmującej podpisy dwóch uprawnionych członków właściwej władzy wykonawczej, których uprawnienie wynika z upoważnienia udzielonego na podstawie § 42 ust. 7 i 8 Statutu lub wynika z odrębnej uchwały właściwej władzy wykonawczej lub jej organu.
3. Władza wykonawcza organizacji zakładowej przed przyjęciem nowych członków, zatrudnionych u pracodawcy dotychczas nieobjętego działalnością tej organizacji, ma obowiązek sprawdzić w zarządzie regionu, czy dany pracodawca nie jest objęty działalnością innej organizacji zakładowej.

Rozdział III
Członkostwo w zakładowej organizacji koordynacyjnej

§ 5

1. Członkostwo w zakładowej organizacji koordynacyjnej możliwe jest tylko poprzez przynależność do jednej z organizacji zakładowych będących wewnętrzną jednostką organizacyjną tej zakładowej organizacji koordynacyjnej. Członkowie Związku zrzeszeni w zakładowej organizacji koordynacyjnej przypisani są jednocześnie do jednej z wyżej wymienionych organizacji zakładowych.
2. Wniosek o przyjęcie w poczet członków rozpatruje komisja zakładowa właściwej miejscowo organizacji zakładowej, będącej wewnętrzną jednostką zakładowej organizacji koordynacyjnej, zgodnie z udzielonymi jej uprawnieniami na podstawie § 9 ust. 2 Statutu.
3. Pozbawienie członkostwa lub skreślenie z rejestru członków osoby zrzeszonej w zakładowej organizacji koordynacyjnej następuje w wyniku uchwały podjętej z zachowaniem postanowień § 13 Statutu przez władzę wykonawczą właściwej miejscowo organizacji zakładowej będącej wewnętrzną jednostką tej zakładowej organizacji koordynacyjnej.
4. Wykreślenie przez zarząd regionu z rejestru organizacji zakładowych organizacji będącej wewnętrzną jednostką organizacyjną zakładowej organizacji koordynacyjnej nie powoduje ustania członkostwa zrzeszonych w niej członków. W takim przypadku zakładowa komisja koordynacyjna wskazuje tym członkom organizację zakładową będącą jej wewnętrzną jednostką organizacyjną, właściwą dla kontynuowania członkostwa.

 Rozdział IV
Kontynuacja przynależności do podstawowej jednostki organizacyjnej Związku po zmianie obszaru jej działania

§ 6

1. Członek Związku, którego dotychczasowa organizacja zakładowa zmieniła obszar działania w wyniku przekształceń strukturalnych pracodawcy i nie obejmuje już jego miejsca lub zakładu pracy, może, w celu kontynuacji członkostwa w Związku podjąć następujące działania:
1) w przypadku gdy po przekształceniach strukturalnych pracodawcy jego miejsce lub zakład pracy nie jest objęty działalnością żadnej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, ma do wyboru:
a) pozostać członkiem dotychczasowej organizacji zakładowej – pod warunkiem rozszerzenia przez tę organizację dotychczasowego obszaru jej działania na jego pracodawcę i przekształcenia się w organizację międzyzakładową, jeżeli dotychczas stanowiła organizację zakładową, z zachowaniem postanowień § 19 ust 2 i 4 Statutu;
b) złożyć zgłoszenie według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały w dowolnie wybranej przez siebie organizacji zakładowej działającej na terenie danego regionu; wraz z przyjęciem danej osoby w poczet członków organizacja przyjmująca rozszerza swój dotychczasowy obszar działania na nowego pracodawcę zatrudniającego tę osobę i przekształca się w organizację międzyzakładową, jeżeli dotychczas stanowiła organizację zakładową;
c) podjąć inicjatywę utworzenia samodzielnej organizacji zakładowej zgodnie z postanowieniami § 20 Statutu;
2) w przypadku gdy po przekształceniach strukturalnych pracodawcy jego miejsce lub zakład pracy jest objęty działalnością innej organizacji zakładowej, wówczas kontynuuje członkostwo w Związku z mocy prawa, przedkładając zgłoszenie według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały, co oznacza niemożność odmowy przez władzę wykonawczą tej organizacji kontynuowania jego członkostwa w Związku.
2. Władza wykonawcza, o której mowa w ust. 1 pkt 1) lit. b), ma prawo odmówić przyjęcia w poczet członków Związku osoby, o której mowa w tym punkcie. Przyjęcie lub odmowa przyjęcia w poczet członków Związku zrzeszonych w organizacji zakładowej powinno nastąpić w terminie nie dłuższym niż 30 dni od złożenia zgłoszenia według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały. Niepodjęcie decyzji w tym terminie jest równoznaczne z decyzją odmawiającą przyjęcia w poczet członków organizacji zakładowej. Decyzja władzy wykonawczej, odmawiająca przyjęcia wyżej wymienionej osoby do organizacji zakładowej, jest ostateczna.
3. W przypadku braku zgody na rozszerzenie zakresu działania organizacji zakładowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1) lit. a) lub odmowy przyjęcia do organizacji zakładowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1) lit. b), członek Związku ma prawo zwrócić się o pomoc do właściwego zarządu regionu. Zarząd regionu ma obowiązek, w terminie 30 dni od momentu przyjęcia tego faktu do wiadomości wskazania organizacji zakładowej, w której będzie mógł on kontynuować swoje członkostwo.

Rozdział V
Kontynuacja członkostwa w przypadku zmiany pracodawcy przez pracownika oraz
w wyniku zmian obszaru działania organizacji

§ 7

1. Zmiana przynależności do organizacji zakładowej może nastąpić w wyniku zmiany pracodawcy przez członka Związku lub wystąpienia członka Związku z tej jednostki i kontynuowania członkostwa w innej organizacji zakładowej, z zastrzeżeniem postanowień § 8 ust. 1 i 2 oraz
§ 19 ust. 2 Statutu, a także w wyniku zmian obszaru działania organizacji zakładowej.
2. W przypadku zmiany pracodawcy przez członka Związku, powodującej konieczność zmiany przynależności do podstawowej jednostki organizacyjnej, staje się on z mocy prawa członkiem podstawowej jednostki organizacyjnej działającej u nowego pracodawcy zgodnie z miejscem jego pracy.
3. Członek Związku, o którym mowa w ustępie 2, jest zobowiązany udokumentować swoją przynależność do Związku w poprzedniej organizacji zakładowej stosownym zgłoszeniem według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały. Bez udokumentowania przynależności będzie traktowany jak kandydat na członka Związku, do którego stosuje się postanowienia zawarte w § 9 Statutu.
4. Członek Związku, który utracił prawo przynależności do dotychczasowej organizacji zakładowej lub z niej wystąpił, a chce kontynuować członkostwo w Związku, przystępuje do innej zakładowej organizacji, w stosunku do której przysługuje mu prawo przynależności, zgodnie
z postanowieniami § 8 ust. 1 i 2 oraz § 19 ust. 2 Statutu w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od utraty prawa przynależności lub wystąpienia z organizacji dotychczasowej. Po upływie powyższego terminu jego członkostwo w Związku ustaje z mocy prawa.
5. W przypadku gdy pracodawca (zakład pracy) został przejęty przez nowego pracodawcę objętego obszarem innej jednostki organizacyjnej Związku, członkowie Związku zatrudnieni w przejętym zakładzie stają się z mocy prawa członkami Związku w jednostce organizacyjnej obejmującej obszarem działania pracodawcę przejmującego.
6. Członek Związku, którego zakład pracy został objęty działaniem innej organizacji zgodnie z postanowieniami Uchwały KK nr 20/05 ws. zasad łączenia lub podziału jednostek organizacyjnych Związku, np. w wyniku restrukturyzacji zakładu pracy lub w wyniku porozumienia organizacji lub w wyniku wyłączenia z organizacji międzyzakładowej samodzielnej organizacji zakładowej, staje się członkiem tej organizacji z mocy prawa.

Rozdział VI
Szczególne postanowienia dotyczące członkostwa

§ 8

Władza wykonawcza z chwilą przyjęcia nowego członka Związku, zatrudnionego u pracodawcy nieobjętego działalnością Związku, zgodnie z § 19 ust. 4a Statutu podejmuje uchwałęo przekształceniu się w organizację międzyzakładową i rozszerza obszar działania danej organizacji na tego pracodawcę. O fakcie tym musi ona poinformować danego pracodawcę oraz zarząd regionu, w którym organizacja zakładowa jest zarejestrowana, niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od przyjęcia nowego członka Związku. Powyższe dotyczy również organizacji międzyzakładowej.

§ 9

1. Członkostwo w NSZZ „Solidarność” osoby oddelegowanej lub urlopowanej w związku z pełnionymi funkcjami związkowymi lub publicznymi musi wiązać się z przynależnością do organizacji zakładowej obejmującej obszarem swojego działania zakład pracy, z którego osoba ta jest oddelegowana lub urlopowana.
2. W przypadku likwidacji podstawowej jednostki organizacyjnej członek Związku może kontynuować członkostwo w innej, dowolnie wybranej organizacji, której władza wykonawcza podejmie uchwałę o wpisaniu go w rejestr członków, z zastrzeżeniem postanowień § 5 ust. 4. Przystąpienie do innej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku winno nastąpić w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty wyrejestrowania likwidowanej organizacji przez zarząd regionu lub Komisję Krajową w przypadku wyrejestrowania zakładowej organizacji koordynacyjnej. Po upływie powyższego terminu członkostwo w Związku ustaje z mocy prawa.

§ 10

1. Emeryci, renciści i bezrobotni mogą pozostać nadal członkami organizacji zakładowej obejmującej swoim działaniem ostatniego pracodawcę lub kontynuować członkostwo w Związku w dowolnej organizacji zakładowej, która przyjmie ich zgłoszenie według wzoru określonego w załączniku numer 2 do niniejszej uchwały; w tym mogą należeć do organizacji międzyzakładowej zrzeszającej wyłącznie osoby niepozostające w stosunku pracy, zgodnie z postanowieniami § 19 ust. 5 Statutu.
2. Z chwilą zatrudnienia się bezrobotnego członka Związku u pracodawcy objętego działalnością podstawowej jednostki organizacyjnej Związku może on kontynuować członkostwo tylko poprzez przystąpienie do tej organizacji, zgodnie z postanowieniami § 8 ust. 1 Statutu oraz § 1 ust. 1 i 2 oraz § 4 ust. 1 niniejszej uchwały.
3. Podstawowa jednostka organizacyjna Związku, obejmująca swoją działalnością danego pracodawcę, nie może odmówić prawa do kontynuowania członkostwa w Związku bezrobotnemu członkowi Związku, zatrudnionemu przez tego pracodawcę lub członkowi Związku, którego zakład pracy, w wyniku przekształceń strukturalnych pracodawców został objęty działalnością tej organizacji.

§ 11

1. W przypadku zatrudnienia u kilku pracodawców objętych działalnością różnych podstawowych jednostek organizacyjnych Związku członek Związku ma obowiązek poinformować o tym fakcie władze wykonawcze wszystkich jednostek organizacyjnych Związku obejmujących swoim działaniem tych pracodawców.
2. Członek Związku, który pozostaje w kilku stosunkach pracy, jest reprezentowany
u danego pracodawcy przez jednostkę organizacyjną Związku obejmującą swoim zasięgiem działania danego pracodawcę. Członek Związku świadczący pracę również na innych podstawach niż stosunek pracy, jest reprezentowany u danego pracodawcy przez jednostkę organizacyjną Związku obejmującą swoim zasięgiem działania danego pracodawcę, jeżeli wyrazi on taką wolę.

Rozdział VII
Zawieszenia członkostwa w Związku

§ 12

1. Zawieszenie członkostwa w Związku polega na utracie przez określony czas praw przysługujących członkowi Związku z jednoczesnym zwolnieniem z wykonywania obowiązków członkowskich. Zawieszenie członkostwa następuje ze względów formalnych, w przypadku zaistnienia przeszkód prawnych w przynależności do związków zawodowych, wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów prawa, albo gdy wymaga tego specyfika pełnionych funkcji publicznych.
2. W okresie zawieszenia członkostwa osoba, której to dotyczy, nie jest członkiem Związku w rozumieniu postanowień Statutu.

§ 13

1. Zawieszenie członkostwa w Związku może nastąpić wyłącznie w przypadku zaistnienia co najmniej jednej z niżej wymienionych przyczyn:
1) zgodnie z przepisami prawa powszechnego funkcja publiczna, którą pełni lub będzie pełnić członek Związku, nie może być łączona z członkostwem w związkach zawodowych lub zgodnie z tymi przepisami osoba taka może należeć wyłącznie do związku zawodowego wskazanego właściwym przedmiotowo przepisem ustawy,
2) zgodnie z przepisami prawa powszechnego stanowisko, które zajmuje lub będzie zajmował członek Związku u pracodawcy bez względu na jego rodzaj, objęte jest zakazem przynależności do związków zawodowych lub osoba taka w świetle przepisów prawa powszechnego może wyłącznie należeć do związku zawodowego wskazanego w tych przepisach,
3) członek Związku został powołany do odbycia służby wojskowej.
2. Członek Związku spełniający kryteria ust 1. pkt 1) i 2) ma prawo wystąpić z pisemnym wnioskiem do władzy wykonawczej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku o zawieszenie jego członkostwa w Związku na okres pełnienia funkcji publicznej lub zajmowania stanowiska, które nie pozwala na przynależność do związku zawodowego.

§ 14

1. Władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej Związku podejmuje uchwałę w sprawie zgody na zawieszenie członkostwa w Związku lub odmowy zawieszenia członkostwa w terminie nie dłuższym niż 30 dni od daty złożenia wniosku. Odmowa zawieszenia członkostwa wymaga pisemnego uzasadnienia.
2. Od uchwały odmawiającej zawieszenia członkostwa Związku przysługuje prawo wniesienia odwołania do właściwego zarządu regionu w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia jej doręczenia.
3. Zarząd regionu jest zobowiązany do podjęcia decyzji w sprawie zawieszenia członkostwa w Związku w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania odwołania. Decyzja zarządu regionu w sprawie zawieszenia członkostwa w Związku jest ostateczna.

§ 15

W przypadku, o którym mowa w § 13 ust.1 pkt 3), zawieszenie członkostwa następuje automatycznie i nie wymaga decyzji władz Związku, o których mowa w § 14.

§ 16

W okresie zawieszenia członkostwa osoba, której to dotyczy, jest pozbawiona praw członka Związku, ujętych w postanowieniach § 14 Statutu oraz jest zwolniona z wykonywania obowiązków członka Związku, ujętych w postanowieniach § 15 pkt 1) – 4) Statutu.

§ 17

Okresu zawieszenia członkostwa nie wlicza się do łącznego okresu przynależności do Związku. Jednakże okres ten nie powoduje przerwy w członkostwie, o którym mowa w § 50 ust. 2 pkt 1) Statutu, co oznacza to, że okres przynależności do Związku zarówno przed zawieszeniem, jak i po ustaniu okresu zawieszenia członkostwa liczy się łącznie jako okres przynależności do Związku.

§ 18

Z momentem ustania przyczyn, będących podstawą do zawieszenia członkostwa w Związku, osoba, której to dotyczyło, ma obowiązek w terminie 30 dni powiadomić o tym fakcie władzę wykonawczą podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, której była członkiem przed zawieszeniem członkostwa.

§ 19

Zawieszenie członkostwa w Związku kończy się z chwilą wpływu do odpowiedniej władzy wykonawczej pisemnej informacji o ustaniu przyczyn będących podstawą podjęcia uchwały o zawieszeniu członkostwa w Związku.

§ 20

Od momentu zakończenia okresu zawieszenia członkostwa w Związku osoba, której ono dotyczyło, ponownie nabywa pełne prawa członkowskie oraz jest zobowiązana do wypełniania wszystkich obowiązków członka Związku.

Rozdział VIII
Postanowienia końcowe

§ 21

1. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
2. Traci moc Uchwała KK nr 2/06 z późniejszymi zmianami.
3. Traci moc Uchwała KK nr 15/22 z późniejszymi zmianami.

Uchwała KK nr 16/25 ws. warunków i trybu rejestracji organizacji podzakładowych oraz organizacji wydziałowych (oddziałowych) lub znajdujących się na terenie innego regionu niż region rejestrujący organizację zakładową lub międzyzakładową, oraz zasad ich działania

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 24 Statutu NSZZ „Solidarność”, określa zasady działania, warunki i tryb rejestracji organizacji wydziałowych, oddziałowych, stanowiących niższe jednostki organizacyjne organizacji zakładowej lub międzyzakładowej, znajdujących się na terenie innego regionu niż region, w którym zarejestrowana jest organizacja zakładowa lub międzyzakładowa, której jednostkę niższą stanową wyżej wymieniona organizacja wydziałowa (oddziałowa) oraz organizacje podzakładowe, rejestrowanych bez względu na miejsce rejestracji organizacji zakładowej lub międzyzakładowej.

Rozdział I
Zasady ogólne

§ 1

1. Ilekroć w niniejszej uchwale jest mowa o Statucie, należy przez to rozumieć obowiązujący Statut NSZZ „Solidarność”.
2. Ilekroć w niniejszej uchwale jest mowa o organizacji wydziałowej, należy przez to rozumieć także organizację oddziałową, o której mowa w § 19 ust. 7 Statutu.
3. Ilekroć w niniejszej uchwale jest mowa o organizacji zakładowej, należy przez to rozumieć także organizację międzyzakładową.
4. Zarząd regionu tworzy rejestr organizacji wydziałowych (oddziałowych) oraz rejestr organizacji podzakładowych.
5. Zarząd regionu może zarejestrować w regionalnym rejestrze organizacji wydziałowych więcej niż jedną organizację wydziałową tej samej organizacji zakładowej po spełnieniu warunków opisanych w niniejszej Uchwale.

§ 2

1. Władza stanowiąca podstawowej jednostki organizacyjnej zgodnie z § 40 ust. 2 Statutu ustala wewnętrzną strukturę organizacyjną danej jednostki organizacyjnej Związku, z zastrzeżeniem postanowień § 24 i § 40 ust. 3 Statutu.
2. Do podjęcia decyzji w sprawie ustalenia wewnętrznej struktury organizacyjnej władza stanowiąca może upoważnić władzę wykonawczą

Rozdział II
Organizacje wydziałowe lub oddziałowe

§ 3

Warunkiem rejestracji organizacji wydziałowej w regionalnym rejestrze tych organizacji jest:
1) złożenie wniosku do zarządu regionu przez władzę wykonawczą zainteresowanej organizacji zakładowej, której organizacja wydziałowa obejmuje swym działaniem część zakładu pracy znajdującą się na terenie regionu, w którym składany jest wniosek; do wniosku musi być dołączone zaświadczenie wystawione przez właściwy zarząd regionu, stwierdzające fakt zarejestrowania w regionalnym rejestrze organizacji zakładowej składającej wniosek;
2) pisemne zobowiązanie się komisji zakładowej składającej ww. wniosek do odprowadzania na rzecz właściwego regionu, w którym ma być zarejestrowana organizacja wydziałowa, części składki członkowskiej należnej – zgodnie z Uchwałą KZD NSZZ „Solidarność” ws. działalności finansowej Związku – regionowi, Komisji Krajowej, regionalnemu i Krajowemu Funduszowi Strajkowemu oraz na inne obowiązujące w danym regionie fundusze celowe utworzone na podstawie § 74 ust. 4 Statutu;
3) przewidziany w regulaminie określającym wewnętrzną strukturę organizacji zakładowej wybór komisji wydziałowej, tj. przewodniczącego oraz pozostałych członków komisji wydziałowej, wybór wydziałowej komisji rewizyjnej jest obowiązkowy, w sytuacji gdy komisja wydziałowa – na podstawie scedowanych przez komisję zakładową kompetencji – prowadzi wyodrębnioną księgowość (konto księgowe) prowadzone i nadzorowane przez komisję zakładową np. dysponuje wyodrębnionym kontem bankowym oraz samodzielnie dysponuje zgromadzonymi środkami, realizując swoje uprawnienia za pośrednictwem upoważnionych do tego osób;
4) przekazanie przez komisję zakładową kompetencji na rzecz komisji wydziałowej zgodnie z § 41 ust. 3 pkt 1) Statutu, uprawniających komisję wydziałową do realizacji celów statutowych wobec zrzeszonych w niej członków Związku;
5) informacja w sprawie scedowania lub niescedowania przez komisję zakładową uprawnienia do przyjmowania w poczet członków Związku na władzę wykonawczą organizacji wydziałowej zgodnie z § 9 ust. 2 Statutu.

§ 4

1. W przypadku gdy dana jednostka organizacyjna funkcjonuje na terenie więcej niż jednego regionu, jej władza stanowiąca zgodnie z § 40 ust. 3 Statutu lub wykonawcza, upoważniona na podstawie § 40 ust. 2 Statutu, na wniosek większości członków Związku z tego regionu z części zakładu pracy objętego działaniem tej jednostki organizacyjnej, w którym liczba członków tej organizacji wynosi co najmniej dziesięć osób, tworzy na terenie tego regionu organizację oddziałową. W przypadku organizacji międzyzakładowych wniosek taki mogą złożyć członkowie z tego Regionu, zatrudnieni u jednego pracodawcy.
2. Utworzenie powyższej organizacji oddziałowej następuje w terminie 60 dni od daty zgłoszenia wniosku. Jednostki utworzone w tym trybie podlegają rejestracji w regionie, na terenie którego działają. Przepis § 3 określający warunki rejestracji, stosuje się odpowiednio.

§ 5

1. Zarząd regionu jest zobowiązany rozpatrzyć złożony wniosek o rejestrację organizacji wydziałowej niezwłocznie, nie później niż 6 tygodni od momentu jego złożenia.
2. Zarząd regionu może odmówić zarejestrowania organizacji wydziałowej. Decyzja o odmowie rejestracji musi być wydana w formie pisemnej wraz z uzasadnieniem.
3. Od decyzji zarządu regionu odmawiającej rejestracji organizacji wydziałowej służy zainteresowanej komisji zakładowej prawo odwołania się do Komisji Krajowej w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji zarządu regionu.
4. Komisja Krajowa może uchylić lub utrzymać decyzję zarządu regionu. Uchylenie przez Komisję Krajową decyzji zarządu regionu, o której mowa w ustępie 3, oznacza obowiązek wpisania przez zarząd regionu danej organizacji do rejestru organizacji wydziałowych. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.

§ 6

1. Skreślenia z regionalnego rejestru organizacji wydziałowej zarząd regionu dokonuje:
a) na wniosek właściwej komisji zakładowej;
b) z własnej inicjatywy w przypadku naruszenia przez władze organizacji wydziałowej Statutu, uchwał władz Związku oraz postanowień niniejszej uchwały; w tej sytuacji nie stosuje się zasad określonych w Rozdziale VI Statutu (zarządy komisaryczne);
c) w sytuacji gdy właściwy zarząd regionu wykreślił z rejestru organizację zakładową, której częścią jest ta organizacja wydziałowa; nie dotyczy sytuacji gdy inna podstawowa jednostka organizacyjna Związku przejmuje członków i strukturę wewnętrzną wykreślonej organizacji zakładowej.
2. Od decyzji zarządu regionu o skreśleniu z rejestru organizacji wydziałowej w sytuacji opisanej w ust. 1 pkt b) służy zainteresowanej komisji zakładowej prawo odwołania się do Komisji Krajowej w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji zarządu regionu.
3. Komisja Krajowa może uchylić lub utrzymać decyzję zarządu regionu. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.
4. Skreślenie z rejestru organizacji wydziałowych, o którym mowa w ust. 1, nie powoduje likwidacji tej części organizacji zakładowej. Wygasają jedynie wzajemne zobowiązania między zarządem regionu, w którym była zarejestrowana organizacja wydziałowa, a tą organizacją.

§ 7

1. W przypadku gdy uprawnienie do podejmowania decyzji w sprawie członkostwa zostało scedowane zgodnie z §9 ust.2 Statutu na władzę wykonawczą niższej jednostki organizacyjnej zarządem regionu uprawnionym do rozpatrywania odwołania od uchwały odmawiającej przyjęcia w poczet Związku jest zarząd regionu, w którym jest zarejestrowana ta niższa jednostka organizacyjna.
2. Pozbawienie członkostwa w drodze uchwały władzy wykonawczej niższej jednostki organizacyjnej może nastąpić wyłącznie w przypadku scedowania prawa do przyjmowania członków do Związku na władzę wykonawczą niższej jednostki organizacyjnej zgodnie z § 9 ust. 2 Statutu. Zarządem regionu uprawnionym do rozpatrywania odwołania od decyzji władzy wykonawczej niższej jednostki organizacyjnej o wykluczeniu lub skreśleniu z listy członków Związku jest zarząd regionu, w którym jest zarejestrowana ta niższa jednostka organizacyjna.

Rozdział III
Organizacje podzakładowe

§ 8

1. Warunkiem rejestracji organizacji podzakładowej w regionalnym rejestrze tych organizacji jest:
1) złożenie przez zainteresowaną władzę wykonawczą organizacji zakładowej wniosku do właściwego zarządu regionu o zarejestrowanie organizacji podzakładowej prowadzącej działalność na terenie tego regionu w rejestrze, o którym mowa w § 1 ust. 4 wraz z pisemnym zobowiązaniem do odprowadzania części składki należnej zarządowi regionu zgodnie z Uchwałą KZD ws. działalności finansowej Związku, oraz na inne obowiązujące w danym regionie fundusze celowe utworzone na podstawie § 74 ust. 4 Statutu;
2) przewidziany w regulaminie określającym wewnętrzną strukturę organizacji zakładowej wybór władz organizacji podzakładowej, tj. władzy wykonawczej i kontrolnej;
3) posiadanie przez organizację podzakładową własnego rachunku bankowego;
4) przekazanie przez komisję zakładową kompetencji na rzecz komisji podzakładowej zgodnie z § 41 ust. 3 pkt 1) Statutu, uprawniających komisję podzakładową do realizacji celów statutowych wobec zrzeszonych w niej członków Związku;
5) informacja o scedowaniu lub nie zgodnie z § 9 ust. 2 Statutu przez komisję zakładową uprawnienia do podejmowania uchwały w sprawie przyjęcia lub odmowy przyjęcia w poczet członków Związku na władzę wykonawczą organizacji podzakładowej.

§ 9

1. Zarząd regionu może po spełnieniu warunków zawartych w § 8 zarejestrować w regionalnym rejestrze organizacji podzakładowych więcej niż jedną organizację podzakładową należącą do tej samej podstawowej jednostki organizacyjnej Związku.
2. Do wniosku o rejestrację organizacji podzakładowej w innym regionie musi być dołączone zaświadczenie wystawione przez właściwy zarząd regionu, stwierdzające fakt zarejestrowania w regionalnym rejestrze podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, której władza wykonawcza składa wniosek o rejestrację organizacji podzakładowej.
3. Zarząd regionu jest zobowiązany rozpatrzyć złożony wniosek o rejestrację organizacji podzakładowej niezwłocznie, nie później niż 6 tygodni od momentu jego złożenia.
4. W przypadku gdy rejestracja dotyczy organizacji podzakładowej, która powstała w wyniku utraty statusu podstawowej jednostki organizacyjnej w związku ze zmianami organizacyjnymi pracodawcy, wniosek o rejestrację powinien być złożony jednocześnie z wnioskiem o wyrejestrowanie dotychczasowej organizacji, która utraciła status podstawowej jednostki organizacyjnej.
5. W celu zachowania ciągłości – jako osoby prawnej – pomiędzy dotychczasową organizacją tracącą status podstawowej jednostki organizacyjnej Związku i będącą następcą prawnym organizacji podzakładowej, wnioski o których mowa w ust. 3 zarząd regionu rozstrzyga jednocześnie.

§ 10

1. Zarząd regionu może odmówić zarejestrowania organizacji podzakładowej. Uchwała o odmowie rejestracji musi być wydana w formie pisemnej wraz z uzasadnieniem.
2. Od decyzji zarządu regionu odmawiającej rejestracji organizacji wydziałowej służy zainteresowanej komisji zakładowej prawo odwołania się do Komisji Krajowej w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji zarządu regionu.
3. Komisja Krajowa może uchylić lub utrzymać decyzję zarządu regionu. Uchylenie przez Komisję Krajową decyzji zarządu regionu, o której mowa w ustępie 3, oznacza obowiązek wpisania przez zarząd regionu danej organizacji do rejestru organizacji podzakładowych. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.

§ 11

1. Skreślenia z regionalnego rejestru organizacji podzakładowej zarząd regionu dokonuje:
1) na wniosek władzy wykonawczej, która wnioskowała o rejestrację tej organizacji;
2) z własnej inicjatywy – w przypadku naruszenia przez władze organizacji podzakładowej Statutu, uchwał władz Związku oraz postanowień niniejszej uchwały po przeprowadzeniu procedury, o której mowa w §§ 56 i 57 Statutu;
3) w sytuacji gdy właściwy zarząd regionu wykreślił z rejestru podstawową jednostkę organizacyjną Związku, której częścią jest ta organizacja podzakładowa; nie dotyczy sytuacji, gdy inna podstawowa jednostka organizacyjna Związku przejmuje członków wraz ze strukturą wewnętrzną skreślonej podstawowej jednostki organizacyjnej.
2. Przed wyrejestrowaniem organizacji podzakładowej, na wniosek wraz z uzasadnieniem organu rejestrowego organizacji podzakładowej, władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej, której częścią jest ta organizacja podzakładowa, wszczyna procedurę likwidacyjną, powołując likwidatora.
3. W sytuacji określonej w ust. 1 pkt 3) podstawą wyrejestrowania organizacji podzakładowej jest wniosek likwidatora powołanego przez zarząd regionu, wyrejestrowujący podstawową jednostkę organizacyjną Związku.
4. Od uchwały zarządu regionu w sprawie wystąpienia o wszczęcie procedury likwidacyjnej w celu skreślenia organizacji podzakładowej z regionalnego rejestru, o którym mowa w ust. 2, władze wykonawcze obu zainteresowanych organizacji, zakładowej i będącej jej niższą jednostką organizacji podzakładowej, mają prawo odwołania się do Komisji Krajowej w terminie 30 dni od daty jego otrzymania.
5. W przypadku odwołania się od uchwały zarządu regionu, o której mowa w ust. 4, termin określony w ust. 2 ulega zawieszeniu do czasu podjęcia przez Komisję Krajową decyzji w tej sprawie.
6. Komisja Krajowa może uchylić lub utrzymać uchwałę zarządu regionu o wszczęciu procedury likwidacyjnej w celu skreślenia organizacji podzakładowej z regionalnego rejestru. Decyzja Komisji Krajowej jest ostateczna.
2. Wyrejestrowanie z rejestru organizacji podzakładowych, o którym mowa w ust. 1, nie oznacza likwidacji tej części podstawowej jednostki organizacyjnej Związku, która może zostać zarejestrowana w tym regionie jako organizacja oddziałowa; przepis § 40 ust. 3 Statutu stosuje się odpowiednio.

Rozdział IV
Przepisy wspólne

§ 12

1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o niższych jednostkach organizacyjnych, należy przez to rozumieć także organizację wydziałową, oddziałową lub podzakładową, o których mowa w § 19 ust. 7 Statutu.
2. Skład władzy wykonawczej organizacji zakładowej powinien uwzględniać udział w niej przewodniczących niższych jednostek organizacyjnych przy zastosowaniu postanowień § 35 ust. 5 pkt 2) Statutu.
3. Wybór władz niższych jednostek organizacyjnych odbywa się zgodnie z obowiązującymi w Związku zasadami wyborczymi.

§ 13

Niższe jednostki organizacyjne są uprawnione do wyboru delegatów na walne zebranie delegatów regionu, w którym są zarejestrowane.

§ 14

1. Do liczby członków Związku podstawowej jednostki organizacyjnej, uprawnionych do wyboru delegatów na walne zebranie delegatów regionu, nie wlicza się liczby członków wszystkich niższych jednostek organizacyjnych stanowiących naturalne lub łączone okręgi wyborcze w innych regionach.
2. Delegaci na zakładowe zebranie delegatów, reprezentujący niższe jednostki organizacyjne stanowiące samodzielne okręgi wyborcze, o których mowa w ust. 1, nie posiadają biernego i czynnego prawa wyborczego przy dokonywaniu wyborów delegatów na walne zebranie delegatów regionu przez wymienione wyżej zebranie delegatów. W tym głosowaniu liczba uprawnionych do głosowania na zakładowym zebraniu delegatów pomniejszona jest o liczbę delegatów reprezentujących niższe jednostki organizacyjne stanowiące samodzielne okręgi wyborcze.

§ 15

1. Wniosek (akces) zgłaszający organizację zakładową do struktury branżowej uchwala zakładowe zebranie delegatów lub członków. Organizacje wydziałowe mogą należeć do regionalnej sekcji po spełnieniu następujących warunków:
1) wniosek zgłaszający został uchwalony przez zakładowe zebranie członków lub delegatów. Zakładowe zebranie członków lub delegatów nie może scedować tej kompetencji na zebranie organizacji wydziałowej;
2) zgłaszana do regionalnej sekcji branżowej organizacja wydziałowa musi być zarejestrowana w tym regionie na warunkach określonych w niniejszej uchwale;
2. W przypadku gdy organizacja zakładowa zrzesza pracowników różnych branż, a jej niższe jednostki organizacyjne, o których mowa w § 19 ust. 7 oraz § 27 ust. 1 Statutu, zrzeszają pracowników zatrudnionych u pracodawców tej samej branży, mogą one należeć do różnych, odpowiednich dla tej branży regionalnych, międzyregionalnych lub krajowych sekcji branżowych.

§ 16

1. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
2. Tracą moc Uchwały KK nr 22/04 i nr 24/04.

Uchwała KK nr 15/25 ws. zmiany Uchwały KK nr 30/04 ws. interpretacji Statutu dotyczącej wprowadzania zarządów komisarycznych

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” postanawia wprowadzić następujące zmiany w Uchwale nr 30/04 ws. interpretacji Statutu dotyczącej wprowadzania zarządów komisarycznych.

§ 1

1. W § 1 ust. 1 dotychczasową treść zastępuje się następującą:
„Zgodnie z § 56 ust. 1 oraz z § 57 Statutu właściwy zarząd regionu z własnej inicjatywy lub na wniosek regionalnej komisji rewizyjnej może podjąć uchwałę o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej i kontrolnej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej posiadającej osobowość prawną, o których mowa w § 17 i § 19 Statutu, zarejestrowanej w danym regionie i powołać w jej miejsce zarząd komisaryczny.”
2. W § 1 ust. 2 dotychczasową treść zastępuje się następującą:
„Procedura, o której mowa w ust. 1, może być wdrożona jedynie w przypadku pojawienia się uzasadnionych wątpliwości co do prowadzenia przez władze wymienionych w ust. 1 jednostek organizacyjnych Związku działalności sprzecznej ze Statutem, innymi aktami prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzjami władz nadrzędnych Związku.”
3. W § 1 ust. 4 na końcu pierwszego zdania dopisuje się następującą treść: „i podzakładowej w rozumieniu § 34 ust. 7 Statutu” oraz na końcu zdania drugiego dopisuje się „i podzakładowej komisji rewizyjnej w rozumieniu § 34 ust. 7”.
4. W § 1 ust. 5 sformułowanie „zarząd regionu, władze sekretariatów krajowych i władze krajowych sekcji” zastępuję się sformułowaniem „władze jednostek organizacyjnych Związku wymienionych w § 58 Statutu”.
5. W § 2 pkt. 1) wyrażenie „organizacji zakładowej” zastępuję się sformułowaniem „jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
6. W § 2 pkt. 2) wyrażenie „zakładowego zebrania delegatów lub członków (w zależności, która z tych form władzy związkowej istnieje w danej organizacji)” zastępuję się sformułowaniem „posiedzeń władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
7. W § 2 pkt. 3) otrzymuje brzmienie: „wypełnianie statutowych obowiązków władzy wykonawczej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego, z wyłączeniem uprawnienia do wykluczania członków Związku z zastrzeżeniem pkt 3a),”.
8. W § 2 dodaje się pkt. 3a) o następującej treści: „składanie wniosków do właściwego zarządu regionu o pozbawienie członkostwa (wykluczenie ze Związku) członka związku jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego, zgodnie z procedurą określoną w § 13 ust. 4a Statutu,”.
9. W § 2 pkt. 4) sformułowanie „danej organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „do jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego,”.
10. W § 3 ust. 1 dotychczasową treść zastępuje się następującą:
„Właściwy zarząd regionu przed podjęciem uchwały o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej, zgodnie z procedurą określoną w § 56 Statutu, zobowiązany jest skutecznie powiadomić na piśmie władzę wykonawczą o rozpoczęciu tej procedury, określić jej przyczynę oraz zobowiązać komisję zakładową wezwać władzę wykonawczą do usunięcia nieprawidłowości, wyznaczając termin co najmniej 14 dni na dostosowanie działalności do postanowień Statutu, prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzji władz nadrzędnych Związku. Powyższy termin zaczyna swój bieg z chwilą skutecznego doręczenia wezwania.”
11. W § 3 dodaje się ust. 1a następującej treści:
„W przypadku gdy procedura, o której mowa w ust. 1, dotyczy władz niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej, zarząd regionu w terminie 5 dni od daty wyznaczenia terminu na dostosowanie działalności do prawa wewnątrzzwiązkowego przekazuje informację o jej wszczęciu władzy wykonawczej podstawowej jednostki organizacyjnej, której ta niższa lub wewnętrzna jednostka podlega. Jeżeli ta podstawowa jednostka organizacyjna jest zarejestrowana w innym regionie niż organizacja podzakładowa, zarząd regionu powiadamia w tym samym terminie także zarząd regionu, w którym zarejestrowana jest podstawowa jednostka organizacyjna. Władza wykonawcza organizacji podzakładowej oraz władza wykonawcza podstawowej jednostki organizacyjnej mogą równolegle podejmować działania naprawcze.”.
12. W § 3 ust. 2 dotychczasową treść zastępuje się następującą:
„Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, zarząd regionu wyznacza termin swojego posiedzenia w celu rozpoznania sprawy i podjęcia uchwały o zawieszeniu działalności władzy wykonawczej i powołaniu zarządu komisarycznego. O wyznaczeniu tego terminu skutecznie zawiadamia zainteresowaną władzę wykonawczą.”.
13. W § 3 ust. 3 dodaje się kolejne zdanie o następującej treści: Jeżeli procedura zawieszenia dotyczy organizacji podzakładowej, będącej częścią podstawowej jednostki organizacyjnej zarejestrowanej w innym regionie niż organizacja podzakładowa, zarząd regionu powiadamia w tym samym terminie także władzę wykonawczą i kontrolną podstawowej jednostki organizacyjnej i zarząd regionu, w którym zarejestrowana jest ta podstawowa jednostka organizacyjna.”.
14. W § 3 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„W punkcie obrad zarządu regionu poświęconemu rozpoznaniu sprawy, o której mowa w ust. 2, mogą uczestniczyć przedstawiciele zainteresowanej władzy wykonawczej i kontrolnej oraz przedstawiciele władz wymienieni w ust. 3. Przedstawiciele ci mogą stawiać wnioski dotyczące tego punktu obrad, które muszą być rozpatrzone przez zarząd regionu. Zainteresowane władze mają prawo do złożenia pisemnych wyjaśnień. Przed podjęciem decyzji zarząd regionu jest zobowiązany ustosunkować się do tych wyjaśnień, co powinno znaleźć swój zapis w protokole posiedzenia.”.
15. W § 4 ust. 3 w drugim zdaniu skreśla się wyrażenie „poprzez członkostwo w”, słowo „jednostce” zamienia się na „jednostki” oraz sformułowanie „do danego regionu” zastępuje się sformułowaniem „zarejestrowanej w danym regionie”.
16. W § 5 ust. 1 skreśla się wyrażenie „w szczególności dotyczących prowadzonej przez daną organizację zakładową działalności gospodarczej.”.
17. W § 5 ust. 2 po słowie: „ograniczać” dopisuje się wyrażenie „zarządowi komisarycznemu” oraz po słowie: „obowiązków skreśla się sformułowanie ”przez zarząd komisaryczny.”.
18. W § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Władza wykonawcza, której działalność została zawieszona, zobowiązana jest do przekazania protokolarnie zarządowi komisarycznemu pełnej dokumentacji, pieczątek oraz nadzoru nad majątkiem jednostki organizacyjnej. Ponadto władza wykonawcza ma obowiązek przekazać zarządowi komisarycznemu wykaz aktualnie prowadzonych spraw wraz z informacją o stanie ich zaawansowania oraz informacje o posiadanych udziałach (akcjach) w spółkach prawa handlowego w oparciu o uchwałę Komisji Krajowej w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej przez struktury Związku.”.
19. W § 6 ust. 2 skreśla się sformułowanie „stan działalności gospodarczej (jeśli jest prowadzona)”.
20. § 7 otrzymuje brzmienie:
„1. Zarząd komisaryczny funkcjonuje przez okres 3 miesięcy z możliwością jednokrotnego przedłużenia o kolejne 3 miesiące.
2. Zarząd regionu powołując zarząd komisaryczny zobowiązany jest powiadomić o tym regionalną komisję rewizyjną, która przejmuje kontrolę nad działalnością zarządu komisarycznego.”
21. W § 8 ust. 1 sformułowanie „zakładowego zebrania członków (delegatów)” zastępuje się następującą treścią: „władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
22. W § 8 ust. 2 sformułowanie „zakładowego zebrania członków (delegatów)” zastępuje się następującą treścią: „władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
23. W § 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Zarząd komisaryczny zwołuje posiedzenie władzy stanowiącej jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego w okresie funkcjonowania zarządu komisarycznego, o którym mowa w § 7 ust. 1.”.
24. W § 9 dodaje się ust. 1a o następującej treści:
„W przypadku wdrożenia przez zarząd komisaryczny procedury pozbawienia członkostwa zgodnie z § 13 ust. 4a Statutu zwołanie posiedzenia władzy stanowiącej, o którym mowa w ustępie 1, następuje po zakończeniu procedury zgodnie z § 13 ust. 4a Statutu, a okres funkcjonowania zarządu komisarycznego wydłuża się z mocy prawa do 6 miesięcy.”.
21. W § 9 ust. 2 sformułowanie „zakładowego zebrania członków lub delegatów” zastępuje się sformułowaniem „władzy stanowiącej „ oraz słowo „której” zmienia na „którym”.
22. W § 9 ust. 2 pkt 2) otrzymuje brzmienie: „byli obecni wskazani przez zarządu komisaryczny jego przedstawiciele, względnie wszyscy jego członkowie,”.
23. W § 9 ust. 2 pkt 3) otrzymuje brzmienie: „o terminie posiedzenia władzy stanowiącej była poinformowana regionalna komisja rewizyjna i regionalna komisja wyborcza w tym samym czasie co członkowie władzy stanowiącej,”.
24. W § 9 ust. 3 w pierwszym zdaniu po słowie „komisarycznego” stawia się przecinek oraz skreśla spójnik „i”, a po słowie „rewizyjnej” dodaje sformułowanie „i regionalnej komisji wyborczej”, następnie po słowie „prawo” dodaje przyimek „do” oraz po słowie „dyskusji” dopisuje sformułowanie „bez prawa udziału w głosowaniu”. Skreśla się drugie zdanie. W zdaniu trzecim sformułowanie „tej organizacji zakładowej” zstępuje wyrażeniem „jednostki organizacyjnej objętej działaniem zarządu komisarycznego”.
25. W § 10 ust. 1 sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej” oraz sformułowanie „zakładowej komisji rewizyjnej” zastępuje się wyrażeniem „władzy kontrolnej”.
26. W § 10 ust. 2 sformułowanie „komisję zakładową” zastępuje się wyrażeniem „władzę wykonawczą” oraz sformułowanie „w komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „we władzy wykonawczej”.
27. W § 10 ust. 3 sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej” oraz sformułowanie „zakładowej komisji rewizyjnej” zastępuje się wyrażeniem „władzy kontrolnej”.
28. W § 10 ust. 4 sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej” oraz sformułowanie „zakładowej komisji rewizyjnej” zastępuje się wyrażeniem „władzy kontrolnej”.
29. W § 10 ust. 5 sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej” oraz sformułowanie „organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „jednostki organizacyjnej”.
30. W § 11 ust. 1 sformułowanie „organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „jednostki organizacyjnej”, sformułowanie „komisji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku” oraz sformułowanie „zakładowej komisji rewizyjnej” zastępuje się wyrażeniem „władzy kontrolnej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku”.
31. W § 11 ust. 2 sformułowanie „władz organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej i kontrolnej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku”.
32. W § 12 ust. 1 sformułowanie „władz organizacji zakładowej” zastępuje się wyrażeniem „władzy wykonawczej i kontrolnej podstawowej, niższej lub wewnętrznej jednostki organizacyjnej Związku”.
33. W § 12 ust. 2 po pierwszym zdaniu dopisuje się kolejne zdanie o następującej treści: „Decyzja o uchyleniu jest przekazywana zarządowi regionu oraz zainteresowanym władzom w formie pisemnej w terminie 7 dni od jej podjęcia.”. Następne zdanie pozostaje bez zmian.
34. W § 13 ust. 1 sformułowanie „po przeprowadzeniu procedur opisanych w § 10, działalność komisji zakładowej w dalszym ciągu jest sprzeczna z prawem wewnątrzzwiązkowym, wówczas zarząd regionu może podjąć decyzję o wyrejestrowaniu danej organizacji zakładowej” zastępuje się następującą treścią: „w okresie funkcjonowania zarządu komisarycznego nie odbędzie się posiedzenie władzy stanowiącej, pomimo jego zwołania przez zarząd komisaryczny albo nie zostanie przeprowadzona procedura, o której mowa w § 10, zarząd regionu wszczyna procedurę likwidacyjną, o której mowa w § 32 ust. 2 Statutu”.
35. W § 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„Jeżeli po zakończeniu procedury przewidzianej w postanowieniach § 10 władza wykonawcza
w dalszym ciągu prowadzi działalność sprzeczną ze Statutem, innymi aktami prawa wewnątrzzwiązkowego lub decyzjami władz nadrzędnych, zarząd regionu może z własnej inicjatywy postawić wniosek o wyrejestrowanie danej organizacji w celu wszczęcia procedury likwidacyjnej, o której mowa w § 32 ust. 2 Statutu.”.
36. W § 13 ust. 3, w pierwszym zdaniu na początku dopisuje się sformułowanie „Przed powołaniem likwidatora”, a wielką literę „Z” w słowie zarząd zamienia się na małą literę „z”; sformułowanie „komisję zakładową” zastępuje się wyrażeniem „władzę wykonawczą”, następnie sformułowanie „zakładową komisję rewizyjną” zastępuje się wyrażeniem „władzę kontrolną” oraz sformułowanie „wyrejestrowanie tej organizacji zakładowej z regionalnego rejestru podstawowych jednostek organizacyjnych Związku” zastępuje się wyrażeniem „wszczęcie procedury likwidacyjnej, o której mowa w § 32 ust. 2 Statutu”.
37. W § 13 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„Decyzję o wszczęciu procedury likwidacyjnej przez powołanie likwidatora w przypadkach określonych w ustępach 1 i 2 zarząd podejmuje na danym posiedzeniu lub na następnym zwykłą większością głosów. Decyzji tej zarząd regionu nie może scedować na swoje prezydium.”.
38. W § 13 dodaje się ust. 4a o następującej treści:
„Od decyzji o wszczęciu postępowania likwidacyjnego i powołaniu likwidatora zainteresowanej władzy wykonawczej służy prawo wniesienia odwołania do zarządu regionu w terminie nie później niż 14 dni od doręczenia decyzji wszczynającej postępowanie likwidacyjne. Zarząd regionu może podtrzymać swoją decyzję większością co najmniej 2/3 głosów. Decyzja ta jest ostateczna. Zarząd regionu nie może scedować uprawnienia do rozpatrywania odwołania, o którym mowa w ust. 3, na swoje prezydium.”.
39. W § 13 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, o którym mowa w § 32 ust. 2 Statutu, zarząd regionu, na wniosek likwidatora podejmuje uchwałę o wyrejestrowaniu danej organizacji z właściwego regionalnego rejestru jednostek organizacyjnych Związku. Decyzja o wyrejestrowaniu danej organizacji kończy jej działalność.”.
40. § 14 otrzymuje brzmienie:
„1. Majątek wyrejestrowanej podstawowej jednostki organizacyjnej oraz wewnętrznej jednostki organizacyjnej w rozumieniu § 19 ust. 9 Statutu przejmuje zarząd regionu.
2. Majątek wyrejestrowanej niższej jednostki organizacyjnej przejmuje jej podstawowa jednostka organizacyjna.”

§ 2

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.