Sierpień 1980 r. i powstały wtedy NSZZ „Solidarność” rozpoczął proces odzyskiwania niepodległości państwowej, narodowej i obywatelskiej. Nadzieje związane z protestami w Czerwcu 1956 r., Marcu 1968 r., Grudniu 1970 r., Czerwcu 1976 r. – mogły być skutecznie spełnione przez solidarne działania całego społeczeństwa. Wtedy najbardziej dobitnie upomnieliśmy się o:
– demokratyczne państwo, pozbawione ideologicznej dominacji,
– prawa człowieka,
– podmiotowość osoby ludzkiej i społeczeństwa.
Po szesnastu latach, w wyniku rozbicia sił wyrosłych z tamtego Sierpnia, polityczni spadkobiercy PRL, legitymujący się wynikami demokratycznych wyborów zakwestionowali dążenia Narodu, wyrażone najpełniej zrywem sierpniowym.
Widocznym już skutkiem rządów postkomunistów jest:
– monopolistyczna polityka sprawowania władzy,
– ideologizacja państwa powodująca konfrontację z tą częścią społeczeństwa, która uznaje wartości chrześcijańskie i tradycje narodowe,
– próby zdominowania środków masowego przekazu, podporządkowanie aktualnej władzy edukacji i wychowania,
– blokowanie rzeczywistego udziału społeczeństwa w przejmowaniu własności majątku narodowego,
– zubożenie wielu rodzin w Polsce, ze względu na brak prorodzinnej polityki państwa oraz brak reformy ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych,
– przywracanie metod kontroli środowisk społecznych, w tym pracowniczych, przez służby specjalne,
– zagrożenie praw pracowniczych, wynikające z przygotowywanej ustawy o zbiorowych stosunkach pracy,
– zagrożenie dla kultury narodowej.
Krajowy Zjazd Delegatów uznając powinność NSZZ „Solidarność” wobec zobowiązań wynikających z protestów sierpniowych w 1980 r. postanawia przeprowadzić ogólnopolską manifestację w Warszawie 31 sierpnia 1996 r. i apeluje do wszystkich ludzi, którym bliskie są ideały Sierpnia o wzięcie udziału w tej akcji Związku.
Wykażmy naszą solidarność i wolę działania na rzecz takiej Polski, w której zostaną zrealizowane nadzieje Sierpnia.