Kończy się XX wiek, niosący nadzieję pokoju między narodami, ale brzemienny również w wiele ludzkich dramatów, zawodów, konfliktów i wojen.
W tej sytuacji potrzebna jest mobilizacja na rzecz wychowania do pokoju, który byłby trwałą wartością rodzin, narodów i świata. W sposób szczególny misja wychowania do pokoju jest wezwaniem i powołaniem każdej kobiety, której serce i geniusz winny mieć oparcie wśród najbliższych, ale także w strukturach prawa, ekonomii, edukacji i środków masowego przekazu.
Wzywamy wszystkich uczestników konferencji w Pekinie, zarówno przedstawicieli rządów jak i delegacje pozarządowe do uznania niezastąpionej roli kobiety jako wychowawczyni do życia w pokoju.
Oczekujemy na takie owoce konferencji, które pomogą każdej kobiecie rozwijać swoje powołanie do roli żony i matki. Oczekujemy na wskazanie takich rozwiązań ekonomicznych, które będą uznawać pracę matki w domu jako wkład w dobro wspólne narodów i świata.
Oczekujemy na wyraźne uznanie praw rodziców jako pierwszych i głównych wychowawców swych dzieci.
Oczekujemy na takie inspiracje dla środków przekazu, aby zrezygnowały z prezentacji przemocy, gwałtu i deprawacji niszczących dobro i pokój rodzin, godność kobiety.
Niechaj Światowa Konferencja Kobiet w Pekinie stanie się znakiem nadziei dla współczesnych i przyszłych pokoleń przez uznanie powołania kobiety jako wychowawczyni do życia w pokoju za fundamentalne dla losów ludzkości.