Tag: Decyzja Prezydium

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia propozycje zawarte w poselskim (Kukiz’15) projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę bardzo niskie stopy procentowe w ostatnich latach wskazać należy, iż przeciętny Kowalski płaci bardzo niskie stawki podatku, wręcz niezauważalne w skali miesiąca. Tak więc większość z 3,5 mld dochodów z podatku płacona jest przez osoby zamożne, prowadzące agresywniejszą formę inwestowania niż lokaty bankowe. Potwierdzają tę tezę również badania. Wg. raportu NBP „Zasobność gospodarstw domowych w Polsce” najbardziej popularną formą gromadzenia oszczędności Polaków są depozyty bankowe, będącew posiadaniu 84,9 % gospodarstw domowych, z przeciętną ich wartością na poziomie 12 tys. zł. Majątek netto jest nierównomiernie rozłożony
w populacji gospodarstw domowych w Polsce, a jego silną koncentrację obserwujemy
w zbiorowości gospodarstw najbardziej majętnych. W posiadaniu 10 proc. najbardziej zasobnych gospodarstw domowych znajduje się 41 proc. całkowitego majątku netto, podczas gdy majątek (netto) 20 proc. najmniej zasobnych gospodarstw stanowi jedynie niewielką część (1,0 proc.) całego majątku gospodarstw domowych.

Biorąc pod uwagę powyższe kwestie likwidacja podatku od dochodów kapitałowych jest propozycją skierowaną do osób zamożnych. Pogłębi to jeszcze bardziej dysproporcje w obciążeniach podatkowych pomiędzy osobami zamożnymi a biednymi. Warto podkreślić, iż zwiększenie kwoty wolnej od podatku miało na celu właśnie zmniejszenie nierówności w poziomie opodatkowania. Środki uzyskiwane z tego podatku powinny służyć celom społecznym, niwelowaniu nierówności i wsparciu grup najsłabszych. Z tego punktu widzenia bardziej zasadne byłoby zwolnienie części najniższych lokat bądź oszczędności długoterminowych z opodatkowania.

Nie uważamy też, aby likwidacja podatku Belki spowodowała wzrost skłonności
do Polaków oszczędzania. Skłonność do oszczędzania jest związana przede wszystkim
z zasobnością portfela, co przy stosunkowo niskim poziomie płac w Polsce powoduje niską skłonność do oszczędzania.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w odpowiedzi na przedstawioną przez rząd wstępną prognozę wielkości makroekonomicznych zgodnie z art. 16 ust 4 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego przedstawia propozycje w sprawie wzrostu w 2019 r.: wynagrodzeń w gospodarce narodowej, w tym w państwowej sferze budżetowej, minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz emerytur i rent z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, na następującym poziomie:

• nominalny wzrost wynagrodzeń w gospodarce narodowej powinien wynosić nie mniej niż 7,37%;
• wzrost wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej powinien wynosić nie mniej niż 12%;
• wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę powinien wynosić nie mniej niż 8,5%;
• wskaźnik waloryzacji emerytur i rent powinien wynosić nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług w 2018 roku, o którym mowa w art. 89 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1383, 1386, 2120, z 2018 r. poz. 138, 357, 730), zwiększony o co najmniej 50% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za pracę w roku 2018.

Mając na uwadze nieadekwatność obecnego systemu waloryzacji emerytur i rent wskazujemy na potrzebę systemowego zagwarantowania waloryzacji najniższych świadczeń emerytalno-rentowych, w taki sposób aby zapewniała ona utrzymanie siły nabywczej tych świadczeń uwzględniając jednocześnie wzrost gospodarki krajowej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” ponadto proponuje przyjęcie rozwiązań zaproponowanych w obywatelskim projekcie ustawy z dnia 10 października 2002 o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (w załączeniu) przygotowanym przez NSZZ „Solidarność”. Celem projektowanej regulacji jest stopniowe podwyższanie minimalnego wynagrodzenia za pracę do wysokości 50 % przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w tempie uwzględniającym wzrost gospodarczy.

NSZZ „Solidarność” zastrzega sobie prawo korekty zaproponowanych wzrostów wynagrodzeń oraz emerytur i rent w przypadku zmiany przez stronę rządową prognozowanych wskaźników makroekonomicznych stanowiących podstawę do prac nad projektem ustawy budżetowej na 2019 rok.

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając na podstawie § 19 ust. 5 Uchwały KK nr 17/08 ws. zasad rejestracji i wyrejestrowania oraz funkcjonowania branżowych jednostek organizacyjnych Związku, upoważnione do tej czynności Uchwałą Komisji Krajowej nr 18/18 z dnia 18 kwietnia br., zobowiązuje Radę Krajowej Sekcji Pożarnictwa do przyjęcia w poczet jej członków  Regionalnej Sekcji Pożarnictwa Wielkopolski NSZZ „Solidarność”.

Decyzja wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia: Bogdana Bisia – Zastępcę Przewodniczącego KK NSZZ „Solidarność” oraz Jerzego Jaworskiego – Zastępcę Przewodniczącego / Skarbnika KK NSZZ „Solidarność”. do podpisania Aneksu nr 03 do umowy zawartej 6 sierpnia 2007 r. z Solkarta Sp. z o.o.

(do użytku służbowego)

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia poselski projekt zmiany ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawowa stawka VAT w Polsce jest jedną z wyższych w Europie. Aktualnie obowiązujące podwyższone stawki podatku od towarów i usług miały być wprowadzone tymczasowo, budzą więc uzasadniony sprzeciw NSZZ „Solidarność”, biorąc pod uwagę dotychczasowe działania rządu mające na celu walkę z oszustwami podatkowymi oraz skutki tych działań w postaci obniżenia luki podatkowej.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie odnosi się do kierunku zmian zaproponowanych w przedmiotowym projekcie. W szczególności należy podzielić stanowisko projektodawców odnośnie braku zgodności z prawem unijnym obecnych regulacji Kodeksu pracy dotyczących dyżuru, w zakresie w jakim dyżur nie jest kwalifikowany jako czas pracy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na pewne mankamenty przedstawionych propozycji. Art. 151⁴ w  zaproponowanym brzmieniu wydaje się faktycznie zbędny. Innymi słowy ten sam efekt można osiągnąć skreślając analizowany przepis, co byłoby rozwiązaniem bardziej prawidłowym. W takiej bowiem sytuacji do osób, o których mowa w tym artykule, zastosowanie miałyby ogólne reguły dotyczące rekompensaty za pracę w godzinach nadliczbowych. W zaproponowanym kształcie przepis ten jest zatem swoistym powtórzeniem tych reguł, z tym, że skierowanym do wąskiej grupy pracowników, co potencjalnie może rodzić problemy wykładnicze i interpretacyjne.

Odnośnie propozycji dotyczącej art. 151⁵ lepszą formą mogłoby być wprost wskazanie, że dyżur jest czasem pracy, a ograniczeniem jego dopuszczalności i nadużywania byłyby z jednej strony przepisy o czasie pracy (normy czasu pracy, okresy odpoczynku), a z drugiej kwestie finansowe (obowiązek wypłaty wynagrodzenia wraz z dodatkiem). W wersji zaproponowanej w projekcie wskazać można na brak spójności systemowej pomiędzy §1 a §§ 2 i 3. Otóż przyjęcie założenia, że czas dyżuru jest zawsze czasem pracy bez potrzeby dodatkowej regulacji oznacza, że czas dyżuru nie może naruszać okresów odpoczynku, a tym samym, § 2 staje się zbędny). Reasumując – przyjęcie propozycji zawartej w § 1 powinno jednocześnie wiązać się z wykreśleniem § 2 art. 151⁵ Kodeksu pracy.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia senacki projekt ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności i jednocześnie wnosi o uwzględnienie poniższych uwag w toku prac legislacyjnych.

Rozwiązania zawarte w projekcie były długo postulowane przez organizacje pozarządowe zajmujące się pomocą osobom najbiedniejszym, wykluczonym i rodzinie.
W wielu krajach unijnych regulacje tego typu funkcjonują z powodzeniem już od wielu lat. Ze względu na przewidziane w projekcie duże zaangażowanie organizacji tego typu Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wskazuje na konieczność ścisłej współpracy z nimi w trakcie całego procesu legislacyjnego.

Kwestią nierozstrzygniętą w projekcie pozostaje określenie minimalnego terminu przydatności do spożycia przekazywanej żywności oraz kwestia odpowiedniego przechowywania, warunków transportu oraz jego kosztów, zwłaszcza w przypadku żywności wymagającej niskiej temperatury. Bez określenia tych wymagań oraz podmiotów zobowiązanych do ich spełnienia organizacje pozarządowe zostaną obarczone kosztami utylizacji przeterminowanej żywności.

Pozytywnie oceniamy obowiązek przeprowadzania w jednostkach handlowych kampanii edukacyjno-informacyjnych dla klientów. Marnowanie żywności generuje wysokie koszty na każdym etapie – produkcji, dystrybucji i konsumpcji w gospodarstwach domowych. Dlatego też bardzo ważna jest edukacja przez włączenie tej problematyki do rozmów i programów nauczania już na poziomie szkoły podstawowej. Uważamy również,
że kampanie te powinny być organizowane i koordynowane centralnie np. przez Inspekcję Handlową lub Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, tak aby w całym kraju stosowano jednolite narzędzia i rozwiązania (np. takie same plakaty, bilbordy, spoty telewizyjne itp.).

Jednocześnie wskazujemy, iż zarówno kontrola opłaty za marnowaną żywność przez Inspekcję Handlową, jak i obsługa płatności przez Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej będą wymagały nałożenia na obecnych pracowników dodatkowych obowiązków, bądź zatrudnienie nowej obsługi, na co należy zabezpieczyć w budżetach tych instytucji odpowiednie środki finansowe.

Projekt należałoby uzupełnić o rozwiązania związane z przeciwdziałaniem marnowaniu w całym łańcuchu żywnościowym. Ogromny odsetek marnowanej żywności przypada na producentów, gastronomię oraz na gospodarstwa domowe. O ile w przypadku gospodarstw domowych edukacja jest kluczowym elementem zapobiegawczym, o tyle w przypadku producentów czy gastronomii, należałoby stworzyć system zachęt dla przedsiębiorców, którzy coraz lepiej współpracują z bankami żywności przy zagospodarowaniu niewykorzystanych produktów spożywczych.