Kategoria: Dokumenty Prezydium

(do użytku służbowego)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” pozytywnie ocenia kierunki rozwiązań zawartych w poselskim projekcie ustawy KP KO o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw.
Zdaniem NSZZ „Solidarność” proponowane przepisy  są odpowiedzią na pilną potrzebę systemowego rozwiązania wsparcia opiekunów nad osobami niesamodzielnymi w Polsce, jednocześnie wdrażając zapisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów (…), które to Państwa Członkowskie zobowiązane są wdrożyć do dnia 2 sierpnia 2022 r.
Projekt przewiduje wprowadzenie nowego rodzaju urlopu rodzinnego, do którego uprawnieni byliby pracownicy zatrudnieni co najmniej 6 miesięcy. Urlop miałby być udzielany na maksymalnie 12 miesięcy w celu sprawowania opieki nad potrzebującą opieki ze względu na stan zdrowia osobą zależną, m.in. nad chorymi rodzicami. Świadczenie za okres urlopu rodzinnego wypłacane byłoby w kwocie minimalnego wynagrodzenia a podstawą składki na ubezpieczenie społeczne byłaby kwota 80% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia za pracę.
Jednocześnie projekt zawiera nieczytelne propozycje, które mogą prowadzić do trudności w praktyce stosowania zaproponowanych przepisów:

1. nie jest jasne czy zaproponowana w projektowanym art. 1 12- miesięczna długość nowego urlopu rodzinnego ma przysługiwać pracownikowi przez cały okres kariery zawodowej czy może w ciągu pracy u jednego pracodawcy;
2. projektowany art. 6 nieprecyzyjnie odnosi się do przepisów w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, w zakresie ustalania wysokości zasiłku. Brak jest odpowiedniego określenia w jaki sposób będzie wypłacany zasiłek w przypadku łączenia urlopu rodzinnego z pracą zawodową, gdyż zaproponowany przepis odnosi się do regulacji w zakresie zasiłku opiekuńczego, którego pobierania nie można łączyć z pracą zawodową.

Prezydium KK NSZZ „Solidarność” zwraca ponadto uwagę, że zaproponowana wysokość zasiłku z tytułu urlopu rodzinnego nie powinna odnosić się bezpośrednio do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, którego wysokość jest ustalana corocznie w drodze negocjacji w Radzie Dialogu Społecznego. Zaproponowane w projekcie odniesienie może stanowić poważną przeszkodę w ustalaniu optymalnej wysokości wynagrodzenia minimalnego za pracę.

Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy w celu wprowadzenia równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów podejmuje próbę zaimplementowania do prawa polskiego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylająca dyrektywę Rady 2010/18/UE. Państwa członkowskie zostały zobowiązane do wdrożenia odpowiednich rozwiązań do prawa krajowego do dnia 2 sierpnia 2022 r.
Opiniowany projekt zakłada wprowadzenie do prawa krajowego rozwiązań mających na celu osiągnięcie równości płci w obszarze rynku pracy i zatrudnienia poprzez ułatwienie pracownikom będącym rodzicami lub opiekunami godzenia życia zawodowego z prywatnym. Projekt wyprzedza konieczną transpozycję dyrektywy do polskiego porządku prawnego i przewiduje wprowadzenie korzystnych zmian w kodeksie pracy dla pracowników rodziców i zasługuje na pozytywną ocenę.
Prezydium KK zwraca jednak uwagę iż projekt poselski, który ma na celu implementację dyrektywy jest zbyt ogólny, ponieważ nie prowadzi do transpozycji dyrektywy 2019/1158 w całości, a jedynie ma na celu wprowadzenie wybranych rozwiązań. Projekt nie przewiduje odpowiednich rozwiązań w zakresie przewidywanego w dyrektywie 2019/1158 instytucji urlopu opiekuńczego (art. 6) czy też uregulowania dot. ciężaru dowodu (art. 12). Warto również zauważyć, że wnioskodawcy nie przygotowali projektu rozporządzenia, które miałoby zostać wydane na podstawie projektowanego art. 298² k.p.
Ponadto tytuł ustawy nie odpowiada treści projektu jak również uzasadnienie błędnie odnosi się do treści projektu ustawy.
Z projektu wynika, iż planowane jest wydłużenie wymiaru urlopu ojcowskiego, który ma wynosić 6 tygodni. Nie znajduje to jednak potwierdzenia w uzasadnieniu do projektu. W art. 1 pkt. 3 projektu przewiduje się, iż pracownik ojciec wychowujący dziecko ma mieć prawo do urlopu ojcowskiego w wymiarze 6 tygodni. Jednak z uzasadnienia do projektu (str. 7) wynika, iż celem proponowanej zmiany jest zapewnienie aby urlop ojcowski nie mógł być skracany, na co pozwala obecna treść przepisu art. 182³ § 1 k.p. W obecnym stanie prawnym, wysokość urlopu ojcowskiego, zgodnie z treścią art. 182³ § 1 k.p. wynosi „do 2 tygodni”. Trudno dociec jakie są rzeczywiste zamiary projektodawcy: ustalenie wymiaru urlopu ojcowskiego na poziomie 6 tygodni czy zapewnienie iż urlop ojcowski może wynosić jedynie 2 tygodnie.

(do użytku służbowego)

Decyzja
   Prezydium KK
nr 90/21
ws. zawarcia porozumienia  z Spółką Fundusz Wczasów Pracowniczych Sp. z o.o.  z siedzibą w Warszawie oraz Ogólnopolskim Porozumieniem Związków Zawodowych z siedzibą
w Warszawie w sprawie spłaty przysługujących udziałowcom spółki wierzytelności z tytułu niewypłaconej przez spółkę części dywidendy za rok obrotowy 2012/2013

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na pokrycie z Krajowego Funduszu Strajkowego kosztów transportuponiesionych przez Sekretariat Nauki i Oświaty w związku z organizacją pikiety protestacyjnej w Warszawie przed budynkiem Ministerstwa Edukacji i Nauki (Al. Szucha 25) w dniu 1 lipca o godz.12.00.

(do użytku służbowego)        

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Narodowego Banku Polskiego wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na kolekcjonerskiej monecie Lech Kaczyński. Warto być Polakiem.

  Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, na wniosek Śląskiego Centrum Wolności i Solidarności, wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” na ekspozycji stałej poświęconej najważniejszym wydarzeniom lat 80. XX wieku.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, działając w oparciu o art. 47 ust. 1 pkt 2) ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego oraz z wniosku Przewodniczącego Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność” Andrzeja Kropiwnickiego, z uwagi na zwiększenie liczby przedstawicieli NSZZ „Solidarność” w Wojewódzkiej Radzie Dialogu Społecznego województwa mazowieckiego, wskazuje do prac w przedmiotowej WRDS Pana Andrzeja Piegutkowskiego.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zdecydowanie negatywnie opiniuje poselski projekt ustawy o Instytucie Ochrony Konstytucji oraz o likwidacji Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Lewica).

Zdaniem Prezydium KK NSZZ „Solidarność” powołany ustawą z 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (t. jedn. Dz.U. 2021, póz. 177) Instytut Pamięci Narodowej powierzoną misję w postaci zachowania pamięci o ogromie ofiar, strat i szkód poniesionych przez Naród Polski w latach II wojny światowej i po jej zakończeniu, obowiązku ścigania zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości i zbrodni wojennych, powinności zadośćuczynienia przez państwo polskie wszystkim pokrzywdzonym przez państwo łamiące prawa człowieka realizuje w sposób niebudzący większych zastrzeżeń.

Powyższa misja nadal zachowuje swoją aktualność i w przekonaniu NSZZ „Solidarność” nie ma przesłanek do uznania, iż zarówno misja, szczegółowe zadania związane z jej realizacją, jak i prawne formy ich realizacji wyczerpały swoją formułę i obecnie są nieadekwatne w stosunku do aktualnego stanu faktycznego związanego z przedmiotem ustawy. Nie podzielamy opinii wyrażonej przez projektodawców w Uzasadnieniu do projektu ustawy, iż „IPN jest instytucją, która nie odpowiada na wyzwania współczesności, a jej zadania mogą być efektywnie wykonywane przez inne podmioty wskazane w ustawie”.

Przedłożona do oceny propozycja likwidacji Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w prezentowanej postaci oznacza faktyczne wykluczenie, a w najlepszym razie pozostawienie w formie szczątkowej problematyki objętej ustawą, poza ważnym z państwowego oraz tożsamościowego aspektu bezpieczeństwa kulturowego i świadomości historycznej. Mimo, że rzecz dotyczy przeszłości, to w sposób istotny dotyka teraźniejszości i przyszło