Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia zarządy regionów NSZZ „Solidarność” do zgłaszania przedstawicieli NSZZ „Solidarność” do Komitetów Monitorujących program Fundusze Europejskie dla poszczególnych województw na kadencję 2021-2027. Warunkiem zgłoszenia jest uzgodnienie wspólnej kandydatury przedstawianej przez regiony wchodzące w skład danego województwa.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza kandydaturę dr prof. Bogusława Dołęgi jako stałego członka zespołu oraz dr hab. inż. Marka Kisilowskiego jako jego zastępcę w Komitecie Monitorującym Program Fundusze Europejskie dla Nowoczesnej Gospodarki 2021-2027.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” domaga się natychmiastowego dopuszczenia do rozpowszechniania na ekranach polskich kin filmu fabularnego „Klecha” w reżyserii Jacka Gwizdały.
Przetrzymywanie w swego rodzaju „zamrażarce” dystrybucyjnej filmu opowiadającego o życiu i śmierci Sługi Bożego ks. Romana Kotlarza, Męczennika Radomskiego Czerwca ’76, patrona NSZZ „Solidarność” Ziemi Radomskiej, jest w naszym pojęciu co najmniej niestosowne.
Ks. Roman Kotlarz, zakatowany na śmierć przez funkcjonariuszy SB, tzw. nieznanych sprawców, jest postacią ważną dla „Solidarności”, porównywalną w swoim heroizmie do bł. ks. Jerzego Popiełuszki. To on 25 czerwca 1976 r. w czasie buntu radomskich robotników przeciw komunistycznej władzy miał odwagę, by publicznie udzielić im błogosławieństwa, a potem w kazaniach upominał się o prześladowanych i katowanych za udział w proteście. Zapłacił za to najwyższą cenę – ofiarę własnego życia.
Jego odwaga winna być przykładem dla wszystkich Polaków, dlatego Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” stanowczo domaga się wprowadzenia na ekrany polskich kin tak ważnego filmu, będącego świadectwem bohaterskiej postawy ks. Kotlarza i jego wkładu w tworzenie polskiej historii. To jest nasze wspólne, polskie dziedzictwo, a naszą wspólną odpowiedzialnością jest pielęgnowanie pamięci o naszych bohaterach narodowych.
Komisja Krajowa NSZZ ”Solidarność” na podstawie § 8 ust. 1 Uchwały KK nr 22/2013 ws. stwierdzenia nieważności uchwał i decyzji podjętych z naruszeniem Statutu NSZZ „Solidarność” oraz innych aktów prawa wewnątrzzwiązkowego (z późn. zm.) odmawia stwierdzenia nieważności Uchwały nr 39/2022 Rady Krajowej Sekcji Kolejarzy NSZZ „Solidarność” ws. obchodów uroczystości Lubelskiego Lipca
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wprowadza następującą zmianę w Ordynacji wyborczej NSZZ „Solidarność”:
§ 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
Kandydatury zgłasza się pisemnie do komisji zakładowej, zakładowej komisji koordynacyjnej lub zakładowej komisji wyborczej lub ustnie na posiedzeniu wyborczym.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” wprowadza następującą zmianę w Uchwale KK nr 20/11 ws. Regulaminu Pracy Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” (z późn.zm.):
§ 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” zwanadalej Komisją Krajową lub KK, zbiera się nie rzadziej niż raz na kwartał. Posiedzenia Komisji Krajowej mogą być zwyczajne lub nadzwyczajne, organizowane w formie stacjonarnej lub z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
(do użytku służbowego)
(do użytku służbowego)
ws. o przystąpienie do prac mających na celu ratyfikację Konwencji 155 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej bezpieczeństwa, zdrowia pracowników i środowiska pracy
wraz z Protokołem a także Konwencji 187 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej struktur promujących bezpieczeństwo i higienę pracy
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” apeluje do Rządu RP o pilne przystąpienie do prac nad ratyfikacją Konwencji 155 Międzynarodowej Organizacji Pracy (dalej MOP) dotyczącej bezpieczeństwa, zdrowia pracowników i środowiska pracy(z 3 czerwca 1981 r.) wraz z Protokołem (z 3 czerwca 2002 r.) a także Konwencji 187 MOP dotyczącej struktur promujących bezpieczeństwo i higienę pracy (z 15 czerwca 2006 r.), włączonych podczas 110 Sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy do grupy tzw. Konwencji Fundamentalnych, w rozumieniu Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy Dotyczącej Podstawowych Zasad i Praw w Pracy oraz działań uzupełniających z 1998 r.
Bezpieczne środowisko pracy winno być celem wspólnych działań władzy publicznej i partnerów społecznych. Dążenie do poprawy różnorodnych wymiarów warunków pracy jest uzasadnione potrzebą dążenia do zapewnienia godności człowieka pracy, ale także licznymi względami społecznymi i ekonomicznymi. Polscy pracownicy potrzebują polityki dotyczącej bezpieczeństwa i higieny pracy (dalej BHP) opartej na wiedzy i faktach. W tym celu należy udoskonalić system statystyk publicznych obrazujących skalę wypadków przy pracy (także wśród osób prowadzących działalność gospodarczą i wykonujących pracę na podstawie umów prawa cywilnego), skalę chorób zawodowych i parazawodowych oraz innych aspektów działań związanych z BHP. Tylko dostęp do szerszego spektrum informacji pozwala na prowadzenie efektywnej polityki profilaktyki i prewencji. Kluczowe w tym względzie jest zapobieganie zagrożeniom. Przy czym należy podkreślić, że bezpieczne i zdrowe środowisko pracy powinno być prawem każdej osoby świadczącej pracę. Potrzebujemy także reakcji na nowe zagrożenia pojawiające się w środowisku pracy związane ze zmianami technologicznymi, stosowaniem sztucznej inteligencji i algorytmów, czy wzrastającymi zagrożeniami psychospołecznymi. Jak również wciąż oczekujemy skutecznych rozwiązań w zakresie gwarancji bezpiecznych i zdrowych warunków pracy w niestandardowych formach zatrudnienia (umowy terminowe, cywilnoprawne, samozatrudnienie), które mają coraz większy udział w rynku pracy.
Efektywna i racjonalna profilaktyka, polityka zmierzająca do poprawy warunków pracy i zmniejszenia skali wypadków oraz chorób związanych z pracą jest niezbędna ze względów społecznych i ekonomicznych. Pozwala na dobrowolne wydłużenie aktywności zawodowej tak potrzebne w kontekście sytuacji demograficznej w Polsce.Biorąc powyższe pod uwagę apelujemy o pilne przystąpienie do prac w celu ratyfikacji wskazanych konwencji.
Jest to bardziej naglące, gdyż brak ratyfikacji konwencji 155 stanowi poważne zaniedbanie w zakresie realizacji obowiązków państwa będącego członkiem Międzynarodowej Organizacji Pracy. Należy przypomnieć, że Polska należy do państw będących założycielami tej organizacji. Każda ratyfikacja konwencji MOP nie tylko pozwala na zintensyfikowanie prac w celu poprawy danego wycinka środowiska pracy, ale także wzmacnia samą Międzynarodową Organizację Pracy. Ten drugi aspekt jest bardzo ważny w świetle wzrastającego nacisku biznesu, w tym korporacji ponadnarodowych, na świat pracy. Tak więc zachowanie równowagi w ramach MOP pomiędzy reprezentacją pracowników i reprezentacją pracodawców staje
się coraz trudniejszym ale i coraz ważniejszym wyzwaniem.
Reasumując, Prezydium KK oczekuje od rządu RP podjęcia działań w duchu dialogu społecznego i z wykorzystaniem wiedzy, doświadczeń i pomysłów zarówno organizacji związkowych jak i organizacji pracodawców mających na celu określenie ścieżki dojścia do ratyfikacji Konwencji 155 wraz z Protokołem oraz Konwencji 187. W pierwszym kroku wskazujemy na potrzebę przedstawienia przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej
na forum Rady Dialogu Społecznego planów w zakresie działań mających na celu ratyfikację konwencji MOP, które planowane są na rok 2023. Brak ratyfikacji wskazanych Konwencji będzie stawiał Polskę w coraz węższym gronie państw, które nie ratyfikowały tak ważnych dla pracowników aktów prawa międzynarodowego.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wskazuje Pana Zdzisława Jasińskiego jako członka do prac Komitetu Monitorującego Program Fundusze Europejskie na Infrastrukturę, Klimat, Środowisko 2021-2027.