Podziękowanie
Pragnę gorąco podziękować uczestnikom WZD KSN w Ameliówce k/Kielc za zebrane 370 zł na budowę w Puławach pomnika księdza Jerzego Popiełuszki.
Jednocześnie podaję konto na które można wpłacać pieniądze na rachunek stowarzyszenia "Solidarni Ziemi Puławskiej",
Nr:
57 1020 3219 0000 9002 0063 7280 z dopiskiem "na budowę pomnika ks.Jerzego Popiełuszki.
Odsłonięcie pomnika planujemy w niedzielę 18 października br.
Przewodniczący KZ w IUNG-PIB
w Puławach
Andrzej Perzyński
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Zebranie Prezydium KSN, 4.04.2009
30. marca 2009
Do Członków Prezydium i Komisji Rewizyjnej KSN
Zapraszam na sobotę 4 kwietnia do biura KSN na posiedzenie Prezydium, które rozpocznie się o godz. 11.00.
Przewidziany jest następujący porządek obrad:
- omówienie dokumentów WZD w Ameliówce,
- omówienie aktualnej wersji opinii w sprawie projektów:
- o Narodowym Centrum Nauki (M.Gutowski, A.Grząślewicz),
- o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (J.Dudek, K.Siciński),
- o Polskiej Akademii Nauk (M.Gutowski, W.Janik),
- sprawy bieżące,
- sprawy wniesione i wolne wnioski.
Serdecznie pozdrawiam
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Zebranie Rady KSN, 17.01.2009
29. grudnia 2008
Do Członków Rady i Komisji Rewizyjnej KSN
uprzejmie zawiadamiam, że w dniu 17 stycznia 2009 r. (sobota), w sali 160 PW odbędzie się posiedzenie Rady KSN, na którym przewidziane są następujące punkty obrad:
- Informacja o stanie prac nad budżetem Państwa na 2009 r.,
- Informacja o pakiecie projektów ustaw sfery nauki,
- Podjęcie decyzji w sprawie dalszych działań KSN dotyczących nauki i szkolnictwa wyższego,
- Przyjęcie planu pracy KSN na 2009 r.,
- Informacja i ew. przyjęcie projektu PUZP dla pracowników szkolnictwa wyższego,
- Ustalenie terminu WZD KSN,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Początek o godz. 11.00.
Serdecznie pozdrawiam
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Przesunięcie zebrania Prezydium KSN na 13.12.2008
28. listopada 2008
Szanowni Państwo,
uprzejmie zawiadamiam, że termin Prezydium, z powodu zapowiedzianej nieobecności kilku Członków Prezydium w dniu 6 XII, zostaje przesunięty na dzień 13 XII.
Serdecznie pozdrawiam
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Zebranie Prezydium KSN, 06.12.2008
24. listopada 2008
Do Członków Prezydium i Komisji Rewizyjnej KSN
Uprzejmie zapraszam na zebranie Prezydium KSN, które odbędzie się w dniu 6 grudnia (sobota) w Rivierze. Początek o godz. 11.00.
Porządek obrad:
- Dalsze działania w sprawie budżetu Państwa,
- Dalsze działania w sprawie pakietu reform,
- Dalsze działania w sprawie postulatów finansowych KSN,
- Zaproponowanie terminu WZD KSN,
- Harmonogram dalszych działań w sprawie PUZP dla pracowników szkolnictwa wyższego,
- Sprawozdanie z działalności przewodniczących Komisji i plany pracy na 2009 rok,
- Sprawy bieżące:
- "13" dla pracowników biura KSN,
- wystąpienie kolegów B.Misterkiewicza i J.Kaczora o sfinansowanie "wyjazdu" do Kanady,
- korekta wystąpienia o granty z tytułu wspomagania działalności statutowej,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Serdecznie pozdrawiam
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Zebranie Rady KSN, 18.10.2008 r.
30. września 2008 r.
Do Członków Rady i Komisji Rewizyjnej KSN
Uprzejmie zawiadamiam, że w dn. 18 października b.r. (sobota), w sali 160 PW odbędzie się posiedzenie Rady KSN. Początek o godz. 11.00.
Program spotkania jest następujący:
- Odniesienie się do proj. budżetu Państwa na 2009 r. w działach Nauka i Szkolnictwo Wyższe. Perspektywy rozmów z rządem w sprawach postulatów KSN,
- Przygotowanie do Walnego Zebrania Delegatów KSN. Rozpatrzenie propozycji zgłoszonej na Prezydium KSN o przesunięcie terminu WZD (na rok przyszły),
- Przygotowanie opinii w sprawie pakietu ustaw dotyczących sfery nauki,
- PUZP,
- Sprawy bieżące i informacje Przewodniczącego,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Serdecznie pozdrawiam
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Zebranie Prezydium KSN, 27.09.2008
8 września 2008
Do Członków Prezydium i Komisji Rewizyjnej KSN
Uprzejmie informuję, że w dniu 27 września (sobota), w biurze KSN odbędzie się posiedzenie Prezydium. Początek o godz. 11.00.
Do omówienia przewidziane są następujące sprawy:
- Postulaty KSN w sprawie finansowania zadań nauki i szkolnictwa wyższego - stan rozmów z rządem,
- Informacja o wynikach sondażu w sprawie akcji protestacyjnych,
- Przygotowanie do WZD KSN:
- informacja zespołów organizacyjnego i merytorycznych,
- ustalenie materiałów na WZD,
- program obrad,
- uzupełnienie składu zespołu organizacyjnego,
- inne sprawy WZD,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Serdecznie pozdrawiam
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Nowe "Wiadomości KSN": 7-8/2008 oraz nr specjalny
W dziale „BIULETYN” udostępniamy najnowszy numer 7-8/2008 (148-149) „Wiadomości KSN”, a w nim m. in. relacje z ostatnich zebrań i z procesu legislacyjnego ustawy o innowacyjności, sprawozdania z seminarium Eurocadres w Brukseli i konferencji w Sofii oraz fragmenty interesującego artykułu „Finanse w pułapce demografii”. Natomiast w numerze specjalnym 7-8(148-149)A – zbiorcze zestawienie opinii nadesłanych do KSN w odpowiedzi na projekt założeń reformy nauki i szkolnictwa wyższego.
Zapraszam do lektury,
Kazimierz A. SICIŃSKI
2008-09-02
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Zebranie Prezydium KSN, 07.06.2008
28 czerwca 2008
Do Członków Rady i Komisji Rewizyjnej KSN !
Uprzejmiue informuję, że posiedzenie Rady i Komisji Rewizyjnej KSN odbędzie się w dniu 12 lipca 2008 r. w sali 160, w gmachu głównym Politechniki W-wskiej. Początek obrad o godz. 11,00.
Proponowany porządek Rady w dniu 12.07.2008 r.:
- Plan działania KSN w sprawie poprawy finansowania mauki i szkolnictwa wyższego.
- Informacja o przyznaniu dodatkowych środkach na waloryzację wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym w 2008 r.
- Prace przygotowawcze do WAlnego Zebrania Delegatów KSN.
- Ewentualna prelekcja prof. Ewy Chmielewskiej
- Aktualne informacja z zakresu współdziałania z zagranicą.
- Informacje Przewodniczącego i Sprawy Bieżące.
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Pozdrawiam serdecznie
Biuro KSN
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Nowy nr 5-6/2008 „Wiadomości KSN”
W dziale „BIULETYN” jest dostępny nowy numer 5-6/2008 (146-147) „Wiadomości KSN”, zawierający m. in. informacje dotyczące sporu KSN z rządem RP, w tym postulaty w zakresie finansowania nauki i szkolnictwa wyższego, opinię Rady KSN o ostatnich dokumentach Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, uchwały Rady, protokół z rozmów z MNiSW 03.04.2008 r. , nasze postulaty płacowe, i przedruk ciekawego artykułu „Zapaść głodowa systemu nauki w Polsce”.
Zapraszam do lektury,
Kazimierz A. SICIŃSKI
2008-06-26
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Zebranie Prezydium KSN, 07.06.2008
21 maja 2008 14:28
Do Członków Prezydium, Komisji Rewizyjnej KSN oraz Gości:
Uprzejmie informuję, że w dn. 7 czerwca b.r. odbędzie się posiedzenie Prezydium KSN. Początek o godz. 11.00
Proponowane tematy posiedzenia:
- działania KSN w związku z wystąpieniem z wnioskiem o wszczęcie sporu z Rządem,
- dalsze prace KSN w związku z projektami reformy nauki i szkolnictwa wyższego oraz strategii rozwoju nauki,
- aktualny stan prac legislacyjnych nad ustawami sfery nauki,
- WZD KSN,
- przegląd prac bieżących,
- sprawy wniesione i wolne wnioski.
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Nowe numery „Wiadomości KSN”
W dziale „BIULETYN” są dostępne nowe numery „Wiadomości KSN”:
- nr 3-4/2008 (144-145) zawierający m. in. obszerne relacje z naszych ostatnich spotkań, w tym ze spotkania z Panią Minister B. Kudrycką, inicjatywę dotyczącą wymiany studentów pomiędzy Ukrainą i Polską, ważny tekst o wybranych regulacjach UE w szkolnictwie wyższym i nauce, których nie uznaje się niestety w naszym kraju, relację z seminarium EUROCADRES w Brukseli pt. „Mobilność i rozwój kariery zawodowej pracowników z wyższym wykształceniem i kadry kierowniczej” (tekst jest dostępny również w dziale RSN KATOWICE), a także kilka stanowisk uczelnianych, wyrażających postulaty wzrostu wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym i zwiększenia jego finansowania,
- oraz numer specjalny 3-4/2008 (144-145) A zawierający tekst pt. „Model kariery w szkolnictwie wyższym i nauce”, napisany na konferencja w Sejmie „Wyzwania dla polskiego szkolnictwa wyższego w świetle raportu OECD”, która odbyła się 02.04.2008 r. Tekst ten jest również dostępny w dziale DOKUMENTY.
Zapraszam do lektury,
Kazimierz A. SICIŃSKI
2008-05-11
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE RADY KSN, 10.05.2008
Warszawa, dn. 9 kwietnia 2008 9:55
Do Członków Rady i Komisji Rewizyjnej KSN:
Uprzejmie informuję, że posiedzenie Rady KSN odbędzie się w dniu 10 maja b.r. w sali 160, w gm. gł. Politechniki Warszawskiej.
Początek o godz. 11.00
Porządek obrad:
- Podjęcie decyzji Rady KSN w związku z brakiem pozytywnych rezultatów rozmów z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie perspektyw finansowania nauki i szkolnictwa wyższego. Ewentualne rozpatrzenie wniosku do KK o wszczęcie sporu z Rządem.
- Program działania KSN w 2008 r.
- Przedstawienie rozliczenia budżetu KSN za 2007 r. i projektu preliminarza KSN na 2008 r.
- Podjecie decyzji w sprawie zwołania WZD KSN.
- Podjęcie decyzji w sprawie PUZP.
- Działanie KSN w sprawie finansowania szkół wyższych w 2008 r.
- Odniesienie się Rady KSN do sygnalizowanych reform w nauce i szkolnictwie wyższym.
- Perspektywy współpracy polskiego i egipskiego szkolnictwa wyższego.
- Informacje Przewodniczącego i sprawy bieżące.
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
NARADA PRZEWODNICZĄCYCH NSZZ SOLIDARNOŚĆ UCZELNI I JEDNOSTEK NAUKOWYCH, 19-20.04.2008
Warszawa, dn. 29 lutego 2008 13:38
Do Przewodniczących Komisji Zakładowych NSZZ "Solidarność"
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "S" zaprasza Przewodniczących K.Z. NSZZ "S" w dn. 19/20 kwietnia b.r. do Warszawy na naradę w sprawach związanych z nauką i szkolnictwem wyższym. Proponowana jest następująca, orientacyjna tematyka spotkania:
- Finansowanie nauki i szkolnictwa wyższego - aktualny stan negocjacji,
- Ponadzakładowe Układy Zbiorowe Pracy w szkolnictwie wyższym,
- Prawo o szkolnictwie wyższym,
- Informacja o szkoleniach - mobilizacja środowiska,
- Sprawy jednostek naukowych podlegających konsolidacji,
- Konsekwencje nowelizacji ustawy o jbr-ach,
- Sprawy emerytów,
- Fundusz Świadczeń Socjalnych,
- Finansowanie z programów operacyjnych - innowacyjna gospodarka i kapitał ludzki.
Ze względu na niezbyt odległy termin i konieczność pilnego zarezerwowania miejsc hotelowych uprzejmie prosimy o bardzo pilne zadeklarowanie chęci uczestnictwa w w/w spotkaniu. Ostateczny termin nadsyłania zgłoszeń upływa z dniem 10 marca. Szczegółowe informacje dot. organizacji i przebiegu narady zostaną przesłane do Państwa w terminie późniejszym. Prosimy o ew. propozycje zmian lub uzupełnień tematyki narady.
Pozdrawiam serdecznie
Biuro KSN
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 15.03.2008
Warszawa, dn. 29 lutego 2008 10:28
Do Członków Prezydium i Komisji Rewizyjnej KSN:
uprzejmie informuję, że w dniu 15 marca (sobota), w gmachu Riviery odbędzie się posiedzenie Prezydium KSN. Początek o godz. 11.00.
Porządek podobny, jaki został zaproponowany w poprzednim zawiadomieniu:
- Określenie sposobów działania KSN w przypadku niepowodzenia w negocjacjach z Ministrem N.i S.W. w sprawie finansowania tych dziedzin,
- Omówienie ew. uwag do PUZP,
- Preliminarz budżetowy KSN na 2008 r.,
- Sprawy bieżące.
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 02.02.2008
Warszawa, dn. 21 stycznia 2008 r.
Do Członków Prezydium KSN
Szanowni Państwo
Przesyłam porządek obrad Prezydium 02.02.2008:
- Plan kolejnych rozmów z MNiSW,
- Uaktualnienie działań w sprawie Prawa o szkolnictwie wyższym,
- Plan działań w sprawie nauki,
- Wizyta w Egipcie,
- Seminarium KSN-GEW,
- PUZP,
- Wybory w uczelniach,
- Narada Przewodniczących K.Z.,
- Mobilność pracowników - akcja EI,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UCHWAŁA KSN W SPRAWIE ZADAŃ W 2007 R.
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
SEMINARIUM SZKOLENIOWE "ZBIOROWE PRAWO PRACY W UCZELNIACH I JEDNOSTKACH NAUKOWYCH",
WARSZAWA, 19.05.2007
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
WYJAŚNIENIA DOTYCZĄCE WZROSTU WYNAGRODZEŃ W UCZELNIACH W 2007 R.
(OPR. PRZEZ KOL. GRAŻYNĘ MACIEJKO)
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 12.05.2007
Warszawa, dn. 27 kwietnia 2007 r.
Do Członków Prezydium KSN
Szanowni Państwo
Uprzejmie informuję, że w dn. 12 maja b.r., w biurze KSN, odbędzie się posiedzenie Prezydium.
Początek o godz. 11.00.
Plan posiedzenia:
1a. Omówienie szczegółowych propozycji KSN w zakresie finansowania nauki i szkolnictwa wyższego:
- budżet nauki na 2008 r.,
- budżet szkolnictwa wyższego na 2008 r.,
- środki na wynagrodzenia w szkolnictwie wyższym,
- środki na wydatki rzeczowe,
- środki na inne wydatki szkół wyższych,
Bardzo proszę kol. J.Dudka, J.Olędzkiego, J.Srebrnego o wcześniejsze przygotowanie stosownych tekstów. W przypadku wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym – proszę o załączenie obliczeń.
1b. Omówienie innych postulatów i propozycji, które powinny być postawione na czerwcowym spotkaniu z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
2. Prezentacja projektu KSN noweli ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”.
Wprowadzenie – W.Janik, J.Olędzki. Proszę o wcześniejsze nadesłanie projektu noweli.
3. Podsumowanie prac Parlamentu nad ustawami sfery nauki. Określenie dalszych działań KSN.
Wprowadzenie – J.Dudek, K.Siciński.
4. Omówienie ewentualnego spotkania z Premierem RP.
5. Omówienie wystąpienia do Komisji Uchwał i Wniosków Zjazdu Krajowego NSZZ „S” z wnioskami w sprawie zmian usytuowania branż.
Proszę o wprowadzenie W.Pillicha.
6. Wymiana informacji o realizacji ustawy lustracyjnej.
7. Sprawy bieżące.
8. Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
APEL W SPRAWIE 1 % WASZEGO PODATKU
Szanowni Państwo,
Zbliża się termin rozliczenia z fiskusem i można jeszcze zadysponować jednym procentem swojego podatku wpłacając go na konto organizacji pożytku publicznego. To jest gest, który nas niewiele kosztuje, a tym organizacjom może przysporzyć środków finansowych na ich szlachetne cele. Proponujemy tutaj
Śląskie Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom Specjalnej Troski
i Osobom z Upośledzeniami Umysłowymi
SZANSA
W Stowarzyszeniu SZANSA pracuje społecznie od wielu lat nasza Koleżanka z „Solidarności” Głównego Instytutu Górnictwa i równocześnie przez wiele lat działaczka Krajowej i Regionalnej Sekcji Nauki (w tym przewodnicząca RSN w Katowicach w latach 1992-95 i sekretarz RSN w latach 1998-2002), Alina PILCH-KOWALCZYK. Możecie Państwo być pewni, że przesłany na konto Stowarzyszenia SZANSA 1 procent Waszego podatku zostanie przekazany na rzecz dzieci i innych osób upośledzonych, na ich rehabilitację, szkolenia i inne formy pomocy. I żaden grosz się tam nie zmarnuje, bo tam każdy grosz jest liczony wiele razy, zanim go wydadzą...
Po szczegóły odsyłamy na stronę internetową Stowarzyszenia SZANSA:
http://www.szansakatowice.org
natomiast blankiety wpłaty 1 % PODATKU można również ściągnąć i wydrukować spod adresu:
http://www.szansakatowice.org/druk.html
A działaczy Krajowej Sekcji Nauki bardzo prosimy o rozpropagowanie niniejszego apelu wśród Członków NSZZ SOLIDARNOŚĆ oraz Pracowników uczelni i jednostek naukowych.
Z góry serdecznie dziękujemy
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
LUSTRACJA
Pobierz plik List do Prezydenta RP, Pana Lecha Kaczyńskiego, z 16.04.2007 r.
Pobierz plik Apel Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Uniwersytetu Śl. z 12.04.2007
Pobierz plik Stanowisko KSN z 02.04.2007 r. w sprawie lustracji środowiska akademickiego i pracowników nauki
Pobierz plik Apel o ujawnianie informacji dotyczących inwigilacji środowiska nauki przez służby specjalne
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
PROPONOWANE PRZEZ KSN POPRAWKI Z 17.04.2007 R. DO NOWELIZACJI USTAWY O ZASADACH FINANSOWANIA NAUKI
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
OPINIA KSN Z 12.04.2007 R. O PROJEKCIE USTAWY O NCBR
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE RADY KSN, 14.04.2007
Warszawa, dn. 19 marca 2007 r.
Do Członków Rady i
Komisji Rewizyjnej KSN
Szanowni Państwo
Uprzejmie zapraszam na posiedzenie Rady KSN, która odbędzie się w dniu 14 kwietnia b.r. w Gmachu Gł. Politechniki Warszawskiej, w sali 160. Początek o godz. 11.00.
Przewidziany jest następujący porządek obrad:
- Plan działań w sprawie realizacji Postulatów KSN,
- Opinia KSN o założeniach do ustawy o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym,
- Zarysowanie zamiarów KSN w sprawie zmiany Prawa o szkolnictwie wyższym,
- Określenie planu pracy i innych ważniejszych działań KSN w 2007 r.,
- Prezentacja projektu preliminarza KSN na 2007 r.,
- Prezentacja sprawozdania z działalności FS Kresy za 2006 r.,
- Informacja o spotkaniach w sprawie uformowania sektorowego dialogu społecznego dla edukacji,
- Zebranie informacji o przebiegu realizacji ustawy lustracyjnej – omówienie problemów,
- Informacje Przewodniczącego KSN, w tym:
- o pracach Sejmu nad nowelą ustawy o jbr-ach,
- o spotkaniu Rady Sekretariatu Nauki i Oświaty z Prezydium KK,
- o nadaniu medalu Komisji Edukacji Narodowej ks. prałatowi Zdzisławowi Peszkowskiemu,
- 10. Sprawy bieżące,
- 11. Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Przewidywany czas zakończenia obrad – godz. 17.00.
Serdecznie pozdrawiam.
Serdecznie pozdrawiam.
Biuro KSN
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
POSTULATY KSN DO RZĄDU RP
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
PROTOKÓŁ Z ROZMÓW Z MINISTREM SEWERYŃSKIM
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
OPINIA O ZAŁOŻENIACH NOWELIZACJI "PRAWA O SZKOLNICTWIE WYŻSZYM"
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
OPINIA O PROJEKCIE NOWELIZACJI USTAWY O JBR
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 15.07.2006
Szanowni Państwo,
przesyłam projekt porządku obrad na zaplanowanym na 15 lipca br. posiedzeniu Prezydium Rady KSN:
- zapoznanie się z propozycją tekstu listu do Sekretarza Generalnego EI,
- ustalenie procedury opiniowania wpływających do KSN projektów ustaw i rozporządzeń,
- przygotowania do opracowania stanowiska KSN w sprawie budżetu państwa na rok 2007,
- zaplanowanie narady przewodniczących Komisji Zakładowych,
- omówienie zadań:
- komisji nadzwyczajnej do przygotowania projektu noweli ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”,
- Zespołu Układów Zbiorowych Pracy,
- Zespołu ds. Analizy Statutów Uczelni,
- w sprawie wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego,
- rozszyfrowanie Dyrektywy UE w spr. otwarcia rynku usług,
- przygotowanie projektu stanowiska KSN w spr. noweli ustawy o jbr-ach,
- informacja o planowanej restrukturyzacji jbr w resorcie gospodarki,
- sprawy bieżące:
- terminy urlopów członków Prezydium KSN,
- 11. sprawy wniesione i wolne wnioski.
Obrady Prezydium odbędą się w Biurze KSN, ul. Waryńskiego 12, pokój 221 (II antresola, A2), początek o godz. 11.00.
Serdecznie pozdrawiam.
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
RADA KSN, 8. LIPCA 2006 r.
Warszawa, dn. 14 czerwca 2006 r.
Do Członków Rady i
Komisji Rewizyjnej KSN
Szanowni Państwo
Uprzejmie zawiadamiam, że w dniu 8 lipca b.r. (sobota) w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej, przy Placu Politechniki 1 w Warszawie, w sali 160 odbędzie się posiedzenie Rady KSN, na którym przewidziany jest następujący porządek obrad:
- Informacje Przewodniczącego,
- Podjęcie uchwały w sprawie liczby Członków Prezydium Rady,
- Wybór Członków Prezydium,
- Organizacja pracy Rady,
- Podjęcie uchwały w sprawie powołania Komisji Nadzwyczajnej do przygotowania projektu noweli ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym,
- Wybór Przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej,
- W sprawie normy 50 % z tytułu prawa autorskiego i praw pokrewnych,
- Przegląd dokumentów WZD. Określenie zadań wynikających z dokumentów,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Początek posiedzenia o godz. 11.00.
Przewidywany czas zakończenia obrad – ok. godz. 17.00.
Serdecznie pozdrawiam.
Biuro KSN
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
WYSTĄPIENIE KSN DO WICEMINISTRA K. KURZYDŁOWSKIEGO
Warszawa, dnia 13.czerwca 2006 r.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Nauki
i Szkolnictwa Wyższego
Sz. Pan Prof.
Krzysztof KURZYDŁOWSKI
Fax. 022 5292615
Szanowny Panie Ministrze,
W nawiązaniu do dyskusji z udziałem Pana Ministra na Walnym Zebraniu Delegatów naszej sekcji w Spale 05.bm. i deklaracji Pana Ministra dot. szczegółowego omówienia ważnych dla środowiska nauki tematów na osobnym spotkaniu uprzejmie prosimy o propozycję terminu. Ze swej strony proponujemy, by spotkanie odbyło się w terminie 21 – 26 czerwca b.r.
Proponujemy omówienie następujących tematów na tym spotkaniu:
- Koncepcja Narodowego Centrum Badań i Prac Rozwojowych (NCBR) oraz projekty przyszłych regulacji ustawowych związanych z wdrożeniem tej koncepcji.
- Realizacja Strategii Lizbońskiej przez Polskę, w tym sprawa dochodzenia przez nasz kraj do właściwego poziomu finansowania badań naukowych.
- Restrukturyzacja jednostek badawczo-rozwojowych w kontekście powołania NCBR oraz resortowych projektów komercjalizacji i konsolidacji części tych jednostek, a także przekształcenia niektórych z nich w centra badawczo-rozwojowe, o których mowa w ustawie o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej.
- Zwiększanie udziału polskich jednostek naukowych w realizacji rządowych programów operacyjnych na lata 2007-2013, postulowane zmniejszanie biurokracji hamującej ten udział (na przykładzie dotychczasowych sektorowych programów operacyjnych SPO WKP i SPO RZL) i inne sprawy związane z tym tematem.
- Współdziałanie placówek naukowych i uczelni.
- Staże pracowników przedsiębiorstw w jednostkach naukowych i pracowników jednostek naukowych w przedsiębiorstwach z wykorzystaniem opcji MŁODY ZASTĘPCA.
- Obrona normy 50-procentowych kosztów uzyskania przychodu w związku z projektem zmian podatkowych zapowiadającym jej likwidację.
Z wyrazami szacunku,
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ „Solidarność”
Janusz Sobieszczański
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
WSTĘPNE ZAŁOŻENIA DO ZMIANY SYSTEMU BADAŃ NAUKOWYCH I PRAC ROZWOJOWYCH
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO WZD KSN W SPALE
Spała, 2006-06-05
Stanowisko Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Nauki NSZZ SOLIDARNOŚĆ
Walne Zebranie Delegatów Krajowej Sekcji Nauki zdecydowanie negatywnie ocenia projekt likwidacji ryczałtu 50 % kosztów uzyskania przychodu z tytułu praw autorskich i pokrewnych. Pracownicy szkolnictwa wyższego i nauki ponoszą bardzo duże, dodatkowe koszty tworzenia i utrzymania swoich warsztatów naukowych, pracują w znacznie większym niż nominalny wymiarze czasu pracy i uwzględnienie ponoszenia przez nich, jak i przez innych twórców, dodatkowych kosztów uzyskania przychodu na dotychczasowych zasadach jest w pełni uzasadnione. Projektowana zmiana prawa uderzy najbardziej w młodych pracowników nauki i szkolnictwa wyższego, powodując ich dodatkowy odpływ za granicę. Oznacza ona również bezprecedensową obniżkę dochodów pracowników sfery nauki i szkolnictwa wyższego bez jakiejkolwiek rekompensaty.
Apelujemy do Rządu Rzeczypospolitej Polskiej oraz do partii tworzących obecną koalicję rządową o odstąpienie od tego projektu. Apelujemy również do wszystkich organizacji działających w obszarze nauki i szkolnictwa wyższego, a więc:
- do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego,
- do Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich,
- do Konferencji Rektorów Uczelni Niepublicznych,
- do Prezydium Polskiej Akademii Nauk,
- do Rady Głównej Jednostek Badawczo-Rozwojowych
oraz do wszystkich innych organizacji i reprezentacji środowiska nauki i szkolnictwa wyższego o wyrażenie zdecydowanego i silnego sprzeciwu wobec projektowanej zmiany. Apelujemy również do Komisji Krajowej i Krajowego Sekretariatu Nauki i Oświaty NSZZ SOLIDARNOŚĆ, a także do innych struktur Związku, o udzielenie nam skutecznego, solidarnego wsparcia oraz postawienia sprawy na forum Komisji Trójstronnej do Spraw Społeczno-Gospodarczych.
Przewodniczący WZD KSN
Andrzej Smirnow
Janusz Orkisz
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki
Janusz Sobieszczański
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
APEL O PODJĘCIE AKCJI PROTESTACYJNEJ LUB STRAJKOWEJ
Spała, 5 - 6 czerwca 2006 r.
Apel
Walne Zebranie Delegatów Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" wzywa
Komisje Zakładowe zrzeszone w Krajowej Sekcji Nauki do podjęcia akcji protestacyjnej
lub strajkowej w przypadku podtrzymania przez Ministerstwo Finansów zamiaru zmniejszenia
wynagrodzeń w wyniku zniesienia normy 50% kosztów uzyskania przychodów.
Przewodniczący
Walnego Zebrania Delegatów
Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ "Solidarność"
Janusz Orkisz
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
LIST DO PRZEWODNICZĄCYCH KOMISJI ZAKŁADOWYCH
Warszawa, dn. 5 października 2004 r.
Szanowne Koleżanki i Koledzy
W związku ze zbliżającym się terminem sprawozdawczo - wyborczego Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" przesyłam w załączeniu uchwały Rady KSN dotyczące wyborów. Termin WZD został ustalony na 26 -28 maja 2006 r. (od piątku do niedzieli). Równocześnie przypominam o konieczności wypełnienia (po wyborach w komisji zakładowej) i jak najszybszego przesłania do KSN Kwestionariuszy Komisji Zakładowej- Członka Krajowej Sekcji Nauki. Kwestionariusze zostały rozesłane wraz z nr 11/12 (116/117) Wiadomości KSN i będą ponownie rozesłane z następnym numerem.
Sekretarz Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ "Solidarność"
Krzysztof Weiss
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UCHWAŁA RADY KSN W/S TERMINU I MIEJSCA WZD KSN
Warszawa, dn. 21 stycznia 2006 r.
Uchwała
Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w sprawie terminu i miejsca Walnego Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
Działając na podstawie Uchwały KK nr 10/05 Rada Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" postanawia, że sprawozdawczo-wyborcze Walne Zebranie Delegatów odbędzie się w drugiej połowie maja 2006 roku. Na miejsce obrad WZD został wybrany Ośrodek Wypoczynkowy "Zacisze" w Spale koło Tomaszowa Mazowieckiego.
Za przygotowanie WZD jest odpowiedzialne Prezydium KSN.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UCHWAŁA RADY KSN W/S KLUCZA WYBORCZEGO
Warszawa, dn. 21 stycznia 2006 r.
UCHWAŁA
Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w sprawie określenia proporcji liczby członków Związku przypadających na jeden mandat delegata na Walne Zebranie
Delegatów Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
na kadencję 2006 - 2010
Na podstawie postanowień Uchwały KK nr 17/05 ws. Ordynacji Wyborczej NSZZ "Solidarność" z dnia 26 października 2005 r. Rada Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" ustala na kadencję 2006 - 2010 następującą proporcję określającą liczbę delegatów na Walne Zebranie Delegatów Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" (dalej - WZD KSN):
§ 1
Niniejszą uchwałę stosuje się tylko do tych organizacji związkowych, których zakładowe zebrania członków lub delegatów podjęły uchwałę o przystąpieniu do Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność".
§ 2
Minimalny okręg wyborczy liczy 50 członków Związku.
§ 3
1. Wybory delegatów odbywają się według następującego klucza wyborczego:
od 50 do 150 członków - 1 delegat
od 151 do 300 członków - 2 delegatów
od 301 do 450 członków - 3 delegatów
oraz dalej 1 delegat na każdą rozpoczętą 150 - tkę członków.
2. Okręgami uprawnionymi do wyboru delegatów na WZD KSN są:
a) regionalne sekcje nauki ,
b) podstawowe jednostki organizacyjne Związku należące bezpośrednio do Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność",
spełniające wymogi okręgu minimalnego,
c) okręgi łączone, o których mowa w § 4.
§ 4
1. W przypadku nie spełnienia przez organizacje zakładowe wymogu określonego w § 2 niniejszej uchwały - wybory delegatów odbywają się w okręgach łączonych.
2. Łączenie okręgów wyborczych następuje w drodze dobrowolnego porozumienia między organizacjami zakładowymi z zastrzeżeniem §3 ust. 2a) niniejszej uchwały.
3. Porozumienie, o którym mowa w ust. 2 zostaje zgłoszone pisemnie do Komisji Wyborczej KSN w terminie do 18 lutego 2006 r.
4. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3, okręgi wyborcze powstają na podstawie decyzji Komisji Wyborczej KSN.
§ 5
W okręgach łączonych wybory delegatów przeprowadza się dwustopniowo:
1. wybory elektorów (na zakładowym zebraniu członków), w liczbie jeden elektor na każdą rozpoczętą piątkę członków organizacji zakładowej,
2. wybory delegatów na WZD KSN (na zebraniu elektorów w okręgu łączonym) w myśl postanowień § 3 niniejszej uchwały.
§ 6
Podstawowym jednostkom organizacyjnym Związku, którym zgodnie z ich liczebnością przysługuje wybór delegatów w trybie określonym w § 3 (czyli stanowią okręg naturalny), nie przysługuje prawo wyboru delegatów na WZD KSN w okręgu łączonym.
§ 7
Wykonanie uchwały powierza się Komisji Wyborczej Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność".
§ 8
Traci moc uchwała Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" z dnia 15 grudnia 2001r.
§ 9
Uchwała wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UCHWAŁA RADY KSN W/S WYSTĄPIEŃ DO IPN
Warszawa, dn. 21 stycznia 2006 r.
Uchwała
Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w sprawie wystąpień do Instytutu Pamięci Narodowej
Rada Krajowej Sekcji Nauki zwraca się do wszystkich członków "Solidarności" sfery nauki i szkolnictwa wyższego pełniących funkcje związkowe w bieżącej kadencji NSZZ "Solidarność" o nadesłanie do Biura KSN, do 30 marca br. potwierdzonej informacji o wystąpieniu do Instytutu Pamięci Narodowej z zapytaniem o status pokrzywdzonego (ksero pierwszej i ostatniej strony wniosku do IPN, zawierającej podpis osoby przyjmującej wniosek) lub o nadesłanie kserokopii odpowiedzi IPN na wniosek uprzednio złożony.
Rada Krajowej Sekcji Nauki zwraca się także do wszystkich członków "Solidarności" sfery nauki i szkolnictwa wyższego, którzy będą pełnić funkcje związkowe w nowej kadencji o nadesłanie do Biura KSN wyżej wymienionych informacji w ciągu sześciu tygodni od terminu wyboru.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 01.04.2006
16 marca 2006 10:25
Do Członków Prezydium i Komisji Rewizyjnej KSN:
Zawiadamiam, że w dniu 1 kwietnia odbędzie się posiedzenie Prezydium. Początek o godz. 11.00.
Przewidywana tematyka obrad:
- Przegląd sprawozdań z działalności Komisji KSN za okres kadencji,
- Projekty Uchwał WZD,
- Sprawy organizacyjne WZD,
- Finanse KSN – wstępne rozliczenie r. 2005, wstępny plan wpływów i wydatków na 2006 r.,
- Stan prac nad Statutami uczelni,
- Stan prac nad modernizacją PUZP dla szkół wyższych,
- Stan prac nad zmianami Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym,
- Plan kontaktów zagranicznych KSN,
- Przegląd najważniejszych problemów w PAN, jbr i szkolnictwie wyższym,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Ze względu na wielość spraw prosimy o zarezerwowanie na ten dzień więcej czasu.
Serdecznie pozdrawiam.
Joanna K.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
WALNE ZEBRANIE DELEGATÓW KSN, 6-7.XI.2004, PORAJ K. CZĘSTOCHOWY
KRAJOWA SEKCJA NAUKINSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 22
100-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22) 825-73-63,
tel. (0-22) 660-98-78
e-mail: ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
L.p.109/W/04
Warszawa, dn. 5 października 2004 r.
Sz. Pani/Pan
.........................
Delegat na Walny Zjazd Delegatów
Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
W nawiązaniu do pisma wysłanego z biura KSN w dniu 14 lipca b.r. (l.p. 85/W/04) ponownie informuję, że Walne Zebranie Delegatów Krajowej Sekcji Nauki odbędzie się w dn. 6-7 listopada b.r. w Poraju k/Częstochowy. Miejscem obrad i zakwaterowania uczestników WZD będzie Ośrodek "Hutnicza Radość". O dojeździe do Ośrodka informuje załączona mapka, a o dojazdach z Częstochowy do Poraja - wyciąg z rozkładu jazdy PKP. Proszę o wypełnienie Karty zgłoszenia i pilne odesłanie jej do biura KSN, najpóźniej do 25 października. Koszty dojazdu, pobytu uczestników oraz część kosztów organizacyjnych pokrywają organizacje zakładowe (ew. pracodawcy, jeżeli wyrażą zgodę). Szacunkowy koszt zakwaterowania, w zależności od liczby osób w pokojach 2- i 3-osobowych wynosi 24 - 30 zł/os. Całodzienne wyżywienie ok. 36 zł., a wpłata na koszty organizacyjne 100 zł/os. W razie potrzeby, o ile delegat zwróci się w tej sprawie, KSN może przesłać na adres dyrektora Instytutu prośbę o pokrycie kosztów delegacji delegata na WZD.
Załączam proponowany porządek obrad Walnego Zebrania Delegatów Sekcji, a także materiały robocze, przedstawiające stan organizacyjny i działalność KSN w latach 2002 - 2004.
Serdecznie pozdrawiam, do zobaczenia w Poraju
Sekretarz Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ "Solidarność"
Krzysztof Weiss
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO KSN W SPRAWIE BUDŻETU PAŃSTWA NA ROK 2005
KRAJOWA SEKCJA NAUKINSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 22
100-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22) 825-73-63,
tel. (0-22) 660-98-78
e-mail: ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
Stanowisko
Krajowej Sekcji Nauki NSZZ " Solidarność"
w sprawie Budżetu Państwa na rok 2005.
18 września 2004 r.
W odniesieniu do założeń budżetu.
Krajowa Sekcja Nauki w pełni popiera stanowisko reprezentacji strony związkowej przy Komisji Trójstronnej ds. Społeczno gospodarczych wyrażone na piśmie z dnia 10 maja 2004r.
Pracownicy zatrudnieni w działach sfery budżetowej mają prawo do równoprawnej konsumpcji przyrostu Produktu Krajowego Brutto. Utrzymywany do tej pory poziom płac powoduje dalsze postępujące zubożenie społeczeństwa, czego wymownym przykładem są dane GUS zawarte w materiale pn. " sytuacja gospodarstw domowych w 2003r." Z materiału tego wynika, ze powiększa się w Polsce strefa ubóstwa. Poniżej minimum biologicznej egzystencji żyje już około 4,7 miliona ludzi, a poniżej minimum socjalnego około 59% społeczeństwa. Poziom realnych dochodów polskich gospodarstw domowych wzrósł w 2003r o 1,6%, a wydatków o 2,3%.
Istotny wpływ na wzrost kosztów utrzymania gospodarstw domowych ma również wpływ wyrównywania / wzrostu/ cen w związku z wejściem Polski do UE, czego dowodem jest rozkręcająca się w ostatnim okresie spirala wzrostu inflacji. Wzrost ten na przestrzeni ostatniego kwartału szacuje się na poziomie 2%.
W odniesieniu do działu "szkolnictwo wyższe".
KSN stoi na stanowisku, że jeszcze w roku 2005 wynagrodzenia pracowników działu - szkolnictwo wyższe powinny być wydzielone z ustawy "o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej".
Uzasadnieniem tego jest:
1. Skutki przechodzące na rok 2005 efektów znacznych podwyżek płac w szkolnictwie wyższym od 1.09.2004r, w związku z zapisami ustawy mogą całkowicie zaburzyć obraz płac sfery budżetowej. Może to spowodować niepotrzebne napięcia wynikające z mylnej interpretacji przedstawionych danych.
2. Kończący się III-cim etapem systemowy wzrost wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym nie spełnił w pełni założonych w nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym relacji płacowych. Dla przykładu, w grupie profesorów ustawowy zapis gwarantuje 3 krotny wzrost wynagrodzenia w stosunku do wynagrodzeń w gospodarce narodowej. W związku z powyższym średnie wynagrodzenie profesora w roku bieżącym powinno kształtować się na poziomie 2335x3=7005 zł. Natomiast po zrealizowaniu III-go etapu systemowego wyniesie ono umownie 6730,1 zł. Analogicznie przedstawia się sytuacja w pozostałych grupach pracowniczych.
3. Od momentu wdrożenia w roku 2001 systemowego wzrostu wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym nastąpił znaczny wzrost zatrudnienia wynikający ze wzrostu zadań, szczególnie z tytułu konieczności zapewnienia obsługi zajęć dydaktycznych w związku ze znacznym wzrostem ilości młodzieży studiującej w państwowych szkołach wyższych. Do chwili obecnej zatrudnienie ogółem wzrosło z 134 905 etatów do ponad 142 000 etatów. Przede wszystkim znacząco wzrosło zatrudnienie w grupach;
- profesorów z 13 847 do 15 777 etatów,
- adiunktów z 36766 do 40 079 etatów.
Rząd kształtując budżety szkolnictwa wyższego w kolejnych latach nie
zwiększając środków na uzasadnione wzrosty zatrudnienia jak i
zmiany w strukturze zatrudnienia w szkolnictwie wyższym, spowoduje, że nie
zostaną zapewnione określone ustawowo kwoty przeciętnych wynagrodzeń
po III c-im etapie ( i tak zaniżone ze względu na nie spełnienie opisanego w
punkcie 2 warunku). Kwoty przyrostu wynagrodzeń od 1.09.2004r. będą niższe
w przedziale od 5 do 10 % od założonych, w zależności od grup
pracowniczych.
4. Należy podkreślić niepełne finansowanie dotacji szkolnictwa wyższego, które w dalszym ciągu wynosi 96,54%.
Wyrównanie powyżej opisanych niedoszacowań celem zapewnienia ustawowo określonych relacji płacowych pracowników szkolnictwa wyższego wymaga istotnego zwiększenia nakładów finansowych w projektowanym dla tego działu budżecie na rok 2005r.
Z przedstawionego do zaopiniowania projektu budżetu na rok 2005 pomimo nie wzięcia pod uwagę powyżej przedstawionych postulatów występuje Naszym zdaniem istotne niedoszacowanie środków w następujących elementach budżetu - w dziale szkolnictwo wyższe:
1. Działalność dydaktyczna bez wydatków majątkowych powinna kształtować się (w tys. zł.):
Dotacja w roku 2004 - 6.510.197
Minus wydatki majątkowe - 524.352
Plus rezerwa celowa z roku 2004 +372 427
-------------------------
6.358.272
Skutki przechodzące wynikające z III wzrostu wynagrodzeń
353.714 x 3 = 1.061.142
-------------------------
7.419.414
Wzrost o 3% z tytułu wzrostu wynagrodzeń od 1.01.2005r. oraz inflacyjnego wzrostu cen do wydatków rzeczowych.
7. 419.414 x 1.03 = 7.641.996 x 0.9654= 7.377.583 tys. zł.
Do powyższej kwoty należy dołożyć środki z tytułu skutków przechodzących wynikających z tworzenia w 2004r.wyższych szkół zawodowych jak i środków tworzenie ich w roku 2005.
Biorąc powyższe pod uwagę niedoszacowanie budżetu szkolnictwa wyższego z przeznaczeniem na działalność dydaktyczną kształtować będzie się na poziomie około 150.000 tys. zł.
Pragniemy zwrócić również uwagę na permanentne zaniżanie w kolejnych budżetach środków na wydatki rzeczowe. Od roku 2004 szczególnie ze względu na fakt znacznego wzrostu wydatków rzeczowych w szkołach z tytułu wzrostu podatku VAT.
2. Wydatki majątkowe w ramach działalności dydaktycznej.
Zaplanowanie wydatków majątkowych w wysokości 232.522 tys. zł., do 524.352 tys. zł. zapisanych w ustawie budżetowej roku 2004 powoduje, że zmniejszą się nominalnie do poziomu 49,81% w stosunku do roku poprzedniego. Realnie stosunek ten kształtować będzie się na poziomie około 40 %, uwzględniając skutki narastającej inflacji jak i wzrostu podatku VAT. Tak niskich nakładów na wydatki majątkowe nie było od lat.
3. Pomoc materialna dla studentów.
W budżecie roku 2004 przewidziano na pomoc materialną dla studentów kwotę 841.016 tys. zł. Środki te miały być zwiększone o kwotę 900.000 tys. zł. na skutek partycypacji z rezerwy celowej budżetu roku 2004 ( poz.14) przeznaczonej na dofinansowanie zadań w związku z likwidacją ulg i zwolnień w podatku dochodowym od osób fizycznych. Kumulacja tych kwot i zwiększenie ich o wskaźnik inflacyjny wskazuje, że środki na pomoc materialną dla studentów w roku 2005 powinny kształtować się na poziomie 1.800.000 zł. Niedoszacowanie z tego tytułu kształtuje się na poziomie około 245.000 zł.
Istotny wpływ na zmniejszenie kondycji finansowej szkolnictwa wyższego będzie miał również fakt kolejnego realnego zmniejszenia środków w dziale - nauka.
W odniesieniu do działu "nauka"
Do projektu budżetu Państwa na rok 2005 w dziale "nauka" można praktycznie przedstawić te same uwagi, które przekazaliśmy rok wcześniej do projektu budżetu na rok 2004 (w załączeniu). Stało się tak mimo przyjęcia przez Radę Ministrów "Strategii zwiększania nakładów na działalność B+R w celu osiągnięcia założeń Strategii Lizbońskiej" (w marcu br.) i mimo zapewnień ze strony Ministerstwa Nauki i Informatyzacji, że deklaruje starania, by modelem finansowania badań w Polsce do roku 2010 był wariant rozwojowy, zamieszczony w tejże "Strategii", a nie wariant stagnacyjny. A także mimo deklaracji składanych w trakcie procesu legislacyjnego dotyczącego projektu ustawy o finansowaniu nauki (maj-lipiec 2004 r.). Tymczasem finansowanie nauki w roku 2005 odbywać się będzie nawet poniżej wariantu stagnacyjnego tej "Strategii". Tak niskie finansowanie badań naukowych w Polsce - niemal o połowę niżej w stosunku do poziomu 0,6 % PKB postulowanego przez ekspertów międzynarodowych - nie daje żadnych szans na synergię, czyli "współdziałanie" finansowania badań naukowych z budżetu i ze źródeł pozabudżetowych, i to nawet gdyby w międzyczasie (w końcu roku 2004) przyjęte zostały, np. w ustawie o wspieraniu działalności innowacyjnej, rozwiązania pobudzające popyt na badania naukowe przez gospodarkę, a tym samym zwiększyłoby się finansowanie tychże badań ze źródeł pozabudżetowych. Jest to sprzeczne również z założeniami do projektu budżetu na rok 2005, gdzie napisano m. in., że "rezerwy proste w Polsce już się w dużej mierze wyczerpały, a dla wzrostu produktywności czynników produkcji coraz istotniejsze staje się zwiększanie innowacyjności polskich przedsiębiorstw przez podnoszenie nakładów na badania i rozwój"
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "SOLIDARNOŚĆ" wyraża kategoryczny sprzeciw wobec stagnacji finansowania badań naukowych w Polsce i uważa niedostateczne finansowanie nauki z budżetu państwa za jedno ze źródeł degradacji nauki w naszym kraju. W połowie 2002 r. domagaliśmy się przywrócenia wzrastającego finansowania nauki z budżetu państwa, poczynając od 2003 roku (w którym nakłady na naukę powinny się były naszym zdaniem kształtować w granicach 0,7 - 0,8 PKB). W 1991 r. nakłady na naukę wynosiły 0,76 % PKB. W 2002 r. nastąpił drastyczny spadek finansowania nauki do poziomu 0,34 % PKB. Nawet przy trudnościach finansów Państwa, tak niszczącej polityki nie było wolno kontynuować. W obecnej sytuacji występujemy z postulatem wzrostu nakładów zapewniającego Polsce pełną realizacje Strategii Lizbońskiej. Powinno to się przełożyć na systematyczny i znaczący wzrost nakładów z budżetu oraz wdrożenie instrumentarium finansowego, pobudzającego popyt gospodarki na badania naukowe (zwolnienia i ulgi podatkowe itp., z których w Polsce ostatnio prawie w ogóle zrezygnowano).
Zaniechanie finansowania badań naukowych w Polsce spowoduje nie tylko niezrealizowanie Strategii Lizbońskiej w naszym kraju. W świetle jej realizowania przez pozostałe kraje Unii Europejskiej, w tym w świetle kontynuowania ich działań na rzecz przyjęcia przez nie do roku 2010 dodatkowych 700 tys. pracowników badawczych, będzie to źródłem systematycznego zwiększania się dystansu w stosunku nie tylko do przodujących krajów UE, ale i do krajów "środka", w tym z grona nowoprzyjętych krajów z Europy Środkowej.
Popieramy także postulat zgłoszony przez Prezydium Polskiej Akademii Nauk oraz rektorów szkół wyższych, przedstawiony na konferencji w dniu 6 września br. o systematyczny wzrost nakładów na naukę o 10 %, w roku 2005 i w latach następnych.
Zwiększenie nakładów na naukę to żywotna konieczność.
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ "Solidarność"
Janusz Sobieszczański
Załącznik:
Fragment Stanowiska Krajowej Sekcji Nauki w sprawie projektu Budżetu Państwa na 2004 r. w działach "Nauka" i "Szkolnictwo wyższe", Warszawa, dnia 11 października 2003 r.
Wielki niepokój budzi projekt budżetu Państwa na rok 2004 w dziale "Nauka".
1. Regres nakładów budżetu państwa na naukę w roku 2004 oznacza utrwalenie na lata skutków silnego "tąpnięcia", jakie miało miejsce w roku 2002 i było przypisywane rządowi AWS, który w ten sposób między innymi proponował łatanie dziury budżetowej, zauważonej w końcówce tych rządów przez ówczesnego ministra finansów Jarosława Bauca. Oznacza również, że obecny rząd gołosłownie deklaruje poparcie dla nauki, ale nie przewiduje w ślad za tym żadnych dodatkowych środków finansowych. W tym samym projekcie jest planowany znaczny wzrost nakładów na administrację publiczną (o 17,0%), na urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa (wzrost o 15,7%), na obronę narodową (wzrost o 12,3%) czy na wymiar sprawiedliwości (wzrost o 7,7%), nie mówiąc o bardzo pojemnych tzw. różnych rozliczeniach (wzrost o 30,4% przy kilkunastokrotnie wyższym poziomie finansowania w stosunku do nauki). Uważamy, że nauka i edukacja także powinny być potraktowane priorytetowo. Tak niski budżet nauki oznacza, że nie przewiduje się traktowania nauki jako inwestycji społecznej o olbrzymim, cywilizacyjnym znaczeniu, a cytowane za Unią Europejską hasła o gospodarce czy społeczeństwie opartych na wiedzy, to tylko puste hasła, a nie kierunek pożądanych zmian.
2. Reformie Komitetu Badań Naukowych i jego przekształcaniu w rzeczywiste ministerstwo nauki nie towarzyszy wzrost nakładów na badania. Reforma więc będzie zabiegiem fasadowym, ponieważ na wdrożenie słusznych jej założeń nie będzie wystarczających środków finansowych. Zaplanowane środki nawet nie pozwalają na stabilizację w zakresie dotychczasowych zadań.
3. Zastanawiająco stabilne pozostają nakłady pozabudżetowe na naukę (co wskazuje na to, że w większości nie są to środki przeznaczone na badania naukowe, a tylko jakąś formą inwestowania i ucieczki podmiotów gospodarczych od podatków). Projekt budżetu państwa na rok 2004 w dziale budżetowym "Nauka" oznacza faktycznie regres badań naukowych w Polsce w dłuższym okresie czasu. Spowoduje to opłakane skutki dla podmiotów naukowych, w szczególności dla jednostek badawczo-rozwojowych i Polskiej Akademii Nauk.
4. Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" od wielu lat postuluje zwiększenie nakładów budżetowych na naukę w Polsce do poziomu 1% PKB i rozsądny harmonogram dochodzenia do tego poziomu w drodze pewnego procesu, ponieważ zdaje sobie sprawę z trudności przeprowadzenia tego w sposób skokowy. Jest również za jak najsilniejszym powiązaniem badań z gospodarką wiedząc, że badania naukowe mogłyby być jednym z kół zamachowych gospodarki w Polsce. Wzrost gospodarczy osiągany w efekcie badań naukowych i wdrażania ich wyników do praktyki, nowe, powstałe w wyniku badań produkty czy technologie mogłyby tworzyć nowe miejsca pracy, aktywizować słabsze gospodarczo regiony, zagospodarowywać majątek pozostały po dziedzinach poddanych restrukturyzacji i stwarzać szansę na osiągnięcie w przyszłości korzystnego kształtu gospodarki z przewagą nowoczesnych technologii i skomplikowanego przetwórstwa nad produkcją o małym stopniu przetworzenia i opartą na przestarzałych technologiach. Projekt Budżetu Państwa na rok 2004 najwyraźniej nie idzie jednak w tym kierunku i oznacza stagnację oraz marginalizację nauki. Systematyczny spadek nakładów budżetowych na naukę w 15-letnim okresie transformacji świadczy o utrwaleniu niekorzystnego wizerunku nauki w społeczeństwie i w klasie politycznej. Tak słaby projekt powinien być dla całego środowiska nauki, poważnym ostrzeżeniem i powinien mobilizować zarówno do podejmowania słusznego protestu w formie odpowiednich stanowisk, jak i do działań zmierzających do poprawy bytu i wizerunku nauki w Polsce.
Faktyczny spadek finansowania badań naukowych w Polsce oznacza jeszcze jedno. Obecny rząd nie zamierza zrealizować swoich wcześniejszych deklaracji wobec Unii Europejskiej o sukcesywnym wzroście nakładów na naukę. Można to przełożyć na tezę, że faktycznie nie rozumie znaczenia nauki w nowoczesnym świecie. Np. konkurencja między Japonią, USA i Unią Europejską rozgrywa się w znacznej części w sferze rozwoju nauki i techniki, decydujących o konkurencyjności gospodarki. Unia Europejska, do której mamy przystąpić, stara się zwiększyć nakłady na naukę (obecnie 1,8 proc. PKB), by nie pozostać w tyle za USA (2,8 proc. PKB) i Japonią (3 proc. PKB). Natomiast Polska w ostatnim dziesięcioleciu zmniejszała nakłady, co dzisiaj lokuje nas na ostatnich pozycjach w Europie przed Albanią i Turcją. Nakłady brutto na naukę na osobę w Polsce wynoszą zaledwie 64 USD, podczas gdy na Słowacji - 74 USD, w Portugalii - 127 USD, Hiszpanii - 162 USD, Czechach - 172 USD, a w Finlandii - 725 USD (2,7 proc. PKB). (Kwoty te są porównywalne - są to tzw. dolary PPP przeliczone według parytetu siły nabywczej.)
W Polsce w latach 1991-2002 udział w PKB wydatków na naukę, w tzw. wykonaniu, zmniejszył się od 0,758 do 0,347%, a w ujęciu realnym budżetowe środki przyznane na naukę w roku 1991 były większe niż są planowane na 2004 r. W Polsce nie ma odpowiedzialnej polityki naukowej Państwa. Finlandia, kraj o wiele mniejszy od Polski, postawiła na tworzenie przy pomocy własnych sił intelektualnych całkowicie nowych przemysłów. W Polsce też są na to szanse, związane z dziedzinami, gdzie o krok wyprzedzamy inne kraje. Powinniśmy stworzyć dostosowaną do wielkości Polski i możliwości finansowych Państwa politykę naukową.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" zwraca się do Posłów i Senatorów RP o znaczące zwiększenie w Budżecie Państwa na 2004 rok planowanych środków na NAUKĘ.
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ "Solidarność"
Janusz Sobieszczański
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE RADY KSN, 16.10.2004
KRAJOWA SEKCJA NAUKINSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 22
100-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22) 825-73-63,
tel. (0-22) 660-98-78
e-mail: ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
L.p.101/W/04
Warszawa, dn. 27 września 2004 r.
Do Członków Rady
i Komisji Rewizyjnej
Krajowej Sekcji Nauki
Uprzejmie informuję, że w dniu 16 października b.r., w sali 160, w gmachu głównym Politechniki Warszawskiej odbędzie się zebranie Członków Rady KSN. Początek o godz. 11.00.
Przewidziany jest następujący porządek obrad:
- Informacje Przewodniczącego,
- Stan aktualny prac nad ustawą "Prawo o szkolnictwie wyższym",
- Przygotowania do Walnego Zebrania Delegatów KSN NSZZ "S",
- Przyjęcie preliminarza budżetowego na 2004 r.,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Serdecznie pozdrawiam
Biuro KSN NSZZ "S"
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
SEMINARIUM SZKOLENIOWE "METODY WYCENY WARTOŚCI JEDNOSTEK
NAUKOWYCH", WARSZAWA, 14.10.2004
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność"
zaprasza przedstawicieli Komisji Zakładowych
na seminarium szkoleniowe nt.
METODY WYCENY WARTOŚCI JEDNOSTEK NAUKOWYCH
w ramach cyklu "Aktywizacja działania Komisji Zakładowych"
Seminarium odbędzie się 14 października 2004 r. (czwartek), rozpoczęcie o godz. 10.30 w Instytucie Tele- i Radiotechnicznym w Warszawie przy ul. Ratuszowej 11. Dojazd do stacji PKP Warszawa Wschodnia (wyjście na stronę ul. Kijowskiej) i dalej trzy przystanki tramwajem linii 13 lub 41. Należy wysiąść koło cerkwi, a następnie dojść do końca ulicy Targowej.
Przewidywane zakończenie ok. godz. 15-tej.
Tematy seminarium:
- Komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw w kontekście ich wyceny, ze szczególnym uwzględnieniem jednostek naukowych.
- Techniki wyceny składowych elementów przedsiębiorstwa (rzeczowych i niematerialnych).
- Założenia i ograniczenia stosowalności różnych metod wyceny.
- Metody majątkowe wyceny wartości przedsiębiorstw.
- Metody dochodowe wyceny wartości przedsiębiorstw.
- Metody mieszane wyceny wartości. przedsiębiorstw.
- Możliwość i warunki upadłości przedsiębiorstw z uwzględnieniem jednostek publicznych.
Seminarium poprowadzi dr Artur Hołda z Katedry Rachunkowości Akademii Ekonomicznej w Krakowie.
W programie przewiduje się także prezentację goszczącego nas Instytutu, oraz podanie aktualnych informacji dotyczących restrukturyzacji jednostek badawczo - rozwojowych.
Dla uczestników seminarium będą dostępne za odpłatnością, specjalnie opracowane materiały pomocnicze.
Do udziału w seminarium szczególnie zapraszamy przewodniczących Komisji Zakładowych oraz przedstawicieli Związku zainteresowanych sprawami finansowymi.
Uczestniczenie w Seminarium umożliwi ogólną orientację w temacie. Jest on szczególnie aktualny w jednostkach badawczo - rozwojowych. Lecz w przypadku wprowadzenia możliwości upadłości uczelni publicznych, jak w projekcie prezydenckim ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, temat seminarium stanie także przed organizacjami związkowymi szkół wyższych.
Potrzeba kontynuacji tematu z jego uszczegółowieniem, może być przedmiotem dyskusji.
Możliwe jest do 30 września 2004 roku - na adres KSN - zgłaszanie pytań do Prowadzącego.
Komisje Zakładowe prosimy o zgłoszenie uczestników seminarium do biura KSN (ul. Waryńskiego 12, 00-631 Warszawa, tel. 825 73 63, e-mail: ksn@interia.pl) do dn. 25 września br.
Wiceprzewodniczący
Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "S"
Wojciech Pillich
30 sierpnia 2004 r.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 18.09.2004
Od: Joanna Kniecicka [ksn@interia.pl]
Wysłano: 1 września 2004 09:24
Do: Siciński Kazimierz; Żurak Jerzy; Mosakowski Ryszard; Lewandowski
Piotr; Kryś Elżbieta; Kolenda Tadeusz; Jakubowska Barbara; Grząślewicz
Andrzej; Andrzejewska Krystyna; Pillich Wojciech
Temat: Prezydium KSN
Do Członków Prezydium i Komisji Rewizyjnej KSN
Uprzejmie informuję, że w dniu 18 września b.r. w biurze KSN odbędzie się
posiedzenie Prezydium KSN. Początek o godz. 11.00.
Przewidziany jest następujący porządek obrad:
- Stan prac nad ustawą "Prawo o szkolnictwie wyższym",
- Przygotowanie WZD KSN,
- III etap poprawy wynagrodzeń pracowników państwowego szkolnictwa
wyższego,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Przesyłam serdeczne pozdrowienia.
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
KOLEGA EDWARD KRAUZE NIE ŻYJE
|
Przewodniczący Komisji Interwencji Krajowej Sekcji Nauki
Kolega Edward Krauze
nie żyje
Po długiej, a w ostatnich tygodniach ciężkiej chorobie zmarł w dniu 3. czerwca 2004 r. w Warszawie w wieku 63 lat. Do ostatnich dni był aktywny. Pomoc innym stawiał przed dbałością o własne zdrowie, które mogło poczekać. Problemy ludzkie miały pierwszeństwo, bo pomoc ludziom była dla Niego imperatywem.
Żył swoją wybraną pracą. Nie będąc prawnikiem z wykształcenia, znał i rozumiał prawo, a zwłaszcza prawo pracy, w stopniu wyjątkowym. Świadczą o tym Jego niespotykane osiągnięcia w działaniach interwencyjnych w obronie pracowników, w tym w procesach przed sądami pracy.
Kilkaset osób skorzystało bezpośrednio z Jego pomocy w sądach, zapewne tysiące na zasadach precedensu oraz odstąpienia przez pracodawcę od łamania prawa wobec wcześniejszych wyroków. Pracownicy naukowi i dydaktyczni w wielkim stopniu zawdzięczają Mu stosowanie prawa autorskiego w zakresie kosztów uzyskania przychodu.
Wcześniej pracował w Instytucie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN, a w „Solidarności” był od początku. W stanie wojennym także w Jego mieszkaniu odbywały się zebrania zdelegalizowanego Związku. Dla Krajowej Sekcji Nauki Kolega Edward był po prostu niezastąpiony.
Trumna ze zwłokami będzie wystawiona w kaplicy Szpitala MSW przy ul. Wołoskiej we wtorek 8. czerwca br. w godzinach 13.30 - 14.30. Wyprowadzenie prochów z domu pogrzebowego na cmentarzu Powązki Wojskowe odbędzie się w środę 9. czerwca o godzinie 10.30, natomiast o godzinie 12.30 w Kościele Św. Stanisława na Żoliborzu zostanie odprawiona msza św. w Jego intencji.
Prośmy Pana Boga o pokój dla Jego duszy,
Krajowa Sekcja Nauki
NSZZ SOLIDARNOŚĆ
|
Pobierz nekrolog
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
SEMINARIUM „PROCES BOLOŃSKI I JEGO REALIZACJA W EUROPIE”
WARSZAWA, 19.VI.2004
KRAJOWA SEKCJA NAUKI
NSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 221
00-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22) 825-73-63, tel. (0-22) 660-98-78
e-mail: ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
L.p. 63/W/04
Warszawa, dn. 7 czerwca 2004 r.
Komisje Zakładowe
NSZZ “Solidarność”
Szkół Wyższych i
Jednostek Naukowych
Szanowni Państwo,
Uprzejmie przypominam, że upłynął termin zgłaszania uczestnictwa w seminarium
“PROCES BOLOŃSKI I JEGO REALIZACJA W EUROPIE”,
które ma odbyć się w dniu 19 czerwca 2004 r. (sobota) w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej, pl. Politechniki 1, w sali 123 lub w Sali Senatu PW. Rozpoczęcie Seminarium - godz. 10.30, zgodnie z zaproszeniem z 17 maja br.
Prosimy bardzo o pilne powiadomienie biura o ewentualnym uczestnictwie członków swojej Komisji Zakładowej. Problematyka jest ważna dla polskich uczelni. Nie byłoby dobrze gdyby z naszej strony było zbyt małe zainteresowanie tą tematyką.
Serdecznie pozdrawiam
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ „Solidarność”
Janusz Sobieszczański
Załącznik - zaproszenie
KRAJOWA SEKCJA NAUKI
NSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 221
00-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22) 825-73-63, tel. (0-22) 660-98-78
e-mail: ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
L.p. 53/W/04
Warszawa, dn. 17 maja 2004 r.
Przewodniczący Komisji Zakładowych
NSZZ „Solidarność” wyższych uczelni
Szanowna(y) Pani(e)
Uprzejmie zapraszam na Seminarium Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” i Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Politechniki Warszawskiej zorganizowane we współdziałaniu z Rektorem Politechniki Warszawskiej; zatytułowane:
„PROCES BOLOŃSKI I JEGO REALIZACJA W EUROPIE”.
Seminarium odbędzie się w dniu 19 czerwca 2004 r. (sobota) w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej, pl. Politechniki 1, w sali 123 lub w Sali Senatu PW. Rozpoczęcie Seminarium - godz. 10.30.
PROGRAM SEMINARIUM:
- 10.30 – 10.50 Otwarcie Seminarium i powitanie uczestników (Prof. dr hab. Stanisław Mańkowski – J.M.Rektor Politechniki Warszawskiej, Janusz Sobieszczański – Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność”)
- 10.50 – 11.20 Proces boloński: od Bolonii do Bergen (Ryszard Mosakowski – Wiceprzewodniczący KSN)
- 11.20 – 11.40 Dyskusja
- 11.40 – 12.10 Realizacja europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego (Ryszard Mosakowski)
- 12.10 – 12.30 Proces Boloński w Politechnice Warszawskiej (Prof. dr hab. Marek Witkowski – Politechnika Warszawska)
- 12.30 – 12.50 Dyskusja
- 12.50 – 13.10 Przerwa
- 13.10 – 13.40 Uznawalność wykształcenia w krajach Unii Europejskiej (Ryszard Mosakowski)
- 13.40 – 15.00 Dyskusja
- 15.00 Zamknięcie Seminarium
Proces Boloński stanowi najważniejszą i największą reformę jaką przechodzi europejskie szkolnictwo wyższe od czasu buntu studenckiego w 1968 r. Wiąże się z dążeniem do osiągnięcia najwyższej konkurencyjności państw europejskich. Równocześnie jest to inicjatywa o wyjątkowym znaczeniu integracyjnym dla jednoczącej się Europy. Jest to proces otwarty. Przemyślenia środowisk akademickich w krajach Europy będą się składały na dalszy rozwój tego procesu. Jest ważnym aby wszyscy nauczyciele akademiccy dobrze go znali, gdyż będą nadawać praktyczny wymiar reformom bolońskim. Naszym seminarium pragniemy więc choćby w małej części przyczynić się do popularyzacji tego procesu i do wzmożenia dyskusji o tym procesie.
W kontekście przystąpienia Polski do Unii Europejskiej padają pytania na temat uznawalności w krajach UE kwalifikacji nabytych przez absolwentów polskich uczelni. Odpowiedzi udzielane w środkach masowego przekazu nie zawsze zawierają prawdziwe informacje. Uznaliśmy więc za celowe włączenie również tej tematyki do programu Seminarium.
Do udziału w Seminarium zapraszamy wszystkich zainteresowanych, a w szczególności członków Związku będących członkami ciał kolegialnych różnych szczebli (senatów, rad wydziałów i komisji specjalnych), w których omawiana jest problematyka programów i reform studiów.
Prosimy o zgłoszenie osób chętnych do udziału w tym Seminarium telefoniczne lub pocztą elektroniczną do dnia 31 maja br. ( E-mail:
ksn@interia.pl; tel.: 022 825 73 63, 022 660 98 78; fax: 022 825 73 63).
Łączę wyrazy szacunku i liczę na udział w naszym seminarium.
W imieniu organizatorów
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ „Solidarność”
/Janusz Sobieszczański/
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE RADY KSN
Plan Rady KSN w dniu 22 maja 2004 r.
- Informacje Przewodniczącego,
- Omówienie aktualnej sytuacji w sprawie formowania nowego prawa o szkolnictwie wyższym,
- Rozliczenie finansów KSN za 2003 r.,
- Omówienie preliminarza na 2004 r.,
- Problemy działu „Nauka”,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN
Od: Joanna Kniecicka [ksn@interia.pl]
Wysłano: 18 marca 2004 13:21
Do: Siciński Kazimierz; Pillich Wojciech; Olędzki Jerzy S.; Mosakowski
Ryszard; Lewandowski Piotr; Kolenda Tadeusz; Jakubowska Barbara;
Grząślewicz Andrzej; Dudek Jerzy; Andrzejewska Krystyna
Temat: Prez.
Do Członków Prezydium KSN,
Uprzejmie zawiadamiam, że w dniu 3 kwietnia (sobota), o godz. 11.00 odbędzie
się posiedzenie Prezydium, na którym przewidziany jest następujący porządek
obrad:
- o sytuacji w sprawie stanowienia nowego prawa o szkolnictwie wyższym,
- informacja o negocjacjach nad PUZP,
- podjęcie deecyzji w sprawie WZD KSN. Propozycja powołania Zespołu Organizacyjnego i Programowego,
- omówienie pracy i planu pracy Komisji ds. Płac i Komisji Organizacji i Finansowania Nauki,
- informacje o planie seminariów szkoleniowych,
- sprawy bieżące,
- sprawy wniesione i wolne wnioski.
Serdecznie pozdrawiam.
Joanna K.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
SEMINARIUM SZKOLENIOWE
KRAJOWA SEKCJA NAUKI NSZZ ”Solidarność”
zaprasza przedstawicieli Komisji Zakładowych na
seminarium szkoleniowe nt.
III ETAP PODWYŻEK PŁAC
W SZKOLNICTWIE WYŻSZYM
Zasady realizacji i zagrożenia
w ramach cyklu „Aktywizacja działania Komisji Zakładowych”
Seminarium odbędzie się 29. maja 2004 r. (sobota). Rozpoczęcie o godz. 11.00 w sali 160 gmachu głównego Politechniki Warszawskiej, pl. Politechniki 1. Przewidywane zakończenie ok. godz. 15-tej.
Tematy seminarium:
- Wnioski z analizy realizacji poprzednich etapów regulacji płac na bazie opracowań MENiS oraz własnych ankiet płacowych. Zagrożenia w pełnej realizacji celów poprawy wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym.
- Podwyżki wynagrodzeń od 1.09.2004r. (III etap systemowego wzrostu wynagrodzeń). Wypracowanie wstępnych zasad:
- ukształtowania widełek płacowych dla poszczególnych grup pracowniczych w uczelni, umożliwiających pełne zrealizowanie założeń nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym (1:1:2:3),
- naliczania środków na wzrosty wynagrodzeń, stanowiących podstawę stanowiska KSN w negocjacjach z MENiS.
- Wzorcowe porozumienia płacowe dla III etapu podwyżek w uczelniach zawierane pomiędzy związkami zawodowymi a rektorem.
- Wpływ zmian kodeksu pracy na wynagrodzenia pracowników uczelni.
- Prace nad Ponadzakładowym Układem Zbiorowym Pracy dla szkół wyższych.
Seminarium poprowadzi Jerzy Żurak - przewodniczący Komisji ds. Płac KSN NSZZ"S".
Trudna sytuacja finansowa uczelni, niekiedy skłania do okazjonalnego traktowania prawa regulującego zasady poprawy wynagrodzeń. Przewidywany w br. końcowy etap podwyżek jest ostatnią możliwością poprawnego uregulowania w wielu uczelniach stosunków płacowych na najbliższe lata. Przewidywane jest przekazanie uczestnikom seminarium wzorcowego porozumienia płacowego.
Do udziału w seminarium szczególnie zapraszamy przedstawicieli Komisji Zakładowych uczestniczących w negocjacjach płacowych, przewodniczących Komisji Zakładowych oraz przedstawicieli Związku w Senackich Komisjach ds. Budżetu i Finansów.
Seminarium odbędzie się wspólnie z zebraniem Komisji ds. Płac.
Przewodniczący
Krajowej Sekcji Nauki NSZZ”S”
/Janusz Sobieszczański/
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE RADY KSN, 31.01.2004
Od: K.S.N. NSZZ Solidarność [ksn@interia.pl]
Wysłano: 12 stycznia 2004 15:33
Do: Śmietało Krystyna; Suświllo Małgorzata; Misterkiewicz Bogusław;
Mosakowski Ryszard; Olędzki Jerzy S.; Pillich Wojciech; Rabiega Tomasz;
Sawicki Marek; Siciński Kazimierz; Srebrny Julian
Temat: rada
Do Członków Rady i Komisji Rewizyjnej KSN
Uprzejmie informuję, że w dniu 31 stycznia b.r., w sali 160, w gmachu
głównym PW odbędzie się posiedzenie Rady. Początek o godz. 11.00.
Przewidziany jest następujący porządek obrad:
- Informacje Przewodniczącego KSN,
- Zadania KSN i plany pracy Komisji KSN w 2004 r.,
- Plan działań w sprawie projektu ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym",
- Informacja o negocjacjach PUZP,
- Informacja o projekcie ustawy o finansowaniu nauki,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Przy okazji przesyłam wiadomość, że SNiO nie zdołał na razie załatwić ulg na PKP na 2004 r.
Serdecznie pozdrawiam.
Biuro KSN.
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 17.01.2004
Od: K.S.N. NSZZ Solidarność [ksn@interia.pl]
Wysłano: 30 grudnia 2003 10:12
Do: Siciński Kazimierz; Lewandowski Piotr; Kolenda Tadeusz; Jakubowska
Barbara; Grząślewicz Andrzej; Dudek Jerzy; Andrzejewska Krystyna;
Mosakowski Ryszard; Olędzki Jerzy S.; Pillich Wojciech
Temat: prezydium
Do Członków Prezydium KSN
Uprzejmie zawiadamiam, że w dniu 17 stycznia (sobota) 2004 r. w
pomieszczeniu Biura KSN odbędzie się zebranie Prezydium.
Początek posiedzenia o godz. 11.00. Przewidziany jest następujący porządek
obrad:
- Plan pracy KSN w 2004 r. Omówienie planów pracy komisji KSN.
- Opracowanie projektu uchwały "Program pracy KSN w 2004 r.".
- Informacja o negocjacjach PUZP. Zmiana składu zespołu negocjującego.
- Opinia KSN o projekcie ustawy o finansowaniu nauki.
- Informacja o perspektywach ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym".
- Przygotowanie do spotkania z Ministrem Edukacji Narodowej i Sportu.
- Przygotowanie tematyki obrad Rady KSN.
- Sprawy bieżące.
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Wszystkich Członków Prezydium KSN bardzo proszę o nadesłanie do Biura KSN do
dnia 10.01.04 r. planów pracy i wykazu najważniejszych celów do osiągnięcia
w nowym roku.
Serdecznie pozdrawiam.
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
SEMINARIUM SZKOLENIOWE
"OCENA GOSPODARKI FINANSOWEJ SZKÓŁ WYŻSZYCH I JEDNOSTEK NAUKOWYCH"
- WARSZAWA, 29.01.2004
KRAJOWA SEKCJA NAUKINSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 221
00-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22) 825-73-63,
tel. (0-22) 660-98-78
e-mail: ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
L.p. 2/W/04
Warszawa, dn. 7 stycznia 2004 r.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność"
zaprasza przedstawicieli Komisji Zakładowych na
seminarium szkoleniowe nt.
OCENA GOSPODARKI FINANSOWEJ
SZKÓŁ WYŻSZYCH I JEDNOSTEK NAUKOWYCH
w ramach cyklu "Aktywizacja działania Komisji Zakładowych"
Seminarium odbędzie się 29 stycznia 2004 r. (czwartek). Rozpoczęcie o godz. 10.30 w sali 226 gmachu głównego Politechniki Warszawskiej, pl. Politechniki 1. Zakończenie ok. godz. 15-tej.
Program seminarium:
- Metody oceny gospodarki finansowej.
- Wskaźniki oceny oraz prognoza stanu finansowego.
- Pytania i odpowiedzi.
Seminarium poprowadzi dr Artur Hołda z Katedry Rachunkowości Akademii Ekonomicznej w Krakowie.
Seminarium jest kontynuacją poprzedniego seminarium z 30.10.2003 r. dotyczącego finansów szkół wyższych oraz jego rozszerzeniem o podobne zagadnienia występujące w jednostkach naukowych. Przewidywane są warsztaty z praktycznym wykorzystaniem przekazanych informacji.
Do udziału szczególnie zapraszamy uczestników poprzedniego seminarium oraz przewodniczących Komisji Zakładowych, przedstawicieli Związku w uczelnianych Senackich Komisjach ds. Budżetu i Finansów oraz członków Związku uczestniczących w pracach Rad Naukowych. Na seminarium - w specjalnym wydaniu Wiadomości KSN nr 1-2A/2004 - przygotowano materiały szkoleniowe, które będą rozesłane do Komisji Zakładowych NSZZ "S". Uczestnicy seminarium otrzymają te materiały podczas spotkania.
Możliwe jest do 24 stycznia - na adres KSN - zgłaszanie pytań do Prowadzącego.
Komisje Zakładowe prosimy o zgłoszenie uczestników seminarium do 20 stycznia 2004 r.
Przewodniczący
Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "S"
Janusz Sobieszczański
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
SEMINARIUM SZKOLENIOWE
„ZATRUDNIENIE I FUNDUSZ SOCJALNY W UCZELNIACH I JEDNOSTKACH NAUKOWYCH.
PROGRAM RESTRUKTURYZACJI JEDNOSTEK BADAWCZO-ROZWOJOWYCH.”
– KATOWICE, 10.12.2003 R.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność"
oraz Regionalna Sekcja Nauki Regionu Śląsko - Dąbrowskiego NSZZ "Solidarność"
zapraszają przedstawicieli Komisji Zakładowych na
seminarium szkoleniowe nt.
ZATRUDNIENIE I FUNDUSZ SOCJALNY
W UCZELNIACH I JEDNOSTKACH NAUKOWYCH.
PROGRAM RESTRUKTURYZACJI JEDNOSTEK
BADAWCZO-ROZWOJOWYCH.
w ramach cyklu "Aktywizacja działania Komisji Zakładowych"
Seminarium odbędzie się w dniu 10. grudnia 2003 r. (środa), w sali 235 Zarządu Regionu Śląsko - Dąbrowskiego NSZZ "Solidarność" w Katowicach przy ul. Floriana 7. Początek o godz. 15.30,
a zakończenie jest przewidywane ok. godz. 18.30.
Tematyka seminarium:
- Formy zatrudnienia w uczelniach i jednostkach naukowych.
- Fundusz socjalny w uczelniach i jednostkach naukowych.
- Problemy restrukturyzacji jednostek badawczo-rozwojowych.
- Sprawy wniesione przez przedstawicieli KZ.
Tematy 1-2 seminarium poprowadzi Edward Krauze - przewodniczący Komisji Interwencji KSN.
Uczestnikom seminarium proponuje się wcześniejsze przypomnienie sobie i zabranie Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, obowiązującego w ich jednostce. Do uczestnictwa zapraszamy również przedstawicieli jednostek spoza Regionu Śląsko - Dąbrowskiego. Tematy seminarium wynikają z aktualnych problemów Komisji Zakładowych i programu prac KSN.
Dojazd sprzed dworca PKP tramwajami linii: 7, 40 i 15, przystanek przy ul. Paderewskiego, przed Akademią Ekonomiczną, a następnie przejście kładką nad torami kolejowymi. Samochodem, zjazd z autostrady A4 do Osiedla Paderewskiego. Zapytania i uwagi można zgłaszać do RSN NSZZ"S" w Katowicach, tel. (32)2555065 w. 240, fax 032/2537800. e-mail:
rsn-katowice@wp.pl .
V - Przewodniczący
Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "S"
Wojciech PILLICH
Przewodniczący
Regionalnej Sekcji Nauki
Regionu Śląsko - Dąbrowskiego
Kazimierz A. SICIŃSKI
Katowice, 1.12.2003r.
MAPKA DOJAZDOWA
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO RADY SEKRETARIATU NAUKI I OŚWIATY W SPRAWIE REFORM W NSZZ
„SOLIDARNOŚĆ”
Gdańsk, 22.11.2003 r.
Komisja Statutowa
NSZZ "Solidarność"
Ul. Wały Piastowskie 24
80-855 Gdańsk
STANOWISKO Nr 1/03
Rady Sekretariatu Nauki i Oświaty z dnia 22.11.2003 r.
w sprawie reform w NSZZ "Solidarność"
Rada Sekretariatu Nauki i Oświaty domaga się opracowania kompleksowej reformy strukturalnej NSZZ "Solidarność" i etapowego przechodzenia od obecnej regionalnej struktury Związku do typowej dla związków zawodowych struktury branżowo-terytorialnej. Jako pilne zadanie już obecnie uważamy konieczność znaczącego finansowego wzmocnienia struktur branżowych poprzez zasadniczą zmianę obecnego podziału składki przeznaczonej na potrzeby struktur regionalnych i branżowych.
Dobrym punktem wyjściowym, na drodze reformowania struktury naszej organizacji, byłoby wprowadzenie częściowego wyboru delegatów przez struktury branżowe na najbliższy sprawozdawczo-wyborczy zjazd krajowy delegatów NSZZ "Solidarność".
Stefan Kubowicz
Przewodniczący Rady Sekretariatu
Nauki i Oświaty NSZZ "Solidarność"
Załączniki:
1. Uzasadnienie stanowiska.
UZASADNIENIE Stanowiska Nr 1/03
Rady Sekretariatu Nauki i Oświaty z dnia 22.11.2003 r.
w sprawie reform w NSZZ "Solidarność"
Rada Sekretariatu Nauki i Oświaty NSZZ "Solidarność" uważa, że naszej organizacji potrzebne są głębokie reformy strukturalne, choć wprowadzane etapowo, a nie tylko kosmetyczne zmiany, jakimi są propozycje zawarte w projekcie statutu przedłożonego do dyskusji. Bowiem misja naszego Związku, jako ruchu społeczno-politycznego, realizacji której sprzyjała obecna struktura związku, skończyła się ostatecznie z chwilą powstania AWS, a następnie Ruchu Społecznego "Solidarność". Warto w tym miejscu przypomnieć, że społeczeństwo polskie zadecydowało
o zakończeniu naszej misji politycznej znacznie wcześniej, bo już w czasie wyborów parlamentarnych w 1993 r.
Ograniczenie się NSZZ "Solidarność" wyłącznie do roli związkowej oznacza potrzebę zmiany struktury NSZZ "Solidarność" z obecnej regionalnej ľ typowej dla ruchów społecznych i partii politycznych ľ na strukturę związkową, branżowo-regionalną.
Czas działa przeciwko nam i dlatego Władze NSZZ "Solidarność" nie powinny przyglądać się bezczynnie jak nasz Związek szybko i systematycznie stacza się po równi pochyłej. Zmniejsza się gwałtownie liczebność naszej organizacji, która spadła z prawie 2,5 mln członków w latach1990-1991 r. do zaledwie 750 000 ľ obecnie, czyli do 30% stanu wyjściowego! O tym jak mieszanie dwóch sprzecznych ról w jednej organizacji służyło NSZZ "Solidarność", świadczą powyższe liczby, jak i bardzo niekorzystny odbiór społeczny naszej organizacji. Czym kończą się ambicje polityczne Związku w postaci udziału w sprawowaniu władzy w państwie pokazały wybory do Parlamentu, najpierw w 1993 r., a następnie w 2001 r.
Niczym logicznym nie da się obecnie wytłumaczyć sprzeciwu wobec dostosowania terytorialnej struktury naszego Związku do nowej struktury administracyjnej państwa.
Musimy w tym miejscu zadać pytanie, zapewne retoryczne: Do jakiego poziomu musi spaść liczebność NSZZ "Solidarność", aby prawda o potrzebie reform dotarła również do znacznej liczby delegatów uwikłanych w struktury regionalne naszej organizacji. Czy na ten moment trzeba będzie czekać do chwili, kiedy stan liczebny w podległych im organizacjach związkowych spadnie do takiego poziomu, że zabraknie im środków na kontach bankowych, na ich własne płace? Taki stan zapewne poprzedzi zatrzymywanie całej składki płynącej z komisji zakładowych, za ich pośrednictwem, do Komisji Krajowej, a nie tylko jej części, jak to ma miejsce obecnie.
W ciągu najbliższych 8-10 lat nasz Związek opuści pokaźna grupa członków założycieli (z 1980 r.), jak i tych zaprawionych w bojach przeciwko władzy komunistycznej w czasie stanu wojennego, najsilniej emocjonalnie związanych
z naszą organizacją. Należy więc oczekiwać, że szybki trend spadku liczby członków NSZZ "Solidarność" będzie się, niestety, utrzymywał i na następnym zjeździe krajowym sprawozdawczo-wyborczym przekroczymy kolejną granicę 500 tyś. członków.
Nasz związek został pozbawiony, w znacznej mierze, przedstawicieli elit intelektualnych kraju. Do bardzo niskiego poziomu spadła liczba nauczycieli akademickich, a nowo przyjmowani do pracy unikają naszego związku. Praca działaczy związkowych, dzielących swój czas na pracę w swoich instytucjach ľ w celu zapewnienia środków utrzymania swoim rodzinom ľ i pracę społeczną, jest nieefektywna i nieefektowna. Niektóre pisemka branżowe przypominają bardziej makulaturę stanu wojennego niż periodyki w XXI wieku kraju środkowo-europejskiego, o wysokich ambicjach, należącego do stowarzyszenia najbogatszych krajów świata (OECD).
Rada Sekretariatu Oświaty i Wychowania uważa jako pilne zadanie Związku dokonanie zmiany obecnego podziału składki związkowej przeznaczonej na struktury regionalne i branżowe. Zmiany w tym zakresie narzucają nie tylko pilne potrzeby struktur branżowych, ale także radykalne zmniejszenie się obowiązków zarządów regionów, na skutek zdjęcia z nich znacznych zadań w postaci działalności politycznej, która była główną domeną działalności regionów i podstawowym argumentem przeciwników reform strukturalnych w Związku. Często słyszeliśmy argument: "musimy zajmować się działalnością polityczną, aby dokończyć rozpoczęte reformy. Nikt nas w tym nie zastąpi". Fakty historyczne świadczą jednak o tym, że społeczeństwo już od dawna nie widzi nas w tej roli.
Stefan Kubowicz
Przewodniczący Rady Sekretariatu
Nauki i Oświaty NSZZ "Solidarność"
Otrzymują:
- Komisja Krajowa NSZZ "Solidarność"
- Dział Branżowy NSZZ "Solidarność"
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
List z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie
Od: Leszek Ptasinski [elpe@uci.agh.edu.pl]
Wysłano: 9 stycznia 2004 23:20
Do: xicinski
Temat: Re: swiateczne zyczenia i cos do myslenia
Szanowny Kolego,
Serdecznie (choc z opoznieniem) dziekuje za przeslane mi zyczenia z
okazji Swiat Bozego Narodzenia i Nowego Roku.
Ze swojej strony zycze Koledze , aby radosny nastroj tych Swiat
towarzyszyl Mu przez wszystkie dni tego nowego roku, aby kazdy kolejny
dzien przynosil spelnienie naszych nadzieji i otwieral wciaz nowe
pespektywy.
Odnosnie poruszonych w liscie spraw naszego Zwiazku, to rowniez
uwazam, ze najwyzszy juz czas aby podjac energiczne dzialania
zmierzajace do jego odrodzenia w takiej formie, ktora moglaby byc
atrakcyjna dla mlodych ludzi, a zarazem stanowilaby kontynuacje idei,
ktore przyswiecaly jego zalozycielom.
Z kolezenskim pozdrowieniem,
Leszek Ptasinski
Przewodniczacy Wydzialowej Komisji "S"
Wydzialu Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki AGH
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
List z Akademii Rolniczej w Krakowie
Od: Józef Suliński [rlsulins@cyf-kr.edu.pl]
Wysłano: 5 stycznia 2004 09:08
Do: xicinski@emag.pl
DW: Elżbieta Młynarczyk; smazur@ogr.ar.krakow.pl
Temat: Re: swiateczne zyczenia i cos do myslenia
Szanowny Panie,
dziekuje i odwzajemniam Zyczenia otrzymane z okazji Swiat Bozego
Narodzenia i Nowego Roku. Natomiast nie dziekuje za obrazek "unijnej
banieczki", ktory nie ma nic wspolnego z istota Swieta Narodzenia sie
Chrystusa. A przeciez sieganie do tresci religijnych, a nie
okolicznosciowych obrazkow jest (bylo?) sila Naszej Solidarnosci.
Napisalem "naszej" z duzej litery, by nawiazujac do tresci Panskiego
listu zaznaczyc moj stosunek do lansowanego od wielu juz lat modelu
(federacji?) zwiazkow branzowych. Wyrazam zaufanie do intencji zwiazkowych
ekspertow (doradcow?), ktorzy twierdza, iz jest to jednyna droga do
zbudowania silnego zwiazku; nie mam w tej sprawie wyrobionego wlasnego
zdania. Natomiast zupelnie nie zgadzam sie co do diagnozy, iz w Polsce JUZ
teraz zaszly okolicznosci wdrazania tej drogi - obawiam sie rozproszenia, a
w konsekwencji sklocenia branzowych sekcji zwiazkowych. Czy "kawaleczek
solidarnosciowej (dawnej?) sily" to to samo, co udzial w jednej, zarzadzanej
jednolicie organizacji zwiazkowej. Nawet jesli okresowo zdominowanej przez
interesy okreslonej grupy (czy strajk kolejarzy to walka o portfele tej
grupy, czy o resztki Polski?).
Polskie bogactwa naturalne, zasoby ludzkie i resztki kapitalu sa
rozkradane i nic nie wskazuje na to, iz przystapienie do unii europejskiej
cos tutaj zmieni. Nie powstala srednia klasa pracodawcow Polakow, ktorzy
mogliby zapewnic miejsca pracy za godziwa zaplate. "Zabito" zespoly
fachowcow, projektantow ksztalcacych sie w super trudnych warunkach
peerelowskiej rzeczywistosci, najprostsze rzeczy zleca sie obcym biurom i
posrednikom. Z perspektywy dnia codziennego mozna na przyklad postawic
pytanie - czy przyszly "branzowy zwiazek naukowcow" obroni polskie uczelnie
akademickie przed erodujaca je (finansowo i pod wzgledem moralnym kadry
nauczycieli) ekspansja pseudouczelni, bardzo czesto pozostajacych pod
niepolskim protektoratem? Od kilkunastu juz lat nie potrafimy znalezc
kompromisu miedzy zwolennikami projektu "prawa o nauce" KSN a duza grupa
nauczycieli i naukowcow ze srodowisk akademickich, ktorych bardziej
zachowawcze poglady maja przeciez takze glebokie uzasadnienie, a sa nieraz
dotkliwie wyszydzane. Dokad bedziemy musieli godzic sie na "przyszywanie
latek" do istniejacego prawa, ktorych kolor zalezec bedzie od upodoban
aktualnie rzadzacej ekipy?
Szczesc Boze w Nowym Roku
Jozef Sulinski,
Akademia Rolnicza w Krakowie
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
List z Politechniki Śląskiej w Gliwicach
Od: Adam Michczynski [amichcz@polsl.gliwice.pl]
Wysłano: 31 grudnia 2003 12:43
Do: xicinski@emag.pl
Temat: Re: cos do myslenia
Szanowny Panie Przewodniczący,
Z wielkim zainteresowaniem zapoznałem sie ze stanowiskiem Rady
Krajowego Sekretariatu Oświaty i Nauki i całkowicie z nim się
zgadzam. Moje własne doświadczenia związkowe (byłem członkiem
Komisji Zakładowej NSZZ "S" Politechniki Śląskiej w latach 1991-1994
oraz 1998-2002) przekonały mnie, że na uczelni Związek w coraz
mniejszym stopniu realizuje swoje funkcje związkowe i przez to nie
przyciąga do siebie młodych ludzi. Działalność polityczna nie jest też
już w żadnym stopniu magnesem dla młodych, gdyż można ją
realizować w partiach politycznych.
Obawiam się nawet, że wspomniane w stanowisku odejście ze
Związku członków założycieli z lat 80 będzie oznaczało KONIEC
DZIAŁANIA ZWIźZKU NA WYŻSZYCH UCZELNIACH (przynajmniej
tego spodziewam się na Politechnice Śląskiej - mam 40 lat i jestem
jednym z młodszych członków Związku na mojej uczelni). Związek od
dawna już nie interesuje się bowiem doktorantami (nie są
pracownikami), pozbawiając się tym samym dopływu młodych osób
przymierzajaych się do pracy naukowej. Być może w jakiś sposób
Związek przetrwa opierając się na pracownikach technicznych i
administracyjnych, ale nie będzie tu już związek, który byłby
interesujący dla pracowników naukowych.
Dlatego też wzmocnienie branżowej struktury związku mogłoby pomoć
zatrzymać ewidentny jak dla mnie trend zmierzający do upadku tej
części Związku.
Z poważaniem
Dr Adam Michczyński
Laboratorium Radiowęglowe
Instytut Fizyki Politechniki Śląskiej
ul. Bolesława Krzywoustego 2
44-100 Gliwice
Tel. (32)2372696
Fax. (32)2372254
E-mail: amichcz@zeus.polsl.gliwice.pl
amichcz@radiocarbon.gliwice.pl
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
List z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach
Od: Antoni Winiarski
[awini@us.edu.pl]
Wysłano: 22 grudnia 2003 12:52
Do:
xicinski
DW: Ewa Żurawska
Temat: Moje uwagi
Dziękuję za życzenia,
poniżej parę uwag o nadesłanym tekście.
Kopię posyłam do naszej Przewodniczącej -
Ewy Żurawskiej.
> Sekretariat zrzesza w sumie blisko 80 tys. czlonkow
SOLIDARNOSCI:
> -nauczycieli szkolnych i akademickich, naukowcow, personel
techniczny
> oraz administracyjny szkol, uczelni, instytutow, placowek
pozaszkolnych,
> a takze pracownikow archiwow panstwowych i kultury
fizycznej.
> Do tej pory nalezelismy w Solidarnosci do
mniejszosci,
> spychanych niejednokrotnie na margines.
>
Struktura wyboru władz regionalnych "S" jest
pseudodemokratyczna.
Preferuje zagarnięcie władzy regionalnej związku przez
najsilniejszą grupę, podczas gdy właściwsza byłaby reprezentatywność różnych
grup zawodowych.
> Obecnie nalezymy do najsilniejszych branz.
> A byc moze
biorac pod uwage oplacanie skladek zwiazkowych,
> do tych z pozoru
ekonomicznie najsilniejszych.
> "Z pozoru", bo w SOLIDARNOSCI tak naprawde
jestesmy biedni.
> Np. musimy sie dodatkowo skladac na swoje struktury
branzowe,
> poniewaz skladka zwiazkowa rzadzi sie swoimi prawami
> i
glownie wspiera dotychczasowy, terytorialny model NSZZ SOLIDARNOSC.
>
Model pochodzacy z epoki walki z poprzednim systemem.
Ten model (terytorialny) jest dobry, pod warunkiem, że
istnieje współpraca i współdziałanie między poszczególnymi branżami. U nas jest
z tym słabiutko, co bardzo osłabia możliwości, jakie daje model terytorialny.
Forma branżowo-terytorialna jest do przyjęcia, ale w Statut Związku musiałyby
zostać wmontowane mechanizmy przeciwdziałające zasklepieniu się w granicach
branży.
>
> Obecnie ten model nie tylko uniemozliwia
SOLIDARNOSCI
> udzial w pracach na forum miedzynarodowym, gdzie
branze
> - np. na szczeblu europejskim - powinny byc
> czytelnym i
kompetentnym reprezentantem interesow grup zawodowych
> w odroznieniu od
oderwanych najczesciej od tej tematyki
> urzednikow
ogolnozwiazkowych.
>
Ze sformułowaniem z pierwszej linijki akapitu trudno mi
się zgodzić.
Prace na forum międzynarodowym wymagają:
- rozeznania w interesującym nas przedmiocie w: krajach
UE, krajach przystępujących do UE oraz innych krajach.
- koncepcji - jasnych odpowiedzi na pytania: po co?
dlaczego? jak? co mu z tego będziemy mieć? co nasi partnerzy będą z tego mieć?
jak my wykorzystamy (chcielibyśmy wykorzystać) kontakty? ....
- osób chętnych do zaangażowania się w taką
działalność, bez szukania osobistych profitów - osób znających bardzo dobrze co
najmniej jeden z zachodnich języków.
- kontaktów osobistych - tu są potrzebne pewne
fundusze
- dobrze opanowanego internetu - łączność internetowa
jest szybka i tania.
> Model ten przyczynia sie do przeznaczania skladek zwiazkowych
>
na nieefektywne i coraz bardzie zbedne struktury.
> Dosc powiedziec, ze
reforma administracyjna w Polsce
> miala miejsce kilka lat temu, a Regiony
SOLIDARNOSCI
> (z malymi wyjatkami) pozostaly takie, jakie byly.
>
Zgadzam się, struktura regionów powinna być dostosowana
do struktury administracyjnej kraju.
> Rada Krajowego Sekretariatu Nauki i Oswiaty NSZZ SOLIDARNOSC
>
domaga sie w stanowisku etapowej reformy strukturalnej
> w kierunku
modelu branzowo-terytorialnego
> i jest przeciwna kosmetycznym
zmianom,
> za jakie uwaza propozycje zawarte w projekcie Statutu NSZZ
"S",
> ktory zostal nam przedlozony do dyskusji.
Najlepiej byłoby przedstawić własną wersję zapisów w
Statucie Związku i Regulaminach (o ile to jeszcze nie było
zrobione).
Trzeba pamiętać, że zmiana jednego paragrafu lub ustępu
może skutkować zmianami w innych paragrafach lub ustępach. Projekt zmian
powinien to uwzględniać.
> Uwaza, ze skonczyla sie misja polityczna Zwiazku,
>
realizacji ktorej sprzyjala obecna struktura.
Tu deklaracje mijają się z czynami.
Z jednej strony Przewodniczący Regionu w wywiadzie
radiowym deklaruje, że na swoich drzwiach powiesiłby wywieszkę "akwizytorom i
politykom wstęp wzbroniony" (sam słyszałem). Z drugiej strony struktura
Związku (służba zdrowia) zaprasza posłów i senatorów, a następnie drukuje plakat
z nazwiskami tych, którzy nie skorzystali z zaproszenia. Wygląda mi to na
schozofremię.
Z kolei nasz sekretariat stara się nie dopuścić do
uchwalenia prezydenckiego projektu ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym" (i
słusznie), starać się o to, aby projekt solidarnościowy wszedł pod obrady Sejmu
- a to są działania stricte polityczne! A więc znów schizofremia.
Wokół interpretacji sformułowań - misja
polityczna czy działalność polityczna i samego słowa polityka
- narosło wiele nieporozumień, trochę inspirowanych przez stronę lewicową,
chcących zawłaszczyć sobie tę dziedzinę aktywności społecznej.
Po pierwsze - politykę możemy rozumieć jako
rozsądną troskę o dobro wspólne lub, w węższym znaczeniu i nie
całkowicie pokrywającym się z pierwszym znaczeniem, jako działania mające na
celu zdobycie bądź utrzymanie władzy.
Wyróżniamy różne dziedziny polityki - politykę
rodzinną, politykę społeczną, politykę zatrudnienia, ...
Związek odchodząc całkowicie od polityki
sprzeniewierzyłby się zasadom swego istnienia. Zostałyby wczasy, pomoc członkom,
wyjścia do teatru, wyjazdy na grzyby, ... A oto lewicowej stronie
chodzi.
Natomiast Związek nie powinien wyręczać partii
politycznych. I to jest właściwe określenie. Powinien natomiast współpracować z
parlamentarzystami, również z partiami politycznymi, tam gdzie są wspólne
interesy. Bez takiej współpracy nie będzie możliwe wpływanie na kształt
stanowionego prawa.
Jeśli "S" nie ma być zepchnięta, na własną prośbę,
na margines, musi nastąpić reorganizacja struktury związku i jasne określenie
zasad, celów i sposobów działania. Musi nastąpić transformacja, "S" musi
stać się nowoczesnym związkiem zawodowym. Trzeba też
wziąć pod uwagę zmiany w gospodarce - znikają lub ulegają przekształceniu duże
państwowe zakłady pracy, będące bazą Związku.
>
> Rada Sekretariatu uwaza, ze nalezy to zrobic
szybko,
> bo w ciagu ostatnich 12 lat liczebnosc Zwiazku
> spadla do
750 tys., czyli 30 % stanu wyjsciowego,
> jakim bylo 2,5 mln czlonkow w
latach 1990-91.
> A za chwile moze nas byc ponizej pol miliona
> i
staniemy sie peryferyjnym zwiazkiem zawodowym
> o niewielkim, a byc moze i
pomijalnym znaczeniu.
No commet. Rzecz wymaga dłuższej dyskusji.
>
> Czy wokol tego stanowiska odbedzie sie zwiazkowa
dyskusja?
> Gdyby sie tak stalo, udostepnimy jej lamy naszej strony
www.
> Mysle, ze warto, by glos zabrali takze dzialacze najwyzszego
szczebla,
> ktorym szczegolnie powinno zalezec na przyszlosci naszego
Zwiazku.
> My sie jeszcze zalapiemy na jakas prace,
> ale oni bedac
juz tylko pracownikami Zwiazku
> nie powinni podcinac galezi, na ktorej
siedza.
Pytanie, czy wszystkim, którzy są we
władzach związku różnych szczebli, zależy na tym, aby NSZZ "Solidarność"
sprawnie funkcjonował?
Co do dyskusji. Jest różnica między zbiorem wypowiedzi
na dany temat, a dyskusją.
Jeśli każdy wypowie swoje zdanie w mniej lub bardziej
kwiecistej formie, to jeszcze nie jest dyskusja.
Ponadto dyskusję powinien ktoś prowadzić, ktoś kto
potrafi obiektywnie ocenić przedstawiane argumenty, ktoś, kto potrafi pokierować
dyskusją i przedstawić w sposób jasny i precyzyjny
>
> Dobrym przykladem niech tu bedzie Stefan
KUBOWICZ,
> ktory jako szef Sekretariatu, stanowisko podpisal.
>
Bedac rownoczesnie ministrem kasy NSZZ S czyli skarbnikiem,
> wie, jak
bardzo rzecz cala jest umotywowana ekonomicznie.
>
I jeszcze krótki komentarz do Stanowiska i jego
Uzasadnienia
"Dobrym punktem wyjściowym, na
drodze reformowania struktury naszej organizacji, byłoby wprowadzenie
częściowego wyboru delegatów przez struktury branżowe na najbliższy
sprawozdawczo-wyborczy zjazd krajowy delegatów NSZZ
"Solidarność".
Potrzebne są konkretne propozycje.
"Warto w tym miejscu przypomnieć, że społeczeństwo
polskie zadecydowało o zakończeniu naszej misji politycznej znacznie wcześniej,
bo już w czasie wyborów parlamentarnych w 1993 r."
Tak się składa, że trochę wiem na ten temat i uważam, że to zdanie
jest, łagodnie mówiąc, niewłaściwym wnioskiem.
Pamiętamy, że poseł A. Pietrzyk, wykonując polecenie
naczelnych władz Związku, złożył wniosek, który zaowocował odwołaniem rządu
Suchockiej (Votum nieufności uchwalono wiec jednym głosem - SLD i "S" głosowały
razem). Władze krajowe Związku nie były przygotowane na tę alternatywę i
wykazały się wtedy wyjątkową nieudolnością. Goryczy dopełniło wystawienie posła
Pietrzyka (o jego późniejszym zachowaniu Pan zapewne wie) na pierwszym miejscu
listy krajowej. Do tego mógłbym dorzucić parę jeszcze innych faktów,
uzasadniających, dlaczego Wasze sformułowanie jest nieuprawnione.
"Zmniejsza się gwałtownie liczebność naszej
organizacji"
A co Związek zrobił, aby w prywatnych zakładach
pracy: mogły działać organizacje związkowe, aby za działalność
związkową nie wyrzucano na bruk, aby ludzie nie byli zmuszani do pracy poza
godzinami pracy bez dodatkowego wynagrodzenia, aby dostawali wynagrodzenie w
terminie, aby dostawali oficjalne wynagrodzenie w pełnej wysokości (a nie część
oficjalnie, a reszta do rączki), aby nie dyskryminowano młode mężatki - grożąc,
że w przypadku ciąży będzie zwolniona, aby nie dyskryminowano młode matki, aby
wieloletnich pracowników nie wyrzucano na bruk tylko dlatego, że są na klika lat
przed emeryturą i jeszcze nie chroni ich prawo? Co zrobił Związek, aby pod
płaszczykiem prywatyzacji nie zamykano zakładów pracy? Co zrobił Związek,
aby korupcja nie zżerała nasze Państwo?
Na te wszystkie pytania jest tylko jedna odpowiedź -
niewiele, a nawet bardzo niewiele.
I czy dalej Rada Sekretariatu Nauki i Oświaty dziwi
się, że spada liczebność naszej organizacji?
"Nasz związek został pozbawiony, w znacznej mierze,
przedstawicieli elit intelektualnych kraju."
Jest to prawda. Ale jest to wynik polityki, może nie
całkiem świadomej, dotychczasowych władz Związku. Jak największe ograniczenie
wpływu elit intelektualnych na Związek było od początku celem lewicy. Że to
się udało, możemy mieć tylko pretensje do siebie. Ale też warto przeanalizować
mechanizmy, jak do tego doszło. Uważam, że taka rzetelna analiza powinna być
zrobiona.
"Często słyszeliśmy argument: "musimy zajmować się
działalnością polityczną, aby dokończyć rozpoczęte reformy. Nikt nas w tym nie
zastąpi". Fakty historyczne świadczą jednak o tym, że społeczeństwo już od dawna
nie widzi nas w tej roli."
Sedno sprawy tkwi gdzie indziej. Straszak w postaci
działalności politycznej należy zostawić z boku. Ważne jest, aby władze naszego
Związku wszystkich szczebli wywiązywały się z obowiązków, które nakłada na nich
Statut i aby maksymalnie korzystały z praw (ironicznie mówiąc,
o ile potrafią), które dają Związkowi Konstytucja, ustawy, rozporządzenia,
regulaminy etc.
Serdecznie pozdrawiam
* Antoni Winiarski *
22.12.2003 r.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 29.11.2003
Do Członków Prezydium KSN
Uprzejmie zawiadamiam, że w dniu 29 listopada (sobota) odbędzie się spotkanie Prezydium KSN,
na którym przewidziany jest następujący porządek obrad:
- Ustawa "Prawo o szkolnictwie wyższym",
- Informacja o budżecie Państwa w działach nauka i szkolnictwo wyższe,
- Informacja o spotkaniu w Ministerstwie Gospodarki,
- Wstepne przygotowanie programu działań KSN w 2004 r.,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione,
- Wolne wnioski.
Początek posiedzenia o godz. 11.00.
Serdecznie pozdrawiam.
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE RADY KSN, 25.10.2003
Od: K.S.N. NSZZ Solidarność [ksn@interia.pl]
Wysłano: 30 września 2003 13:12
Do: Majewski Eugeniusz; Pillich Wojciech; Rabiega Tomasz; Sawicki Marek;
Siciński Kazimierz; Srebrny Julian; Suświllo Małgorzata; Weiss
Krzysztof; Żólkiewicz Zdzisław; Żurak Jerzy; Żurawska Ewa
Temat: FW: Rada KSN
-----Original Message-----
From: K.S.N. NSZZ "Solidarność" [mailto:ksn@interia.pl]
Sent: Tuesday, September 30, 2003 8:44 AM
To: Kolenda Tadeusz; Kaczor Józef; Janik Wojciech; Grząślewicz Andrzej;
Dudek Jerzy; Dołęga Bogusław; Chrzanowska Elżbieta; Biniak Stanisław;
Bielawska Renata; Andrzejewska Krystyna
Subject: Rada KSN
Do Członków Rady KSN
Uprzejmie zawiadamiam, że w dniu 25 października b.r. (sobota), w s.160 w
Gm.Gł. Politechniki Warszawskiej odbędzie się zebranie Rady KSN. Początek
posiedzenia o godz. 11.00. Przewidziany jest następujący porzadek obrad:
- Informacje Przewodniczącego,
- Omówienie budżetu KSN 2003 r.,
- Określenie wskazań do projektu budżetu KSN na 2004 r.,
- Prawo o szkolnictwie wyższym - aktualny stan spraw,
- Budżet Państwa na rok 2004 w działach nauka i szkolnictwo wyższe,
- Omówienie realizacji II etapu podwyżek w szkolnictwie wyższym,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Przesyłam serdeczne pozdrowienia.
Joanna Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UWAGI DO PROJEKTU USTAWY O ŚWIADCZENIACH PRZEDEMERYTALNYCH
Projekt z 25.09.2003 Ustawy z dnia ......... 2003 r.
o świadczeniach przedemerytalnych oraz o zmianie niektórych ustaw 1)
1. Projekt ustawy zawiera szereg niekorzystnych rozwiązań w stosunku do obecnie obowiązującego stanu prawnego w zakresie świadczeń przedemerytalnych, w szczególności:
a) ogranicza krąg osób, które mogą ubiegać się o prawo do świadczenia emerytalnego, np. w myśl projektu z prawa do świadczenia przedemerytalnego nie będą mogły korzystać kobieta w wieku co najmniej 58 lat i mężczyźni w wieku co najmniej 63 lat posiadający okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet, 25 lat dla mężczyzn,
b) proponowane rozwiązania zakładają, iż prawo do świadczeń przedemerytalnych przysługiwać będzie wyłącznie tym pracownikom, z którymi stosunek pracy zostanie rozwiązany bądź z powodu likwidacji zakładu pracy lub niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy bądź w przypadku rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (ustawa ta jest również dotychczas w stadium projektu), przy czym podwyższeniu uległ wymagany okres pracy uprawniający do uzyskania świadczenia z 34 lat dla kobiet do 35 lat i z 39 lat dla mężczyzn do 40 lat.
c) Prawo do świadczenia przedemerytalnego zgodnie z projektem ustawy przysługiwać będzie dopiero po upływie 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Dotychczas prawo to przysługiwało od następnego dnia po dniu zarejestrowania się uprawnionej osoby w powiatowym urzędzie pracy albo od następnego dnia po dniu złożenia wniosku i dokumentów niezbędnych do ustalenia tych uprawnień.
d) Kolejną niekorzystną zmianą jest ustalenie zgodnie z projektem ustawy wysokości świadczenia przedemerytalnego na poziomie najniższej emerytury (dzisiaj 552,63 zł brutto). Dotychczas wysokość świadczenia przedemerytalnego wynosi 80% emerytury określonej w decyzji organu rentowego ustalającej wysokość emerytury w celu ustalenia świadczenia przedemerytalnego, nie mniej jednak niż 120% i nie więcej niż 200% zasiłku dla bezrobotnych (dzisiaj 503,20 zł brutto).
e) Za niekorzystne ocenić należy również rozszerzenie kręgu przypadków, w których prawo do świadczenia przedemerytalnego ustaje poprzez pozbawienie prawa do świadczenia przedemerytalnego osób, które nabyły lub posiadają nieruchomości rolne o powierzchni użytków rolnych przekraczających 2 ha przeliczeniowe.
2. Korzystnymi rozwiązaniami w projekcie ustawy są:
a) Zawieszenie do 50% ustalonego świadczenia przedemerytalnego w przypadku osiągania przez osobę uprawnioną do świadczenia przedemerytalnego przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości przekraczającej wdanym miesiącu 100% zasiłku dla bezrobotnych a nie wyższej niż 200% zasiłku dla bezrobotnych.
b) Podwyższenie z 2 do 4 lat ochronnego wieku do osiągnięcia wieku emerytalnego, w którym pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi (nowelizacja art. 39 k.p.).
Oceniając projekt jako całość stwierdzić należy, iż
jest zdecydowanie mniej korzystny od dotychczasowych rozwiązań prawnych w zakresie świadczenia przedemerytalnego, a za szczególnie kuriozalne uznać należy zawarte w uzasadnieniu projektu ustawy stwierdzenie: "Przyjęcie projektu ustawy spowoduje zwiększenie wydatków budżetowych" - spowodowane to jest koniecznością zwiększenia wydatków na Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który w myśl ustawy ma przejąć wypłatę świadczeń i zasiłków przedemerytalnych.
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, ustawę z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UCHWAŁY RADY KSN, 25.10.2003
KRAJOWA SEKCJA NAUKI
NSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 22
100-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22) 825-73-63,
tel. (0-22) 660-98-78
e-mail: ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
Uchwała nr 1
Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w sprawie preliminarza budżetowego KSN na rok 2003
Warszawa, dnia 25.10.2003 r.
Rada Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" przyjmuje preliminarz budżetowy na rok 2003 zawarty w III kolumnie dokumentu "Realizacja planowanych kosztów działalności Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" za okres od 01.01. do 31.08. 2003 roku".
Uchwała nr 2
Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w sprawie podjęcia działań dotyczących projektu ustawy o szkolnictwie wyższym
Warszawa, dnia 25.10.2003 r.
Rada Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" zobowiązuje Prezydium do podjęcia działań w celu wprowadzenia do Sejmu poselskiego projektu ustawy o szkolnictwie wyższym.
Uchwała nr 3
Rady Krajowej Sekcji Nauki "Solidarność"
w sprawie upoważnienia dla osób występujących w imieniu Rady w rozmowach z Ministerstwem Zdrowia
Warszawa, dnia 25.10.2003 r.
Rada Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" upoważnia następujące osoby:
Mirosławę Kaszkowiak - członka Rady KSN,
Krzysztofa Wiktorowicza - wiceprzewodniczącego Komisji Koordynacyjnej Akademii Medycznych,
Andrzeja Kotyńskiego - wiceprzewodniczącego Uczelnianej Komisji Koordynacyjnej NSZZ "Solidarność" Akademii Medycznej w Łodzi, członka Rady KSN,
do występowania w imieniu Rady w rozmowach z przedstawicielami Ministerstwa Zdrowia w sprawach medycznego szkolnictwa wyższego. Rada zobowiązuje wymienione osoby do informowania na bieżąco Prezydium Rady o przebiegu rozmów.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
PROJEKT BUDŻETU PAŃSTWA NA ROK 2004 SKIEROWANY DO SEJMU:
KOLEJNY ROK REGRESU W NAUCE - I TO PRZY DUŻYCH WZROSTACH NAKŁADÓW GDZIE INDZIEJ
(NP. NA ADMINISTRACJĘ PAŃSTWOWĄ)
ORAZ
STANOWISKO KRAJOWEJ SEKCJI NAUKI Z 11.10.2003
Pobierz plik
KRAJOWA SEKCJA NAUKINSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 22
100-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22) 825-73-63,
tel. (0-22) 660-98-78
e-mail: ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
Stanowisko
Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w sprawie projektu Budżetu Państwa na 2004 r.
w działach "Nauka" i "Szkolnictwo wyższe"
Warszawa, dnia 11 października 2003 r.
Planowane na 2004 r. wydatki budżetu państwa na szkolnictwo wyższe stanowią 0,93% prognozowanej wartości PKB (861,5 mld zł), to jest znacznie poniżej udziału postulowanego przez środowisko akademickie, a także przez wielu posłów w ubiegłych kadencjach Sejmu.
Wzrost wydatków na szkolnictwo wyższe do poziomu 8.007.609 tys. zł, a więc o 12,9% w porównaniu z rokiem 2003, wynika z przyrostu wydatków płacowych, związanych w 2004 r. ze skutkami przechodzącymi wdrożonego z dniem 1 września 2003 r. II etapu poprawy poziomu przeciętnych wynagrodzeń pracowników cywilnych szkolnictwa wyższego oraz planowanego wprowadzenia od dnia 1 września 2004 r. III etapu tej poprawy.
Przyrost wydatków płacowych nie uwzględnia jednak następujących elementów:
- Ze względu na planowane zwiększenie w roku 2004 liczby studentów w szkołach publicznych ogółem o 4,9%, w tym na studiach dziennych o 6,3%, nastąpi kolejny wzrost zadań. Zajdzie więc konieczność zwiększenia zatrudnienia w uczelniach, szczególnie w grupach nauczycieli akademickich.
- Od roku 2001, tj. od momentu ustawowego wdrożenia I etapu systemu poprawy wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym, nastąpił istotny przyrost zatrudnienia w grupach nauczycieli akademickich z racji uzyskiwania przez nich tytułu i stopni naukowych; wśród profesorów o około 600 etatów oraz adiunktów o około 1200 etatów. W kolejnych budżetach nie przewidziano środków na ww. ruchy w zatrudnieniu.
- W dalszym ciągu dotacja na wynagrodzenia w szkolnictwie wyższym jest finansowana przez Budżet Państwa w niepełnym wymiarze, na poziomie 96,1%. Potrzebne jest również zwiększenie środków ze względu na ustawowo pożądane objęcie zakładowym funduszem świadczeń socjalnych grupy doktorantów, których liczba w skali kraju przekracza obecnie 66 000 osób.
Wydatki pozapłacowe i majątkowe. W dziale 803 - Szkolnictwo wyższe, udział wydatków przeznaczonych na wydatki pozapłacowe (rzeczowe i eksploatacyjne) wyniesie tylko 8,4%, tj. nominalnie na poziomie roku 2003. Obciążenie wydatków pozapłacowych określonymi w ustawie dodatkowymi zadaniami, jak również brak inflacyjnej waloryzacji, powoduje kolejne istotne ich zmniejszenie.
Trudnym do zrozumienia jest również fakt zaplanowania wydatków majątkowych na inwestycje nominalnie na poziomie 2003 roku. Sytuacja ta faktycznie zmniejsza środki na te zadania, ogranicza również w istotnym stopniu możliwości podjęcia finansowania z budżetu nowych zadań budowlanych, w tym współfinansowania wnioskowanych przez uczelnie niepaństwowe.
Zmniejszające się środki na wydatki pozapłacowe i niepełne finansowanie dotacji (96,1%) powodują, że występują w wielu uczelniach przypadki pomniejszania środków przeznaczonych na płace. Nie są więc w pełni realizowane postanowienia nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym w zakresie systemowego wzrostu wynagrodzeń pracowników szkolnictwa wyższego.
Pomoc materialna dla studentów. Projekt budżetu przewiduje wzrost nakładów na pomoc materialną dla studentów o 3,8%. Jednocześnie zakłada się planistyczny wzrost liczby studentów w szkołach finansowanych z budżetu państwa o 4,9%. W związku z powyższym realnie nastąpi zmniejszenie finansowania pomocy materialnej dla studentów o ponad 3% w stosunku do roku 2003.
Partycypacja w rezerwie celowej (poz. 14) stanowiąca zwiększenie wydatków na szkolnictwo wyższe z przeznaczeniem na pomoc materialną dla studentów w wysokości 900 mln. stanowi tylko rekompensatę z tytułu utraty ulg podatkowych i nie może stanowić podstawy do stwierdzenia, że nastąpi rzeczywisty wzrost poziomu finansowania pomocy materialnej dla studentów.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" zwraca się do Posłów i Senatorów RP o uwzględnienie zgłoszonych uwag i podwyższenie planowanych środków, w szczególności na wydatki pozapłacowe i pomoc materialną dla studentów.
Wielki niepokój budzi projekt budżetu Państwa na rok 2004 w dziale "Nauka".
- Regres nakładów budżetu państwa na naukę w roku 2004 oznacza utrwalenie na lata skutków silnego "tąpnięcia", jakie miało miejsce w roku 2002 i było przypisywane rządowi AWS, który w ten sposób między innymi proponował łatanie dziury budżetowej, zauważonej w końcówce tych rządów przez ówczesnego ministra finansów Jarosława Bauca. Oznacza również, że obecny rząd gołosłownie deklaruje poparcie dla nauki, ale nie przewiduje w ślad za tym żadnych dodatkowych środków finansowych. W tym samym projekcie jest planowany znaczny wzrost nakładów na administrację publiczną (o 17,0%), na urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa (wzrost o 15,7%), na obronę narodową (wzrost o 12,3%) czy na wymiar sprawiedliwości (wzrost o 7,7%), nie mówiąc o bardzo pojemnych tzw. różnych rozliczeniach (wzrost o 30,4% przy kilkunastokrotnie wyższym poziomie finansowania w stosunku do nauki). Uważamy, że nauka i edukacja także powinny być potraktowane priorytetowo. Tak niski budżet nauki oznacza, że nie przewiduje się traktowania nauki jako inwestycji społecznej o olbrzymim, cywilizacyjnym znaczeniu, a cytowane za Unią Europejską hasła o gospodarce czy społeczeństwie opartych na wiedzy, to tylko puste hasła, a nie kierunek pożądanych zmian.
- Reformie Komitetu Badań Naukowych i jego przekształcaniu w rzeczywiste ministerstwo nauki nie towarzyszy wzrost nakładów na badania. Reforma więc będzie zabiegiem fasadowym, ponieważ na wdrożenie słusznych jej założeń nie będzie wystarczających środków finansowych. Zaplanowane środki nawet nie pozwalają na stabilizację w zakresie dotychczasowych zadań.
- Zastanawiająco stabilne pozostają nakłady pozabudżetowe na naukę (co wskazuje na to, że w większości nie są to środki przeznaczone na badania naukowe, a tylko jakąś formą inwestowania i ucieczki podmiotów gospodarczych od podatków). Projekt budżetu państwa na rok 2004 w dziale budżetowym "Nauka" oznacza faktycznie regres badań naukowych w Polsce w dłuższym okresie czasu. Spowoduje to opłakane skutki dla podmiotów naukowych, w szczególności dla jednostek badawczo-rozwojowych i Polskiej Akademii Nauk.
- Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" od wielu lat postuluje zwiększenie nakładów budżetowych na naukę w Polsce do poziomu 1% PKB i rozsądny harmonogram dochodzenia do tego poziomu w drodze pewnego procesu, ponieważ zdaje sobie sprawę z trudności przeprowadzenia tego w sposób skokowy. Jest również za jak najsilniejszym powiązaniem badań z gospodarką wiedząc, że badania naukowe mogłyby być jednym z kół zamachowych gospodarki w Polsce. Wzrost gospodarczy osiągany w efekcie badań naukowych i wdrażania ich wyników do praktyki, nowe, powstałe w wyniku badań produkty czy technologie mogłyby tworzyć nowe miejsca pracy, aktywizować słabsze gospodarczo regiony, zagospodarowywać majątek pozostały po dziedzinach poddanych restrukturyzacji i stwarzać szansę na osiągnięcie w przyszłości korzystnego kształtu gospodarki z przewagą nowoczesnych technologii i skomplikowanego przetwórstwa nad produkcją o małym stopniu przetworzenia i opartą na przestarzałych technologiach. Projekt Budżetu Państwa na rok 2004 najwyraźniej nie idzie jednak w tym kierunku i oznacza stagnację oraz marginalizację nauki. Systematyczny spadek nakładów budżetowych na naukę w 15-letnim okresie transformacji świadczy o utrwaleniu niekorzystnego wizerunku nauki w społeczeństwie i w klasie politycznej. Tak słaby projekt powinien być dla całego środowiska nauki, poważnym ostrzeżeniem i powinien mobilizować zarówno do podejmowania słusznego protestu w formie odpowiednich stanowisk, jak i do działań zmierzających do poprawy bytu i wizerunku nauki w Polsce.
Faktyczny spadek finansowania badań naukowych w Polsce oznacza jeszcze jedno. Obecny rząd nie zamierza zrealizować swoich wcześniejszych deklaracji wobec Unii Europejskiej o sukcesywnym wzroście nakładów na naukę. Można to przełożyć na tezę, że faktycznie nie rozumie znaczenia nauki w nowoczesnym świecie. Np. konkurencja między Japonią, USA i Unią Europejską rozgrywa się w znacznej części w sferze rozwoju nauki i techniki, decydujących o konkurencyjności gospodarki. Unia Europejska, do której mamy przystąpić, stara się zwiększyć nakłady na naukę (obecnie 1,8 proc. PKB), by nie pozostać w tyle za USA (2,8 proc. PKB) i Japonią (3 proc. PKB). Natomiast Polska w ostatnim dziesięcioleciu zmniejszała nakłady, co dzisiaj lokuje nas na ostatnich pozycjach w Europie przed Albanią i Turcją. Nakłady brutto na naukę na osobę w Polsce wynoszą zaledwie 64 USD, podczas gdy na Słowacji - 74 USD, w Portugalii - 127 USD, Hiszpanii - 162 USD, Czechach - 172 USD, a w Finlandii - 725 USD (2,7 proc. PKB). (Kwoty te są porównywalne - są to tzw. dolary PPP przeliczone według parytetu siły nabywczej.)
W Polsce w latach 1991-2002 udział w PKB wydatków na naukę, w tzw. wykonaniu, zmniejszył się od 0,758 do 0,347%, a w ujęciu realnym budżetowe środki przyznane na naukę w roku 1991 były większe niż są planowane na 2004 r. W Polsce nie ma odpowiedzialnej polityki naukowej Państwa. Finlandia, kraj o wiele mniejszy od Polski, postawiła na tworzenie przy pomocy własnych sił intelektualnych całkowicie nowych przemysłów. W Polsce też są na to szanse, związane z dziedzinami, gdzie o krok wyprzedzamy inne kraje. Powinniśmy stworzyć dostosowaną do wielkości Polski i możliwości finansowych Państwa politykę naukową.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" zwraca się do Posłów i Senatorów RP o znaczące zwiększenie w Budżecie Państwa na 2004 rok planowanych środków na NAUKĘ.
Przewodniczący
Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ "Solidarność"
Janusz Sobieszczański
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE PREZYDIUM KSN, 11.10.2003
Od: K.S.N. NSZZ Solidarność [ksn@interia.pl]
Wysłano: 18 września 2003 10:10
Do: Żurak Jerzy; Weiss Krzysztof; Siciński Kazimierz;
Pillich Wojciech; Olędzki Jerzy S.; Mosakowski Ryszard;
Lewandowski Piotr; Krauze Edward; Kolenda Tadeusz;
Grząślewicz Andrzej; Dudek Jerzy
Temat: FW: opinia do budzetu
Ważność: Wysoka
Do Członków Prezydium KSN:
uprzejmie proszę o pilne przesłanie do biura KSN opinii o budżecie.
Przy okazji informuję, że 11 października o godz. 11.00 przewidziane jest posiedzenie Prezydium, na którym głównymi tematami będą:
- realizacja II etapu poprawy wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym,
- aktualna sytuacja w sprawie ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym",
- projekt budżetu Państwa na rok 2004.
Serd.pozdr. J.Kniecicka
-----Original Message-----
From: dział branżowy [mailto:branze@solidarnosc.org.pl]
Sent: Thursday, September 11, 2003 5:01 PM
To: SK Nauki
Subject: opinia do budzetu
Importance: High
SK Nauki
NSZZ 'S'
W nawiązaniu do przesłanego do sekretariatów branżowych w dniu wczorajszym pełnego tekstu projektu ustawy budżetowej (wraz z uzasadnieniem) na rok 2004, przekazujemy fragmenty, co których zależy nam szczególnie na opinii waszej branży. Ze względu na to, że budżet opiniowany jest w trybie ustawy o Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych dysponujemy ograniczonym okresem czasu na konsultacje. Dlatego tez prosimy o przesłanie swojej opinii do dnia 19 wrzesnia z tym, że będziemy zobowiazani za nadesłanie wstepnej generalnej oceny do dnia 16 wrzesnia, tj. w przeddzień pierwszych negocjacji w Trójstronnej Komisji.
Opinie należy przesyłać do kol. Marzeny Bojahr, Biuro Eksperckie KK (ekonom@solidarnosc.org.pl, fax: 58 308 3431).
Dzial Branzowo Konsultacyjny KK
tel. 58 308 4458, fax 58 308 4343
branze@solidarnosc.org.pl
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
SEMINARIUM SZKOLENIOWE
UPRAWNIENIA ZAKŁADOWYCH ORGANIZACJI
ZWIĄZKOWYCH
KATOWICE, 27 CZERWCA 2003
Krajowa
Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność"
oraz Regionalna Sekcja Nauki Regionu Śląsko -
Dąbrowskiego NSZZ "Solidarność"
zapraszają przedstawicieli Komisji
Zakładowych z południa kraju na
seminarium szkoleniowe
nt. UPRAWNIENIA ZAKŁADOWYCH
ORGANIZACJI ZWIĄZKOWYCH
w ramach cyklu "Aktywizacja działania Komisji
Zakładowych"
Seminarium odbędzie się 27. czerwca 2003r. (piątek),
początek o godz. 10.15, w sali zebrań Regionu Śląsko - Dąbrowskiego NSZZ
"Solidarność" w Katowicach, ul. Floriana 7 (nowa siedziba). Zakończenie jest
przewidywane ok. godz. 16.00.
Tematy seminarium
- Uprawnienia zakładowych organizacji związkowych w jednostkach naukowych i
uczelnianych.
- Zasady tworzenia zakładowych UZP.
- Pozyskiwanie nowych członków Związku.
- Aktualne tematy pracy związkowej. Sytuacja finansowa. Omawianie tematów
zgłaszanych przez przedstawicieli KZ.
W Seminarium wezmą udział Edward
Krauze - przewodniczący Komisji Interwencji KSN, Wojciech Pillich - koordynator
prac nad PUZP, Teodor Werbowski - współautor "Małego przewodnika
pracownika".
Możliwy jest udział 2 osób z większych Komisji
Zakładowych.
Seminarium jest głównie przeznaczone dla jednostek z terenu
umownej strefy południowej: od Wrocławia do Rzeszowa i od Częstochowy do Bielska
-Białej. Tematy i forma seminarium wynikają z aktualnych zadań Związku, programu
prac KSN oraz intencji ułatwienia dostępu członkom Komisji Zakładowych do
szkoleń - dla jednostek z południa kraju. Przypominamy, że na internetowej
stronie KSN znajdują się m.in.: projekt PUZP oraz uaktualniony projekt KSN
"Prawo o szkolnictwie wyższym".
Dojazd sprzed dworca PKP tramwajami
linii: 7, 40 i 15, przystanek w pobliżu Akademii Ekonomicznej (w kierunku
dzielnicy Zawodzie), a następnie przejście kładką nad torami kolejowymi.
Samochodem, zjazd z autostrady A4 do Osiedla Paderewskiego. Szczegółowe
informacje nt. dojazdu są dostępne na stronie internetowej
http://www.solidarnosckatowice.republika.pl/nowasiedziba.htm oraz na załączonej
mapce. Zapytania i uwagi można zgłaszać do RSN NSZZ"S" w Katowicach, tel.
032/255 50 65 w.240, fax 032/253 78 00, e-mail: rsn-katowice@wp.pl .
Przewodniczący Regionalnej Sekcji Nauki
Regionu Śląsko -
Dąbrowskiego NSZZ"S"
Kazimierz Siciński
Katowice,
11.06.2003r.
Mapka dojazdowa
Uwagi o seminarium
nt. UPRAWNIENIA ZAKŁADOWYCH ORGANIZACJI
ZWIĄZKOWYCH
w Katowicach, 27. czerwca 2003r.
Krajowa Sekcja
Nauki NSZZ "Solidarność" w ramach cyklu "Aktywizacja działania Komisji
Zakładowych" pragnie omówić z członkami organizacji zakładowych naszą
działalność.
Przepisy Kodeksu Pracy, ustaw: o szkołach wyższych,
jednostkach badawczo - rozwojowych oraz PAN a także statuty uczelni i zakładowe
układy zbiorowe w JBR-ach gwarantują udział Związków Zawodowych w podejmowaniu
decyzji dotyczących spraw pracowniczych. Zamierzamy uprawnienia przypomnieć oraz
omówić ich praktyczną realizację.
Projekt Ponadzakładowego Układu
Zbiorowego Pracy dla szkól wyższych został przekazany do Ministerstwa Edukacji
Narodowej i Sportu. Procedury prowadzące do jego podpisania mogą się przedłużać.
Nie jest przesądzony końcowy rezultat negocjacji. Pragniemy więc rozpocząć
równoległe działania przygotowujące Komisje Zakładowe, zwłaszcza uczelniane do
zawierania układów zakładowych. Cenna może być wymiana doświadczeń z członkami
Komisji Zakładowych JBR-ów, w większości których takie układy już
istnieją.
Aktualne są działania dla pozyskiwania członków Związku.
Pierwsze działania KSN podjął wydając "Mały przewodnik pracownika". Należy
podzielić się uwagami na temat jego ewentualnego uzupełnienia i sposobów
rozpowszechniania. W pracy związkowej pojawiają się sytuacje nietypowe, różnie
bywa interpretowane obowiązujące prawo. Prosimy o przygotowanie się do dyskusji
i wymianę własnych doświadczeń.
Obciążeni coraz trudniejszymi warunkami
pracy, często odkładamy sprawy nowe i absorbujące na okres późniejszy. Okres po
zakończeniu zajęć dydaktycznych w uczelniach powinien sprzyjać przygotowaniu do
seminarium. Może to ułatwić zapoznanie się z zestawieniem uprawnień związkowych
zawarte w załączonym oddzielnym pliku, zastanowienie się które z uprawnień są, a
które powinny być realizowane. Wydrukowane zestawienie prosimy zabrać na
spotkanie.
Dla umożliwienia udziału w spotkaniach większej liczbie osób,
proponujemy odbywanie spotkań - na podobne tematy - regionalnie, w trzech
strefach: południowej z miejscem spotkań w Katowicach lub Krakowie, środkowej ze
spotkaniami w Warszawie i północnej ze spotkaniami w Gdańsku. Oczekujemy uwag.
Internetowe adresy organizatorów znajdują się na internetowej stronie
KSN.
Wiceprzewodniczący
Krajowej Sekcji Nauki NSZZ
"S"
Wojciech Pillich
Katowice, 11.06.2003r.
Załącznik w formacie Word'a:
ZESTAWIENIE I PODZIAŁ UPRAWNIEŃ ZAKŁADOWYCH
ORGANIZACJI ZWIĄZKOWYCH
Materiał na seminarium szkoleniowe
Zobacz zdjęcia z seminarium
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
PROTOKÓŁ USTALEŃ W SPRAWIE PRZEPROWADZENIA
II ETAPU POPRAWY POZIOMU
PRZECIĘTNYCH WYNAGRODZEŃ PRACOWNIKÓW
PAŃSTWOWYCH SZKÓŁ WYŻSZYCH ORAZ
PAŃSTWOWYCH WYŻSZYCH SZKÓŁ ZAWODOWYCH
Warszawa, dn. 2003.06.09
W spotkaniach, które odbywały się w
okresie od kwietnia do czerwca udział wzięli przedstawiciele:
- Ministerstwa Zdrowia,
- Ministerstwa Kultury,
- Ministerstwa Infrastruktury,
- Ministerstwa Obrony Narodowej,
- Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu,
- Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność"
- Krajowej Rady Nauki Związku Nauczycielstwa Polskiego
- Federacji Związków Nauczycielstwa Polskiego Szkół Wyższych i Nauki.
Dokonano ustaleń w sprawach:
- generalnych założeń kształtowania systemu wynagradzania cywilnych
pracowników szkolnictwa wyższego. Przyjęto, że stawki wynagrodzeń będą
zmieniane tak, aby docelowo w roku 2004 osiągnięte zostały ustalone w art.
117a ust. l pkt l ustawy z dnia 12 września 1990r. o szkolnictwie wyższym (Dz.
U. Nr 65, póz. 385, z późn. zm.) oraz art. 66a ust. l pkt l ustawy z dnia 26
czerwca 1997r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, póz. 590, z późn.
zm.) relacje przeciętnych wynagrodzeń poszczególnych grup pracowników w
odniesieniu do kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej.
- projektów rozporządzeń "placowych" dla nauczycieli akademickich oraz
pracowników nie będących nauczycielami akademickimi szkół wyższych i wyższych
szkól zawodowych. Uzgodniono, iż podwyższenie minimalnych stawek zostanie
dokonane w oparciu o wynikające z ustawy procentowe wskaźniki wzrostu
przeciętnych wynagrodzeń w poszczególnych grupach stanowisk skorygowane w
oparciu o dane z realizacji l etapu poprawy wynagrodzeń oraz o zmianie poziomu
i struktury zatrudnienia w szkołach wyższych, zaś stawek maksymalnych — o
kwotę, o którą podwyższona została stawka minimalna. Przyjęto, że górne i
dolne stawki wynagrodzeń ustalanych dla poszczególnych stanowisk, zgodnie z
porozumieniem z 2001 r., będą wzrastały o zbliżoną kwotę, co spełnia postulat
zwężania "widełek wynagrodzeń" określanych dla poszczególnych stanowisk.
- sposobu redystrybucji środków na podwyższenie wynagrodzeń pracowników
państwowych szkól wyższych i państwowych wyższych szkół zawodowych. Wielkości
środków finansowych przekazywanych poszczególnym uczelniom zostaną określone z
uwzględnieniem zasady podziału kwotowego. Kwota przekazywana uczelni będzie
stanowiła sumę iloczynów przeciętnych kwot przeznaczonych na poprawę
wynagrodzeń na jeden etat w grupach stanowisk i przewidywanego przeciętnego
poziomu zatrudnienia w tych grupach, określonego z uwzględnieniem wykonania
przeciętnego poziomu i struktury zatrudnienia w roku 2002 w poszczególnych
grupach stanowisk w uczelniach MENiS działających na podstawie ustawy z dnia
12 września 1990r. o szkolnictwie wyższym.
- poinformowania rektorów, iż w budżecie roku 2004 będą uwzględnione skutki
przechodzące II etapu poprawy wynagrodzeń cywilnych pracowników szkolnictwa
wyższego wraz z ich sfinansowaniem w dotacjach podmiotowych szkół wyższych.
Ustalono, iż w liście kierowanym do rektorów zostanie zawarty,
podobnie jak w latach poprzednich, zapis o tym, że środki finansowe na poprawę
poziomu wynagrodzeń są w całości przeznaczone na ten cel, a także zapis
dotyczący uprawnień związków zawodowych. W liście do rektorów przypomni się
także o jawności wynagrodzeń rektorów, prorektorów, dyrektorów administracyjnych
i kwestorów wynikającej z art. 117a ust. 4 ustawy o szkolnictwie wyższym i art.
66a ust. 4 ustawy o wyższych szkołach zawodowych.
Ponadto przedstawiciele
obecnych na spotkaniu związków zawodowych zgłosili postulat, aby, dla
bezpieczeństwa funkcjonowania uczelni w roku 2004, środki przeznaczane na
wydatki pozapłacowe (w tym na stypendia doktorantów) zostały powiększone w
stosunku do roku 2003.
Załączniki:
- projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków
wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla
pracowników uczelni państwowych,
- projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków
wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla
pracowników zatrudnionych w państwowej uczelni zawodowej.
Podpisali:
- Przedstawiciele Ministerstw: Infrastruktury, Zdrowia i Obrony Narodowej
- Dyrektor Departamentu Szkolnictwa Wyższego MENiS p. Teresa Bader
- Przedstawiciele Zw.Zaw.:
- KRN ZNP – Stanisław Dragan,
- Federacja ZNP Szkół Wyższych – Stanisław Różycki
- KSN „S” – Piotr Lewandowski
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO RADY KRAJOWEJ SEKCJI NAUKI NSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
W SPRAWIE
PROJEKTU USTAWY „PRAWO O SZKOLNICTWIE WYŻSZYM” Z DNIA 26 MAJA 2003
R.
PRZYGOTOWANEGO PRZEZ ZESPÓŁ PREZYDENTA
RP
KRAJOWA SEKCJA NAUKI
NSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ul.
Waryńskiego 12, pok. A 221
00-631 WARSZAWA
tel./fax (0-22)
825-73-63,
tel. (0-22) 660-98-78
e-mail:
ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
Warszawa, dn. 7 czerwca 2003 r.
Rada Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ "Solidarność", po zapoznaniu się z treścią opracowanego przez Zespół
Prezydenta RP projektu ustawy o szkolnictwie wyższym (www.frp.org.pl), uznaje
przedstawiony projekt za materiał na tyle surowy i niekompletny, że jedynie w
ograniczonym zakresie mógłby stać się punktem wyjścia do dalszych prac nad
ustawą.
Projekt Zespołu Prezydenta RP największą wagę przywiązuje do
zmiany zasad zatrudniania nauczycieli akademickich. Poważne przesunięcie
kompetencji i możliwości wpływu na system szkolnictwa wyższego zaprojektowano
wprowadzając nowy byt w prawie o szkolnictwie wyższym - Konferencję Rektorów
Akademickich Szkół Polskich (KRASP). Nie ma w tym projekcie ani jednego zapisu
zmieniającego wyraźnie źle funkcjonujący model kariery akademickiej, przy
jednoczesnym pozbawieniu stabilizacji w zawodzie większości nauczycieli
akademickich.
Projektowi brak jest ujęcia systemowego. Podejmując próbę
rozwiązania jedynie części istotnych problemów szkolnictwa wyższego nie tworzy
systemu spójnego. W najważniejszych sprawach projekt utrwala stan obecny, bliski
zapaści w sferze wyższych szkół publicznych. Przyjęcie projektu nie rozwiąże
głównych problemów uczelni, natomiast tworzy zarzewie nowych konfliktów. Nie
przyczyni się do rozwoju kadr naukowych i likwidacji luki pokoleniowej w
polskiej nauce i szkolnictwie wyższym. Nie przyczyni się też do większego
zaangażowania środowiska uczelnianego i naukowego w rozwiązywanie problemów
istotnych dla kraju.
W sytuacji, gdy coraz powszechniejsze jest
przeświadczenie, że to właśnie od kształtu ustaw edukacyjnych, a w szczególności
od ustawy o szkolnictwie wyższym, będzie istotnie zależeć jakość życia Polaków i
rola Polski w Europie w najbliższych dziesięcioleciach, stanowczo domagamy się
opracowania przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu poprawionej wersji
dokumentu "Strategia rozwoju szkolnictwa wyższego w Polsce do roku 2010" - z
uwzględnieniem wyników przeprowadzonej dyskusji. Domagamy się też odtajnienia
opracowania pt. „Raport o zasadniczych problemach szkolnictwa wyższego w polskim
systemie edukacji narodowej” przygotowanego dla Prezydenta RP przez profesorów
Andrzeja Janowskiego, Andrzeja K. Koźmińskiego, Jerzego Woźnickiego i Franciszka
Ziejkę. Tezy prezentowane w przytoczonych dokumentach wymagają weryfikacji
poprzez publiczną dyskusję przy wykorzystaniu środków komunikacji
społecznej.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" po analizie założeń
stanowiących podstawę projektu "Prawo o szkolnictwie wyższym" Zespołu Prezydenta
RP i podsumowaniu wniosków z szerokiej dyskusji prowadzonej od dawna w
środowiskach akademickich, a także obecnie dla celów oceny projektu, stwierdza,
że:
- Przedstawiony projekt całkowicie odbiega od nadziei jakie ożywiają
społeczności akademickie uczelni polskich oczekujących radykalnych zmian i
odejścia od niektórych obecnie obowiązujących praw.
- Treści projektu ustawy nie wnoszą nowych rozwiązań systemowych do
szkolnictwa wyższego i nauki polskiej, jakich należy oczekiwać w czasie
radykalnych zmian politycznych i gospodarczych stanowiących wyzwanie dla
Polski.
- Projekt w zbyt wielu zapisach petryfikuje obecny system czyniąc go jedynie
znacznie bardziej restrykcyjnym i wyraźnie służącym własnym interesom
niektórych grup akademickich.
- Projekt poprzez swój ubogi i martwy charakter stanowi tylko nowelizację
istniejącej ustawy o szkolnictwie wyższym i to nowelizację w wielu punktach
zawężającą w swej istocie autonomię uczelni i wolności akademickie.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" pozwala sobie przypomnieć
autorom tekstu projektu oraz grupom wspierającym to przedsięwzięcie, że:
- System szkolnictwa wyższego i nauki w Rzeczypospolitej Polskiej zachowuje
wciąż wiele rozwiązań, które zostały nam narzucone na początku lat
pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Omawiany projekt, niestety, również je
podtrzymuje, a częściowo nawet je rozwija.
- Masowy odpływ z kraju najzdolniejszej wykształconej młodzieży i coraz
bardziej zaznaczona niechęć do pracy naukowej w Polsce związane są nie tylko z
poniżająco niskimi zarobkami średniej i młodszej kadry nauczycieli
akademickich, ale również ze żmudnym i bezsensownym w swej istocie modelem
kariery naukowej. To właśnie rozumny, szybki i uczciwie kontrolowany awans ma
niezwykły wpływ na rozwój myśli naukowej i postęp w cywilizowanym świecie.
- Uporczywe pozostawanie polskich społeczności akademickich w kręgu
hamujących nowoczesny rozwój ustaw, mnożenie różnych bytów jako struktur
ponad-uczelnianych, podtrzymywanie kosztownego i dziwacznego systemu stopni i
tytułów służy utrwalaniu oligarchicznej władzy oraz prowadzi do kreowania
marnych elit intelektualnych, braku autorytetów i zaniku zasad etycznych.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ SOLIDARNOŚĆ negatywnie opiniuje
przedstawiony projekt ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, odrzuca go jako
szkodliwy dla szkolnictwa wyższego w Polsce i stanowczo protestuje przeciwko
dalszym etapom wdrażania tego projektu jako prawa obowiązującego społeczności
akademickie.
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ
„Solidarność”
Janusz Sobieszczański
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
WYBRANE PUBLIKACJE NT. PROJEKTU USTAWY O SZKOLNICTWIE WYŻSZYM
AUTORSTWA ZESPOŁU PREZYDENCKIEGO
- Wypowiedź, która nie powinna była mieć miejsca...
("Solidarność" Politechniki Warszawskiej o wypowiedzi Prof. Franciszka
Ziejki w Przeglądzie nr 41/2003)
http://www.solidarnosc.pw.edu.pl/biuletyn/12-12-03.html
- Józef Wieczorek: Koniec z fikcją w nauce. Przegląd nr 47, 23 listopada 2003r.
http://www.przeglad-tygodnik.pl/htemy/opinie/opinie.htm
- Józef Wieczorek: Inna prawda o uczelniach. Obywatel, 2003-11-14
http://kiosk.onet.pl/1140503,1,4,242,druk.html
- Ryszard Sobczak: Badania dydaktyka habilitacja. Forum Akademickie nr 10/2003.
http://www.forumakad.pl/archiwum/2003/10/artykuly/09-agora-badania_dydaktyka_habilitacja.htm
- Dochodzimy do stanu normalności. Rozmowa z prof. Tadeuszem Szulcem, wiceministrem edukacji narodowej i sportu. Forum Akademickie nr 9/2003.
http://www.forumakad.pl/archiwum/2003/09/artykuly/08-rozmowa_forum.htm
- Musimy dbać o poziom kształcenia. Rozmowa z prof. Jerzym Dembczyńskim, rektorem Politechniki Poznańskiej, przewodniczącym Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych. Forum Akademickie nr 7-8/2003
http://www.forumakad.pl/archiwum/2003/07-08/artykuly/11-rozmowa_forum.htm
- Iwona Konarska: Koniec fikcyjnych uczelni mówi prof. Franciszek Ziejka, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przegląd Nr: 41/2003, data: 2003-10-06
http://www.przeglad-tygodnik.pl/artykul.php?id=5359
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO RADY WYDZIAŁU PRAWA I ADMINISTRACJI UNIWERSYTETU IM. ADAMA MICKIEWICZA W POZNANIU
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
KOLEJNE STANOWISKO Z UNIWERSYTETU ŚLĄSKIEGO W KATOWICACH
Stanowisko
Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność"
Uniwersytetu Śląskiego
z dnia 27 listopada 2003r
w sprawie projektu ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym".
z dnia 31 października 2003 roku
Komisja Zakładowa NSZZ "Solidarność" Uniwersytetu Śląskiego protestuje przeciw dążeniu do wprowadzania w życie nowej ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym" według projektu opracowanego pod przewodnictwem Pana prof. dr hab. Jerzego Woźnickiego. Projekt z 31 października 2003r. niewiele różni się od wcześniejszego z dnia 26 maja 2003r.
i nie wnosząc zasadniczych zmian w dotychczasowych rozwiązaniach, burzy rzeczy sprawdzone.
Przede wszystkim proponuje zmiany w zakresie stosunków pracy, niekorzystne dla nauczycieli akademickich, zastępując mianowanie umową o pracę na czas określony. Mianowanie chroni trwałość stosunku pracy nauczycieli akademickich i gwarantuje stabilność zawodową, konieczną dla poświęcenia się pracy naukowo - dydaktycznej.
Obowiązująca ustawa o szkolnictwie wyższym uwzględnia zasadę mianowania na czas nieokreślony, a w przypadku profesorów na stałe. Jedynie przekroczenie terminu zdobycia stopnia naukowego albo dwukrotna negatywna ocena okresowa mogła przyczynić się do rozwiązania stosunku pracy.
Tego typu uregulowanie było dobrze oceniane przez środowisko akademickie. Warto podkreślić, że wszystkie ustawy o szkolnictwie wyższym szanowały podstawę stosunków pracy nauczycieli akademickich na zasadzie mianowania na czas nieokreślony.
Autorzy projektu wprowadzają umowę o pracę (art.110.ust.1) jako podstawę stosunku pracy nauczycieli akademickich. Wyjątek stanowią profesorowie, którzy mogą być zatrudnieni na podstawie mianowania lub umowy (art.112 ust.1).
Autorzy projektu zupełnie nie uwzględniają dorobku naukowego, zaangażowania
w sprawy uczelni. Proponują pogorszenie statusu nauczycieli akademickich i umożliwiają łatwe rozwiązywanie stosunku pracy z profesorami mianowanymi, bez precyzyjnych kryteriów rozwiązywania umów o prace.
Ponadto prezentowany projekt likwiduje terminy uzyskania stopni naukowych, ale zezwala na skracanie okresów zatrudnienia adiunktów czy asystentów, którzy nie maja stopnia doktora czy doktora habilitowanego.
Projekt w art. 119 uwzględnia konieczność wyrażenia zgody rektora na dodatkowe zatrudnienie na podstawie stosunku pracy i przewiduje sankcje za naruszenie przepisu. Artykuł ten jest niezgodny z zapisem konstytucji, gwarantującym wszystkim równość wobec prawa, ponieważ ogranicza nauczycielom akademickim możliwość zarobkowania, dozwoloną wszystkim obywatelom. Wszystkie kwestie związane z tym problemem można uregulować w inny sposób, niekoniecznie ustawowy.
Zaakceptowanie rozwiązań proponowanych przez zespół prezydencki znacznie pogorszy i tak już zła kondycję nauki polskiej.
Oceniamy projekt ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym" z dnia 31.10.2003r. jako szkodliwy dla szkolnictwa wyższego w Polsce. Mamy nadzieję, że nie stanie się kolejnym "bublem legislacyjnym".
Przewodnicząca
Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność"
Uniwersytetu Śląskiego
mgr Ewa Żurawska
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO RADY WYDZIAŁU PRAWA I ADMINISTRACJI UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO
Pobierz plik
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
KOLEJNE STANOWISKO Z UNIWERSYTETU IM. ADAMA MICKIEWICZA W POZNANIU
S T A N O W I S K O
Komisji Zakładowej NSZZ ,,Solidarność" UAM w Poznaniu
z dnia 18 listopada 2003
w sprawie projektu z dnia 31 października 2003 roku ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym
Komisja Zakładowa NSZZ ,,Solidarność" Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu stanowczo protestuje przeciw kolejnej próbie wprowadzenia w życie nowej ustawy ,,Prawo o szkolnictwie wyższym" wedle nowego projektu opracowanego przez zespół, powołany przez Prezydenta RP pod przewodnictwem Pana prof. dr hab. Jerzego Woźnickiego.
Upubliczniony kolejny projekt ustawy ,,Prawo o szkolnictwie wyższym" (noszący datę 31 października 2003) niewiele się różni od projektu z dnia 26 maja 2003 roku i proponuje analogiczne jak w projekcie poprzednim - szkodliwe dla środowiska akademickiego i absolutnie niczym nie uzasadnione propozycje zmian obowiązujących przepisów. Upór zespołu prezydenckiego w forsowaniu propozycji burzenia rozwiązań sprawdzonych, dobrze funkcjonujących i zaakceptowanych przez społeczność akademicką jest zdumiewający i dla nas totalnie niezrozumiały.
Podobnie jak projekt poprzedni, projekt z 31 października 2003 roku proponuje w zakresie stosunków pracy zmiany zdecydowanie niekorzystne dla nauczycieli akademickich. Nasze stanowisko w tym zakresie pozostaje takie, jak co do projektu poprzedniego. Przypominamy, że aktualne rozwiązania tak, jak w innych krajach Unii Europejskiej, nadają polskiemu nauczycielowi akademickiemu zatrudnionemu w państwowej uczelni status mianowanego urzędnika państwowego ze wszystkimi tego konsekwencjami; tradycja takiego statusu sięga przynajmniej XIX wieku, a rozwiązanie to jest sprawdzone ponadwiekowym doświadczeniem. Mianowanie chroni trwałość stosunku pracy nauczycieli akademickich i daje stabilność zawodową, niezbędną dla poświęcenia się pracy naukowo-dydaktycznej.
Zgodnie z obowiązującą ustawą o szkolnictwie wyższym, stosunek pracy nawiązuje się na podstawie mianowania na czas nieokreślony, a w przypadku osób posiadających tytuł profesora - na stałe (art. 85-89 ustawy o szkolnictwie wyższym). Podkreślić należy, że wedle obowiązującej ustawy na stanowisko profesora zwyczajnego mianuje minister, co jest wyrazem wyjątkowego szacunku państwa dla osób posiadajacych tytuł naukowy profesora. Aktualne rozwiązania przewidują, że przyczyną rozwiązania stosunku pracy, opartego na mianowaniu może być w zasadzie tylko brak rozwoju naukowego (niezrobienie w terminie stopnia naukowego lub dwukrotna negatywna ocena okresowa). Rozwiązania takie zostały zaakceptowane przez środowisko akademickie, sprawdziły się w ciągu ostatnich 13 lat oraz wcześniej i są dobrze oceniane przez nauczycieli akademickich.
Warto przypomnieć, iż nawet ustawa o szkolnictwie wyższym z dnia 4 maja 1982, uchwalona w najczarniejszym okresie stanu wojennego (z poprawkami z 25 lipca 1985) szanowała zasadę, ze podstawą stosunków pracy nauczycieli akademickich jest mianowanie na czas nieokreślony.
Tymczasem autorzy projektu wprowadzają zasadę, że podstawą stosunku pracy nauczycieli akademickich jest umowa o pracę (art. 110. ust.1 ), przez co rozrywają związek pomiędzy rozwojem naukowym i stabilnością zatrudnienia. Wyjątek stanowią profesorowie: mogą być zatrudnieni na podstawie mianowania lub umowy (art. 112 ust.1) (z tym, że, co osobliwe, mianowanie może być na czas określony - por. art. 112 ust.3), oraz rektorzy, których mianuje minister (art. 112 ust.5). Żadnego automatyzmu w kwestii mianowania profesorów, np. związanego z wybitnym dorobkiem naukowym, uzyskaniem tytułu naukowego czy zaangażowaniem w sprawy uczelni, projekt ustawy nie przewiduje. Wszyscy więc profesorowie danej uczelni, z wyjątkiem rektora, mogą być zatrudnieni na podstawie umowy o pracę: możliwe jest, by dana uczelnia nie miała poza rektorem żadnych profesorów mianowanych.
Autorzy projektu nie tylko proponują pogorszenie statusu nauczycieli akademickich przez wyjątkowość mianowania, ale i przez umożliwienie względnie łatwego rozwiązywania stosunków pracy z profesorami mianowanym. Art. 115 w związku z art. 116 pozwala na rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym profesorem, gdy w wyniku zmian w programach studiów rektor nie jest w stanie zapewnić profesorowi odpowiednich obciążeń dydaktycznych, a profesor nie wyrazi zgody na nowe, gorsze warunki pracy i płacy.
Podobnie jak projekt poprzedni, projekt ten nie precyzuje kryteriów rozwiązywania umów o pracę. W tym stanie rzeczy można będzie rozwiązać umowny stosunek pracy z każdym pracownikiem (z profesorami włącznie) z dowolnego powodu. Dalej, do rozwiązywania umownych stosunków pracy stosuje się przepisy kodeksu pracy (por. art. 118 projektu), z tym, że odrzucono obowiązującą dotąd zasadę, że koniec okresu wypowiedzenia musi wypadać na koniec roku akademickiego. Nauczyciele akademiccy, zatrudnieni na podstawie umowy o pracę będą mieli więc miesięczny lub trzymiesięczny termin wypowiedzenia, którego koniec wcale nie musi wypadać na koniec semestru.
Analogicznie, jak projekt poprzedni, prezentowany projekt likwiduje terminy uzyskania stopni naukowych, zostawiając uregulowanie tej materii statutowi uczelni (art. 111 projektu), ale zezwala na skracanie okresów zatrudnienia adiunktów czy asystentów, którzy nie mają jeszcze stopnia doktora czy doktora habilitowanego.
Ostatnią kwestia jest problem wieloetatowości pracowników naukowych. Projekt w art. 119 wymaga zgody rektora. na dodatkowe zatrudnienie na podstawie stosunku pracy (w przypadku rektora - zgody organu statutowego). Sankcją za naruszenie tego przepisu może być rozwiązanie stosunku pracy, i to nawet z profesorem mianowanym (art. 114 projektu). Artykuł ten jest niezgodny zapisem konstytucji, gwarantującym wszystkim równość wobec prawa, ponieważ ogranicza nauczycielom akademickim możliwość zarobkowania, dozwoloną wszystkim innym obywatelom. Dodajmy, że jeśli pracodawca uważa, że kwalifikacje nauczyciela akademickiego powinny być wykorzystywane wyłącznie w jego uczelni, a wykładanie na innej uczelni to działalność konkurencyjna, to istnieją przecież przepisy kodeksu pracy ( Rozdział IIa - Zakaz Konkurencji ), zezwalające na zawarcie dodatkowej umowy o zakazie konkurencji.
Jesteśmy więc zdumieni kolejnym projektem zmian, opracowanym poza środowiskiem akademickim, nie konsultowanym z zainteresowanymi, projektem godzącym w wypracowane w tym środowisku, sprawdzone wieloletnią praktyką i powszechnie zaakceptowane zasady zatrudniania nauczycieli akademickich, umożliwiające im spokojną pracę naukową i nadające im zasłużoną pozycję w społeczeństwie. Obawiać się można, że utrzymanie tendencji do zastąpienia mianowania umowami o pracę skończy się ostatecznie całkowitą likwidacją sprawdzonej długoletnią praktyką instytucji mianowania, w tym słusznej praktyki mianowania przez ministra profesorów zwyczajnych.
Uchwalenie rozwiązań proponowanych przez Zespół prezydencki pogorszy więc i tak już nienajlepszą kondycję polskiej nauki, wprowadzając element niepewności jutra nie tylko w przypadku młodych, dobrze się zapowiadających pracowników naukowych, ale także w przypadku uczonych z wybitnym dorobkiem naukowym.
Komisja Zakładowa NSZZ ,,Solidarność" Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu domaga się zaprzestania przez ten Zespół prac zmierzających do uchwalenia przez Sejm PR nowej ustawy ,,Prawo o szkolnictwie wyższym".
W imieniu Komisji Zakładowej
Przewodnicząca
Krystyna Andrzejewska
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z AKADEMII EKONOMICZNEJ W POZNANIU
KU NSZZ "S"
Akademii Ekonomicznej
w Poznaniu
Stanowisko KU NSZZ "S" Akademii Ekonomicznej w Poznaniu
Komisja Uczelniana NSZZ "Solidarność" Akademii Ekonomicznej w Poznaniu wyraża sprzeciw wobec projektu Ustawy dotyczącej szkolnictwa wyższego, przygotowanej przez zespół pana profesora Jerzego Woźnickiego.
Do destabilizujących system szkolnictwa wyższego propozycji należy zaliczyć m.in. zmianę typu stosunku pracy z nauczycielem akademickim, zmieniającym podstawę czasową oraz formę zatrudnienia.
Co do podstawy czasowej, to tendencja europejska mówi o powoływaniach profesorów na czas nieokreślony, z ewentualnym ustaleniem przez Rektora szczegółów obowiązków, jakie profesor podejmuje. Traktuje się bowiem pracę w nauce na równi z wolnym zawodem (stąd między innymi nie limitowany czas pracy) jako occupatio vitae. Naruszenie tej stabilności w projekcie jest nie do zaakceptowania przez środowiska akademickie. Można przypuszczać, że Zespół przygotowujący projekt dla Pana Prezydenta kierował się bieżącą sytuacją budżetową Państwa, co umożliwiłoby Rektorom uczelni, w szczególności państwowych, łagodzenie obecnej mizerii finansowej. Jeśli spojrzeć na takie stanowisko z perspektywicznego punktu widzenia, to jest ono krótkowzroczne i naganne. W tym też duchu wspieramy obiekcje przedłożone Panu Prezydentowi przez Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu - jego Komisję Zakładową NSZZ "Solidarność" (pismem z dnia 23 czerwca 2003 r.). Popieramy także stanowisko Uniwersytetu Jagiellońskiego w Uchwale nr 14/VI/2003 z dnia 25 czerwca 2003 r.
Szczególnej trosce Pana Prezydenta i jego doradców polecamy polepszenie warunków pracy, w porównaniu z dotychczasowymi, dla młodej kadry akademickiej. Obecny stan sankcjonuje bowiem sytuacje podejmowania pracy w więcej niż jednej uczelni na stanowiskach kierowniczych, co stwarza sytuację niezdrowej konkurencji. Na dodatek uniemożliwia realizację polityki Rządu zapewnienia pracy jak największej liczbie osób zdolnych do jej podjęcia. Obecnie bowiem winna być preferowana zasada - każda osoba zajmuje tylko jedno miejsce pracy. Takie makroekonomiczne spojrzenie dałoby większą szansę kolejnym rządom na łagodzenie naszej największej plagi społecznej.
Reasumując wyrażamy opinię o potrzebie wprowadzenia zmiany dotychczasowej Ustawy, jednakże bez pośpiechu i z rozważeniem konsekwencji, jakie dla całego systemu ona przyniesie.
W imieniu Komisji Uczelnianej:
Przewodnicząca
/-/ dr Ewelina Szajba
Poznań, dnia 10 lipca 2003 r.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO PODPISANE PRZEZ 97 PRACOWNIKÓW BIBLIOTEKI GŁÓWNEJ POLITECHNIKI
WROCŁAWSKIEJ
BIBLIOTEKA GŁÓWNA
Ośrodek Informacji Naukowo-Technicznej
Politechniki Wrocławskiej
Wybrzeże Wyspiańskiego 27
Warszawa, 26.06.2003 r.
Dr Krystyna Łybacka
Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu
Aleja Szucha 25
00-918 Warszawa
W związku z nowym Projektem ustawy o szkolnictwie wyższym pracownicy systemu biblioteczno-informacyjnego Politechniki Wrocławskiej wyrażają głębokie zaniepokojenie proponowanymi zmianami, które ignorują istnienie pracowników bezpośrednio zaangażowanych w proces naukowo-dydaktyczny, spełniających warunki zawarte w Zarządzeniu Ministra Edu-kacji Narodowej z 23 października 1991 r., (Monitor Polski nr 36).
Uważamy, że przedstawione dotychczas projekty ustaw o szkolnictwie wyższym nie tylko nie spełniają, naszych oczekiwań, a wręcz obniżają status biblioteki uczelni wyższej i jej pracowników.
Wnosimy zatem o:
Takie sformułowanie zapisu, by utrzymać status pracowników wymienionych w art, 77, p. 2 Ustawy o szkolnictwie wyższym z dnia 12 września 1990 r. i objętych mocą tej ustawy uprawnieniami pracowników dydaktycznych.
Pragmatyka zawodu
W 1990 r. nowelizacja Ustawy o szkolnictwie wyższym wprowadziła zmiany mające wyjść naprzeciw oczekiwaniom pracowników służby bibliotecznej szkół wyższych.
Dotyczyły one:
1.Bibliotekarzy dyplomowanych.
2.Kustoszy i starszych bibliotekarzy.
Ad 1
Istniejąca od 1961 r. kategoria bibliotekarzy dyplomowanych do Ustawy z 12 września 1990 r. zaliczana była do na-uczycieli akademickich i usytuowana wśród pracowników naukowo-dydaktycznych. Kandydaci na bibliotekarza dyplomowa-nego po spełnieniu określonych warunków (na przestrzeni kilku lat wymagania ulegały zmianom) uzyskali mianowanie w uczelni i byli zaliczani do nauczycieli akademickich. Przejście do tej kategorii wiązało się z uzyskaniem pewnych uprawnień (dłuższy urlop, krótszy tydzień pracy). W latach 60-tych i 70- tych liczba tych stanowisk na uczelni była ograniczona.
Ustawa z 12 września 1990 r. wyłączyła bibliotekarzy dyplomowanych z grupy nauczycieli akademickich (art. 75,2,3 p.4) równocześnie w art. 77 p1 zapisując, że stosują się do nich przepisy dotyczące pracowników naukowo-dydaktycznych czyli nauczycieli akademickich.
Ad 2
Wobec pracowników zatrudnionych na etatach kustosza i starszego bibliotekarza Ustawa z 12 września 1990 r. w art. 77 p.2 zapisała, że stosuje się przepisy dotyczące pracowników dydaktycznych. Są to: Art. 108, Art.109, Art. 110, Art.192.
Zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 23 października 1991 r. (Monitor Polski nr 36) określiła kwalifikacje zawodowe dla kustoszy i starszych bibliotekarzy.
Tak więc wśród pracowników uczelni nie będących nauczycielami (art. 75 p.4) znajduje się grupa (art. 75 p.4.2.), wobec części której (bibliotekarze dyplomowani, kustosze, starsi bibliotekarze) powinno się stosować przepisy dotyczące nauczycieli akademickich.
W projekcie ustawy proponuje się ponowne włączenie bibliotekarzy dyplomowanych (Art.77 p.1 ustawy) do grupy nauczycieli akademickich - Art. 101 Projektu ustawy. W związku z tym praktycznie ich status jako nauczycieli akademickich nie ulega zmianie, a tylko zostaje precyzyjniej zapisany.
Druga grupa pracowników (starszy bibliotekarz, kustosz - Art.77 p.2 Ustawy) została w Projekcie zignorowana. Zo-stali oni włączeni do pracowników nie będących nauczycielami akademickimi Art. 111 Projektu ustawy.
Takie ustawienie tej grupy zawodowe powoduje znikome zmiany ich statutu w uczelni. Stanowi ona około 50% pra-cowników bibliotek uczelnianych. Są to pracownicy z dużym stażem i kwalifikacjami. (Zarządzenie Ministra Edukacji Naro-dowej z 21 października 1991 r. (Monitor Polski nr 36) stanowiący trzon kadry kierowniczej w bibliotekach uczelnianych.
Społeczność bibliotekarzy szkół wyższych od lat odczuwa, że ich praca jest niedoceniana. W większości uczelni pła-ce w tej grupie kształtują się znacznie poniżej płac pracowników administracji i inżynieryjno-technicznych. Wieloletnie niskie nakłady na płace dla nie nauczycieli doprowadziły do znacznego spłaszczenia zarobków. Również propozycje podwyżek na uczelniach prowadzą do tego, że kustosz (staż pracy minimum 10 lat) otrzyma mniej niż rozpoczynający swoją pierwszą pracę asystent. Taka sytuacja może doprowadzić do tego, że pracownicy o najwyższych kwalifikacjach i dużym doświadczeniu za-wodowym znajdą zatrudnienie poza uczelniami.
97 podpisów
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO NR 15/2003 RADY GŁÓWNEJ SZKOLNICTWA WYŻSZEGO
Stanowisko nr 15/2003
Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego
Z dnia 17 czerwca 2003 r.
w sprawie projektu ustawy o finansowaniu nauki
Na podstawie art. 35 ust. 2 punkt l ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm), Rada Główna, po zapoznaniu się z aktualnym tekstem projektu ustawy o finansowaniu nauki, przedstawia następujące uwagi ogólne:
- Projekt nie zawiera jednoznacznych zapisów umożliwiających koncentrowanie środków na tematach istotnych, nakreślo-nych przez politykę naukową państwa.
- W projekcie brak jest odniesień do kreowania strategicznych celów i kierunków ważnych dla państwa, a także nie zawiera zapisów proinnowacyjnych pozwalających na szybkie wdrożenia wyników badań.
- Nie są określeni partnerzy mogący tworzyć konsorcja naukowe i występować z wnioskami o sfinansowanie działalności inwestycyjnej; może to powodować wypływ i tak małych środków finansowych do instytucji pozanaukowych. W ustawie mocniej powinna być zasygnalizowana możliwość tworzenia dużych programów badawczych (CPBO, CPBR) z zachowaniem konkurencyjności i określeniem celów poznawczych i utylitarnych.
- Środki na badania własne winny być kierowane wyłącznie do podmiotów kształcących kadrę naukową.
- Obecna treść projektu ustawy nie wspomina o działalności artystycznej, co z racji współbieżności procesów naukowych i twórczych oraz ujednolicenia stopni i tytułów w dziedzinach naukowych i artystycznych budzić musi poważne obawy, co do możliwości objęcia projektów artystycznych (nie tylko w uczelniach artystycznych, lecz w uniwersytetach posiadających w swej strukturze takie wydziały) działaniem ustawy.
- Nie jest precyzyjnie określona odpowiedzialność za całość realizacji danego tematu badawczego od stworzenia programu po rozliczenie końcowe.
- Nie został sprecyzowany sposób ustanawiania gremiów oceniających projekty badawcze.
- Nie jest możliwa pełna ocena konsekwencji obowiązywania ustawy wobec braku odpowiednich rozporządzeń wykonaw-czych.
Rada Główna zwraca także uwagę na konieczność wprowadzenia następujących zmian szczegółowych, względnie dokonania modyfikacji:
- Niezrozumiale brzmi "konsorcjum naukowe", w skład którego "wchodzi co najmniej jedna jednostka naukowa" (art. 2, punkt 9);
- W art. 5 badania własne winny być wymienione oddzielnie, a nie łącznie z działalnością statutową. Stosowny zapis winien więc otrzymać brzmienie: "Środki finansowe, o których mowa w art. l ust. l, przeznacza się na finansowanie: l) działalności statutowej jednostek naukowych; l') badań własnych szkół wyższych lub sieci naukowych;" i dalej, jak w tekście;
- W art. 6 ust. l punkt 3 winien zostać usunięty, bowiem o kwestii tej traktuje art. 5;
- Art. 6 ust. 2 winien brzmieć: "Środki finansowe na finansowanie działalności statutowej są, przekazywane jednostkom na-ukowym w formie dotacji podmiotowej";
- Art. 11 ust. 2 nie precyzuje jak rozumieć "potrzeby własne" PAN i jak się one mają do "działalności wspomagającej bada-nia". Ustęp ten winien zostać przeredagowany w sposób następujący: "Środki finansowe na finansowanie działalności wspo-magającej badania są przyznawane: l) ministrom kierującym działami administracji rządowej oraz kierownikom centralnych organów administracji rządowej; 2) Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności i innym podmiotom działają-cym na rzecz nauki";
- W art. 15 ust. l powinien zostać usunięty punkt 3, ponieważ finansowanie wspomnianej w tym punkcie działalności zostało określone w art. 11;
- Art. 21 punkt 3 powinien uwzględniać możliwość wskazywania kandydatów do Zespołu ds. Polityki Naukowej również przez Polską Akademię Umiejętności i Radę Główną Szkolnictwa Wyższego;
- Art. 22 punkty 2 i 3 nie precyzują, które rady naukowe, względnie które rady wydziału będą miały prawo zgłaszania kandy-datów do Rady Nauki;
- Wymaga określenia tryb powoływania Zespołu Badań na Rzecz Gospodarki oraz Zespołu Badań na Rzecz Obronności i Bezpieczeństwa Państwa (art. 20 ust. 6 punkt 2) i 3)).
Przewodniczący Rady Głównej
/-/Jerzy Błażejowski
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UCHWAŁA NR 30/2003 RADY GŁÓWNEJ SZKOLNICTWA WYŻSZEGO
Uchwała Nr 30/2003
Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego
z dnia 17 czerwca 2003 r.
w sprawie wstępnego projektu ustawy pn. "Prawo o szkolnictwie wyższym"
Po rozpatrzeniu przedłożonego przez Zespół Prezydenta RP w dniu 27 maja 2003 r. wstępnego projektu ustawy pn. " Prawo o szkolnictwie wyższym", Rada Główna stosownie do art. 35 ust. 2 pkt. 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. (Dz. U. Nr 65, poz. 385) stwierdza, co następuje:
§1
Przedstawiony projekt ustawy pn. "Prawo o szkolnictwie wyższym" stanowi krok w kierunku uporządkowania szkol-nictwa wyższego w Polsce poprzez rozważenie problemów uczelni państwowych i niepaństwowych oraz zawodowych w jed-nej ustawie, a także sprzyja zbliżeniu naszego systemu edukacyjnego z systemami światowymi, w szczególności europejskimi.
W trakcie dyskusji zgłoszono uwagi ogólne i wiele uwag szczegółowych. Sposób uwzględnienia tych uwag ma decy-dujący wpływ na całą filozofię proponowaną w projekcie ustawy. W tym stanie rzeczy Rada Główna nie może zająć jedno-znacznego stanowiska wobec projektu ustawy w przedstawionej formie.
Natomiast Rada Główna popiera dalsze prace nad prawem o szkolnictwie wyższym z wykorzystaniem załączonych uwag.
§2
Uchwałę otrzymuje Minister Edukacji Narodowej i Sportu oraz Przewodniczący Zespołu Prezydenta RP.
Wiceprzewodniczący Rady Głównej
/-/ Jan Madey
Rada Główna Szkolnictwa Wyższego
UWAGI OGÓLNE
6 lipca 2003
- Przy tworzeniu prawa o szkolnictwie wyższym należy wykorzystać wszystkie opinie środowiska akademickiego. Przekazy-waniu opinii nie sprzyja zbliżający się okres urlopowy, określony tradycyjnym rytmem życia akademickiego.
- Proponowana w projekcie ustawy filozofia szkolnictwa wyższego sprzyja rozdrobnieniu, a nie syntezie prowadzącej do budowy uniwersyteckiego środowiska akademickiego zgodnie z Deklaracja Bolońską. Istotą szkolnictwa wyższego powinno być łączenie badań naukowych, kształcenia i wychowania, zwłaszcza w uczelniach z pełnymi uprawnieniami akademickimi (por. art.12.1 obowiązującej ustawy) znacznie przekraczającymi wymagania stawiane w art.3.1 p. 12 lub art.56.2 projektu ustawy. Projekt został napisany przyjaźnie dla małych uczelni (por. np. art.3.3 i art. 62.3).
- W projekcie ustawy znika pojęcie wydziału, rady wydziału i dziekana. Jest to niezrozumiałe zerwanie z tradycją akademic-ką, pielęgnowaną w renomowanych uczelniach polskich i zagranicznych, które bazują na strukturze wydziałowej. Proponuje się zmianę wszystkich artykułów gdzie występuje określenie "podstawowa jednostka organizacyjna" uzupełnieniem:
"wydział lub inna podstawowa jednostka organizacyjna, którą określi statut" i odpowiednio "rada wydziału lub ...", "dziekan lub ...".
- Wydaje się, że w ustawie powinna być podjęta próba określenia tak istotnych terminów, jak "uniwersytet", czy "akademia", aby ograniczyć możliwość politycznego ich traktowania przez parlament. Niezbędne jest ponadto uporządkowanie pojęć przedstawionych w art.3.1, zwłaszcza w punktach 12, 13, 14, 17, 19, 20 (por. też uwagi szczegółowe).
- W projekcie ustawy wiele uregulowań odsyła się do statutów uczelni, co należy ocenić pozytywnie. Z drugiej jednak strony zwiększa się znacznie liczbę uczelni, które mogą samodzielnie uchwalać statut (art.56.2 i art.58.4), co może prowadzić do zbytniego ich zróżnicowania, a nawet chaosu organizacyjnego (podobna sytuacja wystąpiła w ostatnim dziesięcioleciu przy słabo kontrolowanym procesie tworzenia szkół prywatnych).
- W projekcie ustawy w niewystarczającym stopniu (zapisy art.179 i art.180) podjęto próbę uregulowania statusu doktoran-tów.
- Projekt ustawy niekonsekwentnie traktuje problem praw nabytych - art.215 gwarantuje ich zachowanie (niwecząc tym samym zamierzenia ograniczenia patologii wieloetatowości), a np. art.213.2 je odbiera. Proponuje się wprowadzenie do art. 215 limitu czasowego.
- Wiele szczegółowych uregulowań (lub ich brak) oraz konkretnych zapisów budzi wątpliwości. Przykładowo, dotyczy to:
- dublowania kompetencji (np. KRASP versus RGSW);
- skomplikowanej drogi awansu;
- niewłaściwego potraktowania uczelni wojskowych;
- niespójności artykułów dotyczących autonomii uczelni (artykuły 4, 5, 7, 160.4);
- niedostatecznego odniesienia się do kwestii finansowania uczelni państwowych;
- całkowitego pominięcia kwestii pracowniczego systemu emerytalnego.
/-/ Jan Madey
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z UNIWERSYTETU WROCŁAWSKIEGO
Stanowisko Komisji Zakładowej NSZZ “Solidarność" Uniwersytetu Wrocławskiego
w sprawie projektu “Prawo o szkolnictwie wyższym” (projekt prezydencki)
Wrocław, 11 lipiec 2003 r.
Komisja Zakładowa po zapoznaniu się z w/w projektem, postanowiła odrzucić go w całości. Za szczególnie szkodliwe i niebezpieczne dla przyszłości szkolnictwa wyższego i nauki w Polsce, jak i dla środowisk akademickich należy uznać:
- Odejście od mianowania nauczyciela akademickiego. Status urzędnika państwowego mają nauczyciele akademiccy w krajach Unii Europejskiej a u nas jego tradycja sięga XIX wieku.
- Nowy projekt nic uwzględnia kierunków ewolucji uczelni europejskich, które wprowadzają uproszczony system tytułów i stopni naukowych (system anglosaski).
- Ustawa nic nie mówi o systemie finansowania szkolnictwa wyższego, który wymaga nowego podejścia i nowych uregulowań,
- Wzrost uprawnień rektora tworzy w uczelni system autokratyczny.
- Niedopuszczalny jest brak dyskusji ze środowiskiem w tak ważnej sprawie jak przyszłość szkolnictwa wyższego.
Za Komisję Zakładową NSZZ “S”
Przewodniczący
dr Andrzej Dąbrowski
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UWAGI FEDERACJI ZNP SZKÓŁ WYŻSZYCH I NAUKI
FEDERACJA ZWIĄZKÓW NAUCZYCIELSRWA POLSKIEGO SZKÓŁ WYŻSZYCH I NAUKI
00-389 WARSZAWA, ul. Smulikowskiego 6/8, tel./fax (22) 826-21-50
PKO BP SA XV 0/0 Warszawa nr 33 10201156 12J110333, NIP: 525-19--18-258
Warszawa, 27.06.2003 r.
Uwagi do projektu ustawy “Prawo o szkolnictwie wyższym” z dnia 26 maja 2003
Przedstawiony materiał “projekt ustawy” traktujemy jako oczekiwane przez środowisko rozpoczęcie dyskusji nad przy-gotowaniem nowego, kompleksowego prawa o szkolnictwie wyższym.
Wysoko cenimy wszelkie inicjatywy mające na celu doskonalenie całego systemu prawnego regulującego działanie szkolnictwa wyższego, a materiał ten może być punktem wyjścia do dalszych prac nad ustawą.
Stoimy na stanowisku, iż o ile materiał wyjściowy może zostać przygotowany przez wąski zespół ekspercki, -co jedyną właściwą drogą dojścia do nowoczesnego unormowania zasad funkcjonowania szkolnictwa wyższego jest maksymalne uspo-łecznienie prac nad ustawą. Stąd też z powszechną aprobata, spotkała się zapowiedź takiego sposobu prowadzenia prac nad usta-wą przez Ministerstwo Edukacji.
W przedstawionej wersji materiał w wielu miejscach budzi poważne zastrzeżenia oraz wymaga uzupełnień, bowiem pomija istotne obszary uregulowań prawnych.
W załączeniu przedstawiamy uwagi szczegółowe, które traktujemy jako zgłoszone w trybie roboczym, a nie jako osta-teczną opinię - stanowisko Federacji ZNP Szkół Wyższych i Nauki.
Wiceprezes Zarządu
/-/ Stanisław Różycki
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z AKADEMII ROLNICZEJ W POZNANIU + UWAGI SZCZEGÓŁOWE
Poznań, dnia 11 lipca 2003 r.
L.dz.: S-196/2003
Pan
Aleksander Kwaśniewski
Prezydent RP
ul. Krakowskie Przedmieście 48/50
00-071 Warszawa
Szanowny Panie Prezydencie,
Działając w imieniu Komisji Uczelnianej NSZZ "Solidarność" Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, uprzejmie przesyłam w załączeniu stanowisko naszej Komisji dotyczące projektu z dnia 26 maja 2003 roku Ustawy z dnia ........................................ Prawo o szkolnictwie wyższym, opracowanego przez Pański Zespół powołany przez Szefa Kancelarii Prezydenta RP decyzją nr 1 z dnia 23 stycznia 2003 r., pod przewodnictwem Pana Prof. dr hab. Jerzego Woźnickiego - Prezesa Fundacji Rektorów Polskich.
Z wyrazami szacunku
Niniejsze stanowisko otrzymują do wiadomości:
- Przewodniczący Zespołu Prof. dr hab. Jerzy Woźnicki oraz Członkowie Zespołu.
- Minister Edukacji Narodowej i Sportu Pani Dr Krystyna Łybacka.
- JM Rektor Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu Pan Prof. dr hab. Erwin Wąsowicz.
- Senat Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu.
- Dziekani i Rady Wydziałów Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu.
- Rektorzy i Senaty Uczelni Poznania.
- Rada Główna Szkolnictwa Wyższego w Warszawie.
- Organy Statutowe NSZZ "Solidarność", w tym Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność".
- Tygodnik "Solidarność".
Stanowisko
Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność"
Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu
z dnia 26 czerwca 2003 r.
w sprawie projektu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym
opracowanego przez Zespół powołany przez Szefa Kancelarii Prezydenta RP
pod przewodnictwem Prof. Jerzego Woźnickiego - Prezesa Fundacji Rektorów Polskich
Komisja Uczelniana NSZZ "Solidarność" Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, po zapoznaniu się z Projektem z dnia 26 maja 2003 r. ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym opracowanym przez Zespół powołany przez Szefa Kancelarii Prezydenta RP działający pod przewodnictwem Prof. Jerzego Woźnickiego - Prezesa Fundacji Rektorów Polskich - uważa, że projekt ów należy w całości odrzucić.
Zawarte w nim rozwiązania:
- likwidują samorządność społeczności akademickiej, poprzez wykreślenie dotychczasowych przepisów ustawowych samorządność tę konstytuujących i gwarantujących,
- głęboko i wszechstronnie podporządkowują uczelnię ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego wbrew gołosłownej deklaracji wpisanej do projektu, że "Uczelnia jest autonomiczna we wszystkich obszarach jej działania",
- pogarszają warunki zatrudnienia niemal wszystkich nauczycieli akademickich oraz pozbawiają ich niezbędnych dla wykonywania tego zawodu uprawnień pracowniczych,
- podtrzymują coraz bardziej anachroniczny w skali Europy model kariery zawodowej nauczyciela akademickiego, zmuszający do koncentrowania się na pokonywaniu jej sformalizowanych, kolejnych szczebli, w czego efekcie prawo do rzeczywiście samodzielnej pracy naukowej i dydaktycznej odsuwa się o dziesięciolecia,
- mnożą niepotrzebnie byty instytucjonalne mające reprezentować szkoły wyższe, poprzez wprowadzenie do ustawy Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich o niejasnym statusie (wbrew temu, że KRASP skupia osoby fizyczne sprawujące funkcję rektorów, to w projekcie ustawy określa się ją jako... zrzeszenie uczelni akademickich) oraz zakresie działania często zbędnie dublującym kompetencje Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego i Państwowej Komisji Akredytacyjnej,
- pozbawiają rady wydziałów prawa do samodzielnego uchwalania planów i programów prowadzonych na wydziale studiów oraz studiów doktoranckich,
- zaostrzają niektóre przepisy dotyczące postępowania dyscyplinarnego wobec nauczycieli akademickich i studentów,
- wprowadzają zapewne nawet niewykonalną omnipotencję kompetencyjną rektora oraz utrudniają do maksimum możliwość jego odwołania w przypadku złego pełnienia tej funkcji.
Powyższe konkluzje wynikają z załączonych do niniejszego stanowiska 112 uwag szczegółowych przedstawionych przez specjalny zespół roboczy naszej Komisji Uczelnianej.
Krytycznie należy też ocenić przedstawienie projektu do konsultacji w okresie zaliczeń, egzaminów i prac rekrutacyjnych w uczelniach oraz wyznaczenie dla niej bardzo krótkiego terminu - zaledwie do końca czerwca br.
Komisja Uczelniana NSZZ "Solidarność" AR w Poznaniu stwierdza więc, że mamy do czynienia z powstałym pospiesznie niespójnym projektem, w najmniejszym stopniu nie spełniającym oczekiwań środowisk akademickich i całego społeczeństwa polskiego na wprowadzenie nowego prawa o szkolnictwie wyższym, odpowiadającego wymogom, jakie stoją przed Polską wchodzącą do Unii Europejskiej. Prawo takie powinno dopiero zostać opracowane oraz wprowadzone w zgodnym współdziałaniu organów państwa i środowisk akademickich, w oparciu o nowatorski projekt ustawy o szkolnictwie wyższym przedłożony przez Krajową Sekcję Nauki NSZZ "Solidarność".
Za Komisję Uczelnianą NSZZ "Solidarność"
Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu
Jadwiga Wojtasiak
Przewodnicząca
UWAGI SZCZEGÓŁOWE Z AKADEMII ROLNICZEJ W POZNANIU
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
PROPOZYCJE ZMIAN WNIOSKOWANE PRZEZ RADĘ WYKONAWCZĄ KONFERENCJI DYREKTORÓW BIBLIOTEK SZKÓŁ WYŻSZYCH
Politechnika Warszawska – Biblioteka Główna
00-661 Warszawa, Plac Politechniki 1
Warszawa, dnia 11.06.2003 r
Pan Prof. dr hab. Jerzy Woźnicki
Przewodniczący Zespołu Prezydenta RP
do opracowania projektu ustawy o szkolnictwie wyższym
Szanowny Panie Przewodniczący,
Po zapoznaniu się z projektem ustawy “Prawo o szkolnictwie wyższym” Rada Wykonawcza Konferencji Dyrektorów Bibliotek Szkół Wyższych mając na względzie rolę bibliotek uczelnianych w zapewnieniu dostępu do krajowej i światowej informacji naukowej prosi o rozpatrzenie następujących zmian:
art.14.4 proponujemy brzmienie: upowszechnianie kultury narodowej oraz osiągnięć nauki i techniki w tym poprzez tworzenie, organizacje i udostępnianie zasobów informacji.
art.62 (dopisać po p.4)p. 5 :ustalenie zasad i trybu działania Rady Bibliotecznej, jako organu opiniodawczego Rektora.
art.67 (dopisać jako p.2 ): Skład Rady Bibliotecznej określa statut.
art.68 p.2 (uzupełnić): Szczegółowe kompetencje rady podstawowej jednostki organizacyjnej oraz Rady Bibliotecznej określa statut.
art. (po 70): Dyrektorem biblioteki głównej może być osoba posiadająca uprawnienia bibliotekarza dyplomowanego. Dyrektorem biblioteki głównej może być także osoba posiadająca tytuł naukowy i specjalność zgodną z potrzebami danej uczelni i biblioteki głównej.
art.75 (uzupełnić p. l): Tryb wyboru lub powoływania oraz odwoływania kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych i ich zastępców oraz dyrektora biblioteki głównej określa statut.
art.86 p. l (uzupełnić i zmienić brzmienie): W uczelni działa system informacyjno-biblioteczny, którego podstawę stanowi biblioteka główna. Organizację i funkcjonowanie systemu informacyjno-bibliotecznego określa statut.
(dopisać jako punkt 2 ): Działalność informacyjno-biblioteczna regulują przepisy ustawy o bibliotekach.
art. 110 ust.2 -Brak uzasadnienia wprowadzenia tego zapisu, gdyż w ustawie o bibliotekach nie wymienia się bibliotekarzy dyplomowanych.
Wymaga wyjaśnienia zapis w artykule 122 p.7 w porównaniu z art.127 p.2.
Z art. 122 p.7 odsyłającego do art 111 p.2 wynikałby 36 godzinny tydzień pracy dla wszystkich stanowisk pracowników bibliotecznych oraz dokumentacji i informacji naukowej.
art.214 W związku z pominięciem grupy nauczycieli akademickich wymienionych w art. 101 p.4 proponujemy zapis uzupełniający:
a) od dnia l.09.2003 r.
- w grupie dyplomowanych pracowników bibliotecznych i dyplomowanych pracowników dokumentacji i informacji naukowej zatrudnionych na stanowiskach starszych kustoszy dypl., starszych dokumentalistów dypl., kustoszy dypl. i dokumentalistów dypl. oraz informatyków dyplomowanych od 217, l %
- w grupie stanowisk asystentów, wykładowców, lektorów i instruktorów oraz w grupie dyplomowanych pracowników bibliotecznych i dyplomowanych pracowników dokumentacji i informacji naukowej zatrudnionych na stanowiskach adiunkta bibliotecznego i adiunkta dokumentacji i informacji naukowej oraz asystenta bibliotecznego i asystenta dokumentacji i informacji naukowej od 117,7%
b) od dnia l.09.2004 - jak wyżej z odpowiednimi procentami.
Łączę wyrazy szacunku
Dyrektor Biblioteki Głównej
St. kustosz dypl.
Mgr Elżbieta Dudzińska
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z AKADEMII PEDAGOGICZNEJ W KRAKOWIE
Stanowisko Komisji Uczelnianej NSZZ "Solidarność"
Akademii Pedagogicznej w Krakowie
w sprawie opracowanego przez Zespół Prezydenta RP
projektu ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym"
W naszym stanowisku odnosimy się tylko do niektórych proponowanych rozwiązań ogólnych, dotyczących całego środowiska szkół wyższych i nauki, w tym do:
- sytuacji pracowników szkolnictwa wyższego,
- kariery akademickiej,
- centralnych instytucji szkolnictwa wyższego.
Ad. a) Nie do przyjęcia jest proponowane traktowanie uczelni wyższych jak zakładów produkcyjnych i wynikająca stąd koncepcja zatrudnienia zdecydowanej większości nauczycieli akademickich w trybie kontraktowym. Taki tryb zatrudnienia nie pozwala tworzyć lokalnych, stabilnych środowisk naukowych i dydaktycznych i jest mocno krytykowany nawet w krajach, gdzie jest stosowany (np. w USA). Wymusza on dużą mobilność pracowników, możliwą tylko przy zapewnieniu odpowiednio wysokich zarobków. Wprowadzenie zatrudnienia kontraktowego jako dominującego możliwe jest w polskich warunkach tylko na drodze procesu stopniowego, uwzględniającego specyfikę naszej sytuacji.
Ad. b) Zastanawiające jest przywiązanie autorów projektu do skompromitowanego, sowiecko-PRLowskiego modelu kariery naukowej, niewydolnego i kosztownego, bazującego na centralnie kontrolowanych stopniu naukowym doktora habilitowanego i tytule profesora. Dziwi to szczególnie w sytuacji, gdy od tego modelu odeszli nawet jego praojcowie Niemcy, uznając jego nieprzydatność i nieprzystosowanie do wymagającego konkurencyjności światowego szkolnictwa wyższego. Przyczyn utrzymywania tego skostniałego systemu dopatrywać się można głównie w obawie o rezultaty zderzenia prawdziwej jakości naukowej i dydaktycznej z jakością formalną, zaświadczeniową. Samonadmuchujący się "król" mógłby okazać się nagi. Śmiesznymi są, delikatnie mówiąc, próby uzasadniania proponowanego modelu polską tradycją, przedwojenna habilitacja oznaczała bowiem wyłącznie uprawnienie do wykładania na konkretnym wydziale. Przyjęcie proponowanych rozwiązań musiałoby spowodować odpływ z Polski najzdolniejszych doktorów do instytucji zachodnich, oferujących nieporównanie lepsze warunki finansowe i nie wymagających żadnych habilitacji czy tytularnych profesur (tam profesura jest wyłącznie stanowiskiem na konkretnej uczelni), bazujących za to na rzeczywistym dorobku naukowym kandydata. Kompromituje w tej sytuacji autorów projektu dyskryminowanie polskich doktorów przez dopuszczenie do stanowisk profesorskich, bez żądania spełnienia jakichkolwiek wymagań naukowych i dydaktycznych, obywateli państw obcych (art.102 ust.4).
Ad. c) Propozycja ustawowego umocowania KRASP i nadanie mu uprawnień przewyższających niekiedy uprawnienia Ministra, a także usytuowanie go w pozycji konfliktowej z istniejącymi i uznawanymi jako właściwe centralnymi instytucjami szkolnictwa wyższego (RGSzW oraz PKA) wskazuje raczej na megalomanię autorów projektu, niż na ich przemyślaną wizję rozwoju szkolnictwa wyższego. Nigdzie w Europie konferencje rektorów nie są umocowane ustawowo i tak powinno być także w Polsce - ich znaczenie winno wynikać z autorytetu tworzących je osób. Zupełnie księżycowym pomysłem jest nadanie KRASP-owi statusu stowarzyszenia z wykorzystaniem ustawy o szkolnictwie wyższym. Czy rektorzy, wybierani do kierowania konkretnymi uczelniami, mają za mało obowiązków w swoich uczelniach i chcą zajmować się jeszcze działalnością zarobkową działając w ramach stowarzyszeń?
Projekt ustawy zawiera także wiele innych istotnych mankamentów. W internecie (www.solidarnosc.org.pl/~ksn) zapoznać się można z wieloma szczegółowymi, negatywnymi opiniami dotyczącymi omawianego projektu.
Przedstawioną powyżej opinię należy traktować jako wniosek o niedopuszczenie do wprowadzenia omawianego projektu, jako szkodliwego, do polskiego prawodawstwa.
Kraków, 24 lipca 2003 r.
Jan Fróg
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO REGIONALNEJ SEKCJI NAUKI W KATOWICACH
S T A N O W I S K O
Regionalnej Sekcji Nauki
Regionu Śląsko - Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”
w sprawie projektu ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”
opracowanego przez Zespół Prezydenta RP
Regionalna Sekcji Nauki Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia projekt ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym” z dnia 26 maja 2003 r. opracowanego przez Zespół Prezydenta RP, powołany dnia 23 stycznia 2003 r.
Projekt nie odnosi się do najważniejszych problemów systemu szkolnictwa wyższego, którymi są nieumiejętność współdziałania w rozwiązywaniu problemów gospodarki i administracji oraz niedofinansowanie szkolnictwa. Skupia się na ograniczeniu pracowniczych praw nauczycieli akademickich oraz ustawowym umocowaniu Konferencji Rektorów – KRASP. Wyraźnie odbiega od standardów obowiązujących w krajach Unii Europejskiej.
- Proponuje możliwość mianowania tylko dla grupy ok. 20% nauczycieli akademickich, gdy w krajach Unii Europejskiej tenure ma od 40% do 90%. Zatrudnienie na podstawie mianowania w odróżnieniu od umowy o pracę stabilizuje status pracowniczy nauczyciela akademickiego i uniezależnia go od autokratycznych metod kierowania często spotykanych w uczelniach.
- Utrzymuje niespotykany lub zaniechany w UE kosztowny i nieefektywny, addytywny model kariery akademickiej. W krajach UE dąży się do skrócenia ścieżki awansu, a nauczyciele akademiccy wykazują swoje kwalifikacje i użyteczność w kontaktach z przemysłem oraz instytucjami i firmami wdrożeniowymi, w tworzeniu parków naukowych czy technologicznych itp.
- Rozszerza urynkowienie edukacji wyższej – w szczególnie dużym stopniu już urynkowionej w ocenie ekspertów UE - gdy zaleceniem UE jest nieotwieranie dalej europejskiego szkolnictwa wyższego na GATS (opracowanie D. Coyne – Dyrektora ds. Edukacji Komisji Europejskiej).
- Przypisuje szczególne prawa jednej grupie pracowników uczelni – grupie profesorów - gdy w UE dąży się do systemów zarządzania uczelniami, w których reprezentowani są pracownicy wszystkich grup.
- Przyznaje nadzwyczaj szerokie uprawnienia i umocowanie ustawowe Konferencji Rektorów – KRASP-u - zrzeszenia działającego jako stowarzyszenie. Uprawnieniom tym nie towarzyszy odpowiedzialność za podjęte działania w przeciwieństwie do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, która jest demokratycznie wybierana dla wypełniania określonych zadań i odpowiada przed forum elektorów, oraz Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu kontrolowanego przez parlament. Jest to kolejny ewenement w naszym kraju, gdyż konferencje rektorów w krajach UE nie mają podobnego umocowania. Natomiast rektorzy są powołani do pełnienia innych funkcji w swoich środowiskach, a gdyby mieli być delegatami do reprezentatywnego ciała o określonych prerogatywach, kryteria ich wyboru byłyby w sposób istotny zmienione.
Wątpliwości budzi konstytucyjność projektu, różnicującego wymagania dotyczące zatrudniania obywateli polskich i osób nie będących obywatelami polskimi.
Projekt ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym proponuje nadzwyczaj niekorzystne zmiany w stosunkach pracy nauczycieli akademickich, radykalnie zmieniając zasady ich zatrudniania i zwalniania, np. rezygnację z konkursów, także poprzez nieograniczone różnicowanie płac (kominy płacowe).
Symptomatyczne jest to, czego w projekcie ustawy nie zapisano. W „Syntetycznej informacji o treści ... projektu ...” Autor pisze, że wykorzystano inne projekty ustawy, w tym złożone do laski marszałkowskiej. Należy przyjąć, że wykorzystano także jedyny poselski, kompleksowy projekt ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym” (druk sejmowy nr 2701 III kadencji Sejmu RP). W art. 4 projektu Zespołu Prezydenta RP pominięto znajdujące się w tym poselskim projekcie takie zapisy jak:
- szkoły wyższe pełnią misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów
oraz że
- nauczyciele akademiccy, studenci i pracownicy nie będący nauczycielami akademickimi tworzą w szkołach wyższych samorządną społeczność akademicką, natomiast w art. 8 projektu zapisano, że „W uczelni mogą być prowadzone studia wyższe ...”, czyli nie muszą.
Wszystko to potwierdza, że przyjęcie projektu opracowanego przez Zespół Prezydenta RP doprowadzi do upadku edukacji wyższej rozumianej jako misja oraz do zdezintegrowania środowiska akademickiego.
Szkolnictwo wyższe – podobnie jak nasze państwo - pilnie potrzebuje gruntownej instytucjonalnej, mądrej i całościowej reformy. Niestety jego istotne problemy oraz ich rozwiązania są ulokowane w większości poza propozycjami projektu. Przyjmując proponowane zapisy odkłada się rozwiązanie problemów na nieokreśloną przyszłość.
Może Autorzy projektu prezydenckiego niewłaściwie oceniają sytuację szkolnictwa wyższego lub zabrakło im odwagi do podjęcia głównych problemów. Nie jesteśmy jednak skazani na zły projekt. Środowisko akademickie powinno wiedzieć, że jest opracowany - wcześniej wymieniony - poselski projekt ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”, który od dwóch lat czeka na sejmową debatę.
Z oceny projektu Zespołu Prezydenta RP wynika, że projekt z dnia 26 maja 2003 r. nie kwalifikuje się do dalszych prac w Parlamencie RP. Jego zapisy ułatwiłyby Rektorom kierowanie pracą uczelni w obecnych trudnych warunkach finansowych, głównie poprzez koniunkturalne sterowanie zatrudnieniem pracowników naukowo-dydaktycznych i dydaktycznych. Nie może to być jednak jedynym argumentem za przyjęciem projektu tej doraźnej ustawy, gdyż od początku prowadzi do konieczności jej kolejnej nowelizacji.
Przewodniczący Regionalnej Sekcji Nauki
Regionu Śląsko - Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”
Kazimierz A. Siciński
Stanowisko przyjęte przez Radę RSN w Katowicach w dniu 14 lipca 2003 r.
List do Prezydenta RP w/s projektu ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z UNIWERSYTETU WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO W OLSZTYNIE
Olsztyn, 17.07.2003
L.p.54 /2003
Pan
Aleksander Kwaśniewski
Prezydent RP
Warszawa
Szanowny Panie Prezydencie,
W imieniu Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, przesyłam w załączeniu stanowisko Komisji dotyczące projektu z dnia 26 maja 2003 roku
U s t a w y
z dnia ..........................
Prawo o szkolnictwie wyższym
opracowanego przez Zespół powołany przez Pana dnia 23 stycznia 2003 roku pod przewodnictwem Pana Prof. dr. hab. Jerzego Woźnickiego.
Z wyrazami szacunku
Stanowisko otrzymują:
- Przewodniczący Zespołu Prof. dr hab. Jerzy Woźnicki oraz Członkowie Zespołu.
- Minister Edukacji Narodowej i Sportu Pani dr Krystyna Łybacka.
- JM Rektor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie prof.dr hab.Ryszard Górecki
- Organy Statutowe NSZZ "Solidarność"
- Posłowie województwa warmińsko-mazurskiego
Stanowisko Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność"
Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
w sprawie projektu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym opracowanego przez
Zespół powołany przez Pana Prezydenta RP
Zdecydowanie sprzeciwiamy się wprowadzeniu pod obrady Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej opracowanego przez Zespół powołany przez Pana Prezydenta projektu Ustawy o Szkolnictwie Wyższym. Czynimy to z następujących powodów:
- Proponowany projekt i jego rozwiązania nie były przedmiotem konsultacji ze środowiskiem akademickim. Narusza on, naszym zdaniem, dobrą zasadę "audiatur et altera pars". Proponuje się nam przeprowadzenie szeregu zmian, które są niekorzystne dla modelu kariery naukowej w Polsce, co tym samym pogorszy i tak już złą sytuację w uczelniach polskich.
- Przyjęte w projekcie rozwiązania mają charakter restrykcyjny, nie gwarantują stabilizacji pracy, która w tym zawodzie jest wyjątkowo potrzebna i dlatego też nie należy się spodziewać w przyszłości napływu najzdolniejszej i najwartościowszej młodzieży do szkolnictwa wyższego.
- Należy się liczyć z faktem, iż wprowadzenie tak proponowanej ustawy spowoduje odpływ z uczelni państwowych średniej kadry naukowej, która jest najliczniejsza, wykonuje najwięcej zadań dydaktycznych i stanowi zaplecze nauki polskiej.
- Wyjątkowo niekorzystne są zmiany związane z samym zatrudnieniem i dalszym jego przebiegiem, mianowicie:
- zatrudnienie w oparciu o umowę o pracę, a nie mianowanie;
- czynienie wyjątków dla wąskiej grupy profesorów (dotyczących mianowania) nie rozwiązuje problemu, a wręcz go pogłębia i stwarza podejrzenia, iż to wąskiej grupie "lobbingu", która jest już u szczytu kariery naukowej zależy na takim postawieniu kwestii;
- ustawa odbiera status urzędnika państwowego, który w Polsce (i nie tylko w Polsce) ma bogatą tradycję historyczną i uzasadnienie;
- wprowadza niebezpieczny podział w środowisku akademickim na mianowanych i na tych którzy są zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę, przy czym podział jest tak skomplikowany, iż odnosi się wrażenie, jakoby ktoś dążył do podziału wspólnoty akademickiej i jej skłócenia;
- zdecydowanie negatywnie oceniamy odebranie dodatku za staż pracy, to nic innego jak obniżka płac;
- negatywnie oceniamy odebranie praw do urlopu na pisanie pracy doktorskiej;
- zniesienie górnych widełek płacowych spowoduje wzrost kominów płacowych i wypracowane obecnie z takim trudem zasady płacowe, akceptowane przez środowisko akademickie zostaną zniweczone.
- Nowy projekt wprowadzony jest w pośpiechu, a to grozi niedociągnięciami (tzw. "niedoróbkami") legislacyjnymi.
Powyższe uwagi nie obejmują całości problemu, ponieważ zapoznanie się z nim wymaga czasu i dyskusji w naszym środowisku. Niemniej jednak jego ocena jest negatywna i dlatego domagamy się całkowitego zaniechania prac nad Ustawą, w konsekwencji sprzeciwiamy się uchwalenia przez Sejm RP nowej Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w takim kształcie, jaki jest proponowany.
Przewodniczący Komisji Zakładowej
NSZZ "Solidarność" UWM
Zbigniew Korejwo
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z AKADEMII ROLNICZEJ W KRAKOWIE
Kraków, dn. 07 lipca 2003 r.
STANOWISKO
Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność Akademii Rolniczej w Krakowie
w sprawie
projektu ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym” z dn. 26 maja 2003 r.
opracowanego przez Zespół powołany przez Prezydenta RP
Komisja Uczelniana NSZZ Solidarność Akademii Rolniczej im. H. Kołłątaja w Krakowie włącza się w protest środowiska akademickiego, wyrażony w Stanowisku Krajowej Sekcji Nauki NSZZ Solidarność z dn. 07 czerwca 2003 r.
Uważamy, że przedstawiony projekt „prawa o szkolnictwie wyższym” nie wnosi rozwiązań formalnych, sprzyjających wzmocnieniu pozycji nauki polskiej i szkolnictwa wyższego w odniesieniu do ośrodków zagranicznych; tym samym wypełnienie misji uczelni wyższej w społeczeństwie polskim zostało zagrożone.
Przewodniczący KU NSZZ Solidarność
Akademii Rolniczej w Krakowie
dr hab. inż. Stanisław Mazur
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UWAGI KOMISJI DS. ORGANIZACJI I FINANSOWANIA NAUKI
Warszawa, 9.07.2003
Uwagi Komisji ds. Organizacji i Finansowania Nauki KSN NSZZ „Solidarność”
do projektu Prawa o Szkolnictwie Wyższym opracowanego przez Zespół Prezydenta RP
(Projekt w wersji „26 maj 2003”)
UWAGI OGÓLNE
1. Uregulowania prawne dotyczące szkolnictwa wyższego i nauki winny być sposobem realizacji strategii edukacyjnej państwa, a nigdy poprzedzać jej sformułowanie. Co zatem zrobiono w kwestii określenia strategii edukacyjnej państwa polskiego w okresie poprzedzającym przedstawienie projektu?
- Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu poddało w końcu ubiegłego roku pod dyskusję społeczną dokument "Strategia rozwoju szkolnictwa wyższego w Polsce do roku 2010" ale nigdy nie przedstawiło jego poprawionej wersji uwzględniającej wyniki przeprowadzonej dyskusji. A przecież w tej dyskusji nie zostawiono na nim „suchej nitki” podkreślając elementarne braki warsztatowe opracowania, konserwatyzm zamierzeń i brak perspektyw rozwoju.
- „Raport o zasadniczych problemach szkolnictwa wyższego w polskim systemie edukacji narodowej” przygotowany dla Prezydenta RP przez profesorów Andrzeja Janowskiego, Andrzeja K. Koźmińskiego, Jerzego Woźnickiego i Franciszka Ziejkę, nie został zweryfikowany poprzez publiczną dyskusję - przy wykorzystaniu środków komunikacji społecznej. Wymieniany jako podstawa programowa proponowanych zmian prawa zawartych w Projekcie ustawy Zespołu Prezydenta RP jest nieznany ogółowi społeczności akademickiej. W tej sytuacji przedstawiony projekt od początku jest "skażony" poważnym błędem metodologicznym.
2. Nieodłącznym postulatem towarzyszącym reformom prawa jest dążenie do prostoty i przejrzystości zapisów.
- Projekt wyraźnie wskazuje na dążenie autorów do niemal "ręcznego sterowania" szkolnictwem wyższym poprzez akty wykonawcze niższego rzędu: rozporządzenia Rady Ministrów (6) i rozporządzenia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego (przeszło 40). Przykładem kuriozalnym może być np. zapis art.8 u.7: "Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, przypadki uzasadnione możliwościami kadrowymi uczelni, w których jednostka organizacyjna uczelni lub uczelnia, nie posiadająca uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora, mogą prowadzić studia podyplomowe."
3. Ustawy nigdy nie powinny tworzyć zbędnych bytów zaspakajających ambicje i dążenia niewielkich grup.
- Obok Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego - dotąd najwyższego forum wyrażania opinii w imieniu całego środowiska akademickiego, pojawia się w Projekcie Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP) jako ciało z osobowością prawną, mocno ustawowo osadzone - w rezultacie konkurencyjne wobec Rady Głównej. Projekt wprowadza tym samym do systemu zamieszanie kompetencyjne i praktycznie poważnie ogranicza najważniejszy element jego autonomii.
- Umocowana w systemie zapisami Projektu Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP) stanowi, zgodnie z jej dotychczasowym statutem, zgromadzenie rektorów. Tego rodzaju ciało nie wymaga umocowania w ustawie - jest stowarzyszeniem. Jego autorytet jest pochodną autorytetu jego członków, a autorytet głosu KRASPu powinien być mierzony nie umocowaniem w ustawie, ale wagą przedkładanych argumentów i racji.
4. Projekt uznaje i utrzymuje dotychczasowy model kariery nauczyciela akademickiego w zasadzie bez zmian. Podstawą jest znowelizowana ustawa o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki z dnia 14 marca 2003r., która utrwala model kariery właściwy dla państwa totalitarnego, wywodzący się z PRL i w wielu aspektach wzorowany na systemie obowiązującym w przeszłości u "wielkiego brata".
- W projekcie nadal "fundamentem" gmachu szkolnictwa wyższego w Polsce są instytucje doktora habilitowanego i profesora tytularnego. Bez nich nie może powstać ani istnieć żaden wydział ani żadna uczelnia. Tymczasem w państwach najbardziej efektywnych na świecie pod względem uzyskanych wyników badań i skolaryzacji na poziomie wyższym habilitacja i tytuł są to byty na ogół nieznane, co dowodzi że w dobrej nauce są niepotrzebne. W Polsce te kosztowne i nieproduktywne "zaszczyty" mają prowadzić społeczeństwo w XXI wiek.
- Projekt podtrzymuje sztuczną i wielokrotnie skompromitowaną formułę, uzależniającą tworzenie i rangę uczelni od liczby tytułów i habilitacji, a nie od parametrów bezpośrednio związanych z wynikami badań i nauczania. Takie rozwiązanie wyklucza jakąkolwiek możliwość konkurencji z uczelniami o renomie światowej.
- Projekt, świadomie rezygnując z przeobrażeń obowiązującego dotąd w Polsce modelu kariery akademickiej, utrwala strukturę coraz wyraźniej przybierającą postać swoistego, chorego skansenu. Przykładem absurdu jest to że, projekt podtrzymuje równoległe funkcjonowanie dwóch państwowych instytucji akredytacyjnych zajmujących się bardzo zbliżoną materią. Centralna Komisja do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych i Państwowa Komisja Akredytacyjna powinny przecież stanowić jeden wspólny organizm.
5. Projekt pozbawia stabilizacji w zawodzie (poprzez odejście od mianowania) większość nauczycieli akademickich.
- Przy mianowaniu wzmocniona jest trwałość zatrudnienia, która polega m.in. na ustaleniu zamkniętego katalogu przyczyn uzasadniających wypowiedzenie stosunku pracy. Mianowanie w polskim szkolnictwie wyższym, obejmujące (przy pewnych statutowych ograniczeniach) niemal 80% nauczycieli akademickich, pozwalało na dość dobrą realizację zapisów przyjętych w artykule 27 podpisanej przez Polskę Rekomendacji Dotyczącej Statusu Personelu Nauczającego w Szkołach Wyższych (UNESCO 1997) . Istotną cechą stosunku pracy z mianowania jest rodzaj odpowiedzialności, jaka wiąże się z pełnieniem obowiązków. Pracownicy mianowani podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej, która charakteryzuje się głównie szerokim katalogiem kar oraz tym, że kary te stosują specjalne organy - komisje dyscyplinarne. Dla pracowników niemianowanych komisje dyscyplinarne nie są potrzebne - Kodeks Pracy pozwala na zwolnienie pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę nawet bez podania uzasadnienia.
- W Projekcie mianowanie pozostawiono jedynie dla profesorów zwyczajnych i nadzwyczajnych (ok. 15% personelu nauczającego) i to właściwie tylko dla nich są komisje dyscyplinarne. Jest to poważny błąd systemowy, ale nie można także wykluczyć świadomego i zamierzonego działania projektodawców.
- Odejście od mianowania jako normy zatrudnienia nauczycieli akademickich dałoby się wytłumaczyć jedynie brakiem wystarczającej elastyczności zatrudniania, potrzebnej dla usuwania ludzi nie przydatnych, nie sprawdzających się w zawodzie. Tymczasem brak jest jakichkolwiek przesłanek pozwalających na uzasadnienie takiego rozwiązania. Obecnie obowiązujące przepisy pozwalają przecież, mimo mianowania, łatwo rozstać się z pracownikiem nieprzydatnym, nie wykazującym postępów. Wystarczy przecież uczciwie przeprowadzona okresowa ocena dorobku. Jeśli jednak lepiej jest, by tak „istotne” zmiany polegały na pozbawieniu stabilizacji w zawodzie ok. 65% nauczycieli akademickich, to, co chcą osiągnąć takim sposobem projektodawcy?
- Nawiązanie stosunku pracy na podstawie umowy o pracę otwiera perspektywę wprowadzenia jako praktykowanej normy „zatrudnienie na czas określony”. W warunkach polskich będzie to dużą i istotną zmianą warunków pracy nauczycieli akademickich - praca w permanentnym stanie obawy o jej utratę. Dodatkowo będzie to oznaczać również niepewność dotyczącą możliwości kontynuowania podjętych badań naukowych. Skutki takiego rozwiązania będą więc dużo szersze.
- Podział nauczycieli akademickich na zatrudnionych na podstawie mianowania i zatrudnionych na podstawie umowy o pracę wprowadza nowy podział do środowiska akademickiego: wąską grupę „oligarchów” i szerokie rzesze „wyrobników”. Wszystko to w systemie kariery akademickiej głęboko uwarunkowanym stanem odziedziczonym po państwie totalitarnym.
- Upowszechnienie zatrudnienia na czas określony wprowadza nowe, dodatkowe uzależnienie nauczycieli akademickich od przełożonych. Buduje atmosferę strachu i powoduje, że tradycyjna demokracja i samorządność akademicka może zostać sprowadzona do roli fasadowej.
6. Wprowadzenie w Projekcie podziału studiów na stacjonarne i niestacjonarne ze wskazaniem stacjonarnych jako podstawowej formy studiów i limitowaniem liczby przyjęć na studia niestacjonarne do wysokości liczby studentów studiów stacjonarnych jest w istocie utrwaleniem przyzwolenia na utrzymanie studiów odpłatnych w szkołach publicznych na stałe. To jest nie do przyjęcia dla tych wszystkich, którzy uważają, że szkoły publiczne pełnią służbę społeczną polegającą na wyrównywaniu szans tak, by do najlepszych szkół i na najbardziej pożądane kierunki dostawali się uczniowie niezależnie od swego pochodzenia, miejsca zamieszkania, czy stopnia zamożności. Istotą jest tu zjawisko synergii społecznej, czyli takie postępowanie, by w możliwie największym stopniu zapewnić dojście najzdolniejszych i najlepiej przygotowanych ludzi na właściwe miejsca w społeczeństwie, by zapewnić warunki najlepszego rozwoju nam wszystkim. Podejście przyjęte w projekcie przekreśla nadzieje na szybkie upowszechnienie wykształcenia wyższego w Polsce, gdyż przerzuca ciężar sfinansowania studiów na indywidualne budżety spauperyzowanych rodzin.
- Trudności z definicją studiów stacjonarnych w dobie powszechnie wkraczającego do szkół wyższych internetu wskazują na niecelowość wprowadzania takiej terminologii. Ponadto wprowadza to zróżnicowanie statusu studenta - z samego faktu, że jeden student sam płaci za studia (niestacjonarny), a drugi student ma studia bezpłatne (stacjonarny), może wynikać zróżnicowanie ich praw i obowiązków. Projekt nie daje podstaw do określenia kierunku zmian w finansowaniu szkolnictwa wyższego z budżetu państwa.
7. W przedstawionym projekcie autonomia szkół publicznych w zakresie ustalania ustroju wewnętrznego jest wyraźnie ograniczona w porównaniu ze szkołami prywatnymi.
- Utrwalony w projekcie model zarządzania nie przystaje do charakteru działalności uczelni; wiadomo, że nie jest sprawny i efektywny. Brak w nim rozdziału na zarządzanie strategiczne i bieżące.
- Tradycyjne funkcje rektora jako przedstawiciela środowiska akademickiego wobec władzy, zamieniły się w funkcje menadżera dużej i skomplikowanej organizacji. Zapisy art.66 skazują uczelnie na amatorskie zarządzanie, nie liczące się z proporcjami kosztów do efektów. Brak profesjonalizmu w zarządzania publicznymi uczelniami może być groźny w sytuacji, gdy będą musiały one sprostać rosnącej konkurencji. Europa odchodzi od takiego modelu. Wiele uczelni na świecie zarządzane jest przez radę nadzorczą, reprezentującą interes publiczny i interesy podatników. Organy akademickie w takim modelu koncentrują się bardziej na sprawach nauczania i badań, rada nadzorcza nakreśla strategię, a rektor jest rozliczany z jej realizacji. Nie ma konieczności, by należało ten model naśladować w Polsce. Jednak Projekt nie tylko go praktycznie wyklucza, ale i uniemożliwia poszukiwanie (np. na drodze konstrukcji statutów) rozwiązań pośrednich i nowatorskich, a więc poważnie ogranicza tym samym innowacyjność w dziedzinie zarządzania uczelniami.
8. Do wad Projektu należy zaliczyć również lekceważenie spraw bibliotecznych i konserwatyzm w podejściu do struktury zawodu bibliotekarza akademickiego.
- W szczególności przejawia się to w przekazaniu wszystkich spraw związanych z funkcjonowaniem bibliotek uczelnianych do statutów. Zbyt często poziom funkcjonowania biblioteki traktowany jest w uczelniach jako sprawa drugorzędna.
- W ustawie powinny być uwzględnione czynniki decydujące o jakości kierowania biblioteką (np. sposób powoływania dyrektora i rady bibliotecznej, jako ciała opiniującego bieżące funkcjonowanie biblioteki).
- Zachowano też stary, nieuzasadniony i w niczym nie podnoszący poziomu działalności bibliotek, podział bibliotekarzy na „pracowników bibliotecznych” i bibliotekarzy dyplomowanych. Jest to przejaw konserwatywnego podejścia do struktury zawodowej, która wymaga reformy. Bibliotekarzy dyplomowanych zaliczono - tak jak do roku 1990 - do nauczycieli akademickich, pomijając jednak - też jak wtedy - kwestię zakresu ich obowiązków.
PODSUMOWANIE
- Projektowi ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym" przedstawionemu przez Zespół Prezydenta RP brak jest ujęcia systemowego. Zgodnie z powszechnie przyjętą definicją systemu stanowi on wewnętrznie uporządkowany zbiór elementów tworzący pewną całość. Jeśli wybrane istotne elementy systemu znajdą się poza obszarem regulacji ustawy, trudno mówić o ujęciu systemowym.
- W najważniejszych sprawach Projekt petryfikuje stan obecny, nie uwzględniając kierunków ewolucji uczelni europejskich.
- Projekt ignoruje także wnioski prezentowane w wielu ogólnie dostępnych opracowaniach poświęconych analizie i ocenie polskiego systemu szkolnictwa wyższego. Dotyczy to w szczególności:
- upowszechnienia wykształcenia,
- zmian w modelu kariery zawodowej nauczycieli akademickich i kariery w nauce,
- profesjonalizacji zarządzania szkołami wyższymi.
KONKLUZJA
Polskie szkolnictwo wyższe trapi wiele strukturalnych problemów; zasoby materialne i ludzkie nie są optymalnie wykorzystywane wskutek barier prawnych, organizacyjnych i mentalnych. Projekt ustawy podejmuje wprawdzie próbę wprowadzenia zmian, jednak idą one w złą stronę. Projekt wymaga zasadniczych zmian i w obecnym kształcie jest nie do przyjęcia.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UWAGI NA MARGINESIE
UWAGI NA MARGINESIE
wskazujące na zbędność i dziwactwo niektórych zapisów projektu Prawa o Szkolnictwie Wyższym
opracowanego przez Zespół Prezydenta RP
Uwagi Komisji ds. Organizacji i Finansowania Nauki KSN NSZZ „Solidarność” do projektu Prawa o Szkolnictwie Wyższym opracowanego przez Zespół Prezydenta RP zawierają jedynie ogólną ocenę. Odniesienie się do wszystkich zastrzeżeń pojawiających się w trakcie lektury wymagałoby napisania opasłego dzieła, na które przedstawiony Projekt z pewnością nie zasługuje. Niemniej jednak pewne zapisy są na tyle charakterystyczne dla sposobu myślenia autorów Projektu, że celowym wydaje się ich przytoczenie. Oto wybór:
Art.25 u.1 "Założyciel, za zgodą ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, może zlikwidować uczelnię niepubliczną, po zapewnieniu studentom możliwości kontynuowania studiów." -
jeżeli założyciel likwiduje niepewny interes, to cóż on może "zapewnić"?
Art.42 u.4 „Rada może współpracować z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami działającymi w obszarze szkolnictwa wyższego.” -
czy aby nie nadmiar wolności dla Rady?
Art.45 u.6 „Komisja może współpracować z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami, których przedmiotem działania jest ocena jakości kształcenia i akredytacja.” -
bez tego zapisu Komisja pewnie by nie wiedziała, czy jej wolno?
Art.51 u.6 „Konferencja Rektorów może delegować swych przedstawicieli do międzynarodowych stowarzyszeń zrzeszających akademickie szkoły wyższe.” -
oczywiście starannie unikając stowarzyszeń zrzeszających nie-akademickie szkoły wyższe („akademickość” wg definicji KRASPu).
Art.53 u.1 „Zgromadzenie Plenarne (KRASP) ... może wypowiadać się we wszystkich istotnych sprawach dotyczących nauki i szkolnictwa wyższego.” –
co za ulga!
Art.62 u.2 pkt 1 „Do kompetencji senatu uczelni publicznej należy ... uchwalanie planu rzeczowo-finansowego uczelni” -
jak senat uchwala, to powinien także oceniać jego wykonanie, a tego w zapisach już nie ma.
Art.67 u.4 „W uczelni innej niż uczelnia zawodowa, nauczyciele akademiccy posiadający tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego stanowią więcej niż połowę statutowego składu podstawowej jednostki organizacyjnej.” -
oj, chyba ktoś tu się za daleko zapędził?
Art.95 u.1 pkt 11 „Przychodami uczelni publicznej są w szczególności: środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, nie podlegające zwrotowi.” -
jeśli tytuły przychodów krajowych są tak drobiazgowe, że wymienia się nawet „jednorazowe opłaty wpisowe i opłaty za postępowanie związane z przyjęciem na studia”, to jedyną kwalifikacją akceptacji źródeł zagranicznych jest to, że „nie podlegają zwrotowi”. Coś tu nie gra!
Art. 101 pkt 3 „Nauczycielami akademickimi są ... pracownicy naukowi” i Art. 104 u.2 „Pracownicy naukowi są obowiązani prowadzić badania naukowe, rozwijać twórczość naukową albo artystyczną i uczestniczyć w pracach organizacyjnych uczelni.” -
cóż to za dziwna konstrukcja - jakby zapomniano, że nauczyciela akademickiego zatrudnia się do wykonania zadań dydaktycznych szkoły, ale jest on zatrudniany właśnie dlatego, że uprawia naukę.
Art.108 "Na stanowisku profesora nadzwyczajnego lub profesora wizytującego może być także zatrudniona osoba nie posiadająca stopnia naukowego doktora habilitowanego, jeżeli posiada stopień naukowy doktora oraz wybitne i twórcze osiągnięcia w pracy zawodowej lub artystycznej, uzyskane poza szkolnictwem wyższym i nauką, potwierdzone w trybie określonym w statucie. Zatrudnienie tej osoby na stanowisku profesora nadzwyczajnego może nastąpić wyłącznie na podstawie umowy o pracę." -
z tego wynika jedno przesłanie: osoba ze stopniem naukowym doktora, która ma wybitne i twórcze osiągnięcia w pracy zawodowej w szkolnictwie wyższym i nauce, nie ma tu najmniejszych szans. Taką osobę należy przecież zdecydowanie wykluczyć także z grona tych, których ostatecznie, ewentualnie można dopuścić do stanowisk profesorskich.
Art.153 u.3 „Zajęcia dydaktyczne na studiach stacjonarnych i stacjonarnych studiach doktoranckich mogą być prowadzone także z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.” -
też coś, internet na stacjonarnych - a kajeciki nie łaska!
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
NAJWAŻNIEJSZA JEST JAKOŚĆ WYKSZTAŁCENIA...
Najważniejsza jest jakość wykształcenia. Dla "Gościa Niedzielnego" nr 27 z 2003 r. mówi prof. Franciszek Ziejka, rektor UJ i przewodniczący KRASP
Cytujemy fragment:
„ ... - Co jest dziś najważniejsze dla dobrego funkcjonowania polskich uczelni?
- Dziś najważniejsza jest ustawa o szkolnictwie wyższym. Straciliśmy trzy lata, bo jej projekt gotowy był już w 2000 roku. Niestety, rząd Jerzego Buzka nie skierował go do parlamentu, a obecna, lewicowa ekipa nie podjęła tamtej inicjatywy. Dlatego rozpoczęliśmy prace nad nowym dokumentem, w którego przygotowaniu uczestniczyli przedstawiciele wszystkich środowisk: Kancelarii Prezydenta, rządu, KRASP, wyższych szkół zawodowych, szkół niepublicznych, a nawet studentów. Ostateczna wersja dokumentu - po środowiskowych konsultacjach - będzie gotowa prawdopodobnie w lipcu, a we wrześniu projekt ustawy trafi do parlamentu. Jesienią powołamy także inny zespół, który przystąpi do opracowania strategii rozwoju szkolnictwa wyższego na co najmniej 15 lat. I przedstawi go władzom. Nastąpiła zmiana taktyki: miejsce politycznych polemik zastąpi działanie...”
Cały tekst ukazał się na łamach tygodnika „Gość Niedzielny” nr 27 z 2003 r. Jest dostępny w wydaniu internetowym pod tytułem
„Najważniejsza jest jakość wykształcenia. Mówi prof. Franciszek Ziejka, rektor UJ”
i nieco przydługim adresem, ale wystarczy tylko kliknąć:
http://www.goscniedzielny.pl/artykularch.php?id=1057179445&nrnr=27&dzien=14&mies=07&rok=2003&okladka=1057183165.jpg&naglkat=w+tym+numerze
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z UNIWERSYTETU GDAŃSKIEGO
Gdańsk, dnia 9 lipca 2003r.
Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność”
Uniwersytetu Gdańskiego
80 – 952 Gdańsk
ul. Bażyńskiego 1A
tel. (058) 5529325
fax. (058) 5529553
e-mail: nszz@univ.gda.pl
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ „Solidarność”
KZ NSZZ „Solidarność” Uniwersytetu Gdańskiego dokonała oceny projektu prezydenckiego ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, przede wszystkim pod kątem zabezpieczenia praw i interesów pracowników szkół wyższych. W konsultacjach wzięło udział wielu naszych kolegów i koleżanek. Przeważały opinie krytyczne, które pozwalają nam na sformułowanie generalnego wniosku o odrzucenie projektu ustawy, będącego krokiem wstecz w stosunku do ustawy obecnie obowiązującej.
A oto podstawowe zarzuty i zastrzeżenia:
1) Sprzeciwiamy się zawężeniu katalogu stanowisk mianowanych – w grupie nauczycieli akademickich - wyłącznie do pracowników samodzielnych. Stosunek pracy na podstawie mianowania daje znacznie więcej uprawnień i większą stabilizację zatrudnienia, niż stosunek pracy na podstawie umowy o pracę. Odebraniem praw już nabytych są przepisy przejściowe zawarte w art., 213 które stanowią, że stosunek pracy niektórych pracowników mianowanych (pracowników dydaktycznych, asystentów) przekształca się w umowę o pracę na czas nieokreślony.
2) Sprzeciwiamy się przewidzianej w art. 115 ust. 2 zasadzie wypowiadania stosunku pracy na koniec semestru, a nie jak dotychczas na koniec roku akademickiego.
3) Art. 116 pkt 2 jest naszym zdaniem błędnie skonstruowany, gdyż samo wszczęcie postępowania dotyczącego zmian w strukturze uczelni nie może być podstawą wypowiedzenia stosunku pracy, takie sformułowanie może być wykorzystywane do łatwego i bezpiecznego dla pracodawcy zwalniania pracowników; podstawą dokonania wypowiedzenia powinno być przekształcenie już dokonane (tak jak w obecnym art. 93 ust. 2 pkt 3).
4) Powinna zostać utrzymana dotychczasowa zasada, że podstawą zwolnienia powinny być dwukrotne oceny negatywne otrzymane w określonym odstępie czasu. Należałoby także, – na co wskazują obecne doświadczenia – wprowadzić pojęcie prawomocnej i ostatecznej (2, 3 w rozumieniu regulacji statutowych) oceny, tak aby pracodawca nie dokonywał wypowiedzeń przed zakończeniem procedury odwoławczej. Art. 116 pkt 3 w proponowanym brzmieniu jest nie do przyjęcia.
5) Przepis art. 119 ust. 1 pkt 1 stanowiący, że „stosunek pracy mianowanego nauczyciela akademickiego wygasa z mocy prawa w przypadku stwierdzenia, że mianowanie nastąpiło na podstawie fałszywych lub nieważnych dokumentów” jest słuszny, ale zawiera bardzo istotną wadę, gdyż nie przewiduje, kto i w jakim trybie ma ustalać spełnienie przewidzianych tam przesłanek; naszym zdaniem podstawą wygaśnięcia stosunku pracy powinien być prawomocny wyrok sądu lub orzeczenie komisji dyscyplinarnej stwierdzające tą okoliczność.
6) Sprzeciwiamy się art. 121 ust. 1. Zakazywanie uzyskiwania bez zgody rektora dodatkowych przychodów ze stosunku pracy lub działalności gospodarczej miałoby pewne racje, gdyby jednocześnie wprowadzone zostałyby gwarancje godziwych wynagrodzeń. Należy podkreślić, że przepis ten posługuje się niejasnym pojęciem „zatrudnienia w ramach działalności gospodarczej”. Termin ten ma niewątpliwe inne znaczenie, niż znany autorom projektu zwrot „prowadzenie działalności gospodarczej” (użyty np. w art. 126 ust. 6). Czy wspólnik spółki osobowej i kapitałowej, który ma takiej spółce wkłady i udziały i osiąga z tego tytułu stałe miesięczne lub roczne przychody, lecz nie świadczy pracy osobiście jest „zatrudniony w ramach działalności gospodarczej”? Kto będzie badał i rozstrzygał kwestię, kiedy mamy do czynienia z zatrudnieniem w ramach działalności gospodarczej, a kiedy z prowadzeniem działalności gospodarczej bez zatrudnienia w ramach takiej działalności? Uważamy, że nie powinno zakazywać się dodatkowego zatrudnienia. Jeśli dodatkowe zatrudnienie negatywnie wpływa na stopień realizacji obowiązków akademickich powinno to być weryfikowane w procesie oceny okresowej. Oceny tej nie zmienia art. 215 ustawy, stanowiący, że art. 121 ust. 1 nie stosuje się do przypadków sprzed wejścia ustawy w życie.
7) Trudno uzasadnić, dlaczego autorzy projektu uznają za możliwy do objęcia bez uzyskania zgody rektora jedynie katalog stanowisk wymienionych w art. 121 ust. 3. Dlaczego za dopuszczalną uznają pracę w administracji centralnej, a w administracji samorządowej lub organizacjach pozarządowych - nie? Podnosimy te uwagi niejako na marginesie, gdyż nie widzimy – zgodnie z uwagami zawartymi w pkt. 6 – potrzeby wprowadzania ograniczeń w podejmowaniu dodatkowego zatrudnienia.
8) Projekt narusza prawa nabyte pracowników bibliotecznych oraz dokumentacji i informacji naukowej wymienionych w art. 77 pkt 2 obecnej ustawy (kustosze biblioteczni, starsi bibliotekarze i starsi dokumentaliści). Do pracowników tych, którzy stanowią większość pracowników bibliotek, stosuje się odpowiednio przepisy o pracownikach dydaktycznych. Konieczne jest, co najmniej utrzymanie dotychczasowego przepisu art. 77 pkt 2 ustawy o szkolnictwie wyższym. W sprawie tej załączamy odrębne wystąpienie.
9) Projekt przewiduje skrócenie urlopu „habilitacyjnego” z jednego roku do 6 miesięcy; jest to sprzeczne z jednym z głównych celów ustawy – podnoszeniem jakości pracy naukowej.
10) Art. 129 stanowiący, że „Statut uczelni może uregulować prawa i obowiązki pracowników nie będących nauczycielami akademickimi odmiennie niż w niniejszej ustawie. Postanowienia statutu nie mogą być mniej korzystne od przepisów Kodeksu pracy oraz innych ustaw” jest tak skonstruowany (zdanie 2), iż nasuwać może interpretację, iż statut może wprowadzać regulacje mniej korzystne od samej ustawy o szkolnictwie wyższym. Zdanie 2 powinno brzmieć: „Postanowienia Statutu nie mogą być mniej korzystne od przepisów Kodeksu pracy, niniejszej ustawy oraz innych ustaw”.
11) Sprzeciwiamy się zmniejszeniu funduszu nagród dla nauczycieli akademickich z 2 do 1,5 % planowanych wynagrodzeń osobowych.
12) Sprzeciwiamy się odebraniu dodatku za staż pracy.
13) Obawiamy się, że sformułowanie „nienaganna postawa etyczna” użyte w art. 102 ust. 1 pkt może – wbrew intencjom autorów projektu – służyć uzasadnianiu arbitralnych i pozamerytorycznych decyzji kadrowych np. przy rozstrzyganiu konkursów na stanowiska nauczycieli mianowanych lub przy wyborze ofert na pozostałe stanowiska.
Ponadto nasze zaniepokojenie budzą inne przepisy ustawy, które stanowić mogą zagrożenie dla demokracji wewnątrz uczelnianej.
14) Zbyt głęboki jest nadzór Ministra nad szkołami wyższymi i zbyt radykalne środki nadzorcze.
15) Niebezpieczny jest art. 65 ust. 3 przewidujący prawo veta Rektora wobec uchwał Senatu. Veto to jest z uwagi na wymóg większości 3 i kworum – 2/3 Senatu praktycznie nie do odrzucenia. Klauzula „ważny interes uczelni” jest bardzo ogólna, dlatego trudno byłoby postawić Rektorowi zarzut, że nadużywa swojego uprawnienia i zastosować jakąś sankcję w takim przypadku. Przy takim uprawnieniu Rektora kompetencje władcze Senatu okazać mogą się iluzoryczne.
16) Przepisy dotyczące składu Senatu (art. 61 ust. 4) i rad wydziałów (art. 67 ust. 4) nie gwarantują w przeciwieństwie do przepisów dotychczasowych - reprezentacji pracowników młodszych i pracowników nie będących nauczycielami akademickimi w składzie tych organów, odsyłając w tej mierze do statutów. Na gruncie projektu ustawy formalnie możliwe będzie funkcjonowanie Senatu i rad wydziałów złożonych tylko z przedstawicieli pracowników samodzielnych i studentów. Jest to w naszym przekonaniu rozwiązanie niekorzystne.
17) Istotne wątpliwości budzi sposób powoływania Państwowej Komisji Akredytacyjnej. Organ ten, którego jedną z podstawowych kompetencji jest opiniowanie aktów Ministra i zgłaszanie doń wniosków i postulatów powoływany jest przez Ministra (!?). Organ ten powinien odznaczać się niezależnością, dlatego ten sposób jego tworzenia, jest nie do przyjęcia. Ponadto art. 91 przewidujący dotację budżetową nie gwarantuje w przeciwieństwie do obecnej ustawy) środków na „badania niezbędne do prowadzenia działalności dydaktycznej”.
Stanowisko bibliotekarzy w sprawie Projektu ustawy o szkolnictwie wyższym przygotowanego prze zespół Prezydenta RP
W związku z Projektem ustawy o szkolnictwie wyższym opracowanym przez Zespół Prezydenta RP pracownicy Biblioteki Głównej Uniwersytetu Gdańskiego wyrażają głębokie zaniepokojenie proponowanymi zmianami, które ignorują istnienie pracowników zaangażowanych w proces naukowo-dydaktyczny, starszych bibliotekarzy i kustoszy spełniających warunki zawarte w Zarządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z 23 października 1991 r., (Monitor Polski nr 36).
Wnosimy, zatem o:
Wprowadzenie takich zapisów do Ustawy, by utrzymać status pracowników wymienionych w art. 77, p. 2 Ustawy o szkolnictwie wyższym z dnia 12 września 1990 r. i objętych mocą tej ustawy uprawnieniami pracowników dydaktycznych.
Proponujemy dodanie do Projektu ustawy artykułu w wersji obecnie obowiązującego zapisu art. 77 p. 2:
Przepisy dotyczące pracowników dydaktycznych stosuje się odpowiednio do pracowników bibliotecznych oraz dokumentacji i informacji naukowej, zatrudnionych na stanowiskach: kustosza bibliotecznego, starszego bibliotekarza i starszego dokumentalisty, jeżeli ustawa lub przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
Pragmatyka zawodu
W 1990 r. nowelizacja Ustawy o szkolnictwie wyższym wprowadziła zmiany mające wyjść na przeciw oczekiwaniom pracowników służby bibliotecznej szkół wyższych.
Dotyczyły one:
1. Bibliotekarzy dyplomowanych
2. Kustoszy i starszych bibliotekarzy
ad. 1.
Istniejąca od 1961 r. kategoria bibliotekarzy dyplomowanych do Ustawy z 12 września 1990 r. zaliczana była do nauczycieli akademickich i usytuowana wśród pracowników naukowo-dydaktycznych. Kandydaci na bibliotekarza dyplomowanego po spełnieniu określonych warunków (na przestrzeni kilku lat wymagania ulegały zmianom) uzyskiwali mianowanie w uczelni i byli zaliczani do nauczycieli akademickich. Przejście do tej kategorii wiązało się z uzyskaniem pewnych uprawnień (dłuższy urlop, krótszy tydzień pracy, urlop naukowy, urlop dla podratowania zdrowia,). W latach 60-tych i 70-tych liczba tych stanowisk na uczelni była ograniczona.
Ustawa z 12 września 1990 r. wyłączyła bibliotekarzy dyplomowanych z grupy nauczycieli akademickich (art. 75, 2, 3 p. 4) równocześnie w art. 77 p. 1 zapisując, że stosują się do nich przepisy dotyczące pracowników naukowo-dydaktycznych, czyli nauczycieli akademickich.
ad. 2.
Wobec pracowników zatrudnionych na etatach kustosza i starszego bibliotekarza Ustawa z 12 września 1990 r w art. 77 p. 2 zapisała, że stosuje się przepisy dotyczące pracowników dydaktycznych.
Są to:
Art. 108; Art. 109; Art. 110; Art. 192.
Zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 23 października 1991 r. (Monitor Polski nr 36) określiło kwalifikacje zawodowe dla kustoszy i starszych bibliotekarzy.
Tak, więc wśród pracowników uczelni niebędących nauczycielami (art. 75 p. 4) znajduje się grupa (art. 75 p.4,2), wobec części, której (bibliotekarze dyplomowani, kustosze, starsi bibliotekarze) powinno się stosować przepisy dotyczące nauczycieli akademickich.
W Projekcie ustawy proponuje się ponowne włączenie bibliotekarzy dyplomowanych (Art. 77 p. 1 Ustawy) do grupy nauczycieli akademickich - Art. 101 Projektu ustawy. W związku z tym praktycznie ich status jako nauczycieli akademickich nie ulega zmianie, a tylko zostaje precyzyjniej zapisany.
Drugą grupę pracowników (starszy bibliotekarz, kustosz - Art. 77 p. 2 Ustawy) Projekt całkowicie pomija. Zostali oni włączeni do pracowników niebędących nauczycielami akademickimi – Art. 111 Projektu ustawy i pozbawieni uprawnień nauczycieli akademickich – pracowników dydaktycznych. Tylko czas pracy regulowany Art. 108 Ustawy został zachowany w art. 122 p. 7 Projektu. Jest to zmiana słuszna, ponieważ od pracowników biblioteki wymaga się pracy przez cały tydzień, na dwie zmiany i wydłuża się czas otwarcia placówki.
Takie usytuowanie tej grupy zawodowej powoduje całkowitą zmianę ich statusu w uczelni. Stanowi ona około 50% pracowników bibliotek uczelnianych. Są to pracownicy z dużym stażem i kwalifikacjami (Zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 23 października 1991 r. Monitor Polski nr 36) stanowiący trzon kadry kierowniczej w bibliotekach uczelnianych.
Społeczność bibliotekarzy szkół wyższych od lat odczuwa, że ich praca jest niedoceniana. W większości uczelni płace w tej grupie kształtują się znacznie poniżej płac pracowników administracji i inżynieryjno-technicznych. Wieloletnie niskie nakłady na płace dla nie nauczycieli doprowadziły do znacznego spłaszczenia zarobków. Również propozycje podwyżek na uczelniach prowadzą do tego, że kustosz (wysokie kwalifikacje zgodne z Zarządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z 23 października 1991 r. i staż pracy minimum 10 lat) otrzyma mniej niż rozpoczynający swoją pierwszą pracę asystent.
W związku z tym, że projekt zawiera przepisy zdecydowanie pogarszające sytuację pracowników uczelni, szczególnie nauczycieli akademickich wyrażamy nadzieję, że prace nad projektem zostaną niezwłocznie zaniechane.
Serdecznie pozdrawiamy
Przewodniczący Komisji Zakładowej
NSZZ „Solidarność” UG
Franciszek Makurat
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO
Stanowisko Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" Uniwersytetu Jagiellońskiego
w sprawie projektu ustawy "Prawo o Szkolnictwie Wyższym" z dnia 26 maja 2003 r.
opracowanego przez Zespół powołany przez Kancelarię Prezydenta RP.
Przedstawiony przez Zespół Kancelarii Prezydenta RP projekt ustawy "Prawo o Szkolnictwie Wyższym" uważamy za szkodliwy. Ustawa uchwalona według tego projektu naruszałaby zasady demokracji, uniemożliwiłaby prowadzenie długofalowych badań naukowych, osłabiłaby więzi społeczności akademickiej i zburzyłaby ład środowiska akademickiego. Proponowana ustawa tworzy system restrykcyjny wobec znacznej części nauczycieli akademickich, co powoduje m.in. ograniczenie liczby pracowników posiadających stabilne zatrudnienie. Projekt proponuje nadmierne wzmocnienie władzy rektora, tworząc system oligarchiczny.
Uważamy, że projekt ustawy "Prawo o Szkolnictwie Wyższym" wymaga konsultacji z przedstawicielami wszystkich grup społeczności akademickiej i gruntownych zmian.
Za Komisję Zakładową NSZZ "S"
Uniwersytetu Jagiellońskiego
Prof. dr hab. Helena Trzcińska - Tacik
Kraków, 8.07.2003 r.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z AKADEMII GÓRNICZO-HUTNICZEJ W KRAKOWIE
Stanowisko Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność"
Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie
Opracowany przez Zespół Prezydencki projekt ustawy o Szkolnictwie Wyższym, nie konsultowany ze środowiskiem akademickim, jest szkodliwy dla rozwoju nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce, również w kontekście integracji z Unią Europejską.
Należy odrzucić go w całości.
Przyjęte w projekcie rozwiązania dotyczące modelu kariery naukowej i restrykcyjne zapisy odnoszące się do młodych pracowników nauki, nie zachęcają do podjęcia pracy naukowej najzdolniejszej młodzieży, mogą spowodować odpływ z uczelni publicznych doktorów i jeszcze bardziej pogłębią lukę pokoleniową istniejącą w polskim szkolnictwie wyższym. Chyba, że komuś zależy, aby polska nauka i szkolnictwo wyższe były nie konkurencyjne w zjednoczonej Europie.
Sprawa jest najwyższej wagi dla przyszłości naszej Ojczyzny.
Kraków, 8.07.2003 r.
Przewodniczący
Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" AGH
Piotr Lewandowski
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z POLITECHNIKI LUBELSKIEJ
Lublin, 30.06.2003
STANOWISKO
Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Politechniki Lubelskiej
w sprawie projektu ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”
opracowanego przez zespół powołany przez Prezydenta RP
Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” Politechniki Lubelskiej protestuje przeciwko nowej ustawie „Prawo o szkolnictwie wyższym”, opracowanej przez zespół powołany przez Prezydenta RP. W ocenie projektu ustawy zgadzamy się ze stanowiskiem Krajowej Sekcji Nauki z dnia 7.06.2003, które stwierdza, że:
- Przedstawiony projekt całkowicie odbiega od nadziei jakie ożywiają społeczności akademickie uczelni polskich oczekujących radykalnych zmian i odejścia od niektórych obecnie obowiązujących praw.
- Treści projektu ustawy nie wnoszą nowych rozwiązań systemowych do szkolnictwa wyższego i nauki polskiej, jakich należy oczekiwać w czasie radykalnych zmian politycznych i gospodarczych stanowiących wyzwanie dla Polski.
- Projekt w zbyt wielu zapisach petryfikuje obecny system czyniąc go jedynie znacznie bardziej restrykcyjnym i wyraźnie służącym własnym interesom niektórych grup akademickich.
- Projekt poprzez swój ubogi i martwy charakter stanowi tylko nowelizację istniejącej ustawy o szkolnictwie wyższym i to nowelizację w wielu punktach zawężającą w swej istocie autonomię uczelni i wolności akademickie.
W szczególności zwracamy uwagę na antypracownicze tendencje zawarte w projekcie ustawy:
- likwidacja stabilizacji zawodowej nauczycieli akademickich (nawiązywanie stosunku pracy nie poprzez mianowanie – jak dotychczas lecz poprzez umowę o pracę),
- brak stwierdzenia, że umowy o pracę mają być zawierane na czas nieokreślony, co stwarza groźbę zatrudniania na umowy 10-miesięczne (zagrożenie dla biologicznej egzystencji nauczycieli akademickich i ich rodzin),
- zagrożenie obniżenia płac dla długoletnich pracowników szkolnictwa wyższego (z ustawy wykreślono dodatek stażowy czyli tzw. wysługę lat),
- możliwość tworzenia tzw. kominów płacowych dla wybranych pracowników kosztem płac pozostałych pracowników (ustawa przewiduje tylko „dolne widełki” płac).
Reasumując, uważamy, że dla dobra nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce projekt ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”, opracowany przez zespól powołany przez Prezydenta RP, powinien zostać odrzucony
PRZEWODNICZĄCY KZ
NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” PL
mgr inż. Kazimierz Szpatowicz
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKA ELEKTORÓW DO RADY GŁÓWNEJ SZKOLNICTWA WYŻSZEGO - KURIA DOKTORÓW
UCZELNI TECHNICZNYCH
Stanowisko nr 1
Forum Elektorów Kurii Doktorów Wyższych Szkół Technicznych
do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego
zebranych w Politechnice Krakowskiej w dniu 24.06.2003
o projekcie ustawy “Prawo o szkolnictwie wyższym" przygotowanym przez
Zespół przy Prezydencie RP kierowany przez prof. Jerzego Woźnickiego
Środowisko akademickie liczy około 75 000 nauczycieli akademickich (w tym około 15 000 profesorów, 50 000 doktorów oraz 10 000 wykładowców, asystentów i lektorów) w przybliżeniu tyle samo pracowników niebędących nauczycielami akademickimi oraz l 700 000 studentów.
1. Postawa członków zespołu redagującego projekt ustawy stwarza wrażenie zabiegania o interesy własnej grupy, która stanowi około 10% pracowników uczelni.
Jednym ze sztucznych powodów konfliktów pomiędzy poszczególnymi grupami nauczycieli akademickich jest blokada prawdziwego rozwoju naukowego, na rzecz zdobywania tytułów, a nie na rozwiązywaniu problemów naukowych i dydaktycznych. Innym problemem są różnice w dostępie tych grup pracowniczych do środków finansowych. Projekt Prezydencki Ustawy pogłębia tę sytuację.
2. Wyrażamy ubolewanie, że do Zespołu Prezydenta RP nie zostały zaproszone osoby reprezentujące doktorów, doktorantów, asystentów, lektorów i pozostałych pracowników, którzy liczbowo stanowią około 90% pracowników uczelni. Większość społeczności akademickiej oczekiwała i oczekuje ustawy o szkolnictwie wyższym, która będzie zawierała treść ustawy o stopniach i tytule naukowym, jednak z dużymi zmianami, polegającymi na zachowaniu jednego stopnia naukowego doktora i zniesieniu tytułu profesora. Jednocześnie uważamy, że należy wprowadzić “stanowisko profesora" jak to ma miejsce w wielu krajach Unii Europejskiej. Wszystkie dotychczasowe posunięcia idą w kierunku zachowania, a nawet poszerzenia uprawnień tylko jednej grupy nauczycieli akademickich.
3. Budzą obawę szczególnie duże uprawnienia Konferencji Rektorów (KRASP) polegające na przypisaniu tej grupie osób zarządzających uczelniami, wchodzenie w kompetencje demokratycznie ukształtowanych reprezentacji środowiska akademickiego. Nie znajduje to uzasadnienia w organizacji szkolnictwa wyższego w UE. Nie ma potrzeby, aby Prawo o szkolnictwie wyższym, uwzględniało w swoich zapisach działalność takich organizacji jak KRASP. Ranga stowarzyszenia skupiającego rektorów jest wystarczająco wysoka, aby właściwy minister mógł zasięgać opinii tego gremium w sprawach, o których wspomina ustawa.
4. W projekcie ustawy daje się zauważyć znaczne obniżenie warunków koniecznych do uzyskania samodzielności uczelni.
Niezbędne jest uwzględnienie konstytucyjnych zapisów dotyczących samorządności.
5. W projekcie ustawy brakuje zapisu o Pracowniczym Programie Emerytalnym stosownie do stanowiska nr 6/2003 Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego z dnia 17.04.2003 r.
6. Zapis w projekcie ustawy dotyczący dotacji dla uczelni niepublicznych wywołuje zaniepokojenie w sytuacji, gdy brakuje pieniędzy na kształcenie w uczelniach publicznych na studiach bezpłatnych, które gwarantuje konstytucja.
7. Projekt przewiduje znaczne pogorszenie stabilizacji zatrudnienia osób, które mają być zatrudniane na podstawie umowy o pracę, a nie na podstawie mianowania. Sytuacja tych osób byłaby więc gorsza niż “pracowników oświaty".
8. W konkluzji stwierdzamy, że projekt zespołu prezydenckiego ustawy “Prawo o szkolnictwie wyższym" nie spełnia oczekiwań większości społeczności akademickiej.
Przewodniczący
Forum Elektorów Kurii Doktorów
Wyższych Szkół Technicznych
Dr inż. Piotr Wroczyński
Otrzymują:
- Prezydent RP
- Minister Edukacji Narodowej i Sportu
- Rada Główna Szkolnictwa Wyższego
- Państwowa Komisja Akredytacyjna
- Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich
- Sejmowa Komisja Edukacji Nauki i Młodzieży
- Senacka Komisja Edukacji i Nauki
- Media
Stanowisko nr 2
Forum Elektorów Kurii Doktorów Wyższych Szkół Technicznych
do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego
zebranych w Politechnice Krakowskiej w dniu 24.06.2003
o projekcie ustawy “Prawo o szkolnictwie wyższym" przygotowanym przez
Zespół przy Prezydencie RP kierowany przez prof. Jerzego Woźnickiego
W związku z toczącą się w środowisku akademickim dyskusją nad nowelizacją prawa o szkolnictwie wyższym, zebrani Elektorzy do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego Kurii Doktorów Uczelni Technicznych, wspierają działania Krajowej Sekcji Nauki NSZZ “Solidarność” zmierzające do wprowadzenia do prac Parlamentu projektu ustawy “Prawo o szkolnictwie wyższym” opracowanego przez Krajową Sekcję Nauki NSZZ “Solidarność” (uaktualniony projekt z 8.05.2003r.).
Elektorzy podtrzymują swoje wcześniejsze stanowisko w sprawie tego projektu, który był projektem poselskim w poprzedniej kadencji Sejmu RP.
Przewodniczący
Forum Elektorów Kurii Doktorów
Wyższych Szkół Technicznych
Dr inż. Piotr Wroczyński
Otrzymują:
- Prezydent RP
- Minister Edukacji Narodowej i Sportu
- Rada Główna Szkolnictwa Wyższego
- Państwowa Komisja Akredytacyjna
- Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich
- Sejmowa Komisja Edukacji Nauki i Młodzieży
- Senacka Komisja Edukacji i Nauki
- Media
- Krajowa Sekcja Nauki NSZZ ”Solidarność”
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ W GLIWICACH
Stanowisko
Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Politechniki Śląskiej
w Gliwicach w sprawie projektu ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”
z dnia 26 maja 2003r. opracowanego przez Zespół powołany przez Prezydenta RP
Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” Politechniki Śląskiej w Gliwicach uznaje,
że przedłożony projekt ustawy jest kolejną próbą nowelizacji obowiązującej ustawy o szkolnictwie wyższym. Autorzy za główny cel takiej nowelizacji uznali wprowadzenie:
- zapisów dotyczących funkcjonowania Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich ( KRASP),
- zmiany w warunkach zatrudnienia nauczycieli akademickich,
- zmiany warunków socjalnych i płacowych pracowników zatrudnionych w publicznych szkołach wyższych.
W ustawie zapisuje się szereg uprawnień dla KRASP, która to organizacja (stowarzyszenie) może być jedną z wielu organizacji pracodawców działających w szkolnictwie wyższym. Uprawnienia przypisane KRASP w wielu przypadkach pokrywają się z uprawnieniami Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, która jest jedynym demokratycznie wybranym przedstawicielem społeczności akademickiej; przy czym zadania jakie obie organizacje mają do wykonania mogą być rozbieżne. Takie krzyżowanie się kompetencji może być powodem konfliktów, które nie będą służyć społeczności akademickiej.
W projekcie zaproponowano zdecydowanie niekorzystne zapisy dotyczące stosunków pracy dla wszystkich grup nauczycieli akademickich. Większość nauczycieli akademickich wg projektu będzie zatrudniona na zasadzie umowy o pracę, a rozwiązanie takiej umowy jest możliwe w każdej chwili. Nawet wąska grupa nauczycieli mianowanych, w tym także na czas określony , co jest zupełnie niezrozumiałe, może być zwalniana w trakcie roku akademickiego (po semestrze zimowym). Projektodawcy ustawy nie wykazują zatem dostatecznej troski o prawidłowość przebiegu procesu dydaktycznego a zatem i poziomu nauczania. Ten brak troski o wiedzę studentów przejawia się w zapisach art.3 ust.1 p.8 w których mowa że „studia licencjackie albo inżynierskie – studia...... mogące przygotować do pracy w określonym zawodzie”.
Pogorszenie warunków socjalnych pracowników wynika ze zmniejszenia odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych do 6,5% planowanych rocznych wynagrodzeń brutto. Można by zrozumieć i godzić się na takie rozwiązanie gdyby wprowadzono równocześnie zapis dotyczący odpisów i funkcjonowania Pracowniczych Programów Emerytalnych, których dotychczas nie uruchomiono w publicznych szkołach wyższych. Projektodawcy zadekretowali, że nauczyciele akademiccy muszą być zdrowi conajmniej do 45 roku życia, ponieważ prawa do płatnego urlopu dla poratowania zdrowia uzyskują po przepracowaniu conajmniej 20 lat (aktualnie 3 lata) a łączny wymiar tego urlopu w okresie zatrudnienia nie może przekroczyć dwóch lat (obecnie nie ma ograniczeń ustawowych).
Pogorszenie warunków płacowych wiąże się ze zwiększeniem górnej granicy pensum dla pracowników naukowo-dydaktycznych z 210 do 240 godzin, a także możliwością zmniejszenia płacy lub wypowiedzenia pracy w przypadku zmniejszenia obowiązków wynikających z przyczyn pracodawcy (zmiany organizacyjne lub programowe). Różnicuje
się również odprawy emerytalne i rentowe dla nauczycieli akademickich – 6 miesięczne dla mianowanych (profesorów), 3 miesięczne dla pozostałych.
Projekt ustawy dopuszcza, za zgodą rektora, dodatkowe zatrudnienie
lub działalność gospodarczą jednak nie dotyczy to osób, które taką działalność
lub zatrudnienie mają w chwili wejścia ustawy w życie. Przytoczone przez nas przykłady (nie wszystkie na które możnaby się powołać) świadczą o tym, że projektodawcy pomyśleli głównie o tym, aby w trudnej sytuacji finansowej uczelni publicznych łatwiej się nimi rządziło, korzystając głównie z możliwości sterowania zatrudnieniem. Drugorzędną sprawą staje się jakość kształcenia, co między innymi wynika z obniżenia wymagań stawianych
dla uzyskania statusu uczelni wyższej.
Znamiennym jest zapis art.8 „ w uczelni mogą być prowadzone studia wyższe
i studia doktoranckie, studia podyplomowe oraz kursy dokształcające,” a ponieważ art.6 ust.3 daje możliwość „prowadzenia gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych”, to może się okazać, że będą w Polsce funkcjonować „gimnazja wyższe”. Autorzy projektu ustawy w swoich pracach nie uwzględnili bliskiej perspektywy wstąpienia Polski do Wspólnoty Europejskiej i konieczności rywalizacji uczelni polskich na otwartym rynku europejskim. Efektem tego jest utrzymanie anachronicznych rozwiązań dotyczących funkcjonowania uczelni i kariery naukowej nauczycieli akademickich. Utrzymanie w projekcie dotychczasowych rozwiązań w tym zakresie powoduje konieczność wprowadzenia innych wymagań formalnych do zatrudnienia na niektórych stanowiskach (profesora) obywateli polskich i cudzoziemców. Takie rozgraniczenie może okazać się niekonstytucyjne.
Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” Politechniki Śląskiej w Gliwicach uważa,
że po raz kolejny grupa ekspertów pod kierunkiem prof. dr hab. Jerzego Woźnickiego proponuje projekt ustawy o szkolnictwie wyższym, który nie spełnia oczekiwań większości społeczności akademickiej oraz nie uwzględnia zmian jakie dokonują się w naszym otoczeniu w zakresie funkcjonowania uczelni. Uważamy za bezprzedmiotowe dalsze prace, w tym legislacyjne, nad przedstawionym w dniu 26.05.2003r. projektem ustawy ”Prawo
o szkolnictwie wyższym” opracowanym przez Zespół powołany przez Prezydenta RP. Wprowadzenie ustawy według proponowanej wersji mogłoby zlikwidować integralność społeczności akademickiej, co prawdopodobnie przewidzieli Autorzy projektu nie umieszczając między innymi zapisu o „społeczności akademickiej” w treści projektu ustawy.
W imieniu Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”
Politechniki Śląskiej w Gliwicach
Przewodniczący
Tadeusz Giza
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
OPINIA Z UNIWERSYTETU ŁÓDZKIEGO
Opinia Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”
Uniwersytetu Łódzkiego o projekcie ustawy
„Prawo o szkolnictwie wyższym”
przygotowanym przez Zespół Prezydenta RP
Według naszej opinii Prezydencki projekt ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym” nie spełnia oczekiwań społeczności akademickiej, nie wprowadza bowiem żadnych nowych rozwiązań, a jedynie porządkuje pewne kwestie związane z powstaniem nowych typów szkół wyższych i studiów.
Autorzy projektu wykazują się tu brakiem perspektywicznego spojrzenia na problemy szkolnictwa wyższego. O ile o randze uczelni dziś świadczy siła jego kadry profesorskiej, to o jego randze za 10 lat decydować będą dzisiejsi młodsi pracownicy naukowi i dlatego należy stworzyć im takie warunki, by najlepsi z nich chcieli pracować na polskich uczelniach. Tymczasem proponowana przez Pana Prezydenta ustawa pogłębia przepaść między kadrą profesorów, a młodszymi pracownikami nauki i nienauczycielami poprzez:
- pogorszenie stabilizacji zatrudnienia młodszych pracowników nauki, którzy zatrudniani będą na podstawie umowy o pracę, a nie mianowania (ich sytuacja będzie więc nawet gorsza od pracowników oświaty) - art. 112.
- pogłębienie różnic w uposażeniu, poprzez rezygnację z proporcji 3:2:1:1 pomiędzy średnim wynagrodzeniem w grupach: profesorów, adiunktów, asystentów i nie nauczycieli. Ustalenie dolnej granicy, przy rezygnacji z wywalczonych przez związki zawodowe proporcji doprowadzi do tego, że wszelkie dodatkowe środki osobowe będą zwiększały płace jedynie lub głównie w grupie profesorów, podczas gdy pensje asystentów i nienauczycieli będą rosnąć relatywnie wolniej. – art. 214
- brak konieczności zatrudniania pracowników niemianowanych w drodze konkursów.
Uważamy, że czas już najwyższy wprowadzić rozwiązania systemowe, skracające drogę awansu poprzez zniesienie habilitacji i zwiększenie rangi doktoratu. To ostatnie wiąże się również z podniesieniem wymagań stawianych kandydatom na doktora i przedstawianej przez nich rozprawie doktorskiej.
Niepokojące w projekcie Prezydenckim jest znaczne rozszerzenie możliwości zwalniania nauczycieli akademickich, również w trakcie roku akademickiego (art. 116 i 117). W pełni aprobujemy natomiast możliwość zwolnienia nauczyciela, który dopuścił się naukowego oszustwa.
Niedopuszczalny i nieuzasadniony jest także zamiar pozbawienia dużej grupy wysoko wykwalifikowanych pracowników bibliotek uczelnianych, statusu pracowników dydaktycznych.
Dla niektórych grup nauczycieli akademickich (np. pracowników Akademii Medycznych) brak możliwości zatrudnienia na podstawie umowy o pracę podczas urlopu naukowego może utrudnić znacznie zbieranie materiałów niezbędnych do pracy naukowej – art. 126.6. Korzystniejszym byłby każdorazowy wymóg otrzymania zgody Rektora na podjęcie lub kontynuowanie pracy podczas urlopu naukowego. Rektor mógłby udzielić takiej zgody, jeśli byłoby to korzystne dla prowadzonych badań.
W Prezydenckim projekcie ustawy większą samodzielność (polegającą np. na braku konieczności zatwierdzania statutu przez odpowiedniego ministra) zyskują już całkiem małe uczelnie. Warunkiem wystarczającym jest by dwie jednostki posiadały prawo nadawania stopnia doktora habilitowanego. Wystarcza zatem, by uczelnia zatrudniała 12 profesorów tytularnych i 12 innych samodzielnych nauczycieli akademickich. Dotychczasowa ustawa wymaga, by uczelnia o takich uprawnieniach zatrudniała co najmniej 60 profesorów, a połowa jej jednostek miała prawo nadawania stopnia doktora habilitowanego. W praktyce oznacza to, że już całkiem małe uczelnie mogą działać samodzielnie, bez kontroli organów władzy. Uważamy to za niekorzystne, daje bowiem niekontrolowane uprawnienia całkiem niewielkim gremiom.
Zaniepokojeni jesteśmy też propozycją objęcia dotacjami z budżetu państwa uczelni niepublicznych w sytuacji, gdy w tak wysokim stopniu niezaspokojone są potrzeby szkół publicznych kształcących studentów na bezpłatnych studiach stacjonarnych. Wydaje nam się, że propozycja dotacji pojawić się może, gdy szkolnictwo wyższe dotowane będzie w stopniu porównywalnym z krajami Unii Europejskiej. Dotacje te powinny mieć charakter stypendiów pokrywających w całości lub znacznej części opłaty za studia zdolnych studentów. W pełni popieramy w tej kwestii stanowisko Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich wyrażone w Uchwale Prezydium 31 stycznia 2003 roku.
Nie widzimy też żadnej potrzeby, by Prawo o Szkolnictwie Wyższym musiało obejmować działalność takich organizacji jak KRASP. Ranga stowarzyszenia skupiającego Rektorów najpoważniejszych uczelni w Polsce jest wystarczająco wysoka, by każdy minister właściwy do spraw nauki, czy szkolnictwa wyższego czuł się w obowiązku zasięgania jego opinii w sprawach, o których wspomina ustawa.
Łódź, dnia 24 czerwca 2003 roku
Przewodniczący
Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”
Uniwersytetu Łódzkiego
Bogusław Samulczyk
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO ZE ŚLĄSKIEJ AKADEMII MEDYCZNEJ W KATOWICACH
Stanowisko Komisji Koordynacyjnej NSZZ Solidarność Śląskiej Akademii Medycznej
w Katowicach z dnia 30 czerwca 2003 roku w sprawie projektu ustawy "Prawo
o szkolnictwie wyższym" przygotowanego przez Zespół Prezydenta RP
W pełni popieramy stanowiska prezentowane przez: Panią prof. dr hab. Honoratę Sosnowską, Uczelnie Warszawskie (z dnia 26 czerwca), Komisję Zakładową NSZZ Solidarność w Politechnice Warszawskiej, Uniwersytet Śląski, opinię Regionalnej Sekcji Nauki w łodzi, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu i Komisję d/s Organizacji i Finansów Nauki KSN NSZZ Solidarność.
Z przykrością stwierdzamy, że tzw. prezydencki projekt ustawy nie spełnia oczekiwań społeczności akademickiej liczącej na ustawę godną nowego wieku, przygotowującą struktury i naukę do systemów panujących w wyższym szkolnictwie Unii Europejskiej.
Oczekiwaliśmy, że będzie on propagował decentralizację, a w uczelniach rozbudowanych, mających wydziały z uprawnieniami do habilitowania stworzy umocowania prawne pozwalające na samodzielność nie tylko naukową ale także finansową. Dziekan Wydziału byłby prawdziwym gospodarzem jednostki, wspieranym i kontrolowanym uchwałami podjętymi przez kolegialne struktury (Rady Wydziału).
Liczyliśmy na prawne rozwiązanie problemu doktorantów. Czy ta grupa społeczności akademickiej będzie na prawach studenta (otrzymują stypendia) czy pracownika (skoro może korzystać z funduszu socjalnego, ma prowadzić zajęcia dydaktyczne z studentami - ile godzin?).Jeżeli założymy, że są to nadal studenci, to jak na Wydziałach Lekarskich, Stomatologicznych, Oddziałach Medycyny Laboratoryjnej mają możliwość realizowania doświadczalnej pracy doktorskiej, której obiektem jest szeroko pojęty pacjent? Jaką doktorant ma możliwość specjalizacji zawodowej, skoro nie pracuje w swoim zawodzie (lekarz itp.), tylko nadal uczy się? Istnieje art.179 projektu ustawy, zapewniający doktorantom tworzenia samorządu, a nie ma artykułów ujmujących poruszone kwestie.
Komisja Koordynacyjna NSZZ Solidarność Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach domaga się rzetelnego dialogu z pracownikami wyższych uczelni oraz przyjęcia propozycji, które zapewnią dobre funkcjonowanie szkolnictwa wyższego na miarę XXI wieku.
Z-ca Przewodniczącego Komisji Koordynacyjnej
NSZZ Solidarność Akademii Medycznej w Katowicach
Prof. dr hab. Aleksandra Kochańska-Dziurowicz
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
WSPÓLNE STANOWISKO WARSZAWSKICH UCZELNI: AKADEMII MEDYCZNEJ, AKADEMII TEATRALNEJ, AKADEMII WYCHOWANIA FIZYCZNEGO, CENTRUM MEDYCZNEGO KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO, SZKOŁY GŁÓWNEJ GOSPODARSTWA WIEJSKIEGO, SZKOŁY GŁÓWNEJ HANDLOWEJ, POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ I UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO
STANOWISKO
Komisji Zakładowych NSZZ „Solidarność”
Warszawskich Akademickich Szkół Wyższych:
Akademii Medycznej, Akademii Teatralnej, Akademii Wychowania Fizycznego,
Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego,
Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, Szkoły Głównej Handlowej,
Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego
z dnia 26 czerwca 2003 r.
w sprawie projektu ustawy o szkolnictwie wyższym
opracowanego w roku 2003 przez Zespół powołany przez Prezydenta RP
Przedstawiony przez Zespół Prezydenta RP projekt ustawy o szkolnictwie wyższym uważamy za szkodliwy zarówno dla przyszłości szkolnictwa wyższego i nauki w Polsce, jak i dla środowisk akademickich uczelni, gdyż:
- ogranicza wolności akademickie,
- w projekcie ustawy jego twórcy w najważniejszych sprawach petryfikują stan obecny, nie uwzględniając kierunków ewolucji uczelni europejskich,
- tworzony jest system bardziej restrykcyjny wobec znacznej części nauczycieli akademickich,
- likwiduje społeczności akademickie uczelni przez usunięcie z ustawy czynników wiążących pracowników z uczelnią, oraz wprowadzenie zapisów ułatwiających zwalnianie nauczycieli akademickich z pracy,
- likwiduje stabilizację zawodową tzw. „pomocniczych pracowników nauki” (przez zlikwidowanie mianowania w grupach adiunktów i asystentów),
- daje w uczelniach nieograniczoną władzę rektorowi, tworząc w szkolnictwie wyższym system autokratyczny.
Polskiemu szkolnictwu wyższemu potrzebny jest całkowicie nowy system, zapewniający nowy model i studiów i karier akademickich. System proponowany nie przyczyni się do rozwoju kadr naukowych i nie zlikwiduje luki pokoleniowej w polskiej nauce i w polskim szkolnictwie wyższym.
Protestujemy przeciwko ustawowemu umocowaniu KRASP.
Protestujemy przeciwko decyzji autorów projektu ustawy, ograniczającej dyskusję w tak ważnej sprawie, jak przyszłość szkolnictwa wyższego w Polsce, do dyskusji w instytucjach z pominięciem szerokich bezpośrednich konsultacji w środowiskach uczelnianych.
Protestujemy również, przeciwko wyznaczeniu bardzo krótkiego okresu konsultacji i to w czerwcu, gdy w uczelniach trwa gorący okres końca roku akademickiego.
Za zgodność
Przewodniczący Komisji Zakładowej
NSZZ "Solidarność" w Politechnice Warszawskiej
/dr Zygmunt Trzaska Durski/
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
OPINIA POWSTAŁA NA BAZIE EKSPERTYZY PROF. DR HAB. HONORATY SOSNOWSKIEJ
(SGH)
Jako głos ostrzeżenia przed forsowanym w
pośpiechu, nowym projektem Ustawy o Szkolnictwie Wyższym, bez możliwości
normalnej dyskusji w środowisku akademickim (tylko 1 mies. dyskusji i to w
czerwcu), przesyłam opinię powstałą na bazie ekspertyzy prof. dr hab. Honoraty
Sosnowskiej (SGH). W większości ocen (poza p.I.4), moja opinia jest zbliżona.
Pozdrawiam, Julian Srebrny.
PROJEKT FUNDACJI REKTORÓW POLSKICH USTAWY O SZKOLNICTWIE
WYŻSZYM
Uwagi o tym, co może być ważne dla nauki polskiej,
demokracji na
uczelniach i dla zatrudnionych nauczycieli akademickich
Projekt ustawy o
szkolnictwie wyższym (Ustawa "Prawo o szkolnictwie wyższym" z dnia 26 maja 2003,
dostępny na stronie Fundacji Rektorów Polskich www.frp.edu.pl) został
przygotowany przez zespół pod kierunkiem prof. dr hab. Jerzego Woźnickiego,
byłego rektora Politechniki Warszawskiej, wielokrotnego inicjatora zmian, często
daleko idących, w strukturze szkolnictwa wyższego. Wśród osób zainteresowanych
reformą szkolnictwa wyższego reprezentuje on nurt zmian polegających przede
wszystkim na wzmocnieniu władzy rektora. W skład zespołu wchodzą miedzy innymi:
przewodniczący rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, przewodniczący Państwowej
Komisji Akredytacyjnej, delegat MENiS, delegat Parlamentu Studentów, delegat
MON, przewodniczący Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich i
konferencji rektorów szkół niepublicznych i kilku rektorów szkół państwowych i
niepublicznych. Jak wynika z doniesień prasowych, autorom projektu udało się
pozyskać poparcie prezydenta RP.
Niniejszy tekst nie jest streszczeniem
całej ustawy. Liczy ona 225 artykułów i 66 stron. Zajmujemy się następującymi
zagadnieniami:
- demokracja akademicka i struktura uczelni - ze szczególnym uwzględnieniem
nauki polskiej i związku dydaktyki z najnowszymi osiągnięciami nauki
światowej,
- zatrudnienie i płace,
- problemy, które może spowodować nowa ustawa w działalności szkół
niepublicznych.
Tam gdzie dane zagadnienie dotyczy szerszego kontekstu
niż problematyka szkolnictwa wyższego sygnalizujemy te problemy. Ze spraw
innych, ale bardzo ważnych dla życia uczelni należy wymienić przejście na studia
dwustopniowe z wyłączeniem niektórych, wskazanych przez ministra kierunków. To
zapowiada rewolucję na wielu wydziałach.
I. Demokracja
akademicka
1. Art. 4 p. 2 projektu zapewnia wolność nauczania, badań
naukowych, twórczości artystycznej. Duża administracyjna władza rektora, przy
ułatwieniu - w porównaniu z obecnie obowiązującą ustawą - rozwiązywania stosunku
pracy (patrz p. II. Zatrudnienie i płace), może czynić te hasła trudnymi do
spełnienia. Realizację tych haseł zapewnia w naszym społeczeństwie naukowym
jedynie demokratyczna struktura uczelni, przynajmniej taka jak
obecnie.
2. W projekcie nie ma w ogóle słowa Dziekan, ani Wydział.
Natomiast w uczelni mają działać "podstawowe jednostki organizacyjne". Mają mieć
uprawnienia do nadawania stopni naukowych, prowadzenia kierunków studiów. Są
wiec jakby odpowiednikami Wydziałów. Obecna ustawa gwarantowała wszystkim
zatrudnionym na Wydziale pracownikom samodzielnym (tzn. posiadającym stopień
doktora habilitowanego lub tytuł profesora) miejsce w Radzie Wydziału. Jedynie w
sytuacji uzasadnionej dużą liczbą samodzielnych pracowników mówi o wyborach
przedstawicieli do Rady. Udostępniony projekt ustawy (art.67 p.2) oddaje sprawę
określenia, ilu spośród zatrudnionych samodzielnych pracowników będzie w Radzie
"jednostki organizacyjnej", do statut jednostki i można sobie wyobrazić radę, w
której będzie, np. 12 spośród 60 zatrudnionych samodzielnych. Łatwo zrozumieć,
jaki wpływ na kształtowanie programów studiów i możliwości manipulowania może
mieć tak okrojony skład Rady. W tym przypadku jest to propozycja nie do
przyjęcia.
3. W myśl zapisów obecnej ustawy Dziekan Wydziału pochodził z
wyboru. Projekt natomiast dopuszcza wybór lub powołanie (art.75 p.1) "kierownika
podstawowej jednostki organizacyjnej" i odsyła rzecz do statutu. To znowu
stwarza bardzo niebezpieczną sytuację. Np. kierownik nieakceptowany przez
środowisko, realizujący bez zastanowienia swoją (niekoniecznie optymalną) wizję
za pomocą okrojonej Rady (patrz p. 2). Nie można dać zgody na likwidację wyboru
Dziekana.
4. Art.78 p.2 pozwala zamieścić w statucie zakaz łączenia
funkcji organu kolegialnego, (czyli członka senatu lub rady) uczelni publicznej
z byciem organem jednoosobowym (rektorem i prorektorem, dziekanem i prodziekanem
innej uczelni). Jest to znowu ograniczenie składu rady lub senatu. Należy
zrezygnować z tego zapisu.
5. Projekt przewiduje dwa reprezentujące
środowisko uczelni wyższych ciała: Radę Główną Szkolnictwa Wyższego i
Konferencję Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Brak jest wzajemnych
zależności miedzy nimi. Rektorzy z konieczności zajmują się sprawami bieżącymi i
chyba do tych spraw należałoby ograniczyć ich działalność. Projekt dodatkowo
niechlujny legislacyjnie.
6. Rektorzy uczelni maja według projektu
bardzo wielką władzę. Patrz przepisy o zatrudnieniu (cześć II niniejszego
tekstu), a przede wszystkim punkt II. 7.
II. Zatrudnienie i
płace
1. Nauczyciel akademicki musi w akcie zatrudnienia wskazać
podstawowe miejsce pracy (art. 3 p. 25) i może być ono tylko jedno (art.102
p.2). Projekt ustawy w wielu miejscach opiera się na tym pojęciu. Warto wyjaśnić
przy okazji, że pojecie to dotąd w ogóle nie występuje w systemie prawa pracy w
Polsce. Było jednak nieformalnie używane, głownie przez rektorów i dyrektorów
instytutów PAN. Wprowadzenie tego pojęcia do ustawy bez wątpienia stanowi
istotne dla pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych pogorszenie warunków
umowy o pracę.
2. W projekcie podstawową formą zatrudnienia nauczycieli
akademickich jest umowa o pracę (art.112 p.1). W obecnie obowiązującej ustawie,
podstawową formą stosunku pracy jest mianowanie. Umowa o pracę występowała
jedynie jako forma dodatkowa w określonych przypadkach, czyli. niepełnego
zatrudnienia, zatrudnienia do określonych zadań, w dodatkowym miejscu pracy.
Uczelnie uciekały się do tej formy zatrudnienia zatrudniając na podstawie umowy
o pracę adiunktów i asystentów, którzy przekroczyli czas zatrudnienia na
podstawie mianowania. W myśl projektu nie będzie to możliwe. Wprawdzie senaty
będą ustalać okresy zatrudnienia na określonych stanowiskach (art.113), ale
zawsze, a zwłaszcza w nauce, mogą się pojawić sytuacje szczególne, nie
podpadające pod rozwiązania ogólne. Mianowanie jest formą stosunku pracy dużo
trudniejszą do rozwiązania niż umowa o pracę. W związku z tym zatrudnienie jest
dużo bardziej stabilne i mniej podatne na aktualne mody, układy czy naciski, a
jak wiemy praca naukowa i dydaktyczna na poziomie akademickim jest trudno
wymierną, zwłaszcza w sytuacji, gdy zajmujemy się nowymi trendami. Projekt
ustawy dopuszcza mianowanie na stanowiskach profesorów zwyczajnych i
nadzwyczajnych (art.114 p.1). Według obecnej ustawy mogli być oni mianowani na
stałe. W projekcie znika mianowanie na stałe, pozostaje na czas nieokreślony i
określony.
3. Na stanowisku profesora zwyczajnego i nadzwyczajnego
pracownicy mogą być też zatrudniani na podstawie umowy o pracę. Projekt nie
precyzuje, kiedy wybrać jaką formę zatrudnienia. Można żywić obawy, że wszędzie
tam gdzie to będzie możliwe nieżyczliwy rektor będzie wybierał formę umowy o
pracę. Forma umowy o pracę jest niepokojąca z dodatkowego jeszcze powodu. Nie
jest napisane, że z dokładnością do terminów zatrudnienia na stanowisku
asystenta lub adiunkta, jest to umowa na czas nieokreślony. Szkoły mogą zatem
robić oszczędności zatrudniając na 10-miesięczne kontrakty. Jest to tym bardziej
prawdopodobne, ze po wejściu do Unii ulega odwieszeniu artykuł Kodeksu Pracy
mówiący, że trzecia umowa na czas określony, o ile nie ma ponad miesięcznej
przerwy, staje się umowa na czas nieokreślony. Chcąc kontynuować zatrudnienie na
czas określony pracodawca będzie robić przerwy w zatrudnieniu. To jest obecna
praktyka szkół niepublicznych. Należy jednak pamiętać, że w ten sposób nie da
się prowadzić badań i prowadzić ciągłej pracy nad aktualizacją procesu
dydaktycznego. Jeżeli forma zatrudnienia ma być umową o pracę, to powinna być
ona, tam gdzie to możliwe, na czas nieokreślony. W przypadku asystentów najpierw
na rok, a potem na okresy co najmniej trzyletnie. W przypadku adiunktów na okres
co najmniej 3-letni. Przepisy przejściowe (art.213) podają następujący tryb
zmiany zatrudnienia. Mianowani na stale i na czas nieokreślony na stanowisku
profesora zwyczajnego i nadzwyczajnego pracownicy otrzymują mianowanie na czas
nieokreślony. Mianowani na czas określony na stanowisku profesora nadzwyczajnego
otrzymują mianowanie do końca okresu. Mianowani adiunkci pozostają mianowani do
końca okresu zatrudnienia wynikającego z terminów zrobienia doktoratu. Asystenci
i pracownicy dydaktyczni przechodzą na umowę o pracę. To trochę łagodzi na
najbliższy okres działanie projektowanej ustawy, ale wystarczy by młodemu
profesorowi nadzwyczajnemu skończył się okres 5-letni, aby mógł nie dostać
mianowania. To samo, gdy adiunkt zrobi habilitację. To łagodzenie jest złudne.
Grozi naruszeniem zwartości środowisk akademickich. Wprowadza olbrzymie
zamieszanie i długi okres niepewności w uczelniach. Czy chodzi o rozbicie
wspólnoty poszczególnych środowisk? (Patrz następne punkty także.)
4.
Projekt ułatwia, w porównaniu z obowiązującą ustawą, rozwiązanie mianowania.
Wystarczy jedna negatywna ocena (art. 116 p. 3) Obecnie potrzebne są takie dwie
kolejne oceny. Jedna ocena negatywna może być wynikiem przemijających
okoliczności, błędnej interpretacji sytuacji lub po prostu pomyłki. Jedna
negatywna ocena jest sygnałem dla pracownika, że coś powinien zmienić. Nie może
być ona podstawą wypowiedzenia. Umowa mianowania może być też rozwiązana bez
wypowiedzenia w przypadku niedostarczenia w określonym terminie wyników badań
okresowych lub kontrolnych (art.118 p. 2). Jest to przepis kuriozalny, biorąc
zwłaszcza pod uwagę jakość pracy naszej służba zdrowia oraz to, że od decyzji
lekarza można w niejasnych przypadkach się odwołać. To ostatnie dotyczy
zwłaszcza pracowników niepełnosprawnych. Aktualna ustawa mówi o takich
działaniach, ale tylko w przypadku nieusprawiedliwionego braku zgłoszenia się na
badanie przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, o którego
przeprowadzenie wniosła uczelnia. Aktualny przepis wydaje się sensowny.
5. Warunki pracy i płacy nauczyciela akademickiego można zmieniać
(art.117 p.1). Dotyczy to sytuacji zmian programowych i organizacyjnych
powodujących zmniejszenie obowiązków dydaktycznych lub prowadzenia badań.
Warunki takiego postępowania określi statut (art.117 p.2). Uczelnie czeka szereg
zmian związanych ze wstąpieniem do Unii i przejściem na studia dwustopniowe.
Sytuacja z wykorzystaniem kadry może być niestabilna i przejściowa. Rodzi to
pole do pochopnych decyzji. Powinny zostać określone minimalne warunki, poniżej
których zejść nie można.
6. Według obowiązującej ustawy profesor
przechodził na emeryturę osiągnąwszy 70 lat życia. Według projektu ma to
dotyczyć tylko profesorów mianowanych (art.119 p.2). W pracy naukowej liczy się
doświadczenie i zdobyta przez lata wiedza. Wiek emerytalny 70 lat powinien
dotyczyć wszystkich profesorów.
7. Według aktualnej ustawy o dodatkowym
zatrudnieniu należało powiadomić rektora. Obecnie jest potrzebna zgoda rektora
na każde zatrudnienie w ramach stosunku pracy lub działalność gospodarczą
(art.121 p.1). Według kodeksu Pracy stosunek pracy jest to praca wykonywana pod
kierunkiem, w ustalonym miejscu i czasie. Czyli jest to nie tylko praca na
etacie, ale także godziny w szkole niepublicznej na podstawie umowy zlecenia lub
umowy o dzieło. Biorąc pod uwagę wszystkie restrykcje wobec pracowników, do
jakich prawo ma pracodawca jest to pomysł całkowicie zbędny. Gdy ktoś źle
pracuje na macierzystej uczelni, to rozwiązuje się z nim umowę o pracę lub daje
negatywną opinię. Wprowadzenie tego przepisu, przy niechętnej postawie rektorów
(a wszyscy w końcu jesteśmy ludźmi), może bardzo utrudnić pracę szkół
niepublicznych i obniżyć ich poziom. A uczy się tam około 1/3 studentów. Co
będzie, gdy pozwolenia na pracę poza uczelnią nie dostanie dobry lekarz czy
prawnik? Wtedy społeczeństwo będzie miało utrudniony dostęp do wysokiej klasy
specjalistów. Oddanie tej decyzji w ręce rektora spowoduje ogromna zależność
pracowników od rektora. Na uczelni wiele spraw jest dyskusyjnych. Taka jest
natura uczelni wyższej. Konkurujemy o wyniki naukowe, studentów, pieniądze.
Trudno będzie odważyć się mieć inne zdanie niż rektor. Wolności akademickie mogą
zostać zagrożone. Obowiązujący przepis jest całkowicie wystarczający. Należy
lepiej dołożyć starań, by obecne przepisy po prostu funkcjonowały, niż
wprowadzać zamieszanie i nowe przepisy. Sprawę nieco łagodzą przepisy
przejściowe. Art. 215 mówi: „pracownicy, którzy rozpoczęli działalność
gospodarczą lub podjęli dodatkowe zatrudnienie przed wejściem w życie ustawy nie
potrzebują zgody rektora do czasu rozwiązania lub wygaśnięcia umowy”. Ale co ze
zmianami, które mogą zdarzać się często (np. zatrudnienie lekarza w spółdzielni
lekarskiej czy profesora w szkole prywatnej). Co z nowymi potrzebami na rynku
pracy?
8. Projekt podwyższa górną granicę pensum (art.122 p.3). Z 210 do
240 godzin dla pracowników naukowo-dydaktycznych i do 360 godzin dla
dydaktycznych (starsi wykładowcy mieli 300). Senaty w statutach określają
pensum, ale zwykle mają tendencję do dawania, zwłaszcza młodym pracownikom,
górnych granic.
9. Urlop na pisanie habilitacji zostaje skrócony z roku
(obecnie) do pół roku (art.126, p.2). Urlop na pisanie doktoratu (obecnie 1
roku) znika.
10. Zniknął dodatek za staż pracy (od 5 lat, po 1% za rok,
nie więcej niż 20%). Kiedyś był w kodeksie pracy, obecnie nie ma. Jest w obecnie
obowiązującej Ustawie. To znaczna obniżka płacy, zwłaszcza pracowników o długim
stażu. Uczelnia jest miejscem pracy, gdzie powinno zależeć na stabilności
zatrudnienia. Należy postulować zachowanie dodatku.
11. Według
obowiązującej ustawy statuty mogły jedynie wydłużyć okres zatrudnienia asystenta
czy adiunkta do czasu zrobienia kolejnego stopnia. Według projektu (art.113)
statuty mogą okresy te i tryb ich zawieszania (np. urlop wychowawczy) określać.
Aktualne minimalne okresy (8 lat i 9 lat) są rozsądne i jeśli zatrudnienie jest
na podstawie umowy o pracę, to zawsze można je skrócić wypowiadając
zatrudnienie. Swobodna twórczość w tym zakresie może być niebezpieczna. Kolejny
raz nie wiadomo, po co wprowadzać nowe przepisy.
12. Przechodzący na
emeryturę nauczyciel akademicki otrzymuje odprawę emerytalną (mianowani zarobek
za 6 miesięcy, na umowę o pracę – 3 miesiące). Jest to rozwiązanie lepsze niż w
kodeksie pracy (1 miesiąc), ale może sugerować pracodawcy, aby przed przejściem
na emeryturę zmienić formę zatrudnienia. Po co te rozróżnienia - by ułatwić
manipulacje i wprowadzać kolejne zdenerwowanie i stresy?
13. Projekt
znosi górne widełki taryfikatora, co umożliwia niepotrzebne kominy, kosztem
pozostałych pracowników uczelni. Szczególnie groźne w prowincjonalnych
uczelniach, w ośrodkach o dużym bezrobociu. Kilkuletnia walka o zawężenie
widełek do racjonalnych granic zostaje przekreślona. Obecnie górne widełki
asystenta są takie jak dolne profesora nadzwyczajnego. Czy jeszcze bardziej ma
to być rozszerzone?
III. Szkoły niepubliczne
Projekt w istotny
sposób utrudnia funkcjonowanie szkol niepublicznych. Najważniejsze są
następujące przepisy. 1. Konieczność uzyskania zgody rektora na dodatkowe
zatrudnienie (patrz Cześć II, p.6 niniejszego opracowania).
2. Art.8 p.2
projektu mówi, że prowadzić studia podyplomowe może tylko taka jednostka, która
ma uprawnienia do nadawania doktoratów. To eliminuje natychmiast znakomitą
większość szkol niepublicznych, które do tej pory z powodzeniem prowadziły różne
tego typu studia. Często takie szkoły działają w małych ośrodkach akademickich i
prowadzone przez nie studia podyplomowe stanowią jedyną szansę studiowania dla
mieszkańców regionu. Wprawdzie art.8. p.7 mówi o tym, że rozporządzenie ministra
może zezwolić na to i innym uczelniom, ale w przypadku odpłatnych studiów dla
ludzi dojrzałych, (bo jakieś studia skończyli) najlepszym rozwiązaniem jest
wolny rynek edukacyjny.
3. Także zamiejscową jednostkę dydaktyczną może
tworzyć tylko jednostka mająca uprawnienia do nadawania stopnia doktora (art.84
p.3). Raczej należałoby sformułować wymagania dotyczące liczności i jakości
kadry. Niedostatecznie są określone sprawy nadzoru nad finansami szkół
niepublicznych. Wyprowadzanie pieniędzy poza szkołę i doprowadzenie jej do
bankructwa bez żadnych środków zapobiegawczych ze strony ministerstwa jest nadal
możliwe.
Wyraźnie niedopracowany projekt.
Honorata Sosnowska
Podsumowując: Wypowiedź dotyczy
kilku wybranych zagadnień. Nie ma możliwości wnikliwego przeczytania wszystkiego
w tak krótkim czasie. Należy zablokować nowy projekt jako wprowadzany w
pośpiechu, bez gruntownych przemyśleń i bez możliwości szerokiej dyskusji w
naszym środowisku. Szczególnie zapisy ograniczające demokratyczną strukturę i
swobody akademickie i zmieniające warunki zatrudnienia na znacznie gorsze.
Niedoróbki legislacyjne grożą bałaganem. Jeżeli jest kilka niezbędnych punktów
wynikających z przystąpienia do Unii Europejskiej, lepiej to zrobić przez
niedużą nowelizację obecnej Ustawy dotyczącą tych właśnie spraw, zamiast dużego
zamieszania.
Julian Srebrny
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
PROPOZYCJE PARLAMENTU STUDENTÓW RP
Warszawa 18 czerwca 2003
Propozycje
Parlamentu Studentów RP
do projektu Ustawy o
Szkolnictwie Wyższym
I. Uwzględnione przez Zespół i poprawione w
przedstawionym do konsultacji projekcie, numery art. według przedstawionego
projektu po poprawkach
1. W art. 44 ustęp 9 otrzymuje brzmienie:
„Wyboru przedstawicieli studentów do Rady dokonuje Parlament Studentów
Rzeczpospolitej Polskiej, w trybie i na kadencję określoną w jego
regulaminie.”
Zgodnie z zasadą autonomii regulaminowej Samorządu są to
kwestie należące do materii regulaminowej. Co więcej brak logicznego
uzasadnienia dlaczego kadencja przedstawicieli studenckich winna pozostać roczna
przy założeniu możliwości zmiany kadencji pozostałych organów PSRP na 2 lub 3
letnią.
2. W art. 66 ust. 1 po słowie: „pracowników” dodać: „,
słuchaczy studiów podyplomowych i doktoranckich”.
Aby Rektor był
również ich zwierzchnikiem.3. Art. 74 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „…wymaga
zgody większości przedstawicieli studentów w kolegium elektorów.”
4. W
art. 96 ust. 1 pkt 2) skreślić słowa: „, kształceniem na drugim i kolejnym
kierunku studiów”.
Dotychczasowa propozycja uderza w studentów
ambitnych i zdolnych oraz zamyka konstytucyjnie gwarantowany dostęp do
edukacji.
5. Art. 98 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „Stypendia, o
których mowa w ust. 1, przyznawane są studentom w porozumieniu z uczelnianym
organem samorządu studenckiego.”
6. W art. 164 ust. ust. 1 skreślić pkt
5) – dotyczył stypendium Ministra za wybitne osiągnięcia, a ust. 2 nadać
brzmienie: „ Świadczenia, o których mowa w ust. 1 przyznaje się z funduszu
pomocy materialnej dla studentów, o których mowa w art. 99 pkt 2, na zasadach
określonych w regulaminie nadanym przez rektora, za zgodą uczelnianego organu
samorządu studenckiego.”
Trudno wyobrazić sobie rozdzielanie środków
przeznaczonych tylko i wyłącznie na rzecz studentów przez podmiot bezosobowy
zwany „uczelnią”. Powinno to być czynione przez rektora w porozumieniu z
przedstawicielstwem studentów7. W art. 173 ust. 3 skreślić słowa: „statutu
uczelni” w ust. 5 skreślić słowo: „poszczególne” Funkcjonowania samorządu i jego
struktury wewnętrznej nie może określać jedynie statut uczelni, zgodnie z zasadą
autonomii powinien to określać regulamin, który senat i tak bada pod względem
zgodności z prawem.
8. W art. 184 ust. 3 po słowie: „upomnienia” dodaje
się słowa: „lub podmiot składający do rektora wniosek o skierowanie sprawy do
postępowania dyscyplinarnego”. Zdanie drugie otrzymuje brzmienie: W przypadku,
gdy odwołanie wniesie ukarany student, sąd koleżeński lub komisja dyscyplinarna
może orzec, co najwyżej, karę upomnienia.”
9. Art. 190 ust. 2 otrzymuje
brzmienie: „Odwołanie wnosi się odpowiednio do odwoławczej komisji
dyscyplinarnej lub sądu koleżeńskiego drugiej instancji w terminie czternastu
dni od dnia doręczenia orzeczenia”.
II. Poprawki poparte przez Radę
Główną Szkolnictwa Wyższego 16-17 czerwca br.
10. W art. 3 pkt 19 i
20 definicja studiów stacjonarnych i niestacjonarnych jest
wadliwa
zawsze jest możliwość studiowania, nawet gdy zatrudnionym jest
się co najmniej w połowie pełnego wymiaru czasu pracy. szczególnie trudne byłoby
to do określenia, gdy chodzi o tak zwane szczególne tryby rozkłady czasu pracy
normowane Kodeksem Pracy lub prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą,
po drugie określenie wymogu prowadzenia zajęć dydaktycznych z bezpośrednim
udziałem nauczycieli akademickich i studentów wymaga oznaczenia słowa
„bezpośredniość”.
11. W art. 18 luka
warto określić, co
dzieje się w wypadku, gdy uczelnia nie wywiązała się w ciągu roku z obowiązku
wyboru rektora i uchwalenia statutu.
12. W art. 25
luka
nałożenie na założyciela obowiązku zapewnienia studentom
możliwości kontynuowania studiów wymaga doprecyzowania co znaczy „kontynuowanie
studiów” (jakichkolwiek, tych samych, w innym mieście, za inna opłatą?) Celowe
wydawałoby się nałożenie na ministra obowiązku określenia, w zgodzie na
likwidację lub odmowie przedłużenia zezwolenia, o którym mowa w art. 18 ust. 5,
uczelni, na którą studenci likwidowanej uczelni mogliby zostać przyjęci bez
obowiązku przejścia postępowania rekrutacyjnego.
13. W art. 32 ust.
3 pkt 2) po słowach: regulaminu studiów” proponujemy dodać: „wraz z
porozumieniem, o którym mowa w art. 150 ust. 2 lub ponowną uchwałą senatu
podjętą kwalifikowaną większością głosów”
Aby wykluczyć sytuacje
przedstawienia ministrowi regulaminu studiów przed zaopiniowaniem przez
Samorządy Studenckie, a wiec bez mocy prawnej.
14. W art. 35 ust. 2.
zamiast miesiąca „” i „ 14 dni” wpisać w obu przypadkach „30 dni”
15. W
art. 36 ust. 1 skreśla się: „przez uczelnię”
16. Art. 40 ust. 2 pkt 3)
odbiera cudzoziemcom prawo do stypendium socjalnego Dlaczego akurat stypendium
socjalne zostało wyróżnione w oderwaniu od innych form pomocy
materialnej.
17. W art. 46 ust. 1. po słowach: „czasu pracy.” dodać: „z
uwzględnieniem art. 47 ust. 5 i 6” W ust. 3 dodać: „a członków z ramienia
Parlamentu Studentów RP do czterech lat”
18. W art. 47 w ust. 3 dodać
pkt. 4 „Przewodniczący Parlamentu Studentów RP” w ust. 5 dodać na końcu: „oraz –
dla oceny dydaktyki -przedstawiciel studentów, minimum po trzecim roku studiów
na kierunku z danej grupy kierunków ” oraz dodać ust. 6 w brzmieniu:
„Przedstawicieli studentów wchodzących skład zespołów, o których mowa w ust. 5
powołuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego na wniosek organu
Parlamentu Studentów Rzeczpospolitej Polskiej uprawnionego, według zasad
określonych w jego regulaminie, do reprezentowania Parlamentu na zewnątrz.”
Na życzenie Rady Gł. Szk. Wyższ. doprecyzowano oczekiwany udział PSRP
w pracach PKA. Trudno wyobrazić sobie ocenę jakości kształcenia bez udziału
przedstawicieli studentów, którzy są jego podmiotem i temu kształceniu
podlegają. Tym bardziej, że jest niekwestionowanym prawo studentów danej uczelni
do udziału w wewnętrznej ocenie procesu dydaktycznego. Podobne rozwiązania
stosuje się w krajach skandynawskich.
19. W art. 67 ust. 3 skreślić:
„w uczelni publicznej”. Brak uzasadnienia dla odebrania tego prawa studentom
uczelni niepublicznych
20. Art. 74 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„Kandydatura prorektora właściwego ds. studenckich, który musi zostać powołany,
wymaga zgody większości przedstawicieli studentów w kolegium elektorów.
Podstawowy zakres kompetencji prorektora ds. studenckich określa statut
uczelni”
Aby uniknąć sytuacji niepowołania takiego prorektora lub
pozbawienia go wszelkich kompetencji.
21. W art. 84 ust. 1 pkt. 3
zamiast stopnia naukowego doktora” wpisać „magistra
22. w art. 174 ust 6
zamiast „przydziela” wpisać „zapewnia”.
Brak uzasadnienia odstąpienia
od aktualnego brzmienia przepisu.
23. W art. 177 ust. 1 po słowie:
„studencki” dodać: „Parlament Studentów”; w ust. 2 po słowach: „…lub uczelniany
organ samorządu stud…” dodać: „lub organ uchwałodawczy Parlamentu Studentów RP”
ust. 3 otrzymuje brzmienie: „Strajk studencki (powstrzymanie się od uczęszczania
na zajęcia z możliwością pozostania na uczelni) może być podjęty wyłącznie przez
jednostkę, o której mowa w ust. 1, jeśli wcześniejsze negocjacje lub inne formy
akcji protestacyjnej nie doprowadziły do rozwiązania
konfliktu.”
Odmawianie Parlamentowi Studentów możliwości
zorganizowania akcji protestacyjnej godzi w istotę jego statutowej misji i w
porównaniu choćby ze stowarzyszeniami studenckimi wydaje się dyskryminujące
24. Art. 189 ust. 5 po wyrażeniu: „ust.3” dodaje się słowa: „i ust.
4”
25. w art. 220 wers ostatni wpisać „ust 4” zamiast „ust.
3”
III. Pozostałe do wprowadzenia.
26. W art. 6 ust. 3
skreślić „akademicka”
27. W art. 16 ust. 2 dodanie możliwości
wnioskowania o nadanie tytułu doktora „honoris causa” przez uczelniany organ
uchwałodawczy samorządu studenckiego.
28. W art. 71 ust. 1 pkt 1) „10%”
zastąpić przez „20%”
Jest to usankcjonowanie sytuacji faktycznej na
przodujących uczelniach w kraju oraz uwzględnienie praw słusznie nabytych w
świetle art. 184 ust. 4 i 6 obowiązującej obecnie ustawy.
29. W art.
61 ust. 3 słowo: „dziesięć” zastąpić słowem: „piętnaście”
Celem jest
utrzymanie praktycznej wagi głosu studentów. Tym bardziej, że statuty wielu
Uczelni – w tym uznawanych za przodujące – przewidują wyższy udział głosów
studenckich, brak uzasadnienia dla ich ustawowego ograniczania.
30.
W art. 136 ust. 3 dodać na końcu: „oraz jeden powinien być
studentem.”
Odpowiednio do udziału nie-studentów w sądownictwie
korporacyjnym nad studentami, tyle że w pomniejszonym parytetowo zakresie.
31. W art. 164 ust. 2 po „na zasadach określonych w regulaminie
nadanym przez rektora” dodać: „- za zgodą uczelnianego organu samorządu
studenckiego –„
I regulamin winien uzyskać zgodę Samorządu i
przyznanie świadczeń winno odbywać się w porozumieniu z nim
32. Art.
168 otrzymuje brzmienie: „Studentowi przysługuje prawo do korzystania z 50% ulgi
w opłatach za przejazdy publicznymi środkami komunikacji miejskiej, środkami
publicznego transportu zbiorowego kolejowego i autobusowego.”
Pozwoli
to na kształcić się osobom niezamożnym przeważnie z wiosek i mniejszych
miejscowości.
33. W art. 170 po „…w tej sprawie” dodać: „ i od
każdej decyzji dziekana w indywidualnej sprawie studenckiej przysługuje
odwołanie do rektora na zasadach KPA.
Aby nie popaść w sprzeczność z
regulacjami Konstytucji – zas. II instancyjnego sądownictwa
34. W
art. 174 ust. 1 dodać zdanie drugie w brzmieniu: „Parlament Studentów posiada
osobowość prawną”. Dodać ust. 7 w brzmieniu: „Parlament Studentów RP nie może
prowadzić działalności gospodarczej a nadzór pod względem legalności sprawuje
nad nim MENiS”.
Argumenty za wyposażeniem PS RP w osobowość prawną:
- dookreślenie niejasnej dziś prawnej istoty PSRP z punktu widzenia
finansowania ze środków publicznych, w przeciwieństwie do RG czy PKA nie może
być PSRP wewnętrzną jednostką finansową MENiS
- zlikwidowanie iluzorycznej i chwiejnej niezależności prawnej od MENiS przy
jasno dookreślonym nadzorze prawno-administracyjnym, w szczególności nad
finansami PSRP
- brak aktualnej zależności od podmiotów „użyczających” osobowości prawnej
- możliwość realizowania zadań zleconych i projektów pod własnym szyldem
- wzmocnienie stabilności i skuteczności PSRP
35. W art. 194 ust. 3
otrzymuje brzmienie: „Rektor zakazuje zorganizowania i przeprowadzenia
zgromadzenia, którego cele lub program naruszają przepisy prawa. Decyzja o
zakazie przeprowadzenia zgromadzenia powinna być dostarczona organizatorom
najpóźniej 12 godzin przed planowanym rozpoczęciem
zgromadzenia.”
Ustawa o szkolnictwie wyższym nie powinna być bardziej
restrykcyjna niż zasady ogólne zawarte w prawie o zgromadzeniach, tym bardziej
gdy zgromadzenia obejmują pracowników i studentów tej uczelni.
36. W
art. 188 ust. 1 skreślić: spośród studentów lub nauczycieli
akademickich”
Zawężenie prawa wyboru obrońcy jedynie do pracowników i
studentów uczelni uznajemy za naruszający interesy studentów krok wstecz wobec
obecnej regulacji (art. 169)
37. Problem prawa autorskiego studenta
do pracy wymaga dopracowania.
38. Art. 193 w zw. z 194
Za
niewłaściwe uznajemy przekazanie większej części regulacji trybu postępowania
dyscyplinarnego do rozporządzenia Ministra i rezygnacje z odpowiedniego
stosowania kpk w tym zakresie. Proponujemy pozostawienie regulacji
dotychczasowej.
39. W art. 218 wątpliwość budzi rozszerzenie mandatu
wyborczego wymienionych organów na kolejny rok kadencji.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z UNIWERSYTETU IM. ADAMA MICKIEWICZA W
POZNANIU
S T A N O W I S K O
Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”
Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
z dnia 17 czerwca 2003
roku
w sprawie projektu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym opracowanego
przez Zespół powołany przez Prezydenta RP
Komisja Zakładowa NSZZ
,,Solidarność” Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zdecydowanie
protestuje przeciw próbie wprowadzenia w życie nowej ustawy Prawo o szkolnictwie
wyższym zaproponowanej przez Zespół powołany przez Prezydenta RP dnia 23
stycznia 2003 roku pod przewodnictwem Pana Prof. dr. hab. Jerzego Woźnickiego.
Przedłożony nam projekt ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym druk z dnia 26 maja
2003 roku proponuje zmiany zdecydowanie niekorzystne dla stosunków pracy
nauczycieli akademickich. Aktualnie obowiązujące rozwiązania tak, jak w innych
państwach Wspólnoty Europejskiej, nadają polskiemu nauczycielowi akademickiemu
zatrudnionemu w uczelni państwowej status urzędnika państwowego ze wszystkimi
tego konsekwencjami. Tradycja ta sięga przynajmniej XIX wieku. W szczególności
mianowanie chroni trwałość stosunku pracy i daje stabilność zawodową,
umożliwiającą poświęcenie się pracy naukowo-dydaktycznej. Zgodnie bowiem z
aktualną ustawą o szkolnictwie wyższym stosunek pracy z nauczycielem akademickim
nawiązuje się na podstawie mianowania na czas nieokreślony, a w przypadku osób
posiadających tytuł profesora na stałe (art. 85- art.89). Przyczyną rozwiązania
stosunku pracy opartego na mianowaniu może być w zasadzie tylko brak rozwoju
naukowego (niezrobienie w terminie stopnia naukowego lub dwukrotna negatywna
ocena okresowa). Takie rozwiązania zostały zaakceptowane przez środowisko
akademickie, sprawdziły się w ciągu ostatnich 12 lat i są dobrze oceniane przez
nauczycieli akademickich.
Przypominamy, że nawet ustawa o szkolnictwie
wyższym z dnia 4 maja 1982 roku, uchwalona przez Sejm PRL w najczarniejszym
okresie stanu wojennego (z poprawkami z dnia 25 lipca 1985) uznawała zasadę, że
podstawą stosunków pracy nauczycieli akademickich jest mianowanie, i to na czas
nieokreślony.
Zmiany, proponowane w projekcie ustawy, rozrywają związek
pomiędzy rozwojem naukowym, a gwarancją dalszego zatrudnienia. Projekt ustawy
wprowadza zasadę, że podstawą stosunku pracy nauczyciela akademickiego jest
umowa o pracę (art. 112 projektu). Wyjątek czyni tylko dla wąskiej grupy
profesorów, wprowadzając dla nich możliwość mianowania (por. art. 114 projektu)
w tym także, co osobliwe, mianowania na czas określony. Nie wprowadza jednak
żadnego automatyzmu w tej kwestii, związanego np. z dorobkiem naukowym,
uzyskaniem tytułu naukowego czy spełnieniem jakichś innych kryteriów,
pozostawiając pracodawcy w tej kwestii całkowitą dowolność. W skrajnym więc
przypadku na uczelni, i to zatrudniającej profesorów tytularnych, może nie być
żadnego nauczyciela akademickiego mianowanego na stanowisko profesora.
Dalej, co prawda przepisy przejściowe projektu utrzymują dotychczasowe
mianowania, ale można będzie rozwiązać stosunek pracy z mianowanym profesorem po
jednej negatywnej ocenie (art. 116 pkt. 3) projektu). Projekt ustawy nie
precyzuje żadnych kryteriów rozwiązywania umów o pracę; będzie więc można
rozwiązać umowę z każdym pracownikiem (więc i profesorem, zatrudnionym na
podstawie umowy o pracę) pod dowolnym pozorem. W szczególności oceny okresowe
pracowników zatrudnionych na podstawie umowy mają w proponowanym projekcie tylko
znaczenie informacyjne dla pracodawcy i nie mają żadnego związku z dalszym
zatrudnieniem pracownika. Umożliwi to łatwe rozwiązywanie stosunków pracy:
odrzucono nawet tradycyjną zasadę rozwiązywania stosunku pracy na koniec roku
akademickiego, wprowadzając trzymiesięczny okres wypowiedzenia, niekoniecznie na
koniec semestru. Projekt zawiera też inne osobliwe postanowienia. Na przykład z
jednej strony likwiduje wszelkie ustawowe terminy na uzyskanie stopni naukowych
(w szczególności ośmioletni okres na uzyskanie stopnia doktora), pozostawiając
tę kwestię statutowi uczelni, ale przewiduje też możliwość skracania? wymaganych
w statucie terminów zatrudniania na stanowisku adiunkta czy asystenta – art. 113
projektu.
Jesteśmy więc zdumieni tym projektem, opracowanym poza
środowiskiem akademickim, nie konsultowanym z tym środowiskiem, projektem,
godzącym w wypracowane w tym środowisku, sprawdzone i powszechnie zaakceptowane
zasady zatrudniania nauczycieli akademickich. Obawiać się można, że utrzymanie
tendencji do zastąpienia mianowania umowami o pracę skończy się ostatecznie
całkowitą likwidacją sprawdzonej wieloletnim doświadczeniem instytucji
mianowania, w tym i mianowania tytularnych profesorów.
Uchwalenie nowych
rozwiązań pogorszy więc i tak już nienajlepszą kondycję polskiej nauki,
wprowadzając element niepewności jutra nie tylko w przypadku młodych, dobrze się
zapowiadających pracowników naukowych, ale nawet w przypadku uczonych z wybitnym
dorobkiem naukowym.
Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” Uniwersytetu
im. Adama Mickiewicza w Poznaniu domaga się natychmiastowego zaniechania przez
Zespół prac zmierzających do uchwalenia przez Sejm RP nowej ustawy Prawo o
szkolnictwie wyższym.
W imieniu Komisji Zakładowej NSZZ
„Solidarność”
Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Przewodnicząca
Krystyna Andrzejewska
Poznań, dnia 23 czerwca 2003
roku
L.p.31/S/2003
Pan
Aleksander Kwaśniewski
Prezydent
RP
Warszawa
Szanowny Panie Prezydencie,
W imieniu Komisji
Zakładowej NSZZ „Solidarność” Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
przesyłam w załączeniu stanowisko Komisji dotyczące projektu z dnia 26 maja 2003
roku
U s t a w y
z dnia ..........................
Prawo o
szkolnictwie wyższym
opracowanego przez Zespół powołany przez Pana dnia
23 stycznia 2003 roku pod przewodnictwem Pana Prof. dr. hab. Jerzego
Woźnickiego.
Z wyrazami szacunku
Stanowisko otrzymują:
- Przewodniczący Zespołu Prof. dr hab. Jerzy Woźnicki oraz Członkowie
Zespołu.
- Minister Edukacji Narodowej i Sportu Pani dr Krystyna Łybacka.
- JM Rektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu prof. dr hab.
Stanisław Lorenc.
- Senat Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
- Rady Wydziałów i Jednostek Pozawydziałowych UAM.
- Rektorzy i Senaty Uczelni Poznania.
- Rada Główna Szkolnictwa Wyższego.
- Organy Statutowe NSZZ „Solidarność”.
- Miesięcznik „Życie Uniwersyteckie” UAM.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
OPINIA REGIONALNEJ SEKCJI NAUKI W ŁODZI
Opinia Regionalnej Sekcji Nauki NSZZ “Solidarność"
Regionu
Ziemi Łódzkiej
o projekcie ustawy “Prawo o szkolnictwie wyższym"
przygotowanym przez Zespół Prezydenta RP
Z przykrością stwierdzamy,
że Prezydencki projekt ustawy “Prawo o szkolnictwie wyższym" nie spełnia
oczekiwań społeczności akademickiej, nie wprowadza bowiem żadnych nowych
rozwiązań, a jedynie porządkuje pewne kwestie związane z powstaniem nowych typów
szkół wyższych i studiów.
Podstawowym problemem z jakim borykają się
nauczyciele akademiccy jest długie i żmudne wspinanie po szczeblach kariery
naukowej, które trwa zwykle dużo ponad 20 lat. W praktyce oznacza to, że znaczna
część wysiłków nauczycieli akademickich skierowana jest nie na działalność
naukową i dydaktyczną, a zdobywanie kolejnych stopni. Istnieje przy tym ogromna
przepaść między młodszymi pracownikami naukowymi (do stopnia doktora włącznie),
a samodzielnymi (doktorami habilitowanymi i profesorami): w płacach,
stabilizacji zatrudnienia i dostępie do gremiów decydujących. W większości
krajów Unii Europejskiej młody doktor staje się samodzielnym pracownikiem
naukowym w wieku około 30 lat i od tego momentu jego ranga jest zależna głównie
od jego naukowych osiągnięć. W Polsce często zdarza się tak, że zdolny doktor
zapraszany jest do udziału w ważnych badaniach naukowych poza granicami kraju i
proszony przez renomowane czasopisma o recenzowanie artykułów swych “kolegów"
profesorów, a w kraju jego rozwój jest całkowicie zależny od samodzielnych
pracowników nauki, którzy decydować będą o jego naukowym
awansie.
Proponowana przez Pana Prezydenta ustawa utrwala, a nawet
pogłębia ten stan rzeczy poprzez:
- pogorszenie stabilizacji zatrudnienia młodszych pracowników nauki, którzy
zatrudniani będą na podstawie umowy o pracę, a nie mianowania (ich sytuacja
będzie więc nawet gorsza od pracowników oświaty) - Art. 112.
- pogłębienie różnic w uposażeniu, poprzez rezygnację z proporcji 3:2:1:1
pomiędzy średnim wynagrodzeniem w grupach: profesorów, adiunktów, asystentów i
nienauczycieli. Ustalenie dolnej granicy, przy rezygnacji z wywalczonych przez
związki zawodowe proporcji doprowadzi do tego, że wszelkie dodatkowe środki
osobowe będą zwiększały płace jedynie lub głównie w grupie profesorów, podczas
gdy pensje asystentów i nienauczycieli będą rosnąć relatywnie wolniej. - Art
214
- brak konieczności zatrudniania pracowników niemianowanych w drodze
konkursów.
Wydaje nam się, że czas już najwyższy podjąć poważną
dyskusję nad skróceniem drogi awansu poprzez zniesienie habilitacji i
zwiększenie rangi doktoratu. To ostatnie wiąże się również z podniesieniem
wymagań stawianych kandydatom na doktora i przedstawianej przez nich rozprawie
doktorskiej.
Autorzy projektu wykazują się tu brakiem perspektywicznego
spojrzenia na problemy szkolnictwa wyższego. O ile o randze uczelni dziś
świadczy siła jego kadry profesorskiej, to o jego randze za 10 lat decydować
będą dzisiejsi młodsi pracownicy naukowi i dlatego należy stworzyć im takie
warunki, by najlepsi z nich chcieli pracować na polskich
uczelniach.
Niepokojące w projekcie Prezydenckim jest znaczne
rozszerzenie możliwości zwalniania nauczycieli akademickich, również w trakcie
roku akademickiego (art. 116 i 117). W pełni aprobujemy natomiast możliwość
zwolnienia nauczyciela, który dopuścił się naukowego oszustwa.
W
Prezydenckim projekcie ustawy większą samodzielność (polegającą np. na braku
konieczności zatwierdzania statutu przez odpowiedniego ministra) zyskują już
całkiem małe uczelnie. Warunkiem wystarczającym jest by dwie jednostki posiadały
prawo nadawania stopnia doktora habilitowanego. Wystarcza zatem, by uczelnia
zatrudniała 12 profesorów tytularnych i 12 innych samodzielnych nauczycieli
akademickich. Dotychczasowa ustawa wymaga, by uczelnia o takich uprawnieniach
zatrudniała co najmniej 60 profesorów, a połowa jej jednostek miała prawo
nadawania stopnia doktora habilitowanego. W praktyce oznacza to, że już całkiem
małe uczelnie mogą działać samodzielnie, bez kontroli organów władzy. Wydaje nam
się to niekorzystne, daje bowiem niekontrolowane uprawnienia całkiem niewielkim
gremiom. Dla niektórych grup nauczycieli akademickich (np. pracowników Akademii
Medycznych) brak możliwości zatrudnienia na podstawie umowy o pracę podczas
urlopu naukowego może utrudnić znacznie zbieranie materiałów niezbędnych do
pracy naukowej -Art 126.6. Korzystniejszym byłby każdorazowy wymóg otrzymania
zgody Rektora na podjęcie lub kontynuowanie pracy podczas urlopu naukowego.
Rektor mógłby udzielić takiej zgody, jeśli byłoby to korzystne dla prowadzonych
badań.
Zaniepokojeni jesteśmy też propozycją objęcia dotacjami z budżetu
państwa uczelni niepublicznych w sytuacji, gdy w tak wysokim stopniu
niezaspokojone są potrzeby szkół publicznych kształcących studentów na
bezpłatnych studiach stacjonarnych. Wydaje nam się, że propozycja dotacji
pojawić się może, gdy szkolnictwo wyższe dotowane będzie w stopniu porównywalnym
z krajami Unii Europejskiej. Dotacje te powinny mieć charakter stypendiów
pokrywających w całości lub znacznej części opłaty za studia zdolnych studentów.
W pełni popieramy w tej kwestii stanowisko Konferencji Rektorów Akademickich
Szkół Polskich wyrażone w Uchwale Prezydium 31 stycznia 2003 roku. Nie widzimy
też żadnej potrzeby, by Prawo o Szkolnictwie Wyższym musiało obejmować
działalność takich organizacji jak KRASP. Ranga stowarzyszenia skupiającego
Rektorów najpoważniejszych uczelni w Polsce jest wystarczająco wysoka, by każdy
minister właściwy do spraw nauki, czy szkolnictwa wyższego czuł się w obowiązku
zasięgania jego opinii w sprawach, o których wspomina ustawa.
W imieniu
sekcji
Przewodnicząca
Joanna Wibig
Regionalna Sekcja Nauki NSZZ “Solidarność" Regionu Ziemi
Łódzkiej 90-229 Łódź, Kamińskiego 18 pok. 313, tel 42-6791062
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z POLITECHNIKI
WARSZAWSKIEJ
NSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
ORGANIZACJA
ZAKŁADOWA
w POLITECHNICE WARSZAWSKIEJ
Pl. Politechniki 1,
00-661
WARSZAWA, Gmach Główny, pokój 159
tel. 825-96-50, 660-7872 fax.
660-53-43
e-mail: nszz@ca.pw.edu,pl
STANOWISKO
Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" w
Politechnice Warszawskiej
z dnia 23 czerwca 2003 r.
w sprawie projektu
ustawy o szkolnictwie wyższym
opracowanego w roku 2003 przez Zespół powołany
przez Prezydenta RP
W końcu maja 2003 r. projekt nowej ustawy o
szkolnictwie wyższym, przygotowany przez Zespół Prezydenta RP, przekazany został
do konsultacji i dokonania uzgodnień Rządowi RP, Ministrowi Edukacji Narodowej
oraz zainteresowanym instytucjom i organizacjom. Niezmiernie żałujemy, że
Prezydent RP, w tak ważnej sprawie, jak przyszłość szkolnictwa wyższego w
Polsce, nie przewidział szerokich, bezpośrednich konsultacji przez środowiska
uczelniane. Żałujemy również, że lekceważąc środowiska uczelniane po raz
kolejny, wyznaczono bardzo krótki okres konsultacji i to w czerwcu, gdy w
uczelniach trwa gorący okres końca roku akademickiego, sesji egzaminacyjnych i
wyjazdów na konferencje naukowe. Protestujemy przeciwko zawężeniu konsultacji i
dyskusji tylko do instytucji. Nic nie zastąpi szerokiej dyskusji w pracowniczych
środowiskach uczelnianych.
Budzi nasz sprzeciw, że z krytycznych uwag,
dotyczących autonomii uczelni, wolności akademickich, pracy twórczej, spraw
pracowniczych łącznie z mianowaniem nauczycieli akademickich - zgłoszonych w
latach 1999/2000 wobec ówczesnego, forsowanego przez KRASP, projektu
rektorsko-ministerialnego, do którego zbliżony jest obecny projekt Prezydencki -
Zespół Prezydencki niczego nie uwzględnił w nowym projekcie.
Uważamy, że
w nowym projekcie ustawy jego twórcy petryfikują obecny, pochodzący z roku 1990
system, noszący mimo naszych ówczesnych wysiłków piętno systemów peerelowskiego
i sowieckiego. Przy okazji tworzony jest system bardziej restrykcyjny wobec
niektórych grup nauczycieli akademickich i wyraźnie służący interesom tylko
jednej ich grupy.
Odnosimy wrażenie że projekt ma na celu głównie:
- likwidację społeczności akademickich uczelni przez usunięcie z ustawy
czynników wiążących pracowników z uczelnią (np. mianowania wszystkich
nauczycieli), oraz wprowadzenie do ustawy zapisów ułatwiających zwalnianie
nauczycieli akademickich z pracy;
- likwidację stabilizacji zawodowej tzw. "pomocniczych pracowników nauki"
(przez zlikwidowanie mianowania w grupach adiunktów i asystentów)
- ustawowe umocowanie KRASP jako super-ministerstwa, m.in. dublującego
działania Państwowej Komisji Akredytacyjnej (jest to mnożenie zbędnych bytów
opiniotwórczych).
Polskiemu szkolnictwu wyższemu potrzebny jest
całkowicie nowy system, zapewniający nowy model i studiów i karier akademickich.
System proponowany nie przyczyni się do rozwoju kadr naukowych i nie zlikwiduje
luki pokoleniowej w polskiej nauce i w polskim szkolnictwie
wyższym.
Uważamy, że wobec mającego się dokonać za niecały rok wejścia
Polski do Unii Europejskiej, nie do przyjęcia jest prawie całkowite zignorowanie
w projekcie ustawy podstawowych problemów wspólnych dla krajowego i unijnego
szkolnictwa wyższego, takich jak:
- harmonizacja szkolnictwa wyższego postulowana w Deklaracji Bolońskiej,
- konkurencyjność szkolnictwa wyższego na otwartym rynku usług edukacyjnych
- innowacyjność i związki z gospodarką,
- jakość kształcenia,
- drenaż mózgów.
Przedstawiony przez Prezydenta RP projekt ustawy o
szkolnictwie wyższym uważamy za szkodliwy dla przyszłości szkolnictwa wyższego w
Polsce i dla środowisk akademickich uczelni, również w kontekście integracji
europejskiej.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO Z UNIWERSYTETU ŚLĄSKIEGO W
KATOWICACH
Stanowisko
Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" Uniwersytetu
Śląskiego
z dnia 16 czerwca 2003r.
w sprawie projektu Ustawy "Prawo o
Szkolnictwie Wyższym".
Komisja Zakładowa NSZZ "Solidarność"
Uniwersytetu Śląskiego w pełni popiera stanowisko Rady Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ „Solidarność” w sprawie projektu ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym” z
dnia 26 maja 2003r. przygotowanego przez Zespół Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej.
Komisja Zakładowa NSZZ "Solidarność" Uniwersytetu Śląskiego, po
zapoznaniu się z opracowaniem Zespołu prezydenckiego projektu zmiany ustawy
uważa, że materiał ten jest niekompletny i zupełnie nie spełnia oczekiwań
środowiska akademickiego, a w dodatku może jeszcze bardziej skomplikować i tak
już trudną sytuację pracowników wyższych uczelni oraz stać się źródłem wielu
konfliktów. Propozycja odejścia od stabilizacji zatrudnienia nauczycieli jest
sprzeczna z deklaracją UNESCO przyjętą przez Polskę i w konsekwencji grozi
podzieleniem środowiska akademickiego na nauczycieli mniej i bardziej
uprawnionych. W dodatku propozycje przeniesienia zapisu o zatrudnieniu,
ustalaniu pensum itp., do statutów uczelni pogorszą sytuację wielu szkół
wyższych i staną się zarzewiem konfliktów.
Równocześnie brakuje
jakiegokolwiek dążenia do zmiany źle funkcjonującego modelu kariery
akademickiej. Problem habilitacji stanowi ważne zagadnienie w obliczu wejścia
Polski do Unii Europejskiej, ponieważ projekt utrwala stan obecny. Utrzymanie
habilitacji spowoduje „ucieczkę” za granicę naszych doktorów, którzy znajdą tam
lepsze perspektywy kariery naukowej. W propozycjach projektu można również
odnaleźć zagrożenia dla wypracowanego ostatnio systemu płacowego, który u
nauczycieli zmierza do osiągnięcia proporcji 1:2:3 (między asystentem, adiunktem
i profesorem) w trzecim etapie podwyżek, czego nie gwarantuje przedstawiony
projekt.
Zahamowanie postępu w dziedzinie szkolnictwa, obrona
anachronicznych rozwiązań i brak odpowiednich gwarancji finansowych jest w
jaskrawej sprzeczności z przedwyborczymi deklaracjami polskich polityków i
przedstawicieli Rządu RP. Jest to niezrozumiałe w obliczu aspiracji do Unii
Europejskiej.
Projekt ten przewiduje także zmiany w tworzeniu zasad
odpisu na fundusz socjalny, obniżając jego wysokość z 8% do
6,5%.
Wszystkie propozycje zawarte w projekcie sprawiają wrażenie
„poszukiwania” jedynie oszczędności bez myślenia o przyszłości i sposobach
rozwiązywania problemów ważnych dla środowiska.
Komisja Zakładowa NSZZ
"Solidarność" Uniwersytetu Śląskiego uważa, że projekt ustawy „Prawo o
szkolnictwie wyższym” jest zbyt surowy i niedopracowany, żeby rozpatrywać go w
parlamencie. Ponadto nie został skonsultowany ze środowiskiem akademickim, co
stanowi naruszenie zasad demokratycznych.
Komisja Zakładowa NSZZ
"Solidarność" Uniwersytetu Śląskiego stanowczo protestuje przeciwko wdrażaniu
tego projektu jako prawa obowiązującego społeczność akademicką i domaga się
rzetelnego dialogu z pracownikami wyższych uczelni oraz przyjęcia propozycji,
które mogą zagwarantować systemowe rozwiązania w tak kluczowej dla całego narodu
dziedzinie.
PRZEWODNICZĄCA
Komisji Zakładowej NSZZ
"Solidarność"
Uniwersytetu Śląskiego
mgr Ewa
Żurawska
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UWAGI Z POLITECHNIKI KRAKOWSKIEJ
Od:
K.S.N. NSZZ Solidarność [ksn@interia.pl]
Wysłano: 23 czerwca 2003
15:43
Do: Siciński Kazimierz
Temat: FW: projekt
prezydencki
-----Original Message-----
From: SOLIDARN
[mailto:nszz-s@usk.pk.edu.pl]
Sent: Friday, June 06, 2003 1:54 PM
To:
K.S.N. NSZZ Solidarność
Subject: projekt prezydencki
Uwagi dotyczące tzw. "prezydenckiego projektu" Prawo o
szkolnictwie wyższym
Projekt można określić jednym zdaniem:
"Góra
urodziła mysz"
- projekt nie rozwiązuje ani nie stara się rozwiązać mizerii finansowej
szkół wyższych.
- projekt nakłada obowiązek prowadzenia badań naukowych a nie zapewnia
środków finansowych na prowadzenie tych badań.
- powiększa władzę Rektorów sankcjonując Konferencję Rektorów Polskich
- projekt pozostawia dwustopniowość stopni naukowych ( dr ; dr hab.) tym
samym ugruntowuje anachronizm tego systemu
- zwiększa prawa prof. i dr hab. a zmniejsza prawa innych nauczycieli
akademickich. Wprowadza podział na grupę nauczycieli mianowanych i
zatrudnionych z umowy o pracę.
- wprowadza nieprawidłowość zatrudnienia dla młodych najbardziej mobilnych i
efektywnych nauczycieli akademickich.
- zwiększa władzę profesorów utrzymując tym samym niepotrzebny podział a co
za tym idzie konflikty między poszczególnymi grupami nauczycieli akademickich.
- zmniejsza fundusz świadczeń socjalnych.
- generalnie ten projekt jest dla mnie nie do przyjęcia.
Pozdrowienia
Janusz Zajęcki
Przewodniczący KZ
NSZZ "S"
Politechniki Krakowskiej
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UWAGI Z AKADEMII TECHNICZNO-ROLNICZEJ W
BYDGOSZCZY
Bydgoszcz, 5 czerwca 2003
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ
„Solidarność”
Janusz Sobieszczański
ul. Waryńskiego 12 pok. A
221
00-631 Warszawa
Szanowny Panie Przewodniczący,
odpowiadając na Pana
pismo L.p. 77/W/03 przedstawiam uwagi do projektu zmian ustawy o szkolnictwie
wyższym „Prawo o szkolnictwie wyższym” opracowany przez Zespół
prezydencki.
1. Projekt dotyczy uczelni publicznych i niepublicznych, ale
zapisy są pomieszane. Trudno jest wyszukać odpowiedni zapis dla danego typu
uczelni. Należałoby je wyraźnie rozdzielić.
2. Art. 115. – zmienić p.2
z:
1. Stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim może być
rozwiązany:
1) w drodze porozumienia stron,
2) przez wypowiedzenie
dokonane przez jedną ze stron, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu
wypowiedzenia,
3) bez wypowiedzenia.
2.Rozwiązanie stosunku pracy z
mianowanym nauczycielem akademickim za wypowiedzeniem następuje z końcem
semestru. na:
1. Stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim może
być rozwiązany:
1) w drodze porozumienia stron,
2) przez wypowiedzenie
dokonane przez jedną ze stron, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu
wypowiedzenia,
3) bez wypowiedzenia.
2. Rozwiązanie stosunku pracy z
mianowanym nauczycielem akademickim za wypowiedzeniem następuje z końcem roku
akademickiego.
3. Art. 118 – wykreślić poz. 1) i 2):
Rektor może
rozwiązać stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim bez wypowiedzenia
w przypadku:
1) trwałej utraty zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku,
stwierdzonej orzeczeniem lekarza prowadzącego badania okresowe lub kontrolne,
jeżeli nie ma możliwości zatrudnienia pracownika na innym stanowisku,
odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych albo gdy nauczyciel
odmawia przejścia do takiej pracy,
2) niedostarczenia w wyznaczonym terminie
orzeczenia potwierdzającego zdolność do pracy na zajmowanym stanowisku, wydanego
przez lekarza prowadzącego badania okresowe lub kontrolne,
3) dopuszczenia
się plagiatu lub innego oszustwa naukowego, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem
sądowym lub prawomocnym orzeczeniem komisji dyscyplinarnej.
4. Art.131 –
wykreślić lub sprecyzować p. 3 i 4:
1. Nauczyciel akademicki oraz członkowie
jego rodziny mają prawo do zaopatrzenia emerytalnego na zasadach ogólnych, z
uwzględnieniem przepisów ust. 2 – 4 oraz
art. 119 ust. 2.
2. Nauczyciel
akademicki może, na swój wniosek, przejść na emeryturę jeżeli ukończył 60 lat
życia i przepracował 30 lat, w tym 20 lat w szkolnictwie lub instytucjach
naukowych – w przypadku mężczyzny, a w przypadku kobiety – po ukończeniu 55 lat
życia i przepracowaniu 25 lat, w tym 20 lat w szkolnictwie lub instytucjach
naukowych.
3. Nauczyciel akademicki będący żołnierzem zawodowym ma prawo do
zaopatrzenia emerytalnego na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.
4. Nauczyciel akademicki będący
funkcjonariuszem służb państwowych ma prawo do zaopatrzenia emerytalnego na
podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, jeżeli
spełnia warunki określone w tych przepisach.
5. Art. 145 – wykreślić lub
sprecyzować p. 6 i 7:
1. Warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych
świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w uczelni publicznej,
do czasu objęcia ich układem zbiorowym pracy lub regulaminem wynagradzania,
określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw szkolnictwa
wyższego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, ustalając w
szczególności:
1) wysokość minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w
odniesieniu do poszczególnych stanowisk,
2) wysokość i warunki przyznawania
innych składników wynagrodzenia,
3) składniki wynagrodzenia, które wypłacane
są nauczycielowi akademickiemu miesięcznie z góry, z uwzględnieniem zasady, iż
prawo do wypłaconego z góry wynagrodzenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w
którym ustał stosunek pracy, a pracownik zachowuje wypłacone za ten miesiąc
wynagrodzenie,
4) wykaz podstawowych stanowisk pracy i wymagania
kwalifikacyjne dla pracowników nie będących nauczycielami akademickimi,
5)
wysokość i warunki ustalania wynagrodzenia za prowadzenie działalności, o której
mowa w art. 105 ust. 1.
2. Z dniem wejścia w życie układu zbiorowego pracy
lub regulaminu wynagradzania do pracowników objętych układem lub regulaminem
wynagradzania nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia, o którym mowa w
ust. 1.
3. Wynagrodzenie przysługujące rektorowi uczelni publicznej ustala
minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.
4. Wynagrodzenia rektorów,
prorektorów, dyrektorów administracyjnych i kwestorów są jawne, nie podlegają
ochronie danych osobowych.
5. Senat uczelni publicznej może przeznaczyć
dodatkowe środki na zwiększenie wynagrodzeń, w tym także ponad wysokość ustaloną
na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli uczelnia posiada na
ten cel środki pochodzące z innych źródeł niż określone w art. 91 ust. 1.
6.
Wynagrodzenie i inne świadczenia dla pracowników uczelni wojskowych będących
żołnierzami zawodowymi określają przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
7. Wynagrodzenie i inne świadczenia
dla pracowników uczelni służb państwowych będących funkcjonariuszami służb
państwowych określają przepisy właściwe dla tych służb.
6. Art. 150 – w
p.1. zmienić z:
1. Dla pracowników uczelni tworzy się odpis na zakładowy
fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 6,5% planowanych rocznych wynagrodzeń
osobowych brutto.
2. Odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na
każdego byłego pracownika uczelni będącego emerytem lub rencistą, na dany rok
kalendarzowy wynosi 5% rocznej sumy brutto przeciętnej emerytury lub renty z
roku poprzedniego, ustalonej zgodnie z art. 94 ust 3 pkt 1 lit b ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
3. Odpisy, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią w uczelni jeden
fundusz.
4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1 – 3 stosuje się przepisy o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. na:
1. Dla pracowników uczelni
tworzy się odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 8%
planowanych rocznych wynagrodzeń osobowych brutto.
2. Odpis na zakładowy
fundusz świadczeń socjalnych na każdego byłego pracownika uczelni będącego
emerytem lub rencistą, na dany rok kalendarzowy wynosi 5% rocznej sumy brutto
przeciętnej emerytury lub renty z roku poprzedniego, ustalonej zgodnie z art. 94
ust 3 pkt 1 lit b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
3. Odpisy, o których mowa w ust. 1 i 2,
stanowią w uczelni jeden fundusz.
4. W sprawach nie uregulowanych w ust. 1 –
3 stosuje się przepisy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
Z
poważaniem
Wojciech Śliwa
Przewodniczący Komisji Zakładowej
NSZZ "Solidarność"
Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UKAZAŁO SIĘ ROZPORZĄDZENIE
Ukazało sie rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów w sprawie wykazu
dodatkowych swiadczeń dla osób kierujących podmiotami...
Dz.U. nr 14 poz. 139 z dn. 21.01.2003.
Z.Żółkiewicz
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
OPINIA KRAJOWEJ SEKCJI NAUKI NSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
O PROJEKCIE USTAWY O
FINANSOWANIU NAUKI (WERSJA II Z DNIA 2003.01.15)
Warszawa 18.05.2003
Według deklaracji zawartej w Uzasadnieniu
do Ustawy
"zasadniczym celem regulacji ustawowej jest stworzenie podstaw
organizacyjno-prawnych do kształtowania i realizacji takiej polityki naukowej i
naukowo-technicznej państwa, która wspiera rozwijanie gospodarki opartej na
wiedzy, a także rozwój samej nauki."Tak fundamentalnie zakrojony cel
wskazuje na przeświadczenie autorów projektu o niemal całkowitym rozpadzie
koncepcji, które przyjęto przy kształtowaniu Komitetu Badań Naukowych w początku
lat 90-tych.
W zamian proponuje się jednak koncepcje dość nieprecyzyjne.
Wprawdzie min. Kleiber zastrzega w jednym z omówień, że "w pełni adekwatne
odzwierciedlenie zarysowanych myśli w sformalizowanym języku ustawy nie jest
rzeczą prostą", to jednak z materii ustawowej można odczytać podstawowe
przesłania proponowanych zmian. Są nimi "większa centralizacja" i
"blankietowość" większości przepisów, pozwalające ministrowi na podejmowanie
wielu decyzji na zasadzie dowolności. A przecież krytyka koncepcji Komitetu
Badań Naukowych podkreślała m.in.:
- nadmierną centralizację badań naukowych,
- nierealizowalność wielu podejmowanych zadań ze względu na trudności z
pozyskaniem kompetentnych ekspertów w zakresie zarządzania nauką,
- brak wyraźnego sprzężenia z potrzebami gospodarki i społeczeństwa.
Zgadzamy się z tezą, że w systemie funkcjonującym prawidłowo na
wszystkich szczeblach musi istnieć wyraźna, jednoosobowa odpowiedzialność za
podejmowane decyzje, ale w proponowanych rozwiązaniach nie ma szczebli
decyzyjnych. Wszystkie decyzje o rozdziale środków znajdują się w gestii
ministra nauki. A przecież wydaje się, że minister powinien zajmować się jedynie
kategorią badań strategicznych, pozostawiając resztę do podziału w sposób
zdecentralizowany szczeblom niższym - towarzystwom naukowym, agencjom badań,
itp.
Znaczne fundusze były marnowane dotąd przez system finansowania z
trudem poddający się kontroli i przez procedury rozliczeniowe niejednokrotnie
umożliwiające nadużycia (patrz np. sprawozdania z wielu kontroli NIK). Dość
charakterystycznym zjawiskiem negatywnym jest zanik wielkich programów
badawczych. Wydaje się więc, że w projekcie ustawy brak jest np. odniesienia do
problemów zgodnego współdziałania różnych typów jednostek prowadzących
działalność badawczą. A przecież problemy finansowe są tymi, które często
współpracę utrudniają.
Kolejną sprawą jest brak dobrych zapisów
rozwiązujących problem kształtowania polityki naukowej. KBN-owi nie udało się
realizować polityki naukowej rządu, ale głównie dlatego, że takiej polityki tak
naprawdę - jak przyznali to ostatnio trzej kolejni ministrowie stojący na czele
KBN-u - w ogóle nie było. A przecież wydaje się, że polityka powinna być prosta
- należy promować tematy bezpośrednio związane z potrzebami naszego
społeczeństwa. Tematy powinny kończyć się wdrożeniami. W tym zakresie zapisy
ustawy powinny zdecydowanie wspierać możliwość absorpcji wyników badań naukowych
przez gospodarkę i administrację. Struktura finansowania i organizacji nauki nie
powinna dawać podstaw do coraz głośniejszych podejrzeń, że głównym zadaniem
środowisk naukowych w Polsce jest utrzymanie się na powierzchni życia naukowego
- za pomocą środków budżetowych tak krajowych jak i zagranicznych - bez
wyraźnego odniesienia do służby społeczeństwu.
Proponowane regulacje w
niewielkim tylko stopniu odnoszą się do przytoczonych tu problemów. Największą
ich wadą jest utrzymanie jednego źródła finansowania wszystkich badań. Nie bez
znaczenia jest też fakt, że finansowanie nauki z budżetu państwa w Polsce należy
do najniższych w Europie.
Uwagi szczegółowe
- W art.2 został utrzymany podział badań naukowych na badania podstawowe i
stosowane. Jakkolwiek można kwestionować zasadność utrzymywania tego podziału
w wielu praktycznych problemach finansowania współczesnych badań, to jednak
istotnym niedostatkiem jest brak wyodrębnienia kategorii badań strategicznych
(obejmujących problemy rozwoju ekologicznego, społecznego, gospodarczego,
kulturalnego, politycznego) - ważnych dla kraju i społeczeństwa i tu właśnie
wymagających decyzji o finansowaniu centralnym.
- Art. 3. Jaki jest cel formułowania dwóch polityk: polityki naukowej i
polityki naukowo-technicznej państwa. Wszak w art. 20 przewidziano jedynie
Zespół ds. Polityki Naukowej. Według założeń reformy jednym z zadań Rady
Nauki, w tym Zespołu ds. Polityki Naukowej, ma być "opiniowanie lub
przygotowywanie propozycji działań dotyczących zwiększenia innowacyjności
gospodarki (w tym np. opracowanie propozycji strategicznych kierunków
modernizacji polskiej gospodarki)". Jest to kontynuacja niczym nieuzasadnionej
wiary, że naukowcy winni zajmować się reformowaniem gospodarki. Tymczasem
naukowcy na gospodarce słabo się znają. Reformowaniem gospodarki na świecie
zajmują się wykształceni menedżerowie.
- Art. 4 ust. 2. Do kogo ma być skierowane odwołanie? Do tego samego
ministra? Kto będzie je rozpatrywał?
- Art. 11 ust. 2. Dlaczego budżet nauki ma dofinansowywać innych ministrów?
To raczej inne resorty powinny dodatkowo wspierać budżet nauki dla realizacji
zadań resortowych wymagających naukowego wsparcia. Budżet nauki powinien
dofinansowywać tylko wybrane cele, jeśli byłoby to potrzebne dla badań
naukowych. Przecież na świecie to np. resorty obrony finansują badania na
rzecz wojska, u nas zaś proponuje się, aby takie badania nadal finansowało
ministerstwo nauki.
- W sprawie art. 21 i 22. Nie mówi się jakie jednostki naukowe wybierają
kandydatów do Rady Nauki. Jeśli wszystkie, to kandydatów będzie tysiące i
minister będzie ich powoływał do Rady na podstawie czego? Własnej opinii,
opinii doradców, jakich? Ustawa powinna określać, które jednostki mają prawo
zgłaszać kandydatury (chyba nie wszystkie?) i na jakiej zasadzie będą
wyłaniani członkowie Rady (np. według liczby uzyskanych głosów,
specjalności?).
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
PROTOKÓŁ ROZMÓW I USTALEŃ MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU Z
PREZYDIUM KRAJOWEJ SEKCJI NAUKI NSZZ "SOLIDARNOŚĆ"
Warszawa, 5 marca 2003 r.
W dniu 5 marca 2003 roku odbyło się w Ministerstwie
Edukacji Narodowej i Sportu spotkanie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z
Prezydium Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność". W spotkaniu uczestniczyli:
- ze strony MENiS: Krystyna Łybacka - Minister Edukacji Narodowej i Sportu,
- ze strony KSN: Janusz Sobieszczański - Przewodniczący Krajowej Sekcji
Nauki oraz członkowie Prezydium KSN: Jerzy Dudek, Andrzej Grząślewicz, Jerzy
Olędzki, Kazimierz Siciński, Jerzy Żurak.
Strony spotkania uznając,
że:
- wzrost poziomu i powszechności wykształcenia społeczeństwa jest warunkiem
jego wszechstronnego rozwoju i uczestniczenia w korzystaniu z zaawansowanej
techniki - jest również warunkiem wpływającym na rolę Polski na arenie
międzynarodowej,
- nauka i edukacja są ważnymi czynnikami warunkującymi dalszy rozwój i
wzrost gospodarczy kraju,
- wzorem państw Unii Europejskiej priorytet wydatków na edukację i naukę
powinien mieć w Polsce wymiar realny,
przyjęły wspólny punkt widzenia
w zakresie strategii finansowania szkolnictwa wyższego w nadchodzących latach.
Zakłada on, że wskazany powyżej priorytet powinien być potwierdzony w nakładach
finansowych.
1. Krajowa Sekcja Nauki postuluje, by w przygotowywanym
projekcie budżetu państwa na 2004 rok, w dziale "szkolnictwo wyższe",
uwzględniono:
- środki na wynagrodzenia w wysokości pozwalającej nie tylko na wprowadzenie
w życie III etapu poprawy wynagrodzeń, lecz także na stworzenie nowych miejsc
pracy w uczelniach;
- ukształtowanie środków na wydatki rzeczowe szkół wyższych na poziomie,
procentowo, nie mniejszym niż w latach dziewięćdziesiątych;
- zwiększenie środków na pomoc materialną dla studentów - aby tą pomocą
można było objąć większą niż dotychczas liczbę studentów;
- istotny wzrost wydatków na inwestycje szkół wyższych.
Zbilansowanie oszacowanych środków na wynagrodzenia, uwzględniające
finansowanie budżetowe skutków II etapu i wdrożenia III etapu poprawy
wynagrodzeń, oraz środków na pozostałe niezbędne wydatki, w projekcie budżetu
państwa na 2004 rok powinny oscylować w granicach 1,2% PKB.
Minister Edukacji
Narodowej i Sportu dołoży wszelkich starań, by te postulaty zostały
zrealizowane.
2. Postęp w polepszaniu sytuacji materialnej szkolnictwa
wyższego powinien być kontynuowany w ciągu kolejnych lat. Minister Edukacji
Narodowej i Sportu rozważy kwestię opracowania średniookresowego harmonogramu
poprawy sytuacji szkolnictwa wyższego, w kontekście przygotowywanego Programu
Naprawy Finansów Publicznych Rzeczypospolitej. Projekt harmonogramu będzie
konsultowany ze związkami zawodowymi działającymi w sferze szkolnictwa
wyższego.
3. Systematyczny wzrost zadań, a także i kosztów ich realizacji
powoduje, że uczelniom coraz trudniej z własnych środków uzupełniać dotację
państwa na działalność dydaktyczną i pomoc materialną dla studentów. Krajowa
Sekcja Nauki postuluje odejście od stosowanego rozwiązania i przyjęcie zasady,
ze budżet państwa w 100% będzie finansował planowane wydatki na wynagrodzenia w
ramach dotacji na działalność dydaktyczną i pomoc materialną dla
studentów.
4. Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu współdziałając ze
związkami zawodowymi, rozpocznie w kwietniu bieżącego roku prace nad
wprowadzeniem II etapu poprawy wynagrodzeń cywilnych pracowników szkolnictwa
wyższego. Zakłada się, że tok tych prac pozwoli Ministrowi Edukacji Narodowej i
Sportu do połowy czerwca 2003 r. na podpisanie stosowanych rozporządzeń w
sprawie kształtowania wynagrodzeń.
Rozmowy dotyczyły także:
5.
Perspektyw zmian ustawy o szkolnictwie wyższym. Krajowa Sekcja Nauki
poinformowała, że rozpoczęła prace nad aktualizacją projektu "Prawo o
szkolnictwie wyższym", opracowanego przez KSN w 2000 roku.
6. Krajowa
Sekcja Nauki poinformowała, że NSZZ "Solidarność" współdziałając z innymi
związkami zawodowymi zamierza wystąpić do Ministra Edukacji Narodowej i Sportu o
podjęcie negocjacji w sprawie podpisania Ponadzakładowego Układu Zbiorowego
Pracy dla państwowych szkół wyższych.
7. Celowości rozpoczęcia prac nad
zasadami rozdziału dotacji pomiędzy uczelnie po wprowadzeniu w życie III etapu
poprawy wynagrodzeń. Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu podejmie prace nad
ustaleniem nowych zasad rozdziału dotacji pomiędzy uczelnie. Prace te będą
prowadzone przy współdziałaniu ze związkami zawodowymi.
8. Nowego
unormowania zasad korzystania z ulg na przejazdy pociągami. Przewodniczący KSN
zaproponował, aby dopłata z budżetu państwa do PKP upoważniająca nauczycieli do
wykupu ze zniżką 50% biletów na pociągi osobowe była kierowana do nauczycieli
wykupujących upoważnienie do ulgowych przejazdów pociągami.
Minister Edukacji Narodowej i Sportu
/Krystyna
Łybacka/
Przewodniczący KSN NSZZ "Solidarność"
/Janusz
Sobieszczański/
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
ZEBRANIE RADY KSN Z UDZIAŁEM PANI MINISTER EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU,
KRYSTYNY ŁYBACKIEJ, 15 marca 2003
Od: K.S.N. NSZZ
Solidarność [ksn@interia.pl]
Wysłano: 18 lutego 2003 16:06
Do: Żurawska
Ewa; Żółkiewicz Zdzisław; Weiss Krzysztof;
Suświłło Małgorzata; Srebrny
Julian; Siciński Kazimierz;
Sawicki Marek; Rabiega Tomasz; Pillich Wojciech
Temat: rada KSN
Do Członków Rady KSN
Uprzejmie zapraszam na posiedzenie
Rady KSN, które odbędzie się w dniu 15 marca 2003 r., o godz. 11.00, w sali 160
w Gmachu Gł. Politechniki Warszawskiej. Jest proponowany następujący porządek
obrad:
- Otwarcie posiedzenia,
- Wręczenie Medali Komisji Edukacji Narodowej i Sportu. Ewentualne
wystąpienie p. Minister,
- Informacje Przewodniczącego KSN,
- Omówienie planów pracy Komisji KSN,
- Informacja o PUZP,
- Informacja o ustawie o szkolnictwie wyższym,
- Sprawy bieżące,
- Sprawy wniesione i wolne wnioski.
Jest możliwe, że porządek obrad
może zostać częściowo zmieniony.
Serdecznie pozdrawiam
Biuro KSN.
J.Kniecicka
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO RADY KSN Z 25.01.2003 R. W SPRAWIE FINANSOWANIA ZADAŃ NAUKI I
SZKOLNICTWA WYŻSZEGO
KRAJOWA SEKCJA NAUKI
NSZZ
"SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12, pok. A 221
00-631 WARSZAWA
tel./fax
(0-22) 825-73-63,
tel. (0-22) 660-98-78
e-mail:
ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
Stanowisko
Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ
"Solidarność"
w sprawie finansowania zadań nauki i szkolnictwa
wyższego
Warszawa, 25 stycznia 2003 r
Wobec zahamowania rozpoczętego
w 2001 r. procesu poprawy sytuacji finansowej szkolnictwa wyższego i pogorszenia
sytuacji nauki Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" po raz kolejny zwraca się
do Rządu RP o realizację następujących postulatów:
- Opracowanie kilkuletniego harmonogramu poprawy finansowania nauki i
szkolnictwa wyższego, z uwzględnieniem procesów dostosowawczych do najlepszych
rozwiązań sprawdzonych z powodzeniem w Unii Europejskiej,
- Zwiększenie finansowania nauki w 2004 r. do poziomu co najmniej 0,6 % PKB,
- Przeznaczenie na realizację zadań szkolnictwa wyższego w 2004 r. środków
finansowych na poziomie nie mniejszym niż 1,2 % PKB.
Uzasadnienie
Wobec lekceważenia i pomijania spraw nauki i
szkolnictwa wyższego w trakcie corocznych przetargów przy formowaniu budżetu
państwa, opracowanie kilkuletniego harmonogramu poprawy sytuacji tych dziedzin w
ramach przyjętej przez rząd RP strategii finansowania zadań państwowych wydaje
się konieczne. Zagwarantowanie odpowiedniej perspektywy rozwoju jest tu
niezbędne jeśli naprawdę chcemy, by Polska była krajem liczącym się wśród innych
państw.
Obcięcie w latach 2001 i 2002 o ponad 20% nakładów na naukę
zaciążyło bardzo negatywnie na sytuacji polskich placówek naukowych. Zasadniczym
problemem stało się dla nich przetrwanie, nie zaś rozwiązywanie zagadnień
naukowych. Jak najszybciej trzeba zmienić tę sytuację. Proponowany przez Krajową
Sekcję Nauki poziom finansowania w 2004 r., wynoszący 0,6 % PKB, jest daleki od
potrzeb i nie wytrzymuje porównania z innymi krajami europejskimi, mamy jednak
nadzieję, że uchroniłby polską naukę od redukcji do zaledwie kilku liczących się
placówek.
Wprowadzony w 2001 r. trzyetapowy system poprawy wynagrodzeń w
szkolnictwie wyższym, pomimo opóźnień w realizacji II i III etapu, stworzył
pozytywną perspektywę pracownikom uczelni. Stał się ważnym wsparciem w procesie
poprawy jakości kształcenia. Trzeba jednak podkreślić, że środki na
wynagrodzenia są w dalszym ciągu zbyt niskie. Nie uwzględnia się konieczności
liczbowego zwiększenia kadry uczelni. Coraz trudniej przychodzi uczelniom
wywiązywanie się z zadań właściwej realizacji procesu dydaktycznego wobec
przekazywania z budżetu państwa niepełnej dotacji na płace (96,1%). Wysoce
niewystarczające są środki na pomoc materialną dla studentów oraz na wydatki
rzeczowe, dodatkowo okrojone w ostatnich latach. Najwyższy czas na pozytywne
zmiany właśnie mija.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
WYROK TRYBUNAŁU I JEGO KONSEKWENCJE
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 listopada 2002 r.
i
jego wpływ na sytuację w placówkach naukowych -
w instytutach i w szkołach
wyższych
Kodeks pracy w artykule 2417 wprowadzał regulację:
"§ 1.
Układ rozwiązuje się:
1)na podstawie zgodnego oświadczenia stron,
2)z
upływem okresu, na który został zawarty,
3) z upływem okresu wypowiedzenia
dokonanego przez jedną ze stron.
§ 2. Oświadczenie stron o rozwiązaniu
układu oraz wypowiedzenie układu następuje w formie pisemnej.
§ 3. Okres
wypowiedzenia układu wynosi trzy miesiące kalendarzowe, chyba że strony w
układzie postanowią inaczej.
§ 4. W razie rozwiązania układu do czasu
wejścia w życie nowego układu stosuje się postanowienia układu dotychczasowego,
chyba że strony w układzie ustaliły lub w drodze porozumienia ustalą inny termin
stosowania postanowień rozwiązanego układu. Przepis art. 2418 § 2 stosuje się."
Trybunał orzekł, iż § 4 tego artykułu jest niezgodny z Konstytucją.
Oznacza to, że wypowiedzenie układu przez pracodawcę staje się skuteczne po
upływie okre-su wypowiedzenia i do stosunków pracy stosuje się przepisy prawa
pracy po-wszechnie obowiązujące - przepisy ustaw i aktów wykonawczych do tych
ustaw.
"Art. 2418. § 2. Po upływie okresu stosowania dotychczasowego
układu wynikające z tego układu warunki umów o pracę lub innych aktów
stanowiących podstawę nawiązania stosunku pracy stosuje się do upływu okresu
wypowiedzenia tych warun-ków. Przepis art. 24113 § 2 zdanie drugie stosuje
się."
Z ostatniego zdania cytowanego artykułu wynika, że pracownikom
szczególnie chronionym można również wypowiedzieć dotychczasowe warunki pracy i
płacy bez uzyskiwania jak dotychczas zgody zarządu związku zawodowego.("Przy
wypowiedzeniu dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu
stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy nie mają zastosowania przepisy
ograniczające dopuszczalność wypowiadania warunków takiej umowy lub
aktu.")
Również stawia to w niekorzystnej sytuacji mianowanych
nauczycieli akademickich, którym pod rządami rozporządzenia lub regulaminu nie
można wypowiedzieć warunków aktu mianowania.
Kodeks pracy nie przewiduje
instytucji częściowego wypowiedzenia układu zbiorowego pracy, jednak
dopuszczalności takiego wypowiedzenia nie można kwestionować.
Inaczej
przedstawia się sprawa regulaminów wynagradzania. "Nie ma przeszkód do uznania,
iż postanowienia regulaminów dotyczące treści indywidualnych stosunków pracy nie
tylko mogą przekształcać treść tego stosunku, gdy jest on mniej korzystny dla
pracownika, ale także kształtują, na podstawie art. 56 k.c. stosowanego w
związku z art. 9 § 1 k.p., treść stosunku pracy w chwili jego powstawania. W tym
świetle można stwierdzić, że w zakresie swojego działania postanowienia te
ustalające warunki indywidualnych stosunków pracy działają analogicznie jak
normy powszechnie obowiązujące. Można więc stwierdzić, że są one takimi normami,
ale w sensie innym niż konstytucyjny. Ze względu na ustawę zasadniczą należy je
zaliczyć do kategorii pośredniej - pomiędzy przepisami powszechnie
obowiązującymi a wewnętrznie obowiązującymi." (1)
W jednostkach
badawczo-rozwojowych dużo "zamieszania" narobiło rozporządzenie ministra nauki z
12 grudnia 2001 r. zmieniające m.in. zasady naliczania nagrody z zysku - tzw.
"trzynastki". Do czasu wydania tego rozporządzenia zasady te były okre-ślane
zapisami w ZUZP-ach. Minister scedował prawo do określania tych zasad na
dy-rektorów JBR, dając im prawo rezygnowania z naliczania tych nagród lub
obniżania wysokości naliczania. Dyrektorzy skwapliwie skorzystali z postanowień
tego rozporzą-dzenia i nie wypłacili pracownikom nagród za 2001 r. oraz
wypowiedzieli postanowie-nia ZUZP-ów w części dot. tych nagród; proponując
wprowadzenie w miejsce dotych-czasowych zapisów - postanowień tego
rozporządzenia.
W większości przypadków, przy braku zgody związku
zawodowego na wprowadzenie proponowanych zmian, działania pracodawców są
nieskuteczne. Będą oni musieli wypłacić te świadczenia za 2001 r. i również
naliczyć i wypłacić "trzynastkę" za 2002 r. Pracodawcy na ogół po upłynięciu
okresu wypowiedzenia układu nie wypowiedzieli pracownikom indywidualnych
warunków płacy. Stanowi to podstawę dla pracowników do skutecznego wystąpienia
do sądu pracy z roszczeniem o wypłatę tego świadczenia. W takich przypadkach
proponuję organizacjom związkowym wystąpić w trybie art. 462 KPC do sądu pracy z
pozwami dotyczącymi wszystkich pracowników zatrudnionych u danego
pracodawcy.
(1) L. Kaczyński, PS
1999/11-12/18 t.2
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
OPINIA KSN O STRATEGII ROZWOJU SZKOLNICTWA WYŻSZEGO W POLSCE DO ROKU
2010
Warszawa 7.12.2002
Opinia Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" o
opracowaniu "Strategia rozwoju szkolnictwa wyższego w Polsce do roku 2010"
przedstawionym do dyskusji przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i
Sportu
W piśmie przewodnim opracowania jest zastrzeżenie, że ma ono
charakter roboczy i nie stanowi oficjalnego dokumentu, a ponadto jest otwarte na
uzupełnienia, uściślenia i modyfikacje. Tego rodzaju uwagi przyjmujemy jako
zapowiedź szerokiej konsultacji społecznej. Tymczasem dyskusja nad stanem i
kierunkami przemian w szkolnictwie wyższym w Polsce toczy się dość intensywnie
od początku lat 90-tych ubiegłego wieku. Autorzy opracowania nie zechcieli
odnieść się do bogatego plonu tej dyskusji i - jak się wydaje - traktują
przedstawiony materiał jako propozycję wyjściową dla całkiem nowej konsultacji,
tak, jakby nikt nic wcześniej nie proponował.
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ
"Solidarność" uważa, że ze względu na czekające Polskę w najbliższym czasie
wyzwania cywilizacyjne, czas konsultacji już minął. Odpowiednio szybko powinien
powstać dokument rządowy jasno wytyczający politykę edukacyjną państwa w
zakresie szkolnictwa wyższego.
Uwagi ogólne
Struktura opracowania zawiera elementy
typowe dla strategii, tj. przedstawia wizję rozwoju, cele kierunkowe
(priorytety) wraz z rozpisaniem zadań, a także ogólny plan realizacji. Zwraca
uwagę dość ogólnikowe potraktowanie opisu obecnego stanu szkolnictwa wyższego w
Polsce. Brak jest zestawienia danych używanych w międzynarodowych porównaniach,
np.:
- jak kształtują się nakłady z budżetu państwa na szkolnictwo wyższe w
przeliczeniu na studenta?
- jak wygląda odniesienie tych nakładów do PKB/głowę mieszkańca?
- jaki jest procent studiujących objętych różnymi formami pomocy materialnej
(stypendia, kredyty)?
- jaka jest liczba studentów przypadających na nauczyciela ze stopniem
doktora?
Przedstawiona wizja rozwoju również wydaje się zbyt
ogólnikowa. Nie należy traktować szkolnictwa wyższego tylko jako elementu
zajmującego mocną pozycję w systemie edukacji - wszak wszystkie elementy systemu
decydują o dobrym funkcjonowaniu całości. Szkolnictwo wyższe powinno zajmować
coraz mocniejszą pozycję w polityce państwa ukierunkowanej na te struktury
społeczne, które generują najsilniejsze efekty wzajemnego wzmocnienia (efekty
synergiczne). Szkolnictwo wyższe powinno być tak zorganizowane, by
- studentom opłacało się dobrze uczyć,
- nauczycielom opłacało się dobrze nauczać,
- dobre szkoły się rozwijały, a złe były zamykane.
Opłacalność
należy rozumieć tu w jak najszerszym sensie.
Misja MENiS nie może
polegać na wypełnianiu zobowiązań wobec Unii Europejskiej. Nic nie wiemy o
jakichkolwiek zobowiązaniach. W zakresie szkolnictwa wyższego nie ma standardów
europejskich.
Tzw. proces boloński polega na harmonizacji, która na pewno nie
jest unifikacją, jak to by wynikało z zapisu opracowania.
Niezrozumiały
jest też zapis dotyczący wzmacniania zdolności MENiS do nadzoru i kontroli
procesów edukacyjnych. Do tego celu powstała wszakże Państwowa Komisja
Akredytacyjna. MENiS powinien przede wszystkim dobrze monitorować procesy
edukacyjne. Funkcje nadzoru zapisane w ustawach sprowadzają się do ściśle
zdefiniowanych sytuacji naruszania prawa. Podstawową słabością Strategii jest
brak jakiejkolwiek wizji struktury szkolnictwa wyższego w zadanym horyzoncie.
Opracowanie nie przewiduje jakie uczelnie powinny działać w Polsce (publiczne,
prywatne), jak powinna kształtować się ich sieć na obszarze kraju i jaka jest
potrzebna do tego kadra nauczycieli akademickich. Bez takiej ogólnej wizji
rozwoju uczelni prognozowane liczby absolwentów nie są wiarygodne. Najsłabszym
fragmentem opracowania jest "Finansowanie strategii w latach 2003-2005". Brak
jest:
- niezbędnych symulacji finansowych bilansujących realizowany program
poprawy wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym,
- danych dotyczących możliwych do pozyskania środków Unii Europejskiej,
- niezbędnych oszacowań związanych z żywiołowym rozwojem studiów odpłatnych
w uczelniach państwowych i prywatnych.
Jakkolwiek dobór celów
kierunkowych wydaje się poprawny, to jednak treści zawarte w rozwinięciu
przyjętych haseł niejednokrotnie dalekie są od potrzeb wynikających z
pogłębionych analiz i ocen polskiego systemu szkolnictwa wyższego. Powszechnie
stosowane w tego rodzaju opracowaniach podejście systemowe zakłada, że procesy
uczenia się i nauczania na poziomie wyższym wraz z badaniami naukowymi oraz
życiem intelektualnym w uczelniach mają swoje "wejścia" i "wyjścia".
Najważniejsze elementy wejściowe, to:
- finansowanie (państwo, rodzice, inne źródła),
- kandydaci na studia (jakość "narybku"),
- środowisko akademickie (jakość załogi - nauczyciele i nie-nauczyciele,
jakość infrastruktury i wyposażenia, jakość programów nauczania, kultura
organizacji i skuteczne zarządzanie).
Najważniejsze "wyjścia", to:
- absolwenci (ich jakość jest odmiennie definiowana z punktu widzenia rządu,
pracodawców, studentów i nauczycieli),
- wyniki badań naukowych (z uwzględnieniem ich transferu do społeczeństwa),
- wyniki konsultacji w rozwiązywaniu ważnych dla społeczeństwa problemów.
Dopiero w miarę kompletne uwzględnienie wymienionych czynników pozwala
na rzetelną prezentację uwarunkowań realizacji przyjętych w strategii celów
kierunkowych.
Takiego ujęcia w przedstawionym opracowaniu trudno się
doszukać.
Uwagi szczegółowe
1.
KSN NSZZ "Solidarność"
zdecydowanie nie godzi się z tezą, że oczekiwanie na istotne zwiększenie środków
budżetu państwa na szkolnictwo wyższe jest nierealistyczne.Jako górną
granicę zaangażowania państwa opracowanie podaje 1% PKB. Tezę tę należy odebrać
jako próbę wycofania się z programu ustawowego podniesienia płac pracowników
cywilnych szkolnictwa wyższego.
Wszelkie symulacje kosztów programu przed
uchwaleniem odpowiedniej noweli ustawy o szkolnictwie wyższym wskazywały, że po
zakończeniu trzech etapów programu nakłady z budżetu państwa na szkolnictwo
wyższe nieznacznie przekroczą 1,5% PKB.
Czy w czasie przygotowania noweli
ustawy było to realistyczne i dlaczego teraz staje się niemożliwe?
2.
Na europejskie tendencje do ograniczenia finansowania z budżetu państwa
szkolnictwa wyższego należy spojrzeć poprzez analizę nakładów w przeliczeniu na
studenta. Łączna kwota przypadająca na jednego studenta, pochodząca zarówno z
dotacji państwowych, jak i z opłat za studia, w Polsce osiąga najniższą wartość
spośród 26 państw-członków OECD. Wiadomo też, że poziom wynagrodzeń nauczycieli
akademickich najsilniej rzutuje na wysokość tego wskaźnika. A przecież jedną z
głównych przyczyn zjawiska stałego od kilku lat wzrostu średniego wieku
nauczycieli akademickich w Polsce, które zyskało nazwę "luki pokoleniowej", są
niskie wynagrodzenia. Realizacja programu poprawy wynagrodzeń pozwala więc na
eliminację groźnego zjawiska i łatwiejsze rozmowy o pełnej ekwiwalencji i
uznawaniu naszych stopni zawodowych za granicą.
W bogatych krajach
europejskich, o nakładach na studenta pięciokrotnie wyższych niż nasze, istotnie
poruszany jest temat wzrastającej kapitałochłonności szkoły wyższej. Przy
równoległym "śrubowaniu" stopnia skolaryzacji wywołuje to dyskusje nad problemem
niewydolności państwa w finansowaniu szkolnictwa wyższego.
Są to jednak
problemy dość dla Polaków egzotyczne, jeśli porównamy odpowiednie kwoty.
3. Konstytucyjne prawo obywateli do powszechnego i równego dostępu do
wykształcenia jest realizowane poprzez sterowanie strumieniem odpowiednich
środków z budżetu państwa. Służą temu również, a może nawet przede wszystkim,
środki na stypendia. Tu jednak sytuacja przedstawia się podobnie jak z
finansowaniem całej sfery szkolnictwa wyższego. W roku 2001:
- pomocą stypendialną było objętych 13,7% ogółu studiujących,
- z systemu studenckich kredytów bankowych skorzystało 8,8% ogółu studentów,
- w sumie system pomocy materialnej objął 22,5% studentów.
W
porównaniu do krajów rozwiniętych, w których system pomocy materialnej
organizowanej przez państwo obejmuje np. 85% ogółu studiujących (USA), jest to
pomoc ciągle niezwykle skromna. Dodatkowo zapisy konstytucyjne mówiące o równym
dostępie do pomocy materialnej wszystkich obywateli powiększają liczbę studentów
objętych uprawnieniem do pomocy stypendialnej przeszło dwu i półkrotnie - w
odniesieniu do dotychczasowej praktyki obejmowania tą pomocą tylko studentów
studiów dziennych.
Opracowanie ten temat traktuje jako niemal marginesowy,
bez analizy niezbędnego wzrostu nakładów.
4. Wstydliwie i bez
koniecznej tu szczerości traktowany jest cel kierunkowy "Nauka, badania i rozwój
kadr". O nauce i badaniach nie ma wprawdzie ani słowa. Natomiast opracowanie
maskuje powszechnie znany fakt, że 60% obecnej profesury odejdzie do 2005 roku
na emeryturę.
- Dlaczego prawdę o sytuacji kadrowej w polskich szkołach wyższych musimy
ciągle wyłuskiwać z opracowań zagranicznych?
- Gdzie są polskie poważne badania socjologiczne dotyczące grupy nauczycieli
akademickich obejmującej wszystkich niezależnie od stopnia i tytułu?
- Jakie są realne koszty finansowe i moralne nadmiernie rozdętej drogi
kariery naukowej - stanowiącej anachronizm w dzisiejszym świecie - i kto te
koszty ponosi?
- Jak dalece odbiegamy od cywilizowanych krajów w których doktorat jest
świadectwem pełnego przygotowania do pracy naukowej i stanowi dowód wysokich
możliwości intelektualnych, a nie jest - jak u nas - przepustkę uprawniającą
do dalszego terminowania?
- Czy dostrzegamy generalną zmianę paradygmatu szkoły wyższej na świecie i
próby podejmowane przez różne kraje(1) , by sprostać nadchodzącym wyzwaniom?
Te pytania nie wyczerpują tu wszystkich problemów dręczących
środowiska akademickie - nie są to też pytania retoryczne.
Bez próby
uczciwej odpowiedzi nie można budować przyszłości.
W opracowaniu
pojawiają się zwroty w stylu ciągle powracającej nowo-mowy, jak np. "istotne
jest ... sprecyzowanie, w porozumieniu z Centralną Komisją ds. Tytułu i Stopni
Naukowych, usprawnienia recenzowania wymagań związanych z osiąganiem określonych
stopni naukowych oraz tytułu profesora", czy "wprowadzenie szybszych ścieżek
awansu naukowego dla zdolnych doktorów".
W rozwiązaniu jakich problemów
kadrowych ma nam pomóc nieznane nigdzie w świecie stanowisko "uczelnianego
profesora dydaktycznego"?
5. Drogi realizacji celu kierunkowego
"Harmonizacja w ramach Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego" jak i
odpowiedź na pytania znajdujące w końcowej części opracowania, zatytułowanej
"Tezy do dyskusji na temat kierunków zmian w szkolnictwie wyższym", zawarte są w
projekcie ustawy "Prawo o szkolnictwie wyższym", który 21.11.2000 r. wpłynął
do laski marszałkowskiej wsparty podpisami 36 posłów (druk sejmowy nr 2701 III
kadencji Sejmu).
Projekt ten jest zgodny z wynikami wielu dyskusji
prowadzonych w środowisku akademickim reprezentowanym przez Krajową Sekcję
Nauki. Znajdują się tam regulacje dotyczące struktury systemu, rodzajów studiów
i statusu studentów, finansowania szkół, oceny jakości kształcenia i
akredytacji, modelu kariery zawodowej nauczyciela akademickiego oraz stopnia
doktora. Regulacje te, uwzględniając zasady samorządności społeczności
akademickiej szkół wyższych i wewnętrznej spójności systemu, mocno osadzone są
na fundamencie, którym jest podstawowa misja szkoły wyższej - misja odkrywania i
przekazywania prawdy. Projekt konsekwentnie wprowadza również zasadę redukcji
zbędnych bytów, co nadaje całemu polskiemu systemowi nauki i szkolnictwa
wyższego pożądaną przejrzystość i harmonizuje go z innymi systemami cywilizacji
zachodniej.
Uwaga końcowa
Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" od
wielu lat postulowała kolejnym ekipom rządowym opracowanie wieloletniego
harmonogramu poprawy finansowania nauki i szkolnictwa wyższego.
Są to
zbyt ważne dziedziny, by co roku stawały się ofiarą przetargów politycznych i
źródłem łatwych oszczędności przy kształtowaniu budżetu państwa. Powstanie
takiego harmonogramu powinno należeć do najwyższych priorytetów władz państwa.
(1) w tym przez naszych bliskich sąsiadów Niemców,
Czechów, Węgrów, Finów, którzy potrafili zauważyć anachroniczność swego
ustawodawstwa i zmienili je radykalnie.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
PROJEKT PONADZAKŁADOWEGO UKŁADU ZBIOROWEGO PRACY (PUZP) DLA PRACOWNIKÓW
SZKÓL WYŻSZYCH
Komisje Zakładowe NSZZ "Solidarność" szkół
wyższych
Przekazuję plik z tekstem projektu Ponadzakladowego Układu
Zbiorowego Pracy dla szkol wyższych. Jest to przeznaczona do powszechnej
dyskusji wersja oficjalna, zabezpieczona przed bezpośrednim wprowadzaniem zmian.
Tekst można wydrukować i/lub przeglądać na monitorze. Tekst odczytuje się i
drukuje za pomocą programu Adobe Acrobat w. 5.0. Program ten można pobrać np. za
pośrednictwem internetowej strony KSN.
Prosimy Komisje Zakładową o
omówienie projektu i zgłoszenie uwag oraz propozycji do 3. grudnia br., na adres
KSN, pocztowy lub internetowy.
Niektóre z Komisji Zakładowych i ich
członkowie wypowiadali się już podczas prac nad projektem. Uwagi te były
rozpatrywane. Nie uwzględnione propozycje można powtórzyć. Zostaną wtedy
rozpatrzone ponownie. Warto jednak uwzględnić, ze w tworzonym układzie zbiorowym
pracy głownie zapisuje się istniejące regulacje prawne. Wykraczanie poza ten
obszar może wymagać inicjatywy legislacyjnej i dodatkowych środków finansowych.
W naszym projekcie cześć takich propozycji zgłaszamy.
Z poważaniem
Wojciech Pillich
Koordynator prac
nad projektem PUZP
PS.
Tekst PUZP jest
rozpowszechniany przez KSN w sposób elektroniczny.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
STANOWISKO RADY KRAJOWEJ SEKCJI NAUKI Z 26.10.2002 W SPRAWIE NAKŁADÓW Z
BUDŻETU PAŃSTWA NA NAUKĘ I SZKOLNICTWO WYŻSZE W 2003
ROKU
Warszawa 26.10.2002
Silną zależność między jakością
życia narodów, a długofalową polityką promocji i troski władz państwowych o
wysoki poziom finansowania budżetowego nauki i edukacji, potwierdzają
doświadczenia i osiągnięcia krajów wysoko rozwiniętych. Brak takiej polityki ma
cechy sabotażu i prowadzi do nieodwracalnej destrukcji struktur naukowych i
edukacyjnych, a w efekcie do spadku jakości życia obywateli i znaczenia Polski w
rodzinie narodów europejskich.
Łączna kwota przypadająca na jednego
studenta (ogółem), pochodząca zarówno z dotacji państwowych, jak i z opłat za
studia, w przeliczeniu na EURO daje w Polsce kwotę nieznacznie przekraczającą
4000 EURO/studenta rocznie. Wysokość tego wskaźnika poważnie odbiega od
notowanych w krajach OECD. Polska osiąga najniższy stopień spośród 26
porównywanych krajów. Wynika stąd, że warunki pracy nauczycieli akademickich i
nauki studentów w Polsce poważnie odbiegają w dół od poziomu w państwach OECD i
Unii Europejskiej. Obniżanie jakości i poziomu kształcenia staje się coraz
częstszym faktem i jest procesem postępującym. Utworzenie Państwowej Komisji
Akredytacyjnej niewiele zmieni, jeżeli nie zostanie usunięta podstawowa
przyczyna - wysoce niewystarczajace finansowanie.
Tymczasem w 2002 roku
proces poprawy wynagrodzeń pracowników uczelni rozpoczęty we wrześniu 2001 roku
został zawieszony i jego dalsza realizacja ma nastąpić dopiero od września 2003
roku. Zmniejszenie środków na wydatki rzeczowe o 25% w 2002 roku i utrzymanie
tego zmniejszenia w roku 2003 powoduje, że stanowią one ok. 10% całego budżetu
szkolnictwa wyższego, co wobec 20% w początku lat 90-tych jest dwukrotnym
zmniejszeniem. Stawia to szkoły wyższe w roku 2003 przed koniecznością dalszych
drastycznych kroków w oszczędzaniu na wszystkim.
W 2003 roku projekt
budżetu nauki przewiduje waloryzację kwoty przyznanej w budżecie 2002
wskaźnikiem nieco niższym od zakładanego wskaźnika inflacji. Wobec silnego
cięcia wysokości tej kwoty w roku 2002 stawia to całą sferę nauki w sytuacji
utrzymywania się stanu permanentnego kryzysu. Realizowane w bieżącym roku cięcie
budżetowych nakładów na naukę o ponad 20% nie da się zrekompensować prostymi
działaniami oszczędnościowymi. Jednym z najczęściej stosowanych rozwiązań jest
likwidacja zespołów badawczych lub nawet całych placówek naukowych. Kraj, który
ma aspiracje cywilizacyjne nie może nauki traktować tak marginesowo. Na to nie
możemy się zgodzić.
W stosunku do postulowanego przez KSN wskaźnika
"minimum cywilizacyjnego", równego 1,2% PKB dla szkolnictwa wyższego i 0,6% PKB
dla nauki, w budżecie państwa 2003 mamy kwoty: 0,9% PKB i 0,346% PKB -
odpowiednio. To wszystko jest realizowane przez koalicję, która swego czasu
głośno domagała się od budżetu państwa (jak najsłuszniej!) 2% PKB na szkolnictwo
wyższe i 1% PKB na naukę. Mimo, że poprawa sytuacji materialnej szkolnictwa
wyższego była również celem działań Sejmu (rezolucja z roku 1995), komisji
sejmowych Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Finansów Publicznych (dezyderat z
roku 1998), to skutek tych zabiegów był jak dotąd dość nikły. Takim też
pozostanie, jeśli projekt rządowy budżetu państwa na rok 2003 złożony obecnie w
Sejmie zostanie przyjęty bez istotnych korekt.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
UCHWAŁY RADY KSN
KRAJOWA SEKCJA NAUKI NSZZ
"SOLIDARNOŚĆ"
ul. Waryńskiego 12,
pok. A 22100-631 WARSZAWA
tel./fax
(0-22) 825-73-63, tel. (0-22) 660-98-78
e-mail:
ksn@interia.pl
http://www.solidarnosc.org.pl/~ksn
Uchwała Programowa
Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ
"Solidarność"
Warszawa, 6 lipca 2002 r.
Siła NSZZ
"Solidarność" oraz jego wpływ na przemiany społeczne, zachodzące w naszym kraju,
zależą przede wszystkim od skuteczności działań podejmowanych przez Związek w
celu obrony praw, godności i interesów pracowników będących jego członkami. Od
naszych sukcesów na tym polu będzie zależał nabór członków i rozwój
najważniejszych ogniw Związku - jego organizacji w zakładach pracy. Organizacje
zakładowe muszą znajdować silne wsparcie zarówno ze strony struktur
regionalnych, jak i struktur branżowych Związku. Doświadczenie ostatniej
kadencji pokazuje, że zaangażowanie polityczne Związku nie może nigdy więcej w
przyszłości oznaczać podporządkowania działań Związku interesom jakiejkolwiek
partii politycznej. Polityczne zachowania Związku powinny konsekwentnie wspierać
działania na rzecz poprawy życia w Polsce, zaś Związek, jako ruch społeczny,
musi jedynie pilnować, by każda kolejna władza dobrze służyła
Narodowi.
Uważamy, że najważniejszymi zadaniami KSN, działającej w ramach
Sekretariatu Nauki i Oświaty, są:
- Ścisła współpraca z komisjami zakładowymi w rozwiązywaniu problemów
pracowników zatrudnionych w szkołach wyższych i instytutach naukowych. Ułatwi
ją sprawna komunikacja między komisjami zakładowymi i władzami Sekcji, która
zapewni szybki przepływ istotnych informacji do członków Związku oraz
skuteczny odbiór sygnałów przekazywanych przez komisje zakładowe - zwłaszcza w
sytuacjach napięć i konfliktów w zakładach. Ważną rolę w komunikacji
wewnątrzzwiązkowej powinien spełniać regularnie wydawany miesięczny biuletyn
KSN oraz organizowane przez Sekcję konferencje i cykle szkoleń tematycznych.
- Kontynuowanie aktywnej działalności w celu zapewnienia wynagrodzeń
odpowiadających społecznej i ekonomicznej roli pracowników szkolnictwa
wyższego i nauki. Wymaga to podejmowania negocjacji na różnych poziomach, od
zakładu pracy po rządowy. Celem jest uzyskanie środków budżetowych
wystarczających do realizacji zadań statutowych, a także ich prawidłowy
podział między poszczególne zakłady pracy i grupy zawodowe. Wiąże się to
również z zadaniem reprezentowania interesów pracowników wobec pracodawców w
toku negocjowania układów zbiorowych pracy.
- Uczestnictwo w tworzeniu przepisów prawa dotyczącego szkolnictwa wyższego
i nauki oraz czynny udział w rozwiązywaniu problemów powstających przy
wprowadzaniu w życie nowych regulacji prawnych. W tym celu konieczna jest
aktywność władz Sekcji w kontaktach z przedstawicielami rządu i na forum
parlamentu.
- Wspieranie organizacji zakładowych w sytuacjach konfliktowych przez
udzielanie pomocy prawnej. W zakres tej pomocy wchodzą również działania
interwencyjne i - niekiedy - reprezentowanie pracowników w toku procesu
sądowego.
- Czynny udział w międzynarodowych organizacjach związkowych nauczycieli i
pracowników nauki oraz regularne kontakty z zagranicznymi związkami zawodowymi
zrzeszającymi pracowników tych branż. Jest to szczególnie ważne w warunkach
zacieśniającej się współpracy międzynarodowej i wspólnej walki z zagrożeniami
procesu globalizacji.
KSN oczekuje od krajowych władz Związku, Komisji
Krajowej oraz Sekretariatu Nauki i Oświaty, skutecznego wspierania jej działań,
zwłaszcza, gdy wymagają one angażowania się w sprawy rozstrzygane na poziomie
administracji rządowej lub parlamentu. Wiele problemów, które są przedmiotem
prac Sekcji, dotyczy także pracowników innych branż, co wymaga zgodnej
współpracy między branżowymi strukturami Związku. Sprawą o podstawowym znaczeniu
dla skuteczności działania struktur branżowych jest zapewnienie im odpowiedniego
finansowania z centralnych funduszy Związku. Poziom finansowania powinien
zapewniać sprawne wykonywanie podejmowanych zadań.
Skuteczność i
solidność pracy związkowej przy realizacji zadań Sekcji wymaga rzeczywistego
zaangażowania, odpowiedzialności i dużej aktywności wszystkich członków Rady KSN
oraz członków Organizacji Zakładowych NSZZ "Solidarność" zrzeszonych w Krajowej
Sekcji Nauki.
Uchwała Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w
sprawie finansowania nauki i szkolnictwa wyższego
Warszawa, 6 lipca 2002
r.
Rada Krajowej Sekcji Nauki, zgodnie ze wskazaniami Walnego
Zebrania Delegatów Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" (14-16.06.2002 r.)
zwraca się do Parlamentu i Rządu RP o:
- Przywrócenie wzrastającego finansowania nauki z budżetu Państwa,
poczynając od 2003 roku, w którym nakłady na naukę powinny kształtować się w
granicach 0,7-0,8 PKB. W 1991 r. nakłady na naukę wynosiły 0,76 % PKB. W 2002
r. nastąpił drastyczny spadek finansowania nauki do poziomu 0,34 % PKB. Nawet
przy trudnościach finansów Państwa, tak niszczącej polityki nie wolno
kontynuować.
- Podniesienie nakładów na szkolnictwo wyższe w 2003 r. do poziomu 1,2 %
PKB. Zwracamy się o zmniejszenie opóźnienia w realizacji II i III etapu
poprawy wynagrodzeń oraz o znaczące zwiększenie środków finansowych na wydatki
rzeczowe, pomoc materialną dla studentów i na inwestycje. Szkolnictwo wyższe
przy dużym wzroście zadań jest od wielu lat niedoinwestowane.
- Stworzenie mechanizmów finansowania badań naukowych i prac wdrożeniowych
przez gospodarkę. Wymaga to wprowadzenia nowych rozwiązań prawnych i
finansowych, które skłaniałyby podmioty gospodarki do wykorzystywania
polskiego potencjału badawczego. Nalezą do nich m.in. obniżenie podatku od
działalności innowacyjnej, stworzenie kapitału wysokiego ryzyka, czy też
proponowane od lat przez KSN: negocjowanie pakietu badawczo-rozwojowego przy
prywatyzacji przedsiębiorstw i wprowadzenie podatku rozwojowego
wykorzystywanego przez podmioty płacące ten podatek.
- Opracowanie wieloletniego harmonogramu poprawy finansowania nauk i
szkolnictwa wyższego. Są to zbyt ważne dla naszego Kraju dziedziny, aby co
roku stawały się ofiarą przetargów politycznych i źródłem łatwych oszczędności
przy kształtowaniu budżetu Państwa.
Uchwała Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w
sprawie ochrony krajowego zaplecza badawczo-rozwojowego
Warszawa, 6 lipca
2002 r.
Rada Krajowej Sekcji Nauki zwraca się do Rady Ministrów,
autora Strategii Gospodarczej Rządu SLD-UP i PSL o ochronę krajowego zaplecza
badawczo-rozwojowego.
Niedostateczne finansowanie nauki i prac
badawczo-rozwojowych, z budżetu Państwa i z innych źródeł, powoduje, że wielu
placówek naukowych znajduje się w stanie permanentnego zagrożenia ich istnienia.
Rodzą się obawy, że resorty wobec podległych im placówek badawczo-rozwojowych
będą podejmowały decyzje o przekształceniach kierując się nie względami
merytorycznymi, lecz chęcią pozbycia się "kłopotu".
Szczególnie
rzetelnego uprzedniego rozpoznania wymagają decyzje o prywatyzacji jednostek
badawczo-rozwojowych. Obecnie, przy braku mechanizmów wiążących gospodarkę z
nauką, łatwo przewidzieć, że większość prywatyzacji, z punktu widzenia interesu
Kraju, zakończy się niepowodzeniem. W takich przypadkach podejmowanie decyzji o
prywatyzacji będzie nieświadomym lub świadomym trwonieniem majątku
narodowego.
Rada Krajowej Sekcji Nauki zwraca się także o zmianę
przepisów prawno-finansowych pozwalającą placówkom badawczo-rozwojowym na
operatywne i rynkowe funkcjonowanie. Jednostki badawczo-rozwojowe, finansowane w
niewielkim procencie z budżetu państwa, a więc ze źródła zaliczanego do finansów
publicznych, obowiązuje ustawa o zamówieniach publicznych i to nawet wtedy, gdy
realizują prace badawcze na zamówienia prywatnych podmiotów gospodarczych. W
rezultacie są sztucznie eliminowane z rynku prac badawczo-usługowych o krótkich,
najwyżej kilkumiesięcznych terminach realizacji, ponieważ w czasie takich
kontraktów nie są w stanie przeprowadzić wymaganych przetargów na dostawy
aparatury badawczej, materiałów do realizacji prac i większych usług. (Przy
przetargach nieograniczonych ustawa przewiduje np. 6-tygodniowy okres zbierania
ofert, należy też sprostać wielu praco- i czasochłonnym procedurom
biurokratycznym. W efekcie spiętrzenia takich trudności prywatne podmioty
gospodarcze rezygnują z powierzania prac badawczo-usługowych polskim placówkom
naukowym i zlecają je spółkom prywatnym czy placówkom zagranicznym, które
następnie do realizacji zatrudniają zespoły czy pojedynczych polskich naukowców,
czasem w sposób daleko odbiegający od cywilizowanego czy zgodnego z polskim
prawem). Jednostki badawczo-rozwojowe choć w niewielkim stopniu korzystają ze
środków budżetu państwa, mają jednak być objęte w całości planowanym na rok 2002
(a może i na dłużej) zamrożeniem płac. Uniemożliwi to jednostkom, które np. w
przyszłym roku uzyskają korzystne zamówienia z gospodarki, "przełożenie" tych
korzyści (związanych za dodatkowym wysiłkiem pracowników) na adekwatne do
nakładów pracy płace.
Dla wszystkich jednostek naukowych, ale szczególnie
dla badawczo-rozwojowych najsilniej powiązanych z gospodarką, niekorzystny jest
również przewlekły tryb rozpatrywania projektów wynalazczych przez Urząd
Patentowy RP. UP RP rozpatruje bowiem obecnie projekty zgłoszone w roku 1996, co
powoduje znaczny rozdźwięk czasowy pomiędzy prowadzonymi w jednostkach naukowych
pracami, a uzyskaniem oficjalnych dokumentów autoryzujących wynalazki, a dopiero
na takim etapie można w jednostkach mówić o rozsądnych działaniach w zakresie
umów licencyjnych czy tp.
Uchwała Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
o
składzie Prezydium KSN
Warszawa, 6 lipca 2002 r.
Rada Krajowej
Sekcji Nauki postanawia, że Prezydium będzie liczyć 14 osób. W skład Prezydium
będą wchodzić:
- Przewodniczący KSN
- Zastępca Przewodniczącego ds. szkolnictwa wyższego
- Zastępca Przewodniczącego ds. jednostek badawczo-rozwojowych
- Zastępca Przewodniczącego ds. wewnątrz związkowych
- Zastępca Przewodniczącego ds. zagranicznych Przewodniczący Komisji
Zagranicznej,
- Sekretarz
- Skarbnik
- Przewodniczący Komisji ds. Interwencji
- Przewodniczący Komisji ds. Legislacyjnej
- Przewodniczący Komisji ds. Organizacji i Finansowania Nauki
- Przewodniczący Komisji ds. Płac
- Przewodniczący Komisji ds. Restrukturyzacji JBR
- Przewodniczący Komisji ds. Warunków Pracy i Spraw Socjalnych
- Członek Prezydium
Uchwała Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
-
uznanie i podziękowanie Zespołowi Organizacyjnemu
za zorganizowanie Walnego
Zebrania Delegatów KSN 2002
Warszawa, 6 lipca 2002 r.
Rada
Krajowej Sekcji Nauki wyraża uznanie i podziękowanie Przewodniczącej Zespołu
Organizacyjnego WZD KSN Krystynie Śmietało i całemu Zespołowi oraz
białostockiemu środowisku solidarnościowemu za staranne przygotowanie Walnego
Zebrania Delegatów KSN NSZZ "Solidarność" i sprawną obsługę obrad.
Uchwała Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"
w
sprawie Seminarium GEW-KSN
"Przemiany w Nauce i Szkolnictwie Wyższym w
Niemczech i w Polsce"
Warszawa, 6 lipca 2002 r.
Rada Krajowej
Sekcji Nauki bardzo pozytywnie ocenia seminarium KSN-GEW zorganizowane w
Krakowie, w dniach 16-17 maja 2002 r., poświęcone aktualnej sytuacji szkolnictwa
wyższego w Niemczech i w Polsce, a także aktualnym problemom wynikającym z
procesów globalizacji i inicjatyw europejskich Rada Krajowej Sekcji Nauki wyraża
uznanie i podziękowanie kol. Jerzemu Dudkowi i Organizacji Zakładowej NSZZ
"Solidarność" Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa za staranne
przygotowanie Seminarium KSN GEW, sprawną organizację obrad i sympatyczną
atmosferę.
<< Powrót do AKTUALNOŚCI
Na otwarcie
strony...
Z dużą satysfakcją
rozpoczynamy za pośrednictwem Internetu informowanie o Krajowej Sekcji Nauki
NSZZ ,,Solidarność" i o jej pracach. Dobra informacja jest powinnością wobec
członków Związku. Jest także szansą na utrzymywanie więzi, tak potrzebnej przy
podejmowaniu trudnych problemów pracowniczych. Od pięciu lat wydajemy
miesięcznik, Biuletyn Informacyjny "Wiadomości KSN", który jak sądzę, w sposób
rzetelny informuje o podejmowanych przez KSN zadaniach i prowadzonych pracach.
Przesyłany jest on do każdej organizacji zakładowej należącej do KSN, lecz nie
ma obecnie możliwości wielokrotnego powiększenia nakładu, tak aby biuletyn
docierał do poszczególnych osób. Ważna jest także szybkość przekazywania
informacji. Ma to szczególne znaczenie podczas prowadzenia negocjacji, a także w
wielu innych przypadkach wymagających niezwłocznego informowania. Większa
dostępność informacji, zwiększenie szybkości przekazywania informacji, trudne są
do osiągnięcia metodami tradycyjnymi. Takie możliwości otwiera
Internet.
Działania Krajowej Sekcji Nauki dotyczą nauki i edukacji na
poziomie wyższym. Rozwój tych dziedzin leży w interesie całego społeczeństwa,
całego Kraju. Toteż informacja o koncepcjach i pracach KSN powinna być
udostępniana jak najszerzej. Tę możliwość także otwiera
Internet.
Dostępność do Internetu jest dziś już znacząca. Z biegiem lat
Internet stanie się podstawowym środkiem komunikowania.
Redakcja strony
KSN będzie zawierać informacje stałe, charakteryzujące Sekcję oraz informacje
bieżące, aktualizowane. Zamieszczane informacje i opracowania powinny przybliżać
problemy i dokonania Sekcji jako całości, a także problemy i prace podejmowane
przez organizacje zakładowe. Zwracam się o nadsyłanie uwag, opinii i propozycji.
Doskonalenie redakcji strony powinno być procesem ciągłym.
Bardzo
dziękuję Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" za udostępnienie strony. Dziękuję
także Kazimierzowi Sicińskiemu Przewodniczącemu Regionalnej Sekcji Nauki Regionu
Śląsko - Dąbrowskiego NSZZ "Solidarność", którego osobiste starania i
zaangażowanie doprowadziły do otwarcia strony KSN.
Liczę, że strona KSN
będzie przychylnie przyjęta, że będzie przydatna i często odwiedzana. Serdecznie
pozdrawiam.
Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki NSZZ
"Solidarność"
(-) Janusz Sobieszczański
<< Powrót do AKTUALNOŚCI