W Centrum Szkoleniowo – Konferencyjnym Uniwersytetu Łódzkiego w Łodzi Łagiewnikach dnia 09 października 2024 roku obradowała Rada Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów NSZZ „Solidarność”. Tradycyjnie obrady rozpoczęto Modlitwą Księdza Piotra Skargi oraz w intencji zmarłych Członków Rady. Posiedzenie Rady dotyczyło szczególnie przygotowania się do Kongresu Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów, który Prezydium Rady zaplanowało na drugą połowę listopada. Po przegłosowaniu porządku obrad wysłuchano informacji Przewodniczącego Kolegi Wiktora Kubisiaka z Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, prac Prezydium Rady oraz informacji Przewodniczących z prac poszczególnych Regionalnych Sekcji należących do Sekretariatu.
Następnie został przedstawiony Członkom Rady dokument opracowany przez Prezydium Rady – „Strategia Działania Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów na kadencję 2023 – 2028”. Po przedstawieniu dokumentu Członkowie Rady jednogłośnie zarekomendowali go do zatwierdzenia przez Kongres. Następnie omówiono i przygotowano porządek obrad Kongresu i jego organizację. W dalszej kolejności w punkcie sprawy różne omówiono problemy dotyczące bieżącej sytuacji w naszej Ojczyźnie oraz podjęto Uchwałę o udzieleniu pomocy powodzianom – członkom Solidarności z Regionów Dolnośląskiego i Opolskiego.
W godzinach popołudniowych Przewodniczący Rady zorganizował wycieczkę Busem dla uczestników obrad Śladami Solidarności po terenie Łodzi.
W dniu 26 września 2024 roku w Zespole Szkół Elektronicznych oraz Zespole Szkół Mechanicznych w Bolesławcu odbyła się uroczystość odsłonięcia tablic pamiątkowych poświęconych Uczniowskiemu Komitetowi Oporu Społecznego (UKOS). Na zaproszenie Jana Filipka Prezesa Stowarzyszenia „Niezłomni” na tę uroczystość przybył Prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Karol Nawrocki.
Upamiętnienie działalności Uczniowskiego Komitetu Oporu Społecznego działającego w czasie stanu wojennego w Bolesławcu było powodem przyjazdu Prezesa IPN doktora Karola Nawrockiego, który na spotkaniu z mieszkańcami wygłosił prelekcje pod tytułem „PO CO KOMU IPN” oraz odpowiadał na wiele pytań z zakresu działalności IPN. Przed spotkaniem z mieszkańcami Pan Karol Nawrocki w siedzibie oddziału NSZZ "Solidarność" obejrzał Izbę Pamięci, a potem złożył kwiaty pod pomnikiem upamiętniającym powstanie NSZZ „Solidarność” w Bolesławcu.
W dniu 26 września odbyła się uroczystość wręczenia odznaczenia „Semper Fidelis” Krajowego Sekretariatu Emerytów i Rencistów NSZZ „Solidarność” dla dziesięciu członków Związku NSZZ „Solidarność” w Dębicy. Odznaczenie zostało nadane przez Kapitułę Odznaczenia na wniosek Rady Regionalnej Sekcji Emerytów i Rencistów Regionu Małopolska. Odznaczeni zostali działacze zawsze wierni ideałom „Solidarności” na rzecz Niepodległej Ojczyzny do dzisiaj.
W wydarzeniu wzięli udział:
Zastępca wójta gminy Dębica – Dominik Malinowski
Burmistrz Miasta Dębica – Mateusz Kutrzeba
Wicestarosta Powiatu Dębickiego – Ewelina Kuś
Odznaczenia i wyróżnienia wręczali:
Wicestarosta – Ewelina Kuś
Przewodniczący KS E i R – Wiktor Kubisiak
Przewodnicząca RS E i R – Łucja Berger
Uroczystość uświetnił swoją obecnością i modlitwę poprowadził Kapelan Dębickiej "Solidarności", odznaczony Orderem Świętego Stanisława – Ksiądz Prałat Józef Dobosz.
Na zakończenie uroczystości został zaprezentowany poemat napisany przez Janusza Pyzińskiego, aktywnego uczestnika strajków, współorganizatora powstawania NSZZ „Solidarność” w Stomilu Dębica. W stanie wojennym wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, aktywny uczestnik akcji humanitarnych dla internowanych. Był również zaangażowany w uroczystościach rocznicowych jak i patriotyczno-religijnych. Po wznowieniu działalności legalnej „Solidarności” aktywny działacz w strukturach Wydziałowych jak i Zakładowych. Po przejściu na emeryturę nadal aktywny w działalności związkowej, a do tego odkrył talent literacki, w którym się spełnia, uświetniając spotkania związkowe.
Oto fragment Jego ostatniej twórczości powstałej w przeddzień uroczystości:
"Fundamenty.
Jest słowo, które swoją nieśmiertelność zawdzięcza misterium nieskończonych rozmów.
Gorące, jak ogień huty chłodzony słoną wodą stoczni i pokorne niczym ludzie wracający z fabryk na kolanach nocy.
Tysiące, miliony budujących domy i chleb dla dzieci od świtu do świtu.
Wierzący sloganom pomożecie?, pomożemy, by żyło się lepiej.
Słowo SOLIDARNOŚĆ, poczęte pośród miejsc i przykazań niezbudowanych z kamienia,
ciężkie jak epitafia i lekkie nadzieją, niczym litery wypisane na biało – czerwonej,
prawdy, że spotkania są zawsze piękniejsze od rozstań i że tak trzeba niewiele,
żeby najzwyklejsze jestem zamienić w najprawdziwsze sacrum,
zamykając jestestwo w rozwartości ramion.
Pytasz o palce w ciele mego boku – są kruche jak wszystko, co w złoconym gipsie.
Mam przetarte kolana od klęczenia w chwastach,
wyrosłych na gruzach ery socjalizmu – siódmego raju zdobytego przez lata wyrzeczeń,
uczących mnie pić deszcz i jeść sól z każdego słowa śladu,
zapisanego alfabetem Braille’a na twardej skórze wolności,
tropionej przez system jak zając.
Widziałem wiele śmierci i świtów ostrzących zęby na każdy sprzeciw krzywdy.
Słyszałem świst kul i werbel er-kaemu, wdeptujący w ziemię marzenia o zwykłym człowieczeństwie, kroczącym po spalonych mostach na jednej z najważniejszych dróg."