Od kilku tygodni w firmie Minova Ekochem w Siemianowicach Śląskich działa „Solidarność”. Do związku należy już blisko jedna trzecia załogi spółki.

Pracownicy firmy zorganizowali się w związku zawodowym, by jak podkreślają, otworzyć sobie drogę do negocjacji płacowych. – Wszyscy odczuwamy skutki inflacji. Coraz trudniej jest nam pospinać domowe budżety, a 3-procentowa podwyżka, którą dostaliśmy od pracodawcy na początku tego roku, już dawno została „wchłonięta” przez rosnące koszty utrzymania – mówi Kuba Wrobel, przewodniczący nowej organizacji związkowej. Zaznacza, że pracownicy firmy próbowali indywidualnie rozmawiać z pracodawcą o podwyżkach, ale nic z tych rozmów nie wyszło. Fiaskiem zakończyły się także negocjacje, które w ich imieniu prowadził przedstawiciel załogi. – Doszliśmy do wniosku, że jeżeli chcemy być skuteczni, to musimy zorganizować się w związku zawodowym. „Solidarność” wybraliśmy ze względu na zaplecze eksperckie, dostęp do prawników i ekonomistów – dodaje.

Oprócz podwyżek wynagrodzeń pracownicy siemianowickiej spółki chcieliby doprowadzić do remontu pomieszczeń socjalnych. – Mamy nowoczesną halę produkcyjną, ale stołówka i prysznice wymagają pilnego remontu – zaznacza Kuba Wrobel.

Firma powstała na początku lat 90-tych, ale nigdy nie działał w niej żaden związek zawodowy. Pomysł zapisania się do „Solidarności” wypłynął od ludzi młodych. – To był impuls. Jednego popołudnia zastanawialiśmy się co zrobić, a kolejnego byliśmy już po rozmowach z przedstawicielami biura rozwoju działającego w Zarządzie Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność” – dodaje. Jak informuje, do związku zapisała się już prawie jedna trzecia pracowników firmy. Wśród nich są także osoby z długim stażem, takie, które w spółce pracują od początku.

Przekonania o tym, że warto się zorganizować w „Solidarności” pracownicy zakładu nabrali po rozmowach z osobami zatrudnionymi w dwóch innych firmach koncernu. – Nawiązaliśmy z nimi kontakt i okazało się, że działające w nich związki zawodowe wynegocjowały w tym roku większe podwyżki, niż te, które my dostaliśmy od pracodawcy. Skoro im się udało nawiązać współpracę z zarządem, to my także będziemy w stanie – mówi.

Minova Ekochem w Siemianowicach Śląskich produkuje pianki dla górnictwa oraz kleje do kotew. W firmie zatrudnionych jest ok. 150 osób.

www.solidarnosckatowice.pl

900 zł brutto – średnio o taką kwotę wzrosną od 1 sierpnia wynagrodzenia w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Dzięki staraniom organizacji związkowych pracownicy tej instytucji otrzymają także wyrównanie podwyżek za miesiące od stycznia do lipca tego roku. Te pieniądze zostaną wypłacone na początku sierpnia.

– Pracownicy powinni być usatysfakcjonowani. Udało nam się wynegocjować pierwsze, znaczące podwyżki od dłuższego czasu. W ostatnich miesiącach sytuacja w ZUS była bardzo napięta, bo pracownikom dokładano coraz więcej obowiązków, m.in. obsługę kolejnych tarcz antykryzysowych, programów: 500 plus, Dobry Start czy Rodzinny Kapitał Opiekuńczy, a w ślad za tym nie szły dodatkowe środki – mówi Damian Eksterowicz, przewodniczący „Solidarności” w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Chorzowie.

Jak zaznacza, gwarantowana kwota podwyżki dla każdego pracownika to 600 zł brutto. Natomiast, na podwyżki uznaniowe pracodawca przeznaczył średnio 300 zł brutto na osobę. – O wysokości podwyżek indywidualnych decydowali dyrektorzy poszczególnych oddziałów w uzgodnieniu z organizacjami związkowymi. Kierowano się zapisami zakładowego układu zbiorowego pracy odnoszącymi się do kwestii indywidualnego wzrostu płac. Brano pod uwagę m.in. przebieg pracy, zaangażowanie oraz staż – dodaje.

Porozumienie dotyczące wzrostu płac 10 organizacji związkowych, w tym NSZZ „Solidarność” podpisało z pracodawcą 4 lipca. – Jeden ze związków odmówił podpisania dokumentu, na co pracodawca zareagował, informując, że nie wprowadzi podwyżek w życie. W odpowiedzi, „Solidarność” wszczęła spór zbiorowy, domagając się realizacji zapisów porozumienia płacowego. W ślad za „S” poszło kilka innych organizacji związkowych, w efekcie 11 lipca podpisano kolejne porozumienie, które zobligowało pracodawcę do realizacji zapisów porozumienia z 4 lipca – informuje Damian Eksterowicz.

Przewodniczący „Solidarności” w chorzowskim oddziale ZUS zaznacza, że rozmowy płacowe prowadzone były z pracodawcą od marca tego roku. – Trzykrotnie próbowaliśmy dojść do porozumienia, ale pracodawca za każdym razem proponował podwyżkę wynoszącą 300 zł brutto na pracownika. Na taką kwotę nie mogliśmy się zgodzić i walczyliśmy dalej. W końcu udało się podpisać takie porozumienie, z którego pracownicy powinni być zadowoleni – dodaje.

W Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych zatrudnionych jest ok. 43 tys. pracowników. W ZUS w Chorzowie pracuje ok. 1000 osób.

www.solidarnosckatowice.pl / aga

Wczoraj w Lublinie odbyły się główne obchody upamiętniające 42. rocznicę wydarzeń lubelskiego lipca. To właśnie na Lubelszczyźnie odbyły się strajki, które były preludium do wydarzeń sierpnia 1980 r.
„Chodziło o upodmiotowienie człowieka” - 42. rocznica wydarzeń lubelskich.

Przypominamy, że lubelskim lipcem nazywamy falę strajków i protestów, które w dniach 8-24 lipca 1980 objęły ponad 150 zakładów pracy na Lubelszczyźnie. 91 protestów odbyło się w Lublinie. Strajkujący robotnicy domagali się cofnięcia podwyżek cen artykułów żywnościowych, podwyżek płac, poprawy warunków pracy oraz w kilku przypadkach niezależności działania związków zawodowych. W WSK Świdnik i w FSC Lublin protesty zakończyły się pisemnymi porozumieniami robotników z władzami, co stanowiło precedens w historii PRL-u. Protesty otworzyły drogę do lepiej przygotowanych i przeprowadzonych strajków sierpniowych na Wybrzeżu, które rozlały się na całą Polskę i zakończyły się powstaniem NSZZ „Solidarności”.

 Uroczystości rozpoczęły się od złożenia kwiatów pod Krzyżem Wdzięczności  – pomnikiem upamiętniającym strajk na terenie Lubelskich Zakładów Naprawy Samochodów.

– Witam wszystkich ludzi dobrej woli, którzy chcą budować przyszłość ojczyzny w oparciu o wartości wolności, na głębszych fundamentach. Wydarzenia lubelskiego lipca były tym otwarciem zamkniętych drzwi przez reżim totalitarny, wolnością, która jest potrzebna człowiekowi. Nie strajkowaliśmy o „kotleta” w Świdniku, bo jeśli o to by chodziło to po 4 godzinach tego strajku by nie było, a on trwał cztery dni... Wówczas chodziło o upodmiotowienie człowieka, o uczłowieczenie człowieka, żebyśmy o tym pamiętali i przyszłość naszej ojczyzny budowali na tych wartościach, które stworzyły NSZZ „Solidarność”. Dziś po wielu etapach żyjemy w wolnej ojczyźnie, to jak będzie zbudowana nasza ojczyzna zależy od nas, to w jaki sposób przekażemy te wartości pokoleniu, które przejmuje te dziedziczenie, pewną dzierżawę ojczyzny. Obyśmy potrafili to przekazać, by ten przełom XX wieku nie zakończył się tylko iluzją. W świecie dzisiejszych wyzwań i zagrożeń, które ojczyźnie towarzyszą, prosimy Pana by potrafił odmienić podejście wielkich tego świata, by nie szantażowali, by nie wymuszały swoich rozwiązań, które nie służą ludziom a jedynie ich chorej wyobraźni – gości przywitał Marian Król, przewodniczący Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność”.

Następnie odbyła się msza św. w Archikatedrze Lubelskiej.

– Tym co jest fundamentem ładu społecznego w naszej ojczyźnie jest nasza wiara, a więc na wierze ojców naszych budujemy naszą teraźniejszą i przyszłość. Czym jest wiara? Krótko trzeba powiedzieć, że jest darem szczególnej bożej łaski, ale wiarę buduje przede wszystkim modlitwa – usłyszeliśmy podczas eucharystii wygłoszonej przez ks. Zbigniewa Kuzia, kapelana „Solidarności” Regionu Środkowo-Wschodniego.

Po uroczystej mszy świętej odbyło się spotkanie okolicznościowe w auli Caritas Lublin, podczas którego wręczono odznaczenia państwowe. Uczestnicy mogli również wysłuchać przemówień przedstawicieli władz państwowych i samorządowych, a także debaty dotyczącej wydarzeń sprzed 42 lat z udziałem jej uczestników i historyków.

www.tysol.pl

PKN ORLEN zawarł porozumienie z Grupą LOTOS i Związkami Zawodowymi obu firm potwierdzające i ustalające uprawnienia pracowników po ich połączeniu. Zabezpieczenie gwarancji zatrudnienia i bezpieczeństwa pracy to kolejny ważny etap fuzji z Grupą LOTOS, który od początku prowadzony jest w dialogu ze stroną społeczną i uwzględnia jej ważną rolę w budowaniu silnego, zintegrowanego koncernu multienergetycznego.

– Połączenie PKN ORLEN i Grupy LOTOS to gwarancja dalszego dynamicznego rozwoju. Realizacja dużych, strategicznych dla przyszłości koncernu inwestycji oznacza stabilność zatrudnienia oraz tworzenie nowych miejsc pracy. Wykwalifikowana i doświadczona kadra jest największą wartością firmy. Chcemy, by kompetencje pracowników Grupy LOTOS były w pełni wykorzystywane w nowym koncernie multienergetycznym. Gwarantuje to podpisane porozumienie, które wypracowaliśmy wspólnie ze związkami zawodowymi. Przyjęte rozwiązania zapewniają korzyści wszystkim stronom, umacniając jednocześnie naszą pozycję jako stabilnego i wiarygodnego pracodawcy. Konsekwentnie prowadzimy dialog ze stroną społeczną dbając, by proces połączenia firm był transparentny i odbywał się z poszanowaniem praw wszystkich pracowników – mówi Daniel Obajtek, Prezes Zarządu PKN ORLEN.
ad

Porozumienie podpisane pomiędzy PKN ORLEN, Grupą LOTOS i Związkami Zawodowymi obu firm zakłada 48-miesięczny okres obowiązywania gwarancji zatrudnienia dla pracowników Grupy LOTOS oraz 24-miesięczny okres utrzymania dotychczasowych warunków pracy i płacy, w tym w szczególności miejsca świadczenia pracy. PKN ORLEN zobowiązał się również do zapewnienia finansowania pracownikom Grupy LOTOS pakietu medycznego i stomatologicznego na dotychczasowych lub nie mniej korzystnych niż obecnie zasadach. Na takich samych warunkach koncern zapewnieni ubezpieczenia grupowe na życie oraz finansowanie ubezpieczeń na życie z funduszem kapitałowym.

Ponadto PKN ORLEN w zawartym porozumieniu zobowiązał się do prowadzenia, według najnowszych standardów, programów szkoleniowych dla pracowników Grupy LOTOS. Będą one dostosowane do ich potrzeb i umożliwią dalszy rozwój zawodowy oraz podnoszenie kwalifikacji w nowoczesnym i dynamicznie rozwijającym się koncernie.

Połączenie PKN ORLEN z Grupą LOTOS stworzy nowe możliwości dla wykwalifikowanej i doświadczonej kadry, m.in. poprzez synergię przemysłu i nauki, również w zakresie innowacyjnych projektów. Gdańsk może stać się ważnym ośrodkiem odpowiedzialnym za rozwój nowej mobilności, projektów związanych z elektromobilnością oraz paliwami alternatywnymi, takimi jak wodór. Tym działaniom sprzyja zaplecze naukowe dostępne w Gdańsku oraz otwartość Trójmiasta jako dużej metropolii na nowe trendy.

Mieszkańcy Pomorza, w tym pracownicy Grupy LOTOS, dzięki skoordynowanej polityce CSR, odczują natomiast jeszcze silniejsze zaangażowanie połączonego koncernu w projekty sportowe, kulturalne czy edukacyjne.

www.tysol.pl

Decyzję o zniesieniu stanu wojennego 22 lipca Rada Państwowa podjęła na wniosek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego dwa dni wcześniej.

Tylko od 13 grudnia 1981 roku do 22 lipca 1983 roku, czyli od momentu wprowadzenia stanu wojennego do chwili jego zniesienia, zginęło kilkadziesiąt osób. Okoliczności śmierci wielu działaczy opozycji do dziś pozostają tajemnicą.
ad

Powołana w sierpniu 1989 roku Sejmowa Komisja Nadzwyczajna do Zbadania Działalności MSW przeanalizowała okoliczności śmierci przeszło 120 osób. – W 88 przypadkach stwierdzono ewidentne poszlaki wskazujące na udział funkcjonariuszy MSW, co kwalifikowało się do wszczęcia postępowań karnych – mówi dr Jarosław Neja z Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach.

Do pierwszej, a zarazem największej tragedii stanu wojennego doszło 16 grudnia 1981 roku podczas pacyfikacji katowickiej kopalni Wujek. Wprowadzony do akcji pluton specjalny ZOMO użył broni palnej, w wyniku czego śmierć na miejscu poniosło 6 górników, a 3 kolejnych zmarło w szpitalach. Postrzelone zostały 23 osoby.

W latach 80-tych na terenie dawnego województwa katowickiego na skutek brutalnych działań władzy, obok górników z Wujka, zmarły jeszcze 4 osoby. Wśród nich są Włodzimierz Jagodziński i Ryszard Kowalski, działacze „Solidarności” z Huty Katowice, uczestnicy strajku przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Obydwaj zginęli w nieznanych okolicznościach. Ciało Włodzimierza Jagodzińskiego zostało znalezione 13 października 1982 roku w Dąbrowie Górniczej. Niespełna pół roku później, 31 marca 1983 roku z Wisły w pobliżu Krakowa wyłowiono ciało Ryszarda Kowalskiego.

Józef Larysz był przewodniczącym „Solidarności” w ELWRO w Pszczynie. Zmarł na zawał serca 7 marca 1983 roku po przesłuchaniu na Komendzie Wojewódzkiej MO w Katowicach. Starał się o wizę do Australii, ale nie zdążył wyjechać. Ofiarą przesłuchań padł także Roman Franz, sztygar z kopalni „Gliwice”. 7 stycznia 1985 roku został znaleziony nieprzytomny na ławce w pobliżu gliwickiego dworca. Mimo przewiezienia do szpitala, nie udało się go uratować. Zmarł w wyniku licznych obrażeń. Wcześniej był przesłuchiwany na komisariacie kolejowym w Gliwicach.

Niezwykle brutalnie komunistyczna władza rozprawiała się także z uczestnikami pokojowych manifestacji. Były one organizowane przez podziemną „Solidarność” w dniach upamiętniających najważniejsze wydarzenia z historii Polski. Tylko 3 maja 1982 roku w Warszawie śmiertelnie pobitych zostało trzech uczestników demonstracji.

Jednym z najbardziej tragicznych dni stanu wojennego był także 31 sierpnia 1982 roku. Wówczas, w rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych na ulice kilkudziesięciu miast wyszły tysiące Polaków. Podczas tłumienia manifestacji w sumie zginęło 7 osób, w tym 3 w Lubinie.

Dr Jarosław Neja wskazuje także na ofiary skrytobójczych mordów dokonanych przez tzw. nieznanych sprawców na działaczach opozycji i osobach ją wspierających. – Tutaj jest najwięcej znaków zapytania, bo nie wszystkie okoliczności śmierci udało się dotychczas wyjaśnić – mówi. Wśród zamordowanych był m.in. Piotr Bartoszcze, jeden z przywódców NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność Chłopska”.

Bestialsko obchodzono się też z katolickimi księżmi. Funkcjonariusze SB mają na rękach krew ks. Jerzego Popiełuszki, kapelana „Solidarności”. Wciąż nie ustalono okoliczności śmierci trzech kapłanów zamordowanych w 1989 roku. Byli to księża: Stanisław Suchowolec, Sylwester Zych i Stefan Niedzielak.

Historyk IPN podkreśla, że wśród ofiar stanu wojennego były także przypadkowe osoby. Co najmniej dziesięć osób, w tym dwoje dzieci, zginęło w wyniku wypadków drogowych z udziałem pojazdów wojskowych. Wciąż natomiast nie wiadomo, ile zmarło z powodu zablokowania telefonów i nieudzielenia pomocy medycznej na czas.

www.tysol.pl

21 lipca w Ministerstwie Aktywów Państwowych została podpisana umowa społeczna pomiędzy przedstawicielami pracowników, Zarządem Krajowej Grupy Spożywczej S.A. a stroną rządową w sprawie zabezpieczenia praw i interesów pracowników Krajowej Grupy Spożywczej.

Umowę podpisał Minister Aktywów Państwowych Jacek Sasin, wicepremier i minister rolnictwa Henryk Kowalczyk oraz Zarząd KGS S.A. Z ramienia strony społecznej zaś podpisy złożyli m.in. Zbigniew Sikorski, przewodniczący Krajowego Sekretariatu Przemysłu Spożywczego NSZZ „Solidarność”.
ad

- Jako strona rządowa zawsze wychodzimy z założenia, że wszelkie zmiany strukturalne w sektorze gospodarczym kontrolowanym przez państwo powinny odbywać się w zgodzie ze stroną społeczną. To jest zasada, której przestrzegamy. Nie robimy niczego, co wywołuje opór ze strony społecznej. Siadamy, rozmawiamy, szukamy porozumienia, szukamy wspólnych rozwiązań – mówił po spotkaniu „Tygodnikowi Solidarność” i portalowi Tysol.pl Minister Aktywów Państwowych Jacek Sasin. - I tak się działo również przy tym procesie. Procesie trudnym, trwającym długo, bo zapowiadaliśmy już od kilku lat powstanie takiego Krajowego Holdingu Spożywczego, który by skupiał wszystkie będące pod kontrolą państwa firmy w sektorze rolno-spożywczym.

Minister Sasin dodał, że proces prowadzący do podpisania porozumienia przeprowadzono dwutorowo. - Z jednej strony był to proces gospodarczy, a z drugiej strony proces społeczny, bardzo długich, żmudnych, ale dobrych rozmów z Solidarnością i innymi związkami, które również działały w obrębie tych firm, które weszły w skład Krajowej Grupy Spożywczej. Udało się osiągnąć dobre porozumienie, które gwarantuje prawa pracownicze i bezpieczeństwo zatrudnienia, bezpieczeństwo płacowe. Mam wielką satysfakcję, że to się udało zrobić i chciałem bardzo podziękować stronie społecznej, Solidarności, ale też przedstawicielom innych związków zawodowych, że rozumieją, że Holding jest ważny dla polskiej wsi, dla polskich producentów rolnych, że to jest ważny proces dla Polski. Bo wzmacnia naszą suwerenność gospodarczą, wzmacnia nasze bezpieczeństwo żywnościowe, jest realizacją obietnic, które jako Prawo i Sprawiedliwość składaliśmy polskiej wsi. Mam wielką satysfakcję, że to porozumienie udało się osiągnąć.

Zbigniew Sikorski, przewodniczący KSPS NSZZ „S” mówił zaś po podpisaniu porozumienia:

- Występowałem dziś w podwójnej roli. Podpisywałem porozumienie jako przewodniczący Krajowego Sekretariatu Przemysłu Spożywczego NSZZ „Solidarność”, ale także jestem tu z ramienia przewodniczącego KK NSZZ „Solidarność” Piotra Dudy.

Przewodniczący Sikorski przekonywał też, jak ważne wydarzenie miało dziś miejsce. - To porozumienia otwiera drogę do rozwoju zarówno dla Polskiego Holdingu Spożywczego, jak i przedsiębiorstw wchodzących w jego skład. Jest ogromna szansa dla tych podmiotów, aby śmiało konkurować na rynku polskim i europejskim. Docelowo na początku Holding ma zatrudniać ok. 4 tys. osób i może osiągać dochody na poziomie 3,5 mld zł. Wierzę, że ten podmiot spełni wszystkie oczekiwania, jakie zostały przed nim postawione. Dziś nie ma żadnych obaw dla pracowników, bo zakładowy układ zbiorowy pracy, który tu funkcjonuje, jest jednym z lepszych układów, jakie funkcjonują w naszym Krajowym Sekretariacie Przemysłu Spożywczego NSZZ „Solidarność”.

W rozmowie z „Tygodnikiem Solidarność” przewodniczący Sikorski dodał: - Chciałem podziękować stronie rządowej, Ministerstwu Aktywów Państwowych za współpracę, która rzeczywiście była rzetelna, oparta na dialogu i wzajemnym zaufaniu. Mam nadzieję, że ta współpraca będzie dalej kontynuowana i rozwijana dla dobra strony społecznej i rządzących.

Z kolei Wicepremier Kowalczyk dodał po podpisaniu porozumienia, że umowa, w której stronami są pracodawcy, czyli KGS S.A. wraz ze spółkami, które wchodzą w jej skład, dotyczy przedłużenia dialogu społecznego i zapewnienia warunków pracy, tak aby pracownicy nie czuli żadnych obaw ze zmianą struktury KGS. To umowa wynegocjowana z przedstawicielami załóg w sposób jasny i przejrzysty.

Budowa holdingu spożywczego w intencji jego twórców ma pozwolić na uzyskanie efektów ekonomicznych poprzez wzrost przychodów holdingu oraz dywersyfikację działalności, m.in.: rozpoczęcie działalności w nowych segmentach jak nasiennictwo, hodowla roślin, wzrost przychodów w sektorze zboża i mąki oraz w sektorze skrobi. Jednocześnie możliwe będzie osiągnięcie szeregu efektów synergii pomiędzy spółkami wybranymi do konsolidacji, jak również rozwój współpracy holdingu z rolnikami i plantatorami, a także budowa nowych miejsc pracy. Po przeprowadzonych w Ministerstwie Aktywów Państwowych analizach, podjęto decyzję o wyborze wariantu budowy holdingu w oparciu o wiodącą rolę Krajowej Spółki Cukrowej S.A. (dalej: „KSC”) jako największego podmiotu z udziałem Skarbu Państwa działającego w ramach grupy kapitałowej w przetwórstwie rolno-spożywczym.

Według strony rządowej zawarta umowa społeczna to gwarant pracy i płacy, czyli tego wszystkiego, co jest ważne przy zmianach strukturalnych w gospodarce. To zmiany, które służą wzmocnieniu roli państwa jako stabilizatora rynku spożywczego.

www.tysol.pl / bm

24 lipca w Lublinie odbędą się uroczystości podsumowujące tegoroczne obchody rocznicy Lubelskiego Lipca.

Zarząd Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w związku z obchodami 42 rocznicy Sierpnia 1980 i powstania NSZZ „Solidarność” i 34 rocznicy strajków z maja i sierpnia 1988 r., poinformowała, że planowane są następujące uroczystości:

31 sierpnia – Gdańsk, uroczystości główne (organizowane przez Komisję Krajową NSZZ „Solidarność” i Zarząd Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność”):

• godz. 14.00 – Sala BHP Stoczni Gdańskiej – Uroczyste spotkanie Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” z udziałem zaproszonych gości, wręczenie uczniom stypendiów NSZZ „Solidarność”.
• godz. 16.00 – uroczystości na placu Solidarności w Gdańsku, złożenie kwiatów koło Bramy nr 2 Stoczni Gdańskiej.
• godz. 17.00 – Uroczysta msza św. w bazylice pw. św. Brygidy.
   

Inne planowane uroczystości w Regionie Gdańskim:

• 14 sierpnia – Strzebielinek, godz. 9.30 – spotkanie członków Stowarzyszenia Strzebielinek, złożenie kwiatów pod tablicą w byłym miejscu internowania (koło Domu Pomocy Społecznej), godz. 11.30 – Gniewino, msza św. w intencji Ojczyzny i zmarłych Kolegów (org.: Stowarzyszenie Strzebielinek);
• 14 sierpnia, Gdańsk Siedlce – godz. 13.00 – Kościół pw. św. Franciszka z Asyżu, Msza Święta dziękczynna za odzyskanie wolności i NSZZ „Solidarność” (org.: KM NSZZ „S” Stocznia Remontowa Shipbuilding oraz parafia św. Franciszka z Asyżu);
• 15 sierpnia, Gdańsk – od godz. 9.30 – złożenie wiązanek kwiatów pod pomnikiem Jana Pawła II i Ronalda Reagana; pod pomnikiem Marszałka Józefa Piłsudskiego. Następnie pod pomnikiem Anny Walentynowicz. godz. 11.00 – udział we mszy św. za Ojczyznę w bazylice pw. św. Brygidy (org.: Stowarzyszenie Godność);
• 28 sierpnia – Kościerzyna – 9.30 – msza św. dziękczynna w kościele pw. Św. Trójcy, w tym o pokój na Ukrainie – plac Jana Pawła II (org. Oddział NSZZ „S” w Kościerzynie);
• 30 sierpnia, Gdynia
  • godz. 12:00 – Szkoła Muzyczna w Gdyni ul. Bpa Dominika 13 A, wręczenie złotych i srebrnych odznak Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” oraz okolicznościowy koncert w wykonaniu uczniów Szkoły Muzycznej I i II stopnia.
  • godz. 16:00 – złożenie kwiatów pod pomnikiem Ofiar Grudnia 1970 roku przy rondzie Ofiar Grudnia 1970 (przystanek SKM Gdynia Stocznia – Uniwersytet Morski).
  • godz. 16:45 – debata – Fenomen „Solidarności” w panoramie XX wieku – Sala Koncertowa Morskiego Portu Handlowego w Gdyni ul. Rotterdamska 9.
  • godz. 17:30 – wręczenie odznaczeń „Bohaterom Sierpnia ’80”,
  • godz. 18:00 – koncert zespołu Sonanto – Polskie drogi do wolności,
  • godz. 19:00 – Poczęstunek i wręczenie uczestnikom X tomu książki Ludzie Sierpnia 80′ w Gdyni (org.: NSZZ „Solidarność”, Pomorska Inicjatywa Historyczna, Miasto Gdynia).
• 31 sierpnia, Gdynia, godz. 10.00(przy Urzędzie Miasta) – złożenie kwiatów pod pomnikiem na placu Wolnej Polski (org.: Oddział NSZZ „S” w Gdyni);
• 31 sierpnia, Gdańsk – godz. 10.00 – odsłonięcie tablicy poświęconej portowcom Gdańska (org.: Stowarzyszenie Godność, Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” – Port Gdański, Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku);
• 31 sierpnia, Gdańsk, Sala BHP, godz. 11.00, Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności (org.: Oddział IPN w Gdańsku);
• 31 sierpnia, Gdańsk – godz.12.30 – złożenie kwiatów pod tablicą upamiętniającą założycieli „Solidarności” oświatowej (ul. Osiek – Międzyregionalna Sekcja i KM Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ„ Solidarność” w Gdańsku);
• 31 sierpnia, Gdańsk – godz. 14.00 – złożenie wiązanek kwiatów pod pomnikiem Jana Pawła II i Ronalda Reagana – Gdańsk Przymorze; godz. 15.00 – złożenie wiązanek kwiatów pod pomnikiem Anny Walentynowicz – Gdańsk Wrzeszcz (org.: Stowarzyszenie Godność);

źródło: NSZZ "S" Region Gdański

Petycja ma na celu nakłonienie Unii Europejskiej do zwiększenia roli związków zawodowych w procesie obowiązku zachowania „należytej staranności” (due diligence) przez firmy oraz wsparcie pracowników i związków zawodowych poprzez wprowadzenie skutecznych środków ochrony prawnej w przypadku odmowy poszanowania ich praw. Podpisz petycję aby pomóc przekształcić projekt dyrektywy UE w skuteczny akt prawny.

W tym roku Komisja Europejska opublikowała długo oczekiwany projekt dyrektywy dotyczącej obowiązku zachowania „należytej staranności” przez firmy w zakresie zrównoważonego rozwoju (dyrektywa CSDD), w którym określone zostało, że firmy będą pociągane do odpowiedzialności za łamanie praw człowieka. Jednak w swojej obecnej postaci dyrektywa CSDD nie będzie chronić pracowników przed firmami naruszającymi ich podstawowe prawa. Projekt dyrektywy można znaleźć w załączniku do tej informacji.

Projekt dyrektywy w swojej obecnej postaci jest niewystarczający, ponieważ

·  nie zapewnia pracownikom i ich przedstawicielom prawa głosu w odniesieniu do strategii firmy dotyczącej „należytej staranności” (due diligence),

·  ogranicza możliwość efektywnego korzystania z praw i prerogatyw związków zawodowych do organizowania się i prowadzenia rokowań zbiorowych oraz zmniejsza zakres obowiązku informowania i konsultowania przedstawicieli związków zawodowych i pracowników w sposób gwarantowany przez Konwencje MOP, Europejską Kartę Społeczną Rady Europy oraz prawo UE,

·  nie zapewnia osobom poszkodowanym, w tym pracownikom i ich przedstawicielom, skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości i środków prawnych. Nie przewiduje wystarczająco odstraszających sankcji, aby możliwe było rzeczywiste pociągnięcie firm do odpowiedzialności za popełniane naruszenia.

Aby to zmienić, związki zawodowe i przedstawiciele pracowników muszą aktywnie uczestniczyć w całym procesie „należytej staranności” (due diligence). Muszą mieć wpływ na określanie zagrożeń związanych z łamaniem praw człowieka i zapobieganie im. Powinni być zaangażowani w proces powstrzymywania naruszeń. Powinni również brać udział w projektowaniu, monitorowaniu i wdrażaniu strategii „należytej staranności”, gdyż to właśnie pracownicy najwięcej wiedzą na temat praktyk firmy. Właściwe zaangażowanie związków zawodowych i pracowników jest najlepszym sposobem zapobiegania naruszeniom praw człowieka w przedsiębiorstwach i ich łańcuchach dostaw.

Nie zapominajmy, że ponad 40 milionów osób pada ofiarą współczesnego niewolnictwa, a miliony ludzi są pozbawione podstawowych praw człowieka i godnych warunków pracy w krajach, w których firmy europejskie uzyskują ogromne zyski.

Związki zawodowe mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia rzeczywistego przestrzegania praw człowieka w miejscu pracy, ale zbyt często przedsiębiorstwa odsuwają je od tego.

Europejska Konfederacja Związków Zawodowych wzywa do podpisania petycji!  

bs