Z najnowszego raportu Europejskiego Instytutu Związkowego ETUI wynika, że w większości państw UE wciąż spada zasięg rokowań zbiorowych. W najlepszej sytuacji są kraje skandynawskie, z wysokim poziomem uzwiązkowienia oraz państwa ze sprawnym mechanizmem generalizacji (rozszerzenia) układów zbiorowych.

Jak pokazują dane z poniższej tabeli skala pracowników objętych układami zbiorowymi pracy w poszczególnych państwach członkowskich jest bardzo zróżnicowana.

Najniższa w takich państwach Europy Centralnej jak Polska, w których rokowania odbywają się wyłącznie na poziomie zakładowym (innymi słowy nie występuje poziom branżowy),  rokowania mają charakter całkowicie nie skoordynowany, a instytucja generalizacji układu zbiorowego nie znajduje zastosowania w żadnym zakresie.
 

Państwo	Procent pracowników objętych układami zbiorowymi pracy w 2000 r	Procent pracowników objętych układami zbiorowymi pracy w 2016 r
Litwa	15	7
Łotwa	18	14
Polska	25	15
Estonia	28	19
Węgry	37	23
Słowacja	51	24
Wielka Brytania	36	26
Irlandia	44	34
Grecja	82	40
Czechy	48	46
Luksemburg	60	55
Niemcy	68	56
Słowenia	100	65
Norwegia	71	67
Portugalia	78	72
Hiszpania	83	73
Holandia	82	79
Włochy	80	80
Dania	85	84
Finlandia	85	89
Szwecja	94	90
Belgia	96	96
Austria	98	98
Francja	98	99

Źródło: ETUI, Benchmarking Working Europe 2018

Wysoki poziom objęcia układami zbiorowymi jest osiągany w Europie na dwa sposoby: albo siłą członkostwa związków zawodowych – państwa skandynawskie i wówczas instytucja generalizacji stosowana jest w ograniczonym zakresie (np. Norwegia) albo w ogóle nie jest potrzebna (np. Szwecja) lub też przez szerokie wykorzystanie instrumentu generalizacji układów czego najlepszymi przykładami są Belgia czy Francja.

– Musimy pamiętać, że same dane o stopniu objęcia układami zbiorowymi to informacja cenna, ale bardzo niepełna – nie wynika z niej wartość dodana układu dla pracowników. Z informacji tej nie wynika jaka jest wartość układów i jakich zagadnień dotyczą, w tym czy dotyczą takich zagadnień jak podnoszenie kwalifikacji, godzenie życia osobistego z zawodowym czy wsparcie pracowników w obowiązkach opiekuńczych. Te nowe obszary negocjacyjne są wciąż relatywnie słabo rozwinięte – wskazuje Barbara Surdykowska z Biura Eksperckiego KK NSZZ Solidarność.

– Z danych ETUI wynika, że sytuacja w Polsce jest katastrofalna. Jednakże nie tylko dlatego, że pracodawcy nie chcą zawierać układów zbiorowych, a dla kolejnych rządów jest to kwestia całkowicie obojętna. Problem tkwi w tym, że nie ma skutecznych mechanizmów prawnych egzekwowania od pracodawców by ci podejmowali rokowania – podkreśla Sławomir Adamczyk, szef Działu Branżowo-Konsultacyjnego KK.

– Ten stan rzeczy mogłyby poprawić propozycje zawarte w projekcie nowego zbiorowego kodeksu pracy, obligujące pracodawców do corocznego inicjowania rokowań układowych w odniesieniu do płac i warunków pracy. Ponieważ wątpliwe jest by w najbliższym czasie ten projekt był przyjęty, naszą nadzieję na obudzenie rządzących upatrujemy w tym, że zasięg rokowań zbiorowych może zostać – zgodnie z postulatami EKZZ, zaakceptowany na poziomie UE jako jeden z tzw. wskaźników socjalnych (social scoreboard) których realizacja przez państwa członkowskie byłaby oceniana w ramach Semestru Europejskiego na równi ze wskaźnikami makroekonomicznymi – dodaje ekspert.

Raport ETUI dostępny jest tutaj.

bs

Wczoraj złożeniem kwiatów na grobach ofiar tragedii smoleńskiej Anny Walentynowicz, Arkadiusza Rybickiego i Leszka Solskiego na cmentarzu Srebrzysko oraz przy sarkofagu marszałka Sejmu Macieja Płażyńskiego w bazylice Mariackiej rozpoczęły się rocznicowe uroczystości upamiętniające dramat z 10 kwietnia 2010 roku.

Tego dnia o godz. 12.30 przy pomniku Anny Walentynowicz w Gdańsku Wrzeszczu też zapłonęły znicze i złożono wiązanki kwiatów.

W Sopocie o godz. 18 w ramach społecznych obchodów 8. rocznicy katastrofy smoleńskiej odprawiona została msza św. w kościele św. Jerzego; po mszy św. przemarsz pod tablicę, upamiętniającą śp. prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.

O godz. 18.30 w Bazylice św. Brygidy w Gdańsku także została odprawiona msza św. w intencji wszystkich ofiar tragedii.

www.solidarnosc.gda.pl

10 kwietnia mija 8 lat od katastrofy smoleńskiej, w której zginęło 96 osób, w tym prezydent Lech Kaczyński oraz ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski. Od tego czasu, co miesiąc organizowane są marsze i msze św. w intencji ofiar.

Podczas 95 miesięcznicy smoleńskiej Jarosław Kaczyński, prezes Prawa i Sprawiedliwości, zapowiedział, że 10 kwietnia 2018 r., czyli równo osiem lat po tragedii, odbędzie się ostatni marsz, ale nie ostatnia miesięcznica. – Msze będą odbywały się nadal. Natomiast to, co nas łączyło przez tyle lat, co było prezentowane co miesiąc i łączyło się z pewnym oczekiwaniem, z pewną nadzieją, to się kończy – powiedział prezes Prawa i Sprawiedliwości.

Na placu Piłsudskiego w Warszawie, a dokładnie na terenach zielonych pomiędzy placem a ul. Królewską, powstaje pomnik upamiętniający Ofiary Tragedii Smoleńskiej. Pomimo wielu utrudnień, jakie czynią władze Warszawy, pomnik zostanie odsłonięty właśnie podczas uroczystości 96 miesięcznicy.

W tym roku w Warszawie mają powstać dwa pomniki upamiętniające katastrofę smoleńską. Drugi, poświęcony Lechowi Kaczyńskiemu, stanie przed budynkiem Garnizonu Warszawa, naprzeciwko placu Piłsudskiego. Jego odsłonięcie planowane jest na jesień.

Odsłonięcie Pomnika Ofiar Tragedii Smoleńskiej i wmurowanie kamienia węgielnego pod pomnik Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego odbędzie się 10 kwietnia w godz. 15.30 – 16, natomiast na godz. 16.15 planowane są przemówienia prezesa Jarosława Kaczyńskiego, prezydenta i przedstawiciela Rodzin Smoleńskich.

www.solidarnosc.gda.pl

 

Ok. 350 osób wzięło udział w pikiecie zorganizowanej 6 kwietnia przed Hutą Pokój w Rudzie Śląskiej. Protestujący domagali się podwyżek wynagrodzeń w wysokości 300 zł netto. W zakładzie od wielu miesięcy trwa spór zbiorowy.

Podczas akcji protestacyjnej przewodniczący zakładowej Solidarności Joachim Kuchta zaznaczył, że propozycje, które podczas negocjacji płacowych przedstawiał pracodawca, były nie do zaakceptowania przez stronę związkową. - Chciał zlikwidować wszystkie dodatki, m.in. dodatek z okazji Dnia Hutnika, nagrodę jubileuszową i obniżyć stawkę za nadgodziny. Twierdził, że te dodatki zostaną doliczone do stawek zasadniczych, ale my w to nie uwierzyliśmy. Pracownicy już nigdy tych pieniędzy by nie zobaczyli – powiedział związkowiec.

Wypowiedziom przedstawicieli organizacji związkowych towarzyszyły dźwięki gwizdków i trąbek. Uczestnicy protestu podkreślali, że zdecydowana większość pracowników huty zarabia tyle, ile wynosi płaca minimalna lub niewiele więcej. Wielu z nich przyznawało, że nie widzi dla siebie perspektyw. - Po 42 latach pracy na rękę bez nadgodzin dostaję 1800 zł. Żona jest na rencie, po opłaceniu czynszu, mediów i lekarstw na życie zostaje nam kilkaset złotych, a nadgodziny raz są, raz ich nie ma. Te 300 zł podwyżki byłoby zastrzykiem dla budżetu domowego. Pięć lat byliśmy cicho, prezesi mówili poczekajcie na lepsze czasy, a my czekaliśmy. Na inne rzeczy są pieniądze, na podwyżki dla pracowników nie ma. Niech członkowie zarządu zrezygnują z 30-tu proc. swoich zarobków, zamiast próbować nam odbierać to, co sobie przez lata wypracowaliśmy -  powiedział Bogusław Słaboń, jeden z uczestników pikiety.

Przedstawiciele organizacji związkowych podkreślali, że w zamian za całkowitą zmianę regulaminu wynagradzania i likwidację wszystkich dodatków pracodawca był skłonny podnieść płace zasadnicze zaledwie o 200 zł brutto. W ich ocenie na takim rozwiązaniu pracownicy nic by nie zyskali, doprowadziłoby ono jedynie do obniżenia funduszu wynagrodzeń.

Podczas akcji protestacyjnej budynek dyrekcji był zamknięty, żaden z przedstawicieli zarządu nie wyszedł do prostujących. Po zakończeniu demonstracji przedstawiciele pracowników zostawili w sekretariacie prezesa petycję. Podkreślili w niej, że podwyżki płac nie mogą się odbywać kosztem załogi i zmiany regulaminu wynagradzania. – Żądamy poszanowania wieloletniej tradycji naszego zakładu i szacunku wobec załogi – czytamy w petycji skierowanej do Prezesa Zarządu Huty Pokój S.A. Witolda Wójcickiego.

Spór zbiorowy na tle płacowym trwa w Hucie Pokój Grupie Kapitałowej Węglokoks od wielu miesięcy, ale dotychczasowe rozmowy między przedstawicielami pracowników i pracodawcą zakończyły się fiaskiem. Związkowcy domagają się podwyżki w wysokości 300 zł netto dla tych osób, których zarobki są niższe od przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Chcą także, by wzrostem płac objęci zostali pracownicy spółek zależnych wchodzących w skład Huty Pokój Grupy Kapitałowej Węglokoks. Są to Euroserwis, Euroblacha i Eurokonstrukcje. 9 kwietnia w Hucie Pokój i w spółkach zależnych rozpocznie się trzydniowe referendum strajkowe.
 
Huta Pokój Grupa Kapitałowa Węglokos zajmuje się produkcją m.in. kształtowników, profili zimnowalcowanych i konstrukcji stalowych. Łącznie w hucie i spółkach zależnych zatrudnionych jest przeszło 900 osób.

www.solidarnosckatowice.pl / aga

17 listopada 2017 r. podczas Szczytu Społecznego na rzecz Sprawiedliwego Zatrudnienia i Wzrostu Gospodarczego w Göteborgu wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej uroczyście przystąpiły do Europejskiego filaru praw socjalnych. Jest to inicjatywa często określana jako mapa drogowa dwudziestu wspólnych działań mających na celu pozytywną konwergencję standardów socjalnych. Realizacja tych zamierzeń ma przyczynić się do pokazania obywatelom UE, że proces integracji nie polega tylko na korzyściach ekonomicznych, które niekoniecznie przekładają się na ich sytuację bytową lecz niesie za sobą wizję lepszego życia zawodowego i osobistego.

Wdrożenie postanowień Filaru ma stanowić wspólną odpowiedzialność: państw członkowskich, Komisji, a także unijnych oraz krajowych partnerów społecznych. NSZZ Solidarność jest jednym z głównych protagonistów tych działań w naszym kraju.

Filar składa się z trzech komponentów podzielonych na szczegółowe punkty:
- Równe szanse i dostęp do zatrudnienia
- Uczciwe warunki pracy
- Ochrona socjalna i integracja społeczna

Poniżej prezentujemy uwagi, zawierające także komentarz naukowców, które mają przybliżyć członkom Związku wiedzę na temat poszczególnych punktów Filaru.
komponent: Ochrona socjalna i integracja społeczna

13. Zasiłki dla bezrobotnych
Osoby bezrobotne mają prawo do odpowiedniego wsparcia w zakresie aktywizacji ze strony publicznych służb zatrudnienia służącego (re)integracji na rynku pracy i do właściwych świadczeń dla bezrobotnych otrzymywanych przez rozsądny czas, odpowiednio do płaconych przez nich składek i zgodnie z krajowymi zasadami kwalifikowalności. Tego rodzaju świadczenia nie powinny stanowić czynnika zniechęcającego do szybkiego powrotu do zatrudnienia.

W ramach Filaru osobom bezrobotnym przyznano prawo do odpowiedniego wsparcia ze strony publicznych służb zatrudnienia. Przedmiotowe wsparcie opiera się na pomocy, doradztwie i poradnictwie w zakresie poszukiwania pracy i – w szerszym sensie – decyzji związanych z karierą zawodową.

Jak wskazuje dr Katarzyna Jaworska (Uniwersytet Warmińsko- Mazurski) prawo do zasiłku dla bezrobotnych w polskim porządku prawnym zostało uregulowane ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z 20 kwietnia 2004 r. Samo posiadanie statusu bezrobotnego nie powoduje automatycznego nabycia prawa do tego świadczenia. Konieczne jest także posiadanie co najmniej 365 dni okresu uprawniającego do zasiłku dla bezrobotnych (łącznie okresów składkowych i nieskładkowych). Długość pobierania zasiłku dla bezrobotnych uzależniona jest nie od okresu opłacania składki na Fundusz Pracy, lecz przede wszystkim od stopy bezrobocia w miejscu zamieszkania bezrobotnego w stosunku do przeciętnej stopy bezrobocia w kraju. Jeżeli stopa bezrobocia nie przekracza 150% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku, zasiłek przysługuje przez 180 dni. Natomiast jeżeli stopa bezrobocia przekroczy 150%, zasiłek przysługuje przez 365 dni. Długość okresu pobierania świadczenia nie odbiega od standardów międzynarodowych. Europejski Kodeks Zabezpieczenia Społecznego Rady Europy przewiduje, że świadczenie dla bezrobotnych powinno przysługiwać przez cały czas pozostawania bez pracy, ale czas ten może zostać skrócony do 13 tygodni. Podobną regulację zawiera konwencja 102 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca minimalnych norm zabezpieczenia społecznego. W konsekwencji można uznać, iż okres pobierania świadczenia jest „rozsądny”, jak wskazuje pkt 13 Filaru.

Wysokość zasiłku nie pozostaje w relacji do opłacanych składek, na co wskazuje Europejski filar praw socjalnych. Od 1995 r. wysokość zasiłku dla bezrobotnych określana jest kwotowo, a od 2010 r. jest on wypłacany jest w pierwszych 3 miesiącach w wyższej wysokości, a następnie jest obniżany. Obecnie (do 31 maja 2018 r.) zasiłek w podstawowej wysokości wynosi  831,10 zł, następnie jest obniżany do kwoty 652,60 zł. W przypadku osób, które nie legitymują się okresem uprawniającym do zasiłku dłuższym niż 5 lat, wysokość zasiłku wynosi 80% kwoty podstawowej, a następnie kwoty obniżonej. Natomiast osobom, których okres uprawniający do zasiłku jest dłuższy niż 20 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120% kwoty podstawowej (a następnie kwoty obniżonej). Wysokości zasiłku dla bezrobotnych nie pełni funkcji kompensacyjnej, ale przede wszystkim motywuje do szybkiego powrotu na rynek pracy.
 
– Wydaje się, że jedną z kwestii wymagających przemyślenia jest obecnie obowiązująca regulacja która powoduje, że część osób poszukujących pracy może zarejestrować się jako osoba bezrobotna a pozostałe jako „osoby poszukujące pracy”. Pamiętajmy, że punkt 13 Filaru adresowany jest do wszystkich osób bezrobotnych w ekonomicznym znaczeniu tego terminu Zakres wsparcia powiatowych urzędów pracy dla tej drugiej kategorii jest zdecydowanie węższy. Przesłanką uniemożliwiającą rejestrację jako osoba bezrobotna jest przykładowo: posiadanie prawa do renty rodzinnej w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia, chęć podjęcia zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy czy uzyskiwanie miesięcznie przychodu w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę. Wydaje się, że obecnej sytuacjach na rynku pracy rozróżnienie to staje się coraz bardziej anachroniczne. Na dodatek wiele osób nie wie, że w sytuacji gdy nie mogą zarejestrować się jako osoby bezrobotne pozostaje im jeszcze rejestracja jako osoby poszukującej pracy. Obecny stan prawny należy zdecydowanie uprościć – komentuje Barbara Surdykowska (Biuro Eksperckie KK NSZZ Solidarność).

Tutaj można przeczytać o 12 punkcie Filaru

bs

Europejski Instytut Związkowy (ETUI) opublikował coroczny raport dotyczący świata pracy i jego otoczenia w Unii Europejskiej (Benchmarking Working Europe 2018).

Raport dotyczy sytuacji makroekonomicznej, społecznej ewolucji w obszarze płac i rokowań zbiorowych a także głosu pracowników w różnych formach przedstawicielstwa (takich jak ERZ, przedstawiciele pracowników w organach spółek). Warto przyjrzeć się części dotyczącej wynagrodzeń oraz rokowań zbiorowych. Link do Raportu - https://www.etui.org/Publications2/Books/Benchmarking-Working-Europe-2018

Pierwsze zagadnienie to wzrost płac realnych oraz wzrost efektywności pracy.

W 20017 płace realne spadły w 6 państwach UE (dla porównania w 2016 r. spadek nastąpił wyłącznie w Belgii).  W 2017 spadek płac dotyczył; Grecji, Finlandii, Hiszpanii, Włoch, Belgii oraz Wielkiej Brytanii. Druga grupa państw to państwa gdzie mamy do czynienia ze stagnacją lub minimalnym wzrostem poniżej 1%. Są to: Portugalia, Szwecja i Dania. Trzecia grupa to państwa w których nastąpił wzrost: najwyższy w Rumunii -12,2%, i Bułgarii -6,8%. W Polsce było to 3,2%. Należy bardzo wyraźnie podkreślić, że tylko w 4 państwach wzrost realnych płac przekroczył wzrost produktywności o ponad 2%, są to: Łotwa, Węgry, Bułgaria i Rumunia. Powyższe zagadnienia obrazuje tabela (Raport strona 55)
 

Państwo	Wzrost / spadek płac realnych	Wzrost / spadek produktywności
Finlandia	- 2,0	2,8
Hiszpania	- 1,5	0,3
Włochy	- 0,9	0,4
Belgia	- 0,8	0,6
Wielka Brytania	-0,6	0,5
Grecja	-0,4	-0,2
Niemcy	0,7	0,6
Francja	0,6	0,6
Holandia	0,5	1,1
Polska	3,2	2,6
Węgry	5,3	2,6
Czechy	4,7	3,4
Rumunia	12,2	4,9
Bułgaria	6,8	3,1
Słowacja	2,8	2,0

 

Drugie zagadnienie na które warto zwrócić uwagę, dotyczy płacy minimalnej, a konkretnie jej wzrostu w 2017 r. w porównaniu do poprzedniego roku. Pierwsza grupa państw, to te w których wzrost wynosił 5% lub więcej. Wyjątkowym przypadkiem jest Rumunia w której wzrost płacy minimalnej wyniósł 52%. W tej grupie jest Polska i Chorwacja (wzrost 5%) czy Łotwa ze wzrostem 13%. Druga grupa to państwa ze wzrostem od 3-5%: Irlandia (3,2%), Hiszpania (4%), Portugalia (4,1%), Wielka Brytania (4,2%) i Słowenia (4,7%). Trzecia grupa to państwa ze wzrostem poniżej 2% (Grecja, Niemcy, Holandia, Francja, Belgia). Jakkolwiek można zaobserwować stopniową konwergencję płacy minimalnej między południem Europy i Europą Centralną, to różnice bezwzględne są wciąż znaczne co obrazuje poniższa tabela.  

 

Państwo	Godzinowa płaca minimalna w euro	Płaca minimalna w stosunku do mediany płac w danym państwie // w stosunku do płacy przeciętnej w danym państwie
Hiszpania	4.46	37, 3 // 31,5
Portugalia	3.49	58,3// 41,7
Belgia	9.47	49,5// 42,3
Wielka Brytania	8.56	49,0// 40,8
Grecja	3.35	47,9// 32,5
Niemcy	8.84	46,7// 41,6
Francja	9.88	60,5// 49,0
Holandia	9.68	45,3//37,9
Polska	2.85	54,2// 43,4
Węgry	2.57	51,2// 39,0
Czechy	2.78	39,7// 34,1
Rumunia	2.5	56,5// 41,3
Słowacja	2.76	47,7

 

W Rezolucji z 2016 r. dotyczącej dumpingu społecznego Parlament Europejski wzywał do osiągnięcia wskaźnika płacy minimalnej na poziomie 60% wynagrodzenia przeciętnego. Jak widać jest to cel bardzo daleki.

– Z tych tabel wynika jasno, że problemem pracowników w naszym regionie Europy jest nie tyle relacja płacy minimalnej do płacy średniej, lecz wciąż niewystarczające tempo nadganiania przez Wschód płac na Zachodzie – zwraca uwagę Sławomir Adamczyk, kierownik Działu Branżowo-Konsultacyjnego KK NSZZ Solidarność. –Ważne jest, że EKZZ w końcu zaczęła aktywnie działać na tym polu inicjując ambitną kampanię „Europa potrzebuje wzrostu płac” (Europe Needs a Pay Rise). Niemała w tym zasługa Solidarności, która konsekwentnie podkreśla m.in. potrzebę transgranicznego zbliżania płac wewnątrz korporacji ponadnarodowych – dodaje ekspert

bs

6 marca odbyło się spotkanie Komitetu Protestacyjnego NSZZ „Solidarność” pracowników sfery budżetowej Regionu Bydgoskiego z Wojewodą Kujawsko-Pomorskim Mikołajem Bogdanowiczem.

Podczas spotkania przedstawiciele Komitetu zapoznali Wojewodę z dramatyczną sytuacją pracowników w jednostkach budżetowych działających w naszym regionie i przekazali swoje postulaty. - Mamy już tego dość – podkreślają związkowcy – nasze wynagrodzenia są na bardzo niskim poziomie, jesteśmy obciążani co raz to nowymi obowiązkami w zamian za co nie mamy żadnych gratyfikacji. Jest ogromy problem z zapełnianiem wakatów, bo po prostu nikt nie chce pracować za takie pieniądze. Ciągle słyszymy, że sytuacja gospodarcza kraju jest najlepsza od wielu lat, że mamy dobrą zmianę, ale my w żaden sposób tego nie odczuwamy – mówili związkowcy.

Wojewoda obiecał, że jako Przewodniczący Wojewódzkiej Kujawsko-Pomorskiej Rady Dialogu Społecznego przekaże wszystkie postulaty pani minister Rodziny Pracy i Polityki Społecznej Elżbiecie Rafalskiej, która kieruje pracami Rady Dialogu Społecznego na szczeblu centralnym. O powstaniu Komitetu Protestacyjnego i jego postulatach poinformowany jest również premier RP Mateusz Morawiecki.

Przypomnijmy, że Komitet Protestacyjny reprezentuje 30 organizacji związkowych NSZZ „Solidarność” naszego Regionu – przedstawicieli pracowników oświaty, służby zdrowia, Krajowej Administracji Skarbowej, Urzędu Statystycznego, Urzędu Miar, Urzędu Wojewódzkiego, Pomocy Społecznej, kultury i pracowników cywilnych Policji.

Region Bydgoski

Wczoraj, w siedzibie Zarządu Regionu odbyło się spotkanie Komitetu Protestacyjnego Pracowników Sfery Budżetowej z Bogdanem Kubiakiem – zastępcą przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Reprezentanci organizacji związkowych wchodzących w skład Komitetu Protestacyjnego przedstawili sytuacje w poszczególnych jednostkach budżetówki i zaapelowali do władz Komisji Krajowej o pomoc w dążeniu do realizacji postulatów Komitetu Protestacyjnego.

Bogdan Kubiak zapewnił, że Komisja Krajowa w pełni popiera wystosowane postulaty Komitetu Protestacyjnego i będzie wspierać jego kolejne działania – Zdajemy sobie sprawę z trudnej sytuacji pracowników budżetówki. Zwrócimy się do premiera rządu RP Mateusza Morawieckiego oraz pani minister Elżbiety Rafalskiej - pełniącej funkcję przewodniczącej Rady Dialogu Społecznego o pilne zorganizowanie  spotkania w tej sprawie. Bardzo nam zależy na poprawie warunków pracy tej grupy pracowników.

Do Komitetu protestacyjnego przystępuje coraz więcej organizacji związkowych z całej Polski. W ostatnich dniach uchwały o dołączeniu do Komitetu Protestacyjnego podjęły organizacje działające w Urzędzie Statystycznym w Szczecinie z siedzibą w Koszalinie, Inspekcji Handlowej we Wrocławiu oraz Urzędzie Statystycznym w Opolu. Poparcie dla działań Komitetu wyrazili: Sekretariat Służb Publicznych NSZZ „Solidarność”, Rada Krajowa Sekcji Pracowników Skarbowych NSZZ „Solidarność”, Organizacja Międzyzakładowa NSZZ „Solidarność” Pracowników Administracji w Olsztynie oraz pracownicy Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Region Bydgoski

Jeśli pomysły Ministerstwa Rolnictwa wejdą w życie to pomocnik rolny stanie się osobą, której będzie można zapłacić 200 złotych za miesiąc i zmuszać do pracy przez 18 godzin na dobę.

Wyzysk wraca na wieś
Ministerstwo Rolnictwa forsuje projekt nowelizacji ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Wprowadza ona nowy rodzaj umowy cywilnoprawnej – o pomocy przy zbiorach. Nie będą do niej miały zastosowania przepisy Kodeksu pracy, przepisy o płacy minimalnej oraz jakiekolwiek zalecenia dotyczące BHP.

Przedstawiciele Ministerstwa Rolnictwa wskazują, że projekt jest odpowiedzią na oczekiwania strony społecznej. Dowodem na to może być dokument znajdujący się na stronach rządowego centrum legislacji, który wskazuje, że projekt ustawy został skierowany do zaopiniowania przez 32 podmioty, w tym Sekretariat Rolnictwa „S”. Sekretariat wniósł uwagi do projektu, ale nie wnioskował o jego odrzucenie w całości lub w części. 

W podobnym tonie wypowiada się Jarosław Sachajko, poseł Kukiz 15 oraz przewodniczący Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. „Przedstawiciele plantatorów owoców i warzyw, z którymi miałem przyjemność rozmawiać na temat projektu, zauważają, że jest to dla nich przełomowe rozwiązanie” – mówi poseł. Ale tak naprawdę konsultacji społecznych nie było.

Projekt nie był opiniowany przez RDS
Projekt ustawy, wbrew temu co mówi ministerstwo, nie zyskał powszechnej akceptacji społecznej ani też nie przeszedł pełnej ścieżki konsultacji społecznej. – To zły i bardzo niebezpieczny projekt. Nie został przedstawiony RDS, a trafił już do sejmu. Przywraca funkcję parobka. Nie ma w nim gwarancji wynagrodzenia, czasu pracy, obowiązku przestrzegania przepisów sanitarnych, nawet gwarancji przestrzegania przepisów BHP, a wiadomo, że praca w rolnictwie jest jedną z najniebezpieczniejszych. Zażądaliśmy zatrzymania procesu legislacyjnego – mówi Henryk Nakonieczy, członek prezydium „S” do spraw dialogu społecznego w rozmowie z „Tygodnikiem Solidarność”. W ocenie związku projekt narusza godność pracowników i jest niezgodny z kierunkiem zmian, które udało się wprowadzić do polskiego porządku prawnego w ostatnich latach na rzecz poprawy jakości zatrudnienia. W sprawie projektu przewodniczący „S” Piotr Duda skierował pismo do wszystkich posłów. Wskazał w nim, że sposób prowadzenia prac legislacyjnych był niezgodny z obowiązującymi przepisami.

Nie tylko „S” oponuje przeciwko projektowi. Dr Barbara Krzyśków, ekspert Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Krajowego Instytutu Badawczego, twierdzi, że projekt jest niezgodny z konstytucją...

Andrzej Berezowski

Cały artykuł w najnowszym Tygodniku Solidarność