Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii wraz z Urzędem Zamówień Publicznych opublikowało długo wyczekiwany dokument pt.: Koncepcja nowego Prawa Zamówień Publicznych. Materiał ten stanowi wynik konsultacji z uczestnikami rynku zamówień publicznych oraz zapoczątkowuje dalszą, pogłębiona dyskusję nad niezbędnymi zmianami w ustawie Prawo zamówień publicznych.

Obecnie, zamówienia publiczne stanowią bowiem duże wyzwanie zarówno dla zamawiających, jak i wykonawców. Analiza zgłaszanych postulatów uczestników rynku pozwoliła na identyfikację głównych problemów:

•    brak powiązania wydatków z realizacją polityk oraz celów strategicznych państwa,
•    zbyt mała liczba ofert składanych w postępowaniach,
•    niewystarczające zainteresowanie zamówieniami MŚP w stosunku do ich potencjału,
•    niewystarczające instrumenty wspierające innowacyjne produkty i usługi,
•    skomplikowane procedury udzielania zamówienia publicznego,
•    przywiązywanie przez zamawiających zbyt małej wagi do jakości przedmiotu zamówienia; koncentracja na wymogach formalno-proceduralnych,
•    brak pewności prawa zamówień publicznych (nieprzejrzyste przepisy, niejednolite orzecznictwo),
•    przerzucanie zbyt dużego ryzyka w realizacji umowy na wykonawcę i brak skutecznego zarządzania realizacją kontraktu,
•    nieefektywny system kontroli prawidłowości udzielania i wykonania zamówień publicznych.

Identyfikacja ww. problemów i potrzeb, a także celu, jaki mają realizować zamówienia publiczne, wyznaczyła kierunek prac nad koncepcją nowego Prawa zamówień publicznych. Nowe Prawo zamówień publicznych powinno umożliwić realizację strategicznych celów państwa, uczynić zamówienia bardziej efektywnymi, ułatwić zamawiającym proces zakupowy i korzystanie z dostępnych narzędzi oraz sprawić, żeby wykonawcy widzieli w postępowaniach o udzielenie zamówienia przede wszystkim szanse, a nie zagrożenia.
Celem nowej regulacji jest stworzenie warunków do realizacji Polityki Zakupowej Państwa oraz efektywne i zrównoważone udzielanie zamówień publicznych. W ramach celów szczegółowych wyróżniono następujące priorytety:

•    identyfikacja zamówień strategicznych,
•    zwiększenie ilości zamówień innowacyjnych, zielonych, społecznych,
•    zwiększenie konkurencyjności postępowań,
•    większa transparentność postępowań,
•    większy dostęp do rynku zamówień dla MŚP,
•    usprawnienia proceduralne, w tym wyodrębnienie procedury udzielania zamówień poniżej progów unijnych,
•    zwiększenie roli współpracy zamawiających z wykonawcami,
•    lepsze zarządzanie procesem oraz realizacją umowy,
•    sprawny i dostępny proces odwoławczy,
•    usprawnienie systemu kontroli.

Zaproponowane w koncepcji zmiany obejmują wszystkie obszary, w których zidentyfikowano potrzebę wprowadzenia nowych rozwiązań optymalizujących proces udzielania zamówień.

Celem ułatwienia przedsiębiorcom, w szczególności z sektora MŚP, dostępu do zamówień zaproponowano wyodrębnienie i znaczące uproszczenie procedury udzielania zamówień poniżej progów unijnych poprzez odejście od stosowania trybów właściwych dla zamówień powyżej progów unijnych i zwiększenie autonomii zamawiającego w kształtowaniu procedury wyłonienia wykonawcy. Wprowadzona zostanie zasada koncentracji ogłoszeń w jednym miejscu publikacji w celu zwiększenia dostępności informacji dla wykonawców (zasadą będzie publikacja w Biuletynie Zamówień Publicznych). Ponadto utrzymana i doprecyzowana zostanie regulacja dotycząca dzielenia zamówienia na części. Zachętą dla przedsiębiorców do udziału w postępowaniu może być również wprowadzenie obowiązku częściowych płatności w umowach trwających dłużej niż 12 miesięcy.

Wśród uproszczeń proceduralnych przewidziano zmiany w podstawach wykluczenia (w tym znaczące ograniczenie przesłanek obligatoryjnych) i warunkach udziału w postępowaniu (uporządkowanie i doprecyzowanie przepisów) oraz uelastycznienie trybów negocjacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem partnerstwa innowacyjnego, w ramach którego przewidziano nowe rozwiązania zachęcające potencjalnych wykonawców do angażowania się w proces tworzenia innowacyjnego produktu, usługi lub roboty budowlanej.

W zakresie umów w sprawach zamówień publicznych zaproponowane zostało między innymi wprowadzenie obowiązku kształtowania umów zgodnie z zasadą proporcjonalności. Skuteczność realizacji tej zasady ma zapewnić wprowadzenie otwartego katalogu klauzul abuzywnych, który będzie zawierał postanowienia szczególnie negatywnie oddziałujące na uczestników rynku zamówień publicznych. Powyższe rozwiązania służą zrównoważeniu pozycji stron umowy w sprawie zamówienia publicznego. Za niezbędne uznano ponadto zwiększenie troski o monitorowanie procesu realizacji umowy poprzez przeprowadzenie ewaluacji wykonania zamówienia w szczególnie uzasadnionych przypadkach określonych w przepisach ustawy.

W odniesieniu do zamówień udzielanych przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (zamówienia sektorowe) zaproponowano regulacje, które w większym stopniu uwzględniają specyfikę tego rodzaju zamówień, umożliwiając wykorzystanie ich potencjału dla zwiększenia efektywności zamówień publicznych oraz realizacji celów strategicznych państwa.

W nowej regulacji przewidziane zostaną skuteczne narzędzia umożliwiające uwzględnianie aspektów społecznych i środowiskowych w procesie udzielania zamówienia publicznego, w szczególności zamówienia zastrzeżone, przesłanki wykluczenia, społeczne warunki realizacji zamówienia, w ramach których nadal będzie wymagane zatrudnienie na podstawie umowy o pracę osób wykonujących czynności w zakresie realizacji zamówienia, mające charakter świadczenia pracy. Dodatkowo wprowadzone zostaną regulacje usprawniające udzielanie zamówień w ramach specjalnego reżimu zamówień na usługi społeczne i inne szczególne usługi. Wzmocnione zostaną również mechanizmy dotyczące dostępności dla osób niepełnosprawnych i projektowania z przeznaczeniem dla wszystkich użytkowników.

Znaczące zmiany zaproponowano również w zakresie środków ochrony prawnej. Zaproponowane rozwiązania będą dawały przedsiębiorcom jeszcze większe gwarancje ochrony ich interesów związanych z ubieganiem się o udzielenie zamówienia publicznego. Za uzasadnione uznano uregulowanie kwestii dopuszczalności składania odwołań w postępowaniach o wartości poniżej progów UE, analogicznie do postępowań o wartości równej lub wyższej od progów stosowania dyrektyw. Wprowadzone zostaną mechanizmy służące ujednoliceniu orzecznictwa dotyczącego zamówień publicznych m.in.: zasady rozpoznawania przez Krajową Izbę Odwoławczą (KIO) odwołań w składzie trzyosobowym, wprowadzenie do nowej ustawy Pzp przepisów przyznających możliwość podejmowania wiążących uchwał przez Zgromadzenie Ogólne członków KIO co do kierunków orzeczniczych czy ustanowienie jednego sądu wyłącznie właściwego rzeczowo i funkcjonalnie do rozpoznawania skarg na orzeczenia KIO. Jednocześnie zaproponowano obniżenie opłat sądowych od skarg na orzeczenia KIO do wysokości trzykrotności wpisu wnoszonego w trakcie składania odwołania do KIO. Zmiana ma na celu zwiększenie dostępu do środków ochrony prawnej. W koncepcji przedstawiono również nowe propozycje pozwalające na bardziej efektywne dochodzenie roszczeń odszkodowawczych związanych z nieuzyskaniem zamówienia na skutek nieprawidłowości popełnionych w procesie udzielenia zamówienia publicznego, niezależnie od roszczeń rozpoznawanych w świetle Kodeksu postępowania cywilnego, również w ramach procedury odwoławczo-skargowej.

W koncepcji przewidziano wprowadzenie ogólnych przepisów dotyczących systemu i zasad kontroli udzielania zamówień publicznych. Regulacje te będą zawierały zasady współpracy i współdziałania organów, których celem jest spójny, czytelny dla rynku system kontroli zamówień publicznych. Zaproponowano również wprowadzenie zmian w ustawach regulujących działanie poszczególnych instytucji, obejmujących jasny podział zadań zgodnie z obszarami kompetencji.

Zmiany prawne zostaną wsparte działaniami Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, którego głównym zadaniem stanie się merytoryczne wsparcie zamawiających w organizacji postępowań, tworzenie bazy danych o zamówieniach, opracowywanie dobrych praktyk, standardowych dokumentów, organizacja szkoleń dla zamawiających i kontrolerów.

Biuro Eksperckie, Dialogu i Polityki Społecznej zaprasza do składania uwag do Koncepcji nowego Prawa Zamówień Publicznych, kontakt: s.szczepanska@solidarnosc.org.pl

Tutaj całość dokumentu

Uchwała nr 58 strony pracowników i strony pracodawców Rady Dialogu Społecznego z dnia 25 kwietnia 2018 r. w sprawie przyjęcia Postulatów do nowej ustawy regulującej udzielanie zamówień publicznych w zakresie tzw. zamówień klasycznych.

Decyzja Prezydium Komisji Krajowej nr 162/2017

ssz

Kolejny już raz w Archiwum Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” i Archiwum Państwowym w Gdańsku obchodzono Międzynarodowy Dzień Archiwów. Święto to ustanowione podczas 16. Międzynarodowego Kongresu Archiwów w Kuala Lumpur (Malezja) na pamiątkę utworzenia Międzynarodowej Rady Archiwów w 1948 r. działającej pod auspicjami UNESCO obchodzone jest zwyczajowo 9 czerwca. Ma ono na celu m. in. rozwój i ułatwienie dostępu do światowych zasobów archiwalnych. Tego dnia archiwa na całym świecie przypominają o swojej misji i znaczeniu dla zbiorowej pamięci narodów i społeczeństw.

W tym roku wyjątkowo dzień ten uczczono w piątek 8 czerwca. Wzięły w nim udział Archiwum Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, Fundacja Promocji Solidarności, Muzeum Sali BHP Stoczni Gdańskiej, Archiwum Państwowe w Gdańsku, Video Studio Gdańsk oraz Stowarzyszenie Archiwistów Polskich Oddział w Gdańsku. Tematem przewodnim były: Strajki z maja i sierpnia 1988 r. Doprowadziły one do podjęcia próby porozumienia komunistycznej władzy z opozycją w ramach obrad Okrągłego Stołu. Skutkiem tych wydarzeń była transformacja ustrojowa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Przedsięwzięcie otworzył Janusz Klemens nauczyciel historii w VII Liceum Ogólnokształcącym im. Józefa Wybickiego w Gdańsku. W Muzeum Sali BHP Stoczni Gdańskiej wygłosił wykład na temat wydarzeń z maja i sierpnia 1988 r. w kontekście historii Polski lat osiemdziesiątych. Następnie zaprezentowano wystawę dokumentów pt. „Strajki z 1988 r. w zasobie Archiwum Historycznego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Wybór materiałów.” Wyświetlono także fragment filmu pt. „Inny Sierpień” w reżyserii Piotra Bikonta i Leszka Dziumowicza. Zarówno wystawa jak i film omówione zostały przez Jacka Borzycha z Video Studio Gdańsk.

W tym dniu goście Międzynarodowego Dnia Archiwów odwiedzili magazyny Archiwum Państwowego w Gdańsku oraz Archiwum Historycznego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Oprowadzaniu w Archiwum Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” towarzyszyły prezentacje pracowników Archiwum Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” (Joanna Lewandowska, Łukasz Grochowski, Kamil Kaliszuk) i Archiwum Państwowego w Gdańsku (Janina Strehlau, Marcin Kurr), przedstawiające dokumenty i pamiątki różnych środowisk: NSZZ „Solidarność”, Kościoła oraz Służby Bezpieczeństwa.
 
łg

15 sierpnia 2018 r. ulicami Trójmiasta pobiegną maratończycy w XXIV ORLEN Maraton „Solidarności”. Na liście startowej jest już 690 zawodników z Polski i 24 innych państw z całego świata. 119 maratończyków to kobiety. Zapisy trwają.

Start maratonu nastąpi 15 sierpnia o godz. 9 w Gdyni przy pomniku Ofiar Grudnia 1970 (Plac Wolnej Polski). Meta umiejscowiona będzie na Długim Targu w Gdańsku.

Na tych, którzy ukończą wyjątkowy bieg, na mecie będą czekały piękne medale. Na medalu (awers) znajdzie się trzymasztowy żaglowiec szkolny „Dar Pomorza”, żaglowiec zakupiony przez społeczeństwo Pomorza w 1929 dla Szkoły Morskiej w Gdyni, statek-muzeum. Na rewersie medalu będzie zaś możliwość wygrawerowania czasu, w jakim zawodnik pokonał dystans maratonu, jednego z ważnych międzynarodowych biegów maratońskich w Polsce. To także najbardziej międzynarodowy maraton w Polsce. Co ósmy z uczestnik rywalizacji w ub.r. to był zagraniczny biegacz.

Na razie jest zarejestrowanych 690 zawodników. 

XXIV ORLEN Maraton „Solidarności” 15 sierpnia br. odbędzie się na podobnej trasie, jak rok temu. Nadal trasa biegu przebiegać będzie przy licznych trójmiejskich zabytkach oraz historycznych miejscach związanych z Grudniem ’70 i Sierpniem ’80, ale jest i zmiana – zamiast męczących podbiegów pojawią się nadmorskie odcinki.

Biuro zawodów w dniach 13 i 14 sierpnia br. będzie mieściło się w Gdańsku – Sala BHP ul. Doki 1 obok Europejskiego Centrum Solidarności, a 15 sierpnia w Gdyni – Młodzieżowy Dom Kultury obok startu (Al. Marszałka Piłsudskiego).

13.08.18 r – godz. 11.00 – godz. 19.00

14.08.18 r – godz. 11.00 – godz. 19.00

Gdynia :

15.08.18r – godz. 6.30 – godz. 8.30

Maraton „Solidarności” to nie jest li tylko impreza sportowa. To także okazja do oddania hołdu poległym stoczniowcom w Grudniu 1970 roku oraz strajkującym w Sierpniu 1980 roku. W nawiązaniu do dziesiątków kurierów, którzy przenosili meldunki między stoczniami Gdańska i Gdyni, bieg prowadzi przez Trójmiasto.

W tym roku maraton wystartuje już po raz 24. na „królewskim” dystansie pełnego maratonu, czyli 42 kilometrów i 195 metrów. Tradycyjny jest już dzień jego startu – 15 sierpnia. Mogą startować osoby, które ukończyły 18 lat.

Zapisy przyjmowane będą do dnia startu. Jednak warto, by nie czekać na ostatnią chwilę. Czym wcześniejsze będzie zgłoszenie, tym niższa opłata startowa. Do 8 lipca br. zapłacimy 99 złotych, do 5 sierpnia – 119 zł, akces uczestnictwa 14 i 15 sierpnia to już 150 zł. Z opłat zwolnieni są członkowie NSZZ „Solidarność” oraz ci, którzy ukończyli wszystkie poprzednie Maratony „Solidarności”. Osoby +60 lat uiszczają stałą opłatę w kwocie 30 złotych po uprzednim zapisaniu się na listę startową . Zapisy przyjmowane są tylko drogą on-line na stronie XXIV ORLEN Maratonu „Solidarności”

Maraton to tradycja i historia oraz otwartość na nowe projekty i innowacje. Aby odpowiedzieć na stale rosnące zainteresowanie biegami na tym dystansie, bardziej sprzyjająca będzie trasa na gdańskim odcinku, czyli tam, gdzie prowadzą ostatnie kilometry dystansu. Natomiast bez zmian pozostaje limit czasu. Na pokonanie trasy będzie maksymalnie pięć i pół godziny.

Trasa w tym kształcie otrzymała atest Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (PZLA) i światowej federacji (IAAF) na pięć najbliższych lat.

Bieg rozpocznie się w tradycyjnym miejscu, wstać trzeba będzie o godzinę wcześniej niż to było w poprzednich edycjach. Start honorowy wyznaczono 15 sierpnia o 9:00 spod pomnika Pamięci Ofiar Grudnia 70’ w Gdyni, a start ostry nastąpi pół godziny później nieopodal Urzędu Miasta Gdyni przy Al. Piłsudskiego.

Trasa na odcinku gdyńskim i sopockim jest identyczna jak w poprzednim roku. W Gdańsku niemal tak samo jak w latach ubiegłych pobiegniemy do skrzyżowania Al. Zwycięstwa z ul. Hallera przy Operze Bałtyckiej, choć  będą zmiany.

Od granicy Gdańska, czyli od skrzyżowania z ul. Czyżewskiego maratończycy biegną lewym pasem. Prawy pozostawiony będzie dla pojazdów. Tak będzie do skrętu w ul. Hallera. Tam biegniemy prawym pasem, następnie lewym pasem ulicami: Czarny Dwór, Dąbrowszczaków, Kołobrzeską, Chłopską, Pomorską, Kapliczną, Piastowską i z powrotem wbiegamy na Czarny Dwór, Hallera, Kliniczną, Jana z Kolna, Narzędziowców, księdza Popiełuszki, gdzie zawodnicy przy historycznej Sali BHP zrobią nawrót i przez II Bramę Stoczni Gdańsk skierują się ku Długiemu Targowi. Meta będzie w tym samym miejscu, co w latach ubiegłych.

Przypomnijmy, że w sierpniu 1980 roku Sala BHP była centrum strajku. Tu podpisano najważniejsze w 1980 roku „Porozumienia Sierpniowe”, dzięki którym narodził się Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”.

Więcej na stronie: www.maratongdansk.pl

31.05-1.06.2018 w Kopenhadze odbyło się seminarium na temat wdrażania autonomicznego porozumienia ramowego w sprawie aktywnego starzenia się i podejścia międzypokoleniowego (AAIA).

Jest to jeden z elementów projektu realizowanego przez EKZZ wraz z Europejskim Instytutem Związkowym ETUI, w ramach którego rozpowszechniane są informacje o porozumieniu oraz wspiera się jego wdrażanie przez organizacje członkowskie w poszczególnych krajach. W seminarium uczestniczyli przedstawiciele związków zawodowych zrzeszonych w EKZZ z następujących krajów: Austrii, Danii, Irlandii, Polski, Słowacji, Włoch i Turcji.

Spotkanie otworzył Morten Skov, wiceprzewodniczący duńskiej konfederacji LO. W trakcie dyskusji seminaryjnych uczestnicy omawiali działania na rzecz wdrożenia porozumienia ramowego podjęte w poszczególnych krajach. Przedstawiali również rozwiązania zmierzające do podniesienia poziomu aktywności zawodowej w swoich krajach, koncentrując się na w pięciu głównych obszarach wymienionych w porozumieniu:

1) Strategiczne oceny demografii siły roboczej;

2) Zdrowie i bezpieczeństwo w miejscu pracy;

3) Zarządzanie umiejętnościami i kompetencjami;

4) Organizacja pracy dla zdrowego i produktywnego życia zawodowego;

5) Podejście międzypokoleniowe.

Zgodnie z deklaracją przedstawioną na seminarium przez Petera Scherera, zastępcę Sekretarza Generalnego EKZZ, konfederacja europejska - przy współudziale swojego Instytutu ETUI-REHS - chce odgrywać rolę wykraczającą poza negocjowanie i podpisywanie umów ramowych. Oznacza to udzielanie jak najskuteczniejszej pomocy krajowym organizacjom członkowskim poprzez m.in. organizowanie serii spotkań międzynarodowych oraz opracowanie przewodnika interpretacji zapisów porozumienia.

W Polsce zagadnieniem implementacji porozumienia europejskiego zajmuje się powołana w 2016 r. stała dwustronna grupa robocza partnerów społecznych ds. Europejskiego dialogu społecznego, działająca w ramach Rady Dialogu Społecznego. Partnerzy społeczni uzgodnili, że dla zapewnienia odpowiedniej rangi działaniom implementacyjnym, dyskusja nad konkretnymi inicjatywami odbywać się powinna przede wszystkim na forum RDS i dotyczyć wybranych zagadnień ważnych w kontekście polskiej sytuacji. Jednocześnie, niezależnie od działań wspólnych, poszczególne organizacje partnerów społecznych podejmują samodzielne inicjatywy na rzecz wdrażania porozumienia europejskiego. Przykładowo, NSZZ Solidarność zorganizował w kwietniu konferencję międzynarodową na której z udziałem ekspertów i partnerów społecznych z Polski i zagranicy dyskutowane były poszczególne aspekty porozumienia (pisaliśmy o tym tutaj). Planujemy także realizację projektu współfinansowanego z linii budżetowej KE noszącego roboczy tytuł: Inicjowanie działań wdrażających autonomiczne porozumienie ramowe europejskich partnerów społecznych dotyczące aktywnego starzenia i podejścia międzypokoleniowego.

NSZZ „Solidarność” reprezentowali na seminarium : Andrzej Kuchta,  członek Rady Dialogu Społecznego i Danuta Wojdat z Działu Branżowo-Konsultacyjnego KK.

Polski tekst tego porozumienia dostępny jest tutaj.

dw

Jonathan Knott, ambasador Wielkiej Brytanii spotkał się 8 czerwca z przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Piotrem Dudą. Rozmowa, która odbyła się z inicjatywy Ambasady Brytyjskiej, dotyczyła głównie Brexitu.
 

- Jestem przekonany, że dojdzie do podpisania z UE umowy o wyjściu Wielkiej Brytanii ze wspólnoty i ratyfikowania jej przez wszystkie unijne kraje – powiedział ambasador Knott.

Jego zdaniem Brexit jest szansą na większe zbliżenie Polski i Wielkiej Brytanii oraz, że nie ma żadnego zagrożenia dla praw polskich obywateli przebywających i pracujących na Wyspach. Wyraźnie zapewniał, że do takiej sytuacji nie dojdzie.

- Polska jest dla Zjednoczonego Królestwa ważnym partnerem gospodarczym i politycznym. Szczególnie w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa – przekonywał.

Ambasador omówił szczegółowo stan negocjacji z Unią, zwracając uwagę, że trudno rozmawia się z unijnymi urzędnikami, którzy mają bardzo legalistyczne podejście do problemu. Dużo lepiej wyglądają rozmowy z poszczególnymi krajami.

Szef Związku poinformował, że „Solidarność” będzie przekonywała polskie władze do ratyfikacji przyszłej umowy. Uznał, że lepszy jest tzw. miękki Brexit, niż twarty, czyli wyjście Wielkiej Brytanii bez zawarcia i ratyfikowania umowy. Ten może nastąpić po marcu 2019 r.

- Spotkanie z Panem Ambasadorem uświadomiło jak mało jest informacji na temat Brexitu. A to budzi wiele niepotrzebnego niepokoju i może w nadchodzącej kampanii wyborczej do Eroparlamentu być wykorzystywane przez różnych populistów – podsumował Piotr Duda.

Zapewnił o swoim wsparciu i zadeklarował, że zwróci się do obecnej przewodniczącej Rady Dialogu Społecznego minister Elżbiety Rafalskiej, aby na październikowym plenarnym posiedzeniu RDS z udziałem Prezydenta RP, wprowadzić punkt informacyjny dot. Brexitu.

- Rada Dialogu Społecznego, gdzie w jednym miejscu są przedstawiciele rządu, pracodawców i pracowników, to dobre miejsca na rzetelny przekaz informacji i dyskusję o ratyfikacji umowy – powiedział szef Solidarności.

Piotr Duda będzie również wnioskował, aby uczestnikiem tego posiedzenia był również Ambasador Jonathan Knott.

Po rozmowie w gdańskiej siedzibie „Solidarności” Ambasador w towarzystwie Konsula Honorowego Marka Głuchowskiego wraz z Przewodniczącym złożyli kwiaty pod Pomnikiem Poległych Stoczniowców i zwiedzili historyczną Salę BHP Stoczni Gdańskiej.

ml

Komisja Polityki Społecznej i Rodziny, w ramach pierwszego czytania, przyjęła projekt nowelizacji ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego, który został przedstawiony przez Prezydenta RP.

W trakcie posiedzenia Poseł Janusz Śniadek wniósł dwie poprawki do projektu prezydenckiego. Jedna z nich dotyczyła sposobu ustalania liczby przedstawicieli stron Rady oraz organizacji wchodzących w skład Rady. Propozycja zakłada, że strony Rady będą miały po 25 członków. Ponadto, wprowadzono zapis, który zapewnia, że żadna z organizacji nie będzie miała przewagi liczebnej większej niż 1 członek w stosunku do pozostałych organizacji w ramach strony. Wiąże się to z faktem, że do Rady Dialogu Społecznego przystąpiła nowa organizacja reprezentatywna – Związek Pracodawców i Przedsiębiorców, co wymusiło zmiany dotychczasowych zasad ustalania reprezentacji poszczególnych partnerów.

Druga poprawka dotyczyła przesyłania do konsultacji społecznych Wieloletniego Planu Finansowego Państwa. 24 posłów głosowało „za”, 0 „przeciw”, żaden poseł nie wstrzymał się od głosu.

msz

17 listopada 2017 r. podczas Szczytu Społecznego na rzecz Sprawiedliwego Zatrudnienia i Wzrostu Gospodarczego w Göteborgu wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej uroczyście przystąpiły do Europejskiego filaru praw socjalnych. Jest to inicjatywa często określana jako mapa drogowa dwudziestu wspólnych działań mających na celu pozytywną konwergencję standardów socjalnych. Realizacja tych zamierzeń ma przyczynić się do pokazania obywatelom UE, że proces integracji nie polega tylko na korzyściach ekonomicznych, które niekoniecznie przekładają się na ich sytuację bytową lecz niesie za sobą wizję lepszego życia zawodowego i osobistego.

Wdrożenie postanowień Filaru ma stanowić wspólną odpowiedzialność: państw członkowskich, Komisji, a także unijnych oraz krajowych partnerów społecznych. NSZZ Solidarność jest jednym z głównych protagonistów tych działań w naszym kraju.

Filar składa się z trzech komponentów podzielonych na szczegółowe punkty:
- Równe szanse i dostęp do zatrudnienia
- Uczciwe warunki pracy
- Ochrona socjalna i integracja społeczna

Poniżej prezentujemy uwagi, zawierające także komentarz naukowców, które mają przybliżyć członkom Związku wiedzę na temat poszczególnych punktów Filaru.
komponent: Ochrona socjalna i integracja społeczna

Każdy ma prawo dostępu do podstawowych usług dobrej jakości, w tym wody, urządzeń sanitarnych, energii, transportu, usług finansowych i usług łączności cyfrowej. Osoby potrzebujące otrzymają wsparcie w zakresie dostępu do tych usług.
 
W ramach Filaru ustanowiono prawo do podstawowych usług i określono niewyczerpujący wykaz niektórych usług, które mają zasadnicze znaczenie w życiu codziennym. Do kompetencji państw członkowskich należy określenie, zorganizowanie, świadczenie i finansowanie takich usług na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym. Fakt, że podstawowe usługi – w tym usługi transgraniczne – powinny być dostępne dla wszystkich, potwierdza dużą wagę, jaką Unia przywiązuje do usług leżących w centrum europejskiego modelu społecznego.
 
Jak wskazuje dr Jan Czarzasty (SGH), filar mówi, że „każdy ma prawo do dostępu do podstawowych usług dobrej jakości”. Jest to doniosła deklaracja, ponieważ otwiera szansę na postawienie tamy prowadzonej przez lata deregulacji, liberalizacji i prywatyzacji usług powszechnego dostępu o charakterze ekonomicznym, które zrodziły wiele problemów. Kluczowa jest rozbieżność celów prywatnego operatora np. miejskiej sieci wodno-kanalizacyjnej oraz pozostałych interesariuszy (miasto, odbiorcy usług), ponieważ przedsiębiorca skupiony jest na bieżącej rentowności, mniej natomiast zainteresowany utrzymaniem infrastruktury i inwestowaniem w nią. W Polsce mierzymy się z wyzwaniem wykluczenia cyfrowego, które ma dwa wymiary: pokoleniowy (osoby starsze nie „osiedliły się” w wirtualnym świecie) i przestrzenny (dostęp do szybkiego internetu jest nadal ograniczony, w wielu lokalizacjach w Polsce po prostu wciąż go nie ma, jeśli nie liczyć ofert sieci komórkowych).

Jak podkreśla dr hab. Ryszard Szarfenberg (UW) polityka Unii Europejskiej ukierunkowana została na prywatyzację i konkurencję w usługach, które są niezbędne do funkcjonowania wszystkich rodzin, ale nie stanowią typowych usług społecznych np. dostarczanie czystej wody, odprowadzanie ścieków, dostarczanie energii elektrycznej i cieplnej, zapewnienie możliwości przemieszczania się (transport), telekomunikacji, usług finansowych. Prywatyzacja i konkurencja w tych usługach miała w założeniu poprawić ich jakość i zmniejszyć ceny. To jednak niekoniecznie następowało (szczególnie w przypadku prywatyzacji dostarczania wody). Pojawiały się przy tym koszty społeczne w postaci zmniejszonej jakości zatrudnienia pracowników w podmiotach prywatnych i problem ograniczonego dostępu do tych usług osób o szczególnych potrzebach i uboższych – problemy wykluczenia transportowego, cyfrowego, finansowego, ubóstwa energetycznego. W Polsce prywatyzowano te usługi i wprowadzano konkurencję, choć w zróżnicowany sposób, czasem z większą kontrolą i regulacją ze strony państwa. W niektórych przypadkach wprowadzano bardzo słabe zabezpieczenia dla osób uboższych. W usługach energetycznych jest to niewielki dodatek do dodatku mieszkaniowego, który prawie nie ogranicza ubóstwa energetycznego (niskie dochody i duże wydatki na energię). W Polsce mamy do czynienia z brakiem ochrony przed odłączeniem od prądu, czy ogrzewania w zimie. W usługach transportowych w 2010 r. wprowadzono regulacje dotyczące publicznego transportu zbiorowego, ale bardzo ogólnikowo i w niewielkim zakresie uwzględniono jedynie potrzeby osób z niepełnosprawnościami. Unia Europejska ma większy wpływ na sposób organizowania omawianych tu usług w państwach członkowskich, gdyż mają one charakter gospodarczy i obejmują je regulacje dotyczące jednolitego wspólnego rynku.

Jak podkreśla dr hab. Marek Rymsza (UW) przyjmuje się, że powszechny dostęp do usług podstawowych jest jednym z elementów  europejskiego modelu społecznego, co oznacza, że zapewnienie tego dostępu stanowić ma element także szeroko rozumianej polityki społecznej, a nie tylko polityki gospodarczej.  W Filarze brakuje jednak wskazania mechanizmu kojarzenia ogólnego interesu gospodarczego, interesu grup słabszych i rynkowej konkurencyjności systemu, przy zachowaniu zasady uczciwej konkurencji. Punkt ten jeżeli miałby służyć kierunkowaniu programowania krajowych polityk publicznych wymaga doprecyzowania. Warto też zaznaczyć, że wskazana w nim rola partnerów społecznych jest jedynie symboliczna.

Tutaj można przeczytać o 19 punkcie Filaru


bs