Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość o tragicznej śmierci polskich i czeskich Górników w Kopalni w Karwinie. Łączymy się w bólu i modlitwie z rodzinami, bliskimi i całą załogą kopalni. W sposób szczególny z rannymi, życząc im szybkiego powrotu do zdrowia.

Niech dobry Bóg otoczy Was Swoją opieką.

Piotr Duda
Przewodniczący KK NSZZ „Solidarność”

Przyznawane przez Radę Miasta Brzegu statuetki „Złote Kotwice” w kategorii działalność charytatywna i społeczna trafiły do NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsk Opolski Oddział w Brzegu. Wyróżnienie odebrał przewodniczący Oddziału Kazimierz Kozłowski.

Radni docenili całokształt działalności brzeskiej Solidarności od samego powstania do dnia dzisiejszego, w tym czas podziemnej działalności. Szczególne uznanie zyskało niezmienne zaangażowanie Związku w sprawy swojego najbliższego środowiska, na rzecz którego – jak uzasadniają radni – aktywnie pracowała.

Rada doceniła również wkład Oddziału w upamiętnianie ofiar komunistycznego totalitaryzmu jak inicjatywę odsłonięcia w 2004 roku w kościele pw. św. Mikołaja i pw. Podwyższenia Krzyża Świętego pamiątkowych tablic, a w 2009 roku jedynego na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie obelisku ku czci kapelana Solidarności błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki.

Brzeski Międzyzakładowy Komitet Strajkowy/Międzyzakładowy Komitet Założycielski został zarejestrowany we Wrocławiu 2 września 1980 roku. Od 17 lutego 1982 roku, Solidarność Ziemi Brzeskiej działała w podziemnych strukturach Związku.

Statuetki „Złote Kotwice” przyznawane są (na mocy uchwały Rady Miejskiej Brzegu) od 2004 r. firmom, instytucjom i osobom wyróżniającym się swoją ogromną aktywnością społeczną, zawodową, przedsiębiorczością lub promocją na rzecz miasta Brzeg. „Złote Kotwice” przyznawane są za działalność w trzech niezależnych kategoriach: 1. Człowiek, 2. Działalność charytatywna, społeczna, 3. Gospodarka, samorząd, promocja.

ml

Polska Organizacja Handlu i Dystrybucji, jeden z głównych przeciwników ograniczenia handlu w niedzielę, ma tyle wspólnego z Polską, co poczta z „Żabką”. Tak jak Żabka nie jest pocztą, tak i POHiD nie jest polska.

W skład POHiD wchodzą takie „polskie” sklepy: francuski Auchan, francuski Carrefour, francuska Castorama, francuski Decathlon, francuski E.Leclerc, szwedzka (choć siedziba jest w Holandii) IKEA, portugalska Jeronimo Martins, duńska JYSK, niemiecki Kaufland, niemiecki Lidl, niemiecka Media Markt Saturn, południowoafrykańskie (wcześniej brytyjskie) PEPCO, francuska Schiever, niemiecka Transgourment, brytyjska Tesco i – tu wisienka na torcie – od niedawna luksemburska Żabka. Wcześniej byłą nieokreśloną własnością europejskiego funduszu o wielu siedzibach, m.in. w Londynie.

Na stronie tej organizacji w informacji o członkach nie ma żadnej polskiej firmy. Co więcej w większości firm w tej organizacji istnieją ogromne trudności w prowadzeniu działalności związkowej i przestrzeganiem praw pracowniczych. Osobną też kwestią są płacone w Polsce podatki, które z nielicznymi wyjątkami są – delikatnie mówiąc – są mocno zaniżone.

To czym w istocie jest POHiD? Formalnie POHiD jest członkiem zasiadającej w Radzie Dialogu Społecznego reprezentatywnej organizacji pracodawców Lewiatan. Ale tak naprawdę jest dużym, zasobnym i niezwykle wpływowym lobbystą. Sponsorem licznych badań, tekstów prasowych, sondaży. Aktywnym uczestnikiem dyskusji, który ma tylko jeden cel. Własny, bynajmniej nie Polski interes. I to nie zarzut do POHiD. Biznes już dawno przestał być narodowy. Jest globalny. Nie zabiega o interes tego czy innego państwa, tylko o swój. Ważne jest, aby  mieć tego świadomość.

ml

Choć Elbląg stał nieco na uboczu głównych wydarzeń tragicznego Grudnia 1970 r., elblążanie stracili trzech swoich mieszkańców. W Gdańsku zginął Waldemar Rebinin, w Gdyni Zbigniew Godlewski, a w samym Elblągu 18 grudnia – Marian Sawicz. Dlatego właśnie 18 grudnia mieszkańcy Elbląga obchodzą tę smutną rocznicę. Wczoraj po raz 48.
 

- Spotykamy się pod elbląskim pomnikiem Ofiar Grudnia, by uczcić pamięć tych, którzy wówczas zginęli. Tragedia 1970 roku działa się na ulicach naszego miasta ukazując mieszkańcom, jaki wpływ decyzja komunistycznych władz może mieć na los jednostki – mówił prezydent Witold Wróblewski.

- Waldemar Rebinin, pracownik Wojewódzkiej Kolumny Transportu Sanitarnego, zastrzelony w Gdańsku 15 grudnia w okolicach dworca kolejowego podczas pełnienia służby jako sanitariusz, Zbyszek Godlewski, pracownik gdyńskiej stoczni im. Komuny Paryskiej, zastrzelony 17 grudnia w Gdyni, nieopodal przystanku Szybkiej Kolei Miejskiej, Gdynia Stocznia – wymienił Grzegorz Adamowicz, szef elbląskiej „Solidarności”.

- Musimy pamiętać o tych wydarzeniach, choćby po to, żeby młode pokolenie wiedziało, że wolność nie jest dana raz na zawsze. Żeby młode pokolenie wiedziało, że ta wolność rodziła się w wielkich bólach, z krwią m.in. robotników Elbląga. Po to, żeby młode pokolenie nie myślało, że to wszystko załatwił twitter czy facebook. Młode pokolenie musi pamiętać i czcić ofiary tamtych wydarzeń – powiedział z kolei Tadeusz Majchrowicz, zastępca przewodniczącego Komisji Krajowej Solidarności.

Tadeusz Majchrowicz zwracał uwagę, że wolne państwo polskie przez blisko 30 lat nie potrafiło skazać i ukarać winnych. Nie potrafiło zdegradować generałów, którzy te zbrodnie popełniali! Ocenił, że bez dekomunizacji sądów nie doczekamy się sprawiedliwości.

- Żądamy dekomunizacji sądów. Żądamy degradacji komunistycznych generałów z Jaruzelskim i Kiszczakiem na czele. Żądamy osądzenia i skazania winnych. Choćby pośmiertnie. Żądamy sprawiedliwości – apelował Majchrowicz.

Uroczystości w Elblągu symbolicznie kończą obchody grudniowej masakry na Wybrzeżu.

ml/k

Wyjątkowo silny opór przeciwko rygorom stanu wojennego napotkał reżim WRON na Górnym Śląsku. Milicja użyła broni palnej pacyfikując strajki w KWK „Wujek” i KWK „Manifest Lipcowy”. Pod ziemią strajkowali górnicy kopani „Ziemowit” (od 15 do 24 grudnia 1981 r.) i „Piast” (od 14 do 28 grudnia). Na dole rozgrywały się sceny niczym z filmu „Perła w koronie” w reżyserii Kazimierza Kutza (reżyser zmarł we wtorek 18 grudnia br.), który wyreżyserował też film „Śmierć jak kromka chleba” o strajku i pacyfikacji na „Wujku”.

Górnicy z „Piasta” zastrajkowali tak, jak ich koledzy w 25 innych śląskich kopalniach, przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Zdecydowali się na krok desperacki – na strajk na poziomie „650”. Iskrą była podana na porannej zmianie w poniedziałek 14 grudnia informacja, że Eugeniusz Szelągowski, wiceprzewodniczący NSZZ „S” w kopalni Piast, został zatrzymany przez milicję, a związkowi liderzy „Solidarności” w Przedsiębiorstwie Robót Górniczych Mysłowice zostali internowani.

Strajki na „Piaście” i „Ziemowicie” charakteryzował upór, determinacja i niebywała dyscyplina. Pod ziemią w obu kopalniach zostało przez pierwsze dni blisko cztery tysiące górników. Do końca wytrwał niemal co drugi.

We wspomnieniach przewijają się przejmujące obrazy Wigilii pod ziemią, przy gasnących górniczych lampach. Na prowizorycznych „stołach” chleb, woda i jabłka. W czasie świąt były próby złamania woli strajkujących. Stąd często pokazywane w reżimowej TVP i ówczesnych kronikach filmowych zdjęcia filmowe płaczących kobiet, żon i matek strajkujących, przy szybach kopalni, apelujących przez kopalniane mikrofony o wyjazd „z gruby” na powierzchnię. Ostatecznie wyjechali – ostatni w poniedziałek 28 grudnia, po dwóch tygodniach pod ziemią.

Po drugiej strony barykady byli dyrektor kopalni „Ziemowit” Antoni Piszczek i komisarz płk Jerzy Szewełło. Mimo, że byli po przeciwnej stronie, to starali się zachować godnie. Poza zakładami pracy jednak zastraszano rodziny strajkujących, nachodząc ich w domach i mieszkania w familokach. Strajkujący zaś nie mieli wieści o tym, co dzieje się na górze, jaki jest los ich rodzin. Był lęk, że kopalnie mogą zostać zalane. Jednak strajk trwał.

Windami na dół przetransportowano w pierwszych dniach strajku koce i kurtki oraz grochówkę z kopalnianych stołówek. Później i ta droga została odcięta. Strajkiem na „Piaście” kierował wówczas Zbigniew Bogacz.

W pierwszym tygodniu strajku do strajkujących zjechało kilku księży z komunią św. a w Wigilię zjechał do nich ks. bp Janusz Zimniak, by obejść korytarze i wyrobiska, gdzie strajkowała brać górnicza. Górnicy łamali się opłatkiem.

Górnicy z „Piasta” wyjechali na powierzchnię 28 grudnia 1981 r. Wyjeżdżając śpiewali hymn, modlili się przed ołtarzem św. Barbary, patronki górników. Wracający do domów byli zatrzymywani przez MO i SB. Stu górnikom nie pozwolono na powrót do pracy.  11 internowano, a 7 aresztowano. Prokurator żądał dla nich od 10 do 15 lat więzienia, ale – co było ewenementem w stanie wojennym – zostali oni uniewinnieni przez sąd wojskowy.

Strajk grudniowy, niczym powstania śląskie, stał się elementem śląskiego etosu.

Wyjeżdżajcie już chłopcy od „Piasta”,
Pora, chłopcy, opuścić tę dziurę.
Baby płaczą, upiekły Wam ciasta,
Złota klatka wyniesie Was w górę.

Wyjeżdżajcie, już szychta skończona,
Pielęgniarki i lekarz są w szatni.
Porozwożą Was suki po domach,
Mają wszystkich. Wasz szyb jest ostatni.

Pan pułkownik wyciągnie sam rękę,
Gdzieś w kantorku bulgoce już czajnik.
Żona z „Wujka” ma czarną sukienkę,
A poza tym — jest wreszcie normalnie.

Śpijcie w domu spokojnie do rana,
Bo zapłacą Wam — cóż się targować?
Jutro druga na dół zjedzie zmiana;
Trza fedrować, fedrować, fedrować!

Tylko dwunastka nie wróci górników:
Czterech zniknie, trzech stanie przed sądem,
Trzech wieczorem oplują w Dzienniku,
Dwaj nie są stąd, a reszta jest z rządem.
(…)

Ballada w wykonaniu Jana Krzysztofa Kelusa; słowa Jan Zazula (Jakub Broniec), fizyk, alpinisty, który zginął przed 21 laty na Mont Blanc

www.solidarnosc.gda.pl / Artur S. Górski

Państwo prawa działa! Sprawiedliwość w Denso Thermal Systems Polska w Tychach po raz kolejny! Warto uparcie walczyć o swoje prawa i dobre imię naruszane przez pracodawcę. 18 grudnia Sąd Rejonowy w Tychach w wyroku pierwszej instancji oddalił zarzuty stawiane mi przez pracodawcę. Zarzuty w świetle przewodu sądowego okazały się bezpodstawne, dlatego kara nagany, którą mi przyznano, została uchylona.

Od 10 lat walczę o sprawiedliwość, firma w której pracuję będąc świadkiem łamania praw pracowniczych, postanowiła konsekwentnie realizować plan „pokazania mi”, że się mylę, być może chodzi o złamanie woli człowieka, który od tak długiego czasu musi kosztem rodziny i zdrowia być stroną w działaniach  wymiaru sprawiedliwości, ciągle udowadniając,że ma rację! 

Cała dywizja świadków Denso wspierana przez renomowaną kancelarię prawniczą byłego Ministra Sprawiedliwości – mecenasa Ćwiąkalskiego nie zdołała jednak pokonać prawdy! 12 grudnia 2008r. zostałem dyscyplinarnie zwolniony z pracy, postawiono mi pięć zarzutów. Sąd odrzucił wszystkie,12 lutego Sąd uchylił karę nagany oczyszczając mnie z zarzutów. 30 marca 2009 roku zapadł wyrok przywracający do pracy. Denso wniosło apelację, którą 15 września 2009r. Sąd Okręgowy w Katowicach oddalił. Wygrałem proces o „ zatajanie” wypadków przy pracy. 30 czerwca 2015 r kolejna nałożona kara nagany z której oczyszcza mnie Sąd pracy w Tychach.

Mam nadzieję, że okres Bożego Narodzenia i postanowień noworocznych skłoni mojego pracodawcę do głębszej refleksji, to kolejna wygrana przeze mnie sprawa, jak długo będą jeszcze  „wpływać” na moje życie, niszczyć spokój i równowagę?

Obecnie rozważam wniesienie sprawy o działania dyskryminacyjne i zachowania mobbingowe. Czas na poszanowanie pracownika wreszcie nadszedł. Analizując okres walki sądowej z pracodawcą nie trudno zliczyć przez ile miesięcy wraz z rodziną balansowałem na granicy egzystencji. 

Przez okres całej walki stałem się bankrutem a pracodawca czuje się bezkarny, dlatego w świetle korzystnych dla mnie wyroków pytam, kto zwróci mi utracone lata, kto zapłaci za ból, straty moralne, pogorszenie stanu zdrowia oraz niższy standard życia mojej rodziny?

Mateusz Gruźla Solidarność Denso

Od momentu podpisania porozumienia płacowego z pielęgniarkami i położnymi obserwujemy, że wszystkie porozumienia wymuszane są protestami i odbywają się poza Radą Dialogu. To jasny sygnał, gdzie jest nasze miejsce – mówi Piotr Duda, przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ Solidarność, w rozmowie z Cezarym Krysztopą.

– Niespełnione obietnice, zły stan dialogu społecznego i brak podwyżek w budżetówce to główne zarzuty, jakie Solidarność postawiła rządowi w stanowisku Komisji Krajowej zapowiadającym protesty. To dość zaskakujący ruch związku.
– Jeśli ktoś w miarę systematycznie obserwuje nasze działania, nie powinien być zaskoczony. Wielokrotnie sygnalizowaliśmy problemy. Już w czerwcu Komisja Krajowa ogłosiła twarde postulaty dotyczące głównie podwyżek w budżetówce, grożąc protestami. Wtedy doszło do spotkania z premierem i wydawało się, że osiągnęliśmy kompromis. Niestety od momentu podpisania porozumienia płacowego z pielęgniarkami i położnymi obserwujemy, że wszystkie porozumienia wymuszane są protestami i odbywają się poza Radą Dialogu. To jasny sygnał, gdzie jest nasze miejsce.

– Nie w Radzie Dialogu Społecznego? Przecież to „dziecko” Solidarności.
– Od dłuższego czasu na RDS nie przychodzą ministrowie, którzy są decyzyjni i są odpowiedzialni za swoje obszary. Tymczasem wystarczy kilkadziesiąt osób blokujących autostradę i w ciągu dwóch godzin minister się pojawia. Ponadto nagminnie łamane są terminy przeznaczone na konsultacje, a strona rządowa nie wypełnia ustawowego wymogu pisemnej reakcji na postulaty strony społecznej. Coraz więcej kwestii rozstrzyganych jest też poza Radą. Przykład bardzo wymowy to nowelizacja ustawy znoszącej limit tzw. 30-krotności przy płaceniu składek na ZUS. Tak ważna społecznie sprawa odbyła się poza Radą. Stąd m.in. prosiliśmy prezydenta o złożenie skargi do Trybunału Konstytucyjnego w tej sprawie.

– Solidarność wielokrotnie chwaliła rząd, że wywiązuje się ze swoich deklaracji. Co się zmieniło?
– Rząd Zjednoczonej Prawicy zrealizował wiele ważnych postulatów pracowniczych i społecznych. Minione trzy lata to były dobre lata. Ale dzisiaj przy kolejnym dobrym roku dla gospodarki i budżetu, nie porównując z innymi podwyżkami, nie ma uzasadnienia dla dalszego blokowania szybszych podwyżek dla budżetówki, niepodnoszenia kwoty wolnej od podatku, braku waloryzacji progów dochodowych i wysokości zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu. Nie ma uzasadnienia dla blokowania szybszego wzrostu kwoty odpisu na zakładowy fundusz socjalny itd. A skoro nie możemy tych spraw rozstrzygać w dialogu, będziemy dialog prowadzić na ulicach. 

– Kiedy odbędą się protesty i jak będą wyglądały?
– O tym będziemy informować na bieżąco. To też dobry czas dla rządu na podjęcie negocjacji, choć patrząc na dotychczasowe doświadczenia, nie bardzo liczymy na jakąś znaczącą zmianę w podejściu do partnerów społecznych.

www.tysol.pl

– Mamy odpowiedź dlaczego do dzisiaj nie doczekaliśmy się sprawiedliwości i pełnego rozliczenia tych, którzy zabili Górników oraz zleceniodawców pacyfikacji – powiedział szef Solidarności Piotr Duda podczas uroczystości 37. rocznicy masakry w Kopalni Wujek.

101

W 37 rocznicę wprowadzenia przez komunistów stanu wojennego w rzeszowskim kościele farnym odprawiona została msza św. w intencji Ojczyzny i tych, którzy oddali za nią życie. Uroczystej eucharystii przewodniczył biskup rzeszowski, ks. bp Jan Wątroba, a kazanie wygłosił ks. dr Sławomir Jeziorski.

W uroczystości uczestniczyli liczni członkowie i sympatycy NSZZ Solidarność oraz  13 pocztów sztandarowych wystawionych przez organizacje zakładowe Solidarności z całego regionu.