Adam Gliksman, członek Komisji Krajowej NSZZ “Solidarność”, delegat pracowniczy, 16 czerwca 2021.

Szanowna Pani Przewodnicząca, Szanowny Dyrektorze Generalny, Szanowni Delegaci, Goście i Obserwatorzy, w imieniu polskich pracowników pragnę przekazać Wam serdeczne pozdrowienia i życzyć owocnych obrad.

Spotykamy się wirtualnie po rocznej przerwie spowodowanej pandemią, w nowych, trudnych okolicznościach. Nie sposób jednak nie przypomnieć naszego ostatniego spotkania podczas 108. Sesji MKP, gdy uczciliśmy 100-lecie MOP. Była to doskonała okazja do przypomnienia sobie źródeł ideologii MOP, jej celów, a także drogi, jaką świat pracy przeszedł od 1919 r. W „Deklaracji Stulecia na Rzecz Przyszłości Pracy” zadeklarowaliśmy chęć dalszych działań na rzecz polityki, w której człowiek będzie centrum podejmowanych działań.

Nie spodziewaliśmy się wówczas, że zaledwie kilka miesięcy później rzeczywistość brutalnie będzie chciała sprawdzić nasze deklaracje i umiejętność ich wdrażania w życie.

Wybuch pandemii jak każda tragedia o takim zasięgu, zaowocował całą gamą zachowań i reakcji – od przykładów prawdziwej solidarności i troski o wspólne dobro, po próby wykorzystania sytuacji i realizacji własnych celów. Te wszystkie elementy znakomicie zostały przedstawione w raporcie Dyrektora Generalnego i znajdują odzwierciedlenie w dyskusjach podczas obecnej konferencji.

Niestety,  z przykrością muszę podkreślić, że także w Polsce pandemia stała się pretekstem do osłabienia czy wręcz likwidacji dialogu społecznego, za co związki zawodowe obwiniają wicepremiera Jarosława Gowina, który wczoraj przemawiał podczas naszej konferencji. Coraz częściej partnerzy społeczni stają się jedynie odbiorcami komunikatów strony rządowej, a instytucje dialogu społecznego na poziomie krajowym są zamrażane i nie są w stanie reagować na bieżące problemy poszczególnych branż i ich pracowników. Rozwiązania legislacyjne są często narzucane przez rządzących bez prawdziwych konsultacji i bez woli wypracowania kompromisu, czego przykładem jest m.in. kwestia uregulowania funkcjonowania pracy zdalnej w Polsce. Negocjacje w tej sprawie ze związkami zawodowymi zostały jednostronnie zerwane przez rząd.

Wiele problemów pojawiło się także w zakładach pracy, gdzie pandemia osłabiła relacje międzyludzkie i negatywnie wpłynęła na organizowanie się w związki zawodowe. Niestety wciąż mimo istniejących rozwiązań prawnych dochodzi w Polsce do bezprawnego zwalniania działaczy związkowych, czego przykładem są międzynarodowe konsorcja Genpact PL Sp. z o.o. i Castorama. Te działania mają na celu zniechęcanie pracowników do zrzeszania się w związki zawodowe.

Rok 2020 r. przyniósł także walkę o wolność i demokrację na Białorusi. NSZZ „Solidarność” jednoznacznie wsparł tamtejsze niezależne organizacje związkowe i nadal apeluje do całego świata o wsparcie dla naszych przyjaciół.

Wyzwań przed nami jest bardzo wiele i istnieją one na różnych poziomach, ale wiemy, że historia MOP to historia zmagania się z powracającymi problemami świata pracy. Wierzę, że trzymając się swoich zasad i metod działania oraz korzystając ze swoich osiągnięć MOP jest w stanie odegrać aktywną rolę w procesie odbudowy i przebudowy świata po wciąż jeszcze trwającym kryzysie. Udało się to po pierwszej i drugiej wojnie światowej, uda się i teraz.

Kończąc, chcę przypomnieć powiedzenie, które zostało spopularyzowane przez Prezydenta USA Abrahama Lincolna „Czyny głośniej przemawiają niż słowa”.  Dziś musimy się skupić na czynach i na wdrażaniu naszych słów i deklaracji w życie.

Dziękuję za uwagę.

 

10 czerwca 2021 r., w formule online, odbyła się konferencja poświęcona funkcjonowaniu Europejskich Rad Zakładowych i Rad Zakładowych Spółek Europejskich w okresie pandemii.

Konferencja była zorganizowana przez Europejski Instytut Związków Zawodowych (ETUI) i Europejskie Centrum Partycypacji Pracowniczej (EWPCC). Ponad 170 uczestników, głównie delegatów do ERZ, ale również naukowców z dziedzin nauk społecznych, miało możliwość wymiany doświadczeń i dyskusji.

Koncentrowano się na kwestiach dotyczących przepływu informacji pomiędzy zarządami centralnymi firm transnarodowych (TNC) a członkami ERZ i Rad SE. Analizowano jak środki zastosowane przez zarządy firm w celu ograniczenia strat ekonomicznych, odbiły się na możliwościach otrzymania szybkiej i precyzyjnej odpowiedzi na pytania stawiane przez stronę pracowniczą. Zwracano również uwagę na poziom merytoryczny, prezentowanych przez zarządy TNC, raportów informacyjnych. Oceniano wreszcie częstotliwość kontaktów i ich adekwatność do potrzeb, w konkretnych sytuacjach. W zaprezentowanych przez badacza ETUI Romualda Jagodzińskiego, wynikach przeprowadzonej ankiety, dane są jednoznaczne.

W ponad 2/3 przypadków, ankietowani ocenili, że sposób funkcjonowania Rad w których są członkami, był niewystarczający w zderzeniu z ilością i zakresem problemów, które pojawiły w okresie ostatniego, pandemicznego roku. Pewnym elementem łagodzącym tę ocenę, co podkreślał badacz, jest obiektywna trudność w komunikowaniu się podczas spotkań online, które, siłą rzeczy, dominowały w analizowanym okresie.

Oddzielny panel poświęcono kwestiom ochrony pracowników przez zarażeniem Covid-19 w kontekście koordynacji działań przez związki zawodowe i ERZ. Uczestnicy debaty zwracali uwagę, iż nie to jest fundamentalną rolą związkowców, zatem trudno byłoby oczekiwać, że działania, które muszą być wprowadzane na szczeblu centralnym czy to oddziałów krajowych, czy też central europejskich danej firmy, miałyby być wprowadzane przez reprezentację pracowniczą. Z tego względu nie analizowano roli ERZ w tym zakresie, a raczej poziom zaangażowania poszczególnych organizacji związkowych we wdrażaniu i promowaniu konkretnych rozwiązań BHP.

Ostatnim, odrębnym obszarem, o którym mówiono, było zagadnienie wdrażania programów osłonowych bazujących na pomocy publicznej, których celem była ochrona miejsc pracy w Europie. W tym zakresie koncentrowano się na aspektach związanych z koordynacją działań prowadzonych przez firmy w oparciu o pomoc udzielaną przez poszczególne kraje. Interesowano się czy koordynacja działań miała wymiar europejski, czy też ograniczała się do doraźnych posunięć w zależności od możliwości, które pojawiały się w danym kraju UE. Wnioski, które przedstawili uczestnicy, akcentowały fakt, iż co prawda ERZ pełniły funkcje pomocniczą, niemniej brały udział w procesach, które zachodziły w firmach transnarodowych przyczyniając się do prowadzenia zharmonizowanej strategii ekonomicznej przez zarządy centralne firm.

Komunikacja, komunikacja i jeszcze raz usprawnienie komunikacji to główna konkluzja i postulat z myślą o przyszłym funkcjonowaniu ERZ. Co do tego uczestnicy byli zgodni wskazując minusy ostatniego roku, natomiast cieszą pozytywy, szczególnie w zakresie zaangażowania związków zawodowych w sprawy bezpieczeństwa i ochrony miejsc pracy. Kolejna konferencja pod auspicjami EWPCC już za rok.

pp

 

W czym zawiera się prawdziwa godność i powołanie życiowe kobiety? Jak je realizować odpowiadając na wyzwania XXI wieku? Jaka powinna być rola kobiet w związkach zawodowych, a zwłaszcza w związku zawodowym, w którego statucie jako podstawowy punkt odniesienia umieszczono wartości chrześcijańskie?

Tematy te stanowiły główne punkty refleksji i dyskusji podjętej w ramach IV Forum Kobiet Solidarności, które odbyło się 10 i 11 czerwca br. pod hasłem: „Godność kobiety w Polsce i w Europie”. Inspiracją w wyborze myśli przewodniej spotkania stał się cytat Sługi Bożego Prymasa Tysiąclecia.

To one uratowały strajk

„Zapamiętaj sobie, ilekroć wchodzi do twego pokoju kobieta, zawsze wstań, chociaż byłbyś najbardziej zajęty. Wstań, bez względu na to, czy weszła matka przełożona, czy siostra Kleofasa, która pali w piecu. Pamiętaj, że przypomina ci ona zawsze służebnicę Pańską, na imię której Kościół wstaje. Pamiętaj, że w ten sposób płacisz dług czci twojej Niepokalanej Matce, z którą ściślej jest związana ta niewiasta niż ty. W ten sposób płacisz dług wobec twej rodzonej Matki, która ci usłużyła własną krwią i ciałem...” – pisał Prymas w Komańczy 8 grudnia 1955r.

Organizatorami dwudniowej Konferencji była Krajowa Sekcja Kobiet NSZZ Solidarność wraz z Regionalną Sekcją Kobiet przy Regionie Częstochowskim, a honorowy patronat nad spotkaniem objęła poseł do Parlamentu Europejskiego Jadwiga Wiśniewska. Forum odbyło się w Częstochowie, w siedzibie Muzeum Monet i Medali im. Jana Pawła II. Dyrektor placówki, Krzysztof Witkowski oprowadził delegatki po Muzeum, opowiadając o nieznanych szerzej faktach z życia św. Jana Pawła II i jego ogromnej roli w upominaniu się o godność kobiet. Zwiedzający Muzeum wspólnie z delegatkami zastępca przewodniczącego KK NSZZ „S” Tadeusz Majchrowicz przypomniał o fundamentalnej roli kobiet w powstaniu „Solidarności”. „To one, Anna Walentynowicz i Alina Pieńkowska, uratowały strajk w Stoczni Gdańskiej” – zaznaczył wiceprzewodniczący Związku.

To już czwarte Forum Kobiet, w którym uczestniczę. Podziwiam jego wspaniałą organizację, atmosferę, głębię poruszanych tematów. Czuję się tutaj jak u siebie w domu, przebywam w towarzystwie osób myślących tymi samymi kategoriami, wybierających ten sam system wartości. To są prawdziwe kobiety Solidarności. Otwierając obrady wspomniałem o preambule naszego statutu, o tym, że opieramy swoją działalność na nauce społecznej Kościoła. Prosiłem, aby przekazywać młodszym koleżankom, że nie możemy zmieniać naszego statutu, że jesteśmy jednym z nielicznych chrześcijańskich związków zawodowych na świecie i musimy pozostać wiernymi naszej tożsamości i naszym wartościom. Kiedy rodziła się Solidarność, wstawaliśmy z kolan odzyskując naszą godność, a jednocześnie powstawaliśmy na kolanach, modląc się w czasie strajków, gdzie w komunistycznych zakładach pracy pojawiły się krzyże, ikony Matki Boskiej Częstochowskiej i wizerunki św. Jana Pawła II

– przypomniał w rozmowie z „Tygodnikiem Solidarność” Tadeusz Majchrowicz.

Prawda zamiast populizmu

Wiceprzewodniczący Związku przypomniał podczas Forum Kobiet o powodach wielkiej manifestacji Solidarności, jaka odbyła się w Warszawie 9 czerwca br. w związku z brakiem dialogu społecznego w branży energetyczno-paliwowej, łamaniem praw pracowniczych i związkowych, zagrożeniem utraty miejsc pracy oraz stworzeniem zagrożenia w dziedzinie energetyki dla całego kraju. Zostaliśmy potraktowani przez premiera tak, że przewodniczący S Piotr Duda musiał złożyć nasze petycje na wycieraczce – dosłownie i w przenośni – podkreślił Tadeusz Majchrowicz.

Ważnymi tematami obrad Forum Kobiet były kwestie równości płac kobiet i mężczyzn oraz kwestia emerytur stażowych.

Niebawem rozpoczniemy wielką kampanię w tej sprawie. To jest paląca konieczność. W wielu miejscach pracy – choćby hutach szkła czy zakładach mięsnych - kobiety nie mają po prostu szans dotrwać do wieku emerytalnego. W takich sytuacjach powinna istnieć możliwość przejścia na wcześniejszą emeryturę – choćby niewielką, ale znacznie jednak wyższą niż zasiłek socjalny czy świadczenie przedemerytalne

– zaznaczył w rozmowie z nami wiceprzewodniczący S.
 

Bardzo się cieszę, że nasze Forum w ogóle doszło do skutku. Praktycznie do ostatniej chwili nie wiedzieliśmy, czy to się uda z uwagi na obostrzenia epidemiologiczne. Ale jak widać, Opatrzność nad nami czuwała. Hasło przewodnie naszego Forum: "Godność Kobiety w Polsce i w Europie" ma za zadanie skłonić nasz do przemyśleń i dyskusji na ten temat, szczególnie w kontekście planowanych w kraju i w Europie zmian legislacyjnych. Chcemy, aby w przestrzeni publicznej wybrzmiała prawda o kobietach, a nie populistyczne hasła zniekształcające pojęcie kobiecości i wolności. W czasie naszych obrad zawsze chcemy czerpać z doświadczenia i mądrości naszych starszych koleżanek ze Związku, stąd niezwykle ważne były dla nas wystąpienia Ewy Tomaszewskiej i Teresy Bochwic. Wiele uwagi poświęciłyśmy w tym roku kwestiom macierzyństwa i ochrony życia, świetny wykład na ten temat wygłosiła pani prof. Urszula Cierniak. Wreszcie chciałyśmy zaznaczyć, że kobiecość nierozerwalnie wiąże się z pięknem i sztuką, o czym przypomniało nam wspaniałe wystąpienie z nt. średniowiecznej muzycznej liryki dworskiej pani prof. Anna Szyndler

- podkreśliła w rozmowie z nami Joanna Kruk, przewodnicząca Krajowej Sekcji Kobiet NSZZ Solidarność.
 

www.tysol.pl / Agnieszka Żurek

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pracownicy Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych w Katowicach od marca nie dostają należnych wynagrodzeń. Przed upadłością firmę mogłaby uchronić pożyczka z Agencji Rozwoju Przemysłu, jednak wniosek w tej sprawie od miesięcy nie może doczekać się na rozpatrzenie. WPRD jest spółką Skarbu Państwa.

– W ciągu ostatnich trzech miesięcy dostaliśmy tylko dwukrotnie po 1000 zł zaliczki. Ludzie nie mają za co żyć, zapożyczają się gdzie mogą. Biorą urlopy, bo nie mają pieniędzy na bilety, żeby dojechać do pracy. Z miesiąca na miesiąc wpadają w coraz większe długi – mówi Janusz Drożdż, związkowiec z działającej w firmie „Solidarności”.

Jak informuje związkowiec, już wynagrodzenie za luty pracownicy dostali z opóźnieniem. W marcu w firmie zaczęło brakować pieniędzy na paliwo do samochodów czy materiały budowlane. Z tygodnia na tydzień topnieje załoga. – Obecnie w WPRD zostało już tylko kilkudziesięciu pracowników. Ludzie się zwalniają i szukają innej pracy, bo muszą jakoś utrzymać rodziny – zaznacza Janusz Drożdż.

W spółce 26 kwietnia zostało uruchomione postępowanie restrukturyzacyjne. Jednak jak wskazuje Andrzej Karol, przewodniczący Międzyzakładowej Organizacji Związkowej NSZZ „Solidarność” Baildon, która zasięgiem swojej działalności obejmuje pracowników WPRD, coraz bardziej realne jest, że zamiast restrukturyzacji firmę czeka likwidacja. – Na początku czerwca dowiedzieliśmy się, że jeden z wierzycieli WPRD złożył do sądu wniosek o unieważnienie procesu restrukturyzacyjnego i ogłoszenie upadłości. W naszej ocenie tę firmę można uratować, a jej majątek jest na tyle duży, że jest on w stanie praktycznie w całości zaspokoić wierzycieli. Nie ma więc żadnych merytorycznych przesłanek przemawiających za ogłaszaniem teraz upadłości – podkreśla Andrzej Karol.

Już pod koniec kwietnia „Solidarność” zaapelowała do Ministerstwa Aktywów Państwowych, które sprawuje nadzór właścicielski nad WPRD, o interwencję w sprawie sytuacji w spółce. – Spotkaliśmy się w tej sprawie z wiceministrem Zbigniewem Gryglasem. Pan minister obiecał pomoc, ale na tym się skończyło – mówi Andrzej Karol.

Również w kwietniu zarząd katowickiej firmy złożył wniosek o pożyczkę do Agencji Rozwoju Przemysłu. Pieniądze z ARP mogłyby pomóc przetrwać firmie najgorszy okres i przeprowadzić działania naprawcze. – Kilka dni temu dostaliśmy informację, że ARP rozpatrzy wniosek dopiero w drugiej połowie lipca. Wtedy może już nie być ani firmy, ani miejsc pracy – podkreśla przewodniczący.

Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych S.A. w Katowicach zajmuje się budową, modernizacją i utrzymaniem infrastruktury drogowej na terenie województwa śląskiego oraz regionów ościennych. Ponad 98 proc. udziałów w spółce należy do Skarbu Państwa.

www.solidarnosckatowice.pl

 

 

18 czerwca, przewodniczący Obywatelskiej Inicjatywy Ustawodawczej – #emeryturazastaz Piotr Duda złoży u Marszałek Sejmu Elżbiety Witek projekt ustawy wraz z wymaganymi do zarejestrowania wniosku podpisami.

 

Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że prawo do strajku jest nadrzędne względem swobód gospodarczych. Prawa pracowników, wolność zrzeszania się, prawo do strajku nie stanowią przeciwwagi dla swobody przedsiębiorczości dla firm.

Do wyroku przyczyniła się bez wątpienia sprawa sporu pracowników portowych ze spółką Holship Norge AS w porcie Drammen. Pracodawca próbował zerwać układ zbiorowy zawarty w 1976 r., w którym zobowiązał się m. in. do zatrudniania wykwalifikowanych dokerów na stabilnych warunkach (stała umowa i ilość godzin pracy). Po tym, jak przedsiębiorstwo naruszyło umowę i zaczęło zatrudniać pracowników dorywczo, norweski Związek Zawodowy Pracowników Transportu (NFT) zorganizował bojkot statków należących do firmy. Norweski Sąd Najwyższy orzekł, że to pracownicy postąpili niezgodnie z prawem narażając przedsiębiorstwo na straty. W praktyce oznaczało to ogromny krok wstecz w walce o prawa pracownicze. Dzięki Interwencji NFT i LO, przy wsparciu EKZZ, ETPCz podjął decyzję, która swobody przedsiębiorców stawia pod prawami pracowników.

Isabelle Schomann, Sekretarz Konfederalny EKZZ w słowie komentarza zauważyła, że wyrok, chociaż korzystny dla pracowników, nadal pozostawia zbyt dużą swobodę w ograniczaniu praw człowieka w zestawieniu z argumentami ekonomicznymi, co jest niedopuszczalne.

msz

W warszawskiej siedzibie Komisji Krajowej przy ul. Prostej 30, 14 czerwca odbyło się posiedzenie Rady Sekretariatu Przemysłu Spożywczego NSZZ „Solidarność”.

W trakcie posiedzenia przedstawiciele Rady przedstawiali informacje z pracy poszczególnych sektorów. I tak np. Emilia Janicka, która jest koordynatorem IUF (Światowy Związek Branży Spożywczej i gałęzi pokrewnych) i działa  w w zakresie rozwoju Sekretariatu Spożywców, przedstawiła informacje z działalności koordynatora IUF na Polskę, a z kolei Marcin Klimczyk –przedstawił informacje z działalności koordynatora Sekretariatu ds. ERZ. Natomiast w czasie omawiania sytuacji w poszczególnych branżach, wśród występujących była Barbara Bzowska z Solidarności w Heineken/Żywiec, która opowiadała o trwającym sporze zbiorowym w spółce.

Z kolei przewodniczący Sekretariatu Zbigniew Sikorski omówił sytuację po ostatnich posiedzeniach Trójstronnego Zespołu Branżowego ds. Branży Spożywczej, a następnie przedstawił informacje dotyczące zaawansowania prac nad powołaniem Krajowej Grupy Spożywczej. – W lutym odbyło się stacjonarne posiedzenie w Ministerstwie Aktywów Państwowych, a w marcu hybrydowe spotkanie w sprawie powołania Krajowej Grupy Spożywczej. Dzisiaj ta kwestia jest pozytywnie oceniona. Jesteśmy więc coraz bliżej sfinalizowania tej sprawy. Byłby to ogromny sukces, bo w latach 90. aż 75 proc. branży spożywczej zostało sprywatyzowanej. Powstanie Krajowej Grupy spożywczej to ogromna szansa, wiązałoby się to chociażby z zatrudnieniem 4 tys. osób. To też szansa dla tych spółek, aby miały łatwość chociażby do otrzymywania kredytów – tłumaczył Zbigniew Sikorski.

Na koniec posiedzenia przewodniczący Sekretariatu postanowił podsumować osiągnięcia, które udało się zrealizować przez  ostatnie trzy lata trwającej obecnie kadencji. Wśród nich były chociażby nominacje dla  Emilii Janickiej i Marcina Klimczyka na koordynatorów Sekretariatu, odpowiednio w IUF i ERZ. Kolejnymi sukcesami było reaktywowanie Trójstronnego Zespołu Branżowego ds. Branży Spożywczej, czy powołanie Stowarzyszenia Razem dla Sportu NSZZ "Solidarność".

– Bardzo ważne było  także rozszerzenie współpracy z Komitetem Wykonawczym organizacji EFAT, którego członkiem zostałem wybrany. Co jeszcze istotne – to promocja Sekretariatu. Mamy nową stronę internetową Sekretariatu i biuletyn. Promocja odbywa się także w ramach programu „W Rodzinie Siła”, a specjalna wkładka na ten temat znalazła się w grudniowym numerze „Tygodnika Solidarność” – podkreślił Zbigniew Sikorski, który przypomniał, że w ramach Programu w Rodzinie Siła odbywały się spotkania w miastach z mieszkańcami - były to Warka, Sierpc i Białystok. Program był udostępniany w formie plakatów i ulotek na KZD w Częstochowie w 2018 r.  i w formie ulotek w języku angielskim na Kongresie Wyborczym EFFAT (Europejski Związek Branży Spożywczej) w Zagrzebiu w 2019 r., gdzie afiliowany jest Sekretariat.

www.tysol.pl

 

 

Wczoraj wręczono Złote Odznaki Krzyża Stulecia Niepodległości - przyznane z okazji 40 rocznicy powstania "Solidarności".

To byli bohaterowie walki o polską wolność i niepodległość. Trzej księża kapelani Franciszek Baturewicz, Klemens Cyruliński i Władysław Roguski sto lat temu na ochotnika zgłosili się na front, aby z narażeniem życia wspierać polskich żołnierzy walczących z bolszewikami. Wczoraj doczekali się odsłonięcia i poświęcenia upamiętniającej ich tablicy. Wręczono też Złote Odznaki Krzyża Stulecia Niepodległości - przyznane z okazji 40 rocznicy powstania "Solidarności".

Krzyż otrzymał m.in. przewodniczący komisji zakładowej NSZZ "Solidarność" w TVP Jarosław Najmoła. 

- Obywatele interesują się historią i chcieliby tej historii najwięcej. Dzisiejsza uroczystość pokazała, że nie jest to tylko zainteresowanie najstarszej grupy

- powiedział w rozmowie z Wiadomościami Jarosław Najmoła. 

Mateirał wideo z "Wiadomości" można zobaczyć tutaj. 

www.tysol.pl

 

 

 

 

 

 

 

 

To już  VII Charytatywny Rajd Rowerowy Fortaco & DzikiTeam. Tym razem nasi dzielni cykliści z Fortaco pod patronatem dolnośląskiej „Solidarności” ruszyli na 500 km trasę do Zwierzyńca. Żegnały ich rodziny, media i przewodniczący Regionu Kazimierz Kimso.

Spod Iglicy przy Hali Stulecia w piątek rano ruszyła 5-osobowa grupa, a w sobotę pojedzie ich 10. Wszyscy mają jeden cel. Pomóc w ratowaniu życia i zdrowia Kubusia.

Kubuś to prawdziwy twardziel, przeszedł cztery operacje serduszka, ale razem z rodzicami dzielnie walczą o powrót do zdrowia. Do tego potrzebna jest kosztowna rehabilitacja, ale ona jest możliwa dzięki pomocy dobrych ludzi, których dookoła nie brakuje.

– My dla Kuby pojedziemy na rowerach z Wrocławia do Zwierzyńca. Przed nami będzie tylko 500 km, a przed Kubusiem całe życie. Zapraszamy do wpłaty, każda najdrobniejsza kwota, to szansa dla niego na powrót do sprawności. Liczymy na Wasze wsparcie dla Kuby – mówią nasi bohaterowie.

Nr konta: 32 2490 0005 0000 4500 4865 5875

Cel szczegółowy: KUBUŚ SAWICKI
Kubuś Sawicki KRS: 0000214806

Kontakt: Anna i Oktawian Sawiccy, tel. +48 604 792 839VII Charytatywny Rajd Rowerowy Fortaco & DzikiTeam

Region Dolny Śląsk

Bez wątpienia jednym z kluczowych instrumentów, które wpisane są w istotę funkcji działacza związkowego, jest szczególna ochrona trwałości stosunku pracy. Zgodnie z art. 32 ustawy o związkach zawodowych przejawia się ona w zakazie wypowiedzenia, rozwiązania umowy o pracę oraz jednostronnej zmiany warunków pracy i płacy działaczowi przez pracodawcę (chyba że uprzednią zgodę na to wyrazi zarząd zakładowej organizacji związkowej).

Powyższa konstrukcja nie oznacza przy tym, że oświadczenie pracodawcy złożone bez wymaganej zgody zarządu zoz jest nieważne i nie wywołuje żadnych skutków. Wręcz odwrotnie – polskie prawo pracy posługuje się sankcją nieważności niezwykle rzadko. Oznacza to zatem, że nawet wadliwa czynność wywołuje przewidziane w niej skutki (np. rozpoczęcie biegu okresu wypowiedzenia), a chcąc temu przeciwdziałać, konieczne jest zazwyczaj skierowanie sprawy na drogę sądową.

W przypadku działacza zwolnionego z pracy wbrew art. 32 ustawy związkowej sytuacja wygląda właśnie w ten sposób – konieczne jest złożenie odwołania do sądu. Zgodnie z art. 45 Kodeksu pracy (który co prawda bezpośrednio dotyczy wyłącznie umów o pracę na czas nieokreślony, ale na mocy odesłania zawartego w art. 50 § 5 Kp w przypadku działaczy zatrudnionych na umowie o pracę na czas określony też ma on zastosowanie) pracownik, któremu pracodawca wypowiedział umowę o pracę z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów (a takim jest, m.in. art. 32 ustawy związkowej), może żądać albo bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach albo odszkodowania. Bardzo istotne jest przy tym to, że to pracownik w swoim pozwie wybiera, którego roszczenia będzie dochodził (upraszczając – czy chce dalej pracować, czy woli odszkodowanie) i co do zasady sąd, jeżeli stwierdzi, że faktycznie wypowiedzenie było sprzeczne z przepisami, jest wyborem pracownika związany. Innymi słowy, jeżeli odwołujący się pracownik zażąda przywrócenia do pracy i okaże się, że działanie pracodawcy było sprzeczne z prawem, wówczas sąd powinien zasądzić właśnie przywrócenie pracownika do pracy.

Jednocześnie prawodawca wprowadził od tej zasady wyjątek polegający na tym, że sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 Kp). Co ważne, w stosunku do osób szczególnie chronionych (w tym działaczy związkowych), prawo sądu do zmiany dochodzonego roszczenia zostało kodeksowo ograniczone do sytuacji, w której przywrócenia do pracy jest niemożliwe z powodu upadłości lub likwidacji pracodawcy (art. 45 § 3 Kp).

Istotne przy tym jest to, że reguły wskazane w art. 45 § 2 i § 3 Kp mają zastosowanie także wówczas, gdy pracodawca rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia. Podsumowując, można byłoby stwierdzić, że zwolniony z naruszeniem przepisów działacz związkowy zawsze powinien odzyskać pracę po postępowaniu sądowym. W rzeczywistości jest jednak nieco inaczej, o czym szerzej w drugiej części.

dr Jakub Szmit 
Starszy specjalista w Zespole Prawnym KK NSZZ „Solidarność”