Często słyszymy zarzuty ze strony środowisk lewicowych (ale nie tylko), negujące sens walki Żołnierzy Wyklętych. Pojawiają się też skrajne głosy, jakoby żołnierze podziemia niepodległościowego zwalczali przeciwników „innej opcji politycznej” lub rozpętali „wojnę domową”. De facto zbrodnicze oddziały Gwardii/Armii Ludowej były ekspozyturą sowiecką, instalowaną na terenie Polski, przez mocodawców z Kremla. Nie był to więc spór o podłożu ideologicznym, lecz rozbieżność w kwestii priorytetowej. Niepodległościowa konspiracja dążyła do suwerenności, natomiast komuna realizowała politykę Stalina.

 

Powstanie antysowieckie/antykomunistyczne było kontynuacją organizacyjną i ideową konspiracji okresu II wojny światowej. Tzw. II konspiracja wymierzona była przeciwko Sowietom oraz komunistycznej agenturze w Polsce – spod znaku Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i band GL/AL. Istnieją opinie, sugerujące, iż była to walka samobójcza, z góry skazana na porażkę. Ci ludzie, których dziś nazywamy Żołnierzami Wyklętymi, tworzący struktury polityczne i wojskowe, nie byli pozbawieni rozsądku. Ich opór był sprzeciwem wobec siłą narzuconemu zbrodniczemu systemowi oraz oderwaniu Kresów Wschodnich przez Związek Sowiecki. Zbrojnie wystąpili w obronie własnych rodzin, ziemi, wartości i poszanowania godności ludzkiej, a cel nadrzędny był jasny – odzyskanie suwerennego państwa. Postawa żołnierzy podziemia niepodległościowego była emanacją nastrojów społeczeństwa polskiego. Ci najodważniejsi walczyli w lasach z bronią w ręku, ale ludność cywilna stanowiła ich naturalne zaplecze, wspierając partyzantów w rozmaity sposób. Ich dążenia i zmaganie nie były pozbawione logiki. Liczyli na konflikt możnych ówczesnego świata (III wojnę światową), i że w wyniku ponownego starcia (z udziałem Polski) odzyskamy niepodległy byt. Niektórzy stawiają naiwne pytania - dlaczego, gdy stało się jasne, że Zachód nie wejdzie w zbrojny konflikt z ZSRS nie korzystali z tzw. amnestii? Ujawniając się przed władzą komunistyczną często ściągali na siebie pewną śmierć, więc stawali przed wyborem: przeciwstawiać się i toczyć dalszą batalię lub umrzeć po bestialskim śledztwie z rąk UB-ckich oprawców. Zatem stawianie ich w roli szaleńców czy pozbawionych poczucia rzeczywistości straceńców, jest nieuczciwe i niegodziwe. Warto przytoczyć tu odezwę legendarnego mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” i jego podkomendnych z 5. Wileńskiej Brygady AK:

 

„My, którzy ponieśliśmy tyle ofiar, nie możemy pozwolić na to, by w naszym Państwie panoszyli się Azjaci i narzucali nam swe prawa przez swych pachołków. [...] My chcemy, by Polska była rządzona przez Polaków oddanych sprawie i wybranych przez cały naród. [...] Dlatego też wypowiedzieliśmy walkę na śmierć lub życie tym, którzy za pieniądze lub stanowiska z rąk sowieckich mordują najlepszych Polaków, domagających się wolności i sprawiedliwości. [...] Nie jesteśmy żadną bandą, tak jak nas nazywają zdrajcy i wyrodni synowie naszej Ojczyzny. My jesteśmy z miast i wiosek polskich. Niejeden z waszych ojców, braci i kolegów jest z nami. My walczymy za świętą sprawę, za wolną, niezależną, sprawiedliwą i prawdziwie demokratyczną Polskę! [...] Niech żyje wolność i braterstwo!!! Przecz ze zdrajcami, którzy zaprzedali Kraj i Naród Polski – Sowietom!”.

 

Fenomen

Podziemie antykomunistyczne w Polsce jest istnym fenomenem, który wzbudza podziw nie tylko w łonie rodaków, ale także wśród zachodnich publicystów i historyków. Przez dekady zniewolenia komunistycznego i izolacji informacyjnej, pamięć o nich i ich dokonaniach była skrzętnie ukrywana. Władza Polski „ludowej” i sowiecki aparat terroru eksterminowały polskie elity intelektualne, duchowieństwo, opozycję polityczną i osoby wywodzące się z konspiracji zbrojnej. Na masową skalę mordowano żołnierzy podziemia niepodległościowego, wywożono w głąb Związku Sowieckiego, skazywano na długoletnie wyroki więzienia. Wszystko to, poprzedzone było zazwyczaj okrutnym śledztwem z zastosowaniem tortur, które bestialstwem przewyższały metody Gestapo. Oprócz eksterminacji fizycznej, komuniści za cel postawili sobie zohydzenie moralne tych ludzi w oczach społeczeństwa. Dlatego w czasach komunistycznych rządów stosowano rozmaitą propagandę mającą na celu wymazania tych ludzi z narodowej pamięci. Szczególnie prześladowani byli żołnierze i oficerowie konspiracji podziemia narodowego - NOW, NSZ i później NZW. Można tu zaryzykować stwierdzenie, że Brygada Świętokrzyska NSZ, to najbardziej wyklęci wśród wyklętych. Fałszywe przedstawianie ich wojennej epopei jest powielaniem stalinowskiej wersji historii. Nawet dziś pojawiają się tak absurdalne opinie, że zbrojne ramię NSZ-ZJ (polityczne zwierzchnictwo, to w większości przedwojenni działacze ONR), to nie było wojsko... - aberracja. Ci żołnierze formacji obozu narodowego, podobie jak żołnierze AK, ginęli po wojnie w więziennych egzekucjach, w katowniach na ubeckich przesłuchaniach i w lasach podczas pacyfikacji, wrzucani do bezimiennych dołów śmierci. Swym poświęceniem i krwią składaną na ołtarzu Ojczyzny zasłużyli na miano żołnierzy i obrońców polskiej niepodległości. Ich postawę dobitnie wyraża odezwa dowódcy Brygady Świętokrzyskiej NSZ, płk. Antoniego Szackiego „Bohuna”, skierowana do podkomendnych:  

 

„Kochani Żołnierze! [...] Obraliśmy drogę prostą i czystą. Podjęliśmy walkę ciężką i trudną, bo walkę na dwa fronty. [...] Idziecie nie za dolary, nie dla stopni i odznaczeń, wszak jesteśmy »nielegalni« - idziecie, bo tak Wam nakazują Wasze polskie serca i sumienia. [...] Pójdziemy razem, aż do ostatecznego zwycięstwa w walce o wolność i niepodległość naszej Ukochanej Ojczyzny” 

 

Etos

Ci, którzy przeżyli  czystki w Polsce „ludowej”, nie mieli możliwości oczyszczenia się z zarzutów, gdyż wszelkie archiwa, dokumenty były w rękach aparatu komunistycznej władzy lub rozproszone w prywatnym posiadaniu. Emigracja niepodległościowa (w tym oficerowie i żołnierze Brygady Świętokrzyskiej) nie miała takiego zasięgu i narzędzi, aby przebić się do opinii publicznej w kraju. Częściowe rehabilitowanie i przywracanie pamięci podziemia antykomunistycznego zaczęła się dopiero po roku 1989. Dziś Żołnierze Wyklęci istnieją już w świadomości zbiorowej, a dzień 1 marca został ustanowiony w Polsce Narodowym Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”.

 

Etos, który zostawili w testamencie, jest dla nas wszystkich bezcenny. Ich postawa moralna, odwaga, poczucie honoru i odpowiedzialności za następne pokolenia, musi budzić podziw. W ich walce, odnajdujemy odzwierciedlenie polskiego systemu wartości, integralną część polskiego patriotyzmu: przywiązania do wiary katolickiej, rodziny, własności prywatnej, wolności i niezłomnej walki o niepodległość Polski. Upór do zmagań w tej nierównym boju czerpali często z ogromnej wiary w Boga - to nie ulega wątpliwości. Charakter i postawa takich osób jak: rtm. Witold Pilecki, ppłk Maciej Kalankiewicz „Kotwicz”, kpt. Stanisław Sojczyński „Warszyc”, kpt. Władysław Kołaciński „Żbik”, płk Łukasz Ciepliński „Pług” oraz wielu innych, którzy manifestowali swoje przywiązania do tradycji katolickich i podkreślali, że Bóg stanowi fundament ich życia, daje dowód na to, że byli ludźmi najwyższego formatu. Wielu z nich nie czuło nienawiści do wroga, pomimo, że stawiali zbrojny opór najeźdźcy. Wynikało to z ich moralności i hołdowaniu chrześcijańskim wartościom, którym niezłomnie pozostawali wierni, nawet w obliczu śmierci. Byli ludźmi, którzy wybierali życie w prawdzie i w wolności. A jeżeli klękali, to jedynie przed Bogiem. Walczyli i znosili trud, aby nie kłamstwo, ale prawda zwyciężała, nie zniewolenie, ale wolność. Często woleli ginąć niż pohańbić się piętnem zdrady. To była prawdziwa polska elita.

 

Młodzież i każdy Polak szanujący swe dzieje, która szuka autorytetów, fundamentu ideowego, czegoś więcej niż zmaterializowany świat wyzuty z patriotyzmu i tradycji, to co piękne i szlachetne w polskiej duszy, odnajduje w sylwetkach Żołnierzy Wyklętych. Ich ofiara nie poszła na marne. Ich walka miał sens. 

 

„[...] W testamencie pozostał etos.

Wśród nas jeszcze nieliczni. 

Rzucali swe życie na stos,

Nieugięci i heroiczni...”. 

 

źródło: tysol.pl

- Aby dostosować naszą gospodarkę do tych wymogów, które chce wprowadzać Unia Europejska, potrzebujemy czasu. Dlatego chcemy, by paliwem strategicznym do 2049 roku w naszej gospodarce był węgiel i gaz - mówił przewodniczący KK NSZZ "Solidarność" Piotr Duda podczas spotkania z członkami Solidarności w Gorzowie Wielkopolskim.

 

Piotr Duda poruszał m.in. temat religii klimatycznej, która w różnych aspektach wpływa na polską gospodarkę.

 

- Po to wchodziliśmy do Unii Europejskiej, żeby być równoprawnym partnerem, a nie rynkiem zbytu. Po wojnie straciliśmy 45 lat rozwoju gospodarczego, w czasie których gospodarki Niemiec czy Francji rozwijały się na energii konwencjonalnej. Nam też potrzebny jest czas - mówił przewodniczący Piotr Duda. 

 

- Tylko Unia ma zaciskać pasa? To jest chore. Kolejne szczyty pokazują, że to do niczego nie prowadzi. My jako Polska wykonaliśmy wszystkie protokoły Szczytów Klimatycznych, łącznie z protokołem z Kioto. Wykonaliśmy go nawet z nadwyżką. Ale nie jesteśmy jako Unia Europejska bańką. Ograniczać emisję CO2 muszą także kraje w innych częściach świata - zaznaczył.

 

- Aby dostosować naszą gospodarkę do tych wymogów, które chce wprowadzać Unia Europejska, potrzebujemy czasu. Dlatego chcemy, by paliwem strategicznym do 2049 roku w naszej gospodarce był węgiel i gaz. Zresztą dobrze, że mamy węgiel. Przekonaliśmy się o tym 24 lutego ubiegłego roku. Dlatego mam żal do prawie wszystkich kolejnych rządów w naszym kraju, że nie dorobiliśmy się dotąd polityki energetycznej państwa. To kwestia bezpieczeństwa państwa - dodał przewodniczący NSZZ "Solidarność".

 

Mówił także o postulatach dotyczących wysokich cen energii, jakie wysunął NSZZ "Solidarność" w ubiegłym roku. 

 

- Chcieliśmy, żeby ceny energii dla indywidualnych do odbiorców były zamrożone na pewnym poziomie i to się stało. Występowaliśmy także o pomoc dla zakładów energochłonnych. Chodzi o takie zakłady jak cementownie czy huty szkła. 

 

Na pomoc Białorusi i Ukrainie

- Po sfałszowanych wyborach przez Łukaszenkę, naszych parlamentarzystów nie było stać, choć mają immunitety, na to, by realnie wesprzeć Białorusinów. To szef Solidarności pojechał do Mińska w tym trudnym okresie. Byłem wtedy z Aleksandrem Jaroszukiem, który dostał niedawno wyrok czteroletniego więzienia - mówił Piotr Duda, opisując działania Solidarności na arenie międzynarodowej. Przypomniał, że wyroki dostali też inni związkowcy.

 

- Jesteśmy prawdziwą solidarnością. Nie tylko dbamy o miejsca pracy w naszym kraju, o związkowców, ale widząc tak wielką krzywdę, która się dzieje za naszą wschodnią granicę, także działamy - dodał.

 

Przewodniczący wspominał także o pracowniku Komisji Krajowej Yurym Ravavoi-u, który po tym, jak kierował strajkiem w jednym z największych zakładów chemicznych na Białorusi, znalazł schronienie w Polsce i pracę w strukturach Solidarności.

 

Przewodniczący Piotr Duda mówił także o wojnie na Ukrainie, staraniach, by wyrzucić rosyjskie związki zawodowe ze struktur MKZZ, ale także o pomocy Solidarności dla osób, które uciekając z Ukrainy przed wojną, znalazły schronienie, m.in. w ośrodkach należących do NSZZ "Solidarność".

 

Piotr Duda relacjonował także rozmowy z rządem w ramach zespołu rząd-Solidarność. Podczas spotkania wręczył również wraz z przewodniczącym Regionu Gorzowskiego NSZZ "Solidarność" Waldemar Rusakiewiczem przyznawane przez Zarząd Regionu Gorzowskiego NSZZ "S" nagrody "Feniks". W tym roku nagrody przyznano po raz piętnasty. Otrzymali je: Leszek Korban, Zbigniew Rudowicz, Leszek Janowiak, Józef Kot oraz Łukasz Pluskota

 

- Dziękuję wam, że jesteście. Nie zrażajcie się. Pomyślcie o tym, jakie byłyby warunki pracy, bezpieczeństwo pracy i warunki zatrudnienia pracowników naszych firm, gdyby was nie było. Robicie cudowną robotę i za to wam w imieniu całej Solidarności dziękuję - zakończył Piotr Duda.

 

Po przemówieniu przewodniczącego, przez przeszło półtorej godziny odpowiadał na pytania zebranych na sali związkowców. Podejmowano tematy m.in. warunków pracy nauczycieli, pracowników służby zdrowia oraz problemów poszczególnych zakładów pracy w regionie. 

 

źródło: tysol.pl

 

Produkt Krajowy Brutto wg danych GUS zwiększył się w IV kwartale ub.r. realnie o 2 proc. rok do roku (w cenach stałych średniorocznych roku poprzedniego), po zwyżce o 3,6 proc. kwartał wcześniej (III do II kwartału 2022). Po „oczyszczeniu” z danych sezonowych był zaś wyższy niż przed rokiem o 0,4 proc. Konsumpcja, która zazwyczaj jest kołem zamachowym gospodarki, zmalała o 1,5 proc. licząc rok do roku. Obok „pandemicznego” 2020 r. z Covid-19, to pierwszy taki przypadek od 1989 roku, że za nasze pieniądze r/d/r/ możemy kupić coraz mniej.

 

Dane zaprezentowane przez GUS 28 lutego br. potwierdzają odczyt z tzw. szybkiego szacowania sprzed dwóch tygodni (podawaliśmy tamte dane 20 lutego br.). Spowalnianie gospodarki ma związek m.in. ze spadkiem realnych dochodów gospodarstw domowych (w wyniku inflacji i nienadążającym za nią wzrostem wynagrodzeń), które powodowały ograniczanie zakupów i ogólny wzrost kosztów życia oraz hamujący eksport przekładały się na niższą dynamikę PKB w IV kwartale. Pozytywne zjawisko z kolei to wzrost PKB w IV kwartale napędzany przez inwestycje, które wzrosły o 4,9 proc.   

 

Z kolei OECD w najnowszym raporcie gospodarczym dla Polski przewiduje, że unikniemy recesji (wzrost PKB ma być na poziomie 0,9 proc.), ale inflacja pozostanie wysoka – dwucyfrowa 12.7 proc. Szczególnie doskwierać nam będzie uporczywie wysoka inflacja bazowa, a konsumpcja prawdopodobnie pogłębi swój spadek. W 2021-22 skok inflacji był spowodowany m.in. wykupieniem krajowych obligacji przez banki komercyjne, które następnie odsprzedały (z zyskiem) obligacje dłużne NBP. To tzw. pusty pieniądz.

 

– Raport OECD był zawsze cennym źródłem rekomendacji dotyczących kształtowania  polityki gospodarczej. Ostatnie trzy lata były wyzwaniem zarówno dla poszczególnych gospodarek, jak i całego systemu globalnego. Doświadczyliśmy bezprecedensowej recesji wywołanej pandemią i następującego po niej szybkiego ożywienia. 24 lutego 2022 roku byliśmy świadkami ataku Rosji na Ukrainę, co doprowadziło do kryzysu energetycznego i żywnościowego. Dzięki ogromnej determinacji polskich przedsiębiorców oraz rządowemu wsparciu byliśmy w stanie utrzymać potencjał gospodarki w trudnych warunkach – powiedział minister rozwoju i technologii Waldemar Buda, komentując raport OECD dotyczący polskiej gospodarki.

 

Między szacunkowymi danymi OECD a założeniami rządu jest spory rozziew. W ustawie budżetowej na rok 2023 przyjęto wzrost PKB w ujęciu realnym w wysokości 1,7 proc., inflacja średnioroczna została oszacowana na poziomie 9,8 proc. w 2023 r.

 

Resort rozwoju ocenia, że „postpandemiczne” ożywienie było w Polsce szybsze niż w  większości krajów unijnych, a w I kwartale 2021 r. polski poziom PKB przekroczył poziom sprzed pandemii, podczas gdy w całej UE nastąpiło to dwa kwartały później.

 

żródło: Region Gdański NSZZ "Solidarność"

– Przed nami rozmowy z rządem na temat postulatów, które złożyliśmy na ręce Pana Premiera. Już są pewne osiągnięcia i będę o tym mówił na najbliższym posiedzeniu Komisji Krajowej, 7 marca w Spale – mówił dzisiaj rano Piotr Duda w Radiu Zachód 

 

– Będziemy rozmawiać czy te osiągniecia są wystarczające, aby podpisać porozumienie z rządem. To co mamy, nie można porównywać z tym co było za czasów PO. Donald Tusk to zatwardziały liberał i cała jego ekipa, to ludzie, którzy zniszczyli rynek pracy. Podwyższyli wiek emerytalny, rozwalili Komisje Trójstronną, czyli cały dialog społeczny. W każdym aspekcie prawa pracy mieliśmy problemy. – Dzisiaj to już zupełnie inaczej wygląda, jednak obecny rząd też ma swoje grzeszki – podsumował szef Solidarności, w audycji Gość Radia Zachód

 

Poniżej cała rozmowa.