Senat bez poprawek przyjął rządową nowelizację ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustalającą podstawę wskaźnika naliczania funduszu wg przeciętnego wynagrodzenia z drugiej połowy roku 2014. To korzystniejsze od pierwotnej propozycji rządu, który za podstawę wskazywał przeciętne wynagrodzenie z pierwszej połowy roku 2014. To efekt negocjacji „Solidarności” z Rządem i choć oczekiwany był większy wzrost, obecną nowelizację należy traktować jako umiarkowany sukces Związku.

Zgodnie z ustawą wskaźnik naliczania zakładowego funduszu socjalnego określa się w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Powinien być corocznie waloryzowany, jednak przez 8 lat był zamrożony na poziomie 2012 r.  "Solidarność" zdecydowanie zabiega o jak najszybsze nadrobienie zaległości. Postulat ten umieściła jako jeden z głównych w ramach tzw. "Piątki Solidarności".

Fundusz tworzony jest obowiązkowo w zakładach pracy zatrudniających powyżej 50 pracowników. Poniżej tworzony jest na zasadzie dobrowolności. Powstaje przez obowiązkowy odpis wyliczany wg wspomnianego powyżej wskaźnika.

Obecnie ustawa została przekazana do Sejmu i będzie głosowana na najbliższym posiedzeniu.

ml

W zeszłym tygodniu prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych zakładającą obniżenie stawki podatku PIT z 18 proc. do 17 proc.

Nowelizacja zakłada obniżenie niżej stawki podatku w skali podatkowej, z 18% do 17%, przy jednoczesnym pozostawieniu stawki 32% dla dochodów przekraczających 85 528 zł.
 
Dodano także, że nowa stawka będzie dotyczyć „wszystkich podatników, którzy uzyskują dochody, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej, w tym również emerytów, rencistów oraz przedsiębiorców, którzy w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie wybrali podatku liniowego, czy też ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych”. 
 

Projekt powszechnej obniżki PIT dla 25 mln obywateli jest niezwykle ważny. Ma na celu przyspieszenie budowy klasy średniej w Polsce - budowy grupy ludzi, która będzie zarabiała więcej, na poziomie europejskim

 - mówił w sierpniu premier Morawiecki, podczas pierwszego czytania rządowego projektu ustawy.
 
– Nowa stawka podatkowa będzie dotyczyć wszystkich podatników, którzy uzyskują dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej, w tym również emerytów, rencistów oraz przedsiębiorców, którzy w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie wybrali podatku liniowego, czy też ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – informuje Kancelaria Prezydenta RP.

Dochody około 24 mln Polaków, czyli 96 proc. podatników opodatkowanych według skali, nie przekraczają 85 tys. 528 zł i są w pierwszym przedziale podatkowym. Korzyść z obniżenia stawki podatkowej, „podwyższenie” zarobków, to kwota (netto) nieznaczna pośród wydatków. Roczny zysk zarabiającego 2 250 zł (minimalne wynagrodzenie za pracę w 2019 r.) wyniesie ok. 470 zł (w zeznaniu za 2020 rok). Przy płacy 4 765 zł (przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce prognozowane na 2019 r.) to rocznie na plus 730 zł.

17-procentowa stawka obejmie podatników rozliczających się w ramach pierwszej stawki skali podatkowej w roku podatkowym (do progu 85 528 zł). Dochody powyżej 85 528 zł nadal będą objęte stawką 32 proc. Ten drugi próg podatkowy obowiązuje w Polsce od 2009 roku mimo wzrostu zarobków.
Uwaga! Zmiany zaczną obowiązywać jeszcze w tym roku, ale stawka podatku dochodowego zostanie obniżona jedynie do 17,75 proc. w 2019 roku, a do 17 proc. z początkiem 2020 roku.

Uwaga! Od rozliczeń za 2019 rok obowiązuje też „III próg podatkowy”. To danina solidarnościowa w wysokości 4 proc., która dotyczy osób o dochodach przekraczających rocznie milion złotych. Ustawa zmienia także koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy. Pracownikom, którzy uzyskują przychód z pracy z tytułu jednej umowy o pracę, podwyższono koszty podstawowe z 111,25 zł miesięcznie do 250 zł miesięcznie, natomiast w skali roku z 1 335 zł do 3 000 zł. W przypadku pracowników, którzy uzyskują przychody z pracy równocześnie z kilku umów, koszty za rok podatkowy nie mogą przekroczyć 4 500 zł.

W krajach rozwiniętych pracownicy, których dochody nie przekraczające 4-5 średnich miesięcznych pensji nie płacą podatku dochodowego (PIT). W Wielkiej Brytanii nie płacą go ci, którzy zarobią poniżej 9,4 tys. funtów rocznie, w Niemczech 8,35 tys. euro, we Włoszech 8 tys. euro, w Irlandii 7,9 tys. euro, w USA 10 tys. dolarów.

W Polsce, od lat, kwota wolna od podatku, czyli kwota dochodu, który nie powoduje konieczności zapłaty podatku dochodowego, wynosiła przez lata 3 091 zł, czyli ok. 720 euro. W ub.r. było to 6 600 zł, w 2019 r. 8000 zł i teraz bez zmian pozostanie degresywna kwota wolna od podatku (wynosząca od 8 000 zł do 0 zł). Kwota wolna od podatku dla posłów i senatorów to realnie 30 tysięcy złotych (diety 2,5 tys. zł miesięcznie nie są opodatkowane).

www.tysol.pl
www.solidarnosc.gda.pl

Podczas oficjalnych uroczystości obchodów 39. rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”, a także 38. rocznicy żyrardowskiego strajku, w niedzielę w Żyrardowie miało miejsce odsłonięcie „Muralu Solidarności” znajdującego się u zbiegu ulic 1 Maja i Stefana Okrzei.

Uroczystości zaplanowane na godz. 10:30 rozpoczęły się od odsłonięcia „Muralu Solidarności” przypominającego Strajk w Żyrardowie.

Strajk w Żyrardowie trwał od 12 października do 4 listopada 1981 r. Jako pierwsze podjęły go jeszcze 12 października 1981 r. Żyrardowskie Zakłady Tkanin Technicznych. Dzień później do protestu przyłączyły się inne zakłady Żyrardowa.

Strajkujący wysunęli 16 postulatów. Dotyczyły one poprawy zaopatrzenia. Żądali m.in. pełnego pokrycia w przypadku artykułów, na które wprowadzono kartki, sprawiedliwego podziału żywności na wszystkie województwa, pełnego zaopatrzenia aptek i przychodni, prawa do kontroli dystrybucji żywności i jawności rozdzielników oraz „wyciągnięcia konsekwencji w stosunku do osób odpowiedzialny za handlowy bałagan w mieście”.

Podczas oficjalnego odsłonięcia muralu obecni byli m.in. przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Piotr Duda, sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Błażej Spychalski, poseł na Sejm RP Maciej Małecki, posłanka na Sejm RP Ewa Tomaszewska, Starosta Powiatu Żyrardowskiego Beata Sznajder, a także Prezydent Miasta Żyrardowa Lucjan Krzysztof Chrzanowski.

„Mural Solidarności”, zrealizowany przez dr Rafała Roskowińskiego, przedstawia kobiety-robotnice zakładów tkanin z umieszczonym napisem „Strajk. Żyrardów dziękuje i pamięta 12 X- 4 XI 1981”. Artysta zaznaczył, że chciał pokazać waleczność kobiet, które nie bały się podnieść ręki na władzę. „Chciałem pokazać kobiety zbuntowane i zdenerwowane, ale też piękne” - mówił dr Roskowiński. Dodał, że przy realizacji tego muralu pomagały mu w większości młode kobiety z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Każda kolejna rocznica narodzin NSZZ „Solidarność” to nie tylko przypomnienie przełomowych kart naszej najnowszej historii, to również przywołanie wielkiego solidarnościowego etosu. Etosu, który połączył polskie serca, sumienia i umysły, a dzisiaj jest fundamentem naszej wolności i niepodległości

- mówił w imieniu prezydenta Polski Andrzeja Dudy minister Błażej Spychalski.

Mieszkańcy Żyrardowa i pracownicy żyrardowskich przedsiębiorstw mają szczególne prawo, aby czuć się współtwórcami dziejowych przemian w naszej Ojczyźnie. Strajk w Żyrardowie, który trwał od 12 października do 4 listopada 1981 roku, był dramatycznym wydarzeniem o wielkim znaczeniu. Wpisywał się on zarazem w chlubną tradycję żyrardowskich protestów, podejmowanych w latach zaborów w imię wolności i sprawiedliwości

- dodał prezydencki minister.

Dziś wolna Polska pochyla swoje sztandary przed bohaterami Solidarności. Przed tymi, którzy wykazali się odwagą rzucając wyzwanie nie komitetowi PZPR w Żyrardowie, nie komitetowi centralnemu w Warszawie, ale w tamtych latach każdy strajk, każde wystąpienie przeciwko totalitarnej władzy to było tak naprawdę wyzwanie rzucone Moskwie

- mówił także Poseł na Sejm Maciej Małecki.

Kobiety w 1981 r., zresztą nie po raz pierwszy w historii naszego miasta, miały odwagę podjąć walkę o prawa pracowników i żyrardowskie rodziny. Ten mural z pewnością utrwali w naszej żyrardowskiej świadomości i kolejnych pokoleniach Żyrardowian bezsprzeczny udział kobiet w przemianach społecznych i ustrojowych w naszym kraju, a także drodze Polski ku wolności

- oświadczył Prezydent Żyrardowa Lucjan Krzysztof Chrzanowski.

Mamy obowiązek pamiętać o strajku, o dzielnych kobietach i każdym dniu walki, którą ci odważni ludzie toczyli, byśmy mogli żyć w wolnym kraju. Mamy obowiązek opowiadać te historie naszym dzieciom. Cieszę się, że w przestrzeni miasta Żyrardowa nieopodal dawnej siedziby zakładów tkanin technicznych znalazło się miejsce na ten mural

- mówiła Starosta Powiatu Żyrardowskiego - Beata Sznajder.

www.tysol.pl

Wczoraj przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Piotr Duda wygłosił przemówienie podczas obchodów 39. rocznicy powstania NSZZ „Solidarność” i 38. rocznicy Strajku w Żyrardowie.

Przewodniczący Komisji Krajowej wygłosił swoje przemówienie po uroczystym odsłonięciu „Muralu Solidarności” u zbiegu ulic 1 Maja i Okrzei w Żyrardowie oraz po Mszy Św. w intencji Ojczyzny i działaczy NSZZ „Solidarność” w kościele pw. Matki Bożej Pocieszenia. 

Czytaj także: [FOTO] "Mamy obowiązek pamiętać o strajku". Odsłonięcie "Muralu Solidarności" w Żyrardowie
 

Dziś nasza solidarnościowa droga ku wolności przywiodła nas do Żyrardowa. Tu także we wrześniu 1981 r. tworzyła się Solidarność. Zawsze w swoich wystąpieniach powtarzam, że nie tylko w Gdańsku, Szczecinie, Jastrzębiu czy Katowicach, ale także w wielu innych zakątkach naszego kraju rodził się Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność

 - oświadczył przewodniczący.
 

Ta droga rozpoczęła się 63 lata temu, wyryta na tym wspaniałym pomniku. To wtedy poznańscy robotnicy wyszli na ulice, domagając się chleba krzycząc głośno „My chcemy Boga” i lekcji religii w szkołach. To później rok 1970 i wydarzenia na Pomorzu, gdzie robotnicy nie domagali się przecież niczego szczególnego. Domagali się jedynie lepszych warunków pracy i przede wszystkim niepodnoszenia cen żywności. Kolejny rok to 1976, Płock, Ursus, Radom i tzw. ścieżki zdrowia. Tam robotnicy też domagali się niepodwyższania cen artykułów żywnościowych. Wreszcie rok 1979, 2 czerwca, Plac Zwycięstwa w Warszawie i słowa Ojca Świętego, naszego duchowego patrona - „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”. Niecały rok później w Świdniku, w Lublinie rozpoczęły się pierwsze protesty, które skończyły się porozumieniami sierpniowymi w Szczecinie, Gdańsku, Jastrzębiu i Dąbrowie Górniczej. Każde to porozumienie miało swoją wartość i swój wymiar. Porozumienie gdańskie dawało w pierwszym postulacie to o co chodziło nam najbardziej, czyli pluralizm związkowy. Postulaty jastrzębskie to te, w których była mowa o płacy minimalnej. I w końcu porozumienia katowickie podpisane w Dąbrowie Górniczej, w Hucie Katowice, gdzie tam zamknęliśmy w klamrę wszystkie te porozumienia. Tam związkowcy domagali się, aby te postulaty sierpniowe z Gdańska, Szczecina i Jastrzębia miały zasięg ogólnokrajowy, by nie były osobnymi organizacjami. Dlatego jesteśmy dziś tak silni, bo jesteśmy jednolitym związkiem zawodowym i z tego powinniśmy być dumni. To nasza droga ku wolności, droga Solidarności, która nie była usłana różami, tylko zbrukana krwią robotników, także tutaj w Żyrardowie

 - mówił.
 

Szczególnym rokiem dla Żyrardowa był 1981 r., gdzie 12 października wybuchł strajk proklamowany przez oddział Solidarności w Żyrardowie. Solidarność po raz pierwszy skorzystała ze swojego narzędzia, jakim jest wolny związek zawodowy mający prawo do protestu w obronie swoich pracowników. I tak się stało. Nikt nie był w stanie zapobiec temu strajkowi i go uciszyć. Musimy sobie mówić prawdę - Komisja Krajowa i Zarząd Regionu nie był tak ochoczo skory do popierania strajku w jego początkowej fazie. Ale w pewnym momencie ten strajk przekształcił się w strajk ogólnopolski, gdzie wszyscy okazywali solidarność z protestującymi w Żyrardowie. I to zasługuje na wielki szacunek, i z tego miejsca w imieniu swoim, ale także Komisji Krajowej, dziękuję tym wszystkim, którzy w 1981 r. brali udział w tym strajku. W obronie godności i w obronie lepszego codziennego życia. Ci, którzy pamiętają te czasy, wiedzą, że nie było nic gorszego jak kartki i kartki bez pokrycia, bo tak to niestety na koniec miesiąca wyglądało. Dlatego jeszcze raz chylę czoła z tego miejsca i jestem dumny, że mogę stać na czele związku zawodowego, który walczy o prawa pracownicze i pamięta o tej historii. Wy tu w Żyrardowie pamiętacie o tej historii i najlepszym tego przykładem jest ten pomnik i odsłonięty dziś mural. Każdy wyraz artystyczny, który upamiętnia naszą historię, jest godny szacunku. I to dziś uczyniliście

- podkreślił Piotr Duda.
 

Największym podziękowaniem dla naszych bohaterów jest to, że realizujemy ich testament. A ich testamentem są marzenia, które spisali w tych postulatach. Dziś NSZZ „Solidarność” stoi na wysokości zadania i stara się prowadzić dialog z rządem i przedstawiać kolejne dobre rozwiązania dla Polski i polskich pracowników. Zrealizowaliśmy dwa wspólne projekty z Andrzejem Dudą, dotyczący obniżenia wieku i pluralizmu związkowego w służbach. Przed nami jeszcze dokończenie 14 postulatu, bo zrealizowaliśmy go połowicznie, który mówi o emeryturach stażowych. Jesteśmy to winni wszystkim, którzy w 1980 r. walczyli o wolność i podmiotowość pracownika. Bo jak mówił nasz duchowy patron Jan Paweł II - „człowiek dla człowieka nie może być nigdy towarem, człowiek dla człowieka musi być podmiotem”

 - zakończył przewodniczący NSZZ „Solidarność”.

Takie hasło towarzyszyło zorganizowanej przez Europejską Konfederację Związków Zawodowych corocznej konferencji ERZ która odbyła się w Brukseli w dniach 11-12 września. Uczestniczyło w niej ponad 130 członków ERZ i ekspertów związkowych.

Jednym z głównych wątków dyskusji była artykułowana przez wszystkich potrzeba pilnych zmian w obecnie obowiązującej Dyrektywie 2009/38/WE w celu zapewnienia jej funkcjonalności. Odchodząca Komisja Europejska odmówiła podjęcia takiej inicjatywy mimo upływu w 2014 r. pięcioletniego okresu po którym miał nastąpić przegląd dyrektywy. Zaproponowano jedynie wspólne opracowanie poradnika dla ERZ co oczywiście nie satysfakcjonowało związków zawodowych. Gdy delegacja EKZZ zażądała aby „podręcznik” zawierał wiążące wytyczne, prace nad nim zostały przerwane.   

Optymistyczne jest to, że zaproszeni na konferencję przedstawiciele najważniejszych partii/grup politycznych w nowym Parlamencie Europejskim zadeklarowali chęć działań  na rzecz nowelizacji  dyrektywy. Luca Visentini, sekretarz generalny EKZZ wskazał, że związki zawodowe oczekują przede wszystkim zmian w następujących kluczowych obszarach: zapewnienia, że konsultacja zamierzeń zarządów korporacji ponadnarodowych odbywać się będzie przed podjęciem finalnej decyzji, a jej wyniki będą uwzględniane w procesie decyzyjnym; wprowadzenia efektywnego systemu sankcji w sytuacjach gdy zarządy łamią zapisy porozumień i przepisy prawne; zmiany zasad dotyczących poufności przekazywanych członkom ERZ informacji.

W trakcie konferencji odbyły się także 2 dwa panele dedykowane zagadnieniom szczegółowym, a więc roli ERZ wobec wyzwań związanych z cyfryzacją oraz przechodzeniem do gospodarki niskoemisyjnej.

sa

– Nie lubię słowa okupacja, bo źle mi się kojarzy historycznie, wole powiedzieć, że to oczekiwanie na podpisanie porozumienia. Pytanie tylko, czy strony pracodawcy i rządowa wykażą się odpowiedzialnością – mówił Bogumił Nowicki, przewodniczący Organizacji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność Pracowników Poczty Polskiej.

Decyzja o okupacji siedziby Poczty Głównej w Warszawie przy ul. Świętokrzyskiej zapadła po ostatniej turze mediacji. 18 września związkowcy wznowili mediacje rozpoczęte tydzień wcześniej. Partnerów społecznych reprezentowali związkowcy z Solidarności i Związku Zawodowego Pracowników Poczty. Zespoły negocjacyjne były poszerzone o przedstawicieli władz organizacji, którzy obserwowali proces mediacji. Ze strony pracodawcy w mediacjach uczestniczył m.in. prezes zarządu Przemysław Sypniewski. Na mediacjach byli pierwszy raz obecni przedstawiciele właściciela, czyli Sekretarz Stanu w KPRM Paweł Szrot i dyrektorzy departamentów Marcin Izdebski i Maciej Świtkowski.

Jak informują związkowcy, w trakcie długich rozmów pracodawca przedstawiał różne warianty swojej propozycji. Wszystkie te warianty w odbiorze strony związkowej nie były spójne z ustaloną wspólnie propozycją reprezentatywnych związków zawodowych. Strona związkowa wychodziła naprzeciw oczekiwaniom pracodawcy obniżając wspólne żądanie wzrostu wynagrodzeń zasadniczych. Wobec nieustępliwości pracodawcy ostatecznie związki zdecydowały o powrocie do żądania wzrostu wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników objętych ZUZP o 400 złotych, z terminem wejścia w życie podwyżki od 1 czerwca br. Pracodawca 11 września w trakcie pierwszej części spotkania złożył oświadczenie, że oczekiwania strony związkowej mogą być zrealizowane wyłącznie po ich akceptacji przez Radę Nadzorczą i właściciela. W trakcie ostatnich mediacji z 18 września przedstawiciel właściciela udzielał wsparcia stanowisku prezentowanemu przez pracodawcę. Wobec tego, że nie osiągnięto porozumienia przez strony sporu, mediator nad ranem o godzinie 3.05 podjął decyzję o zakończeniu mediacji.

Jak udało nam się ustalić minister Szrot zadeklarował zorganizowanie w ciągu tygodnia spotkania na wyższym poziomie właścicielskim w KPRM. Związkowcy podkreślają jednak, że póki co nie będą recenzować propozycji pracodawcy. Strona związkowa podjęła także decyzje o pozostaniu przedstawicieli obydwu reprezentatywnych organizacji związkowych na sali obrad do momentu wznowienia mediacji. – Członkowie Komisji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność przez kilka najbliższych dni będą pełnili dyżury na sali obrad w siedzibie Poczty Głównej – powiedział w rozmowie z Tysol.pl Bogumił Nowicki. – Z naszej strony jest gotowość do podpisania porozumienia - podkreślił.

Przedstawiciele dwóch reprezentatywnych związków postanowili zorganizować też specjalną konferencję prasową. - Dzisiaj nad ranem rozstaliśmy się bez porozumienia. Będziemy na tej sali oczekiwać w nadziei, że pracodawca zmieni swoje stanowisko – poinformował zebranych dziennikarzy Sławomir Redmer, przewodniczący Związku Zawodowego Pracowników Poczty. Z kolei Bogumił Nowicki podkreślał, że październik jest wyjątkowym miesiącem, nie tylko z powodu wyborów parlamentarnych, ale przede wszystkim z okazji święta pocztowców. - Oczekujemy nie tylko akademii i ciepłych słów, ale rzetelnej podwyżki płac. W trakcie sporu zbiorowego mieliśmy dziwny sposób komunikacji ze stroną pracodawcy. Mówiliśmy o dwóch różnych parametrach. My mieliśmy ujednolicone stanowisko dotyczące podwyżki wynagrodzenia o konkretną kwotę. Pracodawca natomiast tworzył skomplikowany system premii motywacyjnych, jako alternatywę dla naszego żądania i sugerował wprost, że powinno nas to cieszyć. Jednak po przetłumaczeniu naszych stanowisk na jeden język, okazało się, że propozycje różniły się w sposób drastyczny – opowiadał przewodniczący Solidarności w Poczcie Polskiej.

Bogumił Nowicki tłumaczył także, że pracodawca zaproponował drugi wariant wyjścia ze sporu zbiorowego. – Zakładał on dwie dodatkowe wypłaty w tym roku, ale byłyby to wypłaty jednorazowe. Biorąc pod uwagę, że oczekiwaliśmy 400 zł podwyżki wynagrodzenia zasadniczego, to koncepcja dwukrotnej wypłaty środków oznaczałaby, że musielibyśmy negocjować od nowa. Dlatego ta propozycja nie mogła znaleźć u nas zrozumienia – wyjaśniał Nowicki. Przewodniczący podkreślił także, że protest w formule zajęcia sali obrad i oczekiwania na decyzje pracodawcy i organu właścicielskiego potrwa przynajmniej kilka dni. – Otrzymałem dzisiaj wiadomość od prezesa, że jest gotów do podpisania porozumienia, ale wyłącznie na jego warunkach. Na początku przyszłego tygodnia odbędzie się także ostatnia tura mediacji, bo procedura sporu zbiorowego trwa już 9 miesięcy. Nie można go przeciągać w nieskończoność. Nie wykluczamy więc przeprowadzenia referendum strajkowego – oświadczył przewodniczący Organizacji Międzyzakładowej „S” Pracowników Poczty Polskiej.

www.tysol.pl / Marcin Koziestański

19 września 2019 r. zmarł Ojciec Hubert Czuma SJ, Honorowy Członek NSZZ „Solidarność” i Duszpasterz Ludzi Pracy Ziemi Radomskiej, Honorowy Obywatel Miasta Radomia. To wielka i niepowetowana strata dla Polski, „Solidarności” i Regionu Ziemia Radomska.

Msza żałobna w radomskiej Katedrze 23.09. (poniedziałek) o godzinie 12.00. Po mszy św. uroczystości pogrzebowe na cmenatrzu Firlej w Radomiu.

Ojciec Hubert Czuma (ur. 1930), jezuita, Duszpasterz Ludzi Pracy Regionu Ziemia Radomska był legendą oporu społecznego w czasach PRL. To wychowawca i nauczyciel patriotyzmu wielu pokoleń polskiej młodzieży, niezłomny obrońca praw człowieka, który zawsze stawał po stronie skrzywdzonych i prześladowanych, wzór skromności i oddania bliźniemu.

Ojciec Hubert Czuma od 33 lat przebywał w Radomiu. Wcześniej był duszpasterzem akademickim w Łodzi, Lublinie, Gdańsku, Bydgoszczy i Szczecinie. Na żądanie władz PRL został usunięty z dwóch pierwszych i ostatniej placówek duszpasterskich. W czerwcu 1970 roku został aresztowany i przewieziony do więzienia przy Rakowieckiej w Warszawie. Oskarżano go o przynależność do niepodległościowej organizacji Ruch założonej przez jego braci Andrzeja i Benedykta oraz Stefana Niesiołowskiego, Emila Morgiewicza i Mariana Gołębiewskiego. Z braku dowodów winy, w styczniu 1971 roku został wypuszczony na wolność. Pod koniec lat 70-tych wyjechał do Rzymu na roczne studium duchowości. W 1978 przeniesiony został na żądanie władz do Radomia.

W latach 1971-81 był współorganizatorem pieszych pielgrzymek z Warszawy do Częstochowy i od 1957 obozów młodzieżowych. Publikował liczne artykuły w czasopismach kościelnych i świeckich. Przez 50 lat swojego kapłaństwa odprawił ponad 26 tysięcy mszy świętych. Zawsze wspierał NSZZ „Solidarność” w Regionie Ziemia Radomska, towarzysząc Związkowi w najtrudniejszych czasach, świadcząc wszelkiego rodzaju pomoc członkom i ich rodzinom. Uczestniczył we wszystkich wydarzeniach związkowych oraz organizował comiesięczne spotkania formacyjne Duszpasterstwa Ludzi Pracy – w wykładach, do wygłaszania których O. Hubert zapraszał najwybitniejszych naukowców duchownych i świeckich, brały udział rzesze związkowców i sympatyków związku.- Głoszenie prawdy i dochowanie wierności Chrystusowi zawsze jest opłacalne. Wielu próbowało nas dręczyć, ale wytrwaliśmy do końca. Niczego nie żałuję – mówił na jednym ze spotkań opłatkowych w siedzibie ZR o. Czuma.

Ród Czumów
O. Hubert Czuma pochodził z wielce zasłużonej dla Polski rodziny o patriotycznych tradycjach. Jego ojciec - Ignacy, przedwojenny działacz niepodległościowy i katolicki, a w PRL profesor KUL, był członkiem powołanego w kwietniu 1933 r. zespołu redakcyjnego, który sformułował 10 pierwszych artykułów konstytucji z 1935 r. On też był autorem sformułowania o odpowiedzialności prezydenta przed Bogiem i historią. Stryj O. Huberta gen. Walerian Czuma żołnierz Legionów Piłsudskiego, dowódca 5 Dywizji Syberyjskiej walczącej z bolszewikami, od 3 do 29 września 1939 r. dowodził obroną Warszawy, był odznaczony orderem Virtuti Militari 3, 4 i 5 klasy, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Orderem Polonia Restituta IV kl, Złotym Krzyżem Zasługi, francuską Legią Honorową i belgijskim Krzyżem Leopolda. Drugi ze stryjów – Władysław – pułkownik WP, również żołnierz Legionów i Dywizji Syberyjskiej, walczył w kampanii wrześniowej , a potem we WP we Francji i Anglii, odznaczony m.in. Signum Laudis, Krzyżem Walecznych dwukrotnie, Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Niepodległości. Bracia O. Huberta – Andrzej, Benedykt i Łukasz od początku PRL byli zaangażowani w działalność patriotyczno-niepodległościową.

www.solidarnosc.radom.net

Wczoraj w warszawskiej siedzibie Komisji Krajowej Solidarności rozpoczęło się seminarium „Polityka zdrowotna na rzecz stabilnego rynku pracy”. Seminarium potrwa do soboty.

Seminarium organizowane jest przez Solidarność i Europejskie Centrum ds. Pracowniczych. Projekt współfinansuje Unia Europejska. W otwarciu seminarium uczestniczyli Jerzy Jaworski, Zastępca Przewodniczącego – Skarbnik Komisji Krajowej NSZZ Solidarność, Józef Mozolewski, Zastępca Przewodniczącego EZA, Przewodniczący Regiony Podlaskiego NSZZ Solidarność i Maria Ochman – Przewodnicząca Krajowego Sekretariatu Ochrony Zdrowia NSZZ Solidarność.

Do tej pory uczestnicy seminarium mieli możliwość wzięcia udział w prezentacjach – „Polityka zdrowotna Unii Europejskiej: rola KE i priorytety na lata 2016-2020. Zalecenia KE w sprawie opieki zdrowotnej” wygłoszonej przez Bolesława Piecha, byłego europarlamentarzysty, członka Komisji Zdrowia. Na uczestników dziś czekają jeszcze dwie prezentacje – „Inicjowanie działań wdrażających autonomiczne porozumienie ramowe europejskich partnerów społecznych dotyczące aktywnego starzenia się i podejścia międzypokoleniowego” wygłoszone przez koordynator projektu Marię Żytko oraz przedstawienie Raportu Instytutu Ochrony Zdrowia „Zdrowie Priorytetem publicznym państwa – analiza i rekomendacje” dr hab. md. Mariusza Gujskiego.

---------------------------

EZA - Europejskie Centrum ds. Pracowniczych jest organizacją, podkreślającą znaczenie wartości chrześcijańskich, którą tworzy ponad 60 organizacji pracowniczych z 20 różnych krajów. Członkami EZA są centra szkoleniowe związków zawodowych, społeczno-politycznych i społeczno-kulturalnych organizacji pracowników  a także ośrodki badawcze, zajmujące się problemami pracowniczymi. EZA ma ponadto partnerów w całej Europie i utrzymuje relacje z organizacjami pracowniczymi z Ameryki Centralnej i Południowej oraz z Afryki.Dwa główne cele EZA to:

• Promocja dialogu społecznego i dyskusja na poziomie europejskim na temat wyzwań społecznych
• Promocja rozwoju socjalnego, gospodarczego i kulturowego społeczeństwa

W kontekście swoich celów EZA czuje się zobowiązana do uczestniczenia w rozwiązywaniu problemów społecznych i dotyczących pracowników. Ponadto w Europie gdzie postępuje rozwarstwienie społeczne, EZA jest zobowiązana pomagać osobom w gorszej sytuacji socjalnej. EZA uważa, iż edukacja może prowadzić do poprawy integracji społecznej. Działalność EZA jest wspierana przez Komisję Europejską.

www.tysol.pl

Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” podpisała list intencyjny z Narodowym Instytutem Dziedzictwa w sprawie współpracy. Ta będzie dotyczyć ochrony i rozwoju terenów Stoczni Gdańskiej oraz dalszych działań mających na celu „wpisanie tego dobra na listę światowego dziedzictwa UNESCO”.

– Mając świadomość znaczenia Stoczni Gdańskiej jako miejsca trwale zapisanego w dziejach Polski, Europy i świata, w którym rozegrały się wydarzenia mające kluczowy wpływ na zmiany geopolityczne w ostatnich dekadach XX wieku, gdzie narodziła się „Solidarność”, związek zawodowy i ogromny ruch społeczny, miejsca będącego symbolem obalenia komunizmu, jak też miejsca stanowiącego zabytkowy zespół obiektów ruchomych i nieruchomych, będących wybitnym przykładem dziedzictwa poprzemysłowego (…) strony wyrażają wolę współpracy – czytamy w dokumencie.

W liście intencyjnym zaznaczone zostało m.in., iż strony uwzględniają wymogi w zakresie wynikającym z przepisów, widzą potencjał dziedzictwa jako „czynnik zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego”.

Na czym współpraca będzie dokładnie polegać?

Założenia zostały zawarte w trzech punktach. Pierwszy mówi o kontynuacji procesu zmierzającego do wpisania obszaru Stoczni Gdańskiej na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Drugi o staraniach, których efektem będzie stworzenie planu zarządzania terenem Stoczni Gdańskiej w sposób „umożliwiający zachowanie wyjątkowej, uniwersalnej wartości miejsca narodzin „Solidarności” i symbolu upadku komunizmu w Europie Środkowo-Wschodniej oraz zrównoważony rozwój tej części miasta”. Trzeci natomiast dotyczy kwestii opracowania planu dla terenu dawnej Stoczni Gdańskiej zgodnego z modelem tzw. smart city, a więc atrakcyjnego dla mieszkańców jako miejsca łączącego pracę, kulturę, wypoczynek i życie codzienne.

www.solidarnosc.gda.pl