W samo południe 13 grudnia br. w Gorzowie Wielkopolskim rozpoczęto obchody 44. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Polsce. Pod tablicą upamiętniającą wszystkich represjonowanych w stanie wojennym – „Pro Memoria Więźniom Politycznym” umieszczoną na murze Zakładu Karnego złożono kwiaty i zapalono znicze. Do tego aresztu trafiło w połowie grudnia 1981 roku ponad 50 działaczy Solidarności i opozycji antykomunistycznej.
Kulminacyjnym punktem obchodów była Msza święta w gorzowskiej Katedrze odprawiona w intencji ofiar stanu wojennego. W nawach kościoła zamontowane były wystawy: „Ojcowie Niepodległości” i „Wojskowe Obozy Internowania” w Polsce (1982 – 1983) przygotowanych przez Instytut Pamięci Narodowej. Były również wystawione relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki.
Przed rozpoczęciem Eucharystii, o rocznicy stanu wojennego wspomnieli proboszcz katedry ks. Mariusz Kołodziej, podkreślając, że w tamtym czasie to właśnie ta świątynia dawała poczucie więzi i braterskiej miłości. „Tu zawsze czuć było ducha wolności” – mówił ks. Kołodziej. Mszy świętej przewodniczył ks. Zbigniew Samociak, Kapelan Gorzowskiej „Solidarności”, któremu towarzyszyło 7 kapłanów. Ks. Samociak przypominając momenty trwogi i zagrożenia na ulicach Gorzowa odniósł się do wspomnień legendarnego kapelana „Solidarności” ks. Witolda Andrzejewskiego, którego pomnik posadowiony jest na placu katedralnym w pobliżu historycznej repliki „Białego Krzyża Solidarności”. Ze wspomnień śp. ks. Andrzejewskiego, kapłan przypomniał między innymi historię sztandaru „Solidarności” Elektrociepłowni Gorzów, który został poświęcony w Katedrze pierwszego dnia stanu wojennego.
Po liturgii odbył się koncert pn. „Piosenki internowanych w nowym brzmieniu”, w wykonaniu wrocławskiego zespołu „Yanistan”, który przypomniał w artystycznej formie historię tamtych dni.
Po uroczystości złożono tradycyjnie kwiaty i zapalono znicze pod „Białym Krzyżem Solidarności”. To jedno z najważniejszych miejsc pamięci w Gorzowie Wlkp., świadek historycznych wydarzeń lat 80-tych, symbol odwagi, jedności i niezłomnej postawy mieszkańców miasta wobec komunistycznego reżimu. Wśród bardzo licznie zgromadzonych uczestników uroczystości byli m.in. internowani i represjonowani oraz ich rodziny, członkowie środowiska Ruchu Młodzieży Niezależnej oraz gorzowskiej „Solidarności”, parlamentarzyści, przedstawiciele służb mundurowych, władz miasta, a także stowarzyszeń patriotycznych. Były oczywiście obecne poczty sztandarowe „Solidarności” oraz poczet kadetów Gorzowskiego Korpusu ZSTiO im. Zesłańców Sybiru.
Gorzowskie obchody 44. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego zakończono wspólnym odśpiewaniem Hymnu Polskiego.
———-
44 lata temu, w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku, komunistyczne władze PRL wprowadziły stan wojenny – czas represji i brutalnego tłumienia dążeń do wolności. Skutki stanu wojennego (1981-1983) w Polsce były druzgocące: internowano ok. 10 000 działaczy Solidarności i opozycjonistów, brutalnie stłumiono strajki (np. w kopalni Wujek), ograniczono swobody obywatelskie (godzina milicyjna, cenzura, zakaz zgromadzeń), a gospodarka pogłębiła kryzys (pustki w sklepach, kartki na żywność. Były także ofiary śmiertelne, które zginęły podczas demonstracji, brutalnych pacyfikacji. Szacuje się ponadto, że prawie 100 osób skupionych przy Solidarności, zginęło w niewyjaśnionych okolicznościach w związku z działaniami prowadzonymi przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, szczególności przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.
Stan wojenny spowodował głębokie podziały społeczne, atmosferę strachu, a także wypchnął wielu ludzi na emigrację, jednocześnie wzmacniając pozycję Kościoła jako ostoi oporu.
