Region Elbląski

Historia sztandaru Regionu Elbląskiego jest niezwykle interesująca, a także dramatyczna, podobnie jak historia naszego Związku.
 
Przygotowania do urzeczywistnienia idei posiadania sztandaru rozpoczęły się w I połowie 1981 r. Była to realizacja uchwały o ufundowaniu sztandaru, który miał jednoczyć, skupiać i towarzyszyć związkowcom w spełnianiu marzeń o wolnej i niezawisłej Ojczyźnie.

Sztandar ufundowano ze składek członków NSZZ “Solidarność”. Autorem projektu był absolwent Wydziału Sztuk Pięknych zatrudniony w Biurze Informacji i Kolportażu MKZ NSZZ “Solidarność” – grafik Mirosław Czarny. Wykonania (wyszycia) sztandaru podjęły się siostry zakonne w Kwidzynie.


Rewers sztandaru

Uroczystość poświęcenia sztandaru odbyła się 15 sierpnia 1981 r. i stała się wielką manifestacją patriotyczno – religijną. Uczestniczyły w niej rzesze związkowców i sympatyków “Solidarności”. Przybył Lech Wałęsa, Ksiądz Prałat Henryk Jankowski, reprezentanci środowisk zawodowych i twórczych, delegacje związkowców z całego kraju, przedstawiciele władz państwowych.

Porywające przemówienie wygłosił Tadeusz Chmielewski – ówczesny Przewodniczący Regionu Elbląskiego, który należał do grona inicjatorów i organizatorów powstawania sztandaru. 13 grudnia 1981 r. sztandar podzielił los miejscowych działaczy “Solidarności”. Podczas demolowania siedziby związku przez oddział ZOMO, został zbezczeszczony, podeptany buciorami i rzucony w kąt. Z zajętych przez zomowców pomieszczeń udało się go wynieść kilku cichym bohaterom. W warunkach stanu wojennego wymagało to wielkiej odwagi.  Sztandar został ukryty w Kościele Św. Mikołaja. Stał się nieomal obiektem kultu, a przede wszystkim symbolem istnienia i trwania, mimo delegalizacji, naszego Związku.

Służba Bezpieczeństwa usilnie poszukiwała naszego sztandaru,. Pytano o niego zatrzymywanych działaczy. W 1987 r. został przewieziony na Jasną Górę przez Księdza Infułata Mieczysława Józefczyka – duchowego opiekuna związkowców. Tu dotarli funkcjonariusze SB, udając pielgrzymów. Ale ostrzeżony Ksiądz powrócił niepostrzeżenie ze sztandarem, do Elbląga i ponownie ukrył go w Kościele Św. Mikołaja. SB była przekonana, że sztandar jest na Jasnej Górze, ale nie mogła tego sprawdzić.

Na kolejną pielgrzymkę sztandar “wędrował” w plecaku uczennicy szkoły podstawowej. Otaczało go grono elbląskich kajakarzy, ciężarowców i zapaśników. Tej pielgrzymiej grupy SB nie zatrzymywała. Sztandar ocalał i doczekał wolnej Polski dzięki odwadze cichych bohaterów i zachowanych przez nich wszelkich zasad konspiracji. 

W październiku 1989 r. sztandar został przekazany do siedziby Zarządu Regionu w ręce nowego Przewodniczącego Józefa Gburzyńskiego. Obecnie zajmuje honorowe miejsce w gabinecie wybranego na kadencję 2010 –2014 Przewodniczącego ZR Jana Fiodorowicza. 

Nasz sztandar wyraża jedność myśli i celów. Urzeczywistnia marzenia o wolnej Ojczyźnie i swobodzie zrzeszania się w niezależnym, samorządnym związku. Znaczenie symboli na nim umieszczonym jest historyczne, narodowe i religijne. 

Na jednej stronie, na białym tle, widnieje godło Polski i napis “ Niezależny Samorządny Związek Zawodowy “Solidarność” Regionu Elbląskiego – wyszyty złotymi nićmi. Na drugiej stronie dominuje barwa głębokiego szafiru i oblicze Matki Boskiej Częstochowskiej.

Sztandar towarzyszy związkowcom podczas uroczystości patriotyczno – religijnych, świąt państwowych, wydarzeń rocznicowych i w chwilach ważnych dla związku. Pochyla się w geście ostatniego pożegnania nad mogiłami  zasłużonych dla związku.