1 lipca przypada 35. rocznica założenia Muzeum bł. ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie na Żoliborzu. Z tej okazji publikujemy wspomnienie Pana Dariusza Starko, od września 1980 roku członka NSZZ „Solidarność”, przewodnika po Muzeum bł. ks. Jerzego Popiełuszki.

Muzeum najpierw było izbą pamięci stworzoną w dolnym kościele z inicjatywy proboszcza parafii ks. prałata Teofila Boguckiego oraz środowisk przyjaciół i współpracowników ks. Jerzego Popiełuszki. W 2004 r. staraniem proboszcza, ks. prałata Zygmunta Malackiego w miejscu tym otwarto nowoczesne, multimedialne muzeum. Dzisiaj możemy odbyć wirtualny spacer po muzeum https://my.matterport.com/show/?m=QrfBaWsDSvJ

Jednakże, aby ocalić historię od zapomnienia, niezwykle cenne są wspomnienia żywych świadków historii.

Wspomnienie Pana Dariusza Starko pt. „35. rocznica założenia Muzeum bł. ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie na Żoliborzu 1 lipca 1987 roku".

"4 listopada 1984 roku, dzień po królewskim pogrzebie, bestialsko zamordowanego Ks. Popiełuszki przez ludzi zbrodniczego systemu PRL-u, grupę „D” - zawodowych morderców oraz niewiadomych do dzisiaj (czy na pewno) funkcjonariuszy wyżej postawionych hierarchicznie w zbrodniczym aparacie bezpieczeństwa państw d. Układu Warszawskiego - Ksiądz szambelan Teofil Bogucki, proboszcz parafii Św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, dopowiedział znamienne słowa po pogrzebie: „ zbierajcie pamiątki po Męczenniku”.Było, to otwarcie do działania dla świadków życia niezłomnego Kapłana, aby w niedalekiej przyszłości zadbali o istniejące, materialne pamiątki życia i śmierci Ks. Jerzego. Pierwsza wystawa powstała w półkulistym korytarzu prezbiterialnego ołtarza, tam gdzie spowiadał Ks. Jerzy. W tym czasie do lipca 1987 roku zbierano i sumiennie gromadzono świadectwa życia Kapłana. Główną rolę w archiwizacji, zabezpieczeniu i gromadzeniu  pamiątek odegrała Ś. P. Nela Wojniakiewicz, którą później nazywano „kustoszem muzeum”. Ogrom zgromadzonych pamiątek nie doczekał się na umieszczenie w późniejszym Muzeum. Nie próbowano także podtrzymać dalszych działań zasłużonej, autentycznej i cierpiącej Pani Neli do konsultacji i dalszych prac. 1 lipca 1987 roku nastąpiło poświęcenie i otwarcie Muzeum Ks. Jerzego Popiełuszki w podziemiach kościoła. W tych korytarzach, w czasie Powstania Warszawskiego istniał szpital polowy dla żołnierzy AK i ludności cywilnej. Na posadzkach pozostała męczeńska krew. Po poświęceniu i otwarciu Muzeum Ksiądz Proboszcz Teofil Bogucki dokonał pierwszego wpisu:„niech to skromne Muzeum, będzie żywym świadectwem, że Ks. Jerzy żyje w naszej pamięci”. Następny wpis został złożony przez prymasa Polski kard. Józefa Glempa: „ głęboko pochylamy się nad misterium męczeństwa - świadectwa naszych dni” oraz metropolitę przemyskiego, wielkiego przyjaciela Ks. Jerzego abp Ignacego Tokarczuka:„to Muzeum to wielka sprawa. Bóg zapłać szlachetnym sercom za te inicjatywę i włożoną pracę”. 

Przypomnijmy sobie słowa wypowiedziane na pogrzebie Ks. Jerzego przez proroczego Proboszcza: „na taki pogrzeb zasługuje tylko człowiek wielki lub święty”. Cóż zostało z pierwszego, autentycznego, niepowtarzalnego Muzeum: miłość ojca i syna. Bo o Nich mówiliśmy „Ojciec i Syn”.

Księże Teofilu, niezłomny Proboszczu, gdyby nie Twoja determinacja i odwaga - dzisiaj nasza parafia byłaby tą samą parafią - cichą i spokojną, ze swoimi nielicznymi, wiernymi parafianami. Jestem o tym bezgranicznie przekonany. Zawsze powtarzam, to pielgrzymom z kraju i całego świata, wskazując na Twój biało - czerwony grobowiec. Błogosławiony Męczenniku Jerzy, oręduj za nami - ludźmi „Solidarności” i wypraszaj o trwały pokój w Europie - dzisiaj, jutro i na wieki”.

Autor wspomnienia zwraca się do nas, członków NSZZ ”Solidarność”, z następującym Apelem:

„Przez ostatnie dwa, trudne lata ruch pielgrzymkowy został znacznie ograniczony, nawet momentami wstrzymany. Przy grobie Męczennika i Ks. Proboszcza Boguckiego nie widać, już tylu zniczy. Czyż nasz krzyk z pogrzebu ustał: „ślubujemy!, ślubujemy!”. Nawet w rocznicę śmierci naszego umiłowanego Kapłana, brakuje nas! Czy, tak szybko zapomnieliśmy, co dla nas uczynili? Czy, zaczynamy wsłuchiwać się w głos obcego? Każdy z nas, każda rodzina, parafia, środowisko zawodowe może i musi podjąć ponowne: „ślubujemy, czuwamy!”… na Żoliborz bracia, na Żoliborz…”

kk

O tym, jak pracownicy oceniają obecną sytuację na rynku pracy, jakie są prognozy na przyszłość, czy wśród osób pracujących występuje poczucie zagrożenia bezrobociem, jaka jest sytuacja na lokalnych rynkach pracy, możemy dowiedzieć się z najnowszego komunikatu CBOS pt. "Nastroje na rynku pracy w pierwszej dekadzie czerwca".

 źródło:  "Nastroje na rynku pracy w pierwszej dekadzie czerwca".

  źródło:  "Nastroje na rynku pracy w pierwszej dekadzie czerwca".

  źródło:  "Nastroje na rynku pracy w pierwszej dekadzie czerwca".