Solidarność Podbeskidzie Zjazdowe dokumenty

Zjazdowe dokumenty

Zjazdowe dokumenty

Udostępnij na:

W trakcie obrad sprawozdawczo-wyborczego zjazdu podbeskidzkiej „Solidarności”, który odbył się 15 czerwca 2018 roku, związkowi delegaci przyjęli blisko 20 dokumentów – uchwał i stanowisk. Poniżej publikujemy najważniejszy z tych dokumentów – Uchwałę Programową, a także uchwałę dotycząca nadania tytułów „Zasłużony dla Solidarności Podbeskidzia” oraz wszystkie stanowiska, przyjęte w trakcie obrad.

UCHWAŁA PROGRAMOWA

XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

z 15 czerwca 2018 roku

Do powstania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” doprowadziły ogólnopolskie protesty społeczne w lipcu i sierpniu 1980 roku w obronie godności i praw pracowniczych. Nie byłoby „Solidarności” bez walki poprzednich pokoleń o wolność narodu, bez robotniczych zrywów przeciw zniewoleniu i lekceważeniu ich praw w Poznaniu w 1956 roku, na Wybrzeżu w 1970, w Radomiu, Ursusie, Płocku i innych miastach w 1976, bez działalności Wolnych Związków Zawodowych, a przede wszystkim bez wyboru kardynała Karola Wojtyły na papieża, Jego pielgrzymki do Polski i duchowego  wsparcia.

Na bazie tych historycznych doświadczeń oraz nauki społecznej Kościoła Katolickiego został zbudowany program NSZZ „Solidarność”. W jego centrum znajduje się pracownik, który ma mieć zagwarantowaną swobodę korzystania ze wszystkich podstawowych praw człowieka i praw socjalnych, wśród których prawo do wolności i godności wysuwają się na pierwszy plan. Szczególne miejsce wśród tych praw zajmuje prawo do pracy, które umożliwia realizację jego aspiracji i dzięki godziwemu wynagrodzeniu zapewnia utrzymanie jemu samemu i jego rodzinie. Korzystanie z tych praw nakłada na nas również obowiązki działania dla dobra wspólnego i kierowania się zasadą solidarności, aby zapewnić innym, zwłaszcza ubogim i niepełnosprawnym, pełny udział w życiu społecznym.

Powyższe słowa zapisane zostały w Preambule Deklaracji Programowej NSZZ „Solidarność”, przyjętej 29 sierpnia 2007 roku podczas XXI Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” w Legnicy. Mimo zmieniającej się rzeczywistości, także tej gospodarczej i politycznej, nadal stanowią one drogowskaz naszej działalności. W związkowej kadencji 2018-2022 musimy poszukiwać nowych rozwiązań w celu realizacji powyższych zadań, w celu zwiększenia skuteczności i atrakcyjności naszego Związku.

ODSTAWOWE CELE I ZADANIA

  1. Obrona praw pracowniczych.
  2. Dążenie do godnego wynagradzania pracę.
  3. Uczestniczenie w tworzeniu bezpiecznej i godnej pracy.
  4. Walka o miejsca pracy.
  5. Dostęp do usług użyteczności publicznej mających decydujący wpływ na jakość życia.
  6. Rozwój, promocja i usługowość Związku.
  7. Profesjonalne szkolenia członków Związku.

Strategicznym celem związku w tej kadencji powinny być:

– dążenie do podniesienia minimalnego wynagrodzenia zgodnie z przyjętą strategią lizbońską, tj. 60 proc. średniej płacy,

– koszyk świadczeń socjalnych,

– przywrócenie zasady powiązania emerytur ze stażem pracy oraz przywrócenia możliwości odejść na wcześniejsze emerytury pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnych i o szczególnym charakterze,

– rozszerzania – nie tylko dla pracowników handlu – ustawowej zasady wolnych od pracy niedziel.

 

REALIZACJA CELÓW I ZADAŃ

Obrona praw pracowniczych

a) działanie na rzecz obrony praw pracowniczych oraz członków Związku przed utratą miejsc pracy (pomoc biura interwencji, poradnictwo prawne i eksperckie),

b) pomoc dla pracowników w upadających, likwidowanych lub zmniejszających zatrudnienie zakładach pracy,

c) działanie na rzecz stałego zatrudnienia jako podstawy bezpieczeństwa pracownika,

d) inicjowanie działań, w tym także na szczeblu parlamentu, regulujących zasady zatrudniania obcokrajowców w Polsce,

e) współpraca z Prezydentem RP, rządem i parlamentarzystami – możliwość podejmowania inicjatyw ustawodawczych zmierzających do wprowadzania korzystnych dla pracowników zmian w kodeksie pracy i innych ustawach, a równocześnie blokowania prób zapisania w ustawach rozwiązań niekorzystnych dla pracowników i związków zawodowych.

 

Dążenie do godnego wynagradzania za pracę

a) Wykonanie przez Komisję Krajową NSZZ „S” Uchwały nr 11 XXI K Z D dotyczącej ratyfikowania artykułu 4 pkt 1 Europejskiej Karty Społecznej (mówiącym o prawie do godziwego wynagrodzenia za pracę),

b) dążenie do podniesienia minimalnego wynagrodzenia do poziomu 60 procent średniej płacy,

c) wspieranie akcji związkowych w zakładach pracy, zmierzających do systematycznego wzrostu wynagrodzeń, szczególnie w powiązaniu ze wzrostem gospodarczym oraz z dobrymi wynikami zakładu,

d) analiza rozpiętości płac w zakładach pracy regionu, nagłaśnianie nieprawidłowości.

Uczestniczenie w tworzeniu bezpiecznej i godnej pracy /poszukiwanie sojuszników/

a) współpraca z Państwową Inspekcją Pracy – monitorowanie nieprawidłowości związanych z przestrzeganiem prawa pracy i warunków jej wykonywania,

b) nagłaśnianie przypadków łamania praw pracowniczych, w tym zjawiska mobbingu oraz utrudniania swobodnej działalności związkowej,

c) organizowanie:

– szkoleń społecznych inspektorów pracy,

– seminariów BHP,

– wzmocnienie klubu SIP,

d) wpływanie na ustawodawstwo w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Priorytetem „Solidarności” jest obrona prawa każdego pracownika do godziwej płacy za pracę wykonywaną w bezpiecznych warunkach, w określonym ustawowo czasie z uwzględnieniem prawa do wypoczynku, szczególnie w niedziele i święta.

Walka o miejsca pracy

a) pomoc członkom pozostającym bez pracy,

b) domaganie się od władz państwowych i samorządów terytorialnych a przede wszystkim od pracodawców tworzenia nowych jak i ochrony istniejących miejsc pracy,

c) występowanie do władz o określenie minimum socjalnego,

d) pomoc socjalna dla członków Związku i ich rodzin,

e) propagowanie związkowego pośrednictwa pracy,

f) monitowanie do organów administracji państwowej, samorządu terytorialnego i instytucji społecznych o ochronę rodzin najuboższych, o rozwijanie i odpowiednie monitorowanie ogólnopolskich programów prospołecznych i demograficznych.

 

„Solidarność” zabiegać będzie o to, aby państwo otaczało szczególną opieką, ludzi niepełnosprawnych oraz tych, którzy po procesach transformacji ustrojowej nie potrafią się odnaleźć w nowej rzeczywistości.

 Dostęp do usług użyteczności publicznej, mających wpływ na jakość życia

a) domaganie się od władz państwowych oraz samorządów lokalnych lepszego dostępu do usług medycznych, oświaty i kultury,

b) promowanie wykształcenia jako najlepszej inwestycji we własną przyszłość,

c) propagowanie patriotycznego wychowania w szkole, szacunku do tradycji i ojczystej ziemi,

d) usługi publiczne są elementem kluczowym dla społecznej, ekonomicznej i regionalnej spójności w Europie. Działania na rzecz wysokiej jakości usług publicznych zainicjowane przez EKZZ znalazły uznanie i wsparcie wśród członków NSZZ „Solidarność”.

Rozwój, promocja i usługowość związku

a) rozwój zaplecza eksperckiego,

b) rozwijanie programów rabatowych, ofert ubezpieczeniowych, świadczeń statutowych oraz innych atrakcyjnych form ubezpieczenia,

c) komunikacja z organizacjami związkowymi i członkami Związku poprzez internet, e-maile, SMSy oraz za pośrednictwem komunikatorów społecznych,

d) wykorzystanie imprez kulturalnych, rekreacyjnych i sportowych do promocji marki NSZZ „Solidarność” ,

e) szkolenia związkowców w zakresie pozyskiwania nowych członków,

f) pozyskiwanie środków z Funduszy Europejskich,

g) dotarcie do zakładów, w których nie działa związek,

h) propagowanie roli i znaczenia związków zawodowych wśród młodzieży szkolnej, a także promowanie ideałów i historii „Solidarności’ wśród dzieci i młodzieży.

Profesjonalne szkolenia członków związku

a) obowiązkowe szkolenia dla funkcyjnych związkowców,

b) szkolenia prowadzone przez profesjonalną kadrę instruktorów i ekspertów związkowych,

c) przygotowanie długofalowego planu szkoleń, opracowanego przez Regionalną Radę Edukacji Związkowej.

 

Realizując te wytyczne będziemy mogli:

– zapewnić profesjonalne zaplecze do rozmów z pracodawcami,

– uczestniczyć w tworzeniu bezpiecznej i godnej pracy,

– skutecznie się bronić, szczególnie w chwilach zagrożenia,

a dzięki poczuciu bezpieczeństwa i wspólnoty – zmieniać naszą Ojczyznę tak, by stała się dla pracowników i obywateli krajem przyjaznym i bezpiecznym.

WALNE ZEBRANIE DELEGATÓW NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” REGION PODBESKIDZIE

 Bielsko-Biała, 15 czerwca 2018 roku

 

UCHWAŁA NR 7/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie nadania tytułu „Zasłużonego dla Solidarności Podbeskidzia”

 XIII Walne Zebranie Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie postanawia nadać następującym osobom honorowy tytuł „Zasłużonego dla Solidarności Podbeskidzia” za dotychczasową działalność i szczególne zasługi dla naszego Związku i Regionu:

  • Renata Górnisiewicz
  • Zygmunt Mizera
  • Dariusz Mrzygłód
  • Wacław Pierzchalski
  • Franciszek Pudełko
  • Władysław Sanetra
  • Edward Śliwa
  • Henryk Urban
  • Władysław Waluś
  • śp. Mieczysław Machowiak

 

 

Załącznik do niniejszej uchwały zawiera charakterystyki w/w osób.

 

Załącznik do Uchwały nr 7/2018 XIII WZD z dnia 15 czerwca 2018 roku

 Charakterystyki osób

zgłoszonych do uhonorowania tytułem „Zasłużony dla Solidarności Podbeskidzia”:

  1. Renata Górnisiewicz – od 1979 roku współpracowała z Ruchem Młodej Polski i inymi organizacjami opozycyjnymi, m.in. kolportując wydawnictwa bezdebitowe na terenie Bielska-Białej. Była wówczas wielokrotnie zatrzymywana, a w jej mieszkaniu były przeprowadzane rewizje. W l. 1980-81 była etatową pracownicą podbeskidzkiej „Solidarności“. Internowana od 13.12.1981 do 24.07.1982 roku. W 1983 wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Do Polski wróciła w 2012 roku.
  2. Zygmunt Mizera – w l. 1980-81 członek Komisji Zakładowej NSZZ „S” Lokomotywowni PKP w Czechowicach-Dziedzicach. 13 grudnia 1981 r. internowany, później inwigilowany przez SB, wielokrotnie zatrzymywany. Do 1989 roku kolporter ulotek i pism podziemnej „S”. W 1989 r. wybrany przewodniczącym KZ NSZZ „S” Lokomotywowni PKP w Czechowicach-Dz. (funkcję tę pełnił do 2001 r.), zaangażowany także w działalność samorządową na szczeblu miasta i powiatu. Obecnie członek NSZZ „S” przy PG Silesia.
  3. Dariusz Mrzygłód – w 1981 członek NZS, w listopadzie i grudniu członek Komitetu Strajkowego na filii PŁ. Od lutego 1982 do października 1983 redaktor i drukarz miesięcznika „Bibuła”. W l. 1984-89 członek redakcji i wydawca biuletynu „Solidarność Podbeskidzia”. W l. 1989-90 zaangażowany w działalność Komitetów Obywatelskich. Obecnie prezes drukarni Dimograf w Bielsku-Białej.
  4. Wacław Pierzchalski – w latach 1980-81 członek „Solidarności” w ZPW Finex w Bielsku-Białej, po wprowadzeniu stanu wojennego drukarz „Solidarności Podbeskidzia”, wydawanej przez środowisko włókniarzy; dwukrotnie internowany (8.05.-22.07. 1982 i 6-15.11.1982), kolporter wydawnictw niezależnych. Do dziś zaangażowany w działalność patriotyczną.
  5. Franciszek Pudełko – w 1980 r. założyciel „Solidarności” w Zakładach Wytwórczych Sprzętu Sieciowego Belos w Bielsku-Białej (dziś spółka Belos-PLP) i pierwszy przewodniczący Komisji Zakładowej. W 1989 r. inicjator wznowienia działalności związkowej w zakładzie, wieloletni przewodniczący Komisji Zakładowej. Kierował związkiem w najtrudniejszym czasie przekształceń własnościowych, skutecznie walcząc nie tylko o przetrwanie zakładu i zachowanie miejsc pracy, ale także o godziwe warunki pracy i płacy dla załogi. Obecnie na emeryturze.
  6. Władysław Sanetra – w l. 1980-81 członek Komisji Zakładowej NSZZ „S” w Fabryce Wtryskarek Ponar w Żywcu, jeden z inicjatorów głośnej inicjatywy wyprowadzenia PZPR z terenu zakładu pracy; po wprowadzeniu stanu wojennego kolporter wydawnictw podziemnych na terenie Żywca, obecnie prezes Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych Okręg Podbeskidzie.
  7. Edward Śliwa – w latach 1980-81 przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Zakładach Przemysłu Odzieżowego Bielkon w Bielsku-Białej, po wprowadzeniu stanu wojennego drukarz „Solidarności Podbeskidzia”, wydawanej przez środowisko włókniarzy; 29 kwietnia 1982 roku zatrzymany za kontynuowanie działalności związkowej i osadzony w areszcie Komendy Wojewódzkiej MO w Bielsku-Białej. 24 czerwca usłyszał zarzuty w Prokuraturze Wojskowej w Krakowie i został osadzony w areszcie na Montelupich. 7 lipca 1982 roku został zwolniony, a śledztwo umorzone. Obecnie członek Komisji Terenowej NSZZ „S”.
  8. Henryk Urban – jeden z czołowych działaczy „Solidarności“ w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej, zarówno przed jak i po wprowadzeniu stanu wojennego. Internowany 13.12.1981-23.03.1982 r. Miał problemy z ponownym podjęciem pracy. Do 1989 roku brał udział w kolportażu wydawnictw podziemnych, był wielokrotnie zatrzymywany, a w jego mieszkaniu przeprowadzane były rewizje. Był też jednym z inicjatorów wznowienia jawej działalności „S“ w swoim zakładzie we wrześniu 1988 roku.
  9. Władysław Waluś – w l.1980-81 wiceprzewodniczący „Solidarności“ w WSS „Społem“ w Bielsku-Białej. Po 13.12.1981 r. wraz z kolegami podjął próbę organizacji podziemnych struktur „S“ na Podbeskidziu. Aresztowany 17.12.1981 został skazany na 4 lata więzienia. W Zakładach Karnych przebywał do 26.03.1983 r. Później za kontynuowanie podziemnej działalności (gł. kolportaż wydawnictw podziemnych) był wielokrotnie zatrzymywany przez SB, a w jego domu przeprowadzano rewizje. Miał też problemy z podjęciem pracy.
  10. śp. Mieczysław Machowiak – w latach 1980-1981 szeregowy członek „S” w FSM. W l. 1982-83 liczne rewizje i zatrzymania w związku z ukrywaniem się brata, Wiesława Bakalarskiego. Od 1982 kolporter prasy podziemnej, a od 1984 do 1989 główny drukarz biuletynu „Solidarność Podbeskidzia” (drukarnie – kolejno – w Andrychowie i Wieprzu, Czechowicach-Dziedzicach, B-B i Kętach). Zatrzymany 6 lipca 1986 z większą ilością prasy zwolniony z aresztu śledczego 10 września tego samego roku na mocy ustawy o szczególnym postępowaniu wobec sprawców niektórych przestępstw. Po wyjściu na wolność nadal drukarz „SP”.

STANOWISKO nr 1/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie przywrócenia zasady powiązania wieku emerytalnego ze stażem pracy

Postulat obniżenia wieku emerytalnego do poziomu sprzed ostatniej reformy i powiązania go ze stażem pracy był najważniejszym żądaniem NSZZ „Solidarność”, zbieżnym z oczekiwaniami milionów Polaków. Realizację tego postulatu obiecał w kampanii wyborczej kandydat na urząd Prezydenta RP Andrzej Duda, wpisując go do umowy programowej, zawartej z NSZZ „Solidarność”.

NSZZ „Solidarność z satysfakcją przyjął obniżenie wieku emerytalnego do poziomu 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Oczekujemy jednak jak najszybszej realizacji postulatu umożliwienia przejścia na emeryturę osobom, legitymującym się 35-letnim (dla kobiet) lub 40-letnim stażem pracy (dla mężczyzn).

Zrealizowanie tego postulatu będzie nie tylko spełnieniem przedwyborczej obietnicy Prezydenta RP Andrzeja Dudy, ale także sprawdzianem społecznej wrażliwości i dobrej woli rządu oraz parlamentarnej większości, jaką stanowią posłowie i senatorowie PiS.

 STANOWISKO nr 2/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie przywrócenia możliwości odejść na wcześniejsze emerytury

           Delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie zwracają  się do Komisji Krajowej NSZZ ”Solidarność” z wnioskiem o podjęcie działań w kierunku nowelizacji Ustawy o emeryturach pomostowych w celu przywrócenia możliwości odejść na wcześniejsze emerytury pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnych i o szczególnym charakterze  zatrudnionych we wszystkich branżach, którzy te uprawnienia utracili, a szkodliwość pracy na tych stanowiskach  warunkach szczególnych i o szczególnym charakterze nie budzą wątpliwości.

Wykazy tych stanowisk szkodliwych występujących we wszystkich branżach powinny być zaakceptowane przez Sekretariaty Branżowe NSZZ „Solidarność”.

 STANOWISKO nr 3/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych

Delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie zwracają się do Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” o podjęcie efektywnych działań mających na celu przywrócenie ustawowego odpisu na ZFŚS. W 2011 roku rząd PO-PSL „zamroził” kwotę podstawy naliczania funduszu, która w niepełnym wymiarze została zrewaloryzowana w 2017 roku.

Wnosimy o przywrócenie od 1 stycznia 2019 roku pełnego odpisu w wysokości 37,5 procent, liczonego od kwoty przeciętnego wynagrodzenia wyliczonego za 2018 rok.

 STANOWISKO nr 4/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie wprowadzenia zakazu pracy w niedziele i święta

  Delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie zobowiązują Komisję Krajową NSZZ ”Solidarność” do podjęcia działań zmierzających do wprowadzenia prawnego zakazu pracy w niedzielę i święta w podmiotach nie pełniących służby publicznej.

Obecne przepisy prawa pracy pozwalają na pracę w systemie zmianowym (dawniej czterobrygadowym), co jest równoznaczne z koniecznością świadczenia pracy także w soboty i niedziele (por. art. 128 par. 2 pkt 1 i art. 146 Kp). Taki system pracy powoduje poważne komplikacje w życiu rodzinnym, a także skutkuje brakiem możliwości podnoszenia kwalifikacji w systemie zaocznym. Jednocześnie uciążliwość takiej organizacji pracy wywołuje negatywne skutki zdrowotne u pracowników, zwłaszcza w perspektywie długofalowej (zaburzenia snu, ryzyko wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego, zwiększone ryzyko wystąpienia chorób nowotworowych, zaburzenia „zegara biologicznego”).

W świetle tych faktów bezspornym jest, iż praca zmianowa oznacza większe narażenie pracowników zatrudnionych w takiej organizacji czasu pracy na choroby oraz różne dolegliwości niż to ma miejsce w odniesieniu do pracowników „jednozmianowych”.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty uważamy, że postulowane zmiany w przepisach są w pełni uzasadnione.

 STANOWISKO nr 5/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie wykazu chorób zawodowych

Postulat wprowadzenia bezpiecznych warunków pracy oraz zapewnienia pracownikom ewentualnych świadczeń z tytułu nabytych chorób zawodowych był i pozostanie jednym z ważniejszych żądań NSZZ „Solidarność”, zbieżnych z oczekiwaniami milionów Polaków, zwłaszcza zatrudnionych w zakładach pracy na stanowiskach, które wymagają powtarzalnych,  monotypowych ruchów dłońmi.

Delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie apelują do władz NSZZ „Solidarność” oraz do rządu RP o podjęcie działań, zmierzających do nowelizacji Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 w sprawie chorób zawodowych, w szczególności zaś dotyczącej narażenia na zespół ciaśni w obrębie nadgarstka, które to narażanie obecnie występuje u większości pracowników zakładów pracy naszego regionu. W nowelizacji tej należałoby tak uprościć procedurę, aby przepisy regulujące proces weryfikacji przez Państwowego Inspektora Sanitarnego związku stwierdzonej choroby z pracą zawodową w sposób bezstronny i jednoznaczny  kończyły się wydaniem Decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego stwierdzającej chorobę zawodową.

Ponadto delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie zwracają uwagę na doprecyzowanie w powyżej przywołanym akcie prawnym dla pracowników którzy otrzymali Decyzję Administracyjną PPIS o  stwierdzeniu choroby zawodowej ochrony przed wypowiedzeniem umowy o pracę pomimo nabytej ustawowej ochrony wynikającej z Kodeksu pracy.

 STANOWISKO nr 6/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie zmian w Kodeksie pracy

            Delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie wyrażają swoje głębokie oburzenie ogłoszonymi propozycjami Komisji Kodyfikacyjnej, niekorzystnych dla pracowników zmian w prawie pracy. Jednocześnie delegaci udzielają Ministerstwu RPiPS oraz Komisji Krajowej NSZZ ”Solidarność” pełnego poparcia w ich zdecydowanych działaniach w celu obrony Kodeksu pracy.

 STANOWISKO nr 7/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie urealnienia skali podatkowej

            Delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie zwracają się do Komisji Krajowej NSZZ ”Solidarność” z wnioskiem o podjęcie działań zmierzających do urealnienia, zgodnego ze wzrostem średniego wynagrodzenia wg wskaźników GUS progów dochodowych w Ordynacji Podatkowej PIT.

 STANOWISKO nr 8/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie kwoty wolnej od podatku

            Delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie ponownie zwracają się do Komisji Krajowej NSZZ ”Solidarność” z wnioskiem o podjęcie rozmów z Rządem RP na temat kwoty wolnej od podatku w wysokości 8 tys. zł, bez względu na uzyskany dochód pracownika (co było jednym z elementów programu wyborczego PIS).

 STANOWISKO nr 9/2018

XIII WZD NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

w sprawie programu rządowego „Czyste Powietrze”

Delegaci XIII Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie popierając rządowy program „Czyste Powietrze” zwracają się do Premiera o włączenie do  tego programu również elektrociepłowni, których właścicielem jest Skarb Państwa.

Delegaci wskazują, że nie tylko termomodernizacja budynków, ale przede wszystkim – jak podnosiła w raporcie na temat walki z niską emisją od 2000 roku Najwyższa Izba Kontroli – rozwój ciepła sieciowego oraz kogeneracji energii elektrycznej i cieplnej to najbardziej efektywne rozwiązanie zarówno w aspekcie ekologicznym jak i gospodarczym.

Jak wskazano w Programie dla Śląska, województwo śląskie ze względu na dostępną infrastrukturę oraz duże zagęszczenie ludności jest idealnym regionem do rozwoju sieci ciepłowniczych i kogeneracyjnych. Inwestycje w tym zakresie przyniosą korzyści zarówno ekologiczne w postaci ograniczenia smogu, jak i ekonomiczne, zapewniając mieszkańcom naszego regionu dostęp do taniej i wygodnej metody ogrzewania domów. Rozbudowa sieci ciepłowniczych oraz inwestycje w kogenerację energii elektrycznej i cieplnej były i są impulsem rozwojowym dla branży energetycznej, a także zapewniłyby stabilny rynek zbytu dla węgla produkowanego w polskich kopalniach.

Nadmieniamy, że na terenie Bielska-Białej i Czechowic-Dziedzic funkcjonują dwie nowoczesne i spełniające rygorystyczne przepisy Unii Europejskiej elektrociepłownie należące do spółki Tauron PE SA, co do przyszłości których plany samorządów lokalnych są bardzo mgliste i niejasne.

 Walne Zebranie Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie

 Bielsko-Biała, 15 czerwca 2018 roku

 

Udostępnij na: